De politie als nanny

Schoolfiets

Kinderen weten niet meer hoe ze zich in het verkeer moeten gedragen. De oorzaak ligt, natuurlijk, bij de ouders. Ze brengen de kids met de auto naar school. Zo krijgt hun kroost niet de kans de wetten van de verkeersjungle te leren. Dat die jungle zo gevaarlijk is komt mede door chaotische situaties die rond scholen ontstaan, dankzij die ouders die de schooltaxichauffeur uithangen.

De kinderen weten zelf heel goed hoe link het op straat is. Ze weten ook dat de overheid daar te weinig aan doet, dus maakten ze flink lawaai in Den Haag om de oren van minister Eurlings te openen. Ze willen dat hij wat aan de vele onveilige plekken doet.

In Noord-Holland wil men de kinderen weer een kans geven heer en meester in het verkeer te worden. Ouders worden gestimuleerd hun kids lopend of met de fiets naar het leslokaal te transporteren. De politie houdt een extra oogje in het zeil en geeft tips over veilig verkeersgedrag. De politie als opvoednanny.

Vroeger was het verkeer wat overzichtelijker en was een enkel lesje in de verkeerstuin genoeg om je een volwaardig verkeersdeelnemer te maken. Nu moet je weer streetwise gemaakt worden door de ANWB. Die biedt de scholen complete verkeerslessen aan. Die lessen richten zich weer wel op de kinderen zelf. Zo kunnen ze leren wat de remweg van een auto is, door zelf ook in een auto mee te rijden en de rem uit te proberen. Leuk ANWB! Die kinderen brengen hun kinderen later natuurlijk ook weer met de auto naar school.

Nee, opvoeding begint bij de ouders. Geef ze een veilig verkeersnanny en het komt weer helemaal goed. Een andere oplossing zie ik niet zo gauw. De straat terug geven aan de kinderen is er niet bij. De economische schade valt niet te overzien als elke schooldag tussen 8 en 9 en 's middags tussen 3 en 4 uur er een autoloze periode wordt ingesteld. Milieuzones instellen waar vuile vrachtwagens worden geweerd, dat kan wel. Maar kinderveilige zones, je moet er niet aan denken.

De democratie in commissie bijeen

CommissieEen meerderheid van de 2e Kamer is zich kapot geschrokken van de uitgaven die het rijk kwijt is om externe adviezen en diensten in te huren. Het Algemeen Dagblad wist een berekening van het Regiobureau Inkoop Rijksoverheid te bemachtigen en meldde dat er in 2006 ruim 2,6 miljard euro werd besteed aan externe adviseurs en personeel.
Het rijk gaf in dat jaar
141 miljard in totaal uit. Daarvan is dus 1,8 procent uitbesteed. Is dat veel?

Geen idee hoe uw huishoudbegroting er uit ziet, maar als je in één jaar de loodgieter nodig had, een adviesje bij je dokter ging halen en een notaris raadpleegt over een testament of scheiding, denk ik dat je zo 1,8 procent van je budget kwijt bent. Zeker als je de telefoonkosten erbij rekent die je aan helpsdeks en informatienummers hebt uitgegeven.
Zo abnormaal zijn kosten aan externe diensten en adviezen dus niet.

Het AD meldt dat er aan ict-diensten en advies 800 miljoen euro werd uitgegeven. Ofwel zo'n 0,6 procent van de totale uitgaven. Zou het rijk daarmee duurder uit zijn dan andere sectoren?
De ict bij mijn werkgever is grotendeels uitbesteed aan een externe organisatie. Ik kan me niet voorstellen dat die goedkopere rekeningen stuurt dan men aan het rijk zou doen.
Verder ging 0,5 procent op aan uitzendkrachten. Ik vermoed dat menig andere organisatie ook dicht in de buurt van dit percentage komt.
Dan ging er nog 0,3 procent naar beleidsondersteunend onderzoek en advies. Op zich geen alarmerend gegeven, want ook hiermee verdienen adviesbureau's en consulants een aardige boterham bij andere organisaties.

Bij het rijk is dat wel een tikkeltje vreemd. De overheid laat zich door 6 hogere colleges bijstaan (waaronder de Raad van State) en zeker 52 adviesorganen- en commissies. Het ministerie van Volksgezondheid. Welzijn en Sport scoort hoog met 18 adviesorganen, waarvan 4 extern.
Daarbij komen dan nog
12 kleinere commissies. Het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen telt 8 adviesorganen en maar liefst 52 commissies.

Sinds 2005 moet de overheid openbaar maken welke commissies het rijk met raad en ondersteuning terzijde staan en wat de commissieleden verdienen met dit eervolle werk.
Een paar steekproeven leert dat de websites van diverse ministeries die geheimen niet zomaar prijsgeven. Bij vier ministeries kun je redelijk snel en makkelijk een overzicht van commissies vinden. Bij een aantal anderen vind je helemaal niks.
Bij mijn wat oppervlakkige onderzoekje ( 7 ministeries niet bekeken wegens moeilijk vindbare gegevens) stuitte ik op 57 adviesorganen en 123 commissies. Je zou dus kunnen stellen dat de overheid helemaal geen externe adviseurs nodig heeft. Hooguit af en toe wat uitzendkrachten als de vaste notulisten van al die commissies ziek zijn.

Nu wil minister Ter Horst flink snoeien in rijk's adviesstelsel. En wat doet het parlement dan? Die gaat op de rem staan. De 1e Kamer wil eerst een nadere analyse. En bepaalde adviesorganen moeten buiten schot blijven. PvdA en CDA vinden dat de SER gevrijwaard moet blijven van een bezuiniging van 20 procent.
Het eigen adviescircus inkrimpen lijkt mooi. Echter, de heersende bezuinigingscultuur in Nederland (ook bij het bedrijfsleven) is dat wat intern wordt weggesneden, extern wordt ingekocht.
Als het rijk die cultuur handhaaft dan is die afschrikwekkende 2,6 miljard waar de 2e kamer zich nu druk over maakt nog belachelijk weinig.

De regering mag nog blij zijn dat duizenden burgers ongevraagd en gratis hun adviezen spuien. Stel je voor wat het gaat kosten als al die webloggers en ingezonden brievenschrijvers ook de rekening presenteren voor hun weldoordachte hersenspinsels.
Mag ik de overheid (gratis!) adviseren eerst eens wat efficiënter te werk te gaan? Want hoe is het toch mogelijk dat de 2e kamer in 2008 een hartverzakking krijgt van gegevens uit 2006?

Is er een consultant in de zaal die daar iets zinnigs over kan zeggen?

Jong geleerd oud gedaan-code

Jonge ondernemerHoe weet de jonge ondernemer of-ie het goed doet? Dat weet hij dus niet. Okee, de bedrijfsresultaten krijgt hij aangeleverd door de boekhouder. Een paar A-viertjes vol cijfers en hij weet of hij een goed jaar heeft gehad.
Maar hoe weet hij nou of hij de resultaten ook ethisch verantwoord heeft behaald?
Een
onderzoekje van het Financieele Dagblad en instituut Nyenrode wijst uit dat vooral de jongste managers geen benul van ethiek hebben. Eigenlijk weten ze dat wel, maar ze zijn van mening dat je nu eenmaal “vuile handen” moet maken om succesvol te worden.

Zo'n 60 procent van de ondervraagden vindt dat het hoger onderwijs te weinig ethisch besef meegeeft aan de aanstaande ondernemers. Binnen het bedrijfsleven zelf wordt er ook weinig aandacht aan gegegeven. Hooguit stuurt men zijn personeel naar trainingen waar ethische gedragscodes tussen de oren wordt geplempt (zie ook dit blogje van 5 april jl.).

Opvallend dat Nyenrode ethisch gedrag onder de loep neemt. Vorig jaar kwam het roemruchte opleidingsinstuuut nog in opspraak omdat de angry young managers het niet zo nauw namen met kippen. Onderzoek naar geruchten dat de studenten met de kippen op stok gingen, werd bemoeilijkt omdat de doorgaans luidruchtige studenten ineens de kaken stijf op elkaar hielden.
De LID (Landelijke Inspectiedienst Dierenbescherming) kon het gerucht niet bevestigen en een
rechter oordeelde dan de naam van Nyenrode publiekelijk gezuiverd diende te worden.
In ieder geval werd duidelijk dat sommige studenten op zijn minst een eigenaardige ethiek er op nahielden, wat betreft het verspreiden van geruchten.

In het huidige onderzoek klagen vooral de oudere managers over het normbesef van hun jongere collega's. Ethiek krijgt men blijkbaar niet met de paplepel ingegoten. Jong geleerd, oud gedaan begint al lang niet meer in het gezin. Dus bedenkt men nu dat het hoger onderwijs de jonge ondernemers met een ethisch goed gevulde rugzak de jungle van de vrije markt in moet sturen.
Dat is een stelling van een wel erg bedenkelijk ethisch allooi. Men steekt de hand niet in eigen boezem, nee, het onderwijs mag het opknappen en als dat niet tot verbetering leidt, wie krijgt dan de schuld?

Zelfs al zou een instituut als Nyenrode jonge ondernemers afleveren met een hoog ethisch moraal, de kans is groot dat die normen en waarden even hard kelderen als de beurskoersen kunnen stijgen.
Eenmaal op de werkvloer zien de jonge honden hoe hun seniors het niet zo nauw nemen met
mensenrechten. Ook zijn ze niet te beroerd hun rotzooi overal te laten slingeren. Evenmin aarzelt men niet een goed draaiende fabriek te sluiten als de winst iets tegenvalt. En dat je vuile handen in goud kunnen veranderen zal de jongere ondernemers tot lichtend voorbeeld dienen.

Zolang het “zoals de ouden zongen, piepen de jongen” nog steeds de heersende moraal is, zullen ethische gedragscodes weinig zoden aan de dijk zetten.

Het echte goud van de wereld

VoedselprijsHet IMF (Internationaal Monetair Fonds) verkoopt een deel van de goudvoorraad om kosten te besparen en extra inkomsten te genereren. Of dat zal helpen is de vraag, want vorige maand daalden de prijzen van kostbare grondstoffen behoorlijk.

Met het echte goud van de wereld is het goed mis. De prijzen van voedels stijgen enorm. De president van de Wereldbank rekende ons voor dat in sommige delen van de wereld mensen driekwart van hun inkomen aan eten kwijt zijn. Tegenvallende oogsten door klimaatveranderingen en landbouwgrond gebruiken voor de productie van bioethanol zijn de belangrijkste oorzaken, wordt gesteld.

De VVD is daarom erg boos op het kabinet dat een overeenkomst met Brazilië heeft getekend voor verdergaande samenwerking bij de produktie van biobrandstoffen.
Misschien is er een econoom in de zaal, die me bij de volgende vragen kan helpen?

1. Als de kredietcrisis in de VS (tijdelijk) bezworen kan worden door kunstmatige ingrepen van de FED, waarom wordt er dan ook niet ingegrepen om de voedselprijzen te reguleren?
2. De braziliaanse president beweert dat de productie van gewassen voor biobrandstof helemaal niet bijdragen aan het voedseltekort en de stijgende prijzen. Hij meent dat de kritici van zijn economisch beleid, die de brazilianen langzaam maar zeker welvarender maken, dat argument erbij halen om zijn beleid onderuit te halen.
Heeft de man gelijk?
3. Er zou genoeg voedsel zijn om de hele wereldbevolking van eten te voorzien. Bij een betere verdeling heeft iedereen te eten.
Waar of niet waar?

Zou de boze VVD trouwens nu gaan voorstellen om alvast in Nederland het goede voorbeeld te geven en hele stukken grond terug aan de landbouw te geven? Tenslotte is er hier ook aardig wat grond verloren gegaan aan gebouwen waar de meest onzinnge zaken worden geproduceerd.

Update: (zie vraag 1) het IMF stelt wel een kunstgreep voor: matiging van voedselprijzen en leningen aan de armste landen. Of dat afdoende is???

Op GeenCommentaar heel andere vragen over dit thema.

De kleinste problemen

Nano HazardDe eerste telefoon werd in 1876 getest. Een robuust model vergeleken bij het eerste mobieltje dat begin 70-er jaren op de markt werd gebracht. De mobieltjes die er nu zijn, kun je met het blote oog nog zien, maar het zal niet lang meer duren of het ding is niet meer dan een in je oor te piercen hebbedingetje.
Kan het nog kleiner? Jawel, dankzij
nanotechnologie kunnen we de complete Top-2000 in onze binnenzak meenemen en bovendien onze overvolle agenda meesjouwen. Zo'n agenda was vroeger al gauw een heel boekwerk, nu is het niet meer dan een klik op je nano iPod.

Nanotechnologie levert ons niet alleen steeds kleinere chips. De allerkleinste deeltjes van een stof hebben hebben soms andere eigenschappen dan de grotere deeltjes. Zo blijkt zilver in miniscule vorm een bacteriedodende werking te hebben. Da's handig tegen zweetluchtjes in sokken en t-shirts. Zijn de nanozilverdeeltjes je al opgevallen in je garderobe?
Wie een auto heeft. wil natuurlijk dat de machien er altijd glanzend uitziet. Nanodeeltjes silicium
in autolak zorgen er voor dat je een krasvrije wagen hebt. En ben je de kleur zat, geen probleem, nanotechnologie helpt de autolak van kleur veranderen.

Dat zijn luxe toepassingen, die misschien niet de noodzaak van nanotechnologie rechtvaardigen. Maar als die techniek het mogelijk maakt besmet water te zuiveren, door een fles water slechts 6 uur in de brandende zon te zetten, dan heb je daar wel een oplossing voor het drinkwaterprobleem in China.

Toch is niet iedereen gerust op mogelijke schadelijke neveneffecten. Lostatende nanodeeltjes komen in onze leefomgeving terecht en wat ze dan doen weet niemand. De stichting Natuur en Milieu zegt niet te zitten wachten op problemen die vergelijkbaar zijn met asbest. Ooit veel gebruikt in huizen, auto's en kachels, nu een verboden stof.
De stichting wil dat de overheid producten met loslatende nanodeeltjes verbiedt. Maar wordt daarmee dan niet een rem gezet op de ontwikkleing van een technologie die ons een snellere, compactere, schonere en handiger toekomst kan bieden?

De geschiedenis leert dat bijna elke uitvinding onvoorspelbare, schadelijke gevolgen heeft. Toen de auto werd bedacht, had niemand kunnen uitrekenen wat dat voor het milieu zou gaan betekenen. Het mobieltje vergrootte niet alleen de communicatie, maar beperkte het evenzeer.

Inmiddels wordt er niets zomaar losgelaten op de maatschappij. Alles wordt eerst getest. Maar omdat de belangen soms groot zijn, gaat dat wel eens mis. We wiullen graag nieuwe, betere medicijnen voor tal van ernstige kwalen. De pharmaceutische industrie wil die ook wel leveren. Maar hoe lang moet je een medicijn testen voor alle risico's bekend zijn?
Zelf gebruik ik een medicijn waar veel bijwerkingen bekend werden tijdens de testfase. Het spul is nu het experimentele stadium voorbij en mag wereldwijd worden gebruikt. Toch hebben de artsen graag dat je nieuwe kwaaltjes meldt, want het kan mogelijk een nog niet eerder vastgestelde bijwerking van het medicijn zijn.

Loslatende nanodeeltjes zijn ondertussen niet alleen een probleem, ze zijn ook een toepassing. RIFD-chips kunnen zo klein worden gemaakt dat ze als poeder uitgestrooid kunnen worden. Vrolijk schrijft het AD dat je zo een horde voetbalvandalen kan bestuiven, zodat de politie de gevluchte raddraaiers later nog kan traceren. Nu zal de wind even verkeerd staan en jij de vcolgende dag een peleton ME voor je deur hebben staan, terwijl je helemaal niet in de buurt van het stadion bent geweest.

De stichting Natuur en Milieu weet ook welk dat een verbod er niet zo gauw zal komen. De nanotechnologie is te ver gevorderd om daar ook maar iets van terug te draaien. Daarom stelt de stichting voor de consument goed voor te lichten. Kleding, voedsel en andere producten die nanodeeltjes bevatten, moeten dat op een etiket duidelijk maken. De consument kan dan kiezen of hij onbekende risico's wenst te nemen.

Het eeuwige dilemma van de vooruitgang. We ruilen de auto echt niet meer in voor de benenwagen. We hopen dat ook nanotechnologie ons van de bekende ongemakken zal verlossen. Kleiner zou heel goed fijner kunnen betekenen. De risico's, ach, dat zien we later wel weer. Die moet je eerst leren kennen.
Maar misschien blijven vervelende gevolgen beperkt als we deze nieuwe technologie alleen toepassen op zinnige zaken. Want nanodeeltjes in textiel, zonnebrandcreme en autolak? Nog kleinere mobieltjes en iPods met meer geheugen?
Als die technologie daarvoor wordt ontwikkeld, dan mag wat mij betreft er onmiddelijk een verbod worden ingesteld.

Piet-Hein Donner's krokodillentong

Donner Sasevieria Waarom ontvangt uitgerekend minister Donner de kantoorplant van het jaar? Er zijn vier mogelijke redenen, die allen te maken hebben met de fantastische eigenschappen van de krokodillentong.
Dat zegt je niks? Nou, bajonetplant dan, beter bekend als de Sansevieria trifasciata Laurentii.
In 2006 door duitse biologen nog op de vierde plaats gekozen als de giftigste plant van het jaar (natuurlijk stond de kardinaalsmuts op de eerste plaats). Het gif in de bladen tast de slijmvliezen aan, maar dat zal niet de reden zijn waarom Donner de plant kreeg uitgereikt.
Nee, de oorspronkelijk uit Afrika afkomstige plant heeft veel positievere eigenschappen.

1. De sansevieria bevat een prima haargroeimiddel. Hoewel Donner, bijna 60 jaar, nog een normale bos haar heeft, neemt hij voorzorgsmaatregelen tegen ouderdomskwaaltjes. Kaalhoofdigheid kun je beter voorkomen dan genezen.

2. Van de plant kun je een extract maken waarmee je standvastigheid, doorzettingsvermogen en geduld op peil wordt gehouden. Een goed middeltje als steun in moeilijke tijden.
Donner geeft herhaaldelijk blijk zelf over een grote dosis standvastigheid te beschikken, maar ook hij kan een steuntje in zware tijden natuurlijk goed gebruiken.

3. De vezels van de sansevieria worden in Afrika gebruikt om hennep, touwen en kameelhalsters te maken. Donner, de enige fietsende minister, heeft nieuwe snelbinders nodig om zijn dossiers op de bagagedrager bij elkaar te houden.

4. Een onderzoek uit 1996 heeft bewezen dat een sansevieria op de werkplek leidt tot hogere arbeidsproductiviteit. De werknemers die werden blootgesteld aan de sansevieria scoorden een 12 procent hogere reactiesnelheid bij een computeropdracht en vertoonden beduidend minder stress.
Donner, die veel weerstand ondervindt tegen zijn opvattingen over een soepeler ontslagrecht, zoekt een alternatief. Hij komt met een wetsvoorstel de sansevieria verplicht op te nemen in het kantoormeubilair. Als iedereen harder en gezonder werkt, hoeft er ook niemand ontslagen te worden.

Donner zou de kamerplant gekregen hebben vanwege de luchtzuiverende capaciteiten van sansevieria. Maar dat is bedoeld om ons om de tuin te leiden. Welke van de vier genoemde eigenschappen, zijn volgens jou de werkelijke reden waarom Donner nu een zwaardplant op zijn buro heeft staan?

Werken boven je stand

Wolkenkrabber

Onderzoekers van de universiteit van Maastricht hebben ontdekt dat je hersenen zich aanpassen aan het niveau waarop je werkt. Werken onder je niveau heeft tot gevolg dat je cognitieve vaardigheden achteruit gaan.
Omgekeerd werkt het ook: een baan boven je niveau verbetert je cognitieve functies

Of dat ook betekent dat wie voor een dubbeltje geboren is, een kwartje kan worden als hij of zij boven zijn stand gaat werken, vermeldt het onderzoek niet. Wel adviseren de onderzoekers niet te lang in dezelfde baan te blijven hangen, maar iets te zoeken waarbij er wat meer van je wordt gevraagd.

Zou een stratenmaker cognitief sterker worden als hij als glazenwasser gaat werken? En hoe moet een liftboy er wel niet aan toe zijn. Zijn cognitieve vaardigheden zijn natuurlijk continu van een wisselende kwaliteit.

De onderzoekers zullen ongetwijfeld gelijk hebben. Natuurlijk zijn er uitzonderingen op de regel. De huidige premier zit toch al weer een aardig tijdje in het Torentje. Hoog genoeg zou je zeggen, maar een verbetering van 's mans cognitieve prestaties zijn tot op heden niet waargenomen.

Het is trouwens nog best lastig om je huidige niveau te handhaven. Reden waarom sommige academici naar de retalin en bètablokkers grijpen om op niveau te blijven.

De Limburgse onderzoekers keken vooral naar taal, geheugen en snelheid van informatieverwerking. Nou, die laatste twee gaan bij mij elk jaar wat verder achteruit. Het wordt misschien tijd een andere baan te zoeken om de boel wat op te krikken. Maar of ik met mijn Mulo-diploma een baan onder professoren zal krijgen?

Luxe jacht gekaapt

David Rietveld geeft een aardige analyse van de website van Rita Verdonk. Op die website staat Rita in deze pose afgebeeld.
Verdonk

En ineens besefte ik wat er aan de hand is. Rita heeft ambities, revolutionaire ambities zelfs! Ze gaat het roer overnemen van niemand minder dan….
Beatrix

Terwijl onze marine een door Somalische piraten gekaapt luxe jacht in de gaten houdt, koerst Verdonk af op overname van de monarchie.

We hadden de tekenen natuurlijk al eerder moeten zien. Die boottocht op de Classic Lady was de prelude op haar koninklijke opkomst, waar ze liet zien wie de ware troonopvolgster gaat worden.
Dat Rita daarbij verre van orgineel is moge blijken uit haar podiumact. Ze kaapt het Wilhelmus en komt op als ware zij Maxima, waarbij Rita het rode jasje en de krukken citeert :Maxima

Krukken

Of bedoelt Verdonk hiermee nou dat er meer humor in de politiek moet komen? In dat geval zijn haar persiflages van leden van het koninklijk huis geslaagd.

Belastingdruk

WeegpuntOver de belastingen maken veel mensen zich druk. Zo ging mijn hulp in de website-huishouding gisteravond hier nog uit zijn dak over verspilling van belastinggeld.
Misschien heeft-ie zijn voorlopige aanslag 2007 al binnen, ondanks dat de belastingdienst aardig achterloopt dankzij falende software.
De kans is groot dat zijn aanslag duidelijk maakt dat-ie meer moet betalen dan in 2006. Het CBS heeft uitgerekend dat er over 2007 ruim 8 miljard meer belasting is getoucheerd door het rijk, dan in 2006. Ik ben benieuwd hoeveel daarvan door mijn website-hulp moet worden opgehoest.

Het CBS verdeelt de belastingen in twee grote clusters: belasting over inkomen en vermogen (ruim 48 procent) en belasting over productie en invoer (ruim 50 procent).
Kijk je naar het toaal van elk cluster, dan wordt de schijn gewekt dat het bedrijfsleven bijna 1,5 procent meer belasting afdraagt dan alle individuele belastingplichtigen bij elkaar.
Maar bij het cluster productie en invoer worden ook omzetbelasting en accijzen gerekend. Die worden voor een groot deel door de consumenten betaald. Tel je die bij de belastingdruk voor de burger en reken je de successierechten mee (het CBS vermeld die apart), dan zijn de individuele belastingplichtigen goed voor ruim 55 procent van de rijksinkomsten.

Nu klagen burger en bedrijfsleven evenveel. Terwijl we toch in een belastingparadijs leven. Dat wil zeggen: we betalen veel, maar krijgen er ook veel voor terug. Dat mag je in een paradijs ook verwachten.
Natuurlijk kunnen en moeten er wat zaken beter. Belastinggeld dat is opgegaan aan mislukte ict-projcten bij de overheid, zien we nooit meer terug. Da's inderdaad verspilling. En dat de belastingdienst haar kosten niet waar weet te maken is ewrg zuur.

Drie kleine puntjes uit het belastingoverzicht:
1. Alle belastingen zijn keurig gespecificeerd. Op de post “overige” na. Die blijkt ineens van -38 miljoen in 2006 naar + 149 miljoen euro gestegen.
Welke onbekende spookbelastingen betalen we nog meer?

2. De belasting op milieugrondslag is lager uitgevallen. In 2006 nog 4,5 miljard, in 2007 slechts 3,7 miljard.
Dat is een beetje vreemd. Natuurlijk is de belasting niet het enige instrument om de milieudoelstellingen te halen, maar omdat die doelen nog lang niet in zicht zijn, zou je verwachten dat de druk op de klimaatketel minstens hetzelde blijft, of nog wat opgevoerd zou worden.

3. De successierechten. Die blijken langzaam maar zeker te stijgen (van 1,3 miljoen in 2001, via 1,5 in 2004 naar ruim 1,8 miljoenin 2007).
Dat was voor de staatssecretaris van de belastingdienst, Kees de Jager, aanleiding om die belastingen maar wat
te verlagen.
Dit staat haaks op de berekeningen van marktanalist
Misha van Denderen, die meent dat de vergrijzing prima te bekostigen valt met de successierechten, omdat er een sterftegolf van de bayboomers aankomt.

De successierechten en de post “overige” vormen slecht een fractie van alle belastingen (2 procent van het toaal).
Wellicht kan dit deel worden gebruikt om het voorstel te realiseren van
Paul de Beer (hoogleraar arbeidsverhoudingen UVA). Vorig jaar, in de week van de democratie, kwam hij met het idee om de burger elk jaar op het belastingformulier in te laten vullen waar men het geld aan wenst te besteden. Vijf procent van de belastinginkomsten zouden dan conform die wensen besteed moeten worden.
Nu de belastingen alsmaar stijgen, wordt het tijd dat idee op de agenda te zetten. In een belastingparadijs mogen we toch zeker wat meer directe democratie?

Verspilling

Zijn jullie het er ook zo mee eens dat belastinggeld, dus dat van de eerzame burger, nog steeds flink wordt verspild door onze, zo besparende, overheid.
Overheidsgelden gaan nog te vaak verloren aan niet goed doordachte projecten. Projecten waar miljoenen in gaan zitten en die maar niet af willen komen of, nog erger, worden opgeheven omdat het project is achterhaald door de realiteit.
Het is wel jammer hoor dat onze zuur verdiende centjes zo door het toilet worden gespoeld. Ik hoop nog altijd dat er een tijd komt waarin blijkt dat onze belastinggeld goed wordt besteed en dat de overheid kan zeggen dat er echt is bespaard.