Categoriearchief: Codes

Gek van pinnen

hoofd DaliJe zult steeds vaker meemaken dat je mensen bij de pinautomaat volledig ziet flippen en vervolgens in een dwangbuis afgevoerd worden maar de plaatselijke psychiatrische kliniek. Typisch gevalletje pinpsychose. Wat al langer op dit weblog is beweerd, lijkt nu bewezen door een onderzoek: mensen gaan ten onder aan de mahsro-code. Mahsro? Wat was dat ook alweer? Wel, mahsro staat voor Mijn Arme Harde Schijf Raakt Overbelast. Een verschijnsel dat allang gemeengoed is in onze samenleving. Want behalve de gewone gigantische informatiestroom van nieuwsberichten, nieuwe wetten en protocollen op je werk, moeten we ook nog eens een hele rij codes onthouden om toegang te kunnen krijgen tot ons eigen geld, het netwerk op de pc, en helpdesks van overheden en bedrijven.
Geheugenspecialist Peter de Deyn zegt in de Telegraaf: “Wie kan in godsnaam zeven codes onthouden. Het menselijk brein is niet gebouwd op het onthouden van meerdere viercijfer codes.” Volgens de deskundige kan ons korte termijn geheugen maximaal acht cijfers een beperkte tijd onthouden en duurt het flink wat langer voor je een pincode in je lange termijngeheugen hebt verankerd.
En wat doen mensen dan? Alles op een papiertje zetten. Of bewaren op de gsm. Er zijn ook slimmerds bij die zoveel mogelijk alles tot 1 code proberen terug te brengen. En dat maakt de veiligheid op internet niet groter. Als mensen overal dezelfde vier-cijferige code voor gebruiken is een beetje hacker zo in het bezit van uw spaargeld en je fotoalbum op Flickr waar je in niet al te fraaie poses je familie hebt vastgelegd. Nu wordt alom aangeraden regelmatig van wachtwoord te veranderen, dus zo komt een code natuurlijk van je lang zal ze leven niet in je lange termijngeheugen.
Ikzelf kan, van de ongeveer 16 codes die ik moet gebruiken, er vier uit het blote hoofd ophoesten. Dat gaat slechts een enkele keer mis als er een black out optreedt. Dat is dan wel het moment waarop de stress zodanig toeslaat dat krankzinnigheid op de loer ligt.
Hoeveel codes kan jij eigenlijk onthouden? En heb je nog tips voor de lezers om niet helemaal gestoord te worden van al die te onthouden codes? Of zit u al in cognitieve therapie om te leren omgaan met code-stress?

Geef een reactie

Groffe codes

grof taalgebruikPictogrammen zijn simpele codes die een bepaalde boodschap uitbeelden. Wat betekent dit pictogram van de Kijkwijzer? Je gaat een tv-programma zien dat tot kotsen aan toe zo slecht is? Betekent het dat mannen net zo veel kletsen als vrouwen? Of wordt je gewaarschuwd dat de volgende film nauwelijks te volgen is omdat veelvuldig het vreselijke woord “spaghetti” door irritante biepjes is vervangen?
De fractievoorzitter van de SGP, de partij waar tot voor kort de goddelijke voorzienigheid had bepaald dat alleen mannen veel moeten kletsten en vrouwen er het zwijgen toe dienen te doen, had minister Plasterk gevraagd of hij nog wat gaat ondernemen tegen grof taalgebruik op televisie. Dat neemt enorm toe, tot wel 112 duizend onbetamelijke woorden vorig jaar.
Plasterk gaf te kennen dat hij ook niet vrolijk werd van krachtige bewoordingen. De in het regeerakkoord aangekondigde gedragscode voor maatschappelijk verantwoorde televisie zou volgens de SGP-voorman een mooi instrument zijn om ook het gevloek, getier en schuttingtaal uit te bannen. Plasterk moet daar nog even over nadenken.
Volgt de SGP-voorzitter de internationale ontwikkelingen niet? In Amerika mag sinds kort weer gevloekt worden op de beeldbuis. Ook daar werden al te krasse krachttermen geteld, die vervolgens boetes konden opleveren tot 240.000 euro. Dat zat de televisiezenders niet lekker en grepen hun kans de maatregel ongedaan te maken toen ook president Bush en zijn rechterhand Cheney zich sterke woorden lieten ontvallen. Het hof van beroep stelde dat het gebruik van groffe woorden zo gebruikelijk was geworden dat het niet te doen is zulk taalgebruik van de televisie te weren.
Nou valt er, in alle toonaarden, veel te zeggen over de voorbeeldfunctie die televisie kan hebben. Ik ben dan ook zeer benieuwd wat dit kabinet onder maastchappelijk verantwoorde televisie zal verstaan. Maar een gedragscode kan nog zo gro zijn, de taal leer je op de eerste plaats thuis en op straat. Nu moeten de omroepen zich niet verschuilen achter het kul-argument dat men slechts een weergave van de alledaagse werkelijkheid presenteert. Er zijn programmmakers die het niet zullen laten die werkelijkheid uit te vergroten of met hun eigen fantasie daar het nodige aan toe te voegen. Ranzige programma's, met bijbehorend taalgebruik, genoeg. Maar is het werkelijk zo dat als er op de tv 112.000 onwelvoeglijke woorden passeren, de tv-kijker die onthoudt en opneemt in zijn/haar dagelijkse communiciatie?
Mij is dat nooit gelukt, hoewel ik in mijn jeugd altijd klaar stond met pen en blocnote als vader ging klussen in huis, om de nieuwe woorden te leren die er uit zijn mond rolden als er wat mis ging, zoals in dit fraaie lied uit de cabaretshow Interieur (Neerlands Hoop, 1977).

Geef een reactie

Pillen pinnen

apotheekautomaatJe pillen ophalen bij de apotheek op elk gewenst moment. Dat kan straks bij de pillenautomaat van een apotheek in Tholen. Kennelijk is een proef in Noord-Holland al zover geslaagd dat men het in Tholen aandurft de klanten pillen te laten pinnen.
Het is een uitkomst voor gemeenten waar geen 24-uurs voorzieningen zijn om je recept te cashen. Stel je bent 's avonds naar de nooddokter geweest en die wil dat je zo snel mogelijk aan een anti-bioticakuur begint. In jouw dorp is de apotheek dicht en dat betekent nu dus nog een x-aantal kilometers rijden naar de dichtsbijzijnde plaats met een apotheek die wel open is tot in de nachtelijke uurtjes. Dat is straks verleden tijd. Je gaat naar de pillenautomaat van jouw apotheker. Nu werkt het nog zo dat je het recept in de automaat moet doen. Een scanner leest het recept. Ergens zit een apotheker die het controleert en de juiste medicijnen in de automaat doet. Dat kan tegenwoordig ook al vol-automatisch. Apothekers kennen al robot-sytemen, waardoor het heen en weer geloop van balie naar medicijkast niet meer nodig is. Bovendien maakt een robot geen fouten. Die grijpt niet net het verkeerde doosje. Zolang iedereen maar de juiste codes bij de hand heeft en medicijndoosjes stickers met bijpassende codes dragen, kun je zo aan de gewenste medicijnen worden geholpen.
De wet verplicht de aanwezigheid van een gediplomeerde apotheker bij medicijnverstrekking, dus de pillenrobot zal nooit helemaal alleen het werk doen. De apotheker hoeft echter niet bij de automaat zelf te zitten, het kan ook op afstand.
Maar waarom je je pinpas nodig hebt is me een raadsel. Want het kan voorkomen dat je je zo beroerd voelt dat je even niet aan je pinpas hebt gedacht. Het moet toch niet zo moeilijk zijn dat een arts een recept meegeeft waarop jouw ziektenkostenverzekeringscode staat. Daarmee kan dan zowel je identiteit als je kredietwaardigheid worden bevestigd.
Ach, dat zijn natuurlijk de kinderziektes die elke innovatie kent. Die vallen nooit weg te automatiseren.

Geef een reactie

Gedragscode tegen gelazer

vvdvoorzitterTja, de VVD gaat een gedragscode opstellen zodat de partijleden eindelijk weten hoe ze respectvol met elkaar moeten omgaan. Natuurlijk, we leven anno 2007 dus de tijd dat een liberaal een echte heer of dame was hoort tot het vroeger-was-beter-tijdperk. De hedendaagse liberaal weet niet eens wat etiquette is en zo kon het dus gebeuren dat er onwelvoeglijke woorden vielen ten tijde van de Ayaan-kwestie en rond het lijsttrekkersschap. Voorzitter Jan van Zanen heeft er schoon genoeg van en wil dat het gelazer nu afgelopen is.
Zal de VVD die gedragscode serieus nemen? Te vrezen valt van niet. De partijraad was dit weekend van mening dat niemand geroyeerd hoefde te worden naar aanleiding van het rapport van de commissie Dekker (de interne analyse van de verkiezingsnederlaag van de VVD). Dus als de partij de gedragscode net zo behandelt als het commissie-rapport hoeft geen enkele VVD-politicus bang te zijn voor zijn/haar politieke loopbaan. Rutte en Verdonk kunnen op de ouwe, getrouwe, uiterst amicale voet verder met elkaar. Gelukkig maar, want het dreigt toch een beetje saai te worden in de parlementaire wandelgangen.
Wat zou er nou in die gedragscode komen te staan? Laten we de liberalen eens van advies dienen. Ik maak alvast een opzetje en u, lieve lezer, mag natuurlijk ook een duit in het zakje doen.

1, Verdonk-ermaan uw mening niet maar uit die met respect.
2. Schelden doet geen zeer, maar doe het dan als heer.
3. Eert uw fractievoorzitter gelijk u uwzelve eert (die is speciaal voor Rita).
4. Is een partijlid met voorkeur omhoog gestemd, zet haar dan niet in heur hemd (die is dan voor Rutte).
5. De vrijheid van het individu is een mooie hobby, die echter niet in de partijbankjes thuishoort.
6. De vrije markt is geen plaats voor kritische gedachtenwisselingen.
7. Wie zich gedraagt als liberale kemphanen krijgt te maken met Jan van Zanen.

Afijn, heeft iemand betere voorstellen voor de liberale gedragscode?

Geef een reactie

Diplomatieke codes in het Midden-Oosten.

Terwijl de Palestijnse gebieden steeds dieper wegzakken in een burgeroorlog, verschijnt een vertrouwelijk overdrachtsrapport van de VN-gezant in het Midden-Oosten Alvaro de Soto via de Guardian en daarop volgend NRC Handelsblad Het rapport, gedateerd 5 mei jl., geeft een dramatisch zicht op de codes die gelden bij het werk van deze VN-missie voor vrede in het gebied en het zogenaamde Kwartet voor het Midden-Oosten (samenwerking tussen VS, EU, Rusland en de VN).

In mijn eerste blog op Peterspagina wil ik verhalen en citeren uit dat indrukwekkende rapport, juist op dit moment. Want deze oorlog is er niet alleen een van Palestijnen onderling. Deze oorlog is er ook vanwege het falen, dan wel de onwil van internationale diplomaten om een oplossing van het Isrælisch-Palestijnse conflict dichterbij te brengen. Deze oorlog is er een van verraad aan basisprincipes van internationaal recht en de doelstellingen van de VN. Laat dit blog geen reden zijn om het rapport van Alvaro de Soto niet zelf te lezen. Hoewel de lengte van mijn bijdrage anders doet vermoeden, heb ik me grotendeels beperkt tot de machinaties van het diplomatieke verkeer en veel andere ontwikkelingen buiten beschouwing gelaten.

Als De Soto in juni 2005 aan de slag gaat in Gaza en Jerusalem aan de slag gaat, treft hij een onderbezet en slecht geleid bureau aan, dat geen goede betrekkingen onderhoudt met andere VN-missies in de regio. Tijdens zijn missie, krijgt hij nooit toestemming om naar Syrië te gaan of direct met de Palestijnse Autoriteit in overleg te treden. Dit heeft hindert zijn werk enorm. “I have frequently felt like the Black Knight in “Monthy Pyton and the Holy Grail”, who, after having both legs and both arms lopped off by the King, still accuses his adversary of cowardice and threatens to bite off his legs”.

Wolfensohn – de kandidaat opvolger van Wolfowitz bij de Wereldbank – wordt door de VS geparachuteerd als speciale afgezant voor Gaza. Na veel duwen en trekken wordt hij gezant van het hele Kwartet, met een ruim mandaat. Hij krijgt het beste personeel van elk lid van het Kwartet toebedeeld en beschikt over de beste informatie, aangeleverd door het US State Department. De samenwerking tussen de missie van De Soto en die van Wolfensohn verloopt steeds moeilijker. Niettemin doet Wolfensohn goed werk, al wordt hij op belangrijke momenten gedwarsboomd door uitgerekend de VS-gezanten en uiteindelijk Rice zelf. Wolfensohn verdwijnt tamelijk geruisloos van het toneel.

De meest dramatische ontwikkelingen vinden plaats rond de Palestijnse verkiezingen. President Abu Mazen’s strategie om Hamas zoveel mogelijk mee te laten doen in het politieke proces en ze daarmee ook het vredesproces in te trekken krijgt aanvankelijk de steun van het Kwartet. Echter, als Hamas de verkiezingen wint is het hek van de dam. Onder leiding van de VS worden alle banden met de Palestijnse Autoriteit voorwaardelijk gemaakt aan afwijzing van geweld, erkenning van Israël en het overnemen van alle vorige vredesakkoorden, inclusief the ‘Roadmap to Peace’. De EU en Rusland gaan er zonder protest in mee.

Hiermee wordt het Kwartet onderdeel van het conflict in plaats van onderdeel van de oplossing. De belangrijkste opdracht van Wolfensohn was om de Palestijnse economie weer uit het slop te trekken. Wat daar van over is wordt effectief om zeep geholpen door de boycot van het Kwartet. Dit heeft ernstige gevolgen voor de levenstandaard van mensen, vooral in de Gaza-strook. De insituties van de Palestijnse Autoriteit storten in. Wederopbouwhulp wordt weer noodhulp.

Israël stopt met het doorsluizen van BTW en douaneheffingen naar de Palestijnse Autoriteit. Dit geld wordt opgebracht door Palestijnse bedrijven. Het is in strijd met de akkoorden waar Hamas wél aan gehouden wordt. Hierdoor valt ongeveer een derde van de inkomsten van de Palestijnse Autoriteit weg. Drie van de vier leden van het Kwartet zijn ongelukkig met de gang van zaken en roepen Israël op de betalingen te hervatten. Onder druk van de VS blijft de kritiek binnenskamers. De kritiek op het gebrekkige regeren van de nieuwe Palestijnse regering neemt steeds verder toe.

Kort na de verkiezingen laat Hamas weten een breed samengestelde regering te willen vormen. De VS verzetten zich fel tegen een regering met Hamas én Fatah. Daarmee zouden de ‘good guys’ namelijk niet meer eenvoudig van de ‘bad guys’ te scheiden zijn: “… the US envoy declared twice in an envoys meeting in Washington how much ‘I like this violence’, referring to the near civil-war that was erupting in Gaza in which civilians were being regularly killed and injured, because ‘it means that other Palestinians are resisting Hamas’”. Uiteindelijk wordt door inspanningen van koning Abdullah van Saoedi-Arabië in Mekka tot een regering van Nationale Eenheid gekomen. Als de VS zich niet verzet hadden, had de regering een jaar eerder gevormd kunnen worden en was veel leed en ellende voorkomen.

Aanvankelijk is De Soto positief over het concept van ‘het Kwartet’. Het is geen gek idee om het drukke diplomatieke verkeer in het Midden-Oosten te stroomlijnen. Maar twee jaar later vindt hij dat de VN serieus haar positie binnen het Kwartet moet overwegen. Het Kwartet functioneert als een vriendengroep van de VS, die de VS gebruikt wanneer het haar uitkomt. Tegelijkertijd is de VS de enige partij die werkelijk invloed heeft op Israël, maar zelden bereid is enige druk van betekenis uit te oefenen. Binnen het Kwartet is de leidende rol van de VS onuitgesproken en al helemaal niet geformaliseerd. Elk lid van het Kwartet spreekt voor zichzelf en niet zelden spreken ze elkaar openlijk tegen.

Ondank de tekortkomingen kon De Soto met de positie van de VN in het Kwartet leven, totdat zij posities ging innemen die nooit op een meerderheid binnen VN-organen zouden kunnen rekenen, die in strijd zijn of tenminste op gespannen voet staan met VN-veiligheidsraadresoluties en/of internationaal recht, dan wel een minimum aan onpartijdigheid ontberen dat de levensader van diplomatiek optreden van de Secretaris-Generaal is.

Dit betekent allerminst dat De Soto geen kritiek heeft op de Palestijnse autoriteiten en Hamas in het bijzonder. Hij beschrijft bitter de spiraal van geweld en verharding.

De blokkade van de Palestijnse Gebieden wordt door veel gewone Palestijnen gezien als collectieve straf voor de verkiezingsuitslag en het Kwartet als degene die de straf oplegt. De facto is het niet het Kwartet dat de sancties heeft opgelegd, maar Israël, de VS en de EU. Maar door de Palestijnen wordt het wel zo gevoeld, waardoor het Kwartet geen effectieve politieke rol meer kan spelen en ook de reputatie van de VN ernstig op de proef wordt gesteld. Het Kwartet, met Rusland en de VN, biedt een scherm waar de VS en de EU – die de sancties feitelijk opleggen – zich achter verschuilen.

Het Kwartet is verworden tot een mechanisme dat niet primair gaat over het oplossen van het Palestijns-Isrælische conflict. Het gaat net zo goed over Transatlantische relaties en wat verder van belang wordt geacht. Er wordt gegniffeld over de EU die met drie vertegenwoordigers aan tafel zit en daardoor geen eenduidig, maar wel een representatiever, geluid laat horen.

De VN Secretaris Generaal is een vreemde eend aan tafel. Hij zit er niet als vertegenwoordiger van de lidstaten, hij heeft geen mandaat van de Veiligheidsraad of de Algemene Vergadering, maar zit er vooral vanwege zijn vermogen om de lidstaten achter zich te krijgen. Naar de mening van De Soto is de plicht van de VN om zich binnen het VN-recht en het internationale recht te bewegen in het Kwartet. De stellingname van het Kwartet heeft de VN op glad ijs gebracht en de VN-medewerkers – die ‘op de grond’ de effecten van de blokkade proberen te verlichten, in een onmogelijke positie.

“With the benefit of hindsight. perhap we got carried away somewhat by our desire to be in the political game, after a fashion, in the Middle East. Embarking on this endeavour in a role for which the UNSG, because of the unique nature of his job, may not be suited, has put us in a difficult position, where our responsibilities toward the Palestinian people and the MEPP in general, are compromised, if not sacrificed, on the altar of an improved relationship with certain member states, however important they may be”. De Soto stelt dat de VN niet langer verantwoordelijkheid moet dragen voor de beslissingen van het Kwartet, maar beter een soort waarnemer-positie kan innemen.

Een belangrijk voordeel van VN-diplomatie is dat de VN met partijen praat waar andere partijen/landen zich niet aan branden, zolang het het doel van vreedzame conflictbeslechting dient. Na de verkiezingsoverwinning van Hamas heeft de VN richtlijnen opgesteld over contacten met de regering van de Palestijnse Autoriteit. Voor De Soto betekent dit dat hij alleen op hoog niveau contact mag hebben met de toestemming van de Secretaris-Generaal. Deze toestemming krijgt hij vrijwel nooit en bovendien werd niet uitgelegd waarom, behalve dat het de contacten met de Kwartet-partners zou bemoeilijken. Dit maakt effectieve diplomatie onmogelijk en is in VN-context moeilijk te volgen. Waarom wel praten met de Libanese Hezbollah en niet met Hamas? Er is geen enkele VN-resolutie die deze contacten verbiedt. Door diplomatieke relaties met de Palestijnese Autoriteit en Syrië in te ruilen voor goede relaties met de VS en Israël heeft de VN zich irrelevant gemaakt in de regio. Als de Secretaris-Generaal zijn onpartijdigheid in het Midden-Oosten verliest door zich teveel te vereenzelvigen met één of twee leden van de Veiligheidsraad, verliest hij zijn geloofwaardigheid wereldwijd en kan de VN dus ook elders niet meer effectief aan het oplossen van conflicten werken.

Het moment dat de nieuwe Secretaris-Generaal Ban Ki-moon de relatie van de VN met de Palestijnse Autoriteit verder op scherp zette door te spreken van voorwaarden aan verdere contacten, was voor De Soto de druppel die de emmer deed overlopen. Hij realiseerde zich dat zijn inspanningen geen resultaat konden hebben en besloot na 25 jaar de VN te verlaten.

De Soto noemt het ineenstorten van de Palestijnse Autoriteit een realistisch scenario, als de boycot en het isoleren van de Hamasleden in de regering aanhoudt. In dat geval moet Israël haar verantwoordelijkheid voor het welzijn van de bevolking in de bezette gebieden weer op zich nemen en zijn de institutionele vorderingen sinds de Oslo-akkoorden tenietgedaan. Dit brengt ook de twee-staten oplossing verder weg. Want voor die oplossing zijn twee territoria en twee regeringen nodig. Ook voor Israël is dat geen aantrekkelijk perspectief.

“Should that (het uiteenvallen van de Regering van Nationale Eenheid, LdB) happen, it will be a huge setback for Isræl and the Palestinians alike and be a major setback for efforts to resolve conflict through diplomacy rather than violence in the region and even beyond – and I fear that the UN will not be able to say that we did what we could to prevent it”.

Hij verwijt zichzelf en de VN Israël met fluwelen handschoenen aan te pakken. Israël weet haar vermogen om de relatie tussen VN en VS te beïnvloeden feilloos aan te wenden. “We are not a friend of Isræl if we allow Isræl to fall into the self-dilusion that the Palestinians are the only ones to blame, or that it can continue blithely to ignore its obligations under existing agreements without paying an international diplomatic price in the short-term, and a bitter price regarding its security and identity in the long-term”.

Rode draad in het verhaal van Alvaro de Soto is de code om Israël en de VS niet voor het hoofd te stoten. Deze code is sterker dan die van internationale diplomatie en blijkt zelfs het VN-verdrag opzij te kunnen zetten. De tragedie is dat daarmee het hart van haar bestaan van de VN – het vreedzaam voorkomen en beëindigen van conflicten – wordt geraakt.

Geef een reactie

Het menselijke tekort ontdekt.

Het onderzoek naar onze genen heeft beleeft een doorbraak. Het menselijke tekort is ontdekt!Inmiddels weten we dankzij DNA-onderzoek welke genen verantwoordelijk zijn voor de kleur van ons haar of onze ogen. Ook weten we welke genen de aanstichters zijn van bepaalde ziekten. Maar het eeuwige raadsel waarom wij mensen met de beste bedoelingen ons ding doen en toch zeer regelmatig falen, was tot op heden niet opgelost.
Het blijkt niet de zondeval van Adam en Eva te zijn. Het zijn ook niet de duivelse verleidingen die elke dag weer op de loer liggen. Het ligt ook niet aan een verkeerde opvoeding of een hersenafwijking. Nee, het zit in onze genen. Want wat blijkt? Slechts 3 procent van de genen zijn functioneel, de rest doet maar wat. Ze evolueren wanneer ze daar zin in hebben, zodat het voor onderzoekers onmogelijk wordt te ontdekken welke functie ze eigenlijk hebben. Net als men erachter gekomen is waar een bepaald gen verantwoordelijk voor is, besluit dat gen te veranderen en zet de ontdekking van de onderzoeker op losse schroeven.
Tja, als onze genen maar wat aan klooien, dan is het niet verwonderlijk dat het nooit wat zal worden met ons mensen. Het menselijk tekort is dus erfelijk omdat onze genen er een rommeltje van maken. Geef dus niet je ouders de schuld, verwijt je ondewijzers niks, vergeet dat het ooit met een hapje van een appel begon. Het zit in onszelf. Willen we de wereld verbeteren, willen we onszelf vervolmaken dan zullen we ruim baan moeten geven aan gen-manipulatie om al die evoluerende genen de juiste richting te geven. Toch?
Of wordt het menselijk tekort door geheel iets ander veroorzaakt en leidt dat er ook toe dat we nooit alles van ons DNA zullen begrijpen?

Geef een reactie

Geen code, geen bestemming.

Codes moeten het de ons gemakkelijk maken. Dat blijkt niet op te gaan bij de NS. De NS heeft bijna overal de loketten gesloten en vervangen door kaartjesautomaten. Handig, want dat scheelt personeel en ook in de heel vroege en late uurtjes kun je toch een kaartje bemachtigen. Nu staan die automaten dus overal, maar dat betekent nog niet dat je ook overal kunt komen. Je reisbestemming geef je aan door een code in te tikken die de NS aan een bepaalde plaats heeft toegewezen. Sta je in Amsterdam en je wilt naar, we noemen maar wat, het Duitse plaatsje Leer? Geen probleem. Sta je echter op station Winschoten dan kun je lke code intikken die je wil, maar de code voor Leer zit er niet bij.
De Winschotenaren vinden dat een grote tekortkoming van de NS. Het vervoersbedrijf Arriva, die een groot deel van het openbaar vervoer daar regelt, adviseert de reizigers een strippenklaart te gebruiken. Als de klant dat niet zit zitten, moet-ie wachten tot de OV-chipkaart gebruikt kan worden.
Tja, heb je eindelijk mensen die zeker zijn van hun bestemming, wordt ze die zekerheid ontnomen opmdat de kaartjesautomaat de code niet kent. Ik kan me voorstellen dat de Winschotenaars een beetje hetzelfde gevoel krijgen als mensen die hun idendtiteitscode zijn vergeten (sofinummer of klantnummer) en daarom volgens de diverse helpdeks helemaal niet bestaan.
De redaktie heeft de kwestie getest bij de dichtst bijzijnde kaartjesautomaat. Om er zeker van te zijn dat er een kaartje voor het Duitse plaatsje uit zou rollen, heb ik niet de code ingetikt, maar gewoon: Leer. Wat denkt u dat eruit kwam? Een fraai kaartje waarop stond: Leer??? Dat doet u zelf maar. De NS wil dus niks leren en laat dat aan de reizigers over.

Geef een reactie

Maai-codes

Wie in het gelukkige bezit is van een tuintje met een vijver, weet hoe moeilijk de waterschappen het kunnen hebben. Al was het alleen maar omdat de grote waternavel zo snel groeit, dat dat menig plas of sloot overwoekert dreigt te raken. Met nadelige gevolgen voor het zuurstofgehalte in het water of zelfs verstoppingen bij gemalen. Wie ooit het exotische plantje bij het tuincentrum heeft gekocht en nu het explosief gegroeide spul uit de vijver vist en in een naburige sloot kiepert, moet er eens bij stil staan wat een schade zo aan het waterbeheer wordt toegebracht. Denk toch eens na als u de natuur in huis en tuin haalt!
De waterschappen moeten er voor zorgen dat alles in de polder een beetje rimpelloos verloopt, zodat we schoon water hebben en geen wateroverlast krijgen bij het eerste de beste buitje. Het waterschap moet er ook voor zorgen dat alles wat groeit en bloeit zo op elkaar is afgestemd dat wij droge voeten houden en toch de natuurlijke biodiversiteit in stand wordt gehouden. Dat mag wat kosten, dus betaal alsjeblieft uw waterschapbelasting op tijd, want we hebben niks aan een failliet waterschap.
Nederland zou Nederland niet zijn als ook waterschappen zich aan gedragscodes hebben te houden. Men heeft zich bijvoorbeeld bij het maaien van dijken en slootkanten aan de Flora- en faunawet te houden, die bepaalt dat er tussen 15 maart en 15 juli niet gemaaid mag worden om broedende vogels te beschermen. Nu kan men voor bepaalde wetten altijd weer ontheffingen krijgen en dat heeft in Zeeland geleid tot ruzie tussen natuurliefhebbers en het waterschap aldaar. Het waterschap is toch met maaien begonnen en de maaimachines zouden menig nest met eieren aangezien hebben voor een graspol dat met de grond gelijk gemaakt diende te worden. Een lokale natuurverdediger heeft daar bezwaar tegen gemaakt. Het waterschap Zeeland stelt echter dat er wel degelijk zorgvuldig wordt gemaaid. Volgens een gedragscode die voorschrijft dat het te maaien terrein eerst goed wordt nagekeken en de aanwezige broedplaatsen goed te markeren. Daar mag de maaimachine dan niet overheen. De zeeuwse natuurliefhebber zegt dat daar niks van terecht komt en treft overal verwoeste eieren aan. Tja, het waterschap Zeeland had natuurlijk een voorbeeld kunnen nemen aan de collega''s in Brabant. Die slaan hele stukken land over en maaien het op een beter geschikt tijdstip.
Maar een nog mooier voorbeeld biedt het waterschap in Friesland. Die zetten een alternatieve maaimachine in: het schaap. Een schaap vreet geen eieren. En een vogel wordt niet meer opgeschrikt door het gebrul van de maaimachine-motoren. Het waterschap ziet ook een heel praktisch voordeel. Schapen kunnen veel makkelijker op plekken komen, waar machines niet bij kunnen en zo is het noodzakelijke onderhoud toch gegarandeerd. Niet iedereen vindt het een prachtige oplossing, want het beest vreet ook planten weg waar de boeren last van hebben maar die de oprechte natuurliefhebber liever ziet blijven staan.
Dieren als grasmaaiers. Het komt op meer plekken voor in Nederland en u kunt ze binnenkort ook midden in de stad aantreffen. In Groningen zwerven schaapskuddes door de stad om bermen kort te houden. Geen benzineslurpende grasmaaiers meer en tegelijkertijd een heel natuurlijk manier de bermen van mest te voorzien en de biodiversiteit in stand te houden. Natuurbeheer met natuurlijke middelen en een impuls voor de herinvoering van een oud beroep: de schaapsherder. Innovatie hoeft niet altijd te betekenen dat we nieuwe machines moeten uitvinden.
Uw tuin is waarschijnlijk te klein om een schaapskudde uw gazonnetje bij te laten houden. In dat geval kunt u wel een prachtig stukje innovatie aanschaffen: de solar maaier. Een machientje die zijn energie verkrijgt met een zonnepaneeltje. Zodra de zon schijnt scharrelt het ding over uw grasperk. Alleen waar het hoog gras detecteert, maait het wat sprietjes weg. Het ding lijkt een beetje op een mechanische schaap, maar is veel slimmer. Het laat de plantjes met rust. Het is dus misschien een soort schaap waar de natuurliefhebbers in Friesland wel mee kunnen leven.
Schapen of solar maaiers: er zijn dus nog wel andere oplossingen dan gedragscodes voor het maai-beleid.
Geef een reactie

Transparante codes

Hoeveel wilt u weten om voldoende inzicht in de handel en wandel van een bedrijf te hebben? En wat wilt u dan precies weten? In 2003 werd de code Tabaksblat ingevoerd. Een gedragscode die beursgenoteerde bedrijven verplichtte de aandeelhouders meer inzicht te geven in de werkwijze van het bedrijf en de beloningen van bestuurders en commissarissen. Inmiddels is er een tussenstand opgemaakt. De meeste bedrijven (zo''n 96%) leeft de code na. Opvallend is wel dat de transparantie op het gebied van het beloningsbeleid nog veel te wensen over laat.
De vraag moet dus anders gesteld worden. Hoeveel kunt u weten van een bedrijf? Een mooi jaarverslag is leuk, maar als daar zaken achterwege gelaten wordt, dan is er eerder sprake van een rookgordijn dan van transparantie.
Gisteren werd er een symposium gehouden over de commissie Frijns (de commissie die de naleving van de code Tabaksblat in de gaten houdt). Tijdens dit genoeglijk samenzijn opperde Paul Koster van de AFM (Autoriteit Financiële markten) of men niet te ver is gegaan met al die tranparantie. Quote van Koster: “De aandeelhouders zijn nauwelijks geïnteresseerd in aspecten waar wij ons druk over maken”.
Leest die man de kranten niet? Het publiek, waaronder ook een aantal aandeelhouders, maken zich behoorlijk druk over de beloningen van bestuurders en commissarissen. En juist op dat punt schiet men nog tekort. Het gaat er dus niet om waar deskundigen als Paul Koster zich druk over maken. Het zou de transparantie ten goede komen als men ook informatie verstrekte op gebieden waar de aandeelhouders en de klanten zich druk over maken.
De directeur van de organisatie waar ik werk, verzuchtte ooit dat hij niet meer wist hoe hij alle werknemers van voldoende informatie kon voorzien. Hij had zo langzamerhand werkelijk alles geprobeerd: iedereen kreeg het jaarverslag toegstuurd, iedereen heeft het missie en visieplan ontvangen, er waren tal van informatieve bulletins bedacht en met regelmaat werden er informatieve bijeenkomsten georganiseerd. Toch wordt door veel werknemers nog steeds geklaagd dat men te weinig weet van de organisatie. Men heeft het gevoel niet het onderste uit de kan te krijgen. Hoe kan dat als de organisatie voor bijna 100% voldoet aan de eisen om gegevens transparant te maken?
Zijn de cijfers uit jaarverslagen relevant genoeg? Mits juist opgesteld geeft dat inderdaad inzicht in de resultaten. Maar geeft dat ook kennis over hoe die resultaten zijn bereikt? Een voorbeeldje uit eigen praktijk: de organisatie bood de gemeente een nieuw produkt aan maar kreeg de benodigde subsidie niet. In het jaarverslag gemeld dat de gemeente voor een concurrerende instelling had gekozen. Er werd verder niet vermeld hoe en wat men precies had gedaan om de subsidie in de wacht te slepen. Hoe zat het met de kennis van de markt, wat stond er precies in de subsidie-aanvraag, klopte de timing en wat is er tijdens de onderhandelingen aan de orde geweest? Het missen van de subsidie leidde tot de afbouw van het project. De betrokken medewerkers en hun cliënten wisten niet meer dan dat de subsidie was misgelopen. Als het eenmaal fout is gegaan dan helpt meer informatie achteraf ook niet meer. Dus waarom zou die dan gegeven moeten worden?
Die informatie had natuurlijk tijdens het hele proces gegeven moeten worden, maar zelfs achteraf had het nog kunnen bijdragen aan het begrip over de ontstane situatie. Niets van dat alles met als gevolg: een ontevreden gevoel bij de betrokkenen en zelfs enig wantrouwen over de informatieverstrekking.
Transparant ben je pas als je ook het achterste van je tong durft te laten zien. Transparantie wint ook aan kwaliteit als je niet alleen de informatie prijs geeft die de bestuurders en commissarissen zo belangrijk vinden, maar ook volledige openheid geeft naar aanleiding van vragen die er bij je aandeelhouders, medewerkers en klanten leven.
De code Tabaksblat werkt. Als een papieren tijger. De eerder genoemde Paul Koster zei gisteren dat “de code Tabaksblat een levende code is, die kan worden aangepast”. Kijk, da''s mooi. Na drie jaren papieren ontwikkeling, kan die code de komende drie jaar dus aangepast worden aan de praktijk: de vragen die er opkomen, naar tevredenheid van de vragenstellers beantwoorden.
Geef een reactie

Code droog

In delen van Gelderland, Overijssel en Gelderland is ''code droog'' van kracht. Een waarschuwing die de brandweer afgeeft in verband met het aanhoudende droge weer, dat leidt tot brandgevaar in bos en op de hei. Overigens vind een brandweerman dit niks bijzonders. In maart en april is er altijd al extra risico op een brandje hier en daar omdat de de meeste grassen nog verdord zijn en in struiken de sapstromen nog niet goed op gang is gekomen. Wie een tuintje heeft zal inmiddels ook geconstateerd hebben dat de boel aardig droog begint te worden. Toch is het beter niet aan het sproeien te slaan. Alleen de bovenste grondlaag is droog. Daaronder is nog genoeg water voor uw plantjes. En omdat het beter is dat de planten diep wortelen, kunt u het sproeien beter achterwege laten. Er is dus (nog) geen reden voor paniek. De Drentse boeren zijn zelfs uitermate tevreden met het droge weer. De grond is nu juist goed bewerkbaar en poot- en zaaigoed kan keurig op tijd de bodem in. Klein nadeeltje is dat er wel veel stof opwaait. Nou, daar weten ze op Mars alles van (zie het artikel hier van vorige week vrijdag). Bij de Rotterdamse marathon nemen ze morgen geen risico''s. Er wordt daar een stukje harder gelopen dan bij de Vierdaagse van vorig jaar. Dat wordt dus ook meer zweten, want het gaat ook morgen een mooi, warm dagje worden. Extra drinkplaatsen en goede ventilerende kleding kan ongelukken voorkomen. De organisatie geeft ook wat extra voorlichting over hoe je het beste kan rennen in dit soort omstandigheden: doe het vooral rustig aan! Het enige record zal morgen dus waarschijnlijk het warmte record zijn. Tja, dan is er voor een fanatieke snelwandelaar geen lol meer aan en kan-ie beter lekker een terrasje pakken. Dat laatste begint toch al heel gewoon te worden. Volgens trendwatcher Adjiedj Bakas (schrijver van ''Megatrends in Nederland''), leidt de klimaatverandering er toe dat we hier steeds meer mediterrane gewoonten gaan overnemen. Dus gaan we meer barbebecuen in in parken en komen er meer terrassen. Nou moeten we een beetje voorzichtig zijn met het overnemen van zuid-europese gewoontes. Wij krijgen namelijk een prima kans de siësta hier in te voeren. En waar denken ze in Spanje en Portugal aan? Men overweegt die middagstilte juist af te schaffen. Dat mogen ze natuurlijk helemaal zelf weten, maar laten we die mediterrane nieuwigheid alsjeblieft niet overnemen. De redaktie is nog steeds erg nieuwsgierig naar uw ervaringen en verwachtingen wat betreft de gevolgen van de klimaatveranderingen. Klik op de ''Wat wil je zeggen''- link hieronder en maak ons deelgenoot van uw warmte-inzichten. (In deze reeks verscheen eerder: Klimaat-orakels, Stroomstoringen, Fijnstof, Eskimo''s, Dalende aankopen en Vluchten kan niet meer).
Geef een reactie