Elf miljoen euro valt er te verdienen door tienduizend oude nederlanders die de nieuwkomers onze taal gaan leren.
“Den eerschten lesch” ghaet alzo:
Den oude meester:
Die door de wereldt sal gehraken,
die moet connen huilen met de honden
ende moet ook connen diversche spraken
De nieuw gehkomene:
Ah! Ich verstehe what you say
tout le monde zegt van alles
cosmopolitaal, das ist okay!
De waarde van oranje. Daar zal in deze tijden verschillend over worden gedacht en vooral met sport geassocieerd worden. Even de dagelijkse sores laten voor wat het is en je overgeven aan het plezier van een leuk potje voetbal.
Nu zijn er in de kleurensymboliek de meest uiteenlopende opvattingen over de waarde van oranje. Plezier wordt er mee geassocieerd, maar het kan net zo goed voor verdriet staan.
De treurige kanten van sportieve gebeurtenissen zou in augustus wel eens onder de aandacht gebracht kunnen worden. Een deense kunstenaar wil oranje als protestkleur wil bij de Olympische Spelen in China.
Maar goed, da's allemaal gedoe van volwassenen. Bij oranje en kinderen spelen heel andere zaken. De meeste mensen zullen onmiddellijk aan het nageslacht van de koninklijke familie denken. De één krijgt dan een vlaag van vertedering, een ander zal verzuchten dat het jammer is dat Rouvoet de oranje-selectie vooral in god's hand wil houden.
In Gelderland hebben ze oranje kinderen in een wel heel bijzonder daglicht gezet. Oranje kinderen zijn probleemkids of afkomstig uit een ongelukkig gezin. Met die vaststelling zullen niet blij zijn in het koninklijk huis.
De politie in Gelderland heeft een systeem ontwikkeld om zo vroeg mogelijk kinderen met criminele ambities in kaart te brengen. Dat systeem wordt nu landelijk ingevoerd en kan op een staatssubsidie van 270.000 euro rekenen.
Met het systeem wordt geregistreerd welke kinderen in aanraking met oom agent komt en welk probleemgedrag het vertoont. Die informatie wordt gelinkt aan de thuissituatie. Komen daar criminele broertjes of zusjes voor of zijn er andere problemen, dan heeft men genoeg gegevens om het kind een code te geven.
En dat wordt op een wel heel creatieve manier gedaan. Wit staat voor geen risico, geel is opkomend risico. Ben je oranje dan ben je dus een probleemkind. Rood is crimineel.
Codes zijn bedoeld om bepaalde zaken simpel en overzichtelijk te houden. Maar had men in dit geval niet wat beter kunnen nadenken? Los van wat er in de diverse theorieën over de symboliek van kleuren wordt vermeld, is hier sprake van een codering die sterk stigmatiserende trekjes heeft. Of mogen we nog blij zijn dat zwart niet in het kleurenspectrum van het registratiesysteem voorkomt?
Nou mag de koningin zich niet al te veel met de keuzes van het kabinet bemoeien, maar hopelijk voelt ze zich nu zo zeer in haar oranje waarde aangetast dat ze in deze kwestie stevig ingrijpt.
Voor een dubbeltje op de eerste rang zitten, wie wil dat nou niet? Rita Verdonk gunt het iedereen. En om dat mogelijk te maken moet de vlaktaks worden ingevoerd.
Een voorstel dat eind mei overigens ook door de SER werd gepropageerd.
Allerlei argumenten zouden pleiten voor de vlaktaks: mensen zouden meer en langer willen werken als ze minder belasting moeten betalen, het voorkomt kapitaalvlucht naar het buitenland en het zou veel eerlijker zijn. Mensen die veel en hard werken en daardoor veel verdienen, hoeven niet zuur naar hun belastingaanslag te kijken.
Het huidige belastingstelsel kent vier tarieven. Verdien je tot ruim 17.000 euro, dan betaal je 33,65% belasting.
Dan maakt de belastingdienst een sprong van 7,75%. Tussen 17.320 en 31.122 euro moet men 41,40% afstaan aan het rijk.
De volgende stap is minimaal. Tussen 31.123 en 53.064 euro wordt 42% belasting geheven.
De volgende groep heeft het erg zwaar. Boven de 53.065 euro per jaar gaat 52% naar de schatkist. Da's een behoorlijke sprong en dat voelt niet lekker. Logisch dat aan een vlaktaks wordt gedacht.
Nu zou je iedereen op een vlakinkomen kunnen zetten. Allemaal hetzelfde basissalaris om modaal van te kunnen leven, met een belasting die genoeg oplevert om de staat draaiende te houden. Wie meer verdient, mag het houden.
Het CBS stelde in 2007 de beroepsbevolking op 7 miljoen mensen. Als die allemaal 65.000 euro bruto per jaar verdienen en daarvan 31 procent aan de belasting schenken, casht de overheid ruim 141 miljard euro en houdt iedereen toch nog netto 3738 euro per maand over om van te leven.
Ter herinnering: in 2006 waren de staatsuitgaven…. 141 miljard euro.
Maar goed, een vlakinkomen is hier onbespreekbaar.
De vlaktaks zou dus een oplossing kunnen zijn. Maar zonder belastingen kunnen we niet. Dat wil zeggen: wijzelf wel, maar wegen aanleggen, de zorg betalen en het onderwijs nog een beetje op kwaliteit houden, wordt een bijna onmogelijke zaak. Dat zou tot een vervlakking van de kwaliteit van ons bestaan leiden.
Maar als we zo gehecht zijn aan zoveel miljoen mensen met zoveel miljoen inkomensverschillen, omdat al die verschillen het land zo leuk maken, waarom dan 1 belastingtarief? Wie zo tegen vervlakking is, zou ook niet voor een vlaktaks moeten zijn.
Wat mij betreft mag het huidige viertaksstelsel best op de schop. Niet naar een ééntaksstelsel, maar een 30-taksstelsel: van 25 tot 50 procent.
Tot een brutosalaris van 30.000 euro is iedereen belastingvrij. Vanaf 30.000 euro gaat men 25% belasting betalen en voor elke 5000 euro meer komt er telkens 1% bij.
Vanaf 100.000 euro wordt er telkens 1% meer belasting geheven voor elke 50.000 euro meer.
Daar moeten we toch een heel eind mee komen. De grote sprongen in het huidige viertaksstelssel zijn weggewerkt. De verschillen waar mensen mee geconfronteerd worden als ze ineens wat meer verdienen en in een ander tarief komen, zijn afgevlakt. En het solidariteisprincipe blijft overeind.
Nu nog een deskundige zoeken die kan uitrekenen of de overheidsuitgaven hiermee voldoende zijn gedekt.
Leuke jongens en een enkel meisje van het weblog GeenCommentaar. De laatste versie van hun democratisch speeltje is uit: de coalitiechecker.
Op basis van de meest recente opiniepeilingen van de Politieke Barometer, kun je checken hoe de coalitie van jouw voorkeur het op dit moment zou doen.
De standaardpagina van deze virtuele kabinetsformatie gaat uit van minimaal 76 zetels in de Kamer en maximaal 6 verschillende coalitiepartners. Dat levert al een overzicht van 341 mogelijke opties. Je moet er niet aan denken dat het stemmen op coalities wettelijk mogelijk wordt. Bij zo'n overdaad aan keuzes krijg je geen hond meer naar de stembus.
Maar je kan ook zelf je voorkeur samenstellen en kijken of dat een leuke coalitie oplevert.
Nu heb ik afgelopen zaterdag een gastlogje mogen schrijven op GeenCommentaar. Dat ging over de JOVD, de jonge liberalen, die ooit de initiatiefnemers waren voor het zogenaamde 'des Indes beraad'.
Dat was een overleg tussen VVD, PvdA, D66 en GroenLinks, met als doel uit te zoeken of een regering zonder dat eeuwige CDA mogelijk was.
Die optie heb ik nu door de coalitiechecker gehaald en de SP aan die humanistisch-sociaal-democratische-liberale coalitie toegevoegd (in de tijd van het des Indes beraad was de SP geen serieuze regeringskandidaat).
Op dit moment zijn PvdA, VVD, SP, GL en D66 met 89 zetels in de 2e kamer vertegenwoordigt. Omdat de PvdA in 2002 besloten heeft samen te spannen met CDA en CU, krijgt de oppositie van SP, D66, GL en VVD weinig voet aan de grond in het kabinetsbeleid. De christelijke dominantie is nog steeds troef, dankzij het opportunisme van de PvdA, een iets te grote bek van Jan Marijnissen tijdens de kabinetsinformatie en een VVD die het met de oorspronkelijke liberale principes niet zo nauw neemt.
Zo gauw zien we het 'des Indes beraad' zich niet herhalen.
De coaltiecheker leert dat bovengenoemde combinatie er in zijn totaliteit flink op achteruit is gegaan in de peilingen. Danzkij winst voor D66 komt die coalitie toch nog op een meerderheidje van 76 zetels.
Het huidige kabinet zou het overigens ook niet redden. CDA, CU en PvdA zijn nu nog goed voor 80 zetels, maar in de peilingen hebben ze het dieptepunt van slechts 60 bereikt.
Nee, een democratie op grond van christelijke normen en waarden, daar komen we waarschijnlijk tot in de eeuwigheid niet meer van af. Zelfs in GroenLinks geloven ze er niet meer in. Daar gaan stemmen op om orthodoxen meer ruimte te geven binnen de partij.
Wel een leuk speeltje, die coalitiechecker. Die wordt pas echt interessant als er weer verkiezingen voor de deur staan. In eerdere artikelen heb ik al eens voorgesteld dat de kiezers, behalve hun traditionele stem, ook een voorkeur voor een coalitie in de stembus zouden mogen deponeren.
De kieswet moet een klein beetje veranderd worden. Het instrument is er dankzij GeenCommentaar al. Een beetje aanpassen en het initiatief van GeenCommentaar is ook bruikbaar voor mijn voorstel.
Of krijgen we dan een actie 'Wij vertrouwen de coalitiechecker niet'?
Wil je ook een kabinetje formeren? Ga dan naar de coalitiechecker.
In het artikel van gisteren werd vermeld dat onder de kabinetten Balkenende relatieve arbeidsrust heerst. Zeker vergeleken met de periode vlak na de tweede wereldoorlog en tijdens de kabinetten van Lubbers en van Agt, heeft Balkenende weinig met dwarsliggers te maken.
Dat kan nog veranderen. De database van het IISG laat zien dat het aantal stakingen langzaam aan toeneemt. In 2002 nog maar 24, in 2006 waren het er al 38.
|
2002 |
2003 |
2004 |
2005 |
2006 |
|
24 |
27 |
21 |
35 |
38 |
Maar er is nog een detail dat doet vermoeden dat de arbeidsonrust wellicht groter is dan de cijfers op het eerste gezicht doen vermoeden.
In een statistiekje van het CBS zien we dat in 2002 nog veel arbeidstijd verloren ging aan stakingen, maar daaarna aanzienlijk minder. Maar het aantal werknemers dat bij dat soort actie was betrokken nam tot 2006 flink toe. Minder acties, maar grotere actiebereidheid?
Ook de database van het IISG laat zien dat die actiebereidheid onder Balkendende behoorlijk is toegenomen. Behalve stakingen werden er ook op andere manieren actie gevoerd.
Als we alle naoorlogse premiers op een rijtje zetten en kijken hoeveel dwarsliggende werknemers betrokken waren bij andere acties (demonstraties, petities, handtekeningacties, werkonderbrekingen, etc.), dan blijkt onder Balkenende de arbeidsonrust ineens een stuk groter.
|
Stakingen |
Overige |
Aantal deelnemers |
||
|
Drees |
969 |
Balkenende |
389005 |
|
|
Beel |
734 |
Lubbers |
251980 |
|
|
Lubbers |
656 |
Den Uyl |
53840 |
|
|
van Agt |
338 |
de Jong |
25972 |
|
|
Kok |
327 |
Beel |
14432 |
|
|
Balkenende |
235 |
Kok |
11514 |
|
|
den Uyl |
195 |
van Agt |
10875 |
|
|
de Quay |
156 |
Drees |
1257 |
|
|
Schermerhorn |
155 |
Marijnen |
440 |
|
|
Marijnen |
140 |
Zijlstra |
415 |
|
|
de Jong |
132 |
De Quay |
156 |
|
|
Biesheuvel |
89 |
Schermerhorn |
155 |
|
|
Cals |
21 |
Biesheuvel |
119 |
|
|
Zijlstra |
10 |
Cals |
21 |
Begrijpt u nu dat Balkenende het gevoel heeft dat wij een volk van klagers zijn? Het volk mort in grote getale. Balkenende is groot voorstander van slechts één soort staking: Makkers staakt uw wild geraas.
Tot nu toe hadden de meeste acties betrekking op cao-onderhandelingen met als meest centrale punt de lonen.
In een paar gevallen ging het om acties voor behoud van werk en tegen bedrijfssluitingen en/of overnames (Nedcar, Philips, Akzo, Unilever).
Grote werknemersacties met duidelijke eisen voor een werknemersgezind beleid betreffende de topsalarissen, het ontslagrecht en de pensioenen (vergrijzing) hebben we nog niet op straat gezien.
Ik ben benieuwd wat het antwoord van de werknemers zal zijn, als Balkenende nog met dit kabinet klip en klare plannen aflevert aangaande die drie thema's.
Of zou-ie dat uitstellen omdat-ie niet wil eindigen als de premier met de meeste arbeidsonrust in zijn regeerperiode?
Na gedane arbeid is het goed rusten. Lekker onderuit op de bank, de aftrap van de EK bekijken of de vrouwen finale tennis op Roland Garros. Er zijn natuurlijk altijd mensen die van geen ophouden weten en ook het weekend volstoppen met activiteiten. Zoals een gastlogje voor een ander weblog schrijven. Of mensen die niet werken, maar wel actief zijn: de stakingen in het streekvervoer gaan de zevende dag in.
Een staking kan de rust goed in de war schoppen. Maar het valt met de arbeidsonrust nog reuze mee. Zo vlak na de oorlog werd er veel vaker gestaakt. Naar mate we rijker werden, nam ook het aantal stakingen af.
Op de website van het IIGS (Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis) staat een door Sjaak van der Velden gemaakt database van stakingen vanaf 1372 tot 2006.
Als ik de bekendste stakingen van 2007 en 2008 erbij reken dan hebben de laatste 63 jaar de werknemers zo'n 4142 keer het werk neergelegd. Dat is aanmerkelijk minder dan de 63 jaar daarvoor. Toen waren10.727 stakingen goed voor de nodige onrust.
De arbeidsonrust in de vorm van stakingen neemt dus sterk af. In de 40-er jaren nog ruim 1200 stakingen, na 2000 staat de teller op 240.
|
40'er jaren |
50'er jaren |
60'er jaren |
70'er jaren |
80'er jaren |
90'er jaren |
na 2000 |
|
1265 |
687 |
341 |
577 |
542 |
490 |
240 |
Onder de kabinetten van Balkenende lijkt de arbeidsonrust toch weer wat toe te nemen. Zijn voorganger, Kok, had in zijn laatste jaar met 26 stakingen te maken, Balkenende scoorde in 2006 alweer 38 stakingen.
De stakingen lijken ook wat pittiger te worden. De huidige staking bij het streekvervoer lijkt nog lang niet ten einde. En de politie-acties mochten er ook wezen, wat duur en omvang betreft.
Balkenende stoort zich behoorlijk aan de klagers onder het volk. Horen stakende werknemers ook tot het klagend deel der natie en maken ze JP's leven zuur?
Het valt nog mee. Als we er vanuit gaan dat Balkenende IV de rit uitzit, daarna op zijn lauweren zal rusten en niet meer terugkeert in de politieke arena en er de komende jaren geen stakingen meer plaatsvinden, dan krijgen we dit overzicht (links de zittingduur van MP's in dagen, rechts het aantal stakingen):
|
Zittingsduur |
Stakingen |
|||
|
Lubbers |
4309 |
Drees |
969 |
|
|
Drees |
3789 |
Beel |
734 |
|
|
Kok |
2891 |
Lubbers |
656 |
|
|
Balkenende |
2612 |
van Agt |
338 |
|
|
van Agt |
1787 |
Kok |
327 |
|
|
den Uyl |
1683 |
Balkenende |
235 |
|
|
de Jong |
1553 |
den Uyl |
195 |
|
|
de Quay |
1527 |
de Quay |
156 |
|
|
Beel |
912 |
Schermerhorn |
155 |
|
|
Biesheuvel |
675 |
Marijnen |
140 |
|
|
Marijnen |
630 |
de Jong |
132 |
|
|
Cals |
587 |
Biesheuvel |
89 |
|
|
Schermerhorn |
374 |
Cals |
21 |
|
|
Zijlstra |
134 |
Zijlstra |
10 |
De christelijke MP's verzamelden 2511 stakingen. Louis Beel (KVP) en Ruud Lubbers (CDA) het zwaar te verduren. De sociaal-democraten kregen er 1646 aan hun broek, met Drees als topper.
Balkenende doet het beter dan Dries van Agt, maar weer wat slechter dan Den Uyl.
De licht stijgende trend in waar Balkenende mee te maken heeft, baart wel zorgen. Gemiddeld hebben we het goed, maar steeds vaker lopen cao-onderhandelingen op stakingen en andere acties uit.
Heeft Balkenende de boel nog wel onder controle of hoeft hij niet bang te zijn dat “gansch het raderwerk” stil zal vallen?
Vroeger werden vogels geringd om de vogeltrek te bestuderen. Tegenwoordig krijgt menig dier een chip ingeplant en worden de bewegingen digitaal gevolgd.
Hoe breng je de menselijke beweging in kaart? Je geeft ze een mobiele telefoon.
Denk nou niet dat het mobiele telefoonverkeer alleen goed is om uit de ruim 16 miljoen nederlanders, net die bijna 400.000 verdachten te pikken, die mogelijk ruim 1 miljoen misdrijven op hun geweten hebben. Nee, het opgeven van je privacy kan ook de wereld van een grieppandemie redden. En de griep is, volgens de rampenscenario's van onze regering, wel de grootste vijand van een gezond en niet-klagend volkje.
Uit een onderzoek onder 100.000 bezitters van een mobieltje, wiens dagelijkse bewegingen in kaart zijn gebracht, valt te concluderen dat je mobieltje als een prima virusscanner kan fungeren.
Wetenschappers aan de Northeastern Univerity in Boston (VS) ontdekten dat de mens eigenlijk bar weinig beweegt en dat vaak ook nog in vaste patronen doet. Een meerderheid beweegt binnen een afstand van 5 tot maximaal 10 kilometer. Bovendien gaan de meeste mensen binnen die afstand ook zeer frequent naar de zelfde plekken.
Met die gegevens kun je relatief makkelijk een model van menselijke verplaatsingen maken. Volgens de wetenschappers kan zo 'n model handig zijn om plannen te maken waarmee je verkeersstromen kunt reguleren.
Het kan een hulpmiddel voor stedebouwkundigen en planologen zijn. En het lijkt ook zeer bruikbaar bij het voorspellen van een griepuitbraak.
Mensen besmetten elkaar en omdat je weet waar en hoe ze zich verplaatsen kun je ook de gangen van het griepvirus nagaan en mogelijker wijs inperken.
Dat je met de gegevens van het mobiele dataverkeer de wereldgezondheidszorg een reuze dienst kan bewijzen, moet toch de laatste scepsis wegnemen bij de privacy-gevoelige criticasters. De Bostonse dr. Gonzalez hoopt dat ooit elke bezitter van een mobieltje zijn data beschikbaar wil stellen aan universiteiten voor onderzoeken, want die data herbergen schatten met de meest uiteenlopende informatie.
Zover is het nog niet, dus wordt op basis van 100.000 abonnees een model ontwikkeld waarmee een wereldbevolking van ruim 6,7 miljard mensen tegen de een virusuitbraak beschermd kan worden.
Mij lijkt het beter elk virus een mobieltje te geven. Maar ja, dat is technisch niet mogelijk en zou ook veel te duur uitpakken. Bovendien vreest men nieuwe virussen, die weer een heel eigen reispatroon er op na zullen houden.
Dus zou de droom van dr. Gonzalez gerealiseerd moeten worden.
Met in herinnering de discussies rond het donorcodicil: zouden we niet alleen onze organen, maar ook ieders mobiele data zonder toestemming vooraf moeten afstaan ten behoeve van ons aller gezondheid?
Het gaan hele mooie Olympische Spelen worden. Het Chinese buro voor Decorum en Attitude (CDA) heeft een gedragscode voor buitenlandse toeristen opgesteld. Men verwacht kennelijk een tsunami van onsportieve hufterigheid en met 57 geboden zet CDA een offensief in om vooral normaal te doen en respectvol, hoffelijk en aardig te zijn.
Wie na de eerste gouden medailles van onze jongens en meisjes met blikken bier over straat gaat lopen lallen, kan op de harde hand van de Chinese politie rekenen en elke uiting van politiek activisme is verboden. Geen spandoeken met opruiende teksten.
De toeters en de vlaggetjes kunnen dus thuisblijven en onze trotse mascotte Tjemp zal zijn outfit moeten aanpassen, omdat oranje als protestkleur zal worden gezien.
In oktober 2006 vaardigde de chinese overheid ook een gedragscode uit. Toen bestemd voor chinese toeristen die hier op bezoek komen. Deze gedragscode zou tot aan de Olympisch Spelen gepromoot worden onder de chinese toeristen. Goed voorbeeld, doet goed volgen, moet men gedacht hebben.
En het heeft gewerkt. Thuis is het voor de chinese burger heel gewoon op straat te spugen, hier zie je ze dat nooit doen. Het irritante voordringen bij de toegang van de Keukenhof is gelukkig ook voorbij.
Je zou zeggen dat de gemiddelde chinese toerist flink de balen heeft van die staatsbemoeienis. Natuurlijk gaan ze graag op vakantie in onze streken om eens wat op te snuiven van die zo geroemde vrijheid. De gedragscode van hun eigen CDA moet een domper op de vakantievreugde zijn geweest.
Dat blijkt mee te vallen. In 2005 ondernamen de chinezen 31 miljoen reizen naar het buitenland en dat zal oplopen tot 100 miljoen in 2020. Nederland ontvangt een substantieel deel daarvan. We zullen er nauwelijks iets van merken, zo keurig gedragen de chinese toeristen zich.
Of de nieuwe gedragscode de lol van de sportieve fans beperkt, moeten we afwachten. Wie van zijn olympische reis een intense culturele uitwisseling wil maken, kan de gedragscode natuurlijk aan zijn laars lappen. Gewoon aan de chinezen laten zien hoe wij hier gewend zijn de vrijheden van supportersgedrag te manifesteren. Om vervolgens een paar dagen te logeren in een chinees staatshotel, alwaar de culinaire kwaliteiten van de gevangeniskoks beproefd kunnen worden.
Hoewel de chinese overheid niet de minste is in regelgeving, zou dat oosterse CDA eens tot een uitwisseling met ons westerse CDA moeten komen. Er zijn heel wat mensen die staatsbemoeienis erg vervelend vinden. Maar je kan het een stuk vriendelijker door de strotten krijgen, als je de boodschap op een leuke manier verpakt.
Het CDA had in 2006 hier een campagne voor een leuker nederland. Op een inmiddels opgeheven site, kon je zelf delftsblauwe wandtegeltjes maken.
Wel, het chinese CDA kan de boodschap natuurlijk verpakken in fortune cookies, met daarin opwekkende spreuken die aanzetten tot goed sportief gedrag. Of bamboe bordjes die je thuis kan ophangen met Confusiaanse wijsheden.
Oost, west, cda-codes zijn het best.
Elk kabinet kent wel zo zijn richtingenstrijd. Het huidige kabinet kent twee hoofdrichtingen: de gelovigen en de ongelovigen. Die laatste hebben, in de persoon van Jet Bussemaker, vorige week weer eens het onderspit moeten delven.
Het gevolg: een grote kans op toekomstige slachtoffers onder vrouwen die het risico op borstkanker in zich dragen.
Nu het kabinet heeft vastgesteld hoe groot de kansen en gevolgen van bepaalde rampen zijn, dreigt er ook een richtingenstrijd te ontstaan tussen de gelovigen zelf. Het totale kabinet meent dat er een kleine kans is op wateroverlast. Het CDA meent dat er desondanks stevige actie moet worden ondernomen.
Hoe zal de reactie van de CU hier op zijn? In de programma's van CDA en CU is niets terug te vinden over “god's water”. Het CDA zegt hiermee toch een groot voorstander te zijn van menselijk ingrijpen om dat water vooral niet over god's akkers te laten lopen.
Gezien de recente opstelling van de CU valt te verwachten dat die met een meer bijbelse oplossing zal komen: laat god's water vooral stromen, we bouwen wel een hedendaagse ark van Noach.
Als de PvdA daarmee akkoord gaat, krijg je nog wel gedonder over wat er allemaal mee mag op die boot. De voor IVF bestemde eitjes mogen van de CU niet mee.
Maar dat allemaal terzijde. In hoeverre is de ferme taal die het CDA hanteert om de watersnood hoger op de lijst van kansrijke rampen te krijgen?
Als we kijken naar een overzicht van de laatste 10 eeuwen stormvloeden, is statistisch gezien de kans groot dat we deze eeuw met minstens 2, maximaal 6 overstromingen te maken krijgen.
|
eeuw |
11 |
12 |
13 |
14 |
15 |
16 |
17 |
18 |
19 |
20 |
21 |
|
aantal |
1 |
5 |
9 |
5 |
5 |
6 |
3 |
2 |
2 |
6 |
6? |
Na de watersnoodramp in 1953 zijn er geen stormvloeden meer geweest, die tot desastreuze gevolgen hebben geleid. Het water uit zee beukte nog wel regelmatig op de kust, maar nu werd het water uit de rivieren steeds lastiger.
In 1993 moesten 120.000 mensen geëvacueerd worden om het wassende water van de Limburgse Maas te ontlopen en in 1995 verlieten 250.000 mensen in Midden-Nederland huis en haard om dat dijken van Rijn, Maas en Lek het dreigden te begeven.
In onze 21e eeuw is het (nog) niet tot zulke toestanden gekomen. Begin 2007 was er wel een flinke storm (7 doden), maar tot gigantische wateroverlast kwam het niet.
In november vorig jaar was het wel raak. De zeeweringen hielden het goed, maar de paarden die bij het Friese Marrum ingesloten waren door het water, spraken tot ieders verbeelding.
Het is dus niet alleen het zeewater dat tot rampen kan leiden, de rivieren spreken een woordje mee. Hevige regenval is de oorzaak. En als de rivier keurig binnen de dijken blijft, kan het grondwater ons nog parten spelen.
In Noord-Holland hebben zo'n 40.000 woningen regelmatig last van dat grondwater. Als er niet snel wat wordt gedaan aan verbetering van de rioleringen, dreigt er een grondwaterramp, meent Bouwend Nederland.
Bij wateroverlast door regen, zeker in combinatie met overlopende riolen, bestaat er een risico voor de volksgezondheid. Bacteriën en virussen kunnen tot vervelende kwaaltjes leiden.
Kortom: het water “bedreigt” ons van alle kanten. Gelukkig bijkomstigheid: we hebben tenminste water. Hoewel het kabinet ook daar in de toekomst problemen voorziet (hitte en droogte – grotere kans, kleine gevolgen).
Over de oplossingen voor de oprukkende wateroverlast verschillen de meningen ook. Dijken wel of niet verhogen, gebieden wel of niet beschikbaar maken als waterbekkens, regenwater wel of niet in de rioleringen laten lopen, een nieuw deltaplan, meer land voor de kust. Al die oplossingen zijn gebaseerd op uiteenlopende prognoses.
Maar één ding lijkt mij zeker: als door al die richtingenstrijdjes te laat aan maatregelen wordt begonnen, bestaat er een grote kans (met grote gevolgen) dat we bij de eerstvolgende watersnoodramp overgeleverd zijn aan politici van CDA, CU en PvdA, die kibbelen over wie en wat er in de ark van Balkenende geladen mag worden.
De kans is echter klein dat die richtingenramp ook wordt opgenomen in de scenario's van de overheid.
Regeren is vooruitzien. Dat is niet per definitie hetzelfde als vooruit denken. Dat blijkt wel uit de risico's die de overheid met de samenleving wenst te nemen.
Het kabinet heeft mogelijke rampen en dreigingen op een rijtje gezet. De deskundig samengestelde inventarisatielijst telt zeven plagen, waar het land op voorbereid moet zijn.
De bijbelse inspiratie van het kabinet begint een plaag op zich te worden, want het is opvallend hoe de inventarisatielijst overeenkomt met de bijbelse Openbaringen, waar het eind der tijden in wordt verkondigd. Ernstige ziekte (grieppandemie), uitdrogen rivier, verzengende zon (hitte en droogte), verduistering (uitval elektriciteit), natuurrampen (in de bijbel aardbevingen en vernietigende hagelbuien, bij het kabinet: overstromingen), het staat er allemaal in.
Een oliecrisis en dreiging door polarisatie en radicalisering is nieuw. Hoewel: een oliecrisis kan ontstaan als de olie op is omdat er geen leven meer in de zeeën is en de acties van de zeven wraakzuchtige engelen zijn zonder meer een ultieme vorm van radicalisering.
De verantwoordelijke minister voor veiligheid, Guusje ter Horst, zegt wel dat “de bevolking niet moet denken dat de rampen snel zullen plaatsvinden”.
Niet moet denken? Wat wil de minister nu? Er wordt aardig wat geld gestoken in de campagne “Denk vooruit“. Burgers worden opgeroepen goed na te denken over rampen: “Rampen zijn niet te plannen. Voorbereidingen wel”, staat er met dikke letters op de bijbehorende website.
Nu het kabinet enige haast gaat maken met de voorbereidingen van op rampen, moeten wij ophouden met denken. Sorry Guusje, dat feest gaat niet door.
Volgens de wet is een ramp of zwaar ongeval “een gebeurtenis waardoor een ernstige verstoring van de openbare veiligheid is ontstaan, waarbij het leven en de gezondheid van vele personen, het milieu of grote materiële belangen in ernstige mate worden bedreigd of zijn geschaad en waarbij een gecoördineerde inzet van diensten en organisaties van verschillende disciplines is vereist om de dreiging weg te nemen of de schadelijke gevolgen te beperken”.
Vallen de zeven plagen die het kabinet presenteerde hieronder? Zeker wel, maar als we de codes erbij halen die het kabinet gebruikt om de rampen te rubriceren, blijkt de inventarisatie niet compleet en zeker voor discussie vatbaar.
De inventarisatielijst kent drie codes:
1. gkgg (grote kans, grote gevolgen): een grieppandemie en een oliecrisis.
2. kkgg (kleine kans, grote gevolgen): grote overstromingen en moedwillige verstoring elektriciteit.
3. gkkg (grotere kans, kleine gevolgen): polarisatie en radicalisering, landelijke uitval elektriciteit en hitte en droogte.
De codering kkkg (kleinere kans, kleine gevolgen) ontbreekt, hetgeen past bij het anti-klaag beleid van Balkenende. De kans dat een Apachehelikopter in een elektriciteitsmast vliegt is uitermate klein en treft dan hooguit een klein stukje nederland, dat slechts een paar dagen zonder stroom zit. Daar moeten we niet over zeuren, net zo min als men moet klagen over de drukte op het werk. Dat mag dan misschien tot 660 doden per jaar leiden, maar het kabinet ziet geen reden “een gecoördineerde inzet van diensten en organisaties van verschillende disciplines” in te zetten om deze “dreiging weg te nemen of de schadelijke gevolgen te beperken”.
Op 7 mei jl. presenteerde ik op dit weblog en in een gastbijdrage op GeenCommentaar ook een inventarisatielijst van rampzalige zaken. Gebaseerd op het aantal mensen (slachtoffers, geëvacueerden) dat er jaarlijks en/of vanaf 1945 tot nu bij betrokken was.
Die lijst heb ik nu aangevuld en dan kom ik op een top-10 van zaken die wel degelijk het leven en gezondheid van personen bedreigen.
De mate waarin ze de openbare veiligheid verstoren verschilt. De meningen verschillen over de ernstige schade aan materiële belangen. Maar zeker is dat op slechts weinig zaken een gecoördineerde inzet van diensten wordt losgelaten.
|
Top-10 |
Gebeurtenis |
Aantal betrokkenen |
Code kabinet |
Mijn |
|
1. |
1.218.447 |
geen |
Gkgg |
|
|
2. |
263.836 |
Kkgg |
Gkgg |
|
|
3. |
172.500 |
geen |
Gkgg |
|
|
4. |
100.000 |
Gkgg |
Gkgg |
|
|
5. |
29.269 |
geen |
Gkkg |
|
|
6. |
21.000 |
geen |
Gkgg |
|
|
7. |
4971 |
geen |
Kkkg |
|
|
8. |
1735 |
geen |
Kkgg |
|
|
9. |
660 |
geen |
Gkkg |
|
|
10. |
26 |
Gkkg |
Kkkg |
De overheid meent wel een grootschalige aanpak van criminaliteit te hanteren, maar benoemt het niet als ramp. Terwijl de kans op een criminele gebeurtenis groot is, er veel mensen bij betrokken zijn, het veel schade aan mensen en materie toebrengt.
Zo ook bij privé-ongevallen. Grote kans (het gebeurt dagelijks) en grote gevolgen. De kosten voor de gezondheidszorg (ook een ramp op zich volgens minsister Klink) worden voor een deel hiermee veroorzaakt, evenals ziekteverzuim op werk.
Waarom het kabinet watersnood een kleine kans toedicht, is een raadsel. En wel om twee redenen: hoe langer een voorval niet heeft plaatsgevonden, hoe groter de kans dat die op korte termijn wel plaatsvindt. En: deskundigen menen dat het met de beveiliging (de dijken) droevig is gesteld. Het risico (de kans) is dus groter, dan het kabinet stelt.
Hopelijk is het parlement in staat de inventarisatielijst van het kabinet te wijzigen. Evenals de gehanteerde codes. Dat zal lastig worden, want kansen en gevolgen zijn sterk interpretabele parameters. Maar het kabinet moet niet een paar dagelijks aanwezige rampen onder het tapijt vegen om van het geklaag af te zijn.
Update: bekijk een overzicht van rampscenario's en oordeel zelf of het kabinet oliedom te werk gaat bij het voorbereid zijn op rampen.