Categoriearchief: Maakbaarheid

De beste werkvloer

Gladde werkvloer Valpartijen, douchebeurten overslaan, onbeschofte bejegening, fouten met de medicatie, het lijkt allemaal tot de dagelijkse praktijk op menig werkvloer van verpleegtehuizen te horen. En hoewel iedereen begrip heeft voor oorzaken als bezuinigingen, personeelstekort, slecht opgeleid en onervaren personeel, het hoort natuurlijk niet tot wat in goed Nederlands de ‘best practice’ wordt genoemd.

Klagen over bezuinigingen helpt niet. Dus is er een positievere insteek nodig. De komende dagen wordt er in Rotterdam aan gewerkt. Drie dagen lang komen deskundigen uit heel Europa bij elkaar om ideeën voor de toekomst van zorg voor ouderen uit te wisselen. Een van de manieren om dat te doen is voorbeelden van “best practices’ te presenteren.

Nu zal een enkele zorginstelling, voor zover het werkrooster dat toestaat, wel een paar verpleegkundigen naar de conferentie sturen, maar je zult er vooral de managers en verplegingswetenschappers aantreffen. Een van hen zegt op Medicalfacts.nl; “Verpleegkundigen moeten deel worden van de oplossingen van vergrijzingsproblematiek”. Het serieus nemen van de deskundigheid op de werkvloer, kan er toe leiden dat meer mensen voor een beroep in de zorg kiezen.

Nee, ik ga geen zuur stukje schrijven over dit soort congressen. Dat Klink’s ministerie van Volksgezondheid het evenement financieel mogelijk maakt en tegelijkertijd de werkvloer onder druk zet met bezuinigingen is wrang. Maar zelfs als er niet wordt bezuinigd, is werk altijd in ontwikkeling en is het goed om de praktijk te verbeteren.

De werkvloer is de ‘best practice’. Het dagelijks laboratorium, waar mensen oplossingen zoeken om de weerbarstige praktijk naar hun hand te zetten. Dat gaat zoveel vaker goed dan fout, dat ‘het publiek’ het heel gewoon vindt dat zaken op rolletjes lopen.
De ervaring van de werkvloer is goud waard. Daar moet op de juiste manier gebruik van worden gemaakt. Pas als een beroep op die ervaring wordt gedaan, om het als bezuinigingsinstrument in te zetten, is het natuurlijk te laat.

Het Rotterdamse congres laat wel zien, hoe het beter kan. De ervaring en deskundigheid van de mensen uit de praktijk, combineren met wetenschap van buitenaf. In de dagelijkse hectiek van het werk, heb ik vaak goede oplossingen, maar zie ook wel eens wat over het hoofd. Een objectieve kijk van buitenaf kan mij helpen. Zeker als je geholpen wordt door mensen die verstand hebben van leerprocessen of ergonomische toepassingen.

Eén puntje moet dan nog wel op de i worden gezet. Beleidsmakers en leidinggevenden moeten ook aan hun ‘best practice’ werken. Afscheid nemen van elke vorm van top-down organisatie. Om maar eens in het jargon te blijven: de ‘best practice’ moet van onderaf geïmplementeerd worden in organisaties en werkprocessen. Luisteren naar de werkvloer is een specialisme, dat ook tot 'best practice' mag worden verheven.
Zolang dat niet het geval is, zijn congressen als hier genoemd, verspilling van geld en human resources.

Geef een reactie

Brussels lof

Eurobetoging In diverse steden in Europa werd gedemonstreerd tegen de bezuinigingen. In Brussel, waar men het ook opnam tegen de Euro-maatregel om landen te beboeten die hun begrotingstekort te ruim houden, kwam in het NOS-journaal, een bijzonder bord voorbij.

Als er geen rijken meer zijn, blijven alleen de armen over. Een vakbondsdissident, die het opneemt voor de rijken? Een gefrustreerde arbeider die een bedreigende waarschuwing hooghoudt, geadresseerd aan het welvarend deel van Europa?

Nee, dankzij deze filosofisch ingestelde boodschapdrager, besef ik ineens het grote gelijk van de bezuinigende overheden. Want de armen willen toch niet graag alleen over blijven? En de rijken willen toch graag wat te delen hebben? Zonder armen komt daar niets van terecht.
Je kunt zeggen wat je wilt van de visie die achter de bezuinigingen schuil gaat, maar oog voor in stand houden van de diversiteit heeft men wel.

Want ach, die paar miljonairs die we in Nederland hebben moeten we koesteren als folkloristisch relikwie. Helemaal de 3000 ambtenaren die tot het legioen van 154 duizend rijken behoren. Op de ruim 16,5 miljoen inwoners vormen ze een met uitsterven bedreigd volksdeel. Vorig jaar waren er nog 10 duizend meer. Nog even en de laatste miljonair moeten we conserveren in een kluis van De Nederlandse Bank.

Die bank meldt trouwens dat De Nederlandse Consument, zeg maar ‘de armen’, over aardig wat vermogen beschikt. Ondanks de crisis heeft die consument, vergeleken met 2007, nu zelfs 200 miljard meer achter de hand.
Wat de DNB naliet rond de IJslandse bankperikelen, doet de bank nu wel. Ze waarschuwt de consument zich niet rijk te rekenen. De waarde van pensioenen en eigen huizen kan wel eens tegenvallen en dat is niet meebrekend in het vermogensplaatje.

Kortom, we zijn stinkend rijk. Alle lof voor de Brusselse demonstrant, die ons voorhoudt hoe armetierig de wereld er uit zal zien, als we die rijkdom wegnemen.
Opmoment van dit schrijven beraadt de CDA-fractie nog over het Rutte-akkoord. Rutte’s 18 miljard aan bezuinigingen maakt de rijken arm. Zal het CDA inzien dat dit een grove aantasting van de goddelijke diversteit der mensen is en dus niet met Rutte akkoord gaan?

Geef een reactie

Anoniem melden zorgincidenten

Anatomische les Rembrandt In onze training “Zorg veilig voor een veilige zorg”, staat vandaag centraal het bekende gezegde ‘van je fouten kun je leren’. Wie weet welk obstakel daarbij een hindernis kan zijn?
Fouten maken is menselijk? Klopt, maar dat is nog niet de valkuil die mensen verhindert ervan te leren. Iemand nog een idee? Juist! Mensen geven niet makkelijk een fout toe.

Dat wordt de komende week een stuk makkelijker. Van 27 september tot en met 3 oktober wordt de Nationale Meldweek Patiëntveiligheid gehouden. Zorgmedewerkers kunnen, volledig anoniem, incidenten melden. Het doel van de project is lering te trekken van situaties, waarvan men denkt: dat had beter gekund. Voorkomen is natuurlijk beter dan genezen.

Of de duvel ermee speelt, komt de week net op het moment dat twee incidenten de actualiteit hebben gehaald. Minister Klink stelt een onderzoek in naar de dood van een jongen, die overleed na een prik tegen de mazelen, bof en difterie.
Het Scheper Ziekenhuis in Emmen heeft brieven gestuurd naar patiënten die zijn overleden na een complexe maagverkleining. In de brief werd meegedeeld dat het ziekenhuis dit soort ingrepen niet meer in het aanbod zal houden.

Elke zorginstelling heeft veiligheidsinstructies, protocollen voor foutmeldingen en klachtenprocedures voor cliënten. Daarbovenop komt er nu toch die Nationale Meldweek. In opdracht van het ministerie van VWS, georganiseerd door IQ healthcare, UMC St Radboud, 14 eerstelijns beroepsorganisaties, en het eerstelijnsprogramma ‘Zorg voor Veilig’.

Voldoen de interne protocollen en de meldingsprocedures dan niet? Je mag er toch op rekenen dat medewerkers hun werkzaamheden, inclusief eventuele fouten, keurig rapporteren. En als medewerkers zelf hun conclusies niet trekken na gemaakte fouten, mag je er ook op rekenen dat leidinggevenden en managers hun maatregelen treffen. Tot aan het ontslaan van incompetente medewerkers toe.

Dat is iets te ideaal gesteld. Fouten toegeven is voor niemand leuk. Voor de medewerker niet, die misschien een pittig functioneringsgesprek staat te wachten. Voor leidinggevenden en managers ook niet, want het betekent de erkenning van een misschien rammelende organisatie en personeelsbeleid.
In een tijd waarin naast personeelstekorten en budgetkortingen wegens wanprestaties, ook nog flink bezuinigd moet worden, nodig je mensen en organisaties uit meer hun succesverhalen te melden, dan hun tekortkomingen.

Dus is een weekje anoniem melden een zinnige bijdrage de patiëntenveiligheid te vergroten? Mij lijkt het eerder een extra kostenpost op de al zo zwaar belaste zorgbegroting. Als er toch geld over is voor zit soort zaken, waarom dat dan niet besteed aan verlichting van de werkdruk, vergroten van kennis en verbeteren van technieken en procedures?
Ongelukken voorkom je er nooit helemaal mee, maar je werk rustig en goed geconcentreerd kunnen doen, levert minder incidenten op, dan het zoveelste protocol of vernieuwde gedragscode die na zo’n meldweek uit de bus zal rollen.

Geef een reactie

De kost gaat voor de bezuiniging uit

De kost gaat voor de bezuiniging Even een praktijkgevalletje maakbaarheid. Eentje uit de welbekende cirkelgang: probleem, idee, proefje, oplossing werkt maar half, er moet geld bij, dat kan niet. Nettoresultaat: geen oplossing en weggegooid geld. Logisch dat voorstanders van bezuinigingen niet geloven in het argument dat je juist op innovaties niet moet bezuinigen.

Er komt geen flistersysteem. Niet te verwarren met het flitsersysteem dat wel geld oplevert. De Flister is een technisch hulpmiddel om hulpdiensten vloeiender door het verkeer te krijgen. Het zou de veiligheid vergroten, het zou tijd schelen en patiënten worden comfortabeler door ambulances vervoerd. Drie mooie punten, waarvan de eerste twee misschien wel geld op kan leveren.

Eerst die veiligheid. Omdat ook de gewone automobilist comfortabel en veilig over de weg wil zoeven, zijn auto’s beter geïsoleerd. Nadeel: ze horen de sirenes van de hulpdiensten slechter. Je kunt je voorstellen dat een automobilist zich rot schrikt als een gillende sirene ineens pal achter hem zit. Dat verhoogt de veiligheid niet.
Dan de tijd: Hulpdiensten moeten daarom behoedzamer door het verkeer rijden. Of zich er doorheen slingeren. Natuurlijk pakt zo’n zwaailicht dan soms een stoepje mee of schuurt langs de vangrail. Waarmee genoeg is gezegd over het comfort van die patiënt in de ambulance.

De oplossing is dan niet de autofabrikanten verbieden goed geïsoleerde wagens te maken of van de autobezitters te eisen dat ze in weer en wind met de ramen open rijden. Verbieden houden we niet van en kost meer geld aan regeltjes controleren.
Maar dan is er gelukkig een genie die met de Flister komt. Een apparaatje dat een signaal uitzendt “op de specifieke FM-radiobanden van autoradio's van voertuigen die zich binnen 200 meter van het hulpvoertuig bevinden. Binnen hondersten van seconden wordt op de FM-band een akoestisch drietonig signaal uitgezonden. Zo zal dus een audio-attentie-signaal voor de bestuurder in de auto hoorbaar zijn en een tekstbericht op het radiodisplay worden weergegeven. Ook als men luistert naar een CD zal deze onderbroken worden”.

Dat kan het producerend bedrijf wel mooi zeggen, maar werkt het ook? Nee, zegt staatssecretaris Bijleveld. Uit de proef blijkt dat de beoogde doelen niet zijn gehaald. Bovendien wordt het signaal ook opgepikt door radio’s in huizen van omwonenden. En de overheid loopt het risico dat radiozenders een vergoeding eisen, elke keer als hun signaal wordt weggedrukt door een of andere hulpdienst. Dat kost geld en dat moeten in tijden van bezuinigingen niet willen.

In een brief aan de Tweede Kamer legt de staatssecretaris het nog eens uit (pdf!). Bij de proef werd nauwelijks positief effect gemeten. Bij de KLPD (Korps Landelijke Politiediensten) toonde de proef wel wat succes, maar de KLPD heeft maar beperkt aan de proef meegedaan.
Als het signaal beter wordt gericht, zullen omwonenden minder last hebben, maar dat gaat wat geld kosten en bovendien is daar nog het probleem van de etherfrequentie, waar de omroepen toch goed voor betaald hebben. Dus zegt de staatssecretaris: “Mede gezien de kosten die mogelijk aan het medegebruik van de FM-omroepband zijn verbonden vind ik, zeker in deze tijden van bezuinigingen, het niet verantwoord om over te gaan tot vergunningsverlening om het systeem Flister officieel te mogen voeren”.

Nou moet je natuurlijk op tijd op de rem trappen als er ongelukken dreigen. De overheid heeft al ellende genoeg van geldverslindende ITC-systemen en campagnes voor veiligheid en rampenbewustzijn, waar de burger zich maar weinig van aan lijkt te trekken. Sinds een mager mea culpa van Balkenende, heet dat tegenwoordig ‘lessons learned’. Dat past Bijleveld nu toe.

Geen dure middelen, die amper effect hebben. Zelfs als zou het signaal goed aankomen, dan werkt het nieuwe systeem soms net zo goed als de bekende sirenes, ook al zijn die inmiddels al 5 decibel harder afgesteld. Bij een druk kruispunt rijdt de Utrechtse brandweer zich toch vast (bron: AD) . De dienstdoende brandweerman weet hoe dat komt. De automobilisten weten niet goed wat te doen. Het mooiste zou zijn als ze de brandweer middendoor laten passeren. U begrijpt nu waarom er verkeersborden zijn verschenen, waarop die instructie staat aangegeven.

Voordat Bijleveld concludeerde dat de proef eigenlijk is mislukt, beweerde de projectleider van het experiment het tegenovergestelde en vond het tijd worden voor een veel grotere proef. Een woordvoerder van Ambulancezorg Nederland vindt dat het project door moet gaan. Hij hoopt dat de Tweede Kamer de staatssecretaris weet te corrigeren. Het CDA-kamerlid De Rouwe wil dat debat graag aangaan.

Hoeveel er tot nu toe in is geïnvesteerd, heb ik helaas niet kunnen vinden. Omdat ervaring leert dat niet alle investeringen zich ook uitbetalen, valt er wat voor de beslissing van Bijleveld te zeggen. Maar telt de mening van de professionals dan niet?
Het hoeft niets meer te kosten. Bijleveld kan ook tegen het toeleverende bedrijf zeggen: u heeft een ondeugdelijk speeltje geleverd. U draait maar op voor de kosten om het goed werkend te krijgen. Wij hebben een oplossing besteld, niet een probleem.
Een overheid die de mond vol heeft van verantwoordelijkheden, moet zichzelf eens innoveren. De verantwoordelijkheid leggen waar die hoort. Wedden dat dat heel wat geld scheelt?

Geef een reactie

God weg gerelativeerd

God weg gerelativeerd Niet God maar spontaniteit leidde tot de schepping. Dat stelt natuurkundige en kosmoloog Stephen Hawking in The Grand Design, zijn nieuwste boek, dat 9 september uitkomt.

Daarmee lijkt Hawking zich aan te sluiten bij god-ontkenners als de evolutiebioloog Richard Dawkins en filosoof Daniel Dennet. Stephen Hawking redeneert vanuit zijn vakgebied en zegt dat puur natuurkundige wetten spontane reacties mogelijk maken. Er is geen god nodig deze reacties op gang te brengen.
Zwaartekracht, elektromagnetische kracht en kernkracht zijn natuurkundige elementen die verantwoordelijk lijken voor processen die ons soms volstrekt chaotisch voorkomen. Dat die krachten bestaan en hun eigen gangetje gaan en wel tot een creatie als onze aarde leiden, daar zien veel mensen nog de hand van god in.

Nu we van die krachten steeds meer begrijpen en de wetenschappelijke bewijzen voor, onder andere, de M-theorie, niet lang meer op zich zullen laten wachten, moeten we concluderen dat het niet de kracht van een god is, maar dat pure natuurkundige krachten onze existentie verklaren.
Stephen Hawking is er uit. Eerder achtte hij het bestaan van een god nog houdbaar. In 1988 schreef hij het boek A brief history of time, waarin hij stelde dat de natuurkunde geen rekening hoefde te houden met de aanwezigheid van god. Als de wetenschap een allesomvattend bewijs voor het bestaan zou vinden, zouden we ook het bestaan van god kunnen begrijpen.

Hou je niet bezig met god, zo leek hij de wetenschap voor te houden, die komt wellicht te voorschijn als alle natuurkundige wetten begrepen zouden worden.
Daar komt hij nu dus op terug. Vergeet god maar helemaal. We kunnen god wel schrappen als trigger voor het ontstaan van planeten en sterren. We begrijpen steeds meer van spontane reacties in en tussen natuurkundige krachten en zien dat die lang niet zo toevallig zijn, om er een god bij te halen.

Kunnen we hiermee een punt zetten achter de eeuwige discussie over het bestaan van god? Op BBC News en op de Telegraph.co.uk stellen een bisschop en een journalist van niet. De bisschop stelt dat de wetenschap nooit het bestaan of niet-bestaan van god kan bewijzen. God is een andere grootheid dan natuurkunde.
De journalist komt met de ‘wie maakte de timmerman’-vraag op de,proppen. Ofwel: wat de mens ook aantoont, er blijft altijd nog de vraag wat er meer achter zit. In dit geval: leuk dat Hawking de natuurkundige krachten als scheppers van het bestaan zie, maar waar komen die krachten vandaan?

God is natuurlijk alleen relevant voor hen die er in geloven. De discussie over god zou zich daar op moeten spitsen. Niet op het bewijzen van het al dan niet bestaan van god. Ook al is het een heel lastige discussie, het gesprek moet meer gaan in hoeverre mensen elkaar hun geloof over welke werkelijkheid dan ook, aan elkaar mogen opdringen.

Geef een reactie

Uitverkoop huurwoningen

Uitverkoop huurwoningen De verkoop van huurwoningen moet de toekomst van de woningcorporaties veilig stellen. Voor dat idee heeft de ‘enfant terrible’ van de woningcorporaties, Jan Sinke, steun gekregen van Arthur Docters van Leeuwen (VVD), Hans Hillen (CDA) en Sweder van Wijnbergen (PvdA).

Sinke, directeur woningstichting De Veste in Ommen, is al jaren de luis in de pels van de overheid. Het begon met zijn aanvaring met ex-minister van VROM, Ella Vogelaar. Sinke kondigde aan met zijn corporatie uit het huidige bestel te stappen en volledig commercieel te gaan. Uit onvrede met de belastingheffing op de winsten van de corporaties. De minister verbood de plannen van Sinke, de rechter bevestigde het gelijk van de minister en nu loopt er nog steeds een beroepsprocedure. Jan Sinke vecht door.

Hij had daar twee redenen voor. Hij vindt dat de corporaties de keuzevrijheid moeten hebben zelf te beslissen over hun vermogen. En hij vond de maatregel een sociaal-democratisch gedrocht, dat door PvdA’ers was bekokstoofd, zo zegt hij in 2008 in een interview in De Stentor.
In zijn weblog op dagblad De Stentor, verwijst Sinke naar het dictatoriale gedrag van de Venezuelaanse president Chavez. Met een soort van ‘dat krijg je er nou van als je alleen sociaaldemocraten aan de macht hebt”, vestigde Sinke zijn hoop op VVD en CDA. Die “moeten zich weer nadrukkelijk gaan bemoeien met een sector die zo belangrijk is voor de kwaliteit van het wonen en leven”. Sinke’s weblog is hier te lezen. Het citaat komt uit het artikel van 31 mei met de titel Patria, socialismo o muerte!.

Overigens doet het verwijt, dat de maatregel uit een PvdA onderonsje voortkwam, wat vreemd aan. Het idee voor de winstbelasting zou tot stand gekomen zijn uit een overleg tussen de minister en “enkele wethouders van grote steden, enkele directeuren van grote corporaties en mensen van het ministerie”, zei Sinke in 2008.
Tja, hoe kom je tot ideeën en tot de uitvoering daarvan. Toen Jan Sinke even later van een vastgoedplatform de Trendsetter Award mocht ontvangen, werd hem gevraagd waar zijn vernieuwingsdrang vandaan kwam. “Een idee komt op, wordt getoetst intern en tot wasdom gebracht. Ik krijg veel ruimte van mijn omgeving”, antwoordde hij. Tot zover de overeenkomsten in de besluitvorming.

Sinke was vooral boos op het feit dat de betrokkenen destijds louter PvdA’ers waren. Waar of niet, het maakte niet uit, reageerde Vogelaar. Haar besluiten worden immers getoetst door het parlement? Het kabinet van CDA, PvdA en CU ging met het plan akkoord, evenals een Kamermeerderheid met daarin de VVD.
Blijkbaar komt Jan Sinke nu terug op zijn oproep dat VVD en CDA zich meer met de sector moeten bemoeien. Er dreigde ineens een coalitie met VVD en CDA tot stand te komen. In het Financieel Dagblad zegt het trio dat Sinke’s plan ondersteunt, dat “een nieuw rechts kabinet de druk op de corporaties en de huursubsidie zal opvoeren”. De corporaties moeten dus “verantwoord inkrimpen”.

Voorlopig kunnen ze opgelucht ademhalen. De coalitie-onderhandelingen zijn mislukt. In het actieplan van Sinke, Docters van Leeuwen, Hillen en Van Wijnbergen omvat natuurlijk de afschaffing van de winstbelasting voor corporaties. Op zich een goed punt, hoewel de corporaties natuurlijk niet onnodig grote vermogens hoeven op te bouwen. Er zijn wel andere methodes te bedenken om de corporaties te controleren op wat zij met winsten doen.
De verkoop van huurwoningen, een ander punt uit het actieplan, ligt gevoelig. Jan Sinke ziet het als middel om geld te genereren voor nieuwbouw en renovatie. Het moet echter niet ten koste gaan van de voorraad sociale woningen. De overheid gaat alleen maar dwars liggen als die voorraad te klein dreigt te worden.

Voor verkoop hebben de corporaties alle instemming van de overheid. Ook bij de maatregelen voor staatssteun, nu corporaties last hebben van de kredietcrisis. Een corporatie die steun aanvraagt, wordt wel aan banden gelegd, betreffende het toewijzen van huurwoningen. Maar in hetzelfde besluit staat toch echt dat de corporaties huurwoningen mogen verkopen, om een beetje uit de lasten te komen.
Dat kan lucratief uitpakken voor de corporaties. Vorig jaar verscheen een artikel in het economisch bulletin Z24, waarin wordt uitgelegd hoe corporaties in 2007, 1,5 miljard winst konden maken op de verkoop van huurwoningen. De crisis zorgt echter ook bij de corporaties voor stagnatie in de verkoop van woningen. Geen nood. Dat wordt opgelost door bij nieuwe huurders een hogere huur te cashen. Waarmee het voor starters natuurlijk lastiger wordt aan een betaalbaar huisje te komen.

De woningcorporaties proberen zich onder de overheidsbemoeienis vandaan te vechten. Ze menen, veel beter dan de overheid, de sociale woonsector te kunnen bedienen. Zullen zij dat veel beter kunnen dan de overheid? Dat hangt af van welke overheid (kabinet, gemeentebesturen) de dienst uitmaakt.
Maar welk bestuur er ook zit, welke garanties kunnen corporaties bieden voor een verantwoorde sociale woningbouw, zonder incidenten als een cruiseschip en te hoge salarissen voor de top?

Geef een reactie

Domweg gelukkig met natte voeten

Domweg gelukkig met natte voeten Ooit moet iemand het imago van de klagende Nederlander zat zijn geweest en vond de tevredenheidsmeting uit. Meten is weten en meestal is de uitkomst van zo’n onderzoek dan ook dat men weet wat men meet.

Meet je tevredenheid, dan krijg je tevredenheid. Eenmaal per jaar wordt op mijn werk de tevredenheid gemeten van onze bezoekers en van het personeel. Terwijl de werkplek bekend staat om de klaagcultuur, rollen er altijd voldoendes uit de bus.
Het geluk in het waterige Nederland is ook van een behoorlijk peil. Al staat men tot de enkels in het water, al heeft men het gevoel dat het water tot de lippen stijgt, Nederlanders zijn tevreden over het belang dat de overheid hecht aan de veiligheid tegen overstromingen.

En hoe komt dat? Nederlanders hebben geen weet van de overstromingsrisico’s. Het geluk is met de dommen?
In opdracht van Rijkswaterstaat onderzocht Alterra Wageningen UR naar de tevredenheid van de bevolking over de bescherming tegen het water (lees ook het onderzoek zelf –pdf!). De tevredenheid heeft wel eigenaardige trekjes. Het publiek is veel gelukkiger met de preventieve maatregelen die de overheid bekend maakt. Maar als er ruimtelijke maatregelen volgen, is men ineens minder blij. Dat weten we wel uit berichten over boeren die hun land kwijt raken, omdat het als waterreservoir moet dienen. En wie is nou blij met een verhoogde dijk in de achtertuin van de net gekochte landelijke woning?

De tevredenheid kan ook gebaseerd zijn op een onrealistisch bewustzijn van de risico’s, menen de onderzoekers. Burgers onderschatten de waterhoogte die ze in huis kunnen krijgen bij een overstroming. In een gebied waar de boel wel tot 2 meter kan onderlopen, denkt 68% wel dat het wat minder zal zijn en 26 procent meent geen druppel water binnen te krijgen. Mensen die wel eens een overstroming hebben meegemaakt zijn iets realistischer.

Het onderzoek komt op een mooi moment uit. Ten eerste: delen van Nederland hebben vorige week met aardig wat wateroverlast te maken gehad en op een enkele plek was de situatie zelfs kritiek en dreigde een rivier buiten de oevers te treden.
Ten tweede: tijdens kabinetsformaties moeten de onderhandelaars wel van informatie worden voorzien, die ze motiveert de bezuinigingen op de juiste terreinen toe te passen. Het rapport zend de boodschap uit, dat het publiek dus redelijk tevreden is over het overheidsbeleid tegen hoog water, dus ga daar nou niet bezuinigen, anders valt de steun van het volk weer weg.

De Deltawerken zijn dan vorige maand afgerond, de strijd tegen het water is nooit af. De dijk tussen Delfzijl en Lauwersoog is niet veilig genoeg en moet een opknapbeurt hebben. En de klimaatverandering noopt tot stevige voorbereiding voor de toekomst.
Het rapport mag dan ook gezien worden als de publictiare ondersteuning van Rijkswaterstaat. Laat een kabinet het niet in het hoofd halen daar een ambtenaar weg te bezuinigen.

Het water, het zo karakteristieke Nederlandse ongemak, leidt in ieder geval niet tot ontevreden burgers. Met welke ongemakken bent u tevreden?.

Geef een reactie

Demissionaire arbeidsparticipatie

Demissionaire arbeidsparticipatie Het demissionaire leven van Balkenende wordt kunstmatig verlengd. Maxime Verhagen doet er alles aan de boel te vertragen. Hij strijkt partijgenoten tegen de haren in, laat zijn partijvoorzitter een waarschuwing geven aan Wilders, houdt vol een coalitie met VVD en PVV serieus tot stand te willen brengen. Alles er natuurlijk op gericht uiteindelijk de PVV tot opstappen te dwingen. Het zal nog wel even duren voor het land van het demissionaire bestuur is verlost.

Risico is wel, dat het kabinet Balkenende een beslissing neemt, waar later een coalitie met CDA over kan struikelen, zoals het geval bleek bij de val van dit kabinet. Dat lijkt tot nu toe mee te vallen. Het kabinet probeert vooral haar goed gezicht te tonen. Zo sprak het kabinet op ministerraad van afgelopen vrijdag, nog daadkrachtige woorden over de arbeidsparticipatie van vrouwen.

Een kwestie die het kabinet niet voldoende heeft kunnen afronden. Of de verklaring helpt nog voor de installatie van een nieuw kabinet de demissionaire doelstellingen te halen, valt echter te betwijfelen. Alleen al omdat de verklaring eindigt met: “De vervolgstappen zijn aan een nieuw kabinet”.
Het kabinet heeft natuurlijk zelf het goede voorbeeld gegeven. Ook in demissionaire tijden zijn er baantjes te verdelen. Er moesten nog wel wat burgemeesters, staatsraden, leden van het hof van justitie, ambassadeurs en diplomaten worden benoemd.

In de demissionaire verklaring lezen we: “Het kabinet streeft ernaar dat vrouwen meer uren gaan werken. De cultuurverandering op de arbeidsmarkt moet worden doorgezet. Dat schrijven de ministers Donner (SZW) en Rouvoet (Jeugd en Gezin) en staatssecretaris Van Bijsterveldt (OCW) in reactie op het eindrapport van de Taskforce DeeltijdPlus”.
De benoeming van die taskforce was al een schitterend voorbeeld van arbeidsparticipatie van vrouwen. Tien leden en 30% is vrouw. Nog lang niet de 76% voor 2016, die het kabinet voor de totale arbeidsmarkt ten doel stelde.

Van april tot heden zijn van de 32 demissionaire benoemingen er twee aan vrouwen toebedeeld. Die twee treden toe tot het gemeenschappelijk hof van Justitie. Dat is een kleine 6,7 procent!
Nou moet ik niet zeuren. Er waren natuurlijk niet genoeg geschikte vrouwelijke kandidaten. Van de vier burgemeestersposten die zijn verdeeld (Amersfoort, Amsterdam, Tilburg en Venlo) moest er toch ook eentje naar een vertrekkend kabinetslid. Eberhard van der Laan heeft in Amsterdam Cohen opgevolgd.

Er zijn vrij veel Kamerleden vertrokken. Maar daar zat er natuurlijk niet één vrouw tussen die commissaris van de koningin kon worden, Dus kreeg Johan Remkes die post in Noord-Holland. Nee, sterke, carrièrebewuste vrouwen zijn hooguit geschikt om mee te dingen naar “de vrouw van Rutte”. Tja, wie het tot premiersvrouw schopt, draagt zeker bij tot de sloop van het glazen plafond.
Zoals het demissionaire kabinet al stelde: De vervolgstappen zijn aan het nieuwe kabinet.

Lees ook de demissionaire fratsen die hier eerder waren te lezen.
25 februari: Demissionaire verzekering; 19 maart: Demissionaire steun en stabiliteit; 9 april: Regering gaat ondergronds; 17 april: De demissionaris; 26 mei: Ledigheid te huur; 28 mei: Er komt een inspecteur bij de dokter; 4 juni: Demissionaire sinterklaas; 25 juni: Groeten uit Sebaldeburen en 1 augustus: Het web afstoffen.

Geef een reactie

Valse start nieuw schooljaar

Valse start nieuw schooljaar De basisscholen in midden-nederland zijn vorige week al begonnen, deze week volgt het noorden. En zo zullen week na week de educatieve bunkers voor basis- en voortgezet onderwijs weer geopend worden tot 5 september de gehele schoolgaande jeugd weer braaf aan de toekomst zal werken. Het nieuwe schooljaar gaat helaas niet helemaal vlekkeloos van start.

In het voorgezet onderwijs blijken gedragscodes voor sociaal gedrag niet te werken, was afgelopen zondag was hier al te lezen. Erg vervelend nieuws voor de ouders, want die blijken toch al met de handen in het haar te zitten. Ze weten niet meer hoe ze hun kinderen op moeten voeden. Morgen zal het magazine J/M voor Ouders de resultaten van een onderzoekje publiceren, waaruit blijkt dat 88 procent van de ouders opvoeden een stressvolle activiteit vinden. Een derde meent zelfs tekort te schieten.

Dat gaat dan om ouders van kinderen die naar basisschool en/of voortgezet onderwijs gaan. Maar je kunt er donder op zeggen dat ouders wiens kroost dit jaar naar de universiteit gaat, ook slapeloze nachten hebben. Een deel van hen dacht verlost te zijn van de dagelijkse aandacht voor hun erfgenamen. Aardig wat studenten verlaten het ouderlijk nest om in een andere plaats hun academische opleiding te genieten.

Nu kunnen de ouders gestresst raken van het bericht dat Abvakabo FNV de wereld instuurt. De vakbond kondigt acties aan bij de opening van het academisch jaar, omdat de cao-onderhandelingen zijn vastgelopen. Volgens de vakbond moet je goed voor je personeel zorgen, als Nederland wil dat we tot de top-5 van kenniseconomieën behoren.
De cao-onderhandelingen lopen vanaf februari al niet zo lekker. De VSNU (Vereniging van Samenwerkende Nederlandse Universiteiten) wil geen loonsverhoging toepassen en ook geen harde afspraken maken over behoud van werkgelegenheid. Een valse start van het academisch jaar, zegt de bond, dus tijd voor acties.

Zul je zien dat de toch al gestresste ouders hun academische zonen en dochters weer op de stoep zien staan. En dat, terwijl nog niets zeker is over een nieuw kabinet en de reikwijdte van “onvermijdelijke” bezuinigingen. Die kunnen ook het gehele onderwijs treffen en natuurlijk de huishoudportemonnee.
Met een kabinet dat nu in elkaar wordt getimmerd, kun je beter maar geen kinderen hebben. Kinderen hebben de toekomst, wordt gezegd, maar die ziet er nu niet zo florissant uit.

Geef een reactie

Eenmalige bijdrage bezuinigingen

Eenmalige bijdrage bezuinigingen De rijkste ter aarde gaan de barmhartige Samaritaan uithangen. Al 34 Amerikaanse miljardairs hebben beloofd de helft van hun vermogen aan goede doelen te schenken. Initiatiefje van Bill Gates. Dat brengt me op een idee.

Het is onbekend hoeveel miljardairs Nederland telt. Maar het aantal miljonairs is, ondanks economische rampspoed, weer toegenomen. Ruim 120 duizend mensen mogen zich stinkend rijk noemen. Da’s mooi. Allemaal van harte gefeliciteerd.

Nu wil de rechtse coalitie in de dop 18 miljard bezuinigen. Voordat u mij al verdenkt dat ik daar die miljonairs voor op wil laten draaien, moet u toch even verder lezen.
Met de CBS gegevens over inkomensklassen in Nederland bij de hand, is uit te rekenen welke eenmalige bijdrage nodig is om die 18 miljard bij elkaar te sprokkelen. In dit exceldocumentje een voorbeeld.

De miljonairs dokken wel het meest, maar verder draagt elke inkomensklasse wat bij. Gewoon omdat het landsbelang ons allemaal aangaat.
Hoeft er ook niet bezuinigd te worden en verdwijnt de belangrijkste bindende grondslag voor de minderheidscoalitie in wording. Of ze gaan wel regeren en kunnen zich op belangrijker zaken richten.

Schiet u maar los op dit idee.

Geef een reactie