Categoriearchief: Codes

In Bathmen begint de opstand

In Bathmen begint de stemopstand De legitimatieplicht bij de verkiezingen van vorige week, leidt ertoe dat bij de stembusgang op 9 juni, niemand meer kan stemmen. Niet omdat kiezers zonder paspoort zitten, maar er is wellicht geen stembureau mee open.

Dat zou in ieder geval kunnen gebeuren
in Bathmen. De voorzitter van het stembureau aldaar, heeft de legitimatieplicht als uitermate irritant ervaren. Hij voelde zich erg ongemakkelijk bij een volledige handhaving van de regels. In De Stentor lezen we: “Zowel familieleden, vrienden, bekenden, als de leden van het stembureau hebben de legitimatieplicht als een pijnlijke, belachelijke, overbodige en bureaucratische eis ervaren”.

De voorzitter heeft een brief naar de burgemeester gestuurd en daarin aangekondigd niet meer beschikbaar te zijn voor het stembureau als de legitimatieplicht in deze vorm blijft gehandhaafd. Lees je het bericht goed, dan lijkt het er op dat een goede vriend/buurman van de voorzitter zijn legitimatie is vergeten en dus het stembureau werd uitgestuurd. Om maar wat te noemen. Misschien heeft hij zelfs zijn moeder wel de deur moeten wijzen. Zoiets is in Terwolde wel gebeurd, meldt De Stentor.

Klein leed? Hoeveel dorpen, dorpskernen, buurtschappen hebben we wel niet in Nederland? Dat daar de leden van de stembureaus het stemvolk goed kennen, is niet raar. Om dan ineens mensen die je al jaren kent het stemmen te ontzeggen, omdat ze zich niet met een identiteitsbewijs kunnen legitimeren, is natuurlijk zot.
In de grote steden zijn zulke situaties minder waarschijnlijk, maar ook daar kun je als kiezer natuurlijk je buurman of een familielid achter de tafel van het stembureau treffen. Die mag dan niet tegen de stembureau- collega zeggen: ja, die ken ik, dus laat het paspoort maar achterwege.

De stempas zou voldoende moeten zijn. De kaart die je thuis krijgt gestuurd, behalve als de
post een foutje maakt. De stempas is voorzien van je naam en adres staat en een uniek volgnummer. Het is verplicht de stempas mee te nemen. Dat zou genoeg moeten zijn.
De legitimatieplicht zou echter bedoeld zijn om gerommel met stempassen te voorkomen. Dat komt in Nederland namelijk zo’n grote schaal voor, dat alle voorgaande verkiezingen alsnog ongeldig verklaard kunnen worden. Toch?

Nu heeft de legitimatieplicht er in ieder geval voor gezorgd dat ongeveer 200.000 mensen
niet konden stemmen. Dat zou kunnen gelden voor, bijvoorbeeld, mensen die niet zo heel vaak hun paspoort gebruiken en er te laat achter komen dat het kreng verlopen is. Ook heel fijn.
Komt oma bij het stembureau, blijkt paspoort verlopen en moet de kleinzoon/voorzitter van het stembureau dus tegen haar zeggen: Sorry oma, je bestaat niet meer.

Het zou allemaal geen probleem moeten zijn, omdat we toch al verplicht zijn een geldig identiteitsbewijs met ons mee te dragen, als we de deur uitgaan. Daar houdt alleen niet iedereen, om uiteenlopende redenen, zich aan.
Moeten dan de verkiezingen gebruikt worden om alle stemgerechtigden zich nog een met hun neus op de algemene identificatieplicht te wijzen? Dacht het niet.
In Bathmen hebben ze er genoeg van. Als stemmen zo lastig wordt gemaakt, dan maar niet stemmen. Want het stembureau blijft dicht.

Openbare coalitiebesprekingen

Openbare coalitiebesprekingen Het gonst van de coalitiebesprekingen na de gemeenteraadsverkiezingen van afgelopen woensdag. De eerste gemeente die de zaken rond heeft is Noord-Beveland. Met 8 van de 13 raadszetels op zak, wist de zittende coalitie van CDA, SGP en VVD al een dag na de verkiezingen, dat het zittende college door kon gaan.

Bij veel gemeenten gaat het minder snel. Bijna overal is het initiatief tot vorming van een nieuw college, in de handen van de stembuswinnaars gelegd. Die bepalen dan ook als eersten hoe de coalitieonderhandelingen zullen verlopen. Blijkbaar zijn daar geen landelijk geldende vaste regels voor. Toch wordt vrij veel een vaste procedure doorlopen. Eerst raadpleegt de initiatiefhebbende partij de fractievoorzitters van alle andere partijen, die in de gemeenteraad zullen komen. Dan volgt een eerste, vooral oriënterende bijeenkomst om tot de eerste contouren van een nieuwe B&W-college te komen.

Opvallend: Die bijeenkomsten zijn is een aantal gemeenten openbaar. In
Purmerend wordt het zelfs via de lokale omroep uitgezonden. In Groningen is de bespreking tussen de lijsttrekkers openbaar. Verder maakte een eerste zoektocht duidelijk dat in zeker acht andere gemeenten de besprekingen openbaar zullen zijn. In Papendrecht was het vrijdag al zover en in Brunssum, Heemskerk en Enschede heeft men het vandaag al achter de rug. Maandag 6 maart zullen de openbare besprekingen plaatsvinden in Achtkarspelen, Culemborg, Ede, Hardinxveld-Giessendam, Heemstede, Hoorn, Mensterwolde en Woerden.

Zo gaat het niet overal. In
Oosterhout kiest de informateur voor individuele gesprekken met de andere lijsttrekkers en denkt daar 14 maart mee klaar te zijn. In Roosendaal heeft men een externe informateur aangetrokken, die eerst twee dagen met alle partijen in de nieuwe raad gaat praten.
Jammer, maar het lijkt er dus wel op dat in vrij veel gemeenten de eerste coalitiebesprekingen openbaar zullen zijn. De aanwezige burgers hebben geen invloed op de coalitievorming, maar kunnen wel getuige zijn van de eerste schermutselingen en er misschien al uit opmaken welke kant het opgaat.
Om een compleet beeld te krijgen, zou het leuk zijn als je in de reacties meldt hoe het in jouw gemeente gaat.

Het zou trouwens een waanzinnig idee zijn om ook de coalitiebesprekingen na de verkiezingen op 9 juni openbaar te maken. Volledig en integraal uit te zenden op televisie. Loopt er iemand uit het gesprek weg om even met de achterban te bellen, of gaan ze een rondje buiten wandelen: camera mee. Er is maar één manier om de schijn van achterkamertjespolitiek op te heffen en dat is de volledige openbaarheid.

En om de onderhandelaars een steuntje in de rug te bieden, zou de kiezer op het stembiljet ook de coalitie van zijn voorkeur moeten kunnen aangeven. Het vraagt wat aanpassingen van de Kieswet, maar het biedt wel de kans dat de kiezer meer duidelijkheid geeft dan alleen een rood gekleurd vakje en vervolgens maar moet afwachten wat voor duidelijkheid dat de kiezer oplevert.

Het voorkomt misschien ook excessen als In Almere plaatsvinden. De winnaar en dus initiatiefnemer voor de coalitievorming, de PVV, wil
eerst excuses van Leefbaar Almere. Die partij had zich, geheel conform de hedendaagse opvattingen betreffende de vrijheid van meningsuiting, Kritisch uitgelaten over de PVV. Nu eist de PVV excuses. Komen die er niet dan zal de PVV Leefbaar Almere niet toelaten tot welk gesprek dan ook.
Een houding die de PVV zich niet kan permitteren, mochten ze na de verkiezingen van 9 juni in aanmerking komen voor coalitieonderhandelingen.

Maar goed, roept u maar: moeten coalitiebesprekingen overal altijd openbaar zijn?

Boeren pas duurzaam, als burger betaalt.

Boeren pas duurzaam, als burger betaalt De overheid nog teveel wetten, vinden sommigen. De overheid moet wel afslanken en zich niet als een despoot gedragen. Dus is het een trend geworden geen wetten te maken, maar burgers en bedrijfsleven te vragen zichzelf te reguleren. Gevolg: bijna net zoveel beroeps- en gedragscodes op, als er wetten zijn.

De boeren doen het nog wat zuinigjes aan. Het zit er voorlopig niet in dat veehouders zichzelf een duurzaamheidscode opleggen. Uit een
onderzoekje van het LEI (Landbouw Economisch Instituut) en de Wageningen Universiteit, blijkt dat boeren erg hechten aan hun eigen vrijheid. Dat verhindert wel dat de beroepsgroep maar moeizaam tot een beroepscode voor duurzaam ondernemen kunnen komen, stelt het LEI.

Moet dat dan? Misschien wel, want burgers zouden steeds meer kritiek hebben op de manier waarop boeren met dierenwelzijn en milieu omgaan. Als de boeren nou zichzelf eens reguleren, ontsnappen ze misschien aan betutteling en bemoeizucht van de overheid.
Die burgers moeten niet zeuren, zeggen de boeren. Burgers zeggen wel het dierenwelzijn belangrijk te vinden, maar ze gedragen zich daar ook niet naar.

Zo zijn burgers niet voldoende bereid meer te betalen voor duurzaam varkensvlees of bio-groenten. Dat hebben ze al onderzocht op
de Rijksuniversiteit Groningen. De gemiddelde consument wil hooguit 6% meer betalen voor een duurzaam landbouw- of veeteeltproduct. Daar schieten de boeren weinig mee op, omdat zulke producten vaak 10 tot 14% meer kosten.
Het LEI stelt dat een dialoog met de samenleving erg nuttig kan zijn, zodat boeren en burgers elkaar beter begrijpen en de boeren tot goede zelfregulerende codes komen.

De kip-of-het-ei vraag: Wie moet nu wie reguleren?
Zijn dat de burgers? Als die massaal kiezen voor duurzaam geproduceerde landbouw- en veeteeltproducten, dan laten ze de boeren geen andere keus dan met verantwoord spul te komen.
Of zijn het de boeren? Als zijn consequent duurzaam produceren, dan heeft de burger geen andere keus.

Dresscode Blootshoofds

Dresscode Blootshoofds Het heeft niets te maken met hoofddoekjes, die de PVV niet op ambtenarenkoppen wil zien, maar uit een heel andere hoek komt het bericht dat een verbod op capuchons nader wordt onderzocht.

In Wassenaar hing een eigenaresse van een tankstation stickers op met de mededeling dat het dragen van capuchons is verboden. De eigenaresse was slachtoffer van een aantal ramkraken en wil niet nog eens vanonder een capuchon begluurd worden op de mogelijkheid van een volgende ramkraak.
BETA, de belangenvereniging voor de tankstationhouders, onderzoekt nu de juridische mogelijkheden voor een landelijk verbod.

Voor alle duidelijkheid: de eigenaresse van het Wassenaarse tankstation gaat geen mensen met hoofddoekjes of boerka’s buiten de deur houden. Zoals ze zelf zegt
in het artikel op Nu.nl: “Als een oude vrouw net in de kou en regen heeft staan te tanken en ze draagt een hoofddoekje, ga ik bij het afrekenen niet eerst eisen dat ze haar hoofddoekje afdoet”.

Het is me nog nooit opgevallen, omdat ik niet zo vaak een tankstation bezoek, maar de voorzitter van BETA zegt dat de tankhouders al gebruik maken van sticker, waarop wordt gewaarschuwd een helm af te doen bij het afrekenen. Nu wil men dat uitbreiden tot capuchons en zonnebrillen. Ook omdat de voorzitter het tamelijk onbeleefd vindt met gezichtsbedekkende accessoires bij een kassa af te rekenen.

Eerlijk gezegd vind ik die capuchons nog minder een gezicht dan een willekeurig hoofddoekje. Dat is echter persoonlijke smaak en daar ga je natuurlijk niet over twisten. En in land dat zo sterk de schijn op wenst te houden een vrij land te zijn, mag iedereen natuurlijk dragen wat hij of zij wil.
De hoofddeksels zijn echter nu al zo lang onderwerp van discussies, dat het misschien eens tijd wordt voor een heel andere dresscode.

De bontmuts kan niet, want dat is onnodig dierenleed, Petjes in het klaslokaal zijn een doorn in het oog van menig leerkracht. Het hoofddoekje mag niet, omdat we gelijksoortige geloofsuitingen nou net hebben weten terug te dringen tot een enkel Zeeuws of Veluws dorp. De hoedenparade op Prinsjesdag is nogal eens het mikpunt van grappenmakerij en dreigt politici ongeloofwaardig te maken. De hoge hoed had natuurlijk al lang verboden moeten worden, want we willen niet besodemieterd worden door de eerste de beste goochelaar.

Zet al die hoofddeksels toch af. Met de hoed in de hand, komt men door het ganse land. Met andere woorden: je mag gerust een of ander hoofddeksel bij je hebben, zolang dat maar niet op je hoofd zit.
Dan zit je nog met voor de ogen vallende haardossen. Of kapsels die van een of andere identiteit getuigen. Of er weer zo verschrikkelijk uitzien, dat het een belediging voor de toeschouwers mag heten. Ook onbeleefd dus.

De nieuwe dresscode luidt dus: ga blootshoofds. Iedereen kaal, da’s normaal.

Maatschappelijk verantwoorde bonussen

Maatschappelijk verantwoorde bonussen Nu er, gedwongen door de crisisperikelen, het idee dat sommige bonussen flink ontspoord zijn omgezet wordt in een wat voorzichtiger praktijk, doen diverse bedrijven toch pogingen de bonussen overeind te houden.
Tussen geleuter over “eenmaal gemaakte afspraken” of “ze vluchten naar het buitenland”, waarmee soms wordt verantwoord wordt waarom de bonussen toch nog aan de hoge kant blijven, zit ineens een hele mooie. De maatschappelijk verantwoorde bonus.

Maatschappelijk verantwoord ondernemen (MVO) is tegenwoordig de smeerolie waarmee bedrijven in de markt willen blijven en klanten aan hen willen binden. De voorzitter van de Nederlandse Spoorwegen weet dat zijn bedrijf klanten kan verliezen als winterse grillen de dienstverlening verstoren. Hij gaat over het spoor en niet over het weer, dus hij zou best zijn bonus kunnen houden.

Maar nee, de NS-voorzitter maakt zijn bonus (71 duizend euro) over
naar de slachtoffers in Haïti. Kijk, wie zou nu nog bezwaar kunnen hebben tegen die bonus?
Ik heb eerder wel eens betoogd dat veel te hoge bonussen geld onttrekken aan de samenleving. De NS-voorzitter stort het terug naar een door hem aangewezen goed doel.

In de MVO-codes zou dat voorbeeld opgenomen moeten worden. Het solidariteitsprincipe van de bonus. Geld verdienen en dat weer maatschappelijk verantwoord investeren.
De ING kan ineens een jofele bank worden en de 520 miljoen aan extra beloning overmaken naar minister Koenders, om het te verwachten bezuinigingsleed op te vangen.

Zou een maatschappelijk verantwoorde bonus wereldwijd geaccepteerd kunnen worden door het publiek?

Welke cold case wil jij openen?

Cold case Dankzij hedendaagse technologie zijn twee zaken uit 1991 opgelost. In een geval leidde dat tot een veroordeling, in een ander geval tot vrijlating van een man die al 18 jaar vastzat.

Cold cases. Zonder het forensische DNA-onderzoek van deze tijd zouden oude zaken voorgoed in de vergetelheid raken, een spoor achterlatend van teleurgestelde slachtoffers en vermeende daders. Maar nu de techniek is gevorderd kan de speciale
cold case eenheid van het Openbaar Ministerie nog eens diep graven in de geschiedenis.

De politie is zelfs ingeschakeld om de moord op Willem van Oranje opnieuw te onderzoeken. Een akkefietje van ruim 400 jaar geleden. Nu is dat geen echte cold case, omdat er geen redenen zijn aan te nemen dat Balthasar Gerards ten onrechte is veroordeeld. Het onderzoek bracht wel enkele details aan het licht, die niet overeenkwamen met de geschiedschrijving van de aanslag. Veel meer komen we niet te weten omdat het graf van Willem niet open mag.

Een zaak van 18 jaar geleden, een zaak van 400 jaar geleden. Dat is nog niks vergeleken bij een kwestie van bijna 1700 ruim 3300 jaar geleden. Toetanchamon is niet vermoord door een klap op het hoofd, maar gestorven aan een botziekte en malaria. Ook hier wordt de geschiedschrijving achterhaald door DNA-onderzoek en andere moderne technieken (zie
artikel van NRC).
Veel eerder wist een wetenschapper zelfs de joodse geschiedenis te wijzigen met (onder andere) behulp van DNA-onderzoek (lees meer in dit artikel van Trouw).

Zou het wat uitmaken als we wisten dat Napoleon niet naar Elba was verbannen, maar dat een plaatsvervanger op het eiland terecht is gekomen? Wat verandert er als we erachter komen dat Jezus een en dezelfde persoon blijkt te zijn als Boeddha en Mohammed?
DNA kan de toekomst bepalen door de geschiedenis te veranderen. Welke cold cases zou jij graag heropend willen zien? En wat zou het moeten opleveren voor een toekomst die jij voor ogen hebt?

Gedrgagscode stembureaus

Gedragscode stembureaus Dat een stembureau niet gesponserd mag worden, lijkt me duidelijk. Maar mag een stembureau zelf aan sponsoring doen? Er is met sponsoring misschien een probleempje op te lossen: de bemensing van de stembureaus.

Op de website van
de Kiesraad staat: “Op een stembureau dienen permanent minimaal drie leden aanwezig te zijn. Met het oog op de lange openingstijden is het raadzaam om voldoende plaatsvervangende leden te benoemen, zodat gerouleerd kan worden“.
De gemeenteraadsverkiezingen kennen een wat lage opkomst van kiezers. Voor het uitbrengen van een stem, hoeft de kiezer echter niet de hele dag in de weer te zijn. Maar wie heeft er belangstelling om een hele dag op het stembureau door te brengen?

De vergoeding is minimaal en als de opkomst tegenvalt, kan het ook een hele saaie dag worden. De gemeente Noordoostpolder heeft een fraai aanbod. Leden van sportverenigingen, die een dagje stembureau doen, kunnen daarmee € 100,- (per vrijwilliger) verdienen voor de clubkas.
Voetbalvereniging Flevoboys roept dus enthousiast alle leden op zich aan te melden.

Nou ja, het is voor een goed doel, dus deze vorm van omkoperij zullen we maar gedogen. Zoveel trammelant zal dat in en rond de stembureaus niet geven.
Hoewel? Maken gepensioneerden, die wat bij willen verdienen aan de democratie, dan nog wel een kans het stembureau te beheren? In de gemeente Wolde had B&W besloten 70-plussers het baantje niet meer te gunnen. Ze zijn te traag, tellen de stemmen vaak verkeerd. Dat moest maar eens afgelopen zijn.

Het besluit gaf meteen gesodemieter in Wolde en de burgemeester heeft het besluit weer ingetrokken.
De Kiesraad stelt: “De wet stelt geen leeftijdsgrens voor leden van stembureaus, onder- noch bovengrens. Wel wordt verondersteld dat een lid van een stembureau in staat is om de verantwoordelijkheid te nemen die bij die functie past. Bij die beoordeling kan leeftijd een rol spelen. Het komt daarom zelden of niet voor dat iemand die jonger is dan achttien jaar tot lid wordt benoemd“. Over 70-plussers geen woord.

Zij zijn voorlopig gered. Gemeenteraadsleden niet. Ook zij mogen een stembureau bestieren, hoewel de Kiesraad adviseert terughoudend te zijn met raadsleden, die nu verkiesbaar zijn: “Zij hebben immers belang bij de uitkomsten van de stemming“.
Een advies, geen verplichting. Elke gemeente mag het zelf bepalen. Een aanpassing van de Kieswet om raadsleden (verkiesbaar of niet) uit te sluiten van is nog in voorbereiding, maar in Midden-Delfland en Nunspeet zul je geen wethouders of raadsleden achter de tafel in het stembureau zien zitten.
De lokale raadsleden vinden het flauwekul. De VNG (Vereniging Nederlandse Gemeenten) vindt het ook een wat doorgeschoten blijk van wantrouwen. Minister ter Horst blijft echter bij het voornemen de Kieswet bij te stellen (lees meer op Binnenlandsbestuur.nl).

Sponsoring, leeftijdsdiscriminatie en politieke belangenverstrengeling in de stembureaus. Tel daar bij op dat er elke gemeenteraadsverkiezing
altijd wel weer sprake is van het al dan niet ronselen van stemmen en frauduleuze inschrijvingen, dan vraag je je af waarom het kabinet op dit gebied niet een gedragscode eist van de gemeenten.

Postcode als probleemoplosser

Postcode als probleemoplosser Vul je postcode in en win een hypotheek, of een plek op een basisschool, of een operatie. Met je postcode kun je net zoveel winnen als verliezen. Dat de postcode een selectiemiddel is bij een loterij, daar kunnen de meeste mensen wel mee leven. Is de postcode echter een van de middelen waarmee ziekenhuizen opereren, dan kunnen mensen eraan doodgaan.

In januari kwam het
Academisch Ziekenhuis in Maastricht in het nieuws met een selectief postcodebeleid voor hooggespecialiseerde hulp. Alleen mensen in de nabije omgeving van het ziekenhuis zouden toegelaten worden voor hulp. Het NRC publiceerde zelfs een lijst (pdf!) met de kwaaltjes waar het om ging en daar staan toch dingen bij die dodelijk kunnen zijn.
Nu worden Amsterdamse ziekenhuizen geïnspecteerd, omdat ook zij patiënten selecteren op postcodes.

De postcode als probleemoplosser. Want een van de argumenten bij de ziekenhuizen is dat door gebrek aan personeel en bezuinigingen (gevolg van het kabinetsbeleid), men wel selectief moet zijn.
Veel eerder dachten banken en verzekeraars dat ook al. Met de crisis in de kleren wilden de financiers riskante hypotheekverstrekkingen en verzekeringen voorkomen. De postcode was hun hulpmiddeltje en hoorde die code bij een probleemwijk, dan kon je het wel schudden.

Gemeenten hanteren de postcode om de diversiteit in hun basisscholen te vergroten. Tot frustratie van ouders die de vrijheid willen behouden hun kind in een verdergelegen postcodegebied op school te sturen. Aboutaleb, via het staatssecretarisschap, nu burgemeester van Rotterdam, werd er ooit als wethouder van onderwijs in Amsterdam om bekritiseerd.
De gemeente Deventer vindt het een succesformule om tot minder “zwarte scholen” te komen.

Onderwijs, financiën en zorg. Drie sectoren die een postcodeloterij zijn geworden. Waarmee betrokken instellingen hun problemen hopen te overwinnen. De verliezers zijn de postcodehouders.
Dat kan natuurlijk anders. Als burgers dan toch geselecteerd moeten worden op basis van hun postcode, laat ze dan ook wat mee winnen. Gratis schoolboeken, een lagere rente of een gratis operatie.

Meer kansen met je postcode? Staatsteun. Mensen die hun huis moeilijk verkocht krijgen (crisisprobleempje) zouden hun postcode naar het ministerie van VROM op kunnen sturen. Elk kwartaal wordt er een postcode getrokken. De prijs: de bijbehorende woning wordt opgekocht door de overheid.
Lastenvermindering. Elk half jaar trekt het ministerie van Financiën een postcode. De bijbehorende gemeente is de klos. De lokale belastingen moeten een jaartje omlaag.
Stimuleringpremies voor spreidingbeleid. Vul de postcode van een krimpgemeente van jouw keuze in. Stuur het op naar het ministerie van VROM. De winnaars krijgen verhuiskosten vergoed, de oude woning wordt opgekocht en het Rijk regelt werk in je nieuwe omgeving.

Iemand nog meer ideeën voor de postcode als probleemoplosser?

Telefoontolk

Telefoontolk Hallo? Lange afstand? Ja, dit is me … wie is dit? Wat? Whadaya bedoel ik ben een christen? Ik weet het niet. Wie een Callin '? DDD-zeg je HH-hemel? Www heh heh … w-goed hello Heer! Sir? Heb ik afgelopen zondag? Heer, het is zo katoen-Pickin 'moeilijk meer om naar de kerk gaan op zondag de hele dag en, en nacht, en dan moeten opstaan de volgende ochtend.

Dit, dames en heren, is de vertaling van een telefoongesprek. Nu nog een schriftelijke vertaling van een Engelstalig script. Een service van Google met behulp van de knop “Vertaalde zoekopdracht” of “Vertaal deze pagina”.
Maar Google gaat voor meer en wil het mogelijk maken om real life (vertaling: reëel lijf) telefoongesprekken direct te vertalen door een digitale tolk.

De techniek heeft men al in huis en Google denkt het binnen een paar jaar on line (vertaling: op linie) te kunnen gooien. Gezien de huidige vertaaltechniek van Google, kun je een vertaling als hierboven verwachten. Niet gezeurd, want taal is nu eenmaal een heel lastige code en de tekst hierboven is redelijk te volgen, als je ook thuis bent in engelse grammatica en woordkennis.

Het is lang niet altijd zo beroerd vertaald. Opvallend is dat franse en duitse teksten het in de vertaling vaak beter doen, dan engelse teksten. Hoewel ik bij een stukje
duitse tekst in de vertaling dit nog tegenkwam: “Je hoeft niet wennen, anzuläuten God alleen via de noodoproep.”

Het zou wel fantastisch zijn, zo’n telefoontolk. Maar je moet er niet aan denken wat een meeluisterende veiligheidsagent van de kromme vertalingen maakt. Die denkt natuurlijk dat in een soort codetaal staatsonveilige boodschappen worden uitgewisseld.

Wetenschappers onderzoeken eigen code

Wetenschappers onderzoeken eigen codeIn een tijd waarin het maatschappelijk vertrouwen in de wetenschap steeds belangrijker wordt, is het van wezenlijk belang dat het wetenschappelijk onderzoek zelf beantwoordt aan de hoogste ethische normen“.
(Quote uit persbericht NWO, betreffende themabijeenkomst over wetenschappelijke integriteit).

Toeval of niet, net op het moment dat
wetenschappers boos zijn op minister Cramer, die foutloze wetenschap eist, omdat zij vindt dat haar integriteit geschonden is door wat rekenfoutjes in het IPCC klimaatrapport, is de KNAW (Koninklijke Nederlandse Academie voor Wetenschap) druk doende een themabijeenkomst voor te bereiden die 8 maart gehouden zal worden.

Nederland lijkt met een wetenschappelijke gedragscode (VSNU), het Landelijk Orgaan voor Wetenschappelijke Integriteit (LOWI) en de gedragscode belangenverstrengeling van NWO de zaak goed op orde te hebben“, zo stelt de KNAW.
In 2001 hadden KNAW, NWO en VSNU al nagedacht over hoe wetenschappelijk wangedrag zoals plagiaat, het vervalsen of onvolledig weergeven van onderzoeksresultaten, kan worden voorkomen.

De bijeenkomst in maart kan ‘foutloze wetenschap’ aan de agenda toevoegen. Onvolledig weergeven van onderzoeksresultaten kan al tot heel vervelende maatschappelijke discussies leiden. Maar dan hebben we het misschien over doelbewuste manipulatie van de gegevens. De vraag is of het maken van onbedoelde fouten ook onder onjuist ethisch handelen valt. Minister Cramer vindt van wel.

Nu zal de reputatie van elke wetenschapper er niet beter op worden als er fouten worden gemaakt. Dus je mag aannemen dat een wetenschapper een rapport wel vier keer tegen het licht houdt, alvorens er mee naar buiten te komen.
Dat wordt lastiger als de druk wordt opgevoerd, omdat politici snel resultaten willen hebben, omdat het maatschappelijk vertrouwen in hen op het spel staat. Misschien is het aardig als de wetenschappers in maart elkaar ook voorhouden niet te zwichten voor tijdsdruk. Gedegen onderzoek kost tijd en kan zelfs jaren duren. Kwestie van beroepsintegriteit om voor degelijkheid te gaan en niet voor de waan van de dag.