Tag archieven: bezuinigingen

Regering voor de rechter

KabinetRechters krijgen het druk. Niet dat er ineens veel meer criminelen de rechtszaal worden in gesleept. Het debat over de bezuinigingen lijkt zich naar de rechtbank te verplaatsen. Twintig gemeenten en Cedris (brancheorganisatie voor sociale werkgelegenheid en arbeidsintegratie) hebben de Staat in een kort geding voor de rechter gedaagd. Ze hopen langs deze weg een extra bezuiniging van 150 miljoen te voorkomen.

Eerder deze week kondigden studenten- en GGZorganisaties ook al naar de rechter te zullen stappen. De studenten willen een wijziging in de langstudeerboete. De GGZ wil dat de eigen bijdragen voor psychiatrische patiënten geschrapt worden.
De Nationale Reisopera kondigde half juni aan naar de rechter te zullen stappen, als de aangekondigde bezuiniging niet omlaag gebracht zou worden. Het gezelschap kan op zoek naar een advocaat, want de 60 procent korting blijft gehandhaafd.

Niet alleen bezuinigingen blijken juridisch voer te worden. De gemeente Bergen roept haar burgers op bij de Raad van State in beroep te gaan tegen de gasopslag, die Verhagen zo graag in hun prachtige natuurgebied wil. De Partij voor de Dieren roept de provincie Noord-Holland op hetzelfde te doen en Natuurmomenten gaat zelf in beroep tegen de plannen.

In het verleden is het vaker voorgekomen dat de Staat voor de rechter werd gedaagd om bezuinigingen af te wentelen. En soms met succes. In 2005 verbood het gerechtshof in Amsterdam een aantal bezuinigingen in de jeugdinrichtingen. Donner, toen minister van Justitie, moest een aantal maatregelen terugdraaien.
In 2009 kreeg ActiZ (koepelorganisatie voor de thuiszorg) een bezuiniging van 70 miljoen euro van de baan en in 2010 lukte het woningbouwcorporaties de Vogelaarheffing terug te vorderen.

Zo gaat het niet altijd. In 2010 had de Nederlandse Vereniging van Ziekenhuizen aanvankelijk succes bij de kortgedingrechter en leek een korting van 549 miljoen euro ongedaan gemaakt. Toenmalig minister van Volksgezondheid, Ab Klink, ging echter in beroep en haalde daar zijn gelijk.

De politieke debatten in de Tweede Kamer hebben we op televisie kunnen volgen. Een Haagse rechter deed het onzalige voorstel rechtszittingen op televisie uit te zenden, maar voor de zaken die de gemeenten, studenten, GGZ en Reisopera aanspannen mag misschien een uitzondering worden gemaakt. Want er zijn natuurlijk nog veel meer organisaties, die willen weten of een rechtszaak zin heeft. Als de eisers gelijk krijgen, dan kan het niet anders betekenen dat het kabinet haar bezuinigingen in ieder geval juridisch niet goed heeft onderbouwd.

Geef een reactie

Geven en nemen.

collecteHet kan de komende jaren voorkomen dat je ineens suf wordt gebeld door toneelspelers en orkestmusici, die bedelen om geld voor het goede doel. We kennen dat al van de grote nationale inzamelingsacties, als er ergens in de wereld grote nood geledigd moet worden, maar nu kan het best zijn dat ze hand ophouden voor hun eigen goede doel: cultuur.

Deze week stuurde het kabinet een brief naar de Tweede Kamer met de mededeling dat het duurzaam gaat samenwerken met de goede doelensector. Dinsdag werd het convenant ‘Ruimte voor Geven’ getekend door de staatssecretarissen Teeven (Veiligheid en Justitie), Weekers (Financiën) en Zijlstra (OCW) en de SBF (Samenwerkende Brancheorganisaties Filantropie). Uit de brief: “Met dit convenant onderstrepen de filantropische sector en het kabinet hun wens om te komen tot een langdurig partnerschap. Een structurele samenwerking op de vele publieke terreinen waar zij actief zijn, onder meer op het terrein van gezondheidszorg, sport, cultuur, natuur, milieu, onderwijs, wetenschap, ontwikkelingssamenwerking, leefbaarheid en welzijn”.

Waarom dit prachtige initiatief? “In een tijd van heroverweging van overheidsuitgaven van belang dat particulier geven wordt  bevorderd”, schrijven de staatssecretarissen in de brief (pdf).
De inbreng van de overheid in deze samenwerking bestaat vooral uit het bekendmaken van regelingen die er zijn: de fiscale voordelen van particuliere giften. Of zoals in de brief staat: “De staatssecretarissen van OCW en Financiën zullen daarom een geefcampagne organiseren, om de bekendheid van culturele instellingen en burgers met fiscale faciliteiten te vergroten en ze te helpen bij het gebruik daarvan”.

De genoemde Geefwet is gekoppeld aan cultuur, maar de goede doelenorganisaties doen meer dan fondsen verstekken aan kunstzinnige initiatieven. Gaat de culturele sector als proeftuin dienen en zijn daarna gezondheidszorg, sport, natuur, milieu, onderwijs, wetenschap, ontwikkelingssamenwerking, leefbaarheid en welzijn aan de beurt?
Niet dat Nederland te beroerd is om wat te geven. Het CBF (Centraal Bureau Fondsenwerving) houdt bij wat er zoal bijeen wordt gecollecteerd en waar het geld naar toe gaat. Vorig jaar werd er ruim 48 miljoen euro ingezameld. Het grootste deel, zo’n 75% ging naar gezondheid. Bijna 18% ging naar welzijn, waaronder het CBF ook kunst en cultuur laat vallen. Deze sector toucheerde krap 2% van de opbrengst.

Het kabinet voorziet enige argwaan tegen de goede bedoelingen en meldt nog maar even dat “de invulling van de Geefwet binnen de fiscaliteit niet de vorm zal krijgen van een bezuiniging”. Het is te hopen dat het kabinet dat serieus meent, want in april meldde de Vrije Universiteit (pdf) dat het publiek niet bereid is met hun giften de bezuinigende overheid te compenseren.
Wie argwaan heeft, heeft dat terecht. Het is de laatste jaren een gewoonte geworden dat succesvolle maatregelen tot bezuinigingen leiden. Kijk maar hoe het met de pgb’s vergaat. Zo succesvol dat het te duur is geworden en er nu de bijl ingaat. Stel dat de geefcampagne een daverend succes wordt, dan zal de overheid minder belasting binnenkrijgen. Met dit kabinet mogen we dan een volgende bezuinigingsronde verwachten.
Tijd dus voor Kamervragen. Mogen we zwart op wit de garantie dat onze vrijgevigheid tot geen enkele bezuiniging zal leiden?

Geef een reactie

De Oploop van het Volk

protestmarsWat is het beste antwoord op het loopje dat dit kabinet neemt met verworvenheden waar dit land zo trots op is? Teruglopen! Militairen marcheerden de mars voor waardering. Professoren hielden een cortège. Zelfs traditionele wandelevenementen als de avondvierdaagsen stonden in het teken van protesten tegen bezuinigingen. Aanstaande zondag gaan kunstenaars de mars der beschaving lopen.

Wat staat ons nog te wachten? Een rolstoelparade van mensen die op hun pgb worden gekort? Een Nijmeegse Vierdaagse waar mensen bezwijken onder de spandoeken met protestleuzen? Het Pieterpad wordt bezet door wandelaars die protesteren tegen de bezuinigingen op sport, recreatie en natuur? De VVV organiseert stadwandelingen langs de laatste restjes cultuur?

U ziet het: wandelen is niet alleen goed voor hart en bloedvaten. Het is ook een gezonde remedie tegen de vaatvernauwing, waarmee Rutte dit prachtige land mee opzadelt.

Geef een reactie

Dresscode voor militairen?

uniformCadetten voelen zich zo bijzonder niet meer.  Dat zal Jos van Schilt, docent geschiedenis en promovendus op de Universiteit Tilburg, woensdag verdedigen bij zijn promotie. Zijn proefschrift, 'Herfsttij van het militaire elitegevoel', is het resultaat van een onderzoek naar het elitair zelfbeeld van aspirant-officieren op de Koninklijke Militaire Academie in de periode 1948 tot 2008.

Het democratiseringsproces, individualisering en informalisering, hebben bijgedragen aan een afnemend elitegevoel onder de aspirant-officieren van de Nederlandse Defensie Academie.Volgens de onderzoeker vindt men op de Academie een elitair zelfbeeld “niet wenselijk”. Individuele en collectieve deugden vindt men belangrijker. De cadetten worden dus getraind in loyaliteit, discipline, eer, integriteit en eerlijkheid.
Aan het zelfbeeld van de cadetten als groep wordt gewerkt door de ontgroening en onderlinge sociale controle. Daarnaast heeft de Nederlandse Defensie Academie het belang aan etiquette en het ervaren van trots op de cadettenidentiteit hoog in het vaandel staan.
Van Schilt stelt dat “beleidsmakers en politiek maar uit moeten maken welke balans in de meerduidige effecten van dit socialisatieproces acceptabel en gewenst zijn”.

Nou, dat werd vandaag duidelijk in een debat tussen minister van Defensie, Hillen, en de Tweede Kamer. De PVV vindt de militairen geweldig, maar ze gedragen zich als mietjes. Ze zouden juist trots op hun vak moeten zijn en die trots uitdragen door in uniform van huis naar werk te gaan. Het dragen van het uniform zou weer verplicht gesteld moeten worden, vindt de PVV.
De minister vindt ook dat een uniform een prachtige vertoning van trots kan zijn, maar een verplichting gaat hem iets te ver. Dat is raar. Dit kabinet deinst er niet voor terug hele groepen die van onze belastingcenten gebruik maken, middels bezuinigingen allerlei verplichtingen af te dwingen. Ik dacht dat het leger ook op onze kosten in stand werd gehouden, dus een ceremoniële verplichting is wel het minste dat je van soldaten mag vragen.

Het lijkt er toch erg sterk op dat dit kabinet en de gedoogpartner er veel voor voelen de normen en waarden-ideologie van Balkenende nu via verplichtingen in te voeren. In ‘Helpers weg, volgende ronde’, beschreef ik al de mogelijkheid dat Rutte de ‘gouden tijden’ van de werkverschaffing en ouderwetse burenhulp nastreeft.
De PVV is, die net als de VVD het woordje vrijheid in de initialen draagt, is ook niet te beroerd dwangmaatregelen te eisen. Het verplichte uniform, een maatregel uit vroeger tijden, is er weer een voorbeeld van. Typisch dat die twee de CDA-minister niet kunnen dwingen de militaire dresscode te verplichten. Zou Hillen op zijn strepen zijn gaan staan?

Ik vermoed dat de meeste militairen het op dit punt eens zijn met Hillen en zelf de vrijheid willen behouden om te bepalen of ze al dan niet in werkplunje naar het werk en weer naar huis gaan. Verder zal hun trots behoorlijk zijn geknakt door Rutte, Hillen en de PVV, die ze een oor hebben aangenaaid door het ontslag van zeker 2000 van hun collega’s geregeld te hebben.
De cadetten waar de Tilburgse onderzoeker over schrijft, zullen ook wel piekeren of ze werk zullen hebben, na het behalen van de diploma van eer.

Geef een reactie

De demotivering van een heel volk?

protestRutte I lijkt met de laatste golf afgekondigde bezuinigingsmaatregelen een heel volk te demotiveren. Afgelopen woensdag verzuchtte een columniste in De Pers: “Ik vind de sfeer vooral gelaten. Ook uit de kritieken en analyses komt een gevoel van moedeloosheid naar voren. We lijken de energie niet te hebben om de straat op te gaan”. Een dag later vroeg  EenVandaag “antwoord op de vraag: waar blijft het massaprotest”?

Ik vroeg me eerder ook al af waarom de protesten tegen de bezuinigingen zo wijd verspreid en meer lokaal werden geuit, in plaats van de handen ineen te slaan en net zo lang het Binnenhof te omsingelen, tot het kabinet de plannen drastisch herziet. Welnu, de invloed van dit weblog is in het buitenland groter, dan in dit land 😉 Zowel in Griekenland als in Spanje blokkeerden demonstranten het parlementsgebouw. Dat werd niet zo gewaardeerd door de overheid en in plaats van de dialoog aan te gaan, liet men de politie er op los timmeren.
Maar waarom zouden we tegen het beleid van Rutte I moeten zijn? Drie redenen: het is teveel in één keer, het is op de verkeerde groepen gericht en het is in deze omvang ook niet nodig.

In dagblad Trouw betogen de economen Harm Schelhaas (CDA) en Teunis Zuurmond (VVD) dat de regering een crisissfeer creëert, terwijl het nog steeds heel goed gaat in Nederland. Citaat uit Trouw: “In Nederland is geen sprake van een economische noodtoestand. Het is (na Luxemburg) het rijkste land van de Europese Unie (…) en vergeleken met vele andere landen is de overheidsschuld met circa 66 procent van het nationaal inkomen niet groot”.
De economen zijn het erover eens dat er bezuinigd kan worden, maar niet op de manier zoals Rutte het zich voorstelt. Ze opperen het idee om de Zalm-doctrine (meevallers niet gebruiken om bezuinigingen te verlichten) voor een periode van vier jaar bij enkele inkomstenposten niet toe te passen. Ze noemen als voorbeeld btw-meevallers, winsten op de hulp aan banken en hogere gasbaten, waardoor de staatsschuld zal dalen van 66 naar 64 procent. De meevallers kunnen ook worden gebruikt “om de bezuinigingsplannen voor de zwakste groepen bij te sturen en om te investeren in projecten die voor de toekomst waardevol zijn”, aldus deze CDA- en VVD-economen.

Het is goed dat eens te lezen van ‘regeringsgetrouwen’ in een christelijk dagblad, want de opinies in meer links-georiënteerde media worden soms iets te makkelijk weggewuifd. Niet omdat er onzin wordt verkondigd, maar omdat ‘links’ niet zo trendy is.
Op Joop.nl wijst ook historicus Maarten van Rossem op de te betwijfelen noodzaak van de bezuinigingen en het a-sociale karakter van de plannen. Hij wijst op een rapport van het Internationaal Monetair Fonds, waarin de omvang van de bezuinigingen schadelijk genoemd worden, voor het herstel van de economie. De aard van de bezuinigingen vindt Van Rossem niet verstandig: “De kosten van de kredietcrisis worden niet verhaald op de sterkste, maar op de allerzwakste schouders”.
In de Volkskrant stelt ook Marcel van Dam vragen bij de hele operatie. Hij wijst op een eigenaargige draai van Rutte, die tijdens de verkiezingscampagne riep hij dat we iedere dag 100 miljoen meer schuld kregen, maar nu roept  dat ‘de staatsschuld met 60 miljoen euro per dag toeneemt’. Van Dam rekent met behulp van cijfers van het CPB voor dat zonder bezuinigingen, “alleen als gevolg van herstel van de wereldeconomie, zal het begrotingstekort in 2015 zijn verdwenen. Ook als de groei terugvalt naar 1,75 procent”.

Het kan dus anders. Het moet ook anders vinden de vele burgers die al vanaf oktober vorig jaar te hoop lopen tegen de bezuinigingen. Zo gedemotiveerd is het volk nu ook weer niet, getuige de nu al 117 verschillende acties. En voor de rest van de komende maand staan er in ieder geval nog acht op stapel. Hieronder de Onrust Monitor, die in dit artikel nader wordt toegelicht. Met een klik op het plaatje kun je de details verder bekijken (exceldocument). OnrustMonitor

Geef een reactie

Helpers weg, volgende ronde!

helperWie had gedacht dat in zo’n snel tempo vroeger alles beter zou worden? Normaal gesproken gaat daar minstens een generatie overheen, maar Rutte I krijgt het in een paar maanden voor elkaar. Nu al kijken we met weemoed naar wat we vandaag nog hebben, in de wetenschap dat we het morgen kwijt zullen zijn.

Zijn we zo verwend dat we niet eens meer weten hoeveel beter het lang geleden was? De gouden tijden waarin we oma tot haar dood toe thuis verzorgden. De tijden waarin ongelukkige Japie, getroffen door polio, opgevangen werd door de enige hulpverlener in de wijde omgeving, oom agent, als hij weer eens met die malle beentjes van hem ergens in was blijven hangen.
De tijd waarin de dokter bij een hoestaanval van opa, een veel beproefd recept voorschreef: we kijken het nog even aan. Een maand later, op de begrafenis, was de dokter een hele steun, toen hij troostend sprak: dat is weer een hele zorg minder.

We waren niet rijk.. We hadden niet eens televisie. Maar de zorg was goed geregeld. De bijstand bestond uit burenhulp. Psychiatrische hulp kreeg je van een wijze oom: doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. In tijden van nood had je persoonsgebonden budgetten in de vorm van voedselbonnen.
Veel meer kon de overheid ook niet voor ons doen. De overheid had het al druk genoeg met de werkverschaffing. Hele bossen legden we aan, complete kanalen groeven we uit. Dat was een goed idee van de overheid, anders zou de verstrekking van voedselbonnen veel te duur zijn geworden. Het versterkte ook de saamhorigheid in de samenleving. Je zag werkloze ingenieurs naast even werkloze fabrieksarbeiders de spades hanteren en elkaar voorzien van begeleidende ondersteuning. De ingenieur wist hoe je onder welke hoek je de spade het beste in de grond kon steken, de arbeider wist hoe je de greep moest vasthouden om blaren te voorkomen.

Het moeten die gouden tijden zijn, die Rutte I voor ogen heeft om dit prachtige land weer terug te geven aan de hardwerkende burgers. Maar dan ook alleen aan dat ijverige deel van het volk. Op één uitzondering na: de hardwerkende hulpverleners. Ze doen natuurlijk puik werk, waarvoor dank, maar het heeft helaas de verkeerde effecten. Dat werkt zo (beknopte weergave van een liberale economie): op de markt van vraag en aanbod, is het pompen of verzuipen. Daartussen zit de aanzuigende werking. Geen probleem als dat leidt tot een groeiende verkoop van iPhones (hoeveel heeft u er al?), wel een probleem als de AWBZ en de pgb’s even succesvol zijn.

Als dat marktmechanisme onbedoelde effecten sorteert, dan schakelen we over van liberalisme naar communisme. Ofwel: hard staatsingrijpen. Vroeger, nog niet zo heel lang geleden, heette dat de vermaledijde bemoeienis van de linkse kerk. U ziet: vroeger was niet alles beter. Nu wordt staatsingrijpen  verkocht als ‘het land er weer bovenop helpen’.
De maatregelen zijn zo simpel, dat we ons wel voor de kop kunnen slaan, dat we er zelf niet op gekomen zijn. Minder mensen in de bijstand? Gewoon minder bijstand verstrekken. Minder dure hulpverlening? Gewoon minder geld in de AWBZ-ruif stoppen. Want dat prikkelt. Het prikkelt mensen die niet kunnen werken en daarom niet weten wat werken is. Het prikkelt ze uit de negatieve spiraal te treden. Mensen die al lang de handdoek in de ring hebben gegooid, omdat ze niet kunnen werken en waar geen werk voor is, denken ineens: ‘Hé, laat ik eens gaan werken’.

En Rutte I zei dat het goed was: helpers weg, volgende ronde!

Geef een reactie

Rutte's handreiking.

RutteNeem me niet kwalijk dat ik zo doordram over Rutte I en de bezuinigingen. Dat komt waarschijnlijk omdat ik in een hoek zit waar de klappen hard aankomen. Je kunt me dan ook van een fikse dosis subjectiviteit beschuldigen.
Toch ben ik niet de enige die last heeft van de wijze waarop het kabinet denkt te moeten bezuinigen. Lees het laatste artikel over de Onrustmonitor nog eens, waarin wordt uitgelegd wat de vele acties tegen de bezuinigingen met dit kabinet te maken hebben.

Rutte heeft twee dingen beloofd bij zijn aantreden. Ten eerste: we zouden er allemaal iets van voelen. Dat beginnen steeds meer mensen door te krijgen, blijkt uit de Onrustmonitor (laatste update in dit exceldocument).
Ten tweede: in oktober 2010 zei Rutte in het debat over de regeringsverklaring het volgende: “Wij hebben een regeerakkoord. Hierin worden tien onderwerpen behandeld waarop CDA en VVD tot afspraken zijn gekomen. Op vier ervan, namelijk de invulling van de bezuinigingen en de afspraken op het terrein van de ouderenzorg, immigratie en asiel, integratie en veiligheid zijn afspraken gemaakt die deel uitmaken van het gedoogakkoord. Als u op deze voorstellen wijzigingen wilt aanbrengen, staat de handreiking 100% en er is overleg tussen ons drieën. Als u aanpassingen wilt doen met betrekking tot voorstellen in het regeerakkoord, staat de handreiking 100% en is er afstemming tussen CDA en VVD”.

Dat zei hij, omdat de wel erg krappe meerderheid die de coalitie in de Kamer achter zich heeft staan, bij meerdere onderwerpen zou kunnen slinken. Rutte’s handreiking bestond hierin dat hij beloofde goed te luisteren naar signalen en voorstellen uit de Kamer en deze mee zou nemen in zijn beleid. Vrij snel daarna bewees hij een man van zijn woord te zijn en kwam GroenLinks tegemoet om een meerderheid achter de politiemissie naar Afghanistan te krijgen. Het is vooralsnog zijn laatste handreiking.

In het debat op 9 juni, over de bezuinigingen op de pgb’s, leek hij ook een handreiking te doen. Kamerlid Arie Slob (CU) zag het iets anders: “Ik meende net rond het pgb een uitgestoken pink van het kabinet te zien. De minister-president gaf namelijk toe dat hij graag de opvattingen van een organisatie als Per Saldo wil betrekken bij het definitief vaststellen van de voorstellen”. Slob wilde Rutte zover krijgen dat hij eerst in overleg met maatschappelijke organisaties gaat, voor hij met voorstellen in de Kamer komt. Rutte weigerde dat.
Vervolgens werd hij er op gewezen dat veel maatschappeljjke organisaties klagen, dat ze vaak voor een dichte deur komen te staan als ze een minister willen benaderen. Rutte ontkende dat, wat Jolande Sap (GroenLinks) er toe dreef Rutte uit te nodigen zijn deur open te zetten. “Het zou de premier sieren als hij ze serieus zou nemen. Ik zal de organisaties in ieder geval adviseren om zich tot de premier te wenden als de deuren gesloten zijn. Hij is toch die premier van de uitgestoken hand?”, zei Sap.

Je ziet Rutte denken: “Ja zeg, als je ze een hand geeft, nemen ze je hele arm”. Dus valt er over alles te praten, maar niet over het totale bedrag aan bezuinigingen. Dat lijkt nog redelijk, maar het is nogal halsstarrig, zo niet op het arrogante af. Iedereen mag wel zeggen waar dan wel willen snijden, maar niet dat er minder of anders gesneden kan worden.

Er zijn mensen die Rutte’s standvastigheid bewonderen. Maar die groep slinkt met de dag. Want het zijn niet alleen de oppositiepartijen en hun kiezers die protesteren. In de discussie over het Bestuursakkoord zagen we al lokale VVD- en CDA-gemeenteraadsleden en wethouders protesteren. Nu lijkt ook een groot deel van de PVV-aanhang de bezuinigingen te ver gaan.
En niet alleen de werknemers en “cliënten” in de diverse sectoren roeren zich, nu gaan ook de besturen en managers de kont tegen de krib gooien. Zo verklaarde de GGZ het innen van de verhoogde eigen bijdrage te zullen boycotten.

Rutte kan beter snel met wat handreikingen komen, anders overspeelt hij zijn hand.

Geef een reactie

Rutte helpt eigen wet om zeep.

RutteHet is 2003. Mark Rutte is staatssecretaris van Sociale Zaken onder Balkenende II. Heel even maar, want een jaar later moest hij partijgenote en collega op Onderwijs vervangen, omdat haar baas, de CDA minister van Onderwijs, haar staatssecretaris niet meer kon luchten of zien.
In dat jaartje op Sociale Zaken kreeg Rutte de ‘Wet werk en bijstand’ erdoor. Die verving de Algemene Bijstandswet, de Wet inschakelingen werkzoekenden en nog wat regelingen. Het doel was het realiseren van werk boven inkomen te stellen. Die wet had onder andere prachtige reïntegratieprojecten tot gevolg.

Het is 2011. Die wet, zijn eigen wet dus, gooit Rutte nu in de prullenbak, want hij heeft een veel beter plan: de Wet werken naar vermogen. Die vervangt de Wet werk en bijstand, de Wet op de sociale werkvoorziening (Wsw) en nog wat regelingen. Het doel is werk boven inkomen (pdf- zie bldz. 20) te stellen. De wet heeft onder andere tot gevolg de afbraak van de sociale werkvoorziening.
Zoek de zeven verschillen.

De Wet werk en bijstand heeft, volgens critici, een godsvermogen gekost. Maar Rutte is niet te beroerd zijn eigen geldvretende wet te vervangen door een wet vol bezuinigingen. Geïnspireerd door zijn peetvader Gerrit Zalm, is een overschot op de rijksbegroting het Grote Doel. Zalm was ook de man die niet wist wat een halfje bruin brood kostte en armoede maar een relatief begrip vond. In een interview met het AD in 2005 zei Zalm: “Alleen met nul mensen in de bijstand zal de armoede weg zijn. Dat zal dus niet gebeuren”.

Nu werd Zalm gezien als de premier achter de premier (Balkenende). Mark Rutte is Zalm in status voorbij gestreefd en  zal zijn peetvader nu een lesje leren. Nul bijstandtrekkers onmogelijk? Ha, let maar eens op vadertje Zalm!
Rutte moest natuurlijk de juiste partners vinden voor zijn ideaal. In 2004 pleitte hij samen met Melanie Schultz-Van Haegen nog voor een socialer gezicht van de VVD en hield zelfs een samengaan met D66 en PvdA voor mogelijk. Waar hij dat geloof heeft verloren is niet helemaal duidelijk, want we weten inmiddels welke samenwerking hij wel heeft gezocht.

In het Kamerdebat vandaag, waar de oppositie Rutte hard op zijn sociale gezicht probeerde te timmeren, verdedigde Rutte de noodzakelijkheid van zijn bezuinigingen: het kost echt teveel, mensen. Maar Rutte is niet alleen beter dan zijn peetvader, hij is ook de meester van de handreiking. Hij beloofde in de aanloop naar Prinsjesdag extra secuur te kijken naar de koopkracht van degenen die getroffen worden door zijn beleid.
Extra secuur? Oh nee, hè? Hij zal toch niet denken dat er nog meer te halen is aan de onderkant van de samenleving?

Geef een reactie

VNG-akkoord akkoord?

akkoordOpzienbarend nieuws aan de vooravond van de tweede dag van het VNG-congres. De dag waarop de gemeenten gaan stemmen over hert Bestuursakkoord.
De Twentsche Courant Tubantia weet te melden dat Rijk en VNG het eens zijn geworden en de omstreden sociale paragraaf uit het akkoord zullen halen. Reden voor de gemeente Tubbergen nu wel voor het akkoord te stemmen.

Tot vandaag bleken veel gemeenten tegen het oorspronkelijke akkoord. In stemmenaantal uitgedrukt: 4929 stemmen tegen, 2436 ja,mits of nee,tenzij en 706 voor. De laatste update van de inventarisatie die we in samenwerking met Gemeente.nu maakten, vind je in dit exceldocument (ook in dit google.docs document).

Als het bericht waar blijkt, dan zal geen enkele gemeente er nog bezwaar tegen hebben. We wachten de stemming van morgen af en zullen later met een nabeschouwing komen. Want behalve de sociale paragraaf en bijbehorende bezuinigingen, zijn er nog wel wat bezwaren tegen het Bestuursakkoord. Sommige gemeenten zien in de afspraken over de uitvoering van de decentralisatie nog teveel rijksbemoeienis en willen daar van af.

Het verzamelen van de gemeentelijke standpunten was een hoop werk. De plotselinge draai die het VNG-bestuur maakte toen ze besloot het Bestuursakkoord zonder de sociale paragraaf aan de leden voor te leggen, maakte het niet makkelijker, want een aantal gemeenten besloot toen van standpunt te veranderen.

Wat het ook niet makkelijk maakte, was het speurwerk in de gemeentelijke websites. Wat zou het aardig zijn geweest om met de enkel term ‘bestuursakkoord’ onmiddellijk bij de relevante stukken te komen. Dat viel zwaar tegen. Hulde voor die gemeenten waar dat wel lukte.

Dank aan de lezers die de moeite namen om per mail tips door te geven en dank aan Gemeente.nu, die het overzicht overnam en ook van aanvullingen voorzag.
Hopelijk kunnen we na morgen snel met een heldere nabeschouwing komen.

Geef een reactie

Teveel uitkeringen?

werkloosHet is mooi dat de regering zoveel mogelijk mensen van een uitkering af wil helpen. Je hebt al gauw het stempel van niksnut en de regering wil natuurlijk opkomen voor al die hardwerkende Nederlanders, die om uiteenlopende redenen zonder werk zitten. Er mankeert niets aan het sociale gezicht van Rutte I. Toch even twee gevalletjes, die vragen oproepen.

Gevalletje 1: De regering baseert zich natuurlijk op cijfers. Ministers hebben het veel te druk om elke dag het land door te fietsen en zelf het aantal werkenden en werklozen te turven. Daar hebben ze hun ambtenaren voor (nog wel).
Het CBS verzamelt cijfers en soms gebruikt de regering die ook. Het CBS ziet de werkloosheid dalen. Dat is geen reden voor het kabinet iets minder voortvarend te zijn, want elke werkloze is er natuurlijk één teveel. En ja, de werkloosheid mag dan dalen, er zijn wel weer achtduizend bijstandsuitkeringen bijgekomen (pdf). In totaal zo’n 315.000 bijstandsuitkeringen.
Het CBS houdt ook de totale werkloze beroepsbevolking bij en het aantal WW-uitkeringen. Breng deze gegevens bij elkaar en wat zien we dan?

uitkeringen


Meer uitkeringen dan werklozen? Dat zullen dan wel die Wajongers zijn. Nee, dat waren er 195.520. De WAO’ers misschien? Ook niet, want dat zijn er ruim 488 duizend. Dat verschil bij het CBS kan dus niet komen van de overige uitkeringen.
Zou de regering misschien door deze cijfers overtuigd zijn van het idee dat er zoveel mensen onterecht een uitkering genieten? Of heeft de regering dat idee dankzij een rekenfoutje van het CBS?

Gevalletje 2. Het rumoer rond de nieuwe wet Werken naar Vermogen en de bezuinigingen op de sociale werkvoorziening en de pgb’s (persoonsgebonden budget).
Die nieuwe wet wordt alvast wat gepromoot op de website Werken naar Vermogen.nl. In een fraaie samenvatting (pdf), wordt op bladzijde 24 reclame gemaakt voor hoe je met een pgb leuk werk kan krijgen. Citaat: “PGB geeft Wsw’ers iets heel belangrijks: keuzevrijheid. Het geeft je de mogelijkheid om bij een gewone werkgever te werken in plaats van een sw-bedrijf. Een echte baan dus, waar mensen met een arbeidsbeperking voor vol worden aangezien”.

De gehandicapte in kwestie werkt in een hotel. U snapt wel dat iemand die in een hotel kan werken, niet voldoet aan het criterium: zo zwaar gehandicapt dat men voor een verpleegtehuis in aanmerking komt. Met dat criterium wil Rutte I het aantal pgb’s terugdringen. Want ook dat is een paar uitkeringen teveel. Maar ook het aantal mensen in de sociale werkvoorziening moet omlaag. Degenen die eruit moeten, zullen dat dus niet met behulp van een pgb’tje kunnen doen. Hoe moet dat als Rutte I de gemeenten hun sw-budgetten inhoudt, als ze het Bestuursakkoord weigeren te tekenen?
Is er een deskundige in de zaal die dit raadsel kan oplossen?

Geef een reactie