Tag archieven: muziek

Wie kent de Energiekaravaan uit 1983?

Wie kent de Energiekaravaan uit 1983?

Ik ben nieuwsgierig naar hoe het met mensen is gegaan sinds ze hebben deelgenomen aan de Energiekarvaan van 1983 en de ‘Karavaan tegen kernenergie’ van 1982.
Was jij er ook bij of ken je iemand die daar aan meedeed? Reageer dan hier.

In 1983 trok men met twee grote circustenten van 27 juli tot en met 12 augustus 1983 langs de kust (Nieuwvliet-Bad, Vlissingen, Noordwijk, Velsen en Julianadorp) om op luchtige wijze informatie te geven over anti-kernenergie en zonne- en windenergie. Er was zelfs toen al informatie over hulp bij energie-armoede.

Uit de flyer van destijds (zie de verschillen en overeenkomsten met nu?):

U merkt ook wel dat de energieprijzen de pan uit rijzen (en de inkomens en uitkeringen dalen). De kerncentrales in Dodewaard en Borssele zijn nog steeds open; erger nog, je hoort steeds meer over plannen voor ·nieuwe kerncentrales. Gevaarlijk, en het speelt de verspreiding van kernwapens in de kaart. De ideeën over energiebesparing en alternatieve energie worden nog steeds niet op grote schaal in de praktijk toegepast. Terwijl er toch volgens de Brede Maatschappelijke Diskussie erg veel mensen vóór zijn. Over dit soort onderwerpen gaat de Energiekaravaan.

Naast een informatie- en tentoonstellingstent was er een circustent. Het programma was gevuld met muziek, theater en, circusacts (o.a. acrobaten). Bijna alle acts hadden op een of andere manier een link met de anti-kernenergie beweging.
Er was een middagprogramma met activiteiten voor kinderen: acrobatiek, een kindercircus, grimeren, muziek, kindertheater Groep Steil met de voorstelling ‘Niemand de deur uit’.

Het avondprogramma was gevuld met muziek, theater en circusacts. Met onder andere het karavaan huisorkest (ik speelde daar als bassist), theaterkollektief ‘Het B.V.’, Trajecttheater (van Wiepke Poldervaart) en Theater De Straat. Op enkele locaties speelden de popgroepen ‘Van Onderen’ en het Klein Orkest.

Het geheel werd ondersteund door een grote groep technici, tentenbouwers en cateringmedewerkers. Allemaal vrijwilligers.
Alle medewerkers reisden mee en sloegen hun eigen tentjes op naast het circusterrein. Zo bezien mogen we dit wel een soort voorloper noemen van De Parade, dat is 1984 begon als het reizend theaterfestival Boulevard of Broken Dreams.

De Energiekaravaan van 1983 was een vervolg op de ‘Karavaan tegen kernenergie’, die van 24 juli tot en met 15 augustus 1982 door het land trok (Kaatsheuvel, Cadzand-bad, Biddinghuizen, Gasselte en Eibergen). Zie ook de flyer van 1982.

Met optredens van onder andere theater Galilea )”Een stralende toekomst”), Coby Schreier (singer-songwriter), de Bolco’s (acrobatiek), Flying Lipstick (“damescircus”), Menens (jongerenrocktheater), theatergroep Proloog, fanfare St. Juttemis en Stiktog Kindertoneel.

Foto’s (helaas van slechte kwaliteit)
Lees ook de oproep onderaan.

Het terras van de Karavaan tegen kernenergie 1982

In de informatie- en tentoonstellingstent 1982

Terras De Kloek 1982

Terras De Kloek in actie 1982

Damescircus Flying Lipstick 1982

Ingang circusterrein Energiekarvaan 1983

Karvaanorkest repeteert 1983

Muzikanten Karvaanorkest geven apart optreden 1983

Traject Theater 1983

Was jij er ook bij of ken je iemand die daar aan meedeed? Heb je anekdotes, foto’s? Laat het hier weten.

Mocht ik vragen hebben over je inzending, mag ik dan contact met je opnemen? Laat dan ook je -emailadres achter. Wil je wel informatie en/of materiaal opsturen, maar  verder geen contact, vermeld dat er dan bij a.u.b. Alles zal met respect worden behandeld.

Wil iedereen die dit leest het bericht verspreiden op haar/zijn social media? Ook al heb je er geen connectie mee. Dank u.

Geef een reactie

Dat doet de deur dicht

Sargasso sluit de dag af met ‘Closing Time’. Elke avond muziek, soms wat poëzie, een enkele keer cabaret of andere ‘comedy’.
Aanrader om je muzieksmaak te verbreden. Daarom hier vijf tips uit de 18 afleveringen die ik dit jaar onder het pseudoniem P.J. Cokema voor Sargasso maakte.

The water is wide. Een traditionele folksong, maar in een prachtige uitvoering door Picatrix.

Make it rain van Tom Waits, door de maestro himself, live bij Letterman.

Coisa 5 – Nanã. Coisa = ding (iets, zaak, voorwerp); Nanã = het vrouwelijke opperwezen. Met meesterlijke intro op klarinet.

De titelmuziek van de film ‘Indagine su un cittadino al di sopra di ogni sospetto’ (De dader staat boven verdenking). Compositie van de vorig jaar overleden Ennio Morricone, uitgevoerd door de band Calibro 35.

Dies irae, voor piano, slagwerk en acht contrabassen. Compositie van Galina Oestvolskaja.

Veel plezier er mee.

Geef een reactie

Leun op mij.

Leunen Het was gisteren een beetje rare dag in Den Haag. Het CDA had een zaaltje afgehuurd om een nieuwe ‘godfather’ te kiezen. De ruim 600 CDA-leden werden bij aankomst opgewacht door leden van de AOb (Algemene Onderwijsbond), die snoephartjes uitdeelden. Een actie tegen de bezuinigingen nog het passend onderwijs. De CDA-leden zijn blijkbaar om te kopen met snoep, want het congres stemde tegen die bezuinigingen.

Een stuk of vijftig jongeren hielden in het centrum van Den Haag een kussengevecht. Ik dacht eerst:goh, wat leuk. Jongeren die laten zien dat je een conflict ook met andere wapens uit kan vechten. Maar het ging nergens over, behalve over wat lol. Het was namelijk Wereld Kussengevechtdag.

Op het Plein verzamelden zich zo’n dertig mensen, die zich de Dwaze Kinderen noemen. Zij voeren actie tegen de slechte ouderenzorg. En met slechte zorg bedoelen ze niet alleen dat hun ouders of grootouders te weinig persoonlijke aandacht krijgen in het verzorgingstehuis, maar ook dat er maar wat aangerommeld wordt met de hygiëne, het eten, de medicatie en de veiligheid. Er wordt zelfs gesproken van mishandeling.

En ineens gebeurt er iets raars in mijn hoofd. Of het wat te maken heeft met die drukte in Den Haag, geen idee. Er dringt zich een liedje op en nu zeurt het al uren “kom maar hier en leun op mij” door mijn kop. Ken je dat liedje?
Het is een draak van een song. Bekend geworden van Ruth Jacott. Jaren geleden heb ik het zelf een keer gespeeld. Als grap op een feest. De zangers stak flink de draak met de draak en we zetten een fraai stukje ‘camp’ weg. Maar, nu komt het meest rare, ik vind dat nummer ook wel iets hebben. Iedereen om me heen verklaart me voor gek en begrijpt daar niets van. Nu zit ik te piekeren wat ik er dan wel zo aardig aan vind. Kan ik verdedigen waarom dat nummer wel iets heeft?

Het kan niet de tekst zijn. Te oppervlakkig, meer een wandtegelgedichtje. De melodie is ook niet spectaculair of bijzonder mooi. Er zit een verschrikkelijk ‘bruggetje’ in (en als je hart gerboken is…). De uitvoering is te schreeuwerig. Het zou meer ingetogen gebracht moeten worden. Zo’n benadering haalde Ruth Jacott bijna in een radiouitzending, begeleidt door een onbekend bandje (hier te zien en te beluisteren op Youtube). Alleen erger ik me aan dat vibrato van Jacott. En ook hier is het refrein te hard.

Het enige wat ik er aardig aan vindt is dat een wat luie, maar lekker lopende ‘drive’ heeft. Een goede baslijn en lekker lopend slagwerk. De gospelachtige samenzang in het refrein kan ik ook wel waarderen. Maar alles bij elkaar is het een sentimentele draak, die prima past in het rijtje nummers als ‘You never walk alone’ en ‘We are the champions’. De uitvoering van een coverbandje met de zanger van Bløf, is wel de manier om zo’n nummer te presenteren.

Misschien zijn er lezers die dat herkennen: je wordt overvallen door onverklaarbaar sentiment en ziet of hoort iets moois in een verder vreselijk stukje ‘camp’. Lelijk met een klein goud randje. Gooi het in de reacties en aan het eind van de komende week , presenteer ik hier jullie lijst van ‘Erg Verschrikkelijk Mooi”.

Geef een reactie

Zingend DNA

Zingend DNA Als je je stem verheft, dan breng je jouw DNA tot klinken. De karakteristieken van je stemgeluid liggen grotendeels vast in je erfelijk materiaal. Je longen, strottenhoofd en mondholte vervolmaken je klankkleur. Sommige stemafwijkingen hebben ook hun oorsprong in je DNA.

Maar hoe klinkt dat DNA zelf? Het New London Chamber Choir liet een paar dagen geleden hun eigen DNA horen. Componist Michael Zev Gordon had de DNA-sequenties van ieder individueel koorlid als basismateriaal genomen.
De BBC heeft een opname van een repetitie on-line gezet, hier te beluisteren. De componist legt in The Guardian uit hoe hij tot het eindresultaat is gekomen.

Het resultaat is een esoterisch koorwerk. Sterk schatplichtig aan het 40-stemmig motet Spem in Alium van Thomas Tallis (hier uitgevoerd door de 6 King’s Singers). Logisch. De componist vertelt zelf dat hij een manier moest vinden om van de vier basisgenomen een klinkend geheel te maken. Dan ga je genetisch manipuleren.

Uiteindelijk is het DNA van de componist doorslaggevend voor het eindresultaat. Nu op zoek naar een wetenschapper die een dna-string zelf aan het zingen krijgt.

Geef een reactie

Muziek voor hart en bloedvaten

Muziek voor hart en bloedvaten

Joggen met de muziek van je mp3-speler in je oren mag dan slecht voor het gehoor zijn, het is uitstekend voor hart en bloedvaten. Waarmee is verklaard waarom hardlopen goed is. De beweging zelf helpt wel, maar met het juiste muziekje op is het gegarandeerd gezond.

De professor die de gezondheid van de lach heeft ontdekt, heeft nu ook uitgedokterd dat leuke muziek je hart ten goede komt. Bij proefpersonen die naar muziek luisterden waar ze vrolijk van werden, gingen de bloedvaten zo'n 26 procent wijder openstaan. Goed voor de doorbloeding, goed voor je hart.

Geen tearjerkers en heartbreakers opzetten, natuurlijk. Misschien zijn liedjes met een lach wel dubbel zo goed. De lach-aria uit de opera Zaïde (Mozart) of de aria uit de Faust van Gounod, waar Bianca Castafiore, de diva uit de Kuifje-strips, zo gelukkig van werd (Ah, je ris de me voir).

De prof, Michael Miller, ontdekte dat de meeste proefpersonen gelukkig werden van countrymuziek. Dat kan bij een Amerikaans onderzoek. Zouden Nederlanders dan een goed hart krijgen van Ilse de Lange of de boerenrock van Normaal?

Nu valt de doorsnee Amerikaanse countrymuziek het meest te vergelijken met wat hier het levenslied wordt genoemd, in Portugal de fado, sommige Franse chansons of Zwitserse alpenliedjes. Niet dat je daar meteen het Zwitserlevengevoel van krijgt, daarvoor passeert er toch teveel leed in al die muziek. Maar blijkbaar vinden ze in de USA een tearjerker van Dolly Parton toch hartverwarmend goed. Of het moet zijn dat je van sommige countrysongs zo vreselijk in de lach schiet, vanwege het hoge campgehalte, dat daarmee het lach-onderzoek van Miller wordt bewezen.

Van welk liedje wordt u zo vrolijk, dat u een aanmerkelijke verbetering van uw bloeddoorstroming waarnam? Noemt u er maximaal drie en volgende week presenteer ik hier de top-chart van gezonde muziek.

Geef een reactie