Tag archieven: klimaat

Mens van het Jaar: de stille meerderheid

Mens van het Jaar: de stille meerderheid

(Eerder verschenen op Sargasso)

Wie namens de zwijgende meerderheid zegt te spreken, moet zijn mond houden. Stilte is immers de stem van die meerderheid, dus wat schreeuwen eigenlijk al die zelfbenoemde woordvoerders van de ‘stille meerderheid’?

Onze zoektocht naar de zwijgende meerderheid, het Nederlandse synoniem voor ‘silent majority’ en die we derhalve hier stug de stille meerderheid zullen noemen, leverde niets op. Een conclusie kan zijn dat de Nederlandse bevolking te genuanceerd in elkaar steekt om ooit een echte stille meerderheid te kennen. Verkiezingsuitslagen geven een dermate verdeeld beeld weer dat die conclusie misschien is te rechtvaardigen.

Misschien is het geen meerderheid maar een groep ‘ongehoorden’, die net groot genoeg zou zijn om een publieke omroep voor op te richten. Hebben de initiatiefnemers zich al opgeworpen als woordvoerder van de stille meerderheid? Het zou hun geloofwaardigheid aantasten.

Niet dat ze daar wakker van zullen liggen, want als ze voor onwaarheden niet terugdeinzen, zullen ze ook niet in hun eerste de beste contradictio in terminis stikken. Net als hun pleitbezorger die al eens demonstreerde hoe 18 onwaarheden in 2 minuten zonder enig weerwoord op de publieke omroep werden vertoond.

Nee, wij konden geen concrete stille meerderheid vinden. Wel veel burgers voor klimaatmaatregelen, ook veel burgers die ontwikkelingshulp steunen en boeren en burgers die de landbouw veranderen. Ook al hoor en lees je daar weinig over, wij gaan niet roeptoeteren dat we hier de stille meerderheid nu wél hebben gevonden.

In zijn column van vorige week komt Chris Klomp op voor de ‘gematigde Nederlanders’, de groep die ‘ongehoord’ wordt ondergesneeuwd door het mediageweld dat vooral de ‘boze Nederlander’ bedient:

Ruim 80% die niet kiest voor de PVV of de FvD. Het is de 70% die aangeeft vertrouwen te hebben in de rechtspraak. Het zijn de 2 miljoen mensen die iedere dag weer afstemmen op het populairste journaal van Nederland: het NOS-Journaal van acht uur. Het zijn de 17 miljoen (-50.000) mensen die geen lid zijn geworden van Ongehoord Nederland! De ruim vier miljoen lezers die niet trappen in het frame van ‘de gekleurde MSM’ en iedere dag weer een nieuwsproduct gebruiken van het AD. De 4 op de 5 Nederlanders die helemaal geen Nexit willen. De 62 procent van de Nederlanders van vijftien jaar en ouder die zegt een ander te vertrouwen.

De gematigde Nederlander. De genuanceerde Nederlander. De nuchtere Nederlander die roeptoeters laat blèren en gewoon doet wat gedaan moet worden. Laten we, in deze tijden van eindejaarslijstjes, die benoemen tot ‘Mens van het Jaar 2019’.

Geef een reactie
De stembus is geopend! Wie wint de Gouden Hockeystick 2019?

De stembus is geopend! Wie wint de Gouden Hockeystick 2019?

Sargasso reikt dit jaar voor het eerst een prijs uit voor de klimaatontkenner van het jaar: de Gouden Hockeystick! Welke persoon of organisatie in Nederland speelt de grootste rol in het verspreiden van des- of misinformatie over klimaatwetenschap of antropogene (door de mens veroorzaakte) klimaatverandering, in zo’n mate dat je het crimineel zou willen noemen?

Op de shortlist vind je meer informatie over de kandidaten (Stichting Clintel, Marcel Crok, Thierry Baudet en Shell), de redenen van hun nominatie en de criteria (de lijst met afvallers van dit jaar vind je hier). De winnaar wordt op 31 oktober bekend gemaakt.

Ga naar Sargasso en breng ook jouw stem uit.

 

Geef een reactie
Regen? Staatsteun!

Regen? Staatsteun!

Wie meent dat dit kabinet lak heeft aan welk solidariteitsprincipe dan ook, heeft het mis. Festivals die dreigen om te vallen door storm en tegenwind, worden gered door minister Bussemaker. Ze heeft het aanzienlijke bedrag van 500.000 euro in het ‘Slecht Weer Fonds’ gestort.

Festivalorganisaties die door slecht weer ten onder dreigen te gaan, kunnen subsidie uit dat fonds krijgen. Zoals dat bij staatssteun hoort, dienen de getroffen organisaties de hulp terug te betalen zodra ze zichzelf weer kunnen bedruipen.

Misschien een goed voorbeeld voor andere ministeries. Minister Kamp kan een fonds volstorten ten behoeve van het midden- en kleinbedrijf, voor ondernemers die dreigen te verzuipen als braderieën worden afgelast.  Minister Schippers kan sportverenigingen helpen die bij elke wolkbreuk toernooien moeten stopzetten.

Gezamenlijk kunnen de ministeries een Deltaplan tegen regeldruk regendruk opstellen. Want wie wordt er nou niet op kosten gejaagd door slecht weer?

1 reactie

Waarom vinden mensen sneeuw leuk?

Sneeuwruimer Toen het maandagavond hier begin te sneeuwen, holde een collega enthousiast naar buiten. Even dachten we dat ze een oude bekende had gezien, maar nee, het ging haar om de sneeuw. Hoe leuk zulk enthousiasme ook is, ik begreep het niet helemaal. Tot ik me realiseerde dat deze collega bijna 30 jaar jonger is. In dat prille leven had ze nog maar weinig sneeuw gezien.

Is dat de reden voor de sneeuwpret? BBC News zocht dat eens uit. Ook op het Britse eiland is sneeuw voor veel mensen iets fascinerends. Heeft dat soms te maken met het naderend Kerstgevoel? Kerst en sneeuw zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Zo sterk zelfs dat er ook in landen waar nooit sneeuw valt, kerstkaarten met sneeuw erop worden verkocht.
Dat sneeuw voor velen een vrij nieuwe ervaring is, omdat sneeuw in de jongste geschiedenis steeds zeldzamer werd, verklaart misschien ook het euforie over het witte spul.

Maar dat kerstgevoel en het gebrek aan sneeuwervaring, is historisch gezien nog niet zo heel oud. Wat verder terug in de geschiedenis, was sneeuw iets om goed voor uit te kijken. Robert Penn, een van de auteurs van “The Wrong Kind of Snow: How the Weather Made Britain”, wijst erop dat slecht weer lang geleden een zaak van leven en dood was.
Nu kennen we het ongemak van gladde stoepen en haperend trein verkeer, maar in de Middeleeuwen was het een veel moeilijker tijd voor bijvooreeld de boeren, die door de winter werkloos zonder eten konden raken. Ook voor soldaten was sneeuw levensgevaarlijk. In menig winterse veldslag legden ze het loodje. Iedereen kent wel de verhalen over de barre winters waar Napoleon’s troepen aan ten onder gingen.

Winter komen, winters gaan. Meestal in clusters van een jaar of drie, vier, zegt Philip Eden, schrijver van “Great British Weather Disasters”. Wie in de 80’er en 90’er jaren is geboren, heeft vooral zachte winters meegemaakt. De ervaringen van de laatste twee, drie jaar zijn dus nieuw voor hen en dat verklaart misschien hun winterse vrolijkheid.
Maar hoe zit dat dan in landen waar sneeuw aan de orde van de dag is? Tja, ook in Canada, waar winters gegarandeerd sneeuw hebben, trekken mensen er op uit om zich met de sneeuw te vermaken, zegt de Canadese journalist Luke Barry. Lekker toeren op de snowmobiles, bijvoorbeeld.

Hier in Nederland lijkt het ook een en al sneeuwpret. Tenminste, als er een beetje fatsoenlijk sneeuw is en het ook nog even wil blijven liggen. Wel de stoep voor de deur sneeuwvrij houden. Sinds de vorige winter weten we dat het geen wettelijke verplichting is, maar mee burgermansfatsoen. Gebruik dan wel de Sno Wovel (youtube) en sneeuwruimen is milieuvriendelijke sneeuwpret.

Persoonlijk sluit ik me aan bij de hierboven genoemde weerdeskundige Philip Eden. Sommige mensen haten sneeuw, vooral als ze wat ouder worden. Ik kan me de sneeuwpret in mijn jongste jaren goed herinneren. Gigantische sneeuwpoppen maken, sneeuwforten bouwen en dan een sneeuwballenveldslag houden. Dat soort dingen.
Het was hartstikke leuk, maar ik heb het wel gezien. Waarschijnlijk is ergens mijn winterse humeur verpest door de strijd tegen de sneeuw, die er een vieze, glibberige pap van maakt.

Sneeuw betekent kou, gladheid, troep, moeizaam openbaar vervoer, zouttekorten, stoepjes ruimen en natuurlijk de olijke jeugd die je een sneeuwbal in je nek bezorgt.
En wat is uw verhouding met de sneeuw?

Geef een reactie

Ongeborenen hebben de toekomst

Bevolkingsgroei De jeugd heeft de toekomst. Een gevleugeld woord en een ernstige misvatting. De jeugd kan daar weinig aan doen, want de jeugd doet niet anders dan wat we allemaal hebben gedaan: gewoon er op los leven.

Welke toekomst die jeugd zal hebben, is niet zeker. Dat de Nederlandse jeugd zal sterven in een oververhitte woestijn, omdat het klimaat onze polders drooglegt, wordt ontkent door mensen die denken dat de jeugd eerder een ijzige toekomst wacht, waar ze ten onder gaat aan bevriezingsverschijnselen.
Dat is allemaal grotesk geschetst natuurlijk, maar we leven wel in een tijd waar depressieve gedachten over gevolgen van klimaatveranderingen, vergrijzing van de bevolking of economische rampspoed een al te positieve levensverwachting ondermijnen.

Je hebt optimisten die denken dat het allemaal wel mee zal vallen en je hebt optimisten die tal van oplossingen bedenken om lustig voort te leven. Ik hoop dat de eersten gelijk krijgen en de tweede groep zou eens te rade moeten gaan bij de demografen die in PNAS, het Amerikaanse tijdschrift voor ontwikkelingen in de wetenschap. VPRO’s Noorderlicht haalt de demografen aan: “Het afremmen van de bevolkingsgroei, concluderen zij, kan tot 2050 16-29% van de reductie in uitstoot van broeikassen realiseren die volgens het IPCC nodig is om een gevaarlijke opwarming van de aarde te voorkomen”.
Ofwel: ongeborenen zijn het milieuvriendelijkst, kopt Noorderlicht vrolijk.

Een waarheid als een koe. Wie niet geboren wordt, kan ook niets fout doen. Helaas is de keuze wel of niet ter wereld te komen, niet aan de geborenen zelf. En hoe goed die ook hun best doen, hun pure aanwezigheid veroorzaak onmiddellijk milieuschade. Dat kan beperkt worden door simpelweg met minder te zijn.
Ondanks dat god met natuurgeweld en mensen met oorlogsgeweld daar het nodige aan bijdragen, groeit de wereldbevolking gestaag. De problemen die mensen veroorzaken groeien in sommige gevallen nog sneller. Voorbeeldje: tussen 2000 en 2006 groeide de Nederlandse bevolking met vijf procent. De zorgkosten stegen in diezelfde tijd met ruim 56 procent.

Andere problemen, als schaarste aan voedsel en gezond drinkwater, zijn zeker op te lossen als de verdeling wat beter wordt geregeld. Als de wereldbevolking maar zeer beperkt groeit. De huidige noden kunnen voor een groot deel geledigd worden via betere politieke beslissingen en wetenschappelijke vooruitgang. Maar bijna niemand leeft meer bij brood, water en frisse lucht alleen. Huizen, wegen, scholen, kantoren en fabrieken zijn onmisbaar onderdeel van de existentie geworden.
Blijft de bevolking dus groeien, zal er ergens een omslagpunt komen en is er te weinig ruimte is voor de brood-, water en schone lucht voorziening.

Kortom: willen we nog een lange, mooie toekomst, dan zullen we de ongeborenen de ruimte moeten geven.

Geef een reactie

Demissionaire verzekering

Demissionaire verzekering Elk kabinet moet natuurlijk een beetje in de gaten gehouden worden, maar een demissionair kabinet helemaal. Dat heeft de geschiedenis wel geleerd. Welke besluiten jast Balkenende V er op de valreep nog even door?

Vandaag een besluit tegen extremisme, waar niemand ooit nog over zal vallen? Minister Verburg deelde de Kamer per brief mee, dat ze vier verzekeringsmaatschappijen toestemming heeft gegeven een brede weersverzekering op de agrarische markt te gooien. Boeren die zo’n verzekering willen afsluiten krijgen in 2010 en 2011 tot 65% subsidie op de premie.

Verzekeren tegen breed weer? Is er iets met het klimaat aan de hand dat we nog niet weten?
Zeker, stelt de Vereinigte Hagel, een van de verzekeraars die door Verburg is goedgekeurd. “Met het veranderen van het klimaat en de toename van extreme weersomstandigheden is er ook een uitbreiding van het aantal schadedagen in een jaar“.
Sterker nog: AgriVer, ook goedgekeurd door Verburg, weet dat “natuurgeweld door opwarming van de aarde de komende jaren steeds extremer zal worden”. En natuurlijk: “Dit roept de vraag op naar nieuwe verzekeringsproducten”. Waarna wordt gewezen op de 65% subsidie en een 30% eigen riscio.

Zijn we daarmee af van hulpgeroep uit de agrische sector als hagelstenen, groot als tennisballen, de oogst verpletteren? Of als een compleet agrarisch gebied dagen onder water staat of juist door droogte verdampt?
Tot nu toe verzekerden boeren zich vaak niet, omdat de premies buitengewoon hoog waren. Of was de schade zo groot dat boeten èn verzekeraars een beroep op de overheid deden, om bij te springen.

Extreem weer is een calamiteit dat niet alleen de oogst verpest, maar ook tijd (dus geld) kost, omdat het bedrijf eerst de schade aan gebouwen, schuren en machines moet herstellen en ook nog eens moet wachten tot het land weer geschikt is voor de volgende aanplant. De totale bedrijfsschade kan dus erg oplopen.
Hoe hoog moet een premie zijn om dat te kunnen vergoeden? En als eenderde van de schade voor eigen risico is, valt te voorspellen dat de overheid niet gevrijwaard zal zijn van hulpgeroep om financiële bijstand.

Want dat is wel de bedoeling. “Het doel van de financiële ondersteuning in de vorm van subsidie op de premie is om te komen tot een privaat instrument dat zelfstandig in de markt functioneert”, schrijft Verburg in haar brief aan de Kamer.
Ofwel: mocht u getroffen worden door noodlottige gevolgen van klimaatverandering, dan zoekt u het maar zelf uit. Een terechte opvatting, want de overheid (in deze Balkenende I t/m IV) heeft tenslotte alles al gedaan om sluitende klimaatmaatregelen te realiseren. Toch?

Nog een voetnootje risico tenslotte. Zal Eurocommissaris Kroes het wel goed vinden dat slechts vier verzekeraars van deze regeling mogen profiteren? Of zal ze, net als een paar boeren akkoord zijn met een verzekeraar, de minister terugfluiten? En, als dan de susidie vooralsnog niet verstrekt mag worden, komen die boeren dan wel van hun brede weersverzekering af?

Er is dus een beste kans dat na de eerste de beste overstroming in het voorjaar, de maatregel niet afdoende blijkt te helpen en alweer een aantal agrarische bedrijven zullen afvloeien.
Kan Verburg daar dan op afgerekend worden als ze in hetvolgende kabinet, Balkenende VI, vice-premier blijkt te zijn?

Geef een reactie

Wetenschappers onderzoeken eigen code

Wetenschappers onderzoeken eigen code “In een tijd waarin het maatschappelijk vertrouwen in de wetenschap steeds belangrijker wordt, is het van wezenlijk belang dat het wetenschappelijk onderzoek zelf beantwoordt aan de hoogste ethische normen“.
(Quote uit persbericht NWO, betreffende themabijeenkomst over wetenschappelijke integriteit).

Toeval of niet, net op het moment dat wetenschappers boos zijn op minister Cramer, die foutloze wetenschap eist, omdat zij vindt dat haar integriteit geschonden is door wat rekenfoutjes in het IPCC klimaatrapport, is de KNAW (Koninklijke Nederlandse Academie voor Wetenschap) druk doende een themabijeenkomst voor te bereiden die 8 maart gehouden zal worden.

“Nederland lijkt met een wetenschappelijke gedragscode (VSNU), het Landelijk Orgaan voor Wetenschappelijke Integriteit (LOWI) en de gedragscode belangenverstrengeling van NWO de zaak goed op orde te hebben“, zo stelt de KNAW.
In 2001 hadden KNAW, NWO en VSNU al nagedacht over hoe wetenschappelijk wangedrag zoals plagiaat, het vervalsen of onvolledig weergeven van onderzoeksresultaten, kan worden voorkomen.

De bijeenkomst in maart kan ‘foutloze wetenschap’ aan de agenda toevoegen. Onvolledig weergeven van onderzoeksresultaten kan al tot heel vervelende maatschappelijke discussies leiden. Maar dan hebben we het misschien over doelbewuste manipulatie van de gegevens. De vraag is of het maken van onbedoelde fouten ook onder onjuist ethisch handelen valt. Minister Cramer vindt van wel.

Nu zal de reputatie van elke wetenschapper er niet beter op worden als er fouten worden gemaakt. Dus je mag aannemen dat een wetenschapper een rapport wel vier keer tegen het licht houdt, alvorens er mee naar buiten te komen.
Dat wordt lastiger als de druk wordt opgevoerd, omdat politici snel resultaten willen hebben, omdat het maatschappelijk vertrouwen in hen op het spel staat. Misschien is het aardig als de wetenschappers in maart elkaar ook voorhouden niet te zwichten voor tijdsdruk. Gedegen onderzoek kost tijd en kan zelfs jaren duren. Kwestie van beroepsintegriteit om voor degelijkheid te gaan en niet voor de waan van de dag.

Geef een reactie

Natuur en ijs.

Natuur en ijs Natuurlijk staat menig liefhebber nu voor de keuze: gaan we d’r op, of zakken we d’r onder?
Pogingen om te zien of het ijs het houdt, kunnen echter de pret flink bederven, Is het ijs te zwak, stap je er zomaar doorheen. Dat wordt langer wachten tot de wakken van ongeduld zijn hersteld tot prachtig, solide natuurijs.

Niet te vroeg met je poten op het ijs dus. Maar hoe kom je er nou achter wanneer het ijs wel goed genoeg is? Elke dag op tv het nieuws bekijken? Wachtend op het weerbericht wordt je dan eerst geconfronteerd met de klimaattop in Kopenhagen. Waar is die ook al weer voor? Oh ja, de opwarming van het klimaat en zo. Nou, dan zal het van sterk ijs wel niet meer komen.

Teleurgesteld zoekt de ijsliefhebber zijn vertier op weblogs. Daar gloort ineens hoop. Hele drommen reakteurs beweren dat het wel meevalt met die opwarming. De schaatsgek rent naar zolder en haalt de ijzers te voorschijn. Maar zeker weten doet-ie het toch niet.

In afwachting van de kuren van de natuur (gaat-ie vriezen, gaat-ie dooien?) even de lokale krant doorgenomen.
Krijgen we nou? “IJs slecht door reddingen”, kopt een Brabants blaadje. Het Zwanenmeer is verpest door een domme gans. De brandweer heeft de stoethaspel uit het ijs moeten bikken. Resultaat: de ideale schaatsplas is onbetrouwbaar geworden.
Dat wordt niks meer, denkt de schaatsfanaat. Stomme ganzen ook, eerst het gras onder de boer’s voeten wegvreten en nu het ijs verstieren. Waarom zijn ze niet massaal geruimd?

Even in een ander krantje kijken. Daar is hoop! “Dieren redden zich goed”. Oh? En die ganzen in Brabant dan? Nou, ook in het oosten van het land “is de dierenambulance wel watervogels te hulp geschoten die waren vastgevroren”. De schaatsgek voelt de opwelling bovendrijven het ambulancepersoneel te lijf te gaan. Maar wacht even, “gezonde vogels vriezen niet vast hoor”, zegt een dierenambulancebroeder.
Ah! Dat idee ongezonde vogels te ruimen, is zo gek nog niet, denkt de ijsfreak. Maar dat moeten ze dan wel voor de winter doen.

Maar goed, gaat het nog wat worden met dat ijs, of niet? Van de nieuwsgaring wordt de ijspretmaker niet vrolijker. Het zijn namelijk niet alleen zwakke vogels die de aanmaak van natuurijs verstoren.
In het noorden van het land parkeerde iemand zijn auto op het zo prille en onschuldige ijs. Moest ook gered worden en dus lag ook hier het ijs er schots en scheef bij.

Ook de criminaliteit hakt er stevig in. In Gouda lezen we: “Zij (de politie) hoorden vanachter het pand het geluid van brekend ijs”. De politie zat twee boeven na, die door een bevroren sloot vluchtten. Een agent maakte de ravage in het ijs nog wat groter, door er doorheen te springen om de achtervolging voort te zetten.

Het kan dus nog even duren. Mocht het blijven vriezen, dan moet het grootste uitstel van schaatslol nog komen. Als iedereen met eigen ogen heeft gezien, dat het water al dagen dicht zit, gaan ze proberen of het ijs houdt. Scheurtje hier, wakje daar en het ijs is voor dagen nog niet klaar.

Leuk, dat verhitte enthousiasme bij het eerste serieuze winterse weer. Een advies aan de schaatsliefhebber: Blijf koel, heb geduld en laat de natuur met rust. Dan komt dat ijs vanzelf wel.
Vraagje aan de deskundigen: is het klimaat rijp voor een elfstedentochtje?

Geef een reactie

Mensen zijn bange muizen.

Mensen zijn bange muizen Gek dat niemand er nog is op gekomen, maar er is een relatie tussen het natuurlijke klimaat en het angstige klimaat dat in delen van de samenleving wordt aangewakkerd door paniekzaaiers.

Angststoornissen, en met name paniekaanvallen, hebben veel met CO2 te maken. Een teveel van dat spul in je bloed en je slaat aan het hyperventileren. Amerikaanse onderzoekers wisten al dat angst niet in de onderbuik zit, maar in een specifiek deel van de hersens. CO2 zet die paniekknop in werking. Met genetische manipulatie kregen ze muizen zover dat ze geen last van hoge concentraties CO2 hadden. Niks geen paniek meer (lees meer op VPRO’s Noorderlicht).

Nu gaat het niet best met het terugdringen van de CO2-uitstoot. De energieraad meldde vorig jaar dat de CO2-uitstoot was toegenomen, in plaats van gedaald.
Hoewel er verhitte discussies gaande zijn over de rol die CO2 speelt bij de opwarming van het klimaat, bewijst het muizenverhaal dat het spul wel van belang is bij allerlei bangigheid.

In Nederland hebben ongeveer 1,7 miljoen mensen wel een of andere angststoornis. Exacte en actuele cijfers zijn er niet, omdat onderzoek hiernaar wat achterloopt. Of het aantal bange mensen groeit of afneemt is onbekend. In de GGZ circuleren cijfers die een groei van 0,4 procent suggereren. Van alle kwalen waarmee men naar de psychiater stapt, vormen angststoornissen een klein deel, maar in ieder geval ligt het rond de 1 miljoen bange burgers.
De RIVM schat dat tussen 21005 en 2025 dat aantal zal toenemen met 4,7%. Hetgeen wordt veroorzaakt door bevolkingsgroei en vergrijzing. Over de CO2-uitstoot wordt niets vermeld.

Mocht daar wel een verband mee bestaan, dan verklaart het allerlei bangigheden van de laatste tijd. Van angst voor klimaatverandering, tot angst voor medeburgers. Het is dus om meerdere redenen van belang de CO2-uitstoot drastisch te verminderen. Dat gaat echter nog wat jaartjes duren.

In Den Haag denkt men pas in 2050 volledig CO2-neutraal te zijn. Da’s jammer, want in Den Haag opereert een paniekzaaiertje die aardig wat mensen mee krijgt. Moeten we daar tot 2050 last van hebben?

Geef een reactie

Het waren wereldse dagen

Het waren wereldse dagen Onze chef is een aardige man. Altijd bereid te luisteren. Als je hem een probleem voorlegt, zegt-ie altijd: het heeft mijn aandacht. Als hij er niet uitkomt, gaat hij naar het managementteam. Een uiterst competent stelletje leiders. Als de chef terugkomt, informeer ik even hoe het is gegaan. Nou, zegt-ie, best wel goed. Ja, okee, maar wat zeiden ze dan, wil ik weten. Het heeft onze aandacht, zeiden ze.

Bij de presentatie van de kwartaalcijfers, sprak de directeur. Dames en heren, mag ik even uw aandacht? Nou, die kon ze krijgen, want we rekenden erop dat we nu toch echt te horen zouden krijgen wat er met de jaren doorzeurende problemen gedaan zou worden.
Na de cijfers herinnerde de directeur er aan dat er natuurlijk nog wat problemen weggewerkt dienden te worden. Daar kwam het! Dames en heren, zei ze, u kunt er op rekenen dat het onze aandacht heeft.

Aandacht is een running gag geworden binnen ons bedrijf. Daar doen wij niet moeilijk over. We gaan fluitend naar het werk. Ons bedrijf is immers maar een stipje in de lokale bedrijvigheid. Het is nog geen pixel als je het landelijk inschaalt. Wereldwijd gesproken zie je ons niet eens. Wereldwijd zijn er wel grotere problemen. Daarmee gaat het net zo, als met onze dagelijkse probleempjes: het heeft de aandacht.

En niet zo’n beetje ook. Deze week is de week van de Internationale dag voor de beperking van natuurrampen, de Bossen voor klimaatdag, de Wereldvoedseldag en de Rainforest Week. Drie dagen en een hele week, die aandacht vragen voor grote problemen.
Vorige week ontbrak het ook al niet aan aandacht: de Wereld Habitatdag, De Europese Dag tegen de doodstraf en de Werelddag voor de geestelijke gezondheid.
Gelukkig kunnen we het volgende week wat rustiger aan doen met de Internationale dag voor de eliminatie van de armoede, de Wereldinformatiedag over ontwikkelingsvraagstukken en de Dag van de Verenigde Naties.

In één ding lijken de naties eendrachtig verenigd: aandacht. En het lijkt precies hetzelfde te werken als de aandacht die onze bedrijfsleiders hebben. Als je de websites van de diverse dagen bekijkt, zijn de problemen verre van opgelost. Een klein verschilletje met onze bedrijfsleiding is er wel.
Al die VN-, Internationale- en Europese dagen voor al die problemen vragen ònze aandacht. Het kan namelijk zomaar gebeuren dat al die zaken eventjes aan onze aandacht zijn ontsnapt, druk als we het hebben met onze eigen sores. Dus worden we even herinnerd aan de stand van zaken aangaande honger, gezondheid, ontbossing en klimaat, etcetera.

Da’s leuk, zult u zeggen, maar als naties in verenigd verband de problemen niet kunnen oplossen, wat kan ik er dan aan doen? Lokaal gezien ben ik maar een stipje, nog geen pixel landelijk bekeken en op wereldschaal zie je me niet eens staan.
Dan moet u eens bedenken dat er nogal wat mensen wereldwijd de handen uit de mouwen steken. In opdracht van de VN, Unesco of verenigd in talloze andere organisaties. Bent u om wat voor reden dan ook verhinderd zelf daadwerkelijk iets te doen, dan heeft u vast nog wel iets ruimte voor drie dingen die u wel kunt doen. Doneren, op de hoogte blijven en bij elke verkiezing stemmen op politici die wel serieus werk van oplossingen willen maken.

Ah, zegt u dan, maar dat geeft me niet het gevoel echt iets te betekenen. Nou, dan zou ik toch maar eens anders omgaan met water, energie en voedsel. Dat zou al heel veel helpen. Hoe dat kan, dat kunt u elk jaar weer lezen op genoemde websites. Je hoeft geen idealist te zijn om veel van die dagen geschiedenis te maken door aan de Dag van de Oplossing te beginnen.

Geef een reactie