Categoriearchief: Diversen

Assistentie gevraagd

Assistentie gevraagd Goh, wat had ik graag een assistent gehad. Bloggen is leuk, maar er komt zoveel meer bij kijken dan alleen stukkies schrijven. Een deel van dat “meer” is nog wel aardig om te doen, een ander deel is niet zo leuk. Als dat nou helemaal niet relevant zou zijn, voor het in stand houden van een blog, dan liet ik dat deel van het werk wel zitten. Maar helaas, het hoort er ook bij.

Dat geldt voor bijna elke arbeid. Je hebt het meest essentiële deel en je hebt heel wat gedoe er omheen. Bovendien is er nog zoiets als werkdruk, die hier en daar flink is toegenomen. Dan is assistentie meer dan welkom. De praktijkondersteuner van de huisarts bespaart de dokter 18 procent tijd. De apotheker heeft het steeds drukker, maar moet nog assistentie zoeken.

Managers koesteren hun persoonlijke assistent en weigeren die in te leveren, ook al knaagt de crisis aan hun bedrijf.Dat laatste is vreemd. Het is namelijk heel gebruikelijk om bij bezuinigingen eerst naar de personele kosten te kijken en vooral te snoeien in het ondersteunend personeel. Zo gaat dat in het onderwijs, in de zorg en ook bij menig commercieel bedrijf. De laatsten die eruit vliegen zijn de managers. En zo lang die mogen blijven, is dat blijkbaar met behoud van assistentie.

Op mijn werk heb ik de laatste jaren een scala aan ondersteunend en assisterend personeel zien verdwijnen. Dat zal niet in elke sector het geval zijn geweest, hoop ik.In ieder geval: hoe zit het met uw assistent? Of heeft u er geen, maar wel nodig?
En tot slot: kunnen de door werktijdverkorting stilzittende werknemers niet hun assistentie aanbieden, waar dat maar nodig is?

Wie trouwens hier wil assisteren met het schrijven van stukkies, mag zich onmiddelijk aanmelden.

Geef een reactie

Vrijwilligers, verenigt u!

Vrijwilligers verenigt u! Quote van de toekomst:
“Het wordt steeds belangrijker dat zorgorganisaties rekening houden met de wensen en competenties van hun vrijwilligers“.
(Staatssecretaris Bussemaker van VWS, op Make A Difference Day, vrijdag 20 maart 2009)

Terwijl 50.000 vrijwilligers allerlei klusjes deden voor goede doelen, wees Jet Bussemaker op het belang van zorg voor vrijwilligers. Als zorginstellingen daar wat moeite mee hebben, kunnen ze een beroep doen op Zorg Beter met Vrijwilligers. Hoe maak je het werk aantrekkelijk, hoe zorg je voor een goede samenwerking tussen de beroepskrachten en familie? Dat soort vragen.

Een nieuwe website, waar je een test kan doen om te kijken voor welke vrijwilligheden je geschikt bent en waar organisaties vijf verbeterthema's en een databank met inspirerende voorbeelden kunnen vinden.
Dus wie vrijwilliger in de zorg wil worden, kan rekenen op een geweldige ervaring. Dat zal ook wel nodig zijn, want als jij nu nog niet als vrijwilliger in de zorg werkt, dan kom je vanzelf wel aan de beurt als de zorg echt veel te duur is geworden en de kredietcrisis ook jou heeft bereikt.
Een belachelijke voorspelling? Laten we eens wat zaken op een rij zetten en geef dan eens antwoord op die vraag.

1. Al jaren wordt er gehamerd op een duurder wordende zorg. Met de vergrijzing in aantocht wordt het niet alleen erg kostbaar, het zal ook meer moeite kosten genoeg personeel te hebben.

2. Eveneens wordt er al jaren gehamerd op normen en waarden, waaronder de eigen verantwoordelijkheid van de burger, ook voor de zorg. Dat werkt, want inmiddels is mantelzorg sterk gegroeid en maakt de Make A Difference Day duidelijk dat 50.000 mensen het voorbeeld van Hare Majesteit volgen en kopjes thee schenken in bejaardentehuizen, tuinen aanharken bij verpleegtehuizen, een praatje maken in ziekenhuizen en boodschappen doen als thuiszorgservice.

3. Vorig jaar diende SGP-kamerlid Van der Vlies een motie in, waarin hij het kabinet verzocht eens uit te zoeken of het niet aardig is, bij het toepassen van werktijdverkortingen, werknemers tijdelijk in te zetten als vrijwilliger in publieke sectoren, zoals de zorg en het onderwijs.
Hij heeft de motie vrijwillig ingetrokken, zodat die nooit in stemming is gebracht.

4. Nu de crisis voortdendert ziet de NOV (Nederlandse Organisaties Vrijwilligerswerk) een mooie kans. Marius Ernsting, voorzitter NOV had berekend dat er 1,1 miljoen uren vrij komen door werktijdverkorting. Het lijkt hem een prima idee die uren aan vrijwilligerswerk te besteden. En om bedrijven daar warm voor te krijgen zouden de vrijwillige uren in mindering gebracht kunnen worden op de WW-premie. Een brief hierover is naar het kabinet gestuurd.

5. Het Nederlands Dagblad liet Movisie een onderzoek doen, waaruit bleek dat de vraag van burgers naar vrijwilligerswerk behoorlijk is gestegen sinds de kredietcrisis. Met name de sectoren zorg, welzijn en cultuur zijn populair. Ook het aanbod van vrijwilligerswerk is gestegen.

6. Vrijwilligersprofessor Lucas Meijs denkt dat de crisis wel meer vrijwilligers zal opleveren.
Hij corrigeert de misvatting dat alleen zielige werklozen vrijwilligerswerk doen. Nee, het zijn juist veel mensen met drukke banen en die volop in het leven staan, zegt hij in het Nederlands Dagblad. “Dit is een unieke situatie“, zegt Lucas Meijs, “we hebben te maken met mensen uit drukke banen die opeens meer tijd krijgen doordat ze boventallig raken of worden ontslagen. Die mensen willen niet thuis zitten, maar hun vaardigheden onderhouden en in een netwerk actief blijven“.
Hij waarschuwt wel dat als de crisis weer voorbij is, we al die vrijwilligers ook weer kwijt raken.

Terug naar de voorspelling. Zal in de toekomst iedereen aan het vrijwilligerswerk moeten?
Ik voorspel van wel. Nu is de makke van vrijwilligerswerk dat het vrijwillig wordt aangegaan. Heb je bij een “echte” baan een onkostenvergoeding die ze salaris noemen en ben je beschermd door de arbeidswetgeving, bij vrijwilligerswerk ligt dat heel anders.

Terwijl onze zuiderburen al jaren een heuse wet betreffende de rechten van vrijwilligers hebben, waarvan een gemoderniseerde versie per 2007 van kracht werd, hebben wij alleen een onsamenhangend scala aan wetten en moeten het verder doen met tips & trics die door de vakbond of vrijwilligersorganisaties worden aangeboden.

Hoe maak je het werk aantrekkelijk, hoe zorg je voor een goede samenwerking tussen de beroepskrachten en familie? Met dat soort vragen begon dit artikel. Maar als de kans groot is dat iedereen vrijwilligerswerk zal moeten doen, dan is de vraag naar een eenduidige wetgeving en een veel betere rechtspositie voor de vrijwilliger minstens even belangrijk.

Kan het kabinet in alle recessen (= vrije tijd, goed in te vullen met vrijwilligerswerk) daar niet eens werk van maken? Zo niet, dan blijft het kabinet misschien wat arbeidsonrust bespaard, maar moet het rekening houden met behoorlijk wat vrijwillige onrust.

Geef een reactie

De wereld op zijn kop

De wereld op zijn kop

De wereld is al lang niet meer wat hij eigenlijk is: een grote klomp aarde die ons draagt. Nee, wij zijn de aarde gaan dragen. Door van de wereld een verhaal te maken, hebben we de klomp op onze schouders genomen en draagt ieder zijn eigen werkelijkheid met zich mee.

Het is vandaag Wereld Verteldag. Alsof er al niet genoeg praatjes de wereld rond gaan. Eigenlijk is het elke dag wereld verteldag. Niet alleen houden mythen, sagen, borrelpraat, moppentapperij, bakerpraatjes en broodje-aap verhalen hardnekkig stand, nee, dagelijks voegen we ons geleuter daar aan toe. Ik doe op dit weblog ook niet anders.
Initiatieven als de Wereld Verteldag en de Stichting Vertelcultuur, die deze maand haar eenjarig bestaan viert, willen wel duidelijk maken dat er verschil is tussen geleuter en verhalen vertellen. Een goed verhaal schudt je niet uit je mouw, laat staan dat je die zo verteld dat iedereen ademloos aan je lippen hangt.

Neem bijvoorbeeld de oudste Nederlandse mop, die het Meertens Instituut speciaal voor de Wereld Verteldag heeft bekend gemaakt. Een flauw verhaaltje over een schele heilige, nauwelijks het lachen waard. Is het nu nodig om een databank van zulke volksverhalen, mythen en sagen in stand te houden?
Nee, want verhalen komen en gaan. Velen zijn vergeten of hebben geen betekenis meer als drager van actuele of morele boodschappen.
Ja, want van verhalen waar nog wel enige betekenis aan wordt gehecht, kan zo worden nagegaan waar het vandaan komt. En je zult zien dat alle verhalen ooit compleet uit de duim zijn gezogen of een verzonnen versiering van feitelijkheden zijn.

De meeste sterke verhalen overleven de geschiedenis niet. Wie ze nog wil achterhalen kan terecht bij het DOC Volksverhaal, het Documentatie- en OnderzoeksCentrum voor volksvertellingen.
Wie zich in het allersterkste verhaal ter wereld wil verdiepen moet langs bij de pastoor, dominee of imam. Nu zullen deze vertellers je niet uitleggen dat hun verhaal ooit begon met schitterende anekdotes over een scala aan goden en scheppingsverhalen. Ze zullen ook niet wijzen op de wonderlijke metamorfose die dat verhaal heeft ondergaan.

Een eigenschap van verhalen is dat ze in de loop der tijd veranderen. Een bekend proces. Je vertelt vandaag je verhaal, de luisteraar vertelt het vanavond in de kroeg en morgen al kan je verhaal onherkenbaar in het blaadje van je buurtvereniging staan.
Dat het verhaal over al die goden getransformeerd is naar dat ene verhaal over die ene god, is een heel sterk verhaal op zich. Vertellingen over het schijnwerkelijke gehalte van die boodschap, hebben het moeten afleggen tegen dat verhaal.
Dat verhaal is voor miljoenen mensen werkelijkheid geworden. Het heeft geen enkele zin met argumenten het verhaal te weerleggen.

Wie het verhaal de wereld uit wil helpen, zal ook moeten vertellen. Neem het verhaal over en voeg er vertelsels aan toe: anekdotes, ombuigingen die te gek voor woorden zijn, overdrijvingen, metaforen, andere woorden en taalconstructies. Kortom, maak gebruik van alle elementen die van een verhaal een geschiedenis maken. Wie weet kan dat ene sterke verhaal dan ooit eens worden bijgezet in een archief onder het kopje: oudste mop ter wereld.

“In Beijing hielp Doc heel de aarde. De aarde was roest en leem en Puister zag overal gloed en het feest van Doc beefde over het water…..”

Geef een reactie

Wymbritseradiel, Deventer, Amsterdam

Wymbritseradiel, Deventer, AmsterdamHet artikel van gisteren had ook 'terreur in Wymbritseradiel' kunnen heten. Onrust in de niet randstedelijke gebieden blijkt nog groter. hoewel er significante verschillen zijn. Niet de Ikea, maar een kringloopwinkel Deventer riep de Explosieven Ontruimingsdienst te hulp omdat hier wel degelijk een verdacht pakket was gesignaleerd.

Ook hier bleek het loos alarm. Het verschil tussen Wymbritseradiel, Deventer en Amsterdam is dat er in de provincies geen verdachten zijn opgepakt en weer vrij gelaten. Zo doen ze dat in rustiger oorden. Niet in het wilde weg de probleemwijk in om er voor het goede gezicht wat verdachte types in de boeien te slaan.

Het is me zo het weekje wel.
Wel leuk dat ze zo voor het weekend de zaken voortvarend hebben aangepakt. Kunnen we rustig van de vrije tijd gaan genieten. Jammer dat die per abuis opgepakte meneer in Amsterdam zijn weekend nog nabibberend moet doormaken.

Zouden de veiligheidsdiensten in stad en provincie nu genoeg hebben geoefend voor als het ooit eens serieus wordt? Mogen we dan ook op zulk alert optreden rekenen?

Geef een reactie

Spontane oproep en toen?

In een naïeve opwelling gisteren een oproep gedaan de jaarlijkse herdenking van de Februaristaking en de huidige boodschap daarvan te verbreden en meer kracht bij te zetten. Hoe is het die spontaniteit vergaan?

Wel, zonder een grondige organisatie kom je niet ver. Dat geldt blijkbaar ook voor een spontane opwelling. Mensen die ik direct benaderde, vonden het een sympathiek idee, maar hadden het veelal graag eerder willen weten.
Ik heb nog wat steun gezocht bij andere weblogs en twee daarvan hebben aandacht aan de oproep besteedt. De een met een artikeltje, de ander plaatste een link. Daar was een commentaartje aan toegevoegd, die overeenkwam met de reacties uit eigen kring: druk, druk, druk. Ja, wie heeft er tegenwoordig nog een agenda waar spontane ruimte in zit?

Afijn, verder afgewacht en om 15.45 uur mijn bezigheden stilgelegd. Ik kijk naar buiten en zeg tegen mijn huisgenoot: hé, zie je hoe rustig het is op straat? Ja, zegt die, voorjaarsvakantie, hè, er zijn een hoop mensen weg. Dat heb ik weer. Een opwelling de wereld in sturen, net als iedereen op vakantie is.

Dan maar wat rondgestruind in het internetnieuws om te zien of er rond de Februaristaking elders nog wat beweging was. Maar het nieuws wordt vooral in beslag genomen door het akelige ongeluk op Schiphol. Dat is het bizarre van herdenkingen. Stil staan bij slachtoffers uit een vreselijk verleden, terwijl er dagelijks op tal van manieren nieuwe slachtoffers vallen. Ik bedoel absoluut geen vergelijk te trekken tussen een vliegtuigramp en een oorlog, maar triest is het allemaal wel.

En dan stuit in ineens op een link naar de “nieuwe februaristaking” en krijg meteen spijt van mijn spontane opwelling.
Al enige tijd blijkt er op internet een oproep te circuleren die tot een nieuwe februaristaking oproept op 25 en 26 februari. Wie er achter zitten is volstrekt onduidelijk. De oproep lijkt op het eerste gezicht nobel, maar er worden zaken genoemd die ik niet met de echte Februaristaking in verband zou brengen. Het lijkt sterk op een oproep om algemene onvrede tegen alles te manifesteren. Ook deze oproep rept van een stil protest en men maakt duidelijk geen enkel verband te willen hebben met extreme uitingen van welke soort dan ook.

Dat laatste is mooi. Maar de herdenking van de Februaristaking heeft een specifiek thema en een heel duidelijk kader. Daar wilde ik bij aansluiten, dat wilde ik versterken. Mijn oproep ging over vrijheid voor iedereen. Onder iedereen versta ik een bonte verscheidenheid aan mensen en onder vrijheid een even grote verscheidenheid aan opvattingen.
Ik kreeg spijt omdat nu misschien die gedachte in verband kan worden gebracht met een initiatief die het, achter een oranje kleur, over eenheid heeft. Dat woordje gaf een onaangename rilling. Ik hoop dat de organisatoren het anders bedoelen, maar eenheid is mij teveel alles over één kam.

Na ongeveer 30 jaren geen acties meer te hebben ondersteund of gevoerd, dacht ik: het wordt weer tijd om te bepalen waar het allemaal omgaat. En dus steunde ik eergisteren de weblogactie tegen de creationisme-folder en deed ik gisteren een oproep tot een spontane staking.
Nu ik zie hoe in het eerste geval zo'n actie ook een hoop geschreeuw en ongenuanceerdheid aantrekt en in het tweede geval je het risico loopt in een verkeerde context terecht te komen, begrijp ik ineens weer waarom er maar weinigen nog moed op kunnen brengen een actie te starten. Ik had het kunnen weten.

Geef een reactie

Spontane staking

Spontane staking Op de 25ste februari wordt nog steeds de Februaristaking uit 1941 herdacht. Het is vooral een Amsterdamse aangelegenheid, zoals ook de eigenlijke staking vooral een hoofdstedelijke actie was. Toch vond de actie de dagen erna navolging in andere delen van Nederland. Op diverse plaatsen legden mensen hun werk stil, ook uit protest tegen de harde maatregelen tegen de Amsterdamse stakers.

In de loop der jaren is de herdenking niet alleen louter een eerbetoon aan de Amsterdammers die in opstand kwamen tegen de mogelijke totstandkoming van een NSB-regering onder leiding van Mussert en de razzia's tegen joodse stadgenoten. Tegenwoordig is de herdenking ook een manifestatie die de Februaristaking tot symbool maakt tegen hedendaagse uitingen van haat tegen mensen. Of, zoals we op de website van de organisatie staat:

“De Februaristaking staat symbool voor strijd tegen rassenwaan, voor solidariteit, saamhorigheid, tolerantie en gelijkwaardigheid. In die zin herdenken wij jaarlijks de stakers van toen en de Joodse slachtoffers van de nazistische rassenwaan. Tegelijk maken wij duidelijk dat de waarden waar de staking voor stond van groot belang blijven. Wij nemen stelling tegen tendensen om mensen te beoordelen en te waarderen op basis van hun afkomst, seksuele geaardheid of religie. Wij staan voor vrijheid van meningsuiting en het in alle openheid bespreken van problemen, maar achten respectvol en beschaafd met elkaar omgaan daarbij noodzakelijk. We willen ook niet dat groepen mensen tegen elkaar worden opgezet of worden buitengesloten“.

Hoewel de Februaristaking een door de CPN georganiseerde actie was, herinneren veel mensen de staking als een spontane actie van burgers. Een spontane actie lijkt ook indrukwekkender. Het impliceert dat het niet stalen partijkaders of dogmatiserende bewegingen zijn die mensen in beweging brengen, maar dat de vrije, individuele burger opstaat en de grens trekt.

We leven vandaag in veel minder barre tijden dan in 1941. Het was toen veel moediger het werk neer te leggen in de aanwezigheid van een buitenlandse bezetter. Van zo'n dreiging hebben we nu, gelukkig, geen last.
Wel breidt de intolerantie, haatzaaierij en wangebruik van de vrijheid van meningsuiting uit. We kunnen er over schrijven, erover praten, discussiëren en hopen dat het zich niet verder uitbreidt, erop vertrouwend dat iedereen zijn eigen vrijheid net zo belangrijk vindt als die van een ander. Dat iedereen elkaars vrijheden tolereert en respecteert. Dat iedereen zijn eigen vrijheid ook aan een ander gunt.
We weten echter dat er verschillend over die vrijheid wordt gedacht en gesproken. We weten dat die vrijheid door mensen die aan invloed lijken te winnen, onder druk wordt gezet.
Wachten we, in alle vertrouwen af hoe dat verder gaat of zou een spontane staking duidelijk kunnen maken dat we vrijheid voor iedereen willen?

De echte herdenking van de Februaristaking vindt op 25 februari om 16.45 uur plaats in Amsterdam. Om de strekking van die herdenking kracht bij te zetten en aan te geven dat het nooit te laat is om negatieve ontwikkelingen tegen te gaan, roep ik op tot een spontane staking, een uur voor de herdenking en die eindigt als om 17.00 uur de klokken van de Zuiderkerk het defilé langs de Dokwerker begeleiden.
Leg om 15.45 uur je werk even stil. Wat je ook doet, waar je het ook doet. Geen rumoer, geen geschreeuw. Stilte om de barre tijden te herdenken die we hier nooit meer willen meemaken en die we ook in de kleinste vormen nooit meer terug willen zien. Niet als dogmatiserende betutteling, niet als angstzaaierij, niet als redeloos geraaskal in de reactievelden van weblogs en kranten, niet als dwingende folders in de brievenbus, niet als het zwart maken van medeburgers.

Het is een spontane oproep van een ongebonden, vrije weblogger, waarvan ik hoop dat de “power of the crowds” zijn werk, dankzij internet, kan doen. Wie wil, neem deze oproep over op zijn en haar weblog, website, sms-je en elke ander wijze om je vrienden, familie en collega's ertoe te bewegen spontaan stil te zijn voor alle vrijheid voor iedereen.

Geef een reactie

Terug naar je maker

Terug naar je maker

(Zie ook update van 21:45 u. onderaan)
Een breed collectief van weblogs geeft antwoord op de creationisme-folder die 6 miljoen Nederlanders in de bus krijgen. De folder, een initiatief uit Urk, grijpt het Darwin-jaar aan om iedereen er van te overtuigen dat de zesdaagse schepping het enige, echte, ware verhaal is.

Weblogs, waaronder Sargasso, GeenCommentaar, Verbal Jam, en Komma Punt Log (welbekend van het rijtje weblogs dat je hier in de rechterkolom kunt vinden) roepen op die folder terug te sturen. De actie biedt ook de mogelijkheid als persoon of website steun te betuigen op TerugNaarJeMaker.nl Op het moment van dit schrijven was die site overigens onbereikbaar, wegens overbelasting. De actie is blijkbaar een groot succes.

Over het hoe en waarom: lees meer in dit artikel op Sargasso. Op GeenCommentaar vind je hetzelfde artikel. Dat komt natuurlijk omdat Sargasso en GeenCommentaar het crossposting hebben uitgevonden. Verbal Jam komt met een eigen versie en ook Komma Punt Log doet zijn eigen verhaal. Ik heb daar niets aan toe te voegen, behalve dan dat ook dit weblog de actie ondersteunt: stuur die folder terug.

Update 21:45u.
De actie spreekt blijbaar veel mensen aan. Voor- en tegenstanders. Lees de reacties maar eens op bovengenoemde weblogs. En zo hoort dat natuurlijk ook: actie – reactie, ofwel evolutie pur sang.
Dat evolutie een ontzettend lange weg is, misschien wel een “never ending road” bewijzen de reacties van de rechtzinnigen die het creationisme verdedigen en de evolutieleer als abject afwijzen.
Wat opvalt is dat sommige gelovigen zo gefocused zijn op het letterlijk nemen van bepaalde bijbelteksten, dat ze daardoor het oog op hun god verliezen. Fraaie metafoor hiervoor is het verhaal van de man die bij een overstroming tot god bid voor zijn redding. Hier een belgische variant van dat verhaal:

“Er is een leraar op een school. Hij geeft godsdienst en is heel gelovig. Hij probeerdt iedereen in God te laten geloven. Na een paar jaar -de leraar geeft nog steeds les op deze school- en de school, die in een dal ligt, gaat overstromen, omdat een rivier in de beurt overstroomt. Alle leerlingen en leraren vluchten in bootjes, maar de meneer van godsdienst blijft in de school. Dan komt er een boot aan en de mensen daarin roepen:'' meneer kom in de boot, de rivier gaat overstromen! Kom nu!'' ''Nee'', zegt de meneer,'' God zal mij redden, na al die jaren dat ik reclame op hem heb gemaakt. God zal mij redden!” En de boot vaart weg. Het water komt hoger en hoger en de meneer gaat naar de tweede verdieping. Dan komt er nog een boot. ''Alee meneer, spring in de boot. Het gaat overstomen!'', roept men uit de boot. ''Nee, God zal mij redden!'', roept de meneer terug. En de boot vaart weg. Het water komt hoger en hoger en de meneer klimt naar de zolder. Dan komt er nog een boot en de mensen daarin roepen:'' MENEER, KOM NU!'' ''NEE'', roept de meneer terug, ''voor de laatste keer, God zal mij redden.'' En de boot vaart weg. Het water komt nog hoger en de meneer gaat op het dak van de school zitten. Dan komt er een helicopter. De mensen daarin roepen:'' MENEER, PAK HET TOUW!” ''NEE'', roept de meneer,'' voor de laatste keer, GOD ZAL MIJ REDDEN!'' En de helicopter vliegt weg. Het water komt nog hoger en de meneer verdringt. Hij komt boos in de hemel aan en zegt woedend tegen een engel:'' ik wil GOD SPREKEN!'' ''Oke'', zegt de engel en ze brengt hem bij God. Razend komt de meneer bij God. ''En al die jaren dat ik voor u reclame heb gemaakt! En je redt mij nog niet!'' Dan zegt God:''Alé, ik had je toch nog 3 boten en een helicopter gestuurd.''

Tot slot: Op Kommapuntlog haalde een reaguurder een citaat aan van Arthur C. Clarke, die een fraai commentaar is op de betweterigheid van de rechtzinnige creationisten:
“The greatest tragedy in mankind’s entire history may be the hijacking of morality by religion.”

Het Humanistisch Verbond komt met een artikel en geeft serieus weerwoord op de folder uit Urk. Punt voor punt wordt de folder gefileerd.

Geef een reactie

Mens tussen hemel en aarde

Mens tusen hemel en aarde

De mens leeft tussen hemel en aarde. Dat is een imposant stukje leefgebied. En hoewel er mensen zijn die menen dat het te vol wordt, zijn er genoeg mensen op zoek naar wat er zoal meer tussen hemel en aarde zou kunnen zijn.

Voor sommigen is dat veel interessanter dan onderzoeken wie de mens is. Die zoektocht is afgebroken dankzij filosofen als Hume, Sartre of Fouceault, die de mens wel eens met een ui hebben vergeleken. Pel je elk laagje er af, dan hou je uiteindelijk niets over. In de kern van de zaak is de mens niets. Zonder geschiedenis, zonder opvoeding, zonder cultuur, is de mens lucht.
Tja, dan ga je vanzelf op zoek naar ander leven. Er moet toch meer tussen hemel en aarde zijn dat wel iets voorstelt?

Wellicht is dat de diepere drijfveer om miljarden te besteden aan zoektochten naar buitenaards leven. Het kan nog zo beroerd gaan met de economie, maar wetenschappers van NASA en ESA denken wel 3 miljard euro bij elkaar te kunnen krijgen om een ruimtesonde richting Europa te sturen.
Richting Europa? Maar dat is toch hier op aarde? Het blijkt te gaan om een maan bij Jupiter, waar men hele oceanen bevroren water vermoedt. En water duidt op mogelijk buitenaards leven.
De samenwerkende Amerikaanse en Europese ruimteorganisaties kunnen proberen wat geld los te troggelen van Bill Gates. Ook niet te beroerd zijn centen in onderzoek naar buitenaards leven te steken. Hij sponsort een project waarbij een telescoop naar signalen uit de ruimte speurt, in de hoop dat er boodschappen tussen zitten die duiden op verre beschavingen.

Iets wat het SETI-project al een aantal jaren doet. Aan dit project kun je zelf meedoen, vanachter je pc. Gegevens die door satellieten worden opgepikt moeten 24 uur per dag, zeven dagen in de week verzameld en geanalyseerd worden. Dat is zoveel werk dat hulp wordt ingeroepen van de “de mensen thuis”.
Maar nu is er een wetenschapper die stelt dat de vluchten naar Mars of Jupiter en het naspeuren van dat oneindige heelal nergens voor nodig is.

Astronoom Paul Davies vindt dat we het dichter bij huis moeten zoeken. En wel hier op aarde zelf. Want er zou best wel eens een tweede schepping, naast de ons bekende kunnen bestaan. Hij bedoelt niet onze eigen creaties als Second Life of de werkelijkheden die elk individu er op nahoudt. Nee, het zou ook kunnen dat stoffen die noodzakelijk geacht worden voor het ontstaan van ons leven, ook ander leven hebben gegenereerd. Op plaatsen waar wij niet bij kunnen, bijvoorbeeld op grote diepten in de oceanen, kunnen die stoffen, door de andere omstandigheden ter plaatse, tot evolutie van een heel ander leven hebben geleid.

Maar niet alleen in de oceanen, ook in onszelf kan nog onbekend leven zitten. We zien het niet omdat al onze waarnemingstechnieken gericht zijn op het leven dat we kennen. Daarom zien we misschien heel wat over het hoofd. Als we kunnen aantonen dat er hier meer is tussen hemel en aarde, dan is dat ook het bewijs dat er in de rest van het heelal leven zal zijn, zo stelt Paul Davies.

Sartre pelde de mens als een ui en vond niets. Paul Davies hoopt dat de technologie tot andere conclusies komt. Op zoek naar het bewijs voor de stelling: zijn wij niet allen aliens?

Geef een reactie

Verjaardagscrisis

Verjaardagscrisis Zondag 22 februari wordt de tweede verjaardag van Balkenende IV. Twee man van het triumviraat zullen dat in alle zondagsrust vieren. De derde gaat misschien, als hoofdsponsor, mee met zijn club om te kijken of die het tegen De Graafschap zal redden. Wat nog maar de vraag is, want met Feyenoord gaat het net zo beroerd als met de hoofdsponsor.

De verjaardag vindt in crisissferen plaats. Het triumviraat had graag de ballonnen en slingers aan de zes pijlers gehangen, die men enthousiast presenteerde bij de start van hun missie. Maar het fundament onder de tweede pijler, een gezonde, vernieuwende economie, is niet zo solide gebleken. Reden om de ambitieuze deal tussen de drie heren te herzien. Net op tijd of te laat? Dat wordt afwachten.

In twee jaar tijd is afwachten zo langzamerhand hèt kenmerk van dit kabinet geworden. Alsof pijlers alleen verrijzen als je maar lang genoeg naar het bouwmateriaal staart. Of het nog wat wordt met die zes pijlers zal nu afhangen van de economische ontwikkelingen.
Pijler 2, een gezonde, vernieuwende economie ligt dus aan gruzelementen. Te laat ingegrepen en de huidige maatregelen, in stand houden, pappen en nathouden, leiden zeker niet tot een nieuwe economie.

Treurig verjaardagsfeestje. Het opper-feestvarken spreekt nog wel wat opbeurende woordjes. Jongens, we doen het best wel leuk, toch? Kijk naar onze eerste pijler, een actieve internationale rol. We zitten toch nog steeds in Afghanistan?
En met de derde pijler, duurzaamheid, hebben we al goed gescoord. Die spaarlamp hebben we toch, of niet soms? Onze sociale samenhang, de vierde pijler, wordt steeds beter. We hebben klip en klaar gemaakt dat we inburgers willen. De rest bekijkt het maar.

De vijfde pijler, veiligheid, hebben we eigenlijk al dik voor mekaar. Nog een paar databases confisceren, de grondwet nog wat aanpassen en we hebben de boel onder controle. Meer mag je van een slagvaardige overheid, de zesde pijler, toch niet verwachten?

Het triumviraat kijkt al weer wat vrolijker na deze woorden. Bos veert op en roept: zal ik dan nog wat bier halen? Waarop Balkenende en Rouvoet gramstorig repliceren: Dat kan niet, je weet toch wel wat voor dag het is? Tuurlijk wel, zegt Bos, het is koopzondag! Balkenende en Rouvoet kijken elkaar aan en verzuchten: we hebben iets over het hoofd gezien….

Geef een reactie

Inburgeren bij het leger

Inburgeren bij het leger

Het Amerikaanse leger gaat wellicht een dubbele rol spelen bij problemen rond immigratie.

In 2006 werd de grens met Mexico versterkt met een gigantisch hek en werd de grenspolitie bijgestaan door de Nationale Garde om illegale immigranten tegen te houden.
Daar was niet iedereen het mee eens omdat de troepen al zo zwaar belast waren met de oorlog in Irak. George Bush wilde tegelijkertijd de illegale immigranten die het wel gelukt was binnen te komen, een kans bieden het Amerikaanse staatsburgerschap te verwerven.

Die kans lijkt nu groter te worden. Hoeveel van die immigranten sindsdien een “green card” (tijdelijke verblijfsvergunning) hebben gekregen, weet ik niet, maar voor hen doemt een nieuwe mogelijkheid op, definitief in te burgeren in het land van onbeperkte kansen.

Het leger wil meer immigranten werven, aldus de New York Times. Tijdelijke immigranten die opgenomen worden in Uncle Sam's troepen, kunnen zo binnen een half jaar het Amerikaanse staatsburgerschap verwerven. Het leger hoopt zo op een snelle manier het personeelstekort weg te werken, dat door de activiteiten in Irak en Afghanistan is ontstaan.

De afdeling rekrutering is daar heel positief over, want ze verwachten dat deze doelgroep meer onderwijs, beheersing van vreemde talen en specifieke expertise op gebied van medische zorg, vertaalwerk en terreinverkenning heeft, dan menig geboren en getogen Amerikaan.

Grenswacht en werkgever. En het leger als instrument om de inburgering op gang te helpen? Je ziet Eberhard van der Laan al aanschuiven bij Eimert van Middelkoop. “Zeg Eimert, leuke wervingsspotjes met dat geschikt-ongeschikt. Nu zat ik zo eens te denken….”

Eén probleempje moet dan nog wel worden weggewerkt. In Amerika gaat het niet altijd even goed met de mannen en vrouwen die in den vreemde dienst hebben gedaan en terugkeren in de burgermaatschappij. Geschikt als soldaat, ongeschikt als burger. Niet alleen door trauma's die in diensttijd zijn opgelopen, ook omdat er niet voor iedereen meteen een baan is of men moeite heeft zich los te weken van de legercultuur en zich aan te passen aan die van het leven van alle dag.
Tegenover “inburgeren in het leger”, mag dan wel een “uitsoldaten in de samenleving” staan.

Geef een reactie