Het stokje overdragen

Het stokje overdragen Een groot orkest vraagt om een goede dirigent. Eentje die niet alleen verstand heeft van maten en noten, maar ook de sociale cohesie weet te sturen. Dat stond vorige week zondag hier in Sax en de democratie, nadat de saxspelende Emiel Roemer het stokje overnam van Agnes Kant.

Het deed me herinneren aan de film Prova d’Orchestra van Fellini. Ook deze week was er aanleiding genoeg om naar de rol van een dirigerende lijsttrekker te kijken. Alle ogen zijn ineens gericht op Job Cohen. De sterke leider die de PvdA groot zal maken?
Ervaring als dirigent heeft hij al. Op de Amsterdamse Uitmarkt van 2006, dirigeerde hij het Willem Breuker Collectief. Net als na zijn persconferentie van afgelopen week, waren ook toen de meeste recensies positief. Ook toen wist Cohen: “Het was verschrikkelijk moeilijk, maar het is net als in mijn werk: als je met goede mensen omgaat, hoef je zelf niet zoveel te doen”.

Werken met de goede mensen. Zeker, kan een hoop gedonder schelen. Wie moeten er dan in Cohen’s droomorkestje moet zitten, was de vraag die je hier kan beantwoorden.
Cohen’s voorganger, Wouter Bos, de boel niet goed bij elkaar te kunnen houden, maar regisseerde zijn vertrek en opvolging weer heel kundig, volgens sommigen.

Mocht Cohen het tot minister-president schoppen, dan mogen we hopen dat hij meer leiderschapskwaliteiten heeft dan Balkenende. Zou hij het zelfs als vicepremier en voorman van de PvdA, beter doen dan Wouter Bos?
Bos raakte twee mensen kwijt. Ahmed Aboutaleb werd burgermeester van Rotterdam. Dat was bij Bos bekend, maar hield dat lang stil en dat leverde hem flink kritiek op van het CDA.
Het vertrek van Ella Vogelaar was een meer interne kwestie, waar Bos nog goed mee wegkwam. Hij verdiende er geen schoonheidsprijs meer.

Daar moet je een goede dirigent voor zijn. Iemand als Riccardo Chailly. In VPRO’s Zomergasten van 2007, haalde SER-voorzitter Rinnooy Kan (kandidaat voor Cohen’s dreamteam?) een fragment van stal, uit de film Attrazione d’Amore van Frank Scheffer.
Pianiste Maria João Pires reageert als een aangeschoten Ella Vogelaar, als ze ontdekt dat ze een heel anders stuk heeft voorbereid, dan Chailly het orkest heeft laten inzetten. Toen Wouter Bos dat ontdekte, stuurde hij Vogelaar weg. Chailly pakt dat heel anders aan.

Kijk nog eens naar de eerste 4 minuten van dit fragment (Youtube) en zie hoe Chailly haar bij de les krijgt. Hij legt de boel niet stil, dirigeert rustig door, negeert haar ontreddering en praat zachtjes op haar in, waarop ze de juiste noten weet te vinden.
Hebben we in de politiek wel leiders die zulke mooie dingen voor elkaar kunnen krijgen?

Geef een reactie

De Nationale Probleemcoach

©©Bert Kommerij Hè. hè, eindelijk eens een politicus, die alom positief wordt ontvangen. Alleen daarom al, zou je zonder enige nuance pal achter Job Cohen gaan staan.

Dat hij het onder “het volk” ook goed doet, is wel te verklaren. Want wat hoor je nou nog van Amsterdam? Geen nieuws, is goed nieuws. En het nieuws komt tegenwoordig meer van Gouda, Culemborg en al die buitenrandstedelijke oorden waar zich menig gezinsdrama voltrekt. Binnen de Randstad is het vooral Rotterdam waar het er geenszins feestelijke aan toe gaat.
Cohen moet dus wel Dè Man zijn, die van Amsterdam een oase van orde en veiligheid heeft gemaakt. Zelfs van die paar pyromaantjes die auto’s in de fik staken, hoor je toch niets meer van?

In zijn persconferentie somde Cohen wat Amsterdamse verworvenheden op. Waaronder de probleemcoach. Eind 2007 op dit blog al over te lezen. Leuk dat hij dat noemt, want dat is wat ons land nodig heeft. Gaat Cohen de Nationale Probleemcoach worden?

In Amsterdam houden 20 probleemcoaches een groep van 150 jongeren van 8 uur ’s morgens tot 8 uur ’s avonds in de gaten (meer in de Volkskrant 2007)). Stel dat Cohen Balkenende gaat opvolgen en de Nationale Dominee wordt vervangen door de Nationale Probleemcoach, dan heeft hij wel meer dan 20 collega’s nodig om alle probleemgevallen van het land dagelijks te volgen.
Los van de individuele probleemgevallen, jong en oud, moet Cohen ook een paar fikse probleemgebieden aan kunnen. De economie, de zorg, klimaat en milieu. Ach, je kent ze wel.

Laat ik nu eens geen azijnkritische noten loslaten op droomkandidaat Cohen, maar de vraag hier stellen wie Cohen’s probleemcoachende collega’s moeten worden.
Dat kunnen burgemeesters zijn, die net als Cohen hebben bewezen voor relatieve rust hun toko te kunnen zorgen. Zijn er ook nog van die ‘kanjers’, uit bedrijven en publieke of semipublieke organisaties, die tot je verbeelding spreken?

Stel hier, in de reacties, het DreamTeam samen, waarmee volgens jou Cohen een succesvolle Nationale Probleemcoach kan worden.

Geef een reactie

Spijtstemmen: Aftredend kiezersbedrog

Spijtstemmen: Aftredend kiezersbedrog Ooit gedacht dat Jeugd en Gezin-baas, André Rouvoet, zoveel impact zou hebben? Eurlings kapt, om een gezinnetje te stichten, Bos stopt, om meer tijd aan zijn kinderen te besteden. Het kan haast niet anders, of de heren zijn bewerkt door Rouvoet. Als dat uitlekt, is het ook met hem gedaan, want waarom zou een vader van vier kinderen wel blijven zitten?

Na Agnes Kant, die om heel andere redenen is opgestapt, zijn er na de gemeenteraadsverkiezingen van 3 maart hebben we nu dus drie prominente politici, die er tussenuit knijpen. Vreemd dat er her en der wordt gesproken van kiezersbedrog als politici wel verkiesbaar blijven, maar na 9 juni niet in de Kamer willen zitten. Want de arena verlaten mag ook wel een vorm van bedrog worden genoemd.

Waarom? Wel, de heersende opinie was dat de gemeenteraadsverkiezingen ook landelijke betekenis zouden hebben. Als dat waar is, dan had Agnes Kant moeten blijven. De SP scoorde weer een lichte winst, dus opstappen is verraad aan de SP-stemmers die weer wat in de partij zijn gaan geloven.
Wouter Bos had het voortdurend over zijn handen vrij hebben om eens stevig campagne te voeren. Zelf meende hij dat het verlies van de PvdA meeviel en hij wel kansen zag op 9 juni. En nou kapt hij ermee? Hij breekt een belofte aan zijn kiezers.
Camiel Eurlings leek net de grote tweede man van het CDA te worden, om het geschonden aanzien van Balkenende nog een beetje te redden. De CDA’ers die hem als pion naar voren schoven, zullen nu wel slapeloze nachten hebben. Ook die kiezers zullen zich eenzaam en verlaten voelen.

Wie volgt? Als gezin en kinderen belangrijker zijn dan politieke ambities, mogen we rekenen op het vertrek van Verhagen, Plasterk, Cramer, Huizenga, Eberhard van der Laan, Pechtold, Halsema, Verdonk en, zoals gezegd, Rouvoet.
Als “de kiezer” enige stabiliteit wil, lijkt het me verstandig op politici te stemmen die partner- en kinderloos zijn. Op naar het singles- kabinet. Op voorwaarde dat ze niet op datingsites gaan twitteren.

Het betekent wel dat er waarschijnlijk nog meer kiezers teleurgesteld zullen zijn. Met name degenen die hoge verwachtingen van hun idolen hebben.
Na de gemeenteraadsverkiezingen was hier een artikel over spijtstemmen te lezen. De vraag was of vooral de zwevende kiezer spijt kan krijgen van zijn stem. Alle partijen doen hun best om de zwevende kiezer binnen te halen. Die zou dan weer spijt kunnen krijgen als zijn stem niet het gewenste resultaat heeft gehad, of juist veel te veel heeft bijgedragen aan de zetelopbrengst van een partij.

Uit de bijgaande poll bleek dat een grote meerderheid (63%) absoluut geen spijt had van de keuze. Toch had 17% wel spijt. Verder gaf 8,5% aan wel eens vaker spijt te hebben gehad en 11,5% nooit teleurgesteld was na het stemmen.
De meesten hebben dus alle vertrouwen in hun eigen stemgedrag. Zouden de kiezers die achter Kant, Bos en Eurlings stonden, nu wel spijt hebben?

Geef een reactie

Swiebertjedorp of Pietje Bellstad?

Swiebertjedorp of PietjeBellstad? Lang geleden had het bevoegd gezag in Rotterdam de nodige moeite met Pietje Bell. We hebben het dan wel over nostalgische fictie en het Rotterdam uit de tijd van deze kwajongen, bestaat niet meer. De stad heeft een heel ander imago, hoewel de kwajongens nog wel over elkaar heen rollen en de burgervader zich daardoor genoodzaakt ziet over te gaan tot hertelling van de stemmen van de laatste verkiezingen. Misschien moeten de verkiezingen wel helemaal overgedaan worden.

Wat een rust tref je aan in krimpende oorden elders in het land. Je begrijpt niet waarom men in pittoreske plaatsjes zoveel moeite doet, de woonplaats in de vaart der volkeren op te stoten. Neem het Groningse gehucht Wedde. Gemeentebestuur en zakenleven willen het dorp oppimpen tot Swiebertjedorp. Natuurlijk bedoeld om wat meer volk over de vloer te krijgen.

Daarmee concurreert men met Oudewater. De Zuid-Hollandse plaats, de televisie serie Swiebertje ooit werd opgenomen. Kijk en vergelijk op de afbeelding hier linksboven. Wat vind jij het beste Swiebertjedorp?

Wedde mag dan uiterlijk veel overeenkomsten hebben met de plaatjes uit de serie, het gehucht is zeker niet in de tijd van Swiebertje blijven steken. Vorige maand werd er nog een ondergrondse hennepkwekerij opgerold. Misschien is dat ook een reden om de gemoedelijke sfeer van Swiebertje op te roepen. Voor de nodige aanpassingen is wel wat geld nodig en, jammer voor Wedde, de eerste een miljoen euro van de Bankgiroloterij, is al aan de neus voorbij gegaan.

Maar wat bezielt Wedde om Swiebertje binnen te halen? Rotterdam is groot geworden met de rebelse Pietje Bell en zie wat er van is geworden. Streeft Wedde met het binnenhalen van de even rebelse zwerver, naar een status zo groot als Rotterdam? Of heeft men meer het bloeiende zakenleven in Hoofddorp voor ogen? Waar ooit de corpulente Dik Trom de boel onveilig maakte. Wil Wedde ook een vliegveld en een kantoren- en bedrijvenvlakte?

Waarom halen lokale bestuurders geen bravere types van stal om een mooie toekomst voor hun gemeenten te bewerkstelligen? In plaatsen waar de tv-serie Q en Q werd opgenomen, gaat het er heel anders aan toe.
In Ankeveen heb je nog lijstduwers, die hun verantwoordelijkheid wel nemen. In Huizen is iedereen blij en worden er geen stemmen opnieuw geteld. Alleen in Nederhorst den Berg heerst opstandigheid. Het dorp wil zich afscheiden van Nederland, uit protest tegen plannen een stukje natuur onder water te zetten. Maar eigenlijk is dat een toonbeeld van het fiere karakter dat ons allen in de strijd tegen het water zo heeft gevormd.

De vraag van vandaag. Welke jeugdidolen uit boeken of tv-series, moet een stad of dorp erbij halen, om lokaal gedonder te overstijgen?

Geef een reactie

Tieners en carrières

Tieners en carrières Terwijl volwassenen somberen over politiek en economie, denken tieners dat de crisis geen gevolgen zal hebben voor hun toekomstige carrière. Nu gaat dat bericht over Amerikaanse tieners. Een onderzoek in de VS stelt dat bijna 90 procent van de jeugd serieus meent hun ideale baan te zullen vinden.

Hoe is dat in Nederland? Nou, dat ziet er hoopvol uit want onze tieners horen, crisis of niet, tot de succesvolle jonge ondernemers.
Zo zijn er in Haarlem twee meiden begonnen met een uitzendbureau voor tieners. Het is één van de voorbeelden, die het door comazuipertjes en breezersletjes geschonden imago van de hedendaagse puber, probeert te herstellen. Om dat beeld om te keren zetten de twee dames met uitzendbureau Rebup, tieners aan het klussen. Een voorbeeld van jong maatschappelijk verantwoord ondernemen.

Maar ook voor keiharde business halen Nederlandse tieners hun neus niet op. Zelfs niet als het om mest gaat. De 16-jarige mesthandelaar Niels Lentjes uit Gelderland wist zijn handel in 1 jaar tijd te verdubbelen en dirigeerde vorig jaar 1,5 miljoen ton drijfmest en vaste mest door het land.. Voor een vergoeding van 1 euro per ton mest. De volwassen collega’s zijn natuurlijk stinkend jaloers en ze beschuldigen hem van zwarte handel.

De 19-jarige Tilburger Michael van Poppel, gaat groot geld verdienen met zijn Twitter-account BreakingNews. Een zelf opgezet nieuwskanaal, ooit begonnen door nieuws uit de bekende bronnen te plukken maar verspreidt, dankzij een wereldwijd netwerk, nu ook eigen actualiteit. De jonge ondernemer heeft de Twitter-account in de verkoop gegooid en zal er zeker een heel aardig bedrag aan overhouden.

Nog zo’n succesnummer is de 17-jarige Robbin Robijn uit Emmen. In anderhalf jaar tijd is zijn RR Minicars uitgegroeid tot de grootste verkoper van brommobielen geworden. Net als bij mesthandelaar Niels Lentjes, kijken de volwassen collega’s nu sip op hun neus.

Hoe doen die jongeren dat? Wie weet hebben ze de cursus gevolgd, die de 18-jarige eigenaresse van Hipvoordeheb.nl heeft bedacht. Fleur Kriegsman zette ook een business school op voor ondernemende tieners op. Het zogenaamde Young Entrepreneur Program geeft tieners de gelegenheid een bedrijfsplan op te zetten en misschien zelfs al een financiering te regelen voor hun plannen.
Zul je zien dat ze op de Nyenrode Business School beteuterd staan te kijken.

Komen die erg jonge ondernemers uit de lucht vallen? Het zou het resultaat kunnen zijn van het actieprogramma Onderwijs en Ondernemen. In 2000 stelden de ministeries van Economische Zaken, Onderwijs Cultuur en Wetenschap en Landbouw Natuur en Voedselkwaliteit 17 miljoen euro beschikbaar om het ondernemerschap wat beter op het lesrooster te krijgen. Met winkeltjes op school, stages in bedrijven en zelfs lessen in marketing. kun je nu op basisscholen en middelbaar- en hoger onderwijs de beginselen bedrijfsvoering leren.

Hopelijk leren ze ook een crisis te voorkomen. En wat maatschappelijk verantwoord en duurzaam ondernemerschap inhoudt. De voorbeelden hierboven zijn fraaie voorbeelden van jong en big booming business. Het succes is de tieners van harte gegund. Maar zijn er ook tieners die met succes bedrijven opzetten, waar we voor een betere toekomst wat aan hebben?

Geef een reactie

Het Luisterend Oor

Het Luisterend Oor Catherine Keyl is stomverbaasd dat mensen tachtig cent per minuut willen betalen voor een luisterend oor, waar ze zelf wel wat aan over wil houden.

Zo staat het niet letterlijk in het AD van vandaag. Maar het had, met wat meer oprechtheid, zomaar gekund. Mevrouw Keyl heet de Telefoonvriendin opgericht. Een telefonische hulplijn, waar je zaken aan de orde kunt stellen, die je “niet met familie of vrienden wil bespreken”. Een voor Keyl herkenbaar fenomeen.

Hebben we dan zaken die we niet met familie of vrienden willen bespreken? Nou, als die telefoonlijn zo’n succes is, dan zal dat wel voor mensen gelden.
Biecht eens op: wat bespreek jij nooit met je naasten?

Ik bespreek alles met familie en vrienden. Er is een licht onderscheid. Als mijn familie er niet naar vaagt, vertel ik ook niets. Als vrienden ergens naar vragen, vertel ik alles. Dat kennen ze ondertussen wel van mij. Ik ben dan net zo oeverloos aan het spuien, als op dit blog. Resultaat: de vrienden vragen ook niets meer.

Toch de Telefoonvriendin maar eens proberen. Nummer getoetst en daar is de beltoon al. Na een stuk of negen keer overgegaan te zijn volgt: “Met de Telefoonvriendin. Even geduld a.u.b, er zijn nog 5.500.000 wachtenden voor u”.
Ach, ik wou dat ik twee hondjes was, dan hoefde ik Catherine Keyl niet te bellen.

Geef een reactie

In Bathmen begint de opstand

In Bathmen begint de stemopstand De legitimatieplicht bij de verkiezingen van vorige week, leidt ertoe dat bij de stembusgang op 9 juni, niemand meer kan stemmen. Niet omdat kiezers zonder paspoort zitten, maar er is wellicht geen stembureau mee open.

Dat zou in ieder geval kunnen gebeuren in Bathmen. De voorzitter van het stembureau aldaar, heeft de legitimatieplicht als uitermate irritant ervaren. Hij voelde zich erg ongemakkelijk bij een volledige handhaving van de regels. In De Stentor lezen we: “Zowel familieleden, vrienden, bekenden, als de leden van het stembureau hebben de legitimatieplicht als een pijnlijke, belachelijke, overbodige en bureaucratische eis ervaren”.

De voorzitter heeft een brief naar de burgemeester gestuurd en daarin aangekondigd niet meer beschikbaar te zijn voor het stembureau als de legitimatieplicht in deze vorm blijft gehandhaafd. Lees je het bericht goed, dan lijkt het er op dat een goede vriend/buurman van de voorzitter zijn legitimatie is vergeten en dus het stembureau werd uitgestuurd. Om maar wat te noemen. Misschien heeft hij zelfs zijn moeder wel de deur moeten wijzen. Zoiets is in Terwolde wel gebeurd, meldt De Stentor.

Klein leed? Hoeveel dorpen, dorpskernen, buurtschappen hebben we wel niet in Nederland? Dat daar de leden van de stembureaus het stemvolk goed kennen, is niet raar. Om dan ineens mensen die je al jaren kent het stemmen te ontzeggen, omdat ze zich niet met een identiteitsbewijs kunnen legitimeren, is natuurlijk zot.
In de grote steden zijn zulke situaties minder waarschijnlijk, maar ook daar kun je als kiezer natuurlijk je buurman of een familielid achter de tafel van het stembureau treffen. Die mag dan niet tegen de stembureau- collega zeggen: ja, die ken ik, dus laat het paspoort maar achterwege.

De stempas zou voldoende moeten zijn. De kaart die je thuis krijgt gestuurd, behalve als de post een foutje maakt. De stempas is voorzien van je naam en adres staat en een uniek volgnummer. Het is verplicht de stempas mee te nemen. Dat zou genoeg moeten zijn.
De legitimatieplicht zou echter bedoeld zijn om gerommel met stempassen te voorkomen. Dat komt in Nederland namelijk zo’n grote schaal voor, dat alle voorgaande verkiezingen alsnog ongeldig verklaard kunnen worden. Toch?

Nu heeft de legitimatieplicht er in ieder geval voor gezorgd dat ongeveer 200.000 mensen niet konden stemmen. Dat zou kunnen gelden voor, bijvoorbeeld, mensen die niet zo heel vaak hun paspoort gebruiken en er te laat achter komen dat het kreng verlopen is. Ook heel fijn.
Komt oma bij het stembureau, blijkt paspoort verlopen en moet de kleinzoon/voorzitter van het stembureau dus tegen haar zeggen: Sorry oma, je bestaat niet meer.

Het zou allemaal geen probleem moeten zijn, omdat we toch al verplicht zijn een geldig identiteitsbewijs met ons mee te dragen, als we de deur uitgaan. Daar houdt alleen niet iedereen, om uiteenlopende redenen, zich aan.
Moeten dan de verkiezingen gebruikt worden om alle stemgerechtigden zich nog een met hun neus op de algemene identificatieplicht te wijzen? Dacht het niet.
In Bathmen hebben ze er genoeg van. Als stemmen zo lastig wordt gemaakt, dan maar niet stemmen. Want het stembureau blijft dicht.

Geef een reactie

Sax en de democratie

Sax en de democratie De SP zag zich ineens geconfronteerd met een vacature voor de 1e viool en het werd een saxofonist! En jawel, meteen steeg de SP ietsjes in de peilingen.

Emile Roemer blaast een deuntje mee in een dweilorkest. Misschien is de sax wel het bekendste politieke instrument. Iedereen weet dat Bill Clinton en Hans Dijkstal er wat flauwe melodietjes uit weten te krijgen. Dat is wel andere koek dan sax in een dweilorkest. Misschien zijn er onder de lezers kenners, maar ik weet wel dat je heel wat capaciteiten moet hebben om in een dweilorkest een toontje mee te blazen.
Met muzikaliteit heeft het niet zo veel van doen. Wel met lange adem en koubestendigheid. En dan is een sax nog een redelijk gewillig instrument als je in koude carnavaleske dagen de straten afschuimt. Speel je trompet dan loop je het risico met kapotte lippen aan het bier te moeten.

Musicerende politici. In Nederland hebben we er niet zoveel. Uit het verleden zijn Normeert Smelter (KVP en piano) en Thijs Wöltgens (PvdA en hobo, klarinet) bekend. Aart Jan de Geus (CDA) schijnt ook piano te spelen. Klaas de Vries (CDA) heeft wel gezongen. In een artikel van Trouw werden Gert Jan Oplaat (VVD), Co Verdaas (PvdA) en Jan Mastwijk (CDA) nog genoemd.

In 1999 constateerde Volkskrantcolumnist Paul Brill ook de nodige muzikaliteit onder politici, maar dat een Hans Dijkstal niet in staat was een Binnenhofensemble van de grond te krijgen.
Het satirisch online dagblad De Speld vroeg zich vorig jaar ook al af of politici tot muzikaal samenspel in staat waren. De vorming van een heus orkest werd echter politiek onhaalbaar geacht.

Een groot orkest vraagt wel om een goede dirigent. Eentje die niet alleen verstand heeft van maten en noten, maar ook de sociale cohesie weet te sturen.
In het huidige politieke klimaat wordt ineens de film Prova d’Orchestra (1978 – Frederico Fellini) actueel (hier een recensie op movie2movie). De dirigent weet tijdens een repetetie de boel niet bij elkaar te houden. Orkestleden komen in opstand om de dictatuur van De Metronoom van zich af te schudden. Individuele vrijheid, daar gaat het om. Het loopt gierend uit de hand, maar geschrokken van hun 'anarchie'. zoeken de orkestelden na de pauze toch de rust op van de bezielende leiding van de hun zo vertrouwd bekende dirigent.

Een fraai tijdsdocument. Maar is er veel veranderd? Bekijk hier op Youtube, hoe een lid van orkest zijn visie op het dirigentschap geeft. En, op Dailymotion.com, hoe een groot deel in opstand komt, waarbij een ander deel de gelegenheid aangrijpt om verworven vrijheid voor eigen genoegen te misbruiken.
En vertel dan nog eens hoe het Binnenhoforkest er na 9 juni uit moet zien, volgens jou. Moet het een symfonieorkest worden of liever een dweilorkestje? Wie op welk instrument en vooral: wie zou een capabele dirigent kunnen zijn?

Overigens: je kunt je voorspellende gaven ook kwijt op mijn gastlog van vandaag, op GeenCommentaar. Precies twee jaar geleden begon ik daar, onder het pseudoniem P.J. Cokema, een maandelijkse column. Lees dus ook meer over het NK Lijsttrekken.

Geef een reactie

Openbare coalitiebesprekingen

Openbare coalitiebesprekingen Het gonst van de coalitiebesprekingen na de gemeenteraadsverkiezingen van afgelopen woensdag. De eerste gemeente die de zaken rond heeft is Noord-Beveland. Met 8 van de 13 raadszetels op zak, wist de zittende coalitie van CDA, SGP en VVD al een dag na de verkiezingen, dat het zittende college door kon gaan.

Bij veel gemeenten gaat het minder snel. Bijna overal is het initiatief tot vorming van een nieuw college, in de handen van de stembuswinnaars gelegd. Die bepalen dan ook als eersten hoe de coalitieonderhandelingen zullen verlopen. Blijkbaar zijn daar geen landelijk geldende vaste regels voor. Toch wordt vrij veel een vaste procedure doorlopen. Eerst raadpleegt de initiatiefhebbende partij de fractievoorzitters van alle andere partijen, die in de gemeenteraad zullen komen. Dan volgt een eerste, vooral oriënterende bijeenkomst om tot de eerste contouren van een nieuwe B&W-college te komen.

Opvallend: Die bijeenkomsten zijn is een aantal gemeenten openbaar. In Purmerend wordt het zelfs via de lokale omroep uitgezonden. In Groningen is de bespreking tussen de lijsttrekkers openbaar. Verder maakte een eerste zoektocht duidelijk dat in zeker acht andere gemeenten de besprekingen openbaar zullen zijn. In Papendrecht was het vrijdag al zover en in Brunssum, Heemskerk en Enschede heeft men het vandaag al achter de rug. Maandag 6 maart zullen de openbare besprekingen plaatsvinden in Achtkarspelen, Culemborg, Ede, Hardinxveld-Giessendam, Heemstede, Hoorn, Mensterwolde en Woerden.

Zo gaat het niet overal. In Oosterhout kiest de informateur voor individuele gesprekken met de andere lijsttrekkers en denkt daar 14 maart mee klaar te zijn. In Roosendaal heeft men een externe informateur aangetrokken, die eerst twee dagen met alle partijen in de nieuwe raad gaat praten.
Jammer, maar het lijkt er dus wel op dat in vrij veel gemeenten de eerste coalitiebesprekingen openbaar zullen zijn. De aanwezige burgers hebben geen invloed op de coalitievorming, maar kunnen wel getuige zijn van de eerste schermutselingen en er misschien al uit opmaken welke kant het opgaat.
Om een compleet beeld te krijgen, zou het leuk zijn als je in de reacties meldt hoe het in jouw gemeente gaat.

Het zou trouwens een waanzinnig idee zijn om ook de coalitiebesprekingen na de verkiezingen op 9 juni openbaar te maken. Volledig en integraal uit te zenden op televisie. Loopt er iemand uit het gesprek weg om even met de achterban te bellen, of gaan ze een rondje buiten wandelen: camera mee. Er is maar één manier om de schijn van achterkamertjespolitiek op te heffen en dat is de volledige openbaarheid.

En om de onderhandelaars een steuntje in de rug te bieden, zou de kiezer op het stembiljet ook de coalitie van zijn voorkeur moeten kunnen aangeven. Het vraagt wat aanpassingen van de Kieswet, maar het biedt wel de kans dat de kiezer meer duidelijkheid geeft dan alleen een rood gekleurd vakje en vervolgens maar moet afwachten wat voor duidelijkheid dat de kiezer oplevert.

Het voorkomt misschien ook excessen als In Almere plaatsvinden. De winnaar en dus initiatiefnemer voor de coalitievorming, de PVV, wil eerst excuses van Leefbaar Almere. Die partij had zich, geheel conform de hedendaagse opvattingen betreffende de vrijheid van meningsuiting, Kritisch uitgelaten over de PVV. Nu eist de PVV excuses. Komen die er niet dan zal de PVV Leefbaar Almere niet toelaten tot welk gesprek dan ook.
Een houding die de PVV zich niet kan permitteren, mochten ze na de verkiezingen van 9 juni in aanmerking komen voor coalitieonderhandelingen.

Maar goed, roept u maar: moeten coalitiebesprekingen overal altijd openbaar zijn?

Geef een reactie

Boeren pas duurzaam, als burger betaalt.

Boeren pas duurzaam, als burger betaalt De overheid nog teveel wetten, vinden sommigen. De overheid moet wel afslanken en zich niet als een despoot gedragen. Dus is het een trend geworden geen wetten te maken, maar burgers en bedrijfsleven te vragen zichzelf te reguleren. Gevolg: bijna net zoveel beroeps- en gedragscodes op, als er wetten zijn.

De boeren doen het nog wat zuinigjes aan. Het zit er voorlopig niet in dat veehouders zichzelf een duurzaamheidscode opleggen. Uit een onderzoekje van het LEI (Landbouw Economisch Instituut) en de Wageningen Universiteit, blijkt dat boeren erg hechten aan hun eigen vrijheid. Dat verhindert wel dat de beroepsgroep maar moeizaam tot een beroepscode voor duurzaam ondernemen kunnen komen, stelt het LEI.

Moet dat dan? Misschien wel, want burgers zouden steeds meer kritiek hebben op de manier waarop boeren met dierenwelzijn en milieu omgaan. Als de boeren nou zichzelf eens reguleren, ontsnappen ze misschien aan betutteling en bemoeizucht van de overheid.
Die burgers moeten niet zeuren, zeggen de boeren. Burgers zeggen wel het dierenwelzijn belangrijk te vinden, maar ze gedragen zich daar ook niet naar.

Zo zijn burgers niet voldoende bereid meer te betalen voor duurzaam varkensvlees of bio-groenten. Dat hebben ze al onderzocht op de Rijksuniversiteit Groningen. De gemiddelde consument wil hooguit 6% meer betalen voor een duurzaam landbouw- of veeteeltproduct. Daar schieten de boeren weinig mee op, omdat zulke producten vaak 10 tot 14% meer kosten.
Het LEI stelt dat een dialoog met de samenleving erg nuttig kan zijn, zodat boeren en burgers elkaar beter begrijpen en de boeren tot goede zelfregulerende codes komen.

De kip-of-het-ei vraag: Wie moet nu wie reguleren?
Zijn dat de burgers? Als die massaal kiezen voor duurzaam geproduceerde landbouw- en veeteeltproducten, dan laten ze de boeren geen andere keus dan met verantwoord spul te komen.
Of zijn het de boeren? Als zijn consequent duurzaam produceren, dan heeft de burger geen andere keus.

Geef een reactie