Tag archieven: bezuinigingen

Henk Kamp, de wonderdokter.

Henk Kamp Onzekerheid is goed voor een mens. Zekerheid leidt maar tot luiheid. Van onzekerheid wordt je creatief. Van onzekerheid wordt je actief. Onzekerheid is het medicijn tegen een in slaap gesukkeld landje. Dus heeft Rutte minister Kamp de opdracht gegeven, de sociale zekerheid om te vormen tot de sociale onzekerheid.

Eigenlijk moet het hele sociale stelsel op de schop, maar daar worden sommigen weer zo onzeker van dat het tot onrust leidt. Dan maar stukje bij beetje, moet Henk Kamp gedacht hebben en laten we dan maar eens bij de Ziektewet beginnen. Hij gaat mensen in de Ziektewet er weer uit helpen.Zo’n honderdduizend mensen zitten zodanig in de Ziektewet bekneld, dat een relatief groot deel uiteindelijk arbeidsongeschikt worden.

Wie ziek wordt en een vaste baan heeft, krijgt maximaal twee jaar het salaris doorbetaald. Wie dan nog ziek is, komt in de WIA (de hedendaagse WAO) terecht. De Ziektewet is er alleen voor ‘speciale gevallen’. Uitzendkrachten, mensen die ziek zijn en van wie hun tijdelijk contract afloopt, orgaandonors, WW’ers en herintredende WIA’ers, om er een paar te noemen.

Henk Kamp wil de Ziektewet zo aanpassen dat er meer werk wordt gemaakt van herstelwerkzaamheden. In dit kader wordt daarmee bedoeld: alles wat een zieke nog wel kan, moet-ie ook doen, want dat bevordert het genezingsproces. Een inzicht dat de laatste jaren breed terrein heeft gewonnen. Activering is niet alleen heilzaam voor mensen in de Ziektewet. Ziekenhuizen jagen patiënten sneller het bed uit, werkgevers verzinnen klusjes voor personeel met gebroken benen en werklozen schoffelen en vegen dat een lieve lust is. En kijk eens om u heen? Nederland blaakt van gezondheid!

Het ziekteverzuim is nog steeds een bron van zorgen, werklozen blijven werkloos schoffelen. Hoe komt dat toch?
Wat werk betreft weten we dat ons soort economie niet zonder werklozen kan. Wat ziekte betreft valt er heel wat te winnen met gezond eten en bewegen, maar daar hou je griepgolven en een paar ernstige en langdurige kwaaltjes niet mee buiten de deur.

Ik ben benieuwd wat Kamp’s voorstellen worden die paar honderdduizend mensen de Ziektewet uit te helpen. Zullen uitzendbureau’s ook verplicht worden tot maximaal twee jaar doorbetaling van het salaris? Zullen werkgevers ook de zieke tijdelijke contractanten moeten doorbetalen? Worden herintredende WIA’ers meteen honderd procent gezond verklaard? En zullen de ziektekosten van een orgaandonor verhaald worden op degene die het orgaan heeft ontvangen?

Geef een reactie

Stemmen voor rust of voor Rutte?

Protest In het vrije en democratische Nederland is de stembus een zwaar onderschat middel om een beetje rust in de tent te krijgen. De stembusuitslag bij de Tweede Kamerverkiezingen leidde tot een kabinet, dat de maatschappelijke rust niet ten goede komt. In de paar maanden dat Rutte I op gang kwam, werd het ineens ook een stuk drukker op de straten. Bevolkt met mensen die onrustig werden van de crisis- en herstelplannen.

Op de installatie van het kabinet Rutte volgden drie maanden van maatschappelijk onrust, die culmineerde in een hete december. In heel 2010 waren er 34 tekenen van maatschappelijke onrust. Een groot deel (50%) betrof arbeidsconflicten (cao-onderhandelingen, reorganisaties, etc.), maar een bijna even groot deel (47%) betrof de bezuinigingsplannen van Rutte.
Dit jaar lijkt de onrust over Rutte’s plannen sterk toe te nemen. In twee maanden tijd waren er 19 onrustige momenten op de straten. De meeste arbeidsconflicten lijken opgelost en zijn voor nog maar voor 32% deel van de roering. De acties tegen de bezuinigingen zijn opgelopen tot 58 procent.

Februari is nu de topmaand van maatschappelijke onrust geworden (zie dit exceldocument met een overzicht van alle onrust in 2010 en 2011). Het lijkt er toch sterk op dat crisismanager Rutte de grootste maatschappelijke onrust over zich heen krijgt. In 2008 schreef ik hier dat van alle premiers na 1945, Willem Drees en Jan Peter Balkenende degenen zijn, die veel volk in beweging kregen. Heeft Rutte soms een verborgen agenda en wil hij Drees en Balkenende naar de loef steken?

Het is iets om over na te denken voor je woensdag naar de stembus gaat. Rutte benadrukt hoe belangrijk deze verkiezingen zijn, om zijn plannen te steunen. Plannen waar steeds meer mensen erg onrustig van worden. De eerste gevolgen zijn voor velen al merkbaar geworden. Banen staan op het spel, groeiende onzekerheid over de financiële gevolgen en het wordt steeds duidelijker welke voorzieningen we gaan missen of meer voor moeten betalen. De onrust zal er alleen maar groter van worden.
Stem je woensdag voor Rutte of voor rust?

Geef een reactie

Wat maakt het uit waar je bent geboren?

Geboorten CDA en PvdA willen een soepeler registratie van geboorteplaatsen. Niet iedereen is tevreden met de geboorteplaats, zoals die is vermeld op geboorteakten, identiteitsbewijzen en paspoorten. Er zou een iets ruimere keuzemogelijkheid moeten zijn.

Voorbeeldje. Niet iedere getogen Wymbritseradieler, is er ook geboren. Eigenlijk bestaan er geen Wymbritseradielers meer. Sinds 1 januari zijn het Súd Fryslânders geworden. Dat geldt ook voor de geboren Wymbritseradielers. En ook voor de Wymbritseradielers, die in het ziekenhuis van Leeuwarden zijn geboren.
Al de mensen die hun existentialiteit sterk verbinden aan de plaats waar ze opgegroeid zijn en tot op hoge leeftijd zijn blijven wonen, zijn niet wat ze willen zijn. Een Súd Fryslânder, die in het Leeuwarder ziekenhuis is geboren, ziet zich misschien liever geregistreerd als geboren Wymbritseradieler, omdat dat de woonplaats van zijn moeder was.

Dat moet kunnen, vinden PvdA en CDA. Dat lijkt minister Donner (Binnenlandse Zaken) ook wel wat. Het idee de wet te versoepelen betreft alleen de ziekenhuisgeboorten. Zelf ben ik ook in een plaats geboren waar ik nooit wat mee had, omdat mijn ouders een dorp verder woonden. Nu heb ik verder niets met de woonplaats als essentieel deel van mijn identiteit, maar ongetwijfeld zullen er velen zijn die zich graag Wymbritseradieler voelen. De binding met de couveuse is stukken minder sterk dan de band met de wieg. En die stond bij moeders thuis.

PvdA en CDA willen de keus aan de ouders laten. Logisch, want een neonaat heeft nog niet veel te melden, laat staan dat die een handtekening gepresteerd krijgt op een geboorteakte. Maar och, wat was ik graag in Rozendaal geboren! Ik had me de rijkste identiteit van Nederland aan kunnen meten. Of liever nog Opmeer. Geld maakt niet gelukkig, maar Opmeerder zijn wel. Maar ik ben er niet geboren. Ik ben er ook niet getogen en ik heb er nooit gewoond.
Maakt dat wat uit? Nou, rijk ben ik niet, dus dat had wellicht wel iets uitgemaakt. Maar gelukkig ben ik wel en dat vind ik ruim voldoende voor mijn identiteit. Fijn voor wie zich meer Opmeerder voelt dan mens, maar ik ben zo wel tevreden.

Het voorstel van PvdA en CDA kan onverwachte gevolgen hebben voor Rutte’s bezuinigingsplannen. Het aantal ziekenhuisbevallingen is de laatste jaren toegenomen (in 2008 71 procent van het totaal aantal bevallingen). Daar zal best nog een redelijk deel bij zitten, waar het ziekenhuis ook in de woonplaats van de ouders stond, maar het aantal ziekenhuizen zal sterk afnemen. Nu zijn er nog een stuk of honderd, maar Frank de Grave verwacht dat het er over tien jaar nog maar zestig zullen zijn.Geen onlogische gedachte. Fusies zijn een gewild middel bij bezuinigingen. De vraag is alleen of gefuseerde ziekenhuizen ook veel locaties zullen sluiten.

Als dat zo zal zijn, dan wordt de kans groter dat er mensen in een plaats worden geboren, waar niet hun wieg staat. Het voorstel van PvdA en CDA betekent dan wat meer administratief werk en daar wil Rutte nu juist van af.
Zou het wat zijn om de geboorteplaats helemaal te schrappen uit de registraties? Gewoon allemaal Nederlander. Dat scheelt natuurlijk ook in de ambtelijke kosten.

Geef een reactie

Voor welvaart en vrijheid.

Spandoek Waar in Nederland hebben we nou een mediamiek plein, waar alle maatschappelijke onrust bij elkaar kan komen om Rutte tot de orde te roepen? Het Plein in Den Haag is wekelijks al een plek waar petities worden aangeboden en een enkele demonstratie wordt toegelaten, maar dat plein is veel te klein. Het Malieveld of het Museumplein zijn wat groter en traditioneel ook verzamelpunten van Neerlands onvrede. Beide plekken zijn weer wel geschikt om tenten op te slaan.

Maar zie je het al voor je dat hier duizenden mensen een week of twee elke dag bij elkaar komen om de regering tot andere gedachten te dwingen? Nee? Toch is dat al bijna 3 maanden aan de gang. Er zijn natuurlijk grote verschillen met Tunesië, Algerije, Egypte, Jemen, Bahrein en Iran. De belangrijkste verschillen zijn dat je hier niet van de straat geknuppeld wordt en dat het hier om behoud van welvaart gaat, in plaats van een gevecht tegen de armoede.

Vrijheid en welvaart. Waarom zouden wij de straat opgaan, als we daar meer dan genoeg van hebben? Het lijkt ver gezocht, maar juist nu zouden we de straat op moeten gaan, om daarmee ook duidelijk te maken aan de Egyptenaren en hun buren dat het de moeite waar is voor vrijheid en welvaart te op te komen. Om te laten zien dat er niet zomaar op vrijheid en welvaart te beknibbelen valt.
Voor alle duidelijkheid: ik vind elke centimeter vrijheid en welvaart die de Noord-Afrikanen nu binnen weten te slepen belangrijker, dan dat mijn seniorenverlof uit de cao wordt gekieperd. Wat ik wel even belangrijk vind, is dat er nooit mensen getroffen moeten worden door maatregelen, die voortkomen uit een toestand waar zij geen debet aan hebben, laat staan iets over te zeggen hebben.

Hier hebben we het over de gevolgen van de kredietcrisis. Toen deze volop “floreerde” hoorde je nog wel eens verzuchten dat het huidige economische stelsel zijn failliet heeft bewezen en eens flink op de schop moest. Daar hoor je nu nauwelijks meer iets over. Dat heeft plaats gemaakt voor de ‘dringende noodzaak tot bezuinigingen’.
Toch lijkt lang niet iedereen overtuigd van de mate waarin en de manier waarop er bezuinigd moet worden. Sinds Rutte verkondigde dat “iedereen er wel iets van zal merken”, lijkt iedereen die boodschap retour te zenden.

Vorig jaar waren er zeker 34 acties die voor maatschappelijke onrust zorgden. Een gemiddelde van 2,8 per maand. Het hoogtepunt lag in december met 10 acties, waarvan er 6 de bezuinigingen betroffen. Over heel 2010 waren er 17 acties die arbeidsconflicten betroffen, 16 die over de bezuinigingen gingen en 1 die over vrijheid ging. Dat was de hackersactie tegen instellingen die het Wikileaks moeilijk probeerde te maken (zie ook dit artikel).

We zijn anderhalve maand verder in 2011 en met de acties in het openbaar vervoer, lijken januari en februari het hoogtepunt van de hete december te overtreffen. Studentenacties, acties tegen bezuinigingen op natuurbeheer, protesterende militairen, ouders die protesteren tegen de bezuinigingen in het speciaal onderwijs en continu oplopende arbeidsconflicten brengen de teller op 14 manifestaties van maatschappelijke onrust.
Het gemiddelde staat al op 7 per maand. Acht acties tegen de bezuinigingen, vijf arbeidsconflicten en een andere actie. Een actie van varkensboeren tegen de prijsverlagingen die slachterijen en supermarkten doorvoerden.
In deze excelsheet een overzicht. Links de acties van 2011, scroll in het document naar rechts voor het overzicht van 2010.

Al bijna drie maanden lang is er volk in beweging. Hoe lang moet dat duren voor Rutte buigt? Het volk is nog niet verzameld op het Binnenhof, dat trouwens bij een beetje demonstratie al wordt afgegrendeld. Ook hier zijn grenzen aan bepaalde vrijheden. Zoals ook de internetactivisten merkten, toen ze meededen aan de Anonymousacties voor Wikileaks. Minister Opstelten kondigde meteen beperking van internetvrijheden aan.
We krijgen de vrijheid om ons met een vaartje van 130 km per uur voort te snellen naar de eerstvolgende file. Een vrijheid die scherp in de gaten wordt gehouden, als het aan het kabinet ligt. Gewoon, omdat ook u een crimineel kan zijn.

Of op weg naar het Binnenhof?

Geef een reactie

Het museum is dood. Leve het museum.

Museum Als musea niet dichtgaan wegens bezuinigingen, zijn ze wel dicht wegens verbouwingen of sluiten ze de deuren wegens gebrek aan bezoekers. Zoals elke patatkraam, moet ook een museum het van de bezoekers hebben. En hoewel ik het vaak veel te druk vind in ’s lands kunstbewaarinstellingen, trekken de musea zich niets aan van zonderlingen, die graag in alle rust en stilte, een kunstzinnig contemplatief moment zoeken.

Er zijn genoeg redenen om aan te nemen dat het niet lang meer duurt, of het is gedaan met musea. Het is ook niet van deze tijd om een kunstwerkje op te hangen en dat te verwachten dat hele drommen mensen daar een uurtje naar gaan staren. Dat beseffen de musea ook wel en ze zijn daarom al jaren bezig het museum interactief te maken. Het publiek mag ook iets doen in of met het museum. Daar zit ook de oplossing om te ontsnappen aan de poging van Rutte I de kunst om zeep te brengen.

De Bankgiroloterij snelt de musea te hulp. Tientallen miljoenen zijn gestort (pdf!) op diverse kunstzinnige bankrekeningen en stelt musea in de gelegenheid hun organisatie met eigentijdse middelen op te pimpen en zo het contact met het publiek te behouden.
Okee, museumbussen mogen nog wat rondtouren om 50-plussers de musea in te rijden. Met 500 duizend euro kan er zelfs een tweede Museum Plus Bus worden gekocht en “wordt een kwetsbare doelgroep bereikt en spelen musea zich op deze manier op een creatieve, vernieuwende en effectieve manier in de kijker”.

Vijftigplussers, daar zijn er 5 miljoen van volgens de Bankgiroloterij. En een groot deel daarvan is ook nog eens nietwerkend! Hup, die bus in en vooral op maandag het museum in gestuurd. Op maandag zijn veel musea gesloten. Daar gaat, met ruim 546 duizend euro, de Bankgiroloterij wat aan doen.“De BankGiro Loterij MuseumMaandag wordt een merk met de ambitie dat de maandag de kwalitatiefbeste bezoekdag van de week wordt. Het getuigt van durf om van een zwakte – op maandaggesloten – een sterkte te maken’, staat er in het toekenningsbesluit. Maandag wordt een dag “om in alle rust op een exclusieve manier het museum te bezoeken. Om te leren, om te reflecteren, om vermaakt te worden”.

Zonde van het geld, want dat is allemaal nog veel te veel oude school publieksbenadering. Het Rijksmuseum krijgt uit de gokpot ruim 1 miljoen euro om “op een grootse manier de collectie en het grote publiek bij elkaar brengen”.
RijksXL wordt een project, waar de collectie digitaal beschikbaar komt en het publiek mag er mee doen wat het wil! Op een tasje drukken, als logo op het weblog zetten of het rondtwitteren. De Bankgiroloterij verwacht dat er straks “ongetwijfeld de creatieve vruchten terug te vinden zullen zijn in het landschap van de sociale media waar mensen uitdrukking geven aan wie ze zijn en wat ze doen”. Ter promotie lanceert het museum een pixelloterij, waarmee je een echte Rembrand kunt winnen.

Het Rijksmuseum is al hard op weg alleen nog digitaal toegankelijk te worden. Het museum maakt ook deel uit van het Google Art Project. Vanachter je pc kun je door een deel van het Rijksmuseum struinen. De kunstredacteur van Sargasso was er zo enthousiast over, dat hij ook meteen een megapixel Rembrand op het weblog knalde.
Het museum ouder stijl is dood. Leve het nieuwe museum. Maar laat mij alsjeblieft op maandag dan nog even binnen om op een bankje voor een schilderij wat weg te kunnen mijmeren. Mijn hersens hebben daar behoefte aan. Al was het alleen maar om te kunnen ontsnappen aan de digitale snelheid en overload.

Geef een reactie

Ich bin auch etwas.

Badeendjes Wie ben ik? Gelukkig zijn zij, die daar een ferm antwoord op kunnen geven. Ich bin ein Langstudierder, sprak Alexander Pechtold op 21 januari, toen studenten protesteerden tegen kabinetsplannen de studieduur te verkorten door paal en perk te stellen aan de studieleningen.

Het onderwijs roert zich. Vandaag kwamen ouders en leerkachten uit het ‘passend onderwijs’ bij elkaar om tegen de bezuinigingen te protesteren. Passend onderwijs heette vroeger speciaal onderwijs. Maar om gehandicapte kinderen zich niet al te speciaal te laten voelen, heeft men daar een passender term voor gevonden.
Pechtold was er weer bij. Samen met Job Cohen en Ton Elias. Meneer Elias kreeg, net als de minister van Onderwijs, een lading badeendjes naar zijn hoofd geslingerd.

Pechtold: “Weet je al wat je ga zeggen, Jobbie?”
Cohen: “Nou, ik dacht zoiets van Ich bin ein mongooltje”.
Pechtold: “Zou ik niet doen, Jobbie.”
Cohen: “Hoezo? Jij bent toch ook razend populair geworden met dat mavo-duits van je?”

Pechtold: “Je moet ’t zelf weten, maar het is niet bijster origineel en ik zou dat mongooltje weg laten”.
Cohen: “Maar het gaat toch om die arme kindertjes?”
Pechtold: “Jawel, maar we noemen ze al lang niet meer zo en we mogen ze ook niet meer als arme kindertjes zien”.
Cohen: “Waarom niet?”

Pechtold: “Als we dat wel doen dan wordt dat onderwijs nog duurder, dus spreken we van passende kindertjes. Mooie term, die aan twee kanten snijdt. Je kunt die kids zo overal inpassen waar je ze hebben wil en dat houdt de kosten beheersbaar. Als wij nog eens komen te regeren, zitten wij niet met duur onderwijs opgescheept”.
Cohen: “Hm, da’s waar. Ik zie het al voor me Alex, dat jij dan ineens zou moeten zeggen: Ich bin ein Käsemesser”.

Elias: “Scheisse!”
Cohen: “Huh?”
Pechtold: “Da’s duits voor fuckaduck”.

Elias: “Fuc a duck? Ik kreeg de kans niet eens!”
Pechtold: “Had je maar moeten bukken”.
Cohen: “Dat kennen ze niet bij de VVD”.

Pechtold: “Jawel, let maar eens op als de Amerikanen om een missie in Iran vragen”.
Elias: “Mwah, jij bent ook niet vies van een missie”.
Cohen: “Ha,ha, da’s waar, Du bist ein Missionar, hè Alex?”

Pechtold: “Leuk hoor, maar jouw standpunt heeft je ook niets opgeleverd”.
Elias: “Jahaaa, Jobbie, Balkenende laten ploffen en tegen blauw in Afghanistan, allemaal mooi, maar dankzij jullie principes zitten wij nu in de regering. Het was allemaal voor niets”.
Pechtold: “Precies, ganzumsonst”.

Cohen: Ich bin der Ganzumsonst
Für mich kommt nichts in Frage
Ich bin der Mangelmensch
mich grauen alle Tage

Ich habe keine eigene Weise
Das Leitmotiv ist mir verstorben
Mit dem Suchen aller Arten
Habe ich mir die Lust verdorben

Weshalb? denke ich immerzu ein Ganzumsonst
Noch so oft ein Fragezeichen?
Könnte es nicht ein Anderer sein?
Warum ich?

Die Abwesendheit die meinen Alltag stört
Sie ist nicht erwünscht
Unerzwinglich,
Ganz niedrig
Ohne Gegenstand

Umsonst, umsonst,umsonst und ewig immer

Mein Anteil an dem Dasein (Pechtold, Elias: Unwichtig!)
Jede Tat und jede Leistung (Pechtold, Elias: Nichtig!)
Alle Mühe all das Trachten (Pechtold, Elias: Vergeblich)
Die Unfähigkeit jedoch erheblich


Ich kann nicht durchhalten
Beschlüsse kommen nimmer
Und wie einfach auch die Frage ist
Die Antwort fehlt mir immer

Geef een reactie

Rutte's Europese Norm.

EU bijdrage Iedereen zal er iets van merken, sprak Rutte toen hij zijn bezuinigingen aankondigde. Met iedereen bedoelt hij ook Europa. Rutte wil de Nederlandse bijdrage aan de Europese samenwerking verlagen. Dankzij zijn peetoom Zalm, hoeft Nederland nu 1 miljard euro minder te betalen, dan volgens de regels eigenlijk zou moeten. Rutte wil die korting ook in 2012 houden er nog 1 miljard extra uitslepen.

Het is een aardig bedrag dat wij aan Europa betalen. Ondanks die korting behoort Nederland tot de grootste nettobetalers. Nederland betaalt aan de Europese samenwerking, maar krijgt er ook wat voor terug. Blijkbaar zo weinig dat we tot de grootste nettobetalers horen.
In 2005 probeerde Zalm nog met een trucje de bijdrage omlaag te krijgen. Om aan te tonen dat we veel te veel betalen, rekende hij de invoerheffingen mee. Sinds 1984 moeten die ook in de Europese kas worden gestort. Maar dat mag niet meetellen om de hoogte van de bijdrage te berekenen. Toch wist hij de 1 miljard korting gedaan te krijgen.

De PVV maakte zich er ook al druk om. Per burger zouden we jaarlijks ruim 266 euro betalen. De toenmalige staatssecretaris van Economische zaken, stelt dat de PVV geen rekening heeft gehouden met de korting, maar dat we dan nog altijd 206 euro per burger bijdragen. De staatssecretaris vindt dat we ook rekening moeten houden met de voordelen die Europa ons biedt. Wat zijn dan die voordelen?

Een van de zaken die de Europese samenwerking wil bevorderen is een soepele interne markt. Vlot handelsverkeer, zonder al te veel bureaucratische en belastingtechnische drempels. Nederland is een van de grootste im- en exportlanden en profiteert daarom meer van de Europese maatregen dan andere landen. Volgens het CPB kan het voordeel zelfs oplopen tot 1812 euro per burger. Volgens Willem Vermeend, tussen 1994 en 2002 staatssecretaris en minister geweest, levert de samenwerking en de euro zelfs een voordeel van 2000 euro per burger op.

Nu zijn dat berekeningen van hartstochtelijke voorstanders van de Europese samenwerking. Ze zullen ongetwijfeld minder hartstochtelijk reageren als de burger dan zou zeggen: mooi, stort dat voordeel dan maar op mijn bankrekening. Zien doet geloven.
De burger merkt misschien nog het meest wat van de vestzak-broekzak financiering. Nederland krijgt uit de Europese pot geld voor structuurfondsen. Ofwel: we storten wat op de Europese rekening, om daar dan wat van terug te krijgen in de vorm van subsidies om regio’s op te pimpen of allerlei belangwekkende projecten te financieren.

Nederland krijgt nu (periode 2007 – 2013) € 1.907 miljoen aan structuurfondsen. Daarvan is € 1.660 miljoen bestemd voor regionaal concurrentievermogen en werkgelegenheid en € 247 miljoen voor samenwerking tussen alle landen en regio’s in de Europese Unie.
Die subsidies krijgen we alleen als we ook zelf wat bijdragen. Niet alleen als overheid, maar ook private bijdragen tellen mee. Afhankelijk van het doel moet er 25 tot 50 procent van de subsidiabele kosten worden bijgedragen (meer hierover in het Nationaal Strategisch Referentiekader, pdf!).

En zo kregen we € 1.4 miljoen uit het Europees Fonds om Panorama Mesdag op te knappen. Voor een vitaal platteland cashten we € 80.000,- EU-subisidie voor een speeltuin te Hoogezand en een molen in Kolham. Het arme Noorden heeft in de afgelopen jaren 17,5 miljoen overheidssubsidie en 4,8 miljoen private bijdragen gecollecteerd voor het plattelandsontwikkelingsprogramma Hoogeland. Europa doneerde ruim 22 miljoen.
In 2007 kreeg Urk € 167.400 voor een barramundikwekerij. Provincie en gemeente dokten € 192.587 voor deze bijna graatloze vis. Ruim 1 miljoen euro ging naar water in historische stadscentra. Daar profiteerde Breda van, mede gesteund door € 412.000 van het ministerie van VROM.

Er wordt heel wat mogelijk gemaakt met Europese subsidies. Voor boeren, MKB’ers, regio’s, steden, dorpen en veel wetenschappelijk werk. De voorbeelden hierboven steunen op ruim 23 miljoen EU-gelden. Maar de bijdragen van rijk, provincies, gemeenten en private partijen bedroegen grofweg 22 miljoen euro. In totaal 45 miljoen, waarvan we dus eerst een deel in de EU-kas moeten storten en alleen terugkrijgen als we nog een keer de portemonnee trekken.

Je zou zeggen dat Rutte nog veel te lafhartig is met het bedelen om een korting van 2 miljard. Maar afspraken zijn afspraken. Ook in international verband. Van de Europese samenwerking komen we niet zomaar af. In de huidige context betekent Rutte’s voorstel, dat we het risico lopen nog minder te besteden hebben aan levendige plattelanden of innovatieve viskwekerijen.
Rutte wil gewoon geen vitaal Nederland. We zullen en moeten er iets van merken.

Geef een reactie

Maatschappelijke stage succesvol verlopen.

Studentenactie Leren doe je op school of universiteit. Daarna is het met het grote leren wel afgelopen. Misschien nog een cursusje hier, een training daar of bijspijkeren in de workshop ‘De lerende organisatie’. Vandaag kwamen uit heel de samenleving mensen bij elkaar voor een landelijke maatschappelijke stage.

De maatschappelijke stage is een uiterst leerzame ervaring. Zo’n stage biedt de mogelijkheid wat op te steken van hoe de maatschappij in elkaar steekt en hoe je als burger daarin een rol kan spelen. Thema van de maatschappelijke stage was vandaag: hoe lang mag een mens leren?
Studenten waren uitgenodigd om op speelse wijze hun visie daarover te geven. Politiefunctionarissen waren uitgenodigd de studenten een lesje te leren. Terugblikkend kunnen we vaststellen dat het een zeer geslaagde dag is geweest.

Het begon op het Haagse Malieveld, waar de staatssecretaris van Onderwijs Zijlstra de studenten onderbrak toen zij hem hun maatschappelijk bewustzijn toejoelden. “Het zou van fatsoen getuigen als de toekomstige leiders van Nederland – en dat zijn jullie – ook zouden kunnen luisteren naar de argumenten van een ander”, doceerde Zijlstra.
Nu hadden ze dat al gedaan. Ze gaven alleen te kennen het met die argumenten niet eens te zijn. Zij maakten op een speciale manier gebruik van hun medezeggenschap, waar Mark Rutte in 2005, als staatssecretaris Onderwijs, zo voor had geijverd. Dat is Zijlstra vast vergeten.

Rutte stond in 2005 zij aan zij met de studenten om de verkiezingen voor de studentenraden te promoten. Geheel tegen de zin van de bestuurscolleges. Rutte kwam met een ingrijpende wet op het hoger onderwijs, waarin ook de organisatie van het bestuur werd aangepakt. Dat vonden de bestuurscolleges niet zo nodig. Studenten hadden genoeg inspraak vonden ze. Mark Rutte dacht daar anders over. Hij adviseerde de studenten: “Laat die bestuurders maar zweten”.

Dat moet Rutte in gedachten hebben gehad, toen hij zei “respectvol kennis te nemen van de demonstraties en dat het kabinet natuurlijk luistert naar signalen uit de samenleving”. Niet dat de studenten hun zin gaan krijgen. Tjonge, realiseerden zij zich, er is wel wat veranderd in de maatschappij. Hoe kan het nou dat studenten in 2005 wel op steun van Rutte konden rekenen en studenten in 2011 niet?

Dat gingen ze dan maar eens op het Binnenhof vragen. Daar hadden de Haagse autoriteiten ook op gerekend. Geheel volgens het draaiboek van deze maatschappelijke stage, werd het tijd de andere deelnemers toe te laten: de politie.
Ook de politie moet op een veranderende maatschappij zijn voorbereid. Het zou best eens kunnen dat er roerige jaren in het verschiet liggen. Rutte’s bezuinigingen treffen niet alleen studenten, maar bijna iedereen. Wat te doen als iedereen de straat op gaat om een potje te protesteren?

De geschiedenis leert (die wel, de mensen niet) dat studenten prima materiaal zijn om te oefenen met radicale elementen. De burgemeester noemt de oefening geslaagd en de studentenbonden spraken van een fantastische manifestatie.
En zo keerde iedereen tevreden huiswaarts. Geïnspireerd door dit succes overweegt de overheid de scholen en universiteiten af te schaffen en geheel te vervangen door de maatschappelijke stage.

Geef een reactie

Fire walk with me.

Brand De brand in Moerdijk (Brabant) houdt de gemoederen verhit. De ramp van 5 januari is gisteren herdacht met zes symbolische fakkels. In de aanloop naar de herdenking werd door heel het land geoefend om het fakkelen onder de knie te krijgen.

Donderdag 6 januari – 2 brandjes. Bij een rozenkwekerij in Pijnacker (Zuid-Holland) vatte een loods vlam. Bij de brand kwam asbest vrij. Uiteraard vormde dat geen gevaar voor de omgeving. In Amsterdam (Noord-Holland) slaat de vlam in de pan. Twee gewonden.
Vrijdag 7 januari – 2 branden. Kerkdriel (Gelderland). In de nacht van donderdag op vrijdag ging de overkapping van een golfclubgebouw in de hens. Even later arresteerde de politie twee mannen op verdenking van brandstichting.
Diezelfde nacht brandde in een flatgebouw in Eindhoven (Brabant) raakten twee mensen gewonden moesten tientallen omwonenden geëvacueerd worden.

Zaterdag 8 januari – 3 branden. Een landbouwschuur in Nieuwerkerk (Zeeland) ging in rook op, een theater in Heiloo (Noord-Holland) moet na brand gesloopt worden en in Woerden (Utrecht) gingen badkamerspulletjes de fik in. Ook hier geen gevaar voor de volksgezondheid.
Zondag 9 januari – 5 branden. Vlammen in een houtverwerkingsbedrijf in Waardenburg (Gelderland), een isoleercel in Tilburg (Brabant), een woning in Waddinxveen (Zuid-Holland), een metaalbedrijf in Uden (alweer Brabant) en een monumentale woning in Deursen (nog een keer Brabant).
Maandag 10 januari – 3 branden. Vuur sloeg toe in een woning in Valkenburg (Limburg), een hennepkwekerij in een flat in Ede (Gelderland) en een woonboerderij in Haaren. Haaren ligt in, eens even kijken, ’t is niet waar: Brabant!

Dinsdag 11 januari, de dag van de herdenking nadert. Er moet nog flink worden geoefend. Vijf branden. In de Amsterdamse metro (Noord-Holland), een autobedrijf in Maarssen (Utrecht), een sauna in Putten (Gelderland), een slaapkamer in Leeuwarden (Friesland) en een twee-onder-een-kapwoning in Kapelle (Zeeland). Zullen we nu krijgen? Geen brandoefening in Brabant?

Woensdag 12 januari, de dag dat het Brabantse Moerdijk een week geleden in lichterlaaie stond. Met negen branden herdenkt men het vuur.
In Goes (Zeeland) kwam asbest vrij bij een brand in een soort sociale werkplaats. Natuurlijk zonder gevaar voor het volk. In Amstelveen (Noord-Holland) kwamen 19 katten om bij een brand in een kattenasiel. Een gewonde bij een keukenbrandje in Amsterdam (Noord-Holland). Verder vuur in een tbs-kliniek in Poortugaal, in een auto in Den Haag (beiden in Zuid-Holland), in een flat in Terneuzen (Zeeland) en in een tennishal in Harenkarspel (Noord-Holland). Met nog wat brandstichting in Amersfoort (Utrecht) komt de herdenking ten einde.
In Brabant heeft men deze dag wel genoeg van brand en gooit men geen olie op het vuur. Althans, niet letterlijk.

Donderdag 13 januari. Zijn we nu eens een tijdje brandvrij? Ah nee, hè! Een man komt om bij een brand in een flatgebouw in Hoorn (Noord-Holland). Forse rookontwikkeling bij een loods in Schiedam (Zuid-Holland). In het Groningse Scheemda moet een seniorencomplex worden ontruimd.

In Noord-Holland en Brabant woedden in één week tijd zes branden. Zuid-Holland mag er met vijf branden ook best zijn. Zeeland en Gelderland telden elk vier brandjes. De rest van Nederland doet het nog kalm aan.
De laatste jaren zijn er tussen de 45 en 50 duizend branden (CBS gegevens tot 2008). Het Verbond van verzekeraars houdt alleen de grote branden bij, die meer dan 1 miljoen euro schade tot gevolg hebben. In dat rijtje zijn Noord-Holland, Brabant en Zuid-Holland ook de koplopers.

Wat heeft een koud en nat kikkerlandje toch met vuur? Behoorljk veel. Dat zal wel de reden zijn op de brandweer te bezuinigen.

Geef een reactie

Koopkrachtigste beroepen.

Koopkracht Wie aan zijn kerstkoopkracht is bezweken, zal jaloers terugdenken aan de schoonmakersstakingen van vorig jaar. Een landelijk evenement, dat succesvol werd afgesloten. De schoonmakers kregen er wat loon bij.
De werkonderbrekingen van de detailhandelaars zijn aan mijn aandacht ontsnapt. Of wacht, zij hebben geen acties gevoerd. Toch is de koopkracht van schoonmakers en detailhandelaars het meest gestegen in 2009.

Aldus het opwekkende bericht waarmee het CBS de nieuwe werkweek begint. Het CBS zet de tien meest voorkomende beroepen op een rij en werpt een blik in hun portemonnee.
Hoewel de landelijke koopkracht slechts 1,5 procent steeg, incasseerden de schoonmakers en detailhandelaars een stijging van 3, 5 procent. Winkelbediendes en administratief medewerkers mochten ook niet klagen. Zij zaten ergens tussen de 1,5 en 2 procent toegenomen koopkracht.
Vrachtwagenchauffeurs zitten net onder de 2,5 procent stijging die het totale werkend deel de natie scoorde. Crècheleidsters en bejaardenverzorgers zitten daar net boven.

Een indicatie dat de crisis wel voorbij is? Aan de koopkrachtontwikkeling te zien, is dat een wat voorbarige conclusie. Het landelijk gemiddelde was 5 procent in 2001, bereikte een dieptepunt in 2005 (min 0,3 procent) en stond vorig jaar dus op 1,5 procent. Geen cijfers om je rijk bij te wanen.
De koopkracht gaat, naar verwachting, het komend jaar met 0,25 procent achteruit.

Toch prettig te weten dat je in sommige beroepen genoeg kan verdienen, om tot de sterkste boodschappentassendrager benoemd te worden. Al die mensen die ik de afgelopen week massaal zag shoppen, moeten bijna allemaal tot de top tien beroepen van het CBS behoren. Zo’n drukte had ik helemaal niet verwacht. Hebben de feestdagen van eind 2010 dan geen gat in het huishoudbudget geslagen? Zijn mensen dan niet minder kooplustig nu bezuinigingen boven hun hoofd hangen?

Eén ding is zeker: je kan maar beter een baan hebben, om wat koopkracht te bezitten. Een zekerheid die voor veel mensen op het spel staat. De overheid gaat dermate afslanken, dat het niet zonder gedwongen ontslagen kan. Volgens de NOS verwachten ziekenhuizen ook niet te ontkomen aan het wegsturen van personeel. Bij mijn organisatie (zorg en welzijn) vliegt er het komend jaar ongeveer een derde van alle collega’s uit.

Hopelijk zijn er voor hen voldoende vacatures in de schoonmaakbranche en detailhandel.

Geef een reactie