Après ski beraad

Après ski beraad Premier Balkenende heeft het ontslag van de PvdA-ministers ingediend. De koningin houdt het ontslag in beraad. Ondertussen in Lech.

Kamerheer: Hij is weer gevallen.
Koningin: (zucht) Wanneer heeft die jongen nou eens de benen om mij op te volgen?

Kamerheer: Nee majesteit, met WA gaat het helemaal goed. Ik heb hier een brief van de premier.
Koningin: (diepe zucht) En die heb je laten vallen?

Kamerheer: Nee majesteit, het kabinet is gevallen.
Koningin: (hele, diep zucht) Alweer?

Kamerheer: Dat heb ik u zojuist gezegd, majesteit.
Koningin: Ja, ja, ik begrijp het al.

Kamerheer: Mooi.
Koningin: Zeg, nu moet je niet brutaal worden. En waarom heeft hij deze keer zijn zaakje laten vallen?

Kamerheer: Hij heeft het niet laten vallen. Tenminste, dat schrijft hij hier. Wouter Bos heeft het gedaan.
Koningin: Bos? La-me-nie-lachen, zeg! Dat is dan de eerste keer dat hij iets voor elkaar krijgt.

Kamerheer: U zegt het majesteit.
Koningin: Ah, aan je oren mankeert dus niets. Nou vooruit, zorg dat ik JP aan de lijn krijg…..

Balkenende: Majesteit?
Koningin: Zo JP, wat moet ik nu met die brief van je?

Balkenende: In beraad houden, majesteit.
Koningin: En waarom zou ik dat doen, hè?

Balkenende: Dan kunnen wij hier even nadenken.
Koningin: Dan kunnen jullie wat?

Balkenende: Dan kunnen wij hier even na…..
Koningin: Mhoewahaahahaaa!!!! (roept de kamerheer om een dubbele glühwein).

Balkenende: Majesteit?
Koningin: Hou even je mond, JP! (neemt twee flinke slokken).

Balkenende: Majesteit?
Koningin: Ho, JP! Luister, dit flik je me alweer voor de derde keer. Net nou ik lekker vrij ben, En jullie zouden toch ook op reces?

Balkenende: Ja, maar….
Koningin: Niks te maren. Ik accepteer geen enkel kabinetje meer van je!

Balkenende: Maar majesteit, ik…
Koningin: Juist ja! Ikke, ikke, ikke en de rest kan stikken! Die egotrip van jou, is nu definitief afgelopen, mannetje. Ik hoef me hier geen seconde langer over te beraden. Ontslag geaccepteerd. Van die ministers. En van de hele santenkraam, met jou voorop!

Balkenende: Maar wie regeert er dan verder?
Koningin: Dat doe ikzelf wel.

Balkenende: Helemaal alleen?
Koningin: Mwah, zou ik best kunnen, maar is niet verstandig. Nee, ik weet er wel een paar. Bert de Vries, Laurens Jan Brinkhorst, Bas van der Vlies, Rinnooy Kan, …..

Balkenende: Mag ik u adviseren om….
Koningin: Man, hou toch eens op! Het is over, uit, genoeg, basta! Kamerheer!

Kamerheer: Majesteit?
Koningin: Wis het nummer van die JP even uit het bestand en bel dan even het lijstje onder Raad van Wijzen, wil je?

Geef een reactie

Uitslaande brand

Uitslaande brand Op het moment van dit schrijven is het nog geen feit, maar zo serieus is het einde van de Balkenende-dynastie nog nooit geweest. Balkenende IV begon 22 februari 2007 en de kans is groot dat de zittingstermijn op 3-jarige leeftijd moet worden opgeheven.

Update: Net niet die verjaardag gehaald.
Dan nemen we afscheid van 2770 dagen Balkenende. Zeven jaar, 5 maanden en 71 dagen, als op 21 februari de koningin erbij moet worden gehaald. Het is dus 2768 dagen geworden. Eindigend met een coalitie, waarvan vanaf het begin al de vraag kon worden gesteld: als dat maar goed gaat.
Balkenende maakt nog wel kans, als de demissionaire toestand lang genoeg duurt, 1 plaats te stijgen op de ranglijst van langstzittende premiers. (Na Lubbers en Kok. Drees zakt dan naar de 4e plaats).

Een vraag die vooral de laatste jaren vaker werd gesteld. In 2008 telden we al 19 kleinere en wat steviger conflicten binnen het kabinet of tussen de coalitiepartijen (zie de artikeltjes op dit weblog over de Binnenbrandjes van het jaar 2008, met hier de poll-vraag en hier de uitslag).

Blijkbaar had het kabinet dat artikel ook gelezen en deed het wat rustiger aan in 2009. Slechts 7 innerlijke conflicten leiden tot binnenbrandjes, die telkens net op tijd geblust konden worden.
Dit jaar laaide het vuur weer op en steeds heftiger. Vijf binnenbrandjes, waarvan de Uruzganbrand meer als een uitslaande brand betiteld mag worden. Krijgt Balkenende spijt dat hij niet veel eerder tot ontBossing is overgegaan?

Want vooral vorig jaar leken Bos en Balkenende elkaar steeds vaker in de haren te vliegen. Dat begon al toen de kredietcrisis een voldongen feit was en er nagedacht moest worden over hoe het kwam en welke maatregelen het kabinet zou moeten nemen.
Toch wist men de onenigheid telkens te sussen. Bos krijgt nu van een aantal kanten het verwijt naar zijn hoofd geslingerd met een verkiezingscampagne bezig te zijn, maar dat verwijt mag Balkenende evenzeer treffen. Tot nu toe leek het spel verdacht veel op een afgesproken strategie. De zevende pijler onder dit kabinetsbeleid.

Die moest er wel voor dienen de rit volledig uit te zitten. Maar als je met vuur speelt neemt wel het risico dat een bewust gesticht kwajongensfikkie uit de hand loopt. En dat lijkt nu te gebeuren.
Het vuur is natuurlijk ook stevig aangewakkerd door de oppositiepartijen, die het verwijt van campagnevoeren ook wel in eigen zak kunnen steken.
Want er waren toch echt wel momenten dat men het vuur zo aan de schenen van het kabinet had kunnen leggen dat de hele boel finaal was afgebrand. Maar nee, ook de oppositie kwam niet verder dan slechts twee moties van wantrouwen en geen enkele motie tot aftreden.

Mijn menig is duidelijk: Balkenende had naar aanleiding van het rapport Davids al tot ontslag gedwongen moeten worden. Dat ging over een kwestie waarvan is gebleken dat er onnodig vele slachtoffers zijn gevallen. Dat is voor mijn een duidelijke grens.
Bij de Uruzganmissie mag misschien ook gelden dat er onnodige slachtoffers zijn gevallen, maar er speelt nog wel de zogenaamde wederopbouw. Hoe moeizaam dat ook misschien verloopt.

Bos had bij het debat over de Irak-kwestie natuurlijk ook even ferm kunnen zijn, als nu. Een ding moet je hem nageven: hij is een man van zijn woord. In december zei hij in een interview in Vrij Nederland dat hij een hardere koers zou varen en de tegenstellingen met de coalitiepartners zou opzoeken. Omdat hij in campagnetijd meer vrijheid heeft en niet noodzakelijk het kabinetsbeleid hoeft te verdedigen.

Dat het nu tot de val van ook zijn kabinet lijkt te leiden, daar heeft hij misschien niet helemaal op gerekend. En of hij er stemmenwinst voor zijn PvdA mee zal halen, is nog maar zeer de vraag.

Geef een reactie

Maatschappelijk verantwoorde bonussen

Maatschappelijk verantwoorde bonussen Nu er, gedwongen door de crisisperikelen, het idee dat sommige bonussen flink ontspoord zijn omgezet wordt in een wat voorzichtiger praktijk, doen diverse bedrijven toch pogingen de bonussen overeind te houden.
Tussen geleuter over “eenmaal gemaakte afspraken” of “ze vluchten naar het buitenland”, waarmee soms wordt verantwoord wordt waarom de bonussen toch nog aan de hoge kant blijven, zit ineens een hele mooie. De maatschappelijk verantwoorde bonus.

Maatschappelijk verantwoord ondernemen (MVO) is tegenwoordig de smeerolie waarmee bedrijven in de markt willen blijven en klanten aan hen willen binden. De voorzitter van de Nederlandse Spoorwegen weet dat zijn bedrijf klanten kan verliezen als winterse grillen de dienstverlening verstoren. Hij gaat over het spoor en niet over het weer, dus hij zou best zijn bonus kunnen houden.

Maar nee, de NS-voorzitter maakt zijn bonus (71 duizend euro) over naar de slachtoffers in Haïti. Kijk, wie zou nu nog bezwaar kunnen hebben tegen die bonus?
Ik heb eerder wel eens betoogd dat veel te hoge bonussen geld onttrekken aan de samenleving. De NS-voorzitter stort het terug naar een door hem aangewezen goed doel.

In de MVO-codes zou dat voorbeeld opgenomen moeten worden. Het solidariteitsprincipe van de bonus. Geld verdienen en dat weer maatschappelijk verantwoord investeren.
De ING kan ineens een jofele bank worden en de 520 miljoen aan extra beloning overmaken naar minister Koenders, om het te verwachten bezuinigingsleed op te vangen.

Zou een maatschappelijk verantwoorde bonus wereldwijd geaccepteerd kunnen worden door het publiek?

Geef een reactie

Welke cold case wil jij openen?

Cold case Dankzij hedendaagse technologie zijn twee zaken uit 1991 opgelost. In een geval leidde dat tot een veroordeling, in een ander geval tot vrijlating van een man die al 18 jaar vastzat.

Cold cases. Zonder het forensische DNA-onderzoek van deze tijd zouden oude zaken voorgoed in de vergetelheid raken, een spoor achterlatend van teleurgestelde slachtoffers en vermeende daders. Maar nu de techniek is gevorderd kan de speciale cold case eenheid van het Openbaar Ministerie nog eens diep graven in de geschiedenis.

De politie is zelfs ingeschakeld om de moord op Willem van Oranje opnieuw te onderzoeken. Een akkefietje van ruim 400 jaar geleden. Nu is dat geen echte cold case, omdat er geen redenen zijn aan te nemen dat Balthasar Gerards ten onrechte is veroordeeld. Het onderzoek bracht wel enkele details aan het licht, die niet overeenkwamen met de geschiedschrijving van de aanslag. Veel meer komen we niet te weten omdat het graf van Willem niet open mag.

Een zaak van 18 jaar geleden, een zaak van 400 jaar geleden. Dat is nog niks vergeleken bij een kwestie van bijna 1700 ruim 3300 jaar geleden. Toetanchamon is niet vermoord door een klap op het hoofd, maar gestorven aan een botziekte en malaria. Ook hier wordt de geschiedschrijving achterhaald door DNA-onderzoek en andere moderne technieken (zie artikel van NRC).
Veel eerder wist een wetenschapper zelfs de joodse geschiedenis te wijzigen met (onder andere) behulp van DNA-onderzoek (lees meer in dit artikel van Trouw).

Zou het wat uitmaken als we wisten dat Napoleon niet naar Elba was verbannen, maar dat een plaatsvervanger op het eiland terecht is gekomen? Wat verandert er als we erachter komen dat Jezus een en dezelfde persoon blijkt te zijn als Boeddha en Mohammed?
DNA kan de toekomst bepalen door de geschiedenis te veranderen. Welke cold cases zou jij graag heropend willen zien? En wat zou het moeten opleveren voor een toekomst die jij voor ogen hebt?

Geef een reactie

Gedrgagscode stembureaus

Gedragscode stembureaus Dat een stembureau niet gesponserd mag worden, lijkt me duidelijk. Maar mag een stembureau zelf aan sponsoring doen? Er is met sponsoring misschien een probleempje op te lossen: de bemensing van de stembureaus.

Op de website van de Kiesraad staat: “Op een stembureau dienen permanent minimaal drie leden aanwezig te zijn. Met het oog op de lange openingstijden is het raadzaam om voldoende plaatsvervangende leden te benoemen, zodat gerouleerd kan worden“.
De gemeenteraadsverkiezingen kennen een wat lage opkomst van kiezers. Voor het uitbrengen van een stem, hoeft de kiezer echter niet de hele dag in de weer te zijn. Maar wie heeft er belangstelling om een hele dag op het stembureau door te brengen?

De vergoeding is minimaal en als de opkomst tegenvalt, kan het ook een hele saaie dag worden. De gemeente Noordoostpolder heeft een fraai aanbod. Leden van sportverenigingen, die een dagje stembureau doen, kunnen daarmee € 100,- (per vrijwilliger) verdienen voor de clubkas. Voetbalvereniging Flevoboys roept dus enthousiast alle leden op zich aan te melden.

Nou ja, het is voor een goed doel, dus deze vorm van omkoperij zullen we maar gedogen. Zoveel trammelant zal dat in en rond de stembureaus niet geven.
Hoewel? Maken gepensioneerden, die wat bij willen verdienen aan de democratie, dan nog wel een kans het stembureau te beheren? In de gemeente Wolde had B&W besloten 70-plussers het baantje niet meer te gunnen. Ze zijn te traag, tellen de stemmen vaak verkeerd. Dat moest maar eens afgelopen zijn.

Het besluit gaf meteen gesodemieter in Wolde en de burgemeester heeft het besluit weer ingetrokken.
De Kiesraad stelt: “De wet stelt geen leeftijdsgrens voor leden van stembureaus, onder- noch bovengrens. Wel wordt verondersteld dat een lid van een stembureau in staat is om de verantwoordelijkheid te nemen die bij die functie past. Bij die beoordeling kan leeftijd een rol spelen. Het komt daarom zelden of niet voor dat iemand die jonger is dan achttien jaar tot lid wordt benoemd“. Over 70-plussers geen woord.

Zij zijn voorlopig gered. Gemeenteraadsleden niet. Ook zij mogen een stembureau bestieren, hoewel de Kiesraad adviseert terughoudend te zijn met raadsleden, die nu verkiesbaar zijn: “Zij hebben immers belang bij de uitkomsten van de stemming“.
Een advies, geen verplichting. Elke gemeente mag het zelf bepalen. Een aanpassing van de Kieswet om raadsleden (verkiesbaar of niet) uit te sluiten van is nog in voorbereiding, maar in Midden-Delfland en Nunspeet zul je geen wethouders of raadsleden achter de tafel in het stembureau zien zitten.
De lokale raadsleden vinden het flauwekul. De VNG (Vereniging Nederlandse Gemeenten) vindt het ook een wat doorgeschoten blijk van wantrouwen. Minister ter Horst blijft echter bij het voornemen de Kieswet bij te stellen (lees meer op Binnenlandsbestuur.nl).

Sponsoring, leeftijdsdiscriminatie en politieke belangenverstrengeling in de stembureaus. Tel daar bij op dat er elke gemeenteraadsverkiezing altijd wel weer sprake is van het al dan niet ronselen van stemmen en frauduleuze inschrijvingen, dan vraag je je af waarom het kabinet op dit gebied niet een gedragscode eist van de gemeenten.

Geef een reactie

Niet bij brood alleen

Niet bij brood alleen “De welstandsgroei is de afgelopen jaren fiks geweest. Helaas nam ook de werkloosheid toe. Grondstoffen en energie worden schaarser, het levensmilieu is op vele punten grondig beschadigd en het lot van de armste landen heeft nauwelijks verbetering ondergaan.
Onderlinge menselijke verhoudingen zijn op niet weinig punten verhard. Mensen worden vanwege hun godsdienst vervolgd of op grond van hun ras onderdrukt. Ook binnen onze grenzen stellen mensen zich makkelijker dan ooit in bunkerstellingen tegenover elkaar op.
Bij dit alles neemt voor velen de eenzaamheid toe. Een gevoel van onveiligheid, van zich bedreigd weten steekt de kop op. Tegen de overmacht van een moderne wetenschap, alles regelende techniek en een bijna magische economische macht voelt de mens zich ongeveer weerloos”.

Komt bovenstaande je bekend voor? Nog niet? Lees dan eerst het antwoord op genoemde problemen:
“In de eerste plaats is het onze overtuiging dat veel problemen teruggaan op het feit, dat onze samenleving te weinig de trekken heeft vertoond – en nog toont – van een echt verantwoordelijke samenleving. Een samenleving, waarin mensen zich voor elkaar verantwoordelijk weten en ook aan elkaar verantwoording willen afleggen”.

Rinkelt het belletje al? Wat je net las, komt uit het eerste verkiezingsprogramma (pdf!) van het CDA. In 1977 ging de partij op verkiezingscampagne en deed een appel op de burgers. Het christen democratisch appel was gebaseerd op de overtuiging dat “de mens niet leven kan bij brood alleen”.
Het is 2010, de problemen zijn nog steeds hetzelfde. Het antwoord ook. De verantwoordelijke samenleving staat centraal in het regeerakkoord van het huidige kabinet.

Met ‘niet bij brood alleen’ bedoelde het CDA “een samenleving waarin de verantwoordelijkheid wordt beseft die wij dragen tegenover God voor de instandhouding van zijn schepping, ook al kost dat wellicht een vertraging in de uitbouw van ons materieel geluk”.
Dat materieel geluk staat nu onder druk. Welvaart in de vorm van goed onderwijs, goede gezondheidszorg en een aardig inkomen heet onbetaalbaar te zijn, als de burger zelf niet meer gaat betalen voor deze luxe. De oplossing wordt dus gezocht in de portemonnee van de burger, want die moet immers zijn verantwoordelijkheid kennen?

Nu zal een goedwillende burger best meer willen betalen voor die voorzieningen. Vrij veel burgers kunnen ook meer betalen, zonder al te veel overdadige luxe in te leveren. Maar ook vrij veel burgers zullen drastische wijzigingen in hun uitgavenpatroon moeten aanbrengen, om solidair te zijn met die algehele verantwoordelijkheid. En bij brood alleen moeten leven.
Klinkt overdreven dramatisch, maar je zal het aantal mensen op wie dat slaat maar de kost moeten geven.

Die kost geven, onze samenleving nog wel op dat solidariteitsprincipe gebouwd. Wie zwemt in het geld, betaalt mee aan de kost van degenen die op een droogje staan.
Het is dus belangrijk dat er genoeg mensen zijn die veel verdienen. De grondslag voor het solidariteitsprincipe zijn de inkomensverschillen? Zonder rijke mensen stort de gedeelde welvaart in elkaar?

De directeur van de broodfabriek moet dus meer verdienen dan de bakker en die weer meer dan de bakkersknecht. De directeur van de broodfabriek heeft een hele grote verantwoordelijkheid. Draait hij of zij de fabriek naar zijn mallemoer, zit de bakker zonder brood. Die kan de winkel wel sluiten en zijn bakkersknecht de bijstand in schoppen.
Dat is de heersende logica van onze economie. De directeur komt er nog redelijk van af, want directeur kan je van elke fabriek zijn. De bakker kan misschien nog iets ander opwarmen en een andere toko beginnen. De bakkersknecht moet maar afwachten of zijn baas plaats heeft in de nieuwe winkel.
Niet getreurd om de knecht. Die mag een poosje bungelen in het vangnet van de Sociale Dienst, die hem in ieder geval tijdelijk actief houdt als straatveger, tot er weer wel werk is, waarvoor hij zo kundig is opgeleid op het vmbo.

De directeur gaat er niet op achteruit, de bakker een beetje en de knecht behoorlijk, omdat degenen die rijk en werkend zijn, niet teveel kunnen betalen aan die solidariteit. Er moet ook nog wat overblijven om huizen te betalen, waarvan je de status van een directeur van af kunt zien. Wat heb je eraan als je kunt zwemmen in het geld en geen zwembad hebt?

Nou kan iedereen wel zonder een zwembad, niemand kan zonder brood. Wat is er nou zo slecht aan het idee iedereen die voor brood zorgt, een riant en zorgeloos inkomen te betalen? Die directeur dus, maar ook die bakker en zijn knecht.
Het nieuwe solidariteitsprincipe zou moeten zijn: iedereen die arbeid levert voor alle zaken die we belangrijk vinden, moeten meer verdienen. De bakkersknecht kan alleen meer verdienen als de directeur wat inlevert. Dat moet geen probleem zijn, omdat de directeur niet zonder zijn knechten kan.

Noten:
1. Het gelinkte CDA-verkiezingsprogramma komt van de Rijksuniversiteit Groningen.
2. Dit artikel is een reactie op het artikel “Stelen van de rijken is niet solidair” op Sargasso.

Geef een reactie

Stemmen in de nacht

Stemmen in de nacht Drie maart komt dichterbij. Er wordt hard gewerkt om de kloof tussen kiezer en stembus kleiner te maken. Met name de kersverse 18-jarige kiezers zijn doelwit van campagnes om de opkomstcijfers te verhogen.

Je moet er niet gek van staan te kijken als 4 maart de kranten koppen: Verkiezingsuitslag beïnvloed door alcohol en partydrugs.
In Den Haag en Groningen worden feestjes gebouwd in de nacht van 2 op 3 maart. Den Haag houdt een VerkiezingsNach, met “bekende en minder bekende artiesten”, waaronder Jozias van Aartsen, die de eerste stem zal aannemen. Om 0:00 uur gaat de eerste stembus open.
Groningen komt met de NACHTTIEN in De Oosterpoort. Met “comedy en diverse activiteiten”, zoals het openen van de eerste stembus om 01:00 uur.

Zulke feestjes kunnen de opkomst met 6 procent verhogen, had politicoloog André Krouwel vorig jaar in Almere geconstateerd. Wel aan te raden om van de stemkaart het toegangsbewijs voor het feest te maken en een stembus paraat te hebben. En vooral hippe artiesten, die duidelijk maken dat stemmen een feest is, aldus Krouwel op Binnenlandsbestuur.nl.

Voor al die mensen die er voor kiezen op 4 maart gewoon fris en uitgeslapen op werk te zijn of in de schoolbanken te zitten, wordt nog veel meer ondernomen om ze bij de bus te krijgen. Met toeters en bellen worden mensen naar de stembus gebracht of de stembus komt naar hen toe. Nu zijn stembussen op NS-stations en in winkelcentra wel zo handig. Niets mis mee. De grenzen van het betamelijke worden echter opgezocht in het Brabantse Veldhoven.
De VVD lokt mensen met krasloten naar de stembus. Het kraslot als fraaie metafoor voor je stembiljet: je hebt een kans, maar of je die ook kan verzilveren weet je niet. In ieder geval toont de Veldhovense VVD daarmee over aardig wat zelfkennis te beschikken.

Waarom er, met veel feestgedruis, niet een Nationale Collecte van gemaakt?
De burger een week lang opjutten en op 3 maart, voor dag en dauw, stemmencollectanten op pad sturen, die bij de mensen thuis langs gaan. Wie een geldig ingevuld stembiljet inlevert, krijgt een staatslot.
De burgers die niet thuis zijn aangetroffen, worden door de collectanten op straat en in bedrijven benaderd. De hele dag zenden de omroepen de laatste stand van uitgebrachte stemmen uit. Dat kan nooit zo’n mooi getal worden, als bij de hulpactie voor Haïti, maat wie weet halen we nog eens het hoogste opkomstpercentage ooit.

Feestjes of niet, ik blijf er voorlopig bij dat het opkomstpercentage niet gek veel hoger dan 60 procent zal komen te liggen. Tenzij iemand met een nog veel briljante idee komt om mensen naar aan het stemmen te krijgen.

Geef een reactie

Postcode als probleemoplosser

Postcode als probleemoplosser Vul je postcode in en win een hypotheek, of een plek op een basisschool, of een operatie. Met je postcode kun je net zoveel winnen als verliezen. Dat de postcode een selectiemiddel is bij een loterij, daar kunnen de meeste mensen wel mee leven. Is de postcode echter een van de middelen waarmee ziekenhuizen opereren, dan kunnen mensen eraan doodgaan.

In januari kwam het Academisch Ziekenhuis in Maastricht in het nieuws met een selectief postcodebeleid voor hooggespecialiseerde hulp. Alleen mensen in de nabije omgeving van het ziekenhuis zouden toegelaten worden voor hulp. Het NRC publiceerde zelfs een lijst (pdf!) met de kwaaltjes waar het om ging en daar staan toch dingen bij die dodelijk kunnen zijn.
Nu worden Amsterdamse ziekenhuizen geïnspecteerd, omdat ook zij patiënten selecteren op postcodes.

De postcode als probleemoplosser. Want een van de argumenten bij de ziekenhuizen is dat door gebrek aan personeel en bezuinigingen (gevolg van het kabinetsbeleid), men wel selectief moet zijn.Veel eerder dachten banken en verzekeraars dat ook al. Met de crisis in de kleren wilden de financiers riskante hypotheekverstrekkingen en verzekeringen voorkomen. De postcode was hun hulpmiddeltje en hoorde die code bij een probleemwijk, dan kon je het wel schudden.

Gemeenten hanteren de postcode om de diversiteit in hun basisscholen te vergroten. Tot frustratie van ouders die de vrijheid willen behouden hun kind in een verdergelegen postcodegebied op school te sturen. Aboutaleb, via het staatssecretarisschap, nu burgemeester van Rotterdam, werd er ooit als wethouder van onderwijs in Amsterdam om bekritiseerd.
De gemeente Deventer vindt het een succesformule om tot minder “zwarte scholen” te komen.

Onderwijs, financiën en zorg. Drie sectoren die een postcodeloterij zijn geworden. Waarmee betrokken instellingen hun problemen hopen te overwinnen. De verliezers zijn de postcodehouders.
Dat kan natuurlijk anders. Als burgers dan toch geselecteerd moeten worden op basis van hun postcode, laat ze dan ook wat mee winnen. Gratis schoolboeken, een lagere rente of een gratis operatie.

Meer kansen met je postcode? Staatsteun. Mensen die hun huis moeilijk verkocht krijgen (crisisprobleempje) zouden hun postcode naar het ministerie van VROM op kunnen sturen. Elk kwartaal wordt er een postcode getrokken. De prijs: de bijbehorende woning wordt opgekocht door de overheid.
Lastenvermindering. Elk half jaar trekt het ministerie van Financiën een postcode. De bijbehorende gemeente is de klos. De lokale belastingen moeten een jaartje omlaag.
Stimuleringpremies voor spreidingbeleid. Vul de postcode van een krimpgemeente van jouw keuze in. Stuur het op naar het ministerie van VROM. De winnaars krijgen verhuiskosten vergoed, de oude woning wordt opgekocht en het Rijk regelt werk in je nieuwe omgeving.

Iemand nog meer ideeën voor de postcode als probleemoplosser?

Geef een reactie

Kiezen vòòr je keuze

Kiezen voor je keuze Hoewel gemeentepolitiek zich letterlijk toch veel dichter bij ‘de mensen’ afspeelt dan het landelijke circus, vinden ruim 40 gemeenten het toch noodzakelijk hun burgers de gelegenheid te geven tot het inwinnen van een stemadvies. Kennen de kiezers hun lokale politici dan niet genoeg?

Die gemeenten maken gebruik van de bekende stemwijzer. Een digitale vragenlijst, waarmee je aan lokale issues je ‘eens’ of ‘oneens’ kunt verbinden, waarna de aap uit de mouw komt. De partij die het beste met je stemwijzergedrag past.
De stemwijzer is ontwikkeld door het IPP (Instituut voor Publiek en Politiek). Hier een fictief voorbeeld. Wie de vragenlijsten van de diverse gemeenten wil bekijken, moet op de website van zijn of haar gemeente zijn.

Het kan ook anders. In Groningen heb je de mogelijkheid een politicus op zijn/haar blote gezicht te beoordelen. In een krappe 20 seconden heb je je stemadvies. Dr. Babalins Koppensneller is natuurlijk bedoeld als grap, maar ik zou de uitslagen wel eens willen zien als dit ideetje wordt toegepast op het stembiljet. Naast de vakjes niet alleen de namen, maar ook de koppen.

Behalve het gezicht, is er wel meer interessants aan het profiel van een politicus. Dat denken ze tenminste bij Het Nieuwe Stemmen.
Op wiekiesjij.nl stel je eerst een uitgebreid profiel samen. Je kan niet alleen de specifieke expertise die jij belangrijk vind voor een kandidaat selecteren. Ook kan je aangeven welke leeftijd, hobby’s, doelgroepgerichtheid, het aantal jaren ervaring als raadslid of woonachtigheid in jouw gemeente je belangrijk vind. Waarna een lijstje kandidaten verschijnt die bij dat profiel passen.
Helaas alleen nog beschikbaar voor 10 gemeenten en 1 stadsdeel.

Alleen in Groningen kun je alle drie genoemde stemadviseurs gebruiken. Een vergelijking van de diverse uitslagen is dus alleen daar mogelijk. Is daar niet een slimme student die de drie stemwijzers kan integreren en daarmee de meest uitgebreide politieke datingsite maakt?

Over een datingprofiel gesproken: In Amersfoort mag op 3 maart in het stemhokje ook een keuze maken uit 10 competenties waar de nieuwe burgemeester aan moet voldoen. De meest gekozen vaardigheid wordt opgenomen in het officiële profiel waar de nog te benoemen burgemeester aan moet voldoen.
Tien competenties voor een burgemeester van een middelgrote stad! Op mijn werk mag ik MBO-stagiaires begeleiden die heel wat meer competenties moeten waarmaken om voor een onderbetaald baantje in aanmerking te komen.

Geef een reactie

Telefoontolk

Telefoontolk Hallo? Lange afstand? Ja, dit is me … wie is dit? Wat? Whadaya bedoel ik ben een christen? Ik weet het niet. Wie een Callin '? DDD-zeg je HH-hemel? Www heh heh … w-goed hello Heer! Sir? Heb ik afgelopen zondag? Heer, het is zo katoen-Pickin 'moeilijk meer om naar de kerk gaan op zondag de hele dag en, en nacht, en dan moeten opstaan de volgende ochtend.

Dit, dames en heren, is de vertaling van een telefoongesprek. Nu nog een schriftelijke vertaling van een Engelstalig script. Een service van Google met behulp van de knop “Vertaalde zoekopdracht” of “Vertaal deze pagina”.
Maar Google gaat voor meer en wil het mogelijk maken om real life (vertaling: reëel lijf) telefoongesprekken direct te vertalen door een digitale tolk.

De techniek heeft men al in huis en Google denkt het binnen een paar jaar on line (vertaling: op linie) te kunnen gooien. Gezien de huidige vertaaltechniek van Google, kun je een vertaling als hierboven verwachten. Niet gezeurd, want taal is nu eenmaal een heel lastige code en de tekst hierboven is redelijk te volgen, als je ook thuis bent in engelse grammatica en woordkennis.

Het is lang niet altijd zo beroerd vertaald. Opvallend is dat franse en duitse teksten het in de vertaling vaak beter doen, dan engelse teksten. Hoewel ik bij een stukje duitse tekst in de vertaling dit nog tegenkwam: “Je hoeft niet wennen, anzuläuten God alleen via de noodoproep.”

Het zou wel fantastisch zijn, zo’n telefoontolk. Maar je moet er niet aan denken wat een meeluisterende veiligheidsagent van de kromme vertalingen maakt. Die denkt natuurlijk dat in een soort codetaal staatsonveilige boodschappen worden uitgewisseld.

Geef een reactie