Code gejat.

Je staat toch raar tekijken als een verzinsel van je eigen weblog ineens een serieus begrip lijkt te worden.
Op 14 januari 2006 bedacht ik de
mahsro-code. Dat fenomeen keert regelmatig terug in de artikeltjes hier. Nu is het volgens het Nederlands Dagblad en de nieuwssite Belg.be een gangbaar begrip in de IT wereld geworden.
Opmerkelijk is dat precies hetzelfde artikel, met grotendeels dezelfde tekst kennelijk door twee verschillende redacteuren is gemaakt. Het doet vermoeden dat het artikel ergens anders is weggeplukt en een klein beetje is bewerkt door de redacteuren.
Het is droevig gesteld met een deel der journalistiek. Weet men zelf niets te verzinnen, dan “leent” men een hersenspinsel van een willekeurige weblogger.
De argeloze lezer plaatst zoiets dan weer op
Nu.jij of zet het in zijn eigen weblog.
Ik ben benieuwd of andere bloggers soortgelijke ervaringen hebben. Graag je reactie (hier of per mail).

Update: 17:30 u. Natuurlijk heb ik alle redacties aangeschreven en tot nu toe zijn er alleen reacties verschenen bij de artikeltjes op Belg.be en het weblog Onderweg.

Koopjeszondag

UitverkoopAlles in het leven is te koop en wil je van stukjes uit dat leven af dan gooit je het in de uitverkoop. Als het om erg praktische zaken gaat kan ik daar het nut nog van inzien. Wil je bijvoorbeeld milieu en je portomonnee sparen, dan is het kopen van 2e hands goederen een prima deal. Het positieve effect voor het milieu is natuurlijk erg klein, want iemand die zijn gebruikte huisraad in de verkoop gooit, heeft dat spul vaak over omdat-ie zelf net nieuwe spulletjes heeft gekocht.
Opmerkelijker is de verkoop van spullen met symbolische waarde. Niet alleen omdat ze vaak weinig praktisch nut hebben, ook omdat de prijzen onlogisch hoog zijn (de 40 cent die een vrouw vroeg voor
de as van haar man's eerste vrouw even daargelaten). Historische rommel die je zelden op een rommelmarkt ziet.
Nu is het in sommige gevallen heel begrijpelijk dat mensen van een stukje geschiedenis af willen. Maar waarom zetten ze die handel dan niet bij het grof vuil?
Want wie zou nou de
kostuums van Pinochet willen hebben? Zijn zoon heeft ze in de aanbieding voor zo'n € 1400,- per stuk. En ze zijn niet eens 2e hands, want zoonlief heeft ze zelf ook gedragen. Het is in ieder geval een verleden die je niet graag op de martk ziet, maar definitief in de afvalshredder gedumpt zou moeten worden.
Maar er zijn ook mensen die uit een wat leuker een slaatje proberen te slaan. De boerderij op het terrein waar in 1969 het legendarische popfestival
Woodstock plaatsvond, wordt door de eigenaar in de ramsj gegooid voor een slordige acht miljoen dollar. Het bijbehorende terrein is van een andere eigenaar en is niet te koop. Een boerderij zonder grond dus. Misschien leuk om een bejaardentehuis voor hippies van te maken. Want wie zou er verder voor 8 miljoen dollar geïntresseerd zijn in een verleden dat allang is ingehaald door Pinkpops en Lowlands?
Misschien dat er een soort cultureel centrum van gemaakt kan worden met een concertzaaltje waar dan
de piano van Elvis Presley een plaatsje kan krijgen. Het oude kreng wordt op eBay geveild en moet minstens 250.000 dollar op brengen. Het instrument schijnt niet alleen door The King Himself te zijn bepoteld, ook Duke Ellington en Jerry Lee Lewis hebben er wat op los gerammeld.
Nu zijn dit nog voorbeelden van koopjes waar een creatieve koper nog wat nuttigs mee zou kunnen doen. Misschien krijgt iemand een schitterend idee om die stukjes verleden in een prachtige toekomst om te zetten waar de komende generaties dan weer wat aan hebben. Maar al te vaak kom je de verkoop van relikwieën tegen die het gezonde verstand tarten.
Het pand waarin de tv-serie The Soprano's werd opgenomen, wordt gesloopt en
de bakstenen worden nu te koop aangeboden, compleet met serienummer en echtheidscertificaat. Zelfs aan een fictief verleden wordt dus nog leuk verdiend.
Mijn verleden is niet te koop. Ik hou de historische ballast het liefst zo klein mogelijk. De praktische dingen geef ik gratis weg, mits ze nog enige kwaliteit hebben. Ze gaan op de eerste plaats naar mensen in de directe omgeving die ze ook echt willen hebben. Zo niet, dan naar de kringloopwinkel. De materiële spulletjes met symbolische waarde hou ik voor mezelf tot het moment dat ik genoeg heb aan de symboliek in mijn hoofd. En de immateriële zaken worden nooit te koop aangeboden. Die verdwijnen vanzelf wel naar mate ik ouder wordt.
Heb jij nog wat overbodig verleden? Maak van dit weblog dan gerust de marktplaats voor jouw geschiedenis. Wie weet komen de andere lezers met een interessant bod.

Dappere dodo

dododapperHet bericht dat Nederlanders tot het uiterste polderen om de onderste historische steen boven te krijgen, is vandaag aanleiding hier een oude vraag te stellen.
Nederlandse archeologen zijn op Mauritius op zoek naar resten van de dodo, een vogel die door toedoen van onze voorvaderen aan zijn eind gekomen zou zijn. De onderzoekers hebben een stuk moeras drooggelegd om makkelijker naar eventuele resten van de vogel te kunnen zoeken. Bijna kon de dodo-expeditie weer naar huis om dat de lokale autortiteiten de opgravingen
stop zetten. Inmiddels mogen ze weer verder, dus wie weet komen er nieuwe feiten boven water over deze als sullige goedzak bekend staande vogel.
In dit kader gaat de redaktie hier ook opnieuw op
dodo-expeditie en haalt een artikel van vorig jaar van stal: een expeditie die op zoek gaat naar echte Dappere Dodo's.

Mensen hebben wat met vogels. Dat zal ongetwijfeld veel te maken hebben met de gevleugelde zegswijze: Zo vrij als een vogeltje in de lucht. Het ligt in de menselijke natuur dat soort idealen na te streven en jawel hoor: we kunnen vliegen. Dat vrijheidsideaal kost dan wel wat. Luchtvervuiling, geluidshinder, kans op trombose en af en toe een verschrikkelijk ongeluk.
Bizar is ook dat mensen die zo vreselijk van onze gevederde vrijheidssymbooltjes houden, de diertjes achter hekwerken stoppen of ze kortwieken om er thuis van te “genieten”. Een in praktijk gebrachte projectie van het idee dat onze vrijheidsdrang gekooid is door aardse beslommeringen?
Minder schadelijk zijn de vogelspotters. Je ziet een vogel en je noteert dat je vandaag om zus-en-zo-laat, hier-en-daar de vrijheid hebt gezien.
Zouden wij, diep in ons hart, een vogel willen zijn? Ik niet. Los van mijn hoogtevrees, ben ik niet van plan door andere gekooid, gekortwiekt, gespot, gewebcamd of nog erger: gedood en opgegeten te worden. Zo is menig vogel aan zijn/haar eind gekomen.
Raar verschijnsel is wel dat mensen eerst een vogel in de kookpot stoppen en dan jaren later het beestje tot symbool van dapperheid maken. Zo is het tenminste de dodo vergaan. De dodo is enerzijds het symbolische voorbeeld geworden van hoe menselijk gedrag tot uitroeing van diersoorten kan leiden, anderzijds geldt hij als symbool voor ietwat vreemde vogels die vrij en vrolijk de wereld tegemoet treden. Dappere dodo's worden echter niet helemaal serieus genomen. Ze zijn leuk en vertederend en hun goede bedoelingen worden gewaardeerd maar zelden opgevolgd. De redactie hier meent dat deze dodo's ernstig tekort wordt gedaan en gaat daarom op zoek naar dappere dodo's wiens gedachtengoed alsnog serieus genomen dient te worden. En wiens werk nu eindelijk eens volbracht hoort te worden in ozne samenleving.
Kent u daar voorbeelden van? Ik wil ze graag weten. Van uw inzendingen gaat de redactie een top-tien samenstellen. Ik ben niet zo van dat soort lijstjes maar hopelijk gaat de inhoud van de Dappere Dodo-lijst inspirerend werken voor onze pogingen het beste van deze wereld te maken. Kom maar op met uw Dappere Dodo.

Te druk voor de buren

tuinafscheidingIn het land van hagen, hekken, balkon- en tuinafscheidingen is het maar povertjes gesteld met het contact met de buren. Dat komt niet door al die grenzen die we stellen tussen ons en de buren. Want meer contact willen we wel, volgens een onderzoek van buro Motivaction. Daarbij moeten we dan niet denken aan even binnenlopen bij de buren voor een bakkie leut en een kletspraatje. Nee, het moet meer georganiseerd. Samen een buurtactiviteit opzetten bijvoorbeeld. Zo denkt een 77% van de ondervraagden dat de buurt daarmee een stuk gezelliger wordt. Toch zegt ongeveer 30& daadwerkelijk stappen te ondernemen om nader tot de buren te komen.
Douwe Egberts gaat de buren helpen vaker bij elkaar op de koffie te komen. Voor de 2e keer organiseert de koffieboer een Nationale Burendag. Wie goede ideeën heeft kan geld krijgen uit het Oranjefonds.
Bij nadere lezing van het bericht op de website van Motivaction, blijkt dat geldgebrek niet de echte reden is waarom de buren elkaar nauwelijks zien. Ook de balkonhekken en tuinafscheidingen vormen niet echt een drempel. Mensen hebben het
te druk om contact te leggen.
Tja, da's geen nieuws. Eerder kon u
hier al lezen dat zelfs predikanten het te druk hebben om nader tot god te komen, dus waarom zouden gewone stervelingen het dan niet te druk hebben om nader tot de buren te komen?
Volgens mij valt het wel mee met de maakbaarheid van burencontact. Ik ken buurten waar ze elk wissewasje aangrijpen om de barbecue op straat op te stellen of een kindermiddag te organiseren. Verder zijn er overal in het land van die dagen dat je bij de buren op bezoek kan om een
dichter aan te horen of kunst te bekijken. De maakbaarheid van het burencontact kent zo zijn hoogtijddagen. Kortom, de buren hebben het al druk genoeg met burencontact op zich.
Als die 490 mensen uit het onderzoek van Motivaction representatief zijn voor een veel grotere groep die door drukte niet aan gezelligheid toekomt, wordt het de hoogste tijd eens wat aan die drukte zelf te doen. Ga nou niet de agenda van die mensen volproppen met manifestaties en het invullen van aanvraagformulieren voor het Oranjefonds. Onderneem eens iets waardoor die agenda's zo leeg raken dat men bij zichzelf denkt: hm, wat zal ik vandaag nou eens doen? Ach, laat ik eens bij buurman langs gaan, die heeft vast een leuk idee.

Bekeringscodes

BekeringenEen religie is een bedrijf. En net als bij alle andere bedrijven heeft men daar niet alleen met gedragscodes te maken die voor intern gebruik bedoeld zijn, maar ontkomt men er ook niet aan gedragscodes te ontwikkelen die voorschrijven hoe men de rest van de wereld tegemoet treedt.
In 2009 moet er een “
gedragscode bekeringen” klaar zijn. In de eeuwigdurende campagnes om zieltjes te winnen, wordt wel eens op gevoelige tenen getrapt en de gedragscode gaat richtlijnen geven hoe daar mee om te gaan. Men wil voorkomen dat de diverse religieuze stromingen al te agressief elkanders leden afpikken. Nu vliegen de beschuldigingen en klachten over en weer. De Russisch-orthodoxe kerk vind dat het Vaticaan al te nadrukkelijk de schaapjes tot haar kudde roept en het Vaticaan zelf vindt dat de pinkstergemeenten misleidende reclame maken.
De gedragscode die de gezamenlijke christelijke bewegingen willen opstellen, moet ook voorkomen dat een bekering in sommige gevallen tot de dood kan leiden. Mogen we hieruit opmaken dat de religieuze leiders kennelijk niet helemaal zeker zijn in wiens hemel een bekeerling terecht zal komen?
Het werd wel tijd dat er zo'n gedragscode komt. Hopelijk verlost ons dat van verstoring van de zondagsrust als er weer een jehova aanbelt, die alleen maar te verjagen valt door zijn/haar voet af te knellen als we de deur met een knal dichtgooien. Misschien zijn we dan ook voorgoed af van de geluidsoverlast op straten en pleinen, veroorzaakt door pinksterpredikers.
Natuurlijk hoort bij een gedragscode ook een commissie die toezicht houdt op de naleving ervan. Dat zal nog een ingewikkelde klus worden. Het is tenslotte een kenmerk van alle religieuze richtingen dat men de enige, zaligmakende waarheid in pacht meent te hebben. Dus het wordt de vraag wie er straks bij een klacht het laatste oordeel zal vellen.
Mocht de gedragscode overtreden worden of is de klachtenafhandeling niet naar wens van de gelovige consument, dan kan deze altijd nog over gaan tot een protestactie naar voorbeeld van de Dalits in India. Op het oude blog kon u vorig jaar lezen hoe zij het hindoeïsme
inruilden voor een geloof naar keuze. Op grond daarvan nog een tip voor de gedragscode bekeringen. Regel 1: probeer eerst eens een jaartje alle geloofsrichtingen uit voor u uw keuze maakt. Die regel zou zendelingen ook moeten verplichten de aspirant-gelovige te wijzen op het bestaan van alternatieven. Wellicht is er dan nog hoop dat mensen dichter bij elkaar komen en niet door religieuze opvattingen uit elkaar gedreven worden.

Wek zelf uw stroom maar op

LichaamswarmteIn de jacht naar nieuwe, schonere energiebronnen doen de meest futuristische ideeën de ronde. Er is nog veel verspilde energie die in nuttige energie kan worden omgezet. Lichaamswarmte bijvoorbeeld. Nog even en The Matrix Reloaded wordt werkelijkheid. In die film ontdekten machines hoe ze de lichaamswarmte van mensen konden gebuiken voor hun eigen energie.

Wetenschappers in Duitsland hebben de methode om uit lichaamswarmte energie op te wekken verbeterd. De doorbraak bestaat er hier in dat nu slechts een klein temperatuurverschil nodig is om stroom te kunnen opwekken.
Het idee om lichaamswarmte te gebruiken is niet nieuw. Zo is er een chip ontwikkeld die lichaamswarmte in stroom om moet zetten om een
pacemaker op gang te houden. Dat kan ingrijpende operaties schelen, waarbij de batterijen moeten worden vervangen. Ook gehoorapparaatjes zouden zonder batterijen kunnen, door lichaamswarmte te gebruiken. Verder denkt men electronische horloges op die manier van energie te kunnen voorzien en ook het mobieltje batterijloos te laten bellen.
Lichaamswarmte kan ook benut worden bij de verwarming van huizen. Samen met de warmte-afgifte van huishoudelijke apparaten kunnen zogenaamde
passiefhuizen een bijdrage leveren aan minder energieverbruik en dus ook minder CO2-uitstoot. Zelfs varkens produceren zoveel warmte dat ook hun stallen goedkoper en milieuvriendelijker verwarmd kunnen worden.
De mens heeft voor van alles en nog wat stroom nodig. Nu kan alle warmte en beweging in energie worden omgezet, dus waarom zouden we niet zelf voor onze stroomopwekking zorgen, in plaats van daarvoor de natuur leeg te roven? Aan veel alternatieve energiebronnen kleven tal van bezwaren. Kernenergie geeft afvalproblemen, windmolens zijn beperkt rendabel en het kost menig meeuw zijn kop. Zonnecellen zijn te duur en oliewinnig uit koolzaad en plambomen kan tot bodemverschraling leiden.
Wij willen energie? Dan produceren we die zelf maar. Zou het een oplossing zijn om alle subsidies voor alternatieve energiebronnen aan te wenden om de enregiebronnen die we bij ons dragen te ontwikkelen? Zou onze gezamelijke motoriek, ontlasting en lichaamswarmte genoeg kunnen zijn om ons van onze energiebehoeften te voorzien? Waarschijnlijk niet, maar de grens van het energieverbruik moeten we dan leggen bij wat het menselijk lichaam kan leveren. En het duurt misschien te lang voor er technologieën zijn die onze eigen bronnen beter kunnen benutten. Maar het kan wel een keuze zijn: onze energie, die leveren wij voortaan zelf.

Zondagsrust bestaat niet

Don CamilloDe tijd dat de zondag een dag van contemplatie was en mensen hun band met god wat aanhaalden is al lang verleden tijd. Maar pas nu is een onderzoeker er achter gekomen hoe dat nou zo gekomen is. Christenen hebben het te druk om meer tijd in hun relatie met god te steken, zo lezen we op rknieuws.net. Die conclusie staat in een onderzoeksrapport dat, godbetert het, ook nog eens “The Obstacles to Growth” heet.
Zo'n 40% van de gelovigen zeiden te druk bezig te zijn om nog wat tijd voor de Heer over te hebben. In Japan, de Fillipijnen en Groot-Brittanië hebben ze het net iets drukker dan in Uganda en Maleisië. Vrouwen zijn ook iets drukker bezig dan mannen. Advocaten hebben het minst tijd voor contact met de heer en ook managers, verplegend personeel en huisvrouwen komen weinig toe aan het onderhouden van de band met boven.
Maar het meest opmerkelijke is dat met name zij die hun dagelijks brood aan het geloof verdienen het veel te druk hebben om hun relatie met hun werkgever goed te houden. Ruim de helft van de geestelijke herders zeggen van klusje naar klusje te moeten rennen. Een momentje rust voor een goed gesprek met god zit er nauwelijks in.
De onderzoekers hebben verzuimd uit te vlooien waarom christenen het zo vreselijk druk hebben. Nu ben ik een volslagen leek op religieus gebied, maar één pregnant voorbeeld ken ik wel. De heer G. dubbeljoe B., topmanager van de Verenigde Staten, heeft het zo druk met zichzelf dat hij ondertussen de weg goed kwijt is en het drukker heeft met zaken die toch echt van god los zijn (Noot: Deze steekproef is niet representatief!). Hetgeen een doorn in het oog is van orhtodoxen in Amerika, die er alles voor over hebben om
Jezus in het Witte Huis te krijgen.
Voor de zondagsoverweging van vandaag in verband met bovenstaande dan nu de stelling “zet je relatie met god op de helling”.
Mocht het waar zijn (dat weet je met geloofszaken tenslotte nooit) dat als mensen het druk hebben, hun relatie met het hogere begint te wankelen, dan zou het voor de wereld een goede zaak zijn iedereen een overvolle agenda te bezorgen.

Hergebruikcodes

HergebruikEen beetje bedrijf doet zijn best om het milieu te sparen. En waar mogelijk maakt men daar ook reclame mee. Goed voor het merk en consumenten gebruiken de producten ook met een schoner geweten.
Zo
publiceert Daf Trucks sinds kort recyclinggidsen op haar website om het hergebruik van onderdelen te stimuleren. Volgens het bedrijf zelf zet men de bedrijfswagen zo in elkaar dat 80% van de kunststofdelen en 90% van de metalen delen geschikt zijn voor hergebruik. Wie denkt in een gloednieuwe truck rond te karren, kan dus voor 85% bedrogen uitkomen, maar wel 100% tevreden zijn over het gespaarde milieu.
In de recyclinggidsen van Daf valt te zien welke onderdelen voor een tweede leven geschikt zijn. De onderdelen zijn voorzien van codes, zodat reparateurs en opbouwers ze makkelijk kunnen vinden en op de juiste manier kunnen toepassen.
Goed voorbeeld doet goed volgen? Om te beginnen kan de overheid normen opstellen die elk bedrijf verplichten hun product minstens net zo hergebruik-vriendelijk te maken als een Daftruck. Om de nationale trots wat op te poetsen mag dat gerust de Daf-norm genoemd worden. Met daarbovenop een commitment-verdrag om over uiterlijk 10 jaar alle producten 100% recyclinggeschikt te maken. Nu is recycling natuurlijk uitstel van executie. Ik weet niet hoe lang je een product veilig kunt reconsumeren, maar ik veronderstel dat er toch een keer een punt komt dat onderdelen alsnog naar de afvalverwerking gaan. Tenzij een of andere Willie Wortel materialen verzint die het eeuwige leven hebben. Dan kunnen we ons luxe leventje eindelijk duurzaam voortzetten zonder dat we het milieu belasten met bergen afval. Die mogelijkheid tart de fantasie.
Het zou in principe kunnen betekenen dat er helemaal geen nieuwe producten meer gemaakt hoeven worden. Einde aan de groei. Van elke total loss gereden auto kan weer een nieuwe worden gemaakt. Elke koelkast kan gerestyled worden tot een diepvriezertje die bij je nieuwe interieur past. Elk kledingstuk kan aangepast worden aan de volgende modetrend.
Zou allemaal kunnen, als er één factor ook wordt gerecycled: de mens. Als de bevokingsgroei blijft stijgen, hebben we niet genoeg aan louter hergebruikte producten om in ieders behoeften te voorzien. Tenzij ook de mens voor hergebruik geschikt wordt gemaakt. Met een beetje genetische manipulatie moet het toch mogelijk zijn huid, haren en organen te upgraden. Vervolgens wereldwijd het donorschap verplichten en wie dan nog aan gezinsuitbreiding denkt kan op internet recyclinggidsen raadplegen om uit die databases een nazaat samen te stellen. Met de juiste codes bij de hand kun je een erfgenaam krijgen die volledig matcht bij je stamboom. De levertijd houden we op 9 maanden. Dat moet ruim genoeg zijn om het model te testen op levensvatbaarheid, duurzaamheid en de normen en waarden die de samenleving aan een nieuwe burger stelt.
Een toekomst zonder schroothopen, afvalbergen en begraafplaatsen. Zo houden we meer dan genoeg ruimte over voor het eeuwige leven, zonder de aarde te plunderen en de omgeving te verzieken. De hergebruikcode als de science fiction van de maakbaarheid.

Vakantiebestedingen

Bellen

Gelukkig zijn vakantiebestedingen niet aan nauwkeurige regels gebonden. Tijdens het zomerreces kunnen de dames en heren politici gaan en staan waar ze willen. Hoewel? Nu er een paar oppositiepartijen een nader onderzoek willen naar de overheidsbestedingen voor grote projecten, kan de vakantierust wel eens akelig worden verstoord. Herinnert u zich de vorige zomer nog en een ambtenaar Balkenende probeerde te bereiken, omdat de SP hem wilde terugroepen van zijn vakantieadres?

De SP heeft er ditmaal (nog) niet om gevraagd, maar het is goed denkbaar dat dit keer de VVD tot actie overgaat, al was het alleen maar omdat men daar vind dat het kabinet al genoeg kostbare tijd heeft verkwanseld aan de 100-dagen gesprekken. En wie is er dan de klos? Jawel, dezelfde ambtenaar die vorig jaar ook de zure taak had met Balkenende te overleggen. Waar hij op vakantie is weten we niet maar als daar de telefoon rinkelt zou het wel eens zo verder kunnen gaan:

Mevr. B.: “Ja, zegt u het maar…”
Ambtenaar: “Neemt u mij niet kwalijk dat ik stoor maar is uw man daar?”
Mevr. B.: “Nee, die ligt in het buitenbadje met zijn eendje te spelen”.
Ambt.: “Ach, wilt u zo vriendelijk zijn hem even aan de lijn te roepen?”
Mevr. B.: “Wat?! Alweer???? Die brutaliteit had u vorige zomervakantie ook al! Ik heb mijn man toen geadviseerd dat voor eens en altijd te voorkomen. Blijkbaar heeft hij u over het hoofd gezien bij de aangekondigde ambtenarenontslagen.”
Ambt.: “Mevrouw, met alle respect, ik moet toch dringend met uw man overleggen.”
Mevr. B.: “Met alle respect? Alle? Ik weet niet wat u daar onder verstaat, maar u toont nu toch geen enkele grammetje respect. En wat is er deze keer de reden voor?”
Ambt.: “De SP mevrouw.”
Mevr. B.: “Wel, potterjandriedubbeltjes! Ik dacht dat we het daar vorig jaar al over hebben gehad, is het niet?!”
Ambt.: “U heeft gelijk, maar nu doet de VVD ook mee.”
Mevr. B.: “Ja, en? Die willen overal aan meedoen, maar daar is in deze termijn dus gans geen sprake van.”
Ambt.: “Welnu, mevrouw, wij weten hoe uw man gehecht is aan zijn rust en zijn eendje. Daar dreigt door de SP en de VVD nu de klad in te komen.”
Mevr. B.: “En jullie zijn niet capabel genoeg dat vakkundig op te lossen? Ik begin toch waarlijk te geloven dat het belastinggeld geheel verkeerd aan jullie wordt besteed.”
Ambt.: “Tja, over die bestedingen wil ik nu echt even met uw man overleggen, want anders kost het straks nog zijn k…”
Mevr. B.: “Kost het wat….? Bent u nu helemaal de weg kwijt? Die nieuwe boekhouder gaat toch over de kosten? Belt u hem maar. Wat denkt u wel. Mijn man gaat over hogere zaken!”
Ambt.: “Deze kwestie kan wel eens zo hoog oplopen dat uw man dat onder die zaken zal rekenen.”
Mevr. B.: “Ah! Dat verandert de zaak. Vertelt u eens, waar gaat het eigenlijk over?”
Ambt.: “Men meent dat er regels zijn overtreden betreffende de aanbestedingen bij grote projecten.”
Mevr. B.: “Pffff. Daar heeft u mijn man niet bij nodig, die houdt zich altijd keurig aan de regels.”
Ambt.: “Natuurlijk, maar zelfs de Algemene Rekenkamer denkt dat er nu toch wel iets mis is gegaan.”
Mevr. B.: “Huh? Wordt die tegenwoordig dan gerund door Pabo-studenten? “
Ambt.: “Ik volg u even niet.”
Mevr. B.: “(Diepe zucht) Luistert u eens goed. Rutte heeft gewoon de pest in dat hij zelfs in zijn vakantie moet werken om in de aandacht te blijven, de SP daar besteden wij nooit enige aandacht aan en verder hebben we hier onze handen al vol om met dat afwisselende weer nog een beetje leuk vakantieprogramma in elkaar te zetten. Wat er thuis gebeurt zal dus wel het laatste zijn waar we hier mee bezig zijn. U lost het zelf maar op. U bent aangenomen om tijdens onze welverdiende rust op de winkel te passen. Daar moeten wij toch op kunnen rekenen. En als u niet in staat bent dat naar behoren te doen, dan zal ik mijn man adviseren nergens meer wat aan te besteden. Eens kijken hoe er dan gepiept wordt! “
Ambt.: “Mevrouw, met uw welnemen, ik denk niet dat u….”
Mevr. B.: “Genoeg! Jandorie! Weet u wat wèl een correcte aanbesteding is? Dat u uw tijd goed besteedt. Ga aan uw werk! En rekent u er niet op dat we de komende dagen onze mobiele telefoon aan laten staan. Tabé!”

Droomkabinetje

KabinetjeNu de oppositie blijkbaar geen boodschap heeft aan het zomerreces en druk doende is het kabinet te slopen, kunnen we misschien even wat dagdromen over een nieuw kabinetje.
De PvdA heeft
Jan Pronk gevraagd het leiderschap van die partij op zich te nemen. Dat zou uiteindelijk tot een prominente plaats in een nieuw kabinet kunnen leiden. Wat mij betreft zo snel mogelijk en dan als minister-president.
Omdat we in dit land altijd met coalities te maken zullen hebben zullen er naast Jan Pronk ook wat senioren uit andere partijen deel moeten nemen. Mede in het kader van de vergrijzing is het wellicht aardig om louter senioren in een nieuwe regering te hebben.
Herman Wijffels (CDA) moet er dan ook in. Na zijn informatiewerk zag het er veelbelovend uit, maar de jongetjes en meisjes in zijn klasje maken er toch wel een rommeltje van. Laat hij dus het werk zelf doen.
Nog een fraaie kandidaat lijkt me dan Neelie Kroes (VVD). Het is dan meteen afgelopen met aanbestedingen die niet volgens de regels verlopen, want zij heeft, als EU-commissaris, al menig groot bedrijf te grazen heeft genomen die soortgelijke regels heeft overtreden. Ze is niet te beroerd om zelfs firma's als Shell aan te pakken.
Mocht het huidige kabinet door de VVD en PVV ten gronde worden gericht: wie kunnen er dan verder nog in een nieuwe senioren-kabinetje? Schuif uw kandidaten maar naar voren!