Vandaag heb ik de eer te gast te zijn op het weblog Geen Commentaar. Omdat het vandaag ook wereldgebedsdag is, bid ik de lezers ook daar een kijkje te nemen.
Wie liever naar de film gaat: bekijk deze aardige filmtip eens.
Ruimtelijke ordening bezorgt bestuurders en planologen steeds meer kopzorgen. Het wordt bijvoorbeeld alsmaar lastiger ruimte te vinden waar men het zo geplaagde hoofd te ruste kan leggen, als magere Hein is langs geweest.
De burgemeester van het zuidfranse Sarpourenx heeft een uitstekende oplossing. Hij wil het overvolle kerkhof met een luttele 400 m2 uitbreiden naar het aanpalende stukje landbouwgrond ter grootte van 5000 m2. De boer heeft bezwaren en de rechter verbood de uitbreiding. De burgemeester verbied nu zijn ingezeten te overlijden. Wie toch binnen de gemeentegrenzen sterft, riskeert een fikse boete.
De maatregel is natuurlijk bedoeld als protest tegen het rechterlijk besluit.
Vorig jaar was er een soortgelijk geval in Cugnaux (Haut-Savonne). Daar wilde de burgemeester een stukje van de naburige militaire basis vorderen.
Op last van Defensie stak ook daar een rechter er een stokje voor, waarop de burgervader een sterfverbod afkondigde. Na een volkspetitie besloot een hogere rechter dat de militairen best een stukje af konden staan en in Cugnaux mag men aan het graven slaan.
Nou zijn die franse kerkhoven een geval apart. De graven worden opgetuigd met complete bouwwerken. Dat levert fraaie monumentjes op, maar neemt wel erg veel ruimte in beslag.
Dat is in nederland heel anders geregeld. Hier moeten grafzerken aan voorgeschreven maten voldoen. Plaats je een iets te groot object op het graf, dan wordt dat onverbiddelijk verwijderd.
Denk niet dat dit een klein probleem is. In nederland moet elke vierkante centimeter bevochten worden voor de meest uiteenlopende bestemmingen. Zo kan een kerkhof pal langs een doorgaande weg liggen. Tekort aan parkeerplaatsen leidt tot situaties, waar begrafenisgangers voor hun leven moeten rennen om langsrazend verkeer te ontwijken.
Of wat te denken van mensen wiens bestaanzin uit duivenmelken bestaat, maar die het veld moeten ruimen omdat het kerkhof oprukt?
Is er wel genoeg ruimte na de dood?
Met de op handen zijnde vergrijzing, mag er zeker een sterftegolf worden verwacht. Begraafplaatsennood kan wel eens een nieuw maatschappelijk probleem worden.
De tot nu toe bekende methode, het ontruimen van oude, soms lang vergeten graven, zal niet toereikend meer zijn.
In Oss heeft men daar al wat ervaring mee. Topsterfte noopt de gemeente ook daar de begraafplaats uit te breiden. Daar moet wel eerst een bestemmingsplan voor worden gewijzigd, want er moet een perceeltje bos voor worden gekapt.
Ook in Dordrecht moeten bomen en struiken het loodje leggen voor nieuwe graven.
Dat kappen en snoeien mag vandaag de dag niet zomaar. We hebben het groen hard nodig om de CO2-uitstoot op te vangen. Een prangende vraag gaat dus ook worden hoe je klimaatneutraal kunt begraven.
Het zal heel wat creativiteit vergen van de ruimtelijke ordenaars de laatste rustplaats voldoende eerbiedige ruimte te geven. Burgemeesters zouden ook hier tot een sterfverbod kunnen besluiten, maar nederland is niet zo tuk op verboden. Je zult zien dat er dan een massale volksopstandneerlegging komt en mensen uit protest de eeuwige jachtvelden opeisen.
Nederland is echter sterk in haar maakbaarheid. Begraafflats, drijvende kerkhoven voor de kust, sarcofagen in de Afsluitdijk, boeren die bijklussen als begrafenisondernemers, leegstaande kantoorpanden ombouwen tot kistenkolossen. Het is allemaal mogelijk.
Komen we dan nog ruimte tekort, dan kan de regering haar onderdanen natuurlijk een gedragscode opdringen: goed burgerschap dient met een crematie te eindigen.
De ruimte na de dood, hoe ziet die er uit, volgens u?
Waarom is de postcode kanjerprijs nog nooit in Pekela gevallen? Omdat men het geld niet heeft de loten te kopen. De statistieken van het CBS tonen genadeloos aan in welk een armoe men in noord-oost Groningen leeft en het wordt hoog tijd dat de Postcode Loterij het verpauperde gebied op de lijst van goede doelen zet.
Het CBS houdt keurig bij welke gemeenten boven of onder de norm van een gemiddeld inkomen van 21.000 euro per jaar zit.
Die 21.000 is een landelijk gemiddelde en op een kaartje van het CBS valt te zien dat een groot deel van Nederland dat gemiddelde niet haalt. Een klein deel zit er ver boven, aardig wat zit rond dat gemiddelde, maar een behoorlijk deel zit er onder.
Om even wat duidelijkheid te scheppen: een bruto gemiddeld inkomen van 21.000 euro betekent zo'n 58 eur netto per dag.
Een modaal inkomen komt op ongeveer 66 euro uit, een minimumloner casht 35 euro per dag en wie in de bijstand zit mag het dagelijks doen met 29 euro (bedrag voor alleenstaanden).
Dat zijn al leuke verschillen, maar als je de CBS-cijfers erbij haalt, wordt het nog interessanter. Het gemiddelde inkomen in de rijkste gemeente bedraagt 91 euro netto per dag. Maar in Pekela, Reidersland en Eemsmond steekt men iedereen naar de kroon door maximaal 22 procent onder het landelijk gemiddelde te schieten, hetgeen zo'n schamele 24 euro per dag betekent. Minder nog dan het minimumloon en ook minder dan de bijstand.
Stel dat alle Bloemendalers een deel van hun inkomen zouden afstaan tot ze op modaal nivo zitten, dan zouden al die arme groningers in ieder geval op het nivo van het minimuminkomen terecht komen. Maar zo'n revolutionaire nivellering zou gegarandeerd een volksopstand betekenen in de rijkere delen van het land en dat riscico zal hier nooit genomen worden.
De opstandige groningers echter, waarvan velen ook nu nog het gedachtengoed van roemruchte figuren als Domela Nieuwenhuis en Fré Meis koesteren, worden nog steeds afgestraft voor hun rode idealen. De werkloosheid wordt maar mondjesmaat aangepakt en zelfs een snelle spoorverbinding om het gebied te ontsluiten is afgeblazen. Het gebied lijkt reddeloos verloren, tenzij de Postcode Loterij het tot haar goede doelen gaat rekenen.
De Postcode Loterij lijkt, wat prijzen betreft, het gebied te mijden als de pest, hoewel in 2005 het gehucht Kantens (gemeente Eemsmond) nog werd verblijd met een paar prijsjes van 5 euro.
Of Bert Koenders moet het op zijn begroting voor ontwikkelingshulp zetten. De wethouders en gemeenteraden die nog enige socialistisch grote bekken hebben, moeten dan wel inbinden natuurlijk. Gewoon de schop weer in de zompige gronden en pretparken en vakantiekolonies bouwen. Of het zo van godverlaten gebied omtoveren tot een mekka van opslagcentra, servercentra voor de uitdijende ict-wereld en wat er al niet meer aan bedrijventerreinen nodig is.
Wie betere ideeën heeft om Pekela, Reidersland en Eemsmond op te stoten in de vaart der volkeren mag het hier zeggen. Tenzij je het natuurlijk volstrekt acceptabel vind dat een welvaartsland zulke grote inkomensverschillen kent.
'De tijdwinst is mooi meegenomen, zeker met het oog op de toekomst'. Aldus de projectleider die kant-en-klare vochtige wegwerpwashandjes moet implementeren in de zorg.
Het ouderwetse washandwerk is aan innovatie toe. Op zich is het verheugend te vernemen dat er toch nog gewassen wordt in de 'langdurige zorg'. Ik dacht dat de douchebeurten in verpleeghuizen afgeschaft waren en dat de thuiszorg op zijn gat ligt en er aan huis dus ook niet meer gewassen wordt. Nee, gelukkig wordt de persoonlijke hygiëne nog goed verzorgd.
Dat is wel een lastige en tijdrovende klus. Het kan, zo valt in de zorgkrant te lezen, ook fysiek zwaar zijn voor cliënten en medewerkers. Uitgerust met een kom water, blokje zeep, washand en handdoek was het tot nu toe een hele heisa om iemand van top tot teen fris te krijgen. Dat gaat nu veranderen.
Kant-en-klare washandjes, voorzien van een reinigend en fris ruikend lotion maken water, zeep en handdoek overbodig. Verzorgend wassen, noemt men dat. Hoe de ouderwetse manier werd genoemd heb ik niet kunnen achterhalen, maar wellicht heette dat 'iemand een goeie zeperd geven'.
De lezer verwacht nu misschien dat ik deze innovatie hier met een paar scherpe woorden om zeep zal brengen. Dat is juist gedacht.
Het zal zeker een voordeel zijn als straks complete verpleeghuizen ruiken naar frisse viooltjes en dat personeel en cliënten wat tijd over houden voor aangenamere dingen. Maar waarom er een Verbetertraject Verzorgend wassen voor in het leven wordt geroepen is me een raadsel. Blijkbaar zijn er voor de maakbaarheid van het wassen drie organisaties nodig, die met folders, kursussen en pilotprojecten veranderteams aansturen.
Maar wat verandert er dan zo wezenlijk dat die hele rimram nodig is? Het wassen wordt er niet makkelijker mee. Nog steeds zal iemand ook onder de armen gewassen moeten worden en wordt er dus aan ledematen gesjord om iemand helemaal okselfris te krijgen. Nog steeds zullen mensen getild en gekeerd moeten worden, tenzij het de bedoeling is dat de rugpartij wel overgeslagen kan worden. Het argument dat de nieuwe techniek minder belastend zou zijn, is dus je reinste flauwekul.
Wat wel waar is? De kosten worden opgeschoond. Geen bergen washandjes en handdoeken meer die door dure waskrachten gewassen moeten worden. De werktijden worden gezuiverd. Telkens een washandje in de kom dompelen en met een handdoek nadrogen, kost meer tijd dan die lotiondoekjes gebruiken.
Wat ook waar is, is dat de babbel tijdens de wasbeurt en het nakijken op doorligplekken of ander ongemak korter duurt. In een mum van tijd is de verzorgende alweer de kamer uit en heeft de patiënt het rijk weer alleen. Geen tijd om over de nachtelijke dromen te vertellen of te ouwebeppen over wie er vandaag op bezoek zal komen.
De kosten die dat allemaal uitspaart gaan voor een deel in dat Verbetertraject Verzorgend wassen zitten. Een handeling die elke verzorgende kan dromen en waar niets aan verandert, behalve het type washandje, is goed voor een door VWS gesteunde campagne. Prachtig! Ik begrijp niet waarom de minister Klink zich zulke zorgen om de kosten maakt.
Het Verbetertraject Verzorgend wassen? Minister Klink: dit valt in de catgeorie overbodig!
Ik ben geen econoom, geen financieel expert. En wat rekenen betreft, ik heb ooit de Pabo gedaan, dus dan weet je het wel.
Toch ben ik eens gaan rekenen of er nou echt wat bij de rijken te halen valt. De toplonen zijn vorig jaar verdubbeld, dus dat stemde tot nadenken.
Da's nog niet zo gemakkelijk, want van slechts 341 personen is hun inkomen openbaar gemaakt. Voor mijn rekenkunstje heb ik gebruik gemaakt van een vorig jaar door de Volkskrant gepubliceerde lijst van topinkomens bij beursgenoteerde bedrijven en een lijst die via de website van het ministerie van binnenlandse zaken is te downloaden: de lijst met topinkomens in de (semi-)publieke sector.
Daarmee heb je alle hogere salarissen nog niet op een rij, dus ook maar een berichtje erbij gehaald, waarin staat dat in 2005 het aantal miljonairs hier in het land is toegenomen.
Op de openbare lijsten heb ik voor de lol maar eens die zo verfoeide graaitax losgelaten. De huidige belasting op inkomens vanaf 50.000 euro is 52 procent. Ik dacht: laat die halve miljonairs maar met rust. Vanaf 60.000 euro gaan we de graaitax heel voorzichtig toepassen, te beginnen met 52,5 procent en dan telkens een half procentje erbij tot maximaal 60 procent voor de inkomens boven 5 miljoen.
Op de openbare lijsten was het laagste inkomen ruim 79.000 euro en het hoogste dik 6 miljoen. Als mijn progressieve graaitax zou worden toegepast, zou dat ruim 9 miljoen meer belasting opleveren dan nu het geval is.
De ruim 100 duizend miljonairs die nederland in 2005 telde heb ik op een hoop gegooid en aangeslagen voor 58 procent. Alles bij elkaar zou dat de schatkist ruim 3 miljard meer aan belasting opleveren. Daarmee kun je de hele begroting van het ministerie van Economische Zaken dekken en nog wat over houden ook.
Je kan er ook de begroting van het ministerie van Financiën voor bijna 90 procent mee bekostigen. Hoewel, als iedereen een kwartje meer betaalt aan sint, kerst en vuurwerk (feesttax) en we tellen dat er bij op, dan zou ook het kantoor van Wouter Bos uit de brand zijn.
Nou zijn EZ en Financiën niet de duurste ministeries. Onderwijs en Sociale zaken spannen de kroon. De door mij vergaarde extra belastinginkomsten (inclusief de feesttax) zouden goed zijn voor respectievelijk 11 en 15 procent van de begrotingen van die ministeries. Gratis onderwijs kunnen we dus wel vergeten.
In Nederland zijn erg veel mensen allergisch voor wat voor tax dan ook. Maar zelf zou ik wat graag 60 procent belasting willen betalen. In mijn belastingstelsel zou dat betekenen dat ik minimaal 5 miljoen per jaar verdien en dan toch nog ruim 5000 euro per dag overhoud.
Iemand nog bezwaren tegen de graaitax?
Zo heb je een blogje gepubliceerd, of er kunnen alweer de nodige aanvullingen toegevoegd worden. Nieuws gaat zo snel dat het eigenlijk al meteen geen nieuws meer is.
Een paar relevante missing links wil ik jullie niet onthouden, daarom wat updates bij de laatste volksopstanden.
In 'Zorgelijke kosten' (27 febr.) werd een poging gedaan de RVZ (Raad voor de Volksgezondheid) bij te staan met tips die de zorgkosten kunnen reduceren. De RVZ wil ongezond gedrag afstraffen, maar twee dagen later bleek dat het ook anders kan. Rokers worden beloond voor hun levensgevaarlijke hobby. Ze leven korter en dat scheelt aanzienlijk in de kosten. Nou neemt het aantal rokers wel af, dus verwacht geen volksopstand van betekenis tegen dit soort ideeën.
Het privacy statement (28 febr.) kan aangevuld worden met de mededeling dat de Belastingdienst weliswaar een ernstig rammelende itc kent, maar dat de verbinding met internet gelukkig vlekkeloos verloopt. Zodoende kan de dienst jouw virtuele vriendennetwerk napluizen. Inbreuk op je privacy? Jazeker, maar zoals het artikel al stelde: die inbreuken zijn zo normaal dat er geen volksopstand te verwachten valt. Het volk heeft tenslotte grote delen privacy al op internet gezet en vindt het prachtig als men zonnebadend op google earth te zien is.
Mensenrechten en gruwelijk waterbeheer (29 febr.) mag misschien geen reden zijn de olympische gedachte nader onder de loep te nemen. Maar nu opnieuw blijkt dat China ons eigen leven op het spel durft te zetten, wordt het wellicht toch tijd voor nadere maatregelen? Werden we eerder belaagd door giftig speelgoed, nu ben je je leven niet zeker door ondeugdelijke chinese autobanden.
Reaguurder De Stripman heeft zo langzamerhand een punt met een economische boycot? Of moeten de chinezen maar hun eigen volksopstand regelen?
En wat het filmfront betreft: de storm waar Balkenende voor waarschuwde heeft in Limburg aardig wat bomen geveld. Nu het onkruid nog wieden en de beeldenstorm (1 maart) is weer geschiedenis en keert de rust terug in onze huiselijke kring. Ook daar geen volksopstanden.
Of zoals een groot filosoof eens zei: Een volk dat leeft op stand, houdt haar krankzinnigheid in de hand.
Zij: “Zeg, kom je nou, we moeten nu echt naar moeder toe!”
Hij: “Jahaa, even dit afmaken…”
Zij: “Even? Je zit nu alweer de hele ochtend achter dat kreng!”
Hij: “Hm, ja, ik had wat problemen met het format.”
Zij: “Format? Wat zit je nu weer te klooien dan?”
Hij: “Ik heb ontdekt hoe je een filmpje op joetjoeb kan krijgen.”
Zij: “Godallejezusnogantoe….. dat heb jij weer. Wat voor filmpje zet je er dan op?”
Hij: “Dat wordt lachen. Weet je nog dat filmpje waar ome Jaap een dominee…”
Zij: “Ah nee, hè!”
Hij: “Wat nee? Dat was toch leuk?”
Zij: “Leuk? Ik vond het nogal goedkoop en ik kan me niet herinneren daar om gelachen te hebben”.
Hij: “Nou, de rest lag anders goed in een deuk. Dat kun je op dat filmpje ook zien, hoor”.
Zij: “Op een lallerig verjaarsfeestje misschien wel. Maar dat knal je dan toch nog niet op joetjoeb?”
Hij: “Waarom niet? D'r is niks mis met een goeie grap op internet”.
Zij: “Of het een goede grap was verschillen we dus van mening. Maar je bent misschien vergeten hoe dat ging toen je hier die schijtlollige poster op het raam hebt gehangen?”
Hij: “Die met SGP Nee, bedoel je?”
Zij: “Ja, die!”
Hij: “Tsja, ik kon ook niet weten dat ze er hier zo op zouden reageren”.
Zij: “Nee, weet jij veel! De burgemeester is hier een sgp-er, driekwart van het dorp is sgp-er, en jij denkt dat zo'n poster zomaar kan!”
Hij: “Ja zeg, we leven wel in nederland!”
Zij: “Nou dit stukje heet Benthuizen en je hebt gemerkt hoe ze hier over die poster dachten”.
Hij: “Ik hou het er nog steeds op dat die stenen door opgeschoten jongeren door de ramen zijn gegooid”.
Zij: “Nee jongen, we hebben nog nooit een steen door de ruiten gehad, totdat jij die poster ophing”.
Hij: “Mwah…. daarna hebben we geen last meer gehad, toch? En het is wel mooi wonen hier”.
Zij: “Dat wil ik ook graag houden zo. Dat filmpje kan je maar beter achterwege laten”.
Hij: “Maar die waanzinnige dominee die oom Jaap daar wegzette is hilarisch! Ik durf te wedden dat iedereen daar de grap wel van inziet. Hier, kijk, zie je iedereen krom liggen als-ie in die maffe soepjurk grijpt en roept: mijn kruis staat als een paal boven de zondvloed?”.
Zij: “En ik durf te wedden dat we de glazenzetter weer kunnen bestellen!”
Hij: “Ach, de tijden zijn wel veranderd, hoor. Die paar sgp-ers zijn ondertussen aardig in de minderheid en een jaartje ouder”.
Zij: “Als jij eens wat vaker achter die pc vandaan kwam en je kop wat meer in de werkelijkheid stak, dan zou je weten dat dat er helemaal niet toe doet. Die paar sgp-ers zijn fanatieker dan ooit en heb je gisteren toevallig ook gelezen dat ouderen steeds crimineler worden?”.
Hij: “Mwah…, allemaal angst. Je moet je niet bang laten maken”.
Zij: “Ik ben niet bang, maar je kan wel een beetje rekening houden met de omgeving waarin je leeft”.
Hij: “Ja zeg, als we zo bezig gaan, is het snel met de vrijheid van meningsuiting gedaan hier”.
Zij: “Misschien kan je die vrijheid eens benutten om dan wat zinnige dingen naar buiten te brengen in plaats van een dom blond filmpje?”
Hij: “Nou, je weet best dat ik genoeg serieuze, zinnige zaken op het internet zet. Dat stukje met dat pleidooi voor atheïsme vond jij ook wel aardig”.
Zij: “Jawel, maar ik heb je ook al vaker gezegd: met atheïsme wordt het pas wat, als je er een religie van maakt”.
Hij: “Hm, nou, misschien dat een beetje humor de boel kan relativeren”.
Zij: “Een dementerende oom Jaap, met een borrel
teveel op, die aan een rubberen kruis paaldanst en 'er suist langs de hemel een aap op een fiets' zingt noem jij relativerende humor?”
Hij: “Ach, laat maar….. Hoe laat moesten we bij je moeder zijn?'
Wie met droge ogen de discussies rond de mensenrechten in het olympische China volgt, springen misschien wel de tranen in de ogen bij het zien van de waterstanden in China. Ook wat water betreft kent China rangen en standen.
Om de waterhuishouding van de sporters op peil te houden, moeten andere provincies hun water afstaan aan Beijing. Dat wordt zelfs regeringsgetrouwe Chinezen te gortig.
Schoon water is een luxeartikel in China. De sterk groeiende industrie stuwt China naar de toppen der wereldeconomie. Dat gaat gepaard met vervuiling van rivieren en meren, waardoor het nog lastiger is het drinkwater op gezond peil te houden.
Als beroerde mensenrechten geen reden zijn om onze sporters thuis te houden dan is het de chinese waterhuishouding wel. Omdat ze niet in staat zijn zorgvuldig met dat vloeibare goud om te gaan, lukt het ook niet de door droogte geteisterde provincies te helpen. Met vervelende gevolgen voor de tarweoogst, waardoor China meewerkt aan de stijgende graanprijzen.
Degenen die toch erg gehecht zijn aan een chinees olympisch spektakel kunnen de hoop vestigen op de ontdekking van droogte bestendige gewassen. Finse en amerikaanse wetenschappers hebben het gen ontdekt dat de poriën in de bladeren regelt. Door die poriën nemen planten CO2 op en stoten ze water uit. In warme, droge omstandigheden kunnen ze zo wel tot 95 procent hun water kwijtraken. De wetenschappers houden het voor mogelijk dat gen zo te manipuleren dat de planten nog wel CO2 opnemen, maar minder water uitlaten.
Nou is het voor de olympische fans wel sneu dat het nog enige jaren kan duren voor het zo ver is. Het had leuker geweest als de gentechnologie zelfs zo snel vooruit ging, dat ook het gen dat ons zweet regelt te herprogrammeren valt. Want reken maar dat de sporters heel wat vocht gaan verliezen in augustus. Nog los van het feit dat dit ons de nodige medailles kan kosten, rijst de vraag of China wel kan garanderen dat de atleten gezond en wel huiswaarts kunnen, zonder aan uitdroging te zijn overleden.
Om de wereldvrede te bewaren zal de Chinese regering geen buitenlandse sporters opofferen aan het zinderende spektakel. Wel wordt water onttrokken aan de chinezen zelf. Gaat onze chef water, Willem-Alexander, dat straks in China aan de kaak stellen? Of wil hij, heel integer, geen vermenging van belangen als lid van het IOC?
Nog steeds droge ogen, sportfans? Okee, ik geef het op. Hoewel, schiet u hier misschien van vol? Deze jongens hebben zich bedacht en gaan niet naar China.
Gisteren werd de 25ste verjaardag van de grondwet gevierd. Geen nationale vrije dag, geen vreugdevolle theaterprogramma's waar de koningin naar mocht kijken, geen zinderende documentaires op tv, nergens koekhappen, zaklopen en volksdansen. Wel een minister van binnenlandse zaken die de grondwet graag een beetje afgestoft wil zien.
Guusje ter Horst vindt de inhoud van de grondwet niet lekker bekken. Moeizame zinnen en ouderwets taalgebruik. Ze zou graag zien dat de grondwet wat populairder werd en met wat hedendaagse taal moet dat lukken.
De grondwet is inderdaad aan wat aanpassingen toe. Niet zozeer wegens het taalgebruik, maar meer omdat de inhoud steeds minder wordt nageleefd. In haar feestelijke toespraak heeft de minister verzuimd op te sommen hoe de overheid bepaalde zinnetjes steeds minder waarde toedicht en andere steeds meer.
Artikel 10 tot en met 13 gaat over onze privacy. Kortweg staat daar:
Ieder heeft recht op eerbiediging van zijn persoonlijke levenssfeer, recht op onaantastbaarheid van zijn lichaam. Het binnentreden in een woning zonder toestemming van de bewoner is niet toegestaan en het brief-, telefoon- en telegraafgeheim zijn onschendbaar.
De grondwet biedt wel mogelijkheden om af te wijken van deze principes. Van die rechten kan worden afgeweken 'behoudens bij of krachtens de wet te stellen beperkingen'.
Nou, van die laatste mogelijkheid maakt de overheid de inmiddels flink gebruik. Wat er al niet is ingeleverd aan het recht op privacy kun je lezen in dit overzicht dat op Sargasso is gepubliceerd.
Het lijkt er op dat maar weinig mensen zich daar druk om maken. Minister ter Horst constateerde ook al dat bedroevend wenig mensen in de grondwet lijken geïnteresseerd. Nu is dat uit haar mond een gotspe. Wie meewerkt aan wetten die de essentie van de grondwet reduceren tot een zo goed als dode letter, moet niet verwachten dat mensen de eigenlijke tekst nog serieus nemen.
Misschien raken meer mensen weer wel geïnteresseerd als het initiatief van GeenCommentaar wordt gevolgd. Met Democreatie 2.0 hoopt het weblog dat niet alleen de overheid sleutelt aan de herwaardering van grondwettelijke rechten, maar dat iedereen zich daar druk over maakt. Bij deze dus.
Mijn privacy statement is: ik heb helemaal niks met privacy. Maar ik heb wel alles met de bescherming van persoonsgegegevens.
Ik heb niks met privacy omdat ik vind dat het niet uit moet maken wat ik zoal uitspook, thuis of op straat. Wat ik lees, schrijf, kijk, zeg, het zou niet tot verdachtmakingen, stigmatiseringen of commerciële pesterijtjes moeten leiden. Helaas gebeurt dat wel en in steeds grotere mate. Privacy is steeds minder een instrument voor grotere persoonlijke vrijheid, steeds meer is het een middel tot allerlei misbruik. En dan wordt bescherming van je persoonlijke ditjes en datjes ineens enorm belangrijk.
Dat zo weinig mensen zich hierom druk maken, komt wellicht omdat we al zo lang bepaalde privacyschendingen heel gewoon vinden.
De kerkklokken op zondagmorgen, de ongevraagde reclame in de brievenbussen, de opdringerige telefoontjes van telemarketerers en het gewauwel van lui die de hele dag overal in hun mobieltjes lopen te lullen zijn daar voorbeelden van.
En zelfs als je op de wc je gemak wilt hebben, kun je gestoord worden door gerommel aan de deurklink, ook al staat duidelijk aangegeven dat de wc bezet is. Nou ben ik geen wetenschapper, maar ik denk wel dat een gestoorde stoelgang tot een hoop chagrijn leidt, dat uiteindelijk de dood voor de democratie zal zijn.
Een hele ernstige inbreuk op de privacy zijn de opiniepeilingen: vragen naar iemands privé opvattingen en daar dan conclusies aan verbinden om diezelfde privé opvattingen naar eigen inzicht om te vormen. De opiniepeiling ontfutselt op slinkse wijze je eigen gedachten. Vervolgens worden ze misbruikt voor de meest uiteenlopende doelstellingen.
Het eerste lid uit artikel 10 van de grondwet, het
recht op eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer, wordt dagelijks geschonden. Nu de overheid op dit punt ernstig dwalende is, wordt het misschien tijd zelf het goede voorbeeld te geven.
Blijf dus met je handen van de deurklink af , als de wc bezet is. Zet alleen de ghettoblaster op je balkon voluit aan, als het hele flatgebouw er explicitet om gevraagd heeft. Onderbreek me niet met de vraag of het spannend is, als ik verdiept zit in een mooi boek. En ga ook niet ineens roepen: 'Een cent voor je gedachten!', als ik eens wat stil zit te mijmeren.
Als je zelf toch niks te doen hebt en verlegen zit om wat actie, ga je dan eens druk maken om de de overheid die zo vreselijk graag ons aller Grote Broer wil zijn.
Terwijl de bevolking tussen 2000 en 2006 met slechts 5 procent is toegenomen, zijn de kosten voor de gezondheidszorg meer dan verdubbeld. Een groei van ruim 56 procent. En het eind is nog niet in zicht. Alleen al de 'vergrijzing; zou meer zorgkosten met zich meebrengen.
Dat gaat uit de hand lopen, zegt minister voor zorg, Ab Klink. Da's trouwens nou weer wel een minister van 'geen woorden, maar daden' want volgend jaar zal hij het tekort op de zorgbegroting volledig op de burgers verhalen. Ingrepen in het basispakket van de zorgverzekering en een verplicht eigen risico moeten de kosten omlaag brengen.
Ook voelt Klink wel wat om ongezond levende mensen zelf meer voor hun eigen zorg te laten betalen. Rokers kunnen op hogere nota's rekenen. He reclameverbod voor de elektronische sigaret blijft echter gehandhaafd.
Maar ja, hoe kan je verder nog de kosten bestrijden?
Wel, daar heeft minister Klink een adviesraad voor. De RVZ (Raad voor de volksgezondheid) excelleert in uitermate gezonde adviesjes. Dat wil zeggen: gezond voor de staatsboekhouding en zorgverzekeringen. Twee jaar geleden kwam de RVZ bijvoorbeeld met het briljante plan om meer met een boekhoudkundige kosten-baten analyse te werken, voordat tot behandeling van een kwaal wordt over gegaan.
Een efficiënte kostenbeheersing noemt de RVZ dat. Lichtere gezondheidsproblemen zouden het met lagere of helemaal geen vergoedingen moeten doen. Last van zwemmerseczeem? Vervelend, maar je koopt maar een zalfje bij de drogist, geheel op eigen rekening. En als de kosten te hoog zijn in relatie tot de opbrengst van de behandeling dan zou er geen vergoeding uitgekeerd moeten worden.
De RVZ had zelfs een norm bedacht: een behandeling mag maximaal 80.000 euro per gewonnen levensjaar kosten. Gaat het meer kosten dan zou dat niet meer vergoed moeten worden. De RVZ vond dat een controversieel maar rechtvaardig idee.
Dit jaar liet de RVZ ook duchtig van zich horen. De AWBZ moet worden afgeschaft. De RVZ vindt het eigenlijk maar een zootje en denkt een betere zorg en een aardige kostenbesparing te bereiken door naar een andere financieringsstelsel uit te kijken.
En net zoals minister Klink, denkt ook de RVZ dat de burger voor een aanzienlijk deel van de kosten op moet draaien. Zeker als de burger niet meewerkt. Ongezonde vette veelvraten krijgen te maken met duurdere boodschappen, dankzij een vettax op snacks. Lastige patiënten, bijvoorbeeld mensen die de voorgeschreven medicijnkuur niet helemaal serieus nemen, moeten uit de behandeling worden geflikkerd.
De RVZ hamert er al jaren op dat we objectief naar de zorgkosten moeten kijken. Het moet niet zo zijn dat iedereen bij het minste geringste pijntje zijn hand op kan houden bij de verzekering om door de huisarts te worden vertroeteld. Dat is zo'n beetje het leidend principe van deze adviesraad.
En die club is nu dus door Klink gevraagd nog eens goed naar de kostenbeheersing te kijken. Alsof de adviezen van de laatste jaren niet goed genoeg waren. De RVZ zegt niet: luister Klink, we hebben de laatste jaar een paar prima voorstellen gedaan, ga daar eerst maar mee aan de slag.
Misschien heeft de raad wel in de smiezen dat die voorstellen meer controversieel dan rechtvaardig zijn. Voorlopig wordt ons leven niet gewaardeerd op 80.000 euro per jaar en is het parlement tegen het afschaffen van de AWBZ.
Maar vol enthousiasme heeft de RVZ een commissie benoemd die deze klus gaat klaren. Geheel conform de kabinetsambities betreffende de positie van de vrouw bestaat de commissie uit 15 mannen en 3 vrouwen, alvast een ongezonde verhouding voor de streefcijfers betreffende arbeidsparticipatie van de vrouw. Maar dat terzijde.
In oktober wil de commissie de scriptie af hebben en met een geinige presentatie komen. Ik doe wat schoten voor de boeg, geheel in lijn met de objectieve kosten-baten opvattingen van de RVZ.
– Kiezen trekken kunnen we zelf wel. Touwtje om de rotte kies, bevestig andere eind aan deurklink en laat iemand de deur met een klap dichtgooien. Het is even pijnlijk maar het scheelt heel wat aan tandartskosten.
– Been gebroken? Ga naar de Gamma, koop wat hout en gips en leg zelf een spalk aan. Metsel het zaakje naar eigen inzicht op creatieve wijze vast.
– Autorijden is ongezond. Fijnstof en CO2-uitstoot zijn gevaarlijk. Wie voor een wandelend en fietsend leven kiest, zal dus zelf de kosten voor hoestjes, benauwdheid en longtransplantaties moeten betalen.
– Scheiden is het duurst voor de zorg. Alleen mensen die tot de dood hun scheidt krijgen zorgkosten vergoed. Wie voor die tijd de banden verbreekt draait de rest van zijn/haar leven op voor de kosten.
– De vergrijzing: met de ouderdom komen de gebreken. Om dat zulks vanzelf spreekt, mag men ouderdomskwaaltjes ook zelf betalen.
– De gemiddelde leeftijdsverwachting ligt zo rond de 72 jaar. Vanaf het 65e levensjaar worden er geen peperdure behandelingen meer vergoed, want al zou iemand dan nog 7 jaar leven, die kosten kunnen ze nooit meer terugbetalen. Dat is niet efficiënt, dus kappen met die handel.
Iemand nog betere ideeën voor de RVZ-commissie?