Een zwerver mag niet zwerven

Hobo In Gelderland voeren inwoners van Wehl een gevecht om een daklozenopvang tegen te houden. Daarbij grijpen ze alle wettelijke middelen aan, om het de gemeente lastig te maken de realisatie toe te staan. Laatste wapenfeit: de gemeente wordt er van beschuldigd zich niet te willen houden aan de gedragscode landelijke toegankelijkheid en regiobinding.

Hoewel dit om een conceptregeling gaat, is er toch al veel om te doen. Sinds in 2008 het eerste concept op tafel lag, zijn al veel gemeenten over gegaan tot de uitvoering van die gedragscode. Die komt er op neer dat er alleen voorzieningen worden gefinancierd, voor daklozen uit de betreffende gemeente. In de praktijk betekent het dat een dakloze uit Den Haag in Rotterdam wordt geweigerd voor elke voorziening.

In een brief van 23 augustus jl. (pdf!) aan de 2e Kamer zegt de minister van VROM, dat de de gemeenten zich wel moeten houden aan artikel 20, lid 6 van de WMo (Wet Maatschappelijke opvang). Daarin staat dat de gemeenten voorzieningen op het terrein van maatschappelijke opvang en verslavingsbeleid toegankelijk houden voor iedereen die in Nederland woont. De minister schreef in die brief: “Ik vind het belangrijk dat gemeenten onderling afspraken maken over opvang van cliënten, zodat die cliënten niet heen en weer worden gestuurd”.

Steeds meer gemeenten worden daar erg terughoudend is. Rotterdam gooide als eerste de gemeentegrenzen dicht voor zwervers van buiten. Den Haag stuurt inmiddels ook steeds meer zwervers terug, naar de laatste verblijfplaats.

Tja, het eigenaardige van een zwerver is, dat-ie zelf wil uitmaken waar hij gaat en staat. Wat maakt de minister zich dan druk om mensen die heen en weer worden gestuurd? Dat is toch ook een vorm van zwerven?
De gemeenten begrijp ik wel. Geconfronteerd met herhaaldelijk afnemende budgetten voor de Wmo, AWBZ en subsidies voor dag- en nachtopvang, moeten er keuzes worden gemaakt. En die keuze wordt steeds meer: eigen zwervers eerst.

Die maatregel is ook een manier om het winkelgedrag van daklozen te verhinderen. Want een ander eigenaardig kenmerk van een zwervers is, dat-ie zo maar verkast als het hem ergens niet naar de in is.
De huidige uitvoering van de gedragscode landelijke toegankelijkheid en regiobinding, betekent in ieder geval dat de romantiek van een zwerversbestaan er wel af is. Het betekent ook de zoveelste inperking van de individuele autonomiteit. Die blijft voorbehouden aan iedereen die zich netjes gedraagt. Heb je een baan en een huis, dan mag je zelf beslissen waar je je vestigt. Zit je zonder een goed geregeld burgermansleventje, dan ben je je zelfstandigheid helemaal kwijt.

Als werkende in dat daklozencircuit, begrijp ik heel goed dat ook daklozen zich aan allerlei regels moeten houden. Ik begrijp alleen niet, waarom mensen met een vaak groot complex aan handicaps, hun volledige autonomiteit moeten inleveren.

Geef een reactie

Overstap gemist

Overstap Maar weinig mensen stappen over naar een andere zorgverzekering. Zie hier de maakbaarheid van de marktwerking in een notendop.

De bedoeling was dat mensen prijs- en kwaliteitsbewust zouden shoppen. De verzekeraars zouden de lucratiefste pakketten aanbieden. De klanten zouden hun oude verzekering zeker opzeggen, als ze bij een ander een veel aantrekkelijker aanbod zagen.
Dat heeft nooit zo gewerkt. Het hoogste aantal overstappers telde men in 2006, vlak nadat de marktwerking in de zorg was ingezet. Ongeveer 19 procent stapte over. Geen indrukwekkend percentage, maar daarna was de hype wel over. Elk jaar bleef het aantal overstappers rond de 4 procent hangen.
Naar de oorzaken voor de geringe motivatie om van verzekeraar te wisselen, tast men in het duister.

Merktrouw zou een oorzaak kunnen zijn. In crisistijden zou je verwachten dat consumenten op zoek gaan naar de goedkoopste zaken, maar ze blijken toch aardig trouw aan de hun bekende produkten. Een onderzoekje in 2008 wees uit dat mensen wel gevoeliger werden voor speciale aanbiedingen, maar nog weinig zin hadden over te stappen van merk of aankoopplaats.

Dat de marktwerking soms zo slecht werkt, valt de consument te verwijten? Het luie, gemakzuchtige koopvolk?
De grondgedachte achter het begrip marktwerking is dat alleen zo het beste komt bovendrijven. Bedrijven moeten met elkaar concurreren om het prijs- en kwaliteitsbewuste volkje als klant binnen te halen. Zo krijgen we de beste zorg, voor de beste prijs, verzekerd door de beste verzekering.
Maar de klant haakt natuurlijk af, als hij zich afvraagt hoeveel zin het heeft de bewuste consument uit te hangen. Als premies blijven stijgen en het nieuws bol staat van veranderingen in de pakketten en bezuinigingen leiden tot inkrimping van die pakketten, dan kan ik me voorstellen dat ‘de consument’ eerder het gevoel krijgt dat zijn gedrag niet uitmaakt.

Juist nu de crisis nog rondspookt, zie je de mankementen van de marktwerking. Het zou het ideale instrument voor de maakbaarheid van de samenleving zijn. Nu de consument ook wel door heeft dat juist die marktwerking tot deze crisis heeft geleid en overal overheidsingrijpen nodig is om de boel overeind te houden, weet de consument het ook niet meer.

Marktwerking of een sterk geleide economie, hebben beide voor- en nadelen. Maar geen van beide werken perfect. We zouden dus geen van beide moeten willen? Is er een andere weg?

Geef een reactie

Volgen of vertrekken?

Volgers Zo rond 2010 was heel Holland (zo heette Nederland toen) bezeten van xenofobie en bezuinigingsdrift. Heel Holland? Nee, een klein deel bleef moedig weerstand bieden aan de gedoogde liberaalchristelijken en maakte het leven van de megalomanen bepaald niet gemakkelijk.

Het is weer tijd om te bepalen waar het allemaal op staat, zong Neerlands Hoop ooit. Ander tijdsgewricht, ander onderwerp, maar de boodschap is voor heel wat mensen weer actueel geworden. Voor Hannie van Leeuwen bijvoorbeeld. De CDA-coryfee stopt haar activiteiten voor de partij. Op haar respectabele leeftijd beseft ze ineens wat de kabinetsplannen beteken voor de ouderenzorg. Met een ‘schande, schande, driewerf schande’, staakt ze nu haar werk voor het CDA.

Ze blijft nog wel lid, ondanks haar bezwaren tegen de samenwerking met de PVV. Anderen trokken de lijn een stuk scherper. Door heel het land stapten CDA’ers uit gemeenteraadsfracties èn uit de partij. In Hardinxveld-Giessendam gaat een wethouder ook zover, maar zijn keuze wordt door de lokale CDA gedoogd en hij mag wethouder blijven.
Ook in de VVD zijn er leden die onder liberale principes heel wat anders verstaan, dan wat Rutte nu voorstaat met zijn kabinet. Joris Voorhoeve en Gijs de Vries stapten over naar D66.

De meeste van die moedige keuzes worden gemaakt, uit weerzin tegen de samenwerking met de PVV. Slechts weinigen kiezen voor actie wegens de bezuinigingsplannen van Rutte en Verhagen. Blijkbaar is er een grote consensus, dat er keihard gesnoeid moet worden. Het aantal mensen dat vandaag, om 13:00 uur in Den Haag de rekening retour wil zenden, is veruit in de minderheid. Ook al is de crisis niet ieders schuld, het zou onverstandig zijn niet te bezuinigen. Laten we er eens vanuit gaan dat die opvatting helemaal waar is, dan valt er wel heel wat af te dingen op de manier waarop gesnoeid zou kunnen worden. Nu gaat op alles en iedereen bezuinigd worden en worden principiële keuzes vermeden.
Een grappig argument dat ik langs hoorde komen is dat het positieve effect van de bezuinigingen zal zijn, dat mensen weer creatief zullen worden. Als bijvoorbeeld de zorg wordt uitgekleed, dan verzinnen mensen zelf wel oplossingen om de zorg op hun manier op te tuigen. De bezuinigingen moet je dus zien als stimuleringsmaatregelen voor de zelfredzaamheid en de eigen verantwoordelijkheid.

Veel mensen zijn volgers. Dat ze ‘followers’ zijn op Twitter, of volgelingen van welk sociaal medium dan ook, is mooi. Dat veel mensen ook de principes van Rutte I volgen, is minder fraai. Het valt ook onder creativiteit om niet te volgen. Het blijft namelijk een volkomen misplaatste strategie om, na het creatief boekhouden van de banken, anderen te dwingen creatieve keuzes te maken, die dan ook nog eens precies in het straatje passen van Rutte en zijn volgelingen.
Het is weer tijd om te bepalen waar het allemaal op staat. Wie volgt Hannie van Leeuwen? Wie volgt Joris Voorhoeve? Wie volgt de vertrekkende CDA-leden? Wie volgt een andere creativiteit dan die van de kaasschaafmethodisten?

Geef een reactie

Codes zijn nooit veilig

Mahsro Je kent dat wel. Sta je voor de pinautomaat, ben je ineens de code vergeten. Of je inlogcode voor je pc op het werk. Niets aan de hand, maar de paniek slaat wel toe als je ook vergeten bent waar je die codes had opgeschreven.
Erger is het als je het bankpasje kwijt blijkt te zijn of je het papiertje met je codes niet meer kan vinden. Daar voel je je dan toch erg ongemakkelijk bij, maar met hulp van de bank of de afdeling systeembeheer op je werk, is het vaak snel weer geregeld.

Van zulke paniek heeft niet iedereen last. Ook Amerikaanse presidenten blijken gewoon mensen te zijn en raken wel eens een code kwijt. Menigeen zal gniffelen bij het bericht dat ze regelmatig de code kwijt waren, waarmee ze een nucleaire aanval konden starten. Het overkwam Jimmy Carter, die natuurlijk de code niet uit zijn hoofd wist en het kaartje met de code naar de stomerij had laten brengen. Ronald Reagan verloor dat kaartje toen hij overhaast werd afgevoerd, nadat er een aanslag op hem was gepleegd. Het overkwam Bill Clinton ook, alleen vermeldt de historie niet welk excuus hij had.
En heeft de wereld iets van paniek gemerkt? Niet dus.

Codes zijn er om veiligheid te waarborgen. Het voorbeeld van de Amerikaanse presidenten toont aan dat de wereldvrede het best beveiligd is als ze hun nucleaire code vergeten. Het bewijst tegelijkertijd dat codes nooit veilig zijn, om de simpele reden dat je ze kunt vergeten.

Het vergeten gaat sneller dan mensen zich kunnen herinneren. Er is te veel om te onthouden. Wat codes betreft is dat zo erg geworden dat je gerust kunt spreken van het mahsro-effect. Een term die ik bij elkaar fantaseerde in 2006 en tot mijn stomme verbazing navolging kreeg in Nederlandse en Belgische media.
Mahsro staat voor “Mijn Arme Harde Schijf Raakt Overbelast”. Meer dan een zes of zeven codes schijnt een normaal mens niet te kunnen onthouden. Amerikaanse presidenten hebben zoveel aan hun hoofd, dat een code makkelijk kwijt raakt. Geen nood, want ze hebben een legertje assistenten die codes bewaren of ze vervangen wanneer dat nodig is.

Voor ons is er nog geen persoonlijke assistent die op een handige wijze alle codes onthoudt en oproept wanneer we ze nodig hebben. De vraag rijst dan: hebben we werkelijk zoveel codes nodig, om een beetje veilig door de reële en digitale wereld te bewegen? Of is er een sluitende oplossing te verzinnen om het met minder codes te doen?

Geef een reactie

Meedenken over de zure appel

Meedenken In elke gemeente is het nu wel duidelijk dat de inwoners even door de zure appel heen moeten bijten. De boodschap wordt echter op verschillende manieren door de strot gedouwd. In veel gevallen nemen de burgemeesters en wethouder hun ‘moedige’ beslissingen en mag de gemeenteraad er nog even op schieten. De inwoners krijgen te horen dat er een groter beroep op hun inbreng zal worden gedaan. Als de bezuinigingen een feit zijn. Niet tijdens het opstellen van de plannen.

Het is de wettelijke weg naar de bezuinigingen. De gemeentebesturen zijn tenslotte de enig eindverantwoordelijken voor het beleid. De gemeente Bernisse neemt dus haar eigen verantwoordelijkheid en “wil een groter beroep doen op de inwoners om hun directe leefomgeving aantrekkelijk te houden en te maken en zich daarnaast ook in te zetten voor het behoud van collectieve openbare voorzieningen”. De inwoners moeten voortaan hun eigen straatje schoonvegen?

Toch zijn er gemeenten waar de inwoners nog mogen meedenken over de zure appel, voordat de plannen hun definitieve beslag krijgen. Meestal via het gebruikelijke spreekrecht tijdens gemeenteraadsvergaderingen. Soms op speciale bijeenkomsten, zoals de ‘politieke markten’, die de gemeente Apeldoorn organiseert. Die gemeente biedt ook nog een digitaal discussieforum, waar inwoners hun meningen over de gemeentelijke kerntaken kunnen ventileren.

Apeldoorn luistert dus nog wel naar de inwoners. Ook Brummen volgt een soortelijke werkwijze. Daar is al een live-forum gehouden en wie alsnog meningen en ideeën wil leveren, kan tot 4 november naar de gemeentelijke griffier mailen. Zullen de meningen ook terug te vinden zijn in de uiteindelijke plannen?
De gemeente Eindhoven lijkt een stapje verder te gaan. Op een speciale website worden de inwoners naar hun ideetjes gevraagd en de wethouder van financiën, Staf Depla, belooft alle bruikbare ideeën mee te nemen in de voorstellen naar de raad.

De Eindhovenaren zijn er serieus mee aan de slag, meldt de gemeente. “Gemiddeld blijven mensen 5 ½ minuut op de website. Dat is betekent dat een groot deel van de bezoekers daadwerkelijk geïnteresseerd is in de ideeën en zelf heeft meegedaan in de discussie”.
En er worden al uitstekende ideeën geleverd. Zo zeggen sommige inwoners wel een stukje groen van de gemeente te willen kopen. Dat betekent inkomsten voor de gemeente èn een besparing op de kosten voor het onderhoud.
Iets dergelijks had de gemeente Breda ook al bedacht. Voor zo’n kleine 40 duizend euro kan men sponsor worden van rotondes, parken of pleinen willen adopteren. De gemeente hoopt zo twee miljoen te bezuinigen op het onderhoud van de parken en pleinen.

Kijk, dat zijn nog eens baanbrekende ideeën. De vermarkting van de gemeenten. Burgers en bedrijven kopen gewoon wat gemeentelijk bezit op. Men wordt eigenaar van de eigen woonplaats. Hulde voor de gemeentebesturen van Eindhoven en Breda, die inzien dat die woonplaatsen van de mensen zelf zijn en niet van een college van burgemeester en wethouders.
Ik mag aannemen dat als de inwoners massaal geld bijeen leggen om de hele stad in bezit te krijgen, ze dan ook zelf mogen beslissen of er wordt bezuinigd en waar. Zelfbestuur kun je kopen. Zou de gemeentelijke marktwerking de lokale democratie op zijn kop zetten?

Geef een reactie

De mazen in de wet

Controles Elke burger wordt geacht de wet te kennen. Dat is niet te doen. Onder de wet vallen een hoeveelheid wetten en artikelen, die niet uit het blote hoofd op te sommen zijn. Toch zijn er onder burgers mensen die de wet zo goed kennen, dat ze zelfs de mazen in de wet weten op te sporen.
Elke burger denkt dat de politie de wet tot op de komma kent. Dat is voor een gemiddelde agent niet te doen, omdat onder de wet een hoeveelheid wetten en artikelen vallen, die zelfs door een specialist niet zomaar uit de mouw te schudden zijn. Toch zijn er onder wetshandhavers mensen die de wet zo goed kennen, dat ze de mazen in de wet opvullen door hun bevoegdheden op te rekken.

Dat mag niet, zegt een rechter in Maastricht en sprak twee inzittenden van een auto vrij, die bij een verkeerscontrole voor drugskoeriers werden aangezien. Ook al erkenden de twee dat ze drugs in Maastricht hadden gekocht, de rechter vond dat de koopwaar met de verkeerde opsporingsbevoegdheden tevoorschijn waren gekomen. Deze zaak wordt in het NRC besproken en van commentaar voorzien van twee deskundigen.
Het oordeel van de Maastrichtse rechter is in hoger beroep gecorrigeerd door het Hof van Justitie in Den Bosch. De koeriers kregen alsnog 6 maanden cel.

Ach, dat een boef bij een verkeerscontrole tegen de lamp loopt, daar zal niemand wakker van liggen. Maar deze boeven zijn niet zomaar gesnapt, stelt hoogleraar strafrecht, Ybo Buruma, in zijn reactie op het NRC-artikel. Het is al jaren de gewoonte dat rechters niet om elk vormfoutje een boef laten lopen. Dat de rechter in Maastricht dat wel deed, doet vermoeden dat er iets bijzonders aan de hand is.
Dat klopte. De politie gebruikte camera’s boven de weg niet alleen om na te gaan bij welke kentekens nog belastingen of openstaande boetes pasten. De automobilisten werden ook gescand op een lijst met bekende drugsboeven. Die werden in de verkeerscontrolefuik gelokt, waar bij niet alleen de geldigheid van het rijbewijs werd gecheckt, maar ook gevraagd werd of er even in de kofferbak gekeken mocht worden.

Dat is niet zomaar wat bij elkaar lappen van bevoegdheden, vindt hoogleraar Buruma, dat is een geheel nieuwe opsporingsmethode. De politie was immers geen concreet drugsdelict op het spoor. Zou dat het geval zijn, dan lijkt het logisch een lijst van veroordeelden door te spitten. Maar om die lijst bij een verkeerscontrole te gebruiken, gaat net iets te ver.

Dan nog, zou je de gehanteerde methode kunnen vergoelijken. Boeven zijn immers ook creatief? Mag de politie haar werk ook niet wat uitgekiender doen?
Tja, er moet dan wel nog één kleinigheidje worden uitgezocht. Waarom is de verdachte in hoger beroep veroordeeld, terwijl hij eigenlijk niet op die lijst van de politie had moeten staan? In de uitspraak van het hof staat immers dat “de verdachte blijkens een Uittreksel Justitiële Documentatie (…) niet eerder door een Nederlandse strafrechter is veroordeeld”.

Eens een verdachte (maar niet veroordeeld), altijd een verdachte?

Geef een reactie

Moderne monarchie

Monarchie Een klein, maar opvallend zinnetje in een Belgische krant: het koningshuis wordt gemoderniseerd.

De Belgen willen hun grondwet opknappen. In Nederland zijn daar ook ideeën over, maar eerst moet een staatscommissie haar licht over de constitutie laten schijnen. In België moet het eerst nog tot een nieuw kabinet komen, voor er werk gemaakt kan worden van een moderne grondwet. De belangrijkste modernisering van de Belgische monarchie? Bezuinigen. De jaargelden worden beperkt tot de koning, de troonopvolger en de eventuele weduwe. De rest van de familie zal dus een bijbaantje moeten zoeken.

De meest vergaande modernisering van een koningshuis is natuurlijk het afschaffen van dat archaïsch relikwie. Levert meteen een erg interessante bezuiniging op. De meningen daarover zijn zowel in België als in Nederland dusdanig verdeeld, dat het in het voordeel van de monarchieën uitvalt.
Dat betekent nog niet dat de modernisering van dat instituut van louter financiële aard moet zijn. Er zijn nog wel wat bevoegdheden, functies en ceremoniële zaken op te kalefateren.

Wij hebben een wel nieuwe regering. Met een gedoogbommetje eronder. Die zal echter niet tot ontploffing komen als VVD en CDA het koningshuis met rust laten. Deze regering zal er niet aan ontkomen wat te snoeien in het royale budget. Maar inhoudelijk zullen Rutte en Verhagen wel met hun tengels van Beatrix afblijven. De enige politieke partijen die de monarchie van regeringstaken wil ontslaan zijn D66, GroenLinks, de SP en de PVV.
De VVD en CDA zien daar niets in. De PVV zal de ook de monarchie gedogen, zolang de oranjetelgen maar geen verkering krijgen met een leuk prinsje of prinsesje uit een islamitisch koningshuis. En ze moeten wel ophouden met nare dingen over de PVV te toeteren. Maar Rutte en Verhagen zullen vast niet de afschaffing van de koninklijke meningsuiting tot de modernisering van de monarchie rekenen. Wilder zal het niet in zijn hoofd halen het kabinet daarvoor te laten vallen.

En het volk? Dat ziet wel wat in een beetje modernisering. Uit een enquête die Synovate voor de NOS uitvoerde (pdf!), bleek dat ruim 64 procent van de ondervraagden hopen dat Willem-Alexander en Maxima het koningshuis een nieuw verfje zullen geven. Ze mogen wel wat privileges inleveren, minder verdienen, wat opener de pers tegemoet treden en een bescheidener rol in de regering en bij kabinetsformaties spelen.
Het volk wil dus wel wat inhoudelijke wijzigingen. Maar afschaffen hoeft niet. Een puur ceremonieel koningshuis kan men prima mee leven, mits het volk wat moderner wordt toegesproken.

En jawel, Beatrix is gaan twitteren. Eén van die noviteiten in communicatie, waarmee de kloof tussen vorst en onderdanen wordt overbrugd. Nu nog Willem-Alexander in de jury van ‘Holland got talent’ en Maxima in die van ‘So you can dance’ en de modernisering van ons koningshuis is een feit.
In België spelen er nog andere sentimenten, waardoor een puur financiële modernisering de toekomst van het koningshuis niet meteen veilig zal stellen. Een onderzoekje bij de zuiderburen wees uit dat veel Belgen de bezuiniging niet ver genoeg vinden gaan. Waar in Nederland nog veel mensen vinden dat de monarchie het volk verbindt, vinden vooral de Vlaamsgezinde Belgen juist dat de koning maar op moet stappen,omdat hij de splitsing van het Vlaams en Franse deel in de weg zit.

Ik zou zeggen: schaf de troonopvolging af. Voor onze kroonprins bedenken we een afvloeiingsregeling. Hij mag best een poosje ergens hoofd van een waterschap worden, totdat ook die bestuurslaag weg wordt bezuinigd.
Wat de Belgen met troonpretendent Filip aanmoeten, zou ik niet weten. Misschien een functie als kabinetsinformateur? Daar kan-ie nog jaren mee vooruit, gezien het tempo waarin de Belgen tot een regering wensen te komen.

Geef een reactie

Multiculturele mislukking

Nederlands elftal In Duitsland is de multiculturele samenleving mislukt, zegt Frau Merkel. Er zullen in ongetwijfeld Nederlanders zijn denken: “oh, maar dat wisten we allang. Bij ons is dat ook zo”.

Onze nationale trots, het elftal dat door complete natie dolenthousiast gesteund wordt als ze weer eens een of ander toernooitje moeten spelen, is een smeltkroes van Groningers, Limburgers, Antilianen, Surinamers, Molukkers en Marokkanen. Je kunt wel stellen dat onze multiculturele samenleving is mislukt

Waar eerst Turken en Marokkanen de tomaten plukten en de asperges staken, zie je nou Polen en Bulgaren werken. Werken in dezelfde kassen, wonen in dezelfde barakken, caravans of vakantiehuisjes. De Nederlandse taal leerden ze op die manier niet vlot, maar ze werkten wel. Je kunt wel stellen dat onze multiculturele samenleving is mislukt.

En de boel wordt bij elkaar gehouden door een royale familie, wiens wortels in Frankrijk en Duitsland lagen en niet te beroerd zijn een Argentijnse aan de stamboom toe te voegen. Die spreekt dan wel bijna accentloos Nederlands. Dat kon je van haar overleden schoonvader en opa niet zeggen. Er is er nog eentje uit de familie geflikkerd omdat ze een katholieke Spanjaard trouwde. Ja, dan kun je wel stellen dat onze multiculturele samenleving is mislukt.

Allemaal symbolisch leiderschap, het echte regeren wordt gedaan door mensen met dubbele paspoorten en gedoogd door de man van een Hongaarse. Die man leidt een beweging die het niet zo heeft op vreemde smetten en toch ook aanhangers heeft wiens ouders uit verre streken komen. Dus het is wel zeker dat onze multiculturele samenleving is mislukt.

En dan die taal die iedereen uitslaat! Echt Fries, Gronings of Limburgs kun je toch geen accentloos Nederlands noemen. De Schotten, Engelsen en Amerikanen die hier werken, leren de taal niet omdat Nederlanders wel een aardig mondje engels spreken. We can well say taht de multicultural living together had missucceede, of zoiets.

Kijk je naar de immigranten van de laatste jaren, dan zie je dat ze werken, naar school gaan, familiefeestjes hebben, op de voetbalvereniging zitten en op zondag wandelen als het mooi weer is. Kortom ze doen alles dat alle immigranten voor hen, vanaf dat de Batavieren hier binnenkwamen, ook hier zijn gaan doen. Inclusief de hand ophouden als ze werkloos zijn of te beroerd zijn om te deugen en een criminele carrière prefereren. Iedereen doet, wat alle anderen ook doen.

Ja, dan kun je maar één ding concluderen: onze multiculturele samenleving is mislukt.

Geef een reactie

Onbeperkt honger

Honger Onbeperkt spareribs eten, onbeperkt wokken, onbeperkt garnalen schransen. En eenmaal per jaar onbeperkt koekhappen.
Dat is nog veel te beperkt, want er zijn ook gelegenheden die alle eten en drinken gratis aanbieden. Maar goed ook, anders zou al dat voedsel maar weggegooid worden. Vandaag, op de jaarlijkse wereldvoedseldag, wordt het ons flink ingepeperd hoeveel voedsel we weggooien.

Wat kun je doen, behalve onbeperkt eten?
Eerst maar eens testen of je tot ‘werelds grootste voedselverspillers hoort. Ik dacht aardig zuinig te zijn, maar dat viel tegen. Maar ik eet ook nooit onbeperkt mosselen of net zoveel pizza’s als ik op kan. Ik gooi wel altijd alles weg, dat over de houdbaarheidsdatum is. Voedselvergiftiging is ook een vorm van voedselverspilling, maar ik let er wel op dat ik niet te vaak iets weg moet gooien.

Wel jammer dat zo’n wereldvoedseldag nog steeds nodig is. Er is onbeperkt honger. Zou het helpen als mensen zich eens een stuk minder druk maken over dubbele paspoorten, een filmpje over sinterklaas of over druk sms’ende Amerikaanse tieners?
Het zou Rutte sieren als hij aanstaande dinsdag het hele regeerakkoord omgooit en aankondigt, als prioriteit nummer één, de honger de wereld uit gaat helpen.

Geef een reactie

Rutte's eerste ministerraad

Treveszaal Rutte: Zo, daar zitten we dan. En wat vinden jullie ervan?
Ministers in koor: Ja, mooi, prachtig.

Rutte: Okee, zullen we dan nu maar eens aan het werk?
Ministers in koor minus één: Eerst koffie, Mark!

Rutte (met een venijnige blik naar die ene): Ik dacht dat we eensgezind aan de slag zouden gaan?
Die ene minister: Maar Mark, ik dacht dat we hier ook thee konden krijgen?

Rutte (opgelucht , dus ineens joviaal): Tuurlijk! Ben benieuwd of dat gedoogd wordt, maar ik regel het effe voor je. Laten we ondertussen de agenda eens bekijken. Huh? Kwartetten? Gaan we kwartetten??
Donner: Ja, Mark. Je hebt de poppetjes mooi voor mekaar. Maar wij willen onze poppetjes ook op de goede plek hebben.

Rutte: Oh, dat. Als je het maar wel met minder poppetjes doet.
Donner: Zeker. Ze moeten alleen van plaats verwisselen, daarom gaan we kwartetten. Ik begin. Ik heb hier van de secretaris-generalen, die van Verkeer en Waterstaat. Iemand geïnteresseerd?

Schultz van Haegen-Maas: Eh, Piet-Hein. Dat bestaat niet meer. Da’s Infrastructuur en Milieu geworden.
Donner: Weet ik wel. Maar wil je geen secretaris-generaal dan?

Schultz van Haegen-Maas: Ik zou niet zonder kunnen! Heb je een topvrouw voor me?
Donner: Een wat???

Schultz van Haegen-Maas: Een vrouw. Een topvrouw.
Donner: Dat zal niet gaan. Op Verkeer en Waterstaat zat een prima kerel. Die moet alleen even Infrastructuur en Milieu achter zijn naam krijgen.

Schultz van Haegen-Maas: Ah, toe nou……
Rutte: Melanie! Niet zeuren. Ik kan moeilijk van een man een vrouw maken. Verman je en pak die kaart van Piet-Hein!

Verhagen: Ik doe niet moeilijk…..
Ministers in koor: Daverend gebulder.

Verhagen: Wat nou? Nee, serieus. Geef mij die van economische zaken maar.
Donner: Hm, is goed, maar dan hou ik hier nog over die van Landbouw.

Henk Kamp: Stuur die maar naar mij.
Donner: Okee, naar Sociale Zaken of naar Werkgelegenheid?

Rutte: Naar het loket sociale zaken van zijn woonplaats, natuurlijk!
De Jager: Is dat niet te duur dan? Weet je wel wat die wachtgelden kosten?

Rutte: Welnee, de gemeenten zouden toch minder uit de sociale pot krijgen, Piet-Hein?
Donner: Jawel. Maar da’s voor de burgers. Dit is een secretaris-generaal. Die heeft recht op wachtgeld.

Rutte: Wacht even. Je gaat me toch niet vertellen dat de afslanking van de overheid een smak geld gaat kosten?
De Jager: Nou ja, dat breien we dan toch weer belastingtechnisch recht?

Rutte: Ah, daar is de koffie. Eén thee? Wie had dat besteld?
Ministers in koor: Slurpen, nippen en dopen een lang vingertje in het geestrijk vocht.

Rutte: Zo, dat zit er op! Nou, makkie niet?
Ministers in koor: Instemmend gehum.

Rutte: Nou, dan zie ik jullie volgende week weer hier. Ben reuze benieuwd wat er dan weer op de agenda staat.

De pers: De stemming zit er goed in; ministerraad gaat nu serieus aan de slag; ministerraad beginnen aan verdeling van de taart; ministerploeg zwaar teleurgesteld in Rutte: alsof-ie alsmaar hetzelfde deed.

Geef een reactie