Categoriearchief: Diversen

Buitenhuisje

Buitenhuisje Z.b.b.h.h. Ziet u die term nog wel eens? Het gaat om een activiteit die nog veelvuldig voorkomt, maar de afkorting zie je nauwelijks nog meer. Deze wonderlijke code kwam nogal eens voor in advertenties waarin iemand naar een kamer zocht of in contactadvertenties.
Wasda?, zullen de jongeren hier vragen. Wel, dat waren de papieren voorlopers van de digitale datingsites. Daar wil ik het verder niet over hebben, het gaat me om dat z.b.b.h.h.

Eigenlijk komt dat weer door een leuk verhaaltje van Verbal Jam, die op komische wijze de perikelen rond een buitenhuisje beschreef.
Ik weet niet hoevelen van u een buitenhuisje bezitten, ik weet wel dat ze in vele soorten en maten voorkomen. Het schuurtje in de tuin bijvoorbeeld.

Ik herinner mee een documentaire van lang geleden, waarin een man, met lunchtrommel en thermoskan met koffie, elke dag naar het schuurtje in de tuin ging, om daar betaald thuiswerk te doen. Enveloppen vouwen. Het schuurtje was omgebouwd tot een tweede huisje, annex werkplek, omdat zijn vrouw de onrust in het gewone huis meer dan zat was geworden, toen haar domein werd betreden door haar gepensioneerde man.
Die man had nu eindelijk z.b.b.h.h. gevonden.

Ook in volkstuintjes komt het buitenhuisje voor. Valt onder dezelfde categorie als het recreatiehuisje en de stacaravan. Daar is nog heel wat om te doen, want er blijken aardig wat mensen permanent in zo’n buitenhuisje te zitten en dat mag niet.
Er mag tegenwoordig heel veel niet, meestal omdat er van bepaalde soorten overlast of schadelijke bijwerkingen sprake zou zijn. Mensen die hun buitenhuisje niet meer verlaten omdat ze permanent van de omgeving zitten te genieten, dat kan natuurlijk niet.

Er is nu wel een gedoogbeleid, geldend voor mensen die voor 31 oktober 2003 al vastgeroest in hun recreatieoptrekje zaten. Maar de bedoeling is toch dat permanente bewoning binnen de perken blijft. Dat zal vooral bedoeld zijn om de vrijheid van ruimtelijke ordering te garanderen, want stel dat een heel volkstuincomplex legaal permanent is bewoond en de gemeente ziet er liever een woonwijk, bedrijventerrein of zorgcomplex verrijzen, dan heb je natuurlijk een probleem.
Afijn, de gemeenten hebben nog tot 2010 de tijd te bepalen wie nu wel continu mag recreëren en wie straks zich er bij neer moet leggen als de gemeente zulks weigert.

De mooiste buitenhuisjes zijn natuurlijk echte buitenhuisjes. Ergens in bos, polder of op de hei. Zodanig gelegen dat buiten ook echt buiten is.
Om me wat te verdiepen in het fenomeen buitenhuisje wilde ik eens het embedded bloggen proberen. Er is echter een probleem: ik heb geen buitenhuisje.
Maar dan blijkt ineens welk een wereld van solidariteit het buitenhuisuniversum is. Je mag gewoon in het huisje van iemand anders! Niet permanent natuurlijk en, logisch, tegen betaling van enige kosten, maar zo komt het buitenhuis ook binnen bereik van de minder bedeelden. En voor mijn embedded project een uitkomst.

Nu zit ik dus, door bos en sneeuw omgeven, in een buitenhuisje. Ik moet zeggen: het is een hele ervaring. Zo valt het op hoe mijn gedrag wordt beïnvloed door de rust die er van zo’n buitenhuisje uitgaat. Ineens heb ik veel meer zin om een boek te lezen of een wandeling te maken. De zin om lang achter de pc te zitten, wordt met elke vallende sneeuwvlok minder. Er zijn er al heel wat gevallen, dus dat ik hier nog zit te tikken mag een wonder heten.

Ik ben van plan dit buitenhuisavontuur tot en met de volgende zondag vol te houden. Tot die tijd dus z.b.b.h.h.
Dat betekent ook geen blogjes de komende week, tenzij ineens de boeken en de wandelingen me de neus uit komen.

Geef een reactie

Muziek voor hart en bloedvaten

Muziek voor hart en bloedvaten

Joggen met de muziek van je mp3-speler in je oren mag dan slecht voor het gehoor zijn, het is uitstekend voor hart en bloedvaten. Waarmee is verklaard waarom hardlopen goed is. De beweging zelf helpt wel, maar met het juiste muziekje op is het gegarandeerd gezond.

De professor die de gezondheid van de lach heeft ontdekt, heeft nu ook uitgedokterd dat leuke muziek je hart ten goede komt. Bij proefpersonen die naar muziek luisterden waar ze vrolijk van werden, gingen de bloedvaten zo'n 26 procent wijder openstaan. Goed voor de doorbloeding, goed voor je hart.

Geen tearjerkers en heartbreakers opzetten, natuurlijk. Misschien zijn liedjes met een lach wel dubbel zo goed. De lach-aria uit de opera Zaïde (Mozart) of de aria uit de Faust van Gounod, waar Bianca Castafiore, de diva uit de Kuifje-strips, zo gelukkig van werd (Ah, je ris de me voir).

De prof, Michael Miller, ontdekte dat de meeste proefpersonen gelukkig werden van countrymuziek. Dat kan bij een Amerikaans onderzoek. Zouden Nederlanders dan een goed hart krijgen van Ilse de Lange of de boerenrock van Normaal?

Nu valt de doorsnee Amerikaanse countrymuziek het meest te vergelijken met wat hier het levenslied wordt genoemd, in Portugal de fado, sommige Franse chansons of Zwitserse alpenliedjes. Niet dat je daar meteen het Zwitserlevengevoel van krijgt, daarvoor passeert er toch teveel leed in al die muziek. Maar blijkbaar vinden ze in de USA een tearjerker van Dolly Parton toch hartverwarmend goed. Of het moet zijn dat je van sommige countrysongs zo vreselijk in de lach schiet, vanwege het hoge campgehalte, dat daarmee het lach-onderzoek van Miller wordt bewezen.

Van welk liedje wordt u zo vrolijk, dat u een aanmerkelijke verbetering van uw bloeddoorstroming waarnam? Noemt u er maximaal drie en volgende week presenteer ik hier de top-chart van gezonde muziek.

Geef een reactie

Van het pluche gebrand

Van het pluche gebrand Met het vertrek van Ella Vogelaar, stijgt Balkenende in de statistieken. In een onderzoekje hier naar de binnenbrandjes in Balkenende's coalitie, heb ik het smeulende vuurtje binnen de PvdA over het hoofd gezien. Daarmee komt dit jaar het aantal interne conflicten op 12, maar nu is er wel iemand van het pluche gebrand.

Een ander onderzoek wees uit dat de kabinetten Balkenende ook hoog scoren als het gaat om bewindslieden die opstappen na een vertrouwensbreuk. Onderzoekers van de Universiteit van Utrecht kwamen tot concludeerden: “Wanneer je het aantal vertrouwensbreuken afzet tegen het aantal dagen dat een kabinet heeft geregeerd, dan zijn de kabinetten Balkenende zelfs koplopers in de naoorlogse parlementaire geschiedenis. Nog nooit eerder zaten de bewindslieden zo losjes op het pluche“.

Bijna 15 procent van de bewindslieden is niet zo gehecht aan het pluche, als menigeen soms denkt. Van de bijna 750 aangestelde ministers en staatssecretarissen, hebben 106 bewindslieden het centrum van de macht verlaten (meegeteld: het huidige kabinet, het vertrek van Cees van der Knaap in 2007, Aboutaleb die naar Rotterdam gaat en nu dan Ella Vogelaar). Zie een overzicht van 1945 tot 2006 onderaan dit artikel.

Het vertrek van Vogelaar is een geval apart. Het komt erg weinig voor dat bewindslieden opstappen omdat zij zelf bij het parlement, of de 2e Kamer bij hen, een gebrek aan vertrouwen constateren. Nu blijkt er binnen één van de coalitiepartijen het vertrouwen tekort te schieten in één van de eigen bewindslieden. Natuurlijk, de andere twee partijen hebben de nodige kritiek geventileerd jegens Ella Vogelaar, maar niemand van hen heeft haar geadviseerd een andere betrekking te zoeken. Men ligt er verder niet wakker van. De meeste reacties komen neer op een schouderophalend “jammer, maar helaas”.

Maar weinigen maken zich hardop ongerust over het hoge personeelsverloop in de kabinetten onder Balkenende. Zijn roemruchte voorganger Lubbers zag twee keer zoveel bewindslieden weglopen en ook Den Uyl (16x) en Drees (14x) moesten wat vaker de vacaturebank raadplegen. Toch is Balkenende inmiddels Van Agt (11x) voorbij gestreefd en is met 13 opstappers opgerukt naar de vierde plaats.
CDA-mp's hebben in de gehele naoorlogse periode 70 bewindslieden zien vertrekken, de sociaal-democratische mp's kwamen niet verder dan 36 opzeggers. Maar goed, het CDA heeft dan ook bijna continu (mee-)geregeerd. Een stevige klus en waar gehakt wordt, vallen spaanders.

Affaires als die van Vogelaar komen weinig voor. Onrust of niet, meestal zijn er andere redenen waarom bewindslieden hun heil elders zoeken.
Verreweg de meesten zijn vertrokken om persoonlijke redenen, zoals een kwakkelende gezondheid of men had moeite werk en privé-leven te combineren.
Reden numero twee: carrière-ontwikkelingen. Regelmatig vonden bewindslieden een andere functie, als burgemeester of Navo-secretaris, interessanter dan deelname aan een kabinet.
Op de derde plaats komt dan het binnenbrandje. Soms vond men weinig steun bij collega's binnen het kabinet, soms was men het niet langer eens met het uitgestippelde beleid.

Het minst vaak stapten bewindslieden op omdat de 2e Kamer geen vertrouwen meer in ze had. Kamerleden hebben wel degelijk soms keiharde vraagtekens gezet bij bepaalde bewindslieden, maar dat heeft er niet zo vaak toe geleid dat een minister of staatssecretaris dan maar de handboek in de ring gooide. Waarna de Kamer over ging tot de orde van de dag.

De Utrechtse onderzoekers constateerden dat de ene periode wat stormachtiger was dan de andere. De periode Balkenende mag tot de eerste categorie worden gerekend. Nu lijkt de vierde editie steviger op het pluche te zitten dan de voorgaande afleveringen. Of is het vertrek van Vogelaar een voorbode van de uiteindelijke val van dit kabinet?

Geef een reactie

Waterschapsparticipatie

Waterschapsparticipatie

Donderdag wordt u geacht uw burgerplicht te doen bij de waterschapsverkiezingen. Deze keer in nieuwe stijl. Voor het eerst doen ook politieke partijen mee.
De nieuwe stijl is in het leven geroepen om, onder de noemer “burgerparticipatie”, het waterschap dichter bij de burger te brengen. Of omgekeerd, da's niet helemaal duidelijk.

Dat de burger tot nu toe zich amper geroepen voelde een stem in het kapittel van zijn kraanwater te hebben, lag vooral aan de manier waarop waterschappen en verkiezingen waren georganiseerd. Dat is bij rijk, provincie en gemeente wel anders, dus als je bij deze ook politieke partijen laat meedoen, dan zal de burger ineens wel veel meer geïnteresseerd zijn.
Met die gedachte in het hoofd, stemde de 2e Kamer voor een wetswijziging en de waterschapsverkiezingen nieuwe stijl waren een feit. Doel: een grotere burgerparticipatie bij het waterschap.

Even los van de zin of de onzin van verkiezingen voor zulke uitvoerende organen, wil ik hier eens bekijken wat het waterschap eigenlijk aan burgerparticipatie doet, in vergelijking met, bijvoorbeeld, een gemeente. Die vergelijking pas ik toe omdat mijn eigen waterschap stelt dat de dijkgraaf te vergelijken valt met de burgemeester van een gemeente, de heemraden met de wethouders en de rest van het dagelijks bestuur met een gemeenteraad.

Nu doet het waterschap veel dingen, waarbij een participerende burger alleen maar in de weg zou lopen. Het houdt water op peil, letterlijk en kwalitatief. Een dijk aanleggen en onderhouden moet je aan vaklui overlaten. Het drinkwater schoonhouden ook. Hooguit zou de burger zich meer kunnen bemoeien met het waterbeheer. Wanneer moet een stuk polder, wegens problemen met overtollig rivier- en regenwater, of welke sloot mag worden gedempt om er een recreatief voetpad van te maken?
Maar ook dat zijn zaken die zorgvuldig moeten gebeuren en die de burger dus graag aan ingenieurs overlaat.

Toch kunnen de ingezetenen van een waterschap al op verschillende manieren participeren. Net zoals andere overheden houdt men regelmatig hoorzittingen over tal van kwesties. Bovendien laat een waterschap zich bijstaan door commissies, te vergelijken met gemeenteraadcommissies en waar ook de waterschapburger in plaats kan nemen.

De burger kan ook heel praktisch meedoen. Neem de dijkschouw. Twee keer per jaar worden de dijken gecontroleerd. Onder leiding van de schouwmeester gaan deskundige ambtenaren en vrijwilligers kijken of alles nog in orde is. Het dijkleger, noemt men dat. Ook bij dreigende watersnood, gaat dat leger de dijken bewaken. Heel praktische participatie.

Ook kan de burger zelf melden dat hij een zwak plekje in een dijk of kade heeft gezien, evenals dode vissen in de sloot of te hard varende boten die een gevaar voor de waterkant kunnen betekenen.

Het lijkt dus al aardig wat, maar het valt niet te vergelijken met de participatiemogelijkheden die gemeenten er op na houden: wijk- en dorpsraden in alle maten en soorten, buurtpanels, stadsdeelbesturen, dialoogdagen, de mogelijkheid tot een burgerinitiatief en zelfs, op nog veel te bescheiden schaal, directe invloed op besteding van geld (het burgerbudget).

Het Rijk heeft een Participatieprijs ingesteld om de kleinere overheden te stimuleren de gewenste participatie tot grote hoogten op te stuwen.
Tot op heden is er nog geen waterschap genomineerd geweest, laat staan in de prijzen gevallen. Daar ligt dus nog heel wat terrein braak, zou je zeggen.
Een betrokken waterschapsburger gaat wellicht anders tegen bepaalde zaken aankijken, als hij vanuit het water sommige zaken beschouwt.

Voorbeeldje: een terras aan een stadskade of bij een parkje van een vinexwijk is een gemeentelijke kwestie. Burgers kunnen van hun lokale participatiemogelijkheden gebruik maken en zullen in dit geval eerder gefocussed zijn op hoe het er moet uitzien of op de eventuele overlast.

Maar stel je bent participerende waterschapsburger en je constateert dat het gemaal vaker moet worden schoongemaakt omdat er peuken, servetten en plastic bierglazen in terechtkomen? Of omdat de kwaliteit van het water achteruitgaat om dat jan-en-alleman, op een zonnige dag, de blote poten in het wijkwater laat bungelen?

Kortom, je moet er bij betrokken zijn, wil je er ook wat van kunnen weten. En die kennis zou misschien je mening over gevolgen van gemeentebeleid kunnen veranderen.

Wat denkt u? Ziet u participatiemogelijkheden bij de waterschappen?

Geef een reactie

Het CDA in dialoog bijeen

Het CDA in dialoog bijeen

Samen sta je sterk. Een slogan die vooral door socialisten is gebruikt, maar die tot in finesses wordt beheerst door het CDA.

Lang voor die partij een Collectief Dogmatische Appèlgroep werd, verenigden gelovigen met politieke ambities zich in samenwerking. Toen ons kiesstelsel nog in de kinderschoenen stond, schaarden gereformeerden en katholieken zich eendrachtig achter het doel openbaar en bijzonder onderwijs van gelijke rechten te voorzien. Nu, negentig jaar later, werkt men samen om elk denkbaar maatschappelijk terrein van christelijke normen en waarden te voorzien.

De geschiedenis van het CDA is er een van afsplitsingen en fusies. Onenigheid en verbroedering wisselden elkaar de hele historie af. Met regelmaat werd men uit elkaar gedreven door verschillende opvattingen over hoe je van de bijbel nou politiek moest maken. Maar met een zelfde regelmaat sloeg men de handen ook weer ineen, teneinde genoeg kracht te verzamelen om enige macht van betekenis te behouden.

De ARP, de eerste parlementaire partij, heeft sinds de oprichting zeker zes keer broeder en zusters de gelederen zien verlaten. Eén afsplitsing leidde tot de VAR (Vrije Anti-revolutionaire partij), die de voorloper was van de CHU (Christelijke Historische Unie). Maar nu zitten ARP en CHU alweer 28 jaar saamhorig bijeen in het CDA. En met latere afgesplitste geloofsbroeders (GPV en RPF) werkt men nu zelfs samen in het huidige kabinet. GPV en RPF hebben in 1975 een eigen collectiefje gesmeed: de CU van Rouvoet.

Hoewel de katholieken veel later tot een landelijke politieke partij wisten te komen, hebben ze de christelijke samenwerking altijd gedomineerd. Ze hadden wat minder last van afsplitsingen en die paar dwalenden waren nooit zo'n lang leven beschoren, dat ze van genoeg betekenis waren om ze weer tot de roomse kudde terug te roepen (zie hier de geschiedenis van het CDA en klik-je-link voor verdere historie).

Vandaag, 8 november, is het CDA in dialoog bijeen. Het najaarscongres is volop aan de gang en weer rollen de meningsverschillen over tafel.
Minister Klink stelde voor een versoepeling van het rookverbod te onderzoeken, het congres heeft dat inmiddels verworpen.
Fractievoorzitter van Geel wil de coffeeshops geheel van de kaart vegen, staatssecretaris Timmermans vindt dat geen goed idee.
Van Geel vindt het verder niet van pas komen om de koopkracht te repareren als die door de kredietcrisis in de knel komt. Dat is een heel andere stelling dan het CDA verkondigt in hun visie op de toekomst: inkomenszekerheid bieden via sociale zekerheid, die toereikend moet zijn om met perspectief te kunnen leven. Mensen moeten immers volwaardig kunnen meedoen aan de samenleving.

De CDA-jongeren roeren zich ook. Die moet je wel aan het woord laten, want de jeugd heeft de toekomst, nietwaar?
De CDA-jeugd heeft een conflict met de oudere generatie: ze vinden het CDA eigenlijk nog veel te soepel, zeg maar, te links. Ze halen zelfs een oude ambitie van stal en poetsen die wat op. Streden hun historische voorgangers voor gelijkberechtiging van openbaar en bijzonder onderwijs, de CDA-jongeren eisen nu een eigen universiteit waar ze recht in de leer worden onderwezen. De huidige universiteiten hebben het alleen maar over postmodernisme en sociaal-constructivisme. Geef ons alsjeblieft conservatieve schrijvers als Ad Verbrugge en paus Benedictus XVI te lezen, aldus de CDA-jongeren.

In de CDA-dialoog over de toekomst (“Morgen begint vandaag” het centrale thema op het congres), ziet Balkenende zijn rol nog lang niet uitgespeeld. Maar ter rechterzijde klinken kritische geluiden. Hans Hillen vindt dat de premier teveel belang hecht aan een harmonieus samenzijn: “Wie met zijn gezicht naar de harmonie loopt, loopt met zijn rug naar de toekomst”.

Zullen al die onderlinge twisten leiden tot nieuwe afsplitsingen? Zal het gekrakeel het CDA doen wankelen?
Wie daar op hoopt moet niet vergeten dat het CDA heer en meester is in de dialoog met de samenleving. Slechts één keer heeft men niet zo goed geluisterd naar die samenleving en dat was ook de enige keer dat het christelijke verbond van regeringsdeelname werd uitgesloten. Dat duurde slechts een kleine negen jaren ( de kabinetten Kok). Maar verder heeft men altijd het centrum van de macht beheerst.
Vanaf 1945 hebben 10 christelijke minister-presidenten het land geleid (de sociaal-democraten: drie mp's, de liberalen slecht één). En, op twee verkiezingen na, wist men altijd de grootste partij te worden. Soms wat aan de krappe kant en slechts drie glorierijke overwinningen in 1956, 1959 en 1963, maar meestal genoeg zetels om almachtig te blijven.

Macht smaakt altijd naar meer en dat zal dan ook de reden zijn waarom het CDA zo graag in dialoog met de samenleving wil blijven. Men moet immers op tijd weten of men de principes dan weer eens wat strak, dan weer wat rekkelijk moet hanteren. Zodoende weet men welke coalities het meest geschikt zijn om tot in den eeuwigheid te kunnen regeren.

Update 8 nov.; 22.45 u.: Lees ook deze aardige analyse over de toekomst van het CDA (Volkskrant).

Update 9 nov.
Balkenende eindigde zijn congresspeech met:

Het CDA als partij die er altijd staat.
Rots- en koersvast.
Betrouwbaar, solide en solidair.
Dank u wel.

Die eerste regel klopt, zoals in het artikel is te lezen.
De tweede regel valt wel wat op af te dingen. Tenzij het laveren van rechter- naar linkerzijde onder koersvast moet worden verstaan.
De derde regel geldt alleen intern. Met alle anderen neemt het CDA elk loopje dat ze goeddunkt.
De laatste regel is wel op zin plaats. Je mag het kiezersvolk wel heel hartelijk bedanken, dat je maar één keer in je geschiedenis een pak slaag hebt gehad.

Geef een reactie

Goede vrijdag.

Vandaag is het de Nationale Goed Nieuwsdag. Een soort Goede Vrijdag dus.

Het goede nieuws is: ik kan niet multi-tasken. Een of ander onderzoek had uitgewezen dat met name mannen daar niet zo goed in zijn.
Wel, in mijn geval blijkt dat te kloppen en nu ben ik met vreugde overladen dat ik ergens bij hoor!

Bij menig onderzoek heb ik dat niet en ik vraag me dan ook regelmatig af of ik wel helemaal normaal ben.
Voor vandaag was ik met twee stukjes bezig. Eentje voor hier en eentje als gastlog op GeenCommentaar. Dat was teveel van het goede en alleen het gastlogje kreeg ik af.

Misschien komt hier later op de dag nog wat. De redaktie van GC heeft gelukkig aangekondigd het gastlogje te zullen plaatsen dus kijkt u daar eens en lees de column van P.J. Cokema.
Ga ik ondertussen verder op jacht naar goed nieuws.

Geef een reactie

Binnenbrand van het jaar – de uitslag

Binnenbrand van het jaar 2008 Terwijl ieders oog is gericht op een verkiezing van internationaal belang, heeft u nog recht op de uitslag van de verkiezing Binnenbrand van het jaar. Ondanks alsmaar oplaaiende ruzietjes, zit het huidige kabinet nog ferm in het zadel. Hoewel je, ook de laatste week weer, moet afvragen hoe lang ze dat nou volhouden.

Want na het hier gepubliceerde overzicht van 11 binnenbrandjes (negen door mij gevonden en twee door reaguurders toegevoegd), was het meteen na de publicatie weer 4 keer raak. Waarmee de coalitie een gemiddelde scoort van 1,25 binnenbrandjes per maand.

Meteen op de dag dat hier de brandmeldingen op een rij werden gezet, waarschuwde het CDA dat PvdA-minister Bos erg voorzichtig moest zijn met de aanpak van de kredietcrisis. De PvdA reageerde aangebrand en vond dat de soep niet zo heet gegeten moest worden als-ie werd opgediend.
Alsof dat niet genoeg was, sloeg diezelfde dag het CDA de brandmelder in, want het zag de alom aanwezige rook van de PvdA de top van de ontwikkelingshulp verstikken.
Twee dagen later kookte het CDA van woede over de vergeetachtigheid van Wouter Bos. Die had in alle kredietdrukte verzuimd de nominatie van Aboutaleb voor het burgermeesterschap in Rotterdam te melden.
En gisteren werd bekend dat CDA en PvdA de Gezinsnota van CU-voorman Rouvoet erg koeltjes had ontvangen. Koel of niet, er bestaat toch wel het risico dat de coalitie nog voor kerstreces is opgebrand.

Wat vonden de stemmende lezers hier nu de belangrijkste binnenbrand van 2008?
De uitslag is gebaseerd op de stand per 4 november, 23.00 u. Alle stemmen die nu nog binnendruppelen, worden niet meer meegeteld.

1. CU stookt vuurtje onder embryoselectie kreeg 35 procent van de stemmen en is daarmee tot heetste topic binnen de coalitie gekozen.
2. Met 30 procent eindigde de rookontwikkeling binnen het kabinet over de Fitna-film op de tweede plaats.
3. Zeventien 17 procent is voor Plasterk en Rouvoet die verhit raakten over een andere film: Deep Throat.

4. Iets minder warm liepen de kiezers voor het feit dat CDA en PvdA de vingers brandden aan het JSF-onderzoek, dat een brandgevaarlijkheid van 9 procent scoorde.
5. Uit de gedeelde vijfde plaats, beide 4 procent, mogen we opmaken dat de onenigheid tussen de CDA-bewindslieden Eurlings en De Jager over het milieuplan en de wrijving tussen CU en PvdA betreffende abortus door de kiezers amper als brandgevaarlijk wordt gezien.
6. De conflicten binnen het kabinet over de BTW, het geschil tussen Eurlings en Bos over de BPM en het feit dat de CU de aanleg van de A4 nog een strobreedje in de weg legde, wordt als wat te verwaarlozen sigarettenrook weggewuifd. Niemand vond dat de moeite waard er ook maar een stem op uit te brengen: nul procent.
Ondanks de redactionele oproep de kwesties die reaguurders Eric (CDA en PvdA oneens over het gedoogbeleid) en Teun (de reactie van de CU op de PvdA-deelname aan de Gay Pride Parade) inbrachten van stemmen te voorzien in de reactie-editor, kregen ook deze kwesties geen stemmen.

Het kabinet heeft nog tot 2011 te gaan. Als het voor die tijd niet aan een burn-out ten onder gaat.
Wie durft een voorspelling te wagen en kan zeggen aan welke kwestie het kabinet de vingers zo ernstig zal branden dat het de handen af moet trekken van de zo begeerde regeringsverantwoordelijkheid?
En voorspelt u dan ook wanneer dat binnenbrandje een heuse uitslaande brand zal zijn.

Rest ons te hopen dat Obama onze Balkenende een even goede assistent van de Amerikaanse president zal vinden, als Bush, die onze MP complimenteerde met de steun aan de oorlog tegen Irak. Zal Balkenende nu “the big change” steunen?

(Met dan aan Sargasso en GeenCommentaar voor de publicitaire ondersteuning van de binnenbrandverkiezing).

Geef een reactie

Masterclass toezichthouder

Masterclass toezichthouder

Ben ik enthousiast over de financiële sector? Zeker wel. Het zijn uitermate boeiende tijden en mijn kennis over die markt ondergaat een gigantische update. Jammer dat ik niet veel eerder de uitnodiging heb gezien van de DNB (De Nederlandsche Bank).

De DNB houdt vandaag een masterclass. Thema: Kruip in de rol van de toezichthouder. Bedoeld voor studenten in de laatste fase HBO of WO (ben ik niet), economen, juristen en econometristen (ben ik ook niet) of mensen die enthousiast zijn over de financiële sector (dat ben ik wel).

Nou ben ik vooral enthousiast over het feit dat bravoure-jongens en meisjes op die markt onderuit gaan. Niet leuk voor de consumenten, maar wel spannend om te zien hoe het nou allemaal verder moet.

Wat zou ik nu graag aan die masterclass meedoen. Net op het moment dat er op het Binnenhof wordt geruzied over een onderzoek naar de kredietcrisis, waarbij de rol van de toezichthouders ook onder de loep moet worden genomen.
De DNB is toezichthouder. De bewaker van de financiële stabiliteit die, zo staat het op de website, snel en adequaat moet reageren.

Nou, snel zijn ze wel bij de DNB. Directeur Nout Wellink werd bij elk rimpeltje in de geldvijver uitgenodigd voor menig interview en altijd had hij wel zijn statements klaar. Zo zei hij 18 september in Nova dat we wel wat hinder van de Amerikaanse perikelen zullen krijgen, maar dat het geen reden tot ongerustheid is. Want de DNB is “een hele lastige toezichthouder”, die flink wat verplichtingen stelt, dus de nederlandse banken “kunnen wel tegen een stootje”.

Met dat laatste doelt hij waarschijnlijk op het adequaat reageren van de toezichthouder. Om er zeker van te zijn dat onze banken tegen dat stootje kunnen heeft Wellink Wouter Bos gesouffleerd een paar euro's ter beschikking te stellen. Fortis is “gered”. De rest van de bedelaars volgen en houden hun hand op bij vadertje Staat.

Als vandaag in die masterclass de prangende vraag wordt gesteld hoe het in hemelsnaam toch allemaal zo ver heeft kunnen komen, zal de “master” ongetwijfeld Nout Wellink citeren, die in juni een interview gaf ter gelegenheid van zijn eredoctoraat aan de Universiteit van Utrecht: “Meer afspraken over transparantie hadden mogelijk de kredietcrisis kunnen voorkomen”.

Met andere woorden: de DNB kan ook niet alles weten. Als de banken hun boeken gesloten houden, valt er weinig toezicht te houden.

Heeft de toezichthouder die transparantie dan niet geëist? Heeft de toezichthouder niet met fikse sancties gedreigd als men niet aan de benodigde transparantie voldoet?

Je zou zo langzamerhand Neelie Kroes liever als directeur van de DNB willen zien. Transparantie of niet, ze krijgt het toch elke keer weer voor elkaar kartelvorming aan het licht te brengen en snel en adequaat mega-boetes aan de daders op te leggen.

Dat onderzoek moet er komen. Omwille van de transparantie. Niet door een parlementaire commissie. Het lijkt me meer iets voor de FIOD-ECD. Die is er tenslotte voor om financiële en economische fraude tegen te gaan en een integer beroeps- en bedrijfsleven te waarborgen.

Geef een reactie

Binnenbrand van het jaar 2008 (met poll)

Binnenbrand van het jaar 2008 Het CBS meldt dat er in 2007 bijna 15.000 binnenbranden waren. Het hoogste aantal in tien jaar.
De binnenbrandjes op het Binnenhof zijn niet meegerekend. Het kan er soms verhit aan toe gaan, maar dat hoort er bij. De oppositie mag natuurlijk best het vuur aan de schenen van het kabinet leggen. Dat hoort bij het democratische proces.

Binnen de coalitie kan het er echter ook soms warm aan toe gaan. Negen keer was er dit jaar binnen het kabinet, of onder de coalitiepartijen de nodige rookontwikkeling.

Nu mogen critici van Balkenende-IV ook wel eens olie op het vuur gooien als er wat smeult binnen de coalitie.
Maar is het ook de moeite waard zulke binnenbrandjes op te stoken? Hadden de aanstichters ontslagen moeten worden wegens het in gevaar brengen van de democratische veiligheid? Zijn er binnenbrandjes ten onrechte gesmoord omdat JP-de-brandwacht er snel een deken overheen gooide? Of was het allemaal niet meer dan een nasmeulende sigaret in een asbak?

Poll (zie onderaan): Wat was volgens u de binnenbrand van 2008?

1. In het begin van dit jaar raakten Plasterk en Rouvoet verhit over de film Deep Throat.
2. Even later was er rookontwikkeling binnen het kabinet over het Fitna-filmpje.
3. In maart leverden CDA-bewindslieden Eurlings en De Jager een bijdrage aan de opwarming van het klimaat.
4. Bos en Eurlings raakten aangebrand over de BPM (belasting op aanschaf auto's).
5. CDA en PvdA brandden hun vingers aan het JSF-onderzoek.
6. De CU stookte een vuurtje onder de embryoselectie.
7. Het kabinet raakte in rookwolken gehuld door de BTW-kwestie.
8. Nu smeult er weer wat tussen PvdA en CU over abortus.
9. En de CU (alweer) houdt een lucifer bij plannen van Eurlings (alweer) over de aanleg van de A4.

Wilt u in de reacties uw motivering voor uw nominatie voor de binnenbrand van het jaar aangeven?
Mocht ik wat rookontwikkeling over het hoofd gezien hebben of denkt u dat er nog wat ligt te smeulen, waar we voor het einde van dit jaar meer over zullen horen, kies dan voor de optie “Mijn brandmelding, namelijk…” en vertel ons in de reacties wat u heeft aangetroffen.

Update 29 okt.; 20.14 u.): Wie een stem wil uitbrengen op de kwesties die door de reaguurders worden ingebracht, moet dat via “Jouw reactie” doen. Mijn poll-opties zijn te gering om alle kabinetsbrandjes er in op te nemen.
Excuses voor het ongemak.

Update 4 nov. 23.00 u.: Bedankt voor het stemmen. De stemmen zijn geteld en de uitslag vindt u hier…..
Stemmen die nu nog binnenkomen, worden niet meer meegeteld.

Geef een reactie

Mijlpaaltje

Mijlpaaltje

Vandaag komt hier de honderdduizendste bezoeker binnen.
Voor een marginaal blog een aardig aantal.

Wie die bezoekers zijn, geen idee, want ip-adressen zijn geen mensen. In de statistieken leken het er veel meer, maar de ip-adressen van zoekrobots van Google, Yahoo en een of andere duistere server in de Oekraïne tel ik niet mee. Ook de ip-adressen van mijzelve en mijn webmaster tellen niet mee, natuurlijk.

Even goed, een leuk idee dat er 100.000 bezoekers zijn geweest. Dank voor uw interesse.
Veel dank ben ik zeker verschuldigd aan de weblogs Sargasso, GeenCommentaar, hetkanWel, Komma punt log en Bespiegelaar. De directe links naar artikelen hier en gastlogjes hebben aardig wat bezoek deze kant op gegenereerd.

Het ging vorige week ineens snel. Aanleiding waren de artikelen over de lokale overheden, die eigen vermogen op IJslandse banken bleken te hebben. Geheel onverwacht bleek ook het roemruchte weblog Geenstijl een linkje geplaatst te hebben en ja, dan is de cola niet aan te slepen voor de binnenkomende gasten.

Het is uiteindelijk een trilogie geworden. Wie het nog niet heeft gelezen kan Deel 1, Deel 2 en de Epiloog er nog eens op nazien.

Veel bezoek trok ook het project Wel goed, niet gek? Op dit blog worden wel een idiote ideetjes gelanceerd en in dit project konden lezers kiezen welke ideetjes naar deskundigen mogen worden gestuurd, om hun licht op die gekke plannetjes te werpen.
Daar gaat u later meer over lezen, want vandaag gaan vier van die ideetjes de deur uit. Hopelijk kunt u nog dit jaar lezen welke ideetjes levensvatbaar zijn.

Een ander project dat aardig wat aandacht kreeg was de Donkey Shocking Award. Een reeks die vorig jaar is begonnen. De award was bedoeld voor mensen of organisaties die wel goede plannen hadden, maar te weinig rekening hielden met allerlei menselijk tekort. De winnaar was Midas Dekkers.

Behalve deze drie items werden ook de volgende stukjes redelijk bezocht. De rest van de top-tien:

Elektronische dossiers. Zijn we er klaar voor? De titel spreekt voor zich.
Burgerlijke ongehoorzaamheid, naar aanleiding van de Duyvendak-kwestie.
RTL-nieuws het Bluf van 2008, over hoe Frits Wester nou toch elke keer weer aan de prinsjesdagstukken komt.
Kemphanen en lastdieren, over dieren en oorlogsvoering, naar aanleiding van het gebruik van muilezels door “onze jongens” in Afghanistan.
Draaideurcriminelen, een commentaar op plannen van Justitie voor een nieuwe aanpak.
Met Peter de Grote op reis, over het gedrag van Rusland in Georgië en de verhouding Nederland-Rusland.
Elastieken codes, waarin een strengere aanpak van de Reclame Code Commissie aan de orde werd gesteld.

Awel, genoeg gefeest. Nu weer aan het werk, morgen weer een “gewoon” artikeltje.

Geef een reactie