Categoriearchief: Diversen

Van wie is dit land?

Rutteland De verkiezingen hebben bij twee mensen in ieder geval iets duidelijk gemaakt. Nederland is niet van jou en mij, Nederland is van Rutte en Wilders. En de heren zijn zo in hun sas met al die stemmen die ze hebben vergaard, dat we een kadootje krijgen. We krijgen ons land terug!

Rutte was zo slim tot het laatst te wachten met zijn toespraakje. Eerst mocht Wilders. Bij de NOS zagen en hoorden we hem zeggen: “We zullen Limburg teruggeven aan de Limburgers, Friesland teruggeven aan de Friezen en Nederland teruggeven aan de Nederlanders en al die PVV-stemmers” (op ongeveer 3 min. van dit fragment).

Nou, even later bleek Rutte het daar gedeeltelijk mee eens. Ook voor de NOS-camera’s riep hij: “We gaan er voor zorgen, dames en heren, dat we gewoon dat prachtige land weer teruggeven aan de Nederlanders, want dat is ons project” (op ongeveer 3 min. 15 van dit fragment).
Kijk, Rutte moest natuurlijk een kleine correctie toepassen op de uitspraak van Wilders. Want geloof maar dat het ook Rutte te ver gaat het land terug te geven aan “al die PVV-stemmers”.

Maar wat denken die twee wel? Dat ze het land in hun zak hebben? Dat ze sinterklaas kunnen spelen en als een stel grootgrondbezitters het land onder het volk kunnen uitdelen?
Natuurlijk is het ook hun land. Maar meneer Rutte, meneer Wilders, het is ook mijn land. En van al die mensen die er wonen, werken en leven. Al was het maar omdat we daar belasting voor betalen, Rutte! Wie betaalt, die bepaalt toch?
Hoe halen ze het in hun hoofd iets terug te geven, dat helemaal niet in hun eigendom is?

Het verbaast me enorm, dat niemand hier over valt. Die hoogmoed, die ijdeltuiterij, die grootheidswaanzin kennen we alleen van een paar dictatoriale idioten, waarvan er eentje niet te beroerd is op zijn eigen volk te schieten.
Nou siert het de heren Rutte en Wilders dat ze in ieder geval menen land terug te moeten geven. Had Gadaffi dat meteen gezegd, dan was het niet zo’n puinhoop nu in Libië. Rutte en Wilders denken vast mogelijke volksopstanden te voorkomen.

Rutte zag het verlies van zijn coalitiepartner en sloot zich rap aan bij de retoriek van zijn gedoogpartner. Een partner die geen boodschap leek te hebben aan regentenmentaliteit en daarom zo populair is bij veel mensen. Hoe vaak schoffeerde hij niet ministers en Kamerleden? Daarmee trok hij kiezers aan die de gevestigde orde zat waren. Nu ontpopt hij zich als een minstens even grote regent. Iemand die het beter denkt te weten en ook nog eens meent het land in bezit te hebben.

Zijn wortels liggen bij de VVD. Niet vreemd dat hij het met Rutte goed kan vinden. Zeker niet nu duidelijk is dat ze er dezelfde regenteske mentaliteit op na houden.
Als er iets een spoeddebat waard is, als er iets is waar journalisten om een nadere tekstverklaring mogen vragen, dan is het ons land. Wat bezielt de heren deze uitspraken te doen?

Geef een reactie

Blog- en twitterrolls Libië

Even kort, laatste nieuws rond Libië.
De blog- en twitterrust is nu wel definitief voorbij. Steeds meer Nederlandse bloggers en twitteraars weten kanalen te vinden om berichten uit of over Libië te vinden. Blijkbaar hebben oproepen op twitter en hier om niet alleen het nieuws te volgen maar ook enige actie te ondernemen succes.

Het verzoek om je politieke contacten te mailen of te bellen en om verdere acties te vragen, resulteert er in ieder geval in dat GroenLinks en de PvdA de minister van BuZa, Rosenthal, vandaag in de Kamer willen hebben Ze willen vragen stellen over zijn uitspraken welke prioriteiten er nu gelden.
Daarmee zijn we er nog niet. Ik roep iedereen opnieuw op hun politieke contacten te benaderen en het kabinet te vragen om medische hulp te bieden en mee te werken aan hulp bij de opvang van vluchtelingen. De buurlanden Tunesië en Egypte krijgen te maken met vluchtelingen uit Libië, nu het regime van Gadaffi doorgaat met het verwoesten van de burgers en het land zelf.

De roep om aandacht resulteert in steeds meer live-blogs op diverse media. Niet alleen bij de NOS en het NRC, nu ook bij regionale media als BN/Destem, de Stentor, en de Gelderlander.
De NOS heeft op hun website nu ook links gezet naar bronnen die de laatste dagen door en aantal bloggers (deze en Sargasso bijvoorbeeld) worden gebruikt.
Een oproep aan RTL4 en de NOS om de reguliere uitzendingen te onderbreken voor de actualiteit in Libië is tot nu toe onbeantwoord gebleven. Dus ook hier: mail of bel naar die omroepen en verzoek ze om net zulke actuele aandacht als gebruikelijk is bij andere rampen. Op hun websites kun je via de contact-link je verzoeken insturen.

Kortom: wie nog geen acties heeft ondernomen, hier tips om, vrij makkelijk,iets te doen om ook maar enige steun te bieden aan de bevolking, die om vrijheid vragen, maar bombardementen en kogels op hen afkrijgen.
1.Volg het nieuws via de diverse bronnen. Het is al eerder gezegd: grote aandacht ontgaat de mensen zelf niet en betekent morele steun. Daarnaast betekent grote aandacht ook dat regeringen tot actie over zullen gaan. Het Libische regime heeft alle communicatieverkeer plat gelegd, zoveel vrezen zij wel van aandacht. Over heel de wereld vinden demonstraties plaats bij Libische ambassades. Vandaag komen allerlei organisaties in spoedberaad bij elkaar. De Arabische Liga, de VN Veiligheidsraad en zoals gezegd: de Tweede Kamer.
2. Blog en twitter over nieuws dat je overal vindt. Kom je bronnen tegen die nog niet bekend waren, maar wel goed informatie bieden, geef het dan door. Retweet berichten met actueel nieuws en oproepen tot acties.
3. Neem op de een of andere manier contact op met je politieke contacten en vraag om het opzetten van medische hulp, voedselhulp en het ondersteunen van hulp aan vluchtelingen in de regio. Hoe meer mensen daar om vragen, hoe eerder men bereid is daar op in te gaan. Aarzel niet, maar doe het.
4. Mail naar de omroepen en verzoek ze tussen de reguliere uitzendingen, plaats te maken voor actuele berichtgeving

Tot slot hier een rijtje links naar diverse bronnen. De meest bekende (o.a.Al Jazeera) laat ik achterwege.
Twitteraccounts:
Habiba Hamid
AliTweel
Mustafah Oukbih (NOS-correspondent)
Sultan Al Qassemi

Verder:
De Open draad van Sargasso.
En natuurlijk de live blogs en streams van de reguliere media.

Geef een reactie

Steun de roependen in de woestijnen.

NafrMO Gisteren vroeg ik me af waarom het in de Nederlandse blog- en twittersfeer zoveel rustiger is over de protesten in de Noord-Afrikaanse, Midden-Oosten en Aziatische landen, dan tijdens de Egyptische rally’s. Treedt er mediamoeheid op? Zijn er twijfels over de aard en afloop van de protesten? Leeft het minder omdat er geen live televisiebeelden zijn?

Er is minder zichtbaar, maar de ernst is er niet minder om. In Bahrein en Libië heeft het leger mensen doodgeschoten. Toch gaan ook vandaag weer mensen de straat op om meer vrijheid te eisen. Voor morgen staan demonstraties gepland in Algerije en Marokko. In Jemen blijft het onrustig en ondertussen heeft ook Djibouti zich bij de ontwikkelingen aangesloten. Ook in Koeweit waren er protesten. Hier gingen statenlozen de straat op om een einde van hun pariabestaan te eisen.

Misschien wordt het ons teveel? Het is niet mee goed bij te houden. Wat op 17 december 2010 in Tunesië begon, had snel gevolgen in Jordanië, Jemen, Algerije. Egypte, Syrië, Bahrein, Iran, Libië, Irak, Djibouti en Oman (chronologische volgorde, zie dit NOS-overzicht).
Zowel in Tunesië als in Egypte, de twee inspirerende voorbeelden voor de andere landen, is de onrust nog niet voorbij. De overheid heeft toegezegd de gewenste veranderingen door te zullen voeren. Dat kost natuurlijk tijd. In die tijd is niet iedereen even gerust over de goede afloop.

In Egypte probeert het leger de rust te herstellen, onder andere omdat de economie flink te lijden heeft onder de openbare manifestaties. Er is een stakingsverbod afgekondigd. En dat maakt de mensen opnieuw argwanend. Een staking kunnen houden hoort immers tot een van die vrijheden waar het ze om te doen is? Misschien willen de Egyptenaren wel over tot de orde van de dag, maar zo’n verbod kan wel eens nieuw olie op het vuur zijn.

Maar goed, in Egypte is men een stapje verder dan in de andere landen. Waarom krijgen die niet de massale aandacht en steun, die de Egyptenaren mede heeft geholpen vol te houden? Worden in Libië, Bahrein, Iran en Irak andere eisen gesteld dan in Tunesië en Egypte?
Nee. In alle gevallen gaat het om meer vrijheid. Aan de basis van de onrust lijkt het hier en daar om rivaliteit tussen bevolkingsgroepen te gaan (Libië en Irak bijvoorbeeld), maar in wezen gaat het om protesten tegen de dominantie van regimes, die niet beroerd zijn om de bevolkingsgroep waartoe ze zelf behoren, met corruptie en geweld de overheersende posities en rijkdom toe te bedelen.

Hier voeren we discussies over wat vrijheid in moet houden. Wel of geen scherpe cartoons, wel of geen politieke partijen met een bedenkelijk programma. Die discussie moet ook worden gevoerd. Vrijheid is geen objectieve waarheid. Het is wel zo prettig dat je het daar over kan hebben, zonder van de straat geknald te worden. Dat is de enige reden, waarom de roependen in de woestijnen van Noord-Afrika en Azië onze steun verdienen.

Als we ze wel willen steunen, hoe kan dat dan? Om te beginnen door op de hoogte te blijven van de ontwikkelingen. Het zal de media en hopelijk ook de mensen in die landen, niet ontgaan dat er massaal wordt afgestemd op de nieuwsgaring uit (onder andere) Bahrein, waar het leger zich heeft teruggetrokken, maar de politie nog wel optreedt tegen demonstranten. Of uit Algerije, waar de politie vandaag demonstraten van de straat knuppelt. Volg het nieuws over Marokko, waar de regering heeft beloofd rustig te reageren op de aangekondigde demonstraties van morgen. Volg ook de live blogs van Al JAzeera over Libië, Bahrein, Algerije en Egypte.

Verder kun je de sociale media gebruiken om te reageren op berichten die nog wel over de wereld worden gestuurd via Twitter, Facebook of Youtube. Libië heeft die kanalen dichtgegooid, maar dat betekent niet dat er op de vrije kanalen gezwegen moet worden over dat land.
Tot slot: Obama heeft het geweld veroordeelt. Dat kunnen we ook eisen van onze regering. Rutte en Rosenthal hoeven niet te wachten tot de EU-bijeenkomst op maandag. Rutte mag zijn weekendje skiën afbreken, om ambassadeurs van de gewelddadige regimes op het matje te roepen. Rosenthal mag nu al verzinnen welke concrete stappen hij gaat voorstellen. Dat mag, dat moet massaal getwitterd, geblogt en gemaild worden. Zoek de twitteraccounts van Rutte, Rosenthal en het ministerie van Buitenlandse Zaken maar op. Of stuur mails via de websites van Algemene Zaken (Rutte) en Buitenlandse Zaken.

Krijgen de roependen in de woestijn je steun?

Geef een reactie

Twitterstilte na de storm in de woestijn?

N-Afrika Er zijn roependen in de woestijn.Dat ongepolijst landschap, waar zoveel ruimte is maar waar weinigen het voor het zeggen hebben.
Tunesiërs wacht de aangekondigde veranderingen af, door in grote getale het land te ontvluchten. Egyptenaren gaan met een nieuwe mars de omwenteling vieren. Ze werden nog gehoord. Hun geroep werd dagelijks gevolgd door miljoen anderen over heel de wereld.
Hoe vergaat het de roependen in Algerije, Jemen, Iran, Bahrein, Libië, Jordanië, Irak, Syrië en Marokko?

In Marokko wil men aanstaande zondag de straat op te gaan. De overheid zegt naar de demonstraten te zullen luisteren. Een andere aanpak dan in Syrië, waar de eerste protesten meteen de kop in werden gedrukt, door de initiatiefnemer op te pakken. Daar lijkt het nu stil. In andere landen kan de harde hand van de overheid niet voorkomen dat er telkens toch weer mensen de straat op gaan.
In Algerije is voor aanstaande zaterdag een demonstratie gepland, ook al heeft de regering beloofd eind deze maand de jarenlange noodtoestand op te heffen. Vandaag vielen doden en gewonden in Jemen bij hun dag van de woede. Zondag wil de Iraanse oppositie de straat op, terwijl vandaag hun tegenstanders roepen om executie van de oppositieleiders.
In het oliestaatje Bahrein probeert het leger de straten rustig te houden en in Libië hield Kadhafi een rondritje om te tonen dar er niets aan de hand is. In Jordanië laait het protest op en in Irak is een brug bezet, nadat woensdag al mensen de straat op gingen en met geweld er weer van afgejaagd werden.

De eisen van de oproerkraaiers lijken uiten te lopen maar overal klinkt de roep om meer vrijheid en minder armoe. Lang zittende regimes moeten opkrassen, beperkingen van vrijheden moeten worden opgeheven en er moet een einde komen aan corruptie, werkeloosheid en de vaak idiote verschillen tussen arm en rijk.
Het moest er een keer van komen. De mensen in Noord-Afrika en het Midden-Oosten ruiken hun kans, mede door de inspirerende voorbeelden uit Tunesië en Egypte. Met name Egypte moet de mensen een hart onder de riem hebben gestoken. Heel de wereld keek mee, heel de wereld leefde mee. En niet zomaar.

Elders in de wereld, ook in Nederland, hield men elkaar op de hoogte van de ontwikkelingen via internetmedia. Zodra er ook maar een blogger was opgepakt, wisten we het binnen een uur. Daarnaast werd er getwitterd over de soms iets te terughoudende reacties van sommige regeringen in de vrije landen. En daar dreigt het nu mis te gaan. Blijkt de zogenaamde kracht van de sociale media, na Egypte, nu ook een internetzeepbel?

Er lijkt mij geen enkele reden de mensen in de nu onrustige landen geen steun te geven bij hun roep om meer vrijheid en meer welvaart. Het heeft niet zoveel zin de koffers te pakken en massaal af te reizen naar deze doorgaans toeristische paradijsjes.
Bovendien zullen de burgers het zelf moeten doen, er vanuitgaand dat ze zelf wel het beste weet welke kant het met hun land opmoet. Maar moeten ze nu het gevoel krijgen dat alleen Egypte ons interesseert en de rest ons niets kan schelen?

Waarom niet via twitter en mails eisen van onze regering, dat ze de regimes manen geen geweld tegen de demonstraten te gebruiken? Ambassadeurs op het matje roepen. Met spoed een EU-bijeenkomst beleggen om concrete steun aan de roependen in de woestijn te organiseren.
De regimes gaan niet opzij als de burgers niets doen en zeker niet als de rest van de wereld het op zijn beloop laat.

Geef een reactie

De stemming zit er goed in.

Boos Het is niet meer bij te houden hoe vaak, maar weer is Wilders boos. Nu om kinderen die in een filmpje uitleggen waarom ze niet op de PVV gaan stemmen.

Wilders wordt er nog wel eens van beschuldigd maar één thema op zijn politieke programma te hebben staan. Het zou hem alleen om de islam te doen zijn. Met die kritiek wordt de man schromelijk tekort gedaan. Zijn tegenstanders zouden zijn programma eens serieus moeten bekijken. Het brede terrein dat Wilders bestrijkt is imposant. Zeker, hij doet wat narrig over de islam. Maar er is meer.

Wilder is boos op een cartoonist. Wilders is woedend op de koningin. Wilders is furieus op een korpschef. Wilders is kwaad op een ambassadeur. Wilders is woest op een schoolhoofd.
Hij is boos op de Rijksdienst voor het wegverkeer, ziedend op wetenschappers, Boos op de NOS en op boos op Kinderen voor kinderen. Boos op leermiddelen en boos op Verhagen. Boos ook op Ger Leers. En op minister Rosenthal.

Een dag niet boos geweest, is een dag niet geleefd. Dat moet het motto van Wilders zijn. En hij heeft er succes mee. Wie zijn naam bij google intikt, ziet een indrukwekkende lijst van zaken die Wilders heeft bereikt met zijn boosheid en woede. Onbegrijpelijk dat de immer blije Rutte zoveel meer stemmen heeft gehaald, dan de boze Wilders.

Zou hij het soms geleerd hebben van Balkenende? Die kon er ook wat van. Nee, dat zal niet want Wilders was ook boos op Balkenende. Het is waarschijnlijker dat hij het van Rutte heeft geleerd. Rutte was boos op collega’s en op de televisie. Logisch dat Wilders Rutte gedoogd. Inclusief Verhagen, want ook hij kan boos zijn. Op burgemeesters en op de Fifa. Okee, hij is ook wel eens boos geweest op Wilders, maar dat mag geen naam hebben.
Maar wat echte boosheid betreft, moeten Rutte en Verhagen in Wilders toch hun meerdere erkennen.

Vrijheid, blijheid. Een Nederlands gezegde, waar Wilders een verfrissend nieuwe dimensie aan heeft gegeven.

Geef een reactie

Tijd is een ogenblik.

Drosteblik Het moment dat je het leven in een ogenblik aan je voorbij ziet trekken, is misschien het enige moment waarop tijd het meest waarheidsgetrouw in beeld is. Hetzelfde moment omvat verleden en heden. De toekomst(verwachting) is op dat bijzondere moment ook duidelijk.

Tijd stellen we ons voor als een continu proces, waar de zon de dagen markeert en de draaiing van de aarde de seizoenen regelt. Daar hebben we wat kunstmatige zaken aan toegevoegd om een eigen orde daarin te scheppen. De kalender en de klok.
Wat er binnen die natuurlijke en kunstmatige tijd gebeurt, wordt beschreven en zo ontstaan verhalen van verleden en heden. De toekomst zou gedeeltelijk voorspeld kunnen worden, door verleden en heden grondig te analyseren. We gaan er wel van uit dat er een toekomst is.

Van het verleden wordt gedacht dat die niet van deze tijd is. Het kan gewoon niet in het heden plaatsvinden. Net zoals het heden morgen geschiedenis is en vandaag dus niet in de toekomst kan bestaan.
Het grappige is, dat niemand tijd als een onafhankelijk, op zichzelf staand verschijnsel ziet. Voor gelovigen begint de tijd bij de schepping. Maya-adepten menen dat tijd uit kosmische cycli bestaat. En wie niet zo spiritueel is ingesteld, hangt gewoon het heden-verleden-toekomst-lijntje aan, zonder toeters en bellen.

Het komt er op neer dat er a). zonder tijd geen leven is en b). zonder kunstmatige duiding van de tijd geen zin van het leven.
Toelichting bij a).: Al de zon alsmaar aan de hemel staat, zonder op- of onder te gaan, zouden wij zeker niet bestaan. Zoveel heeft de wetenschap wel bewezen.
Toelichting bij b).: Zonder menselijke ingrepen in de tijd, zouden we geen glorieuze of dramatische geschiedenissen kennen, geen heden hebben om geschiedenis van te maken en geen toekomst kennen om naar onze hand te zetten. Dan valt eigenlijk alle zingeving weg.

Onze alledaagse perceptie van tijd geeft heel wat houvast. Dus moeten we die maar laten voor wat het is. Bovendien: als iemand met een totaal andere perceptie komt, kun je de klok er op gelijk zetten dat-ie naar de GGZ wordt doorverwezen. U snapt het al: ik ga dat risico nemen.
Waarom? Omdat perceptie en werkelijkheid zelden hetzelfde zijn. Iemands perceptie is op zijn minst de onwerkelijkheid van iemand anders zijn perceptie. Hoewel we een mensengeschiedenis lang er niet zijn uitgekomen, blijf ik de vraag interessant vinden of er buiten ieders perceptie nog een werkelijkheid op zich is.

Zou er buiten onze perceptie van tijd, ook een werkelijke tijd bestaan? Ik waag een gokje. Ja, die is er.
Tijd is een blik. Een ruimte waarbinnen alles zich herhaalt. Het wiel wordt telkens opnieuw uitgevonden, tal van processen voltrekken zich in cyclische herhaling, ofwel: de geschiedenis vertoont gedaantewisselingen, maar is in de kern zijn eigen replicatie. Tijd lijkt meer op een Drosteblikje, dan op een door de eeuwigheid snellende lijn.
Tijd is een opeenstapeling van gebeurtenissen, geen lineair continuüm van oorzaak en gevolg.

Tijd is niet meer dan hier en nu. Eén ogenblik. Dat maakt het mogelijk naar een verleden te kijken en naar een toekomst uit te zien. Dat gebeurt allemaal wel in dat hier en nu. En omdat tijd niet meer is dan dat, herhaalt alles zich ook.
Deze opvatting van tijd kan alleen maar waar zijn, als het ook echt waar is dat alles zich inderdaad herhaalt. Daar heb ik wel een mening over, maar geen keiharde bewijzen. Dat is dus iets om nog over na te denken, als ik daar de tijd voor heb.

Geef een reactie

Opa Buiswater is dood.

OpaOok bloggers hebben niet het eeuwige leven. In de rubriek Ook de moeite waard (zie rechterkolom) stond lang een link naar Opa Buiswater. Vorig jaar kreeg hij kanker, schreef een afscheidsblogje en vertrok naar zonniger oorden.

Deze rood en rechtvaardige blogger, zoals hij zichzelf afficheerde, was een van de eerste blogs die ik ontdekte, toen ik mijn eerste paar stapjes in blogland deed. Opa was een van de zomergasten op de oude versie van dit weblog.
Na zijn afscheidsblog bleef zijn site nog lang in de lucht, maar uiterraard verscheen er niets meer.

Opa blijkt op 28 januari overleden te zijn. Zijn nabestaanden hebben een in memoriam op zijn webstek gezet. Wat daar staat kan ik geheel onderschrijven. Jammer, dat ik geen blogjes meer kan vinden, om zijn stuurse maar humoristsiche commentaar op de politieke waan van de dag te illustreren.

Opa is over de oceaan gestrooid en hoopt zo ons nog eens tegen te komen, als we in staat zijn op de oude dag te cruisen over die oceaan.

Geef een reactie

Please, go!

Please go Afgelopen woensdag schreef ik in een gastlog op GeenCommentaar, dat Europa minstens zoveel boter op het hoofd heeft als de V.S., wat Egypte betreft. Jarenlang het regime gesteund en nu wel de protesten ondersteunen en vragen om snelle veranderingen, maar erg terughoudend in concrete steun.
Het grappige was, dat later die dag een grootdeel van de Tweede Kamer om fermere daden vroeg. Vandaag is de EU-top bij elkaar en voorafgaand aan de vergaderingen, deed Rutte een uitspraak, waar je uit op jan maken dat hij GeenCommentaar leest en een aanbeveling uit dat gastlogje heeft overgenomen.

“Concrete acties bestaan uit het terughalen van toeristen. Geen luchtbrug met voedselpakketten voor de demonstranten op het Tharirplein in Caïro”, stond in dat gastlogje. En wat zei Rutte? Druk uitoefenen op Muibarak laat hij aan anderen over. De EU “zou zich moeten concentreren op andere dingen, zoals het bieden van noodhulp” (live-blog Volkskrant 10:15 uur).
Goed zo, Rutte! Kom nu maar op met de voedselpakketten voor de mensen op het Tharirplein.

De Egyptenaren willen dat Mubarak vandaag vertrekt. Wat voor dag zal het vandaag voor ze worden? Zal het de V.S. lukken Mubarak over te halen vandaag zijn koffers te pakken? Of zal hij zichh zo gesteund voelen door de uitspraken van Obama en Rutte, dat er een “orderlijke transitie” moet plaatsvinden, dat hij bij zijn eigen standpunt blijft? Hij denkt immers dat er totale chaos uitbreekt als hij hier en nu vertrekt? Alsof er nu geen chaos heerst, aangewakkerd door zij fanclub.

Rutte zei ook dat de EU met één mond moet praten. Hopelijk komt daar vandaag maar één ding uit: Mubarak, please go!
Natuurlijk ontstaat er dan even een “machtsvacuüm”. Maar Mubarak is nu niet meer dan een icoon. Een representant van een geschiedenis waar de meeste Egyptenaren van af willen. Er zijn genoeg signalen dat er dan een “ordelijke transitie” zal plaatsvinden. Het leger is tot nu toe onpartijdig geweest en praat met de demonstranten. Samen met de gematigde politici uit het Mubarak-bewind en de oppositie, komen ze er wel uit.

Het wordt tijd dat beetje steun te geven, dat wij als buitenstaanders kunnen leveren. Op diverse Twitter-accounts (o.a. van Al Jazeera) kunnen wij twitteren: Mubarak, please go!

Geef een reactie

Toeristen steunen Egyptenaren.

Egypte De vliegmaatschappijen hebben het er maar druk mee. Hoewel de Nederlandse regering een negatief reisadvies naar Egypte heeft afgekondigd, worden er massaal lastminutes geboekt naar Egypte. De extra vliegtuigen die zijn ingezet om toeristen uit Egypte op te halen, keren even leeg terug als ze heen zijn gegaan.

De toeristen willen de Egyptenaren steunen. Uit Caïro wordt gemeld dat toeristen een cordon hebben gevormd ronde de pyramides, om plunderingen van kunstschatten te voorkomen. In bijna alle vakantieresorts hebben toeristen het werk overgenomen van hotelpersoneel, om ze in de gelegenheid te stellen deel te nemen aan de protesten.
Een spontane delegatie van Nederlandse toeristen toog naar het paleis van Mubarak, om de man te bewegen toch eens op te stappen. In overleg met de reisbureau’s heeft men hem een vakantie in Staphorst aangeboden.

Een van onze verslaggevers in Egypte volgt deze toeristen op hun avontuurlijke vakantie en vroeg hen naar hun beweegredenen.
Zo zei een van hen: “Wij begrijpen heel goed, waarom de Egyptenaren tegen de armoede protesteren. Door nu weg te gaan, zouden ze er nog armer op worden. Dat willen we niet.”
Een ander zegt: “Kijk, wij hebben veel te danken aan de Egyptenaren. Het minste dat we kunnen doen, is laten zien dat wij er nu voor hen zijn, zoals zij er al jaren voor ons zijn”.

Op de vraag of ze niet voor hun veiligheid vrezen, zegt het actiecomité Toeristen Tegen (Staats)Terreur: “Ach, we hebben een woestijnexcursie ook overleefd. We hebben haaien getrotseerd bij het duiken. En zolang wij ons net zo vriendelijk opstellen naar het leger, als de Egyptenaren zelf doen, zal het wel meevallen”.

Update: Naar nu bekend is geworden, bieden de touroperators en vliegmaatschappijen gratis vluchten aan naar Egypte, uit solidariteit met de Egyptenaren. In het pakket zitten onder andere excursies langs de tanks van het leger en deelname aan de miljoenenmars.

Geef een reactie

Expert tussen de oren.

Hersenen Experts herkennen we zo. De echte ervaren vaklui. Hoe wordt je een expert? Urenlang oefenen. Er zijn ongeveer tienduizend uren nodig, om een expert te worden.

Dat zinnetje trof me, bij het lezen van een artikel over het meten van de hersenactiviteit van echte experts. Op Noorderlicht wordt uit de doeken gedaan dat experts niet over een magisch talent beschikken, maar door oefening en ervaring razendsnel volgende stappen kunnen bedenken (meer over het kennersbrein op Noorderlicht).

Even terug naar die tienduizend uren oefenen. Stel je hebt een baantje van 32 uur per week. Met aftrek van vakantiedagen en gemiddeld ziekteverzuim oefen je dus je vak uit in iets meer dan 1429 uren per jaar. Dan mag je je na bijna 7 jaren een expert noemen.

Ik moet dus nog twee jaar dit blog voltikken en dan ben ik een blogexpert. Morgen zal ik deze berekening ook mijn baas eens voorhouden. Na elf jaar werken mag ik toch meer expert genoemd worden, dan mijn baas, die er nog maar net zit. Ik laat mijn hersens even scannen om met onweerlegbaar bewijs te komen, want de baas gelooft mij niet op mijn ervaren woorden.

Zijn er nog meer experts in de zaal?

Geef een reactie