Categoriearchief: Diversen

Laat ons met rust

Laat ons met rust

Hoeveel 'gewone mensen' zouden er eigenlijk in Nederland zijn? Mensen die gewoon willen werken, wonen, uitgaan, thuiskomen, thee drinken, een biertje pakken, voetballen of lekker languit voor de tv.

Mensen die gewoon geen zin hebben in ruzie, gekibbel en gescheld. Mensen die gewoon niet bezig zijn met een ander zwart te maken, met lekker belangrijk zijn of met schreeuwen hoe alles anders moet.

Hoeveel 'gewone mensen' zouden allemaal elke dag gewoon willen doen, zonder lastig gevallen te worden door andere, belangrijke mensen die elkaar het leven zuur maken?

Hoeveel 'gewone mensen' zouden er zijn die niet bang willen zijn?

En hoeveel van die 'gewonen mensen' zouden het durven om in het openbaar heel gewoon even stil te staan, om in 'gewone mensen taal' te zeggen: Laat ons met rust?

Het is geen 5 voor 12, wij willen gewoon verder. Naar 5 over 12.

Wie zou het durven om vrijdag 7 december, op klaarlichte dag om 5 over 12 slechts 1 minuutje stil te staan, te zwijgen, de auto stil te zetten, even te stoppen met werken, om aan de Geert Wildersen en de Doekle Terpstras met 1 minuut complete stilte gewoon te laten weten: Laat ons met rust.

Geef een reactie

Kop op!

Kop in het zandHet geldt als levensgevaarlijk je kop in het zand te steken bij naderend onheil. Dus fier het hoofd geheven om de naderende storm te trotseren. Dat kunnen we in nederland heel goed, want we hebben ruim ervaring met stevig windjes.
Hoewel de geschiedenis leert dat elke wind van voorbijgaande aard is en we een paar serieuze stormen goed wisten te overleven, wordt toch nog het minste zuchtje wind tot een tsunami opgeblazen of een irritante ademstoot tot dodelijk voor de luchtkwaliteit verklaard. Dat is helemaal niet erg, want het is natuurlijk vervelend als de wind aan je fraaie, blond-golvend kapsel rukt. Het is ook ergerlijk als het geklaag daarover als een onwelriekende odeur je neusgaten bereikt.
Sommigen denken dat je door flink tegen de wind in te trappen het tij kan keren. Het opmerkelijke daarbij is dat zo'n stoere fietser regelmatig in korte tijd een heel peleton volgers achter zich weet te scharen. Vloekend en tierend gooit de tegenwinder er nog een tandje bovenop, terwijl in de luwte van zijn gekromde rug de volgers nauwelijks last van de wind hebben maar wel het het gevloek en getier van de kopman overnemen. Als dat peleton voorbij raast en de turbulentie stof in de ogen van de toeschouwers doet waaien, stormen die weer naar de organisatie van de koers en eisen dat het voortaan wel een beetje minder mag.
En zo ontstaan er hele bewegingen en tegenbewegingen. Het is niet te filmen hoeveel van die bewegingen we in nederland voorbij hebben zien komen. Zo'n ruim honderd van die bewegingen hoor je helemaal niets meer van. Behalve veel gebakken lucht, zaten daar ook aardig wat venijnige, onwelriekende geurtjes bij. Allemaal verdwenen.

Jawel, er waren bewegingen bij die het tot in het parlement wisten te schoppen en het daar ook enige jaren hebben volgehouden, maar nooit hebben ze zoveel invloed gekregen dat de beweging groter werd en tot de traditionele bewegingen zijn gaan horen. Ze vielen uit elkaar door onderlinge twisten of wisten gewoon niet een meerderheid achter zich te krijgen.
De traditionelen hebben het overleefd omdat ze gefuseerd zijn met geestverwanten en/of op een grote, honkvaste achterban kunnen rekenen. Die bewegingen wordt met regelmaat verweten dat ze met alle winden meewaaien, wat op zich een tactiek kan zijn om het vol te houden, zonder uitgeput te raken. De consensus zoeken, noemen ze dat.
Lastig karwei overigens. Want hoe reageer je als er een nieuwkomer ineens de boel komt opschudden? De kop in het zand steken werkt slecht, want dan voelt de nieuwkomer zich beledigd omdat men slechts de kont laat zien. Nee, de traditionele struisvogel sterkt zijn nek en gebruikt zijn ogen in plaats van zijn oren. Wat zien ik? Volgen er honderd? Nee, wat, het zijn er al tweehonderd! En dan raakt de struisvogel onder de indruk van het getal. De inhoud doet er niet zoveel toe. Paniek in de tent. Het tentdoek begint stevig te wapperen, meer door de eigen paniek dan door de wind die werkelijk is gemeten.
Je kop in het zand steken is nergens goed voor. Maar als een kip zonder kop rondrennen helpt net zo min. Kijk naar onze geschiedenis. Wat betreft de winden die er momenteel waaien: in augustus schreef Rob Hamilton een lezenswaardig stukje daarover.
Mag het waaien in nederland? Onzinnige vraag, want het waait hier altijd. Het heeft dan ook geen zin om je achter ijzeren, rotsvaste stellingen te verschuilen. Het heeft ook geen zin alleen te roepen 'kop op!' en je hoofd te begraven in hoop. Ik voel meer voor het voorstel van Abhorsen die op Geencommentaar de suggestie doet wat creatiever met de wind te spelen.
Dus zet de tochtluiken van de hersenpan wagenwijd open, want (zoals Johnny van Doorn zei): de geest moet waaien.

Geef een reactie

Kleine gemeenten

Calimero

Je zou het zo over het hoofd zien, maar dinsdag was de Grote Dag van de Kleine Gemeenten. Dat die nog bestaan! Vorig jaar oktober dreigde de toenmalige binnenlandse zakenminister Remkes dat alle kleintjes maar moesten fuseren. Doen ze het zelf niet dan zou het Rijk ze wel dwingen. Remkes vond dat alle gemeenten onder de 20.000 inwoners samen moesten gaan. Dat zijn er nu nog zo'n 188 van de 443 gemeenten die ons land telt.

Dit jaar kwamen de gemeenten in opstand tegen een uitspraak van de voorzitter Pans, van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten, die vond dat alles wat kleiner dan 60.000 inwoners was, maar moest fuseren. Honderd tot maximaal tweehonderd gemeenten is meer dan genoeg. Hij werd teruggefloten door de meeste dorpen en stadjes. De VNG behoort daar geen uitspraken over te doen. Ja zeg, de VNG is tenslotte ook een soort vakbond voor de gemeenten en die zou dan een deel van haar eigen leden willen opheffen? Dat zou het begin van het einde zijn: de kleinste provincies kunnen dan ook wel samengaan en uiteindelijk kan Nederland maar het beste fuseren met de rest van kleine europese landen.

Nu hebben ze dan hun Grote Dag gevierd. Wie klein is moet groot doen, moet men gedacht hebben. Tenslotte hebben sommige kleine lieden met grote woorden heel wat bereikt. Om aan te tonen dat ook een kleine gemeente tot grote prestaties in staat is, werd er de prijs voor de meest innovatieve gemeente uitgereikt. De winnaar was Aa en Hunze (Drenthe, 25.580 inwoners). Althans wat de professionle jury betreft. Die was erg gecharmeerd van de vier virtuele loketten die inwoners met één druk op de knop in verbinding moet stellen met gemeente, bank of consultatiebureau. Speciaal itc-buro ingehuurd om de loketten op proef open te stellen. Krijgen we nou? Voor zoiets is de Digid toch bedoeld? Die staat nog in de kinderschoenen, maar omdat nou het meest innovatief te noemen?

Nee, dan het publiek, Die wist het op de Grote Dag wel beter: zij gaven de prijs aan de gemeente Heumen (Gelderland, 16.655 inwoners). Het publiek was ondersteboven van de digitale zaakdossiers, een project bedoeld voor medewerkers, bestuurders en in een later stadium ook externe klanten die via outlookachtige omgeving snel gewenste informatie kunnen vinden en de voortgang van een zaak kunnen volgen. Ik meen me te herinneren dat ook dat met de Digid mogelijk moet worden en op een aantal overheidsites al mogelijk is. Maar ja, hoe kan het Publiek dat nou weten.

Misschien wisten de internetstemmers het beter. Op de website van Gemeentenu.nl kon men op de genomineerden klikken en daar kwam Onderbanken (Limburg, 8287 inwoners) als winnaar naar voren wegens de verbetering van de gemeentelijke website. Schijnt erg gebruiksvriendelijk te zijn. Maar laten we eerlijk zijn, kun je daarmee een kleine gemeente opstuwen in de vaart der volkeren?

De enige kleine gemeente die werkelijk groot dacht, viel niet in de prijzen. Het Limburgse Sevenum (7647 inwoners) heeft een totaalconcept bedacht voor het toekomstproof maken van een kleine gemeente. Onder de prikkelende leuze 'Sevenum aan zee?' heeft men een visie ontwikkeld die Sevenum aan zet moet houden. Met creativiteit en slimheid wil de gemeente een kwalitatieve verbetering van haar organisatie doorvoeren die zijn weerga niet kent.

Kijk, zo mag ik het horen. Wie niet groot is, moet slim zijn. Maar met de opvatting dat Sevenum haar gemeentegrenzen tot aan de kust denkt uit te breiden, slaan ze de plank mis. De kwaliteit zit hem nou juist in die kleinheid. Een grote stad heeft zo zijn charme, maar laten we eerlijk zijn: wat een pestpokke herrie, wat een vuile lucht, wat een denderende drukte, wat een asfalt en beton. Veilig op straat spelen is er voor kinderen niet bij en als je al het geluk hebt een tuintje te bezitten, dan kan buurman van 1 hoog zo in je koffiekopje kijken. Het is niet voor niks dat het meeste geld voor probleemwijken naar gemeenten gaan die aardig wat meer dan 20.000 inwoners hebben.

Je moet er wel van houden, maar het is toch veel leuker dat als je deur uitgaat ook meteen buiten bent? Dat je niet meteen in een hondedrol trapt of moet uitwijken voor een aanstormend scootertje? Tuurlijk, in veel kleine gemeenten kan er best wat 'groter' worden gedacht. Er heerst her en der de nodige benepenheid. Maar dat verdwijnt wel met internet en digitale tv. Hou het klein en fijn, zou ik zeggen.

Ik denk echter dat de kleintjes die kans niet krijgen. Als straks de gehele Randstad één gemeente is geworden zal die nieuwe hoofdstad de rest van het land haar regels opleggen. En als men in de Randstad vindt dat er minder burgemeesters en gemeenteambtenaren moeten zijn, om geld uit te sparen voor hun eigen megalomanie, dan worden ze alsnog tot fusies gedwongen. Om vervolgens ook nog een smak lelijke bedrijventerreinen opgedrongen te krijgen, omdat de Randstad zelf al uit haar voegen barst. Om van het nodige asfalt maar te zwijgen, waarover de randstedeling snel door het land wil crossen.

Het meest treurige is natuurlijk dat mijn pittoreske binnenlandse vakantiebestemming dreigt te verdwijnen. Waar kan ik, als randstedeling, dan nog mijn rust vinden?

Geef een reactie

Scholierenbeweging

ScholierenprotestenDe scholieren hebben het druk. Even uitrusten om hun massale maatschappelijke stages te evalueren is er niet bij, want de voorbereidingen voor een landelijke actie van aanstaande vrijdag is, zoals u op de foto hier links ziet, in volle gang.
Er moeten strategieën besproken worden hoe je een eitje naar het parlement kan gooien zonder, voor het oog van de NOS-camera, als de eerste de beste Pietje Bell in de kraag gevat te worden door een robuuste motoragent. En er moeten de diverse workshops mediatraining gevolgd worden, want de boodschap wordt nogal eens verkeerd begrepen door 'het volk'. Waarom wordt er zo schamper gedaan over de eis de dagelijkse 5,2 uur verplichte aanwezigheid op school zinvol in te vullen?
Wellicht heeft dat drie oorzaken:
1. Nederland kent amper een serieus te nemen scholierenbeweging kent.
2. De eis wordt als te weinig maatschappelijk relevant ervaren door het publiek.
3. De eis wordt negatief geformuleerd. De scholieren roepen wat er niet moet, zonder met te brullen hoe de uren dan wel ingevuld moeten worden.

De meeste scholierenacties onstonden hier in het kielzog van van opstandige studenten en/of leraren. Na de studentenbezetting van het Maagdenhuis in Amsterdam, trok er in de 70-er jaren ook een golf van eisen tot democratisering van het middelbaar onderwijs door het land. Ook toen vond menig burger dat een scholier niet zo'n grote mond diende op te zetten, maar er was wel wat meer sympathie dan nu. De roep om meer democratisering klonk immers niet alleen in de college- en schoolbanken, maar ook in bedrijven en organisaties. Bovendien konden provo-achtige, ludieke acties wel op een glimlach onder de toeschouwers rekenen.
Na de Maagdenhuisbezetting werd neerlands eerste scholierenvakbond opgericht. Vele acties leken een stuk relevante dan de acties van nu: de demonstraties die volgden op de schorsing van een leerling die voor een sneeuwbui in het overblijflokaal wilde schuilen werd beantwoord met demonstraties (Roland Holstcollege, Hilversum 1969) en als een schoolkrantje werd verboden hadden vele begrip voor de bezetting van het Gemeentelijk Atheneum in Utrecht (1970). Dat scholieren gingen staken om de bezetting van de Pedagogische Akademie in nbeverwijk (1969) te ondersteunen, werd minder goed begrepen. Maar de maastchappelijke relevantie was er wel: de democratisering.
Daarna werd het jaren doodstil op het scholierenfront. In 1984 werd het LAKS opgericht, die eerst vooral als een een soort ombudsman fungeerde. Had je een klacht over een examen of over een leraar, dan kon je dat bij het LAKS melden.
Pas in 1999 gingen scholieren weer massaal naar buiten om te protesteren tegen de werkdruk die het studiehuis met zich mee zou brengen. Het protest werd minzaam aangehoord door staatsecretaris voor onderwijs Karin Adelmund, maar de verzamelde handtekeningen gingen de prullenbak in. Er veranderde niets. Werkdruk alleen is geen argument om de samenleving en de politiek achter je te krijgen.
In oktober 2004 had een scholierenactie wel succes. In Franeker bezetten leerlingen het stadhuis. De reden: de gemeente kreeg jaarlijks 1,6 miljoen euro om aan schoolgebouwen te besteden en toch waren veel leslokalen er slecht aan toe. De gemeente had besloten het geld ietsjes anders te verdelen. Na een aantal acties van docenten en scholieren werd er serieus werk van gemaakt dat te verbeteren. (Bron: VPRO's Voor de klas)
Nu is het dan 2007 en worden er eieren verzameld om de leuze 'minder uren. minder uren' kracht bij te zetten.

Scholieren elders in de wereld zijn, in hierboven geschetste periode, wel om veel dringender en veelomvattender zaken de straat opgegaan.
In oktober 1998 werd er in Parijs een stuk heftiger geknokt met de politie om een totale verbetering van het gehele onderwijs af te dwingen. Mens was de overvolle klassen, lerarenrekorten, verouderd lesmateriaal en verpauperde schoolgebouwen meer dan zat. De jongeren uit de zogenaamde banlieus voegden zich bij de scholieren en eisten verbetering van hun omstandigheden.
In januari 2005 gingen de klassen weer massaal uit, nu tegen het plan van Nationale Opvoeding (minister Fillon). Wat later voegde zich de arbeidersbeweging aan hun zijde en ging het ook om diverse bezuinigingen en het schrappen van banen.
In 2006 opnieuw onrust: Studenten protesteerden tegen een nieuwe arbeidswet van premier de Villepin. Scholieren volgden meteen om het versoepelde ontslagrecht voor jongeren ongedaan te krijgen.
In datzelfde jaar lieten Chileense scholieren en studenten van zich horen. Hier ging het vooral om verbetering van de financiering van het onderwijs. De heftige acties waren in zoverre succesvol dat nu extra geld wordt vrijgemaakt voor een gratis openbaar vervoerregeling voor scholieren, de toelatingsexamens gratis te maken en de financiering niet meer aan lokale overheden over te laten maar centraal te sturen.

Kijk, waar waren onze scholieren toen de versoepeling van het ontslagrecht ter sprake kwam? Gaan ze de straat op als Rouvoet zijn eigen plan van Nationale Opvoeding lanceert en hun gezinnen onder curatele wil stellen? Hoor je ze over het onderwijsbudget? Gaan ze massaal aan de deur van de parlementaire onderzoekscommissie staan om hun visie over de onderwijsvernieuwingen duidelijk te maken?
Helaas niet. Als ze alleen die uren-eis naar voren brengen, hoeven ze niet te rekenen op steun uit andere delen van de samenleving. Geen studenten, arbeiders en docenten aan hun zijde.
Wat overigens niet betekent dat staatssecretaris Bijsterveldt de scholieren met zure verwijten de klaslokalen terug in moet drijven. Laat zij er eerst eens voor zorgen dat er een zeer deskundige docent tijdens de maatschappijleerlessen uitlegt hoe je een goede, breed gedragen actie op touw zet.

Geef een reactie

Privé onderwijs.

PrivelesPlasterk mag dan een blij man zijn en beter kunnen rekenen dan de gemiddelde zesjes-student, maar wat een kans heeft hij gemist! Nou verbleekt een briljante wetenschapper natuurijk al gauw in een omgeving waar genialiteit niet de grootste kwaliteit is, dus eigenlijk valt hem niks kwalijk te nemen.
Kijk, het is mooi dat de lerarensalarissen omhoog kunnen dankzij de eigen bijdrage van € 25- per student. Als daar een student de straat voor opgaat, zal heel nederland de schouders ophalen, want € 25,- is met een krantenwijkje zo bij elkaar verdiend. Maar het is wel weer zo'n typische korte-termijn-visieloze maatregel. Dat is wel de grootste kwaliteit van Plasterk's omgeving. Had het dan anders gekund?
Tuurlijk! Dat hele gedoe over de financiering van het onderwijs los je in één klap op door het helegaar te privatiseren: privé onderwijs!
Doe het zoals het met de zorgverzekering ook is gegaan : stel het voor iedereen verplicht, maar laat het grootste deel wel door de deelnemers zelf betalen. De allerarmsten in dit land mogen een onderwijstoeslag aanvragen. De voordelen?
De overheid hoeft geen halfslachtige noodgrepen toe te passen om geld op te brengen, de schaalvergroting in het onderwijs wordt teruggebracht, iedere leerling/student krijgt persoonlijke aandacht en de kwaliteit stijgt met sprongen. Al jaren staat het privé onderwijs hoger aangeschreven dan al die leerfabrieken waar zowel de leraren en de leerlingen elke dag voor hun leven moeten vrezen. Da's dan ook mooi opgelost.
Wat een slap geblunder. Privatisering overal doorvoeren, maar het lef niet hebben dat ook voor de volle 100% op het onderwijs toe te passen. Bang voor maatschappelijke onrust? Kom nou. Als je ziet wat er vier Balkenende's lang geaccepteerd is, hoeft het Binnenhof nergens meer voor te vrezen.
Bovendien, de laatste relletjes tegen verhoging van college- en lesgelden dateren alweer van een jaar of 20 geleden en die hebben ook niet geholpen het onderwijs te redden van de desastreuze maatregelen die toenmalig minister van onderwijs Deetman doorvoerde (zie het artikel hieronder van 21 november). Ook die ellende is uiteindelijk geslikt. Dus het lijkt me dat dit kabinet niets in de weg staat om het privé onderwijs de revolutionairste onderwijsvernieuwing van deze eeuw te maken. Mag een onderzoekscommissie over 30 jaar uitzoeken of het wel door de beugel kon.

Geef een reactie

Onderwijsvernieuwingen??

KlaslokaalDe parlementaire onderzoekscommissie Onderwijsvernieuwingen gaat deze week aan de schoolslag. De 2e Kamer wil nou wel eens weten waarom er nog zoveel kritiek op het onderwijs is, ook al is dat vele malen vernieuwd.
Oud-onderwijsministers, leraren, leerlingen, ouders worden uitgenodigd hun kijk op neerlands educatieve geschiedenis te geven. Nu ben ik niet uitgenodigd. Terwijl ik toch ex-scholier, afgestudeerd Pabo-student, op mijn 30ste nog een tweede kans pakte en een HBO-diploma scoorde, leraar ROC en vbmo/mavo/havo ben geweest en nu op mijn werk praktijkbegeleider ben van mbo- en hbo stagiaires.
Maar goed, op dit weblog ga ik wel vaker onuitgenodigd op allerlei zaken in, dus laat ik de onderzoekscommissie even vertellen dat de term onderwijsvernieuwingen geheel misplaatst is.
Veranderingen, ja, die zijn er volop geweest. Na de Tweede Wereldoorlog begon men hier aan de wederopbouw. Reden voor de sociaal-democratische onderwijsminister Gerard van der Leeuw ook wat onderwijsvernieuwingen op gebied van onderwijs en cultuur in te voeren. Meer dan een eerste aanzet was het niet, omdat het eerste na-oorlogse kabinet (Schermerhorn/Drees) van 1945 tot 1946 een soort overgangskabinet was om de democratie weer op gang te brengen. In het eerste 'echte' kabinet (1946-1948) maakte KVP-onderwijsminister Jos Gielen meteen korte metten met de vernieuwingsdrang.
Ruim 25 jaar later herhaalt de geschiedenis zich. Jos van Kemenade (PvdA-onderwijsminister) komt met de Contourennota. In de geest van het kabinet den Uyl, dat spreiding van kennis, macht en inkomen beoogt, levert van Kemenade hiermee een discussiestuk dat tot een visie op onderwijs moet leiden waar men zeker zo'n 25 jaar mee vooruit kan. De middenschool, de 'moeder'-mavo (volwasseneneducatie en tweede kans onderwijs) en de partiële leerplicht zijn producten van deze Contourennota. Het zou de gemiste kans in de nederlandse onderwijsgeschiedenis worden.
Overigens was het basisonderwijs en de middenschool niet uitsluitend een sociaal-democratisch stokpaardje. KVP-onderwijsminister Theo Rutten maakte in het kabinet Drees/van Schaik (1948-1951) al een Onderwijsnota, waarin hij een meer integrale aanpak van het voortgezet onderwijs voorstelde. Zijn partijgenoot en collega Jo Cals rondde dat in 1963 af met de Mammoetwet. De Mulo, MMS en HBS maakten plaats voor mavo, havo en vwo. Doorstroming van het ene naar het andere onderwijs moest zo een stuk makkelijker worden. Wie voor een dubbeltje geboren was, moest de kans krijgen genoeg leerstof tot zich te nemen om een kwartje te worden.
Maar goed, na het idealisme van van Kemenade was het drie kabinetten lang (van Agt III, Lubbers I en II) de beurt aan CDA-er Wim Deetman. En dat hebben we geweten. Hij verhoogde de collegegelden en verkorte de studieduur. Ook HBO-ers moesten collegegeld gaan betalen (Harmonisatiewet, 1988). Zomaar studeren waar je zin in had was voorbij. De arbeidsmarkt werd als criterium ingevoerd om te bepalen hoeveel studenten er bij een bepaalde studierichting ingeschreven diende te worden (Machtigingswet).
En ook al was de leerplicht inmiddels uitgebreid tot de 18-jarige leeftijd, met een lesgeldwetje verplichtte Deetman de ouders die uitbreiding wel zelf te betalen (Les- en cursugeldwet, 1987). Onderaan langer naar school, bovenaan korter studeren en allemaal zwaar dokken.
In 1982 had Deetman al aardig wat geld verdiend door invoering van de HOS (Harmonisatiewet Onderwijs Salarisstructuur). Die salarisstrucuur was aan vernieuwing toe. Het oude systeem van loon naar aktebezit en leeftijd werd vervangen door loon naar ervaring en functie. In de praktijk betekende het dat de meeste lerarensalarissen zo'n 18% lager gingen uitvallen.
Ondanks dat Deetman's onderwijskassa rinkelde, meende hij in 1983 nog een korting van 1,85% op de onderwijssalarissen te moeten doorvoeren. Begrijpt u nou waarom het lerarenvak ineens een stuk minder populair werd? En je kunt ook nagaan dat van werkelijke vernieuwingen of verbeteringen geen sprake is dankzij de bezuinigingen die Deetman ook nog eens toepaste (in 1983 bijvoorbeeld bijna 1,2 miljard gulden).
Sindsdien is het nooit meer helemaal goed gekomen met het onderwijs. Natuurlijk, dat heeft Deetman niet alleen op zijn geweten. Maar een aantal van zijn maatregelen kunnen maar moeizaam worden teruggedraaid. Hoewel er vanaf de 90-er jaren weer in positieve zin gesleuteld wordt aan de onderwijssalarissen, het stelt nog steeds niet veel voor.
Na een geschiedenis van 4 PvdA-ers, 3 VVD-ers en 9 confessionele onderwijsministers zijn we eigenlijk niet veel verder dan de plannen van vlak na 1945. Het onderwijs is meer integraal geworden: van mul-mavo/lts naar vmbo, van Mammoetonderwijs naar middenschool naar studiehuis. De leerplicht is behoorlijk opgerekt, maar de de kosten zijn vooral afgwenteld op de deelnemers. En de salarissen van de mensen die elke verandering moeten waarmaken? Die gaan omhoog als ze maar betaald worden door het 1e kansonderwijs te beperken voor de minst draagkrachtigen, want die verhoging moet uit de afschaffing van de basisbeurs komen.
Dat obscene idee komt dan van de huidige PvdA-onderwijsminister. De goeie man wil heus wel, maar wordt dwars gezeten door een partijgenoot die op Financiën zit.
Stel dat de parlementaire onderzoekscommissie werkelijk de vinger op de zere plekken weet te leggen en met een paar fraaie aanbevelingen komt waar Plasterk serieus mee aan de nieuwe schoolslag wil, dan valt te vrezen dat opnieuw het confessionele deel der regering op de rem gaat staan. Dat deel beoogt een soort onderwijs dat Proloog (maatschappijkritische theatergroep in de 70-er jaren) bezong: “De school is een wereld waar rust heerst en orde, in regelmaat rijpt er het pril intellect. Slechts klinkt er de heldere stem van de meester, als aan 't jonge volkje wordt uitgelegd…”
Het was bedoeld om het strenge, klassikale onderwijs aan de kaak te stellen. Vanuit een idealisme dat beter onderwijs voor iedereen haalbaar en betaalbaar zou worden.
Tja, dat was een links ideaal en weer heeft links verloren. Het klassikale is er wel van af maar de problemen zijn er niet minder om. De school moet vooral weer een wereld worden waar rust eerst en orde. Dat is de belangrijkste drijfveer tot het parlemenaire onderzoek, Ik denk dat de commissie voorbij zal gaan aan die paar gemiste kansen in onze onderwijsgeschiedenis. Kansen die vooral niet konden bloeien omdat vooral confessionele onderwijsministers die weer afzwakten.

Geef een reactie

Ouder worden is rijker worden

AOW DreesWillem Drees is nu wel lang genoeg dood om ook de AOW bij te zetten in zijn graf. De goeie man zou nu met lede ogen moeten toezien hoe die AOW van al zijn franje wordt ontdaan. De uitvinding van de AOW gold in zijn tijd als een knap staaltje 'regeren is vooruitzien', maar zelfs Drees had de oldies-boom niet kunnen voorspellen. Hij had nooit gedacht dat het zo grijs zou worden dat die generatie een leuke bron van inkomsten wordt. Het CBS beweert dat iemand die 65 wordt een koopkrachtstijging van 2,5 procent kado krijgt. De laagste inkomens mogen zelfs op 5 procent koopkrachtstijging rekenen.
Het CBS begint hiermee meer op het Centraal Buro Staatspropaganda te lijken en het land op te warmen om steun te verkrijgen voor allerlei maatregelen die 'de vergrijzing' betaalbaar moeten maken. Een idee is om de AOW-ers zelf mee te laten betalen en het CBS rekent nu voor dat ze daar dus wel de koopkracht voor hebben.
Ik weet niet wat er de laatste jaren is veranderd, maar zo'n 7 tot 8 jaar geleden had je, volgens datzelfde CBS, op je 65ste met een koopkrachtdaling te maken van 7 procent. Dat kon overigens nog verschillen per regio. AOW-ers in het noorden van het land en Rotterdam gingen er op achteruit. In het Gooi, stukjes van de Veluwe en rond Eindhoven ging men er op vooruit.
Maar goed, blijkbaar geldt ondertussen: hoe ouder, hoe rijker. Dus het is niet zo'n beroerd idee om de koopkrachtstijging van AOW-ers deels aan te wenden om hun eigen oude dag mee te betalen. In februari had het CBS uitgevogeld dat zeker 1 op de 10 AOW-ers komen in aanmerking voor een fiscale heffing omdat ze met een aanvullend pensioen genoeg inkomen hebben om mee te betalen aan de kabinetsplannen.
Maar vorig jaar deelde het CBS nog mee dat 1 op de 7 inwoners van nederland geen recht heeft op een volledige AOW. Een AOW moet je namelijk bij elkaar sparen en als je niet lang genoeg hebt gewerkt of voor een deel in het buitenland hebt gewerkt, kan die AOW-opbouw aardig tegenvallen.
Ik kan niet rekenen, maar mijn lekenverstand zegt dat een groot deel van de AOW-ers helemaal geen koopkrachtstijging zal meemaken. Ook niet in de laagste inkomens. Een cliënt op mijn werk gaat dit jaar van de bijstand naar de AOW. Hij en zijn vrouw krijgen nu een gezamenlijke bijstandsuitkering van netto € 1060,- per maand en dat gaat in december naar ongeveer € 900,- per maand. Dat moet met een heffingskorting worden bijgespijkerd.
Zelf hou ik mijn hart vast voor mijn oude dag. Mijn pensioenfonds bericht elk jaar dat ik op mijn 65ste zo'n € 1100,- per maand zal krijgen (AOW en pensioen). Mijn huidige salaris: € 1600,- netto.
Het CBS wordt bedankt. Mensen blij maken met een dode mus. Tja, dat wordt dan blijven werken tot in het graf. En maar hopen dat de loonontwikkelingen zo voorspoedig zullen verlopen dat ik koopkracht genoeg overhou om de vergrijzing van Balkenende en Bos mee te betalen. Tenzij het CBS met weer andere cijfers komt……

Geef een reactie

Broedplaats geknakt

FiftyTwoDegrees

Wetenschappers bedrijven wetenschap en bedrijven drijven handel. Dat doet ieder meestal in zijn eigen toko, maar vanaf gisteren mogen ze dat in een en hetzelfde gebouw doen. Balkenende opende FiftyTwoDegrees, dat een broedplaats voor excellentie moet worden. Het gebouw heeft de vorm van een giga chip, ontwerp van architect Francine Houben. Op het eerste gezicht lijkt de toren echter door de knieën te gaan. De broedplaats is geknakt nog voor er iets innovatiefs uit is gekomen.

In het gebouw is Club52 gehuisvest, dat business, lifestyle en high tech met elkaar wil verbinden. Een podium worden voor nieuwe productontwikkelingen. Laat ze maar schuiven. Balkenende is enthousiast over een club waar samen innoveren dagelijkse kost moet worden. Balkenende hoopt natuurlijk dat hiermee Nederland, nu nog op de 8e plaats op de Europese barometer voor innovatie haar oude 6e positie van begin deze eeuw zal overstijgen om Denemarken van de 1e plaats te verdrijven.

Tot op vandaag de dag zit er echter nog niet veel schot in neerlands innovatitviteit. Zelfs het Innovatieplatform, zo hartelijk ondersteund door Balkenende, heeft tot nu toe meer kritiek dan lof geoogst. Niet alleen van burgers die een tulp voor onze kust een beetje vreemde innovatie vinden, maar vooral van excellente ondernemers als Philips en Shell die vinden dat de overheid veel te weinig over de brug komt om Nederland te kunnen laten concurreren met het buitenland. Nederland zakt steeds verder op de concurrentieranglijst. Dat steekt Balkenende enorm.

Niet alleen die grote jongens klagen, ook het midden- en kleinbedrijf zeurt dat het innovatiebeleid van de overheid flink tekort schiet. Teveel mikken op korte termijnsuccessen, verkeerde speerpunten kiezen, zo klaagt het MKB.

Wat het bedrijfsleven betreft moet de overheid dus vooral haar geldverstrekking innoveren. Kennelijk heeft men weinig vertrouwen in resultaten van de zo geprezen vrije markt en moet de overheid bijspringen.

Wel, nieuwe high-tec gadgets zijn leuk, stofzuigers en allesreinigers kunnen altijd nog verbeterd worden maar ik denk dat we meer gebaat zijn met innovatie op een paar gebieden waar aardig wat problemen zijn. Die vragen niet om busines solutions, maar om waardevrije, waardevolle oplossingen. Natuurlijk mag Balkenende het bedrijfsleven feliciteren met alweer een technisch hoogstaand gebouw. Maar het geld moet gaan naar onafhankelijke wetenschappers en denkers die snel oplossingen ontwikkelen voor het milieu en de schisma's tussen bevolkingsgroepen.

Een nieuwe auto bedenken in een peperduur, geknakte broedplaats kan uitstekend op kosten van het bedrijfsleven zelf. Maar een auto bedenken die honderd procent milieuvriendelijk is èn voor iedereen betaalbaar, zonder onderscheid des persoons, daar heb je een vrijplaats voor nodig waar creativiteit in alle onafhankelijkheid de ruimte krijgt. Daar mag mijn belastinggeld best heen. Ik vrees echter dat Balkenende een 1e plaats op een economische concurrentielijst belangrijker vind dan een 1e plaats op de lijst van meest schone en sociaal evenwichtige landen.

Geef een reactie

Af en toe ontslag

OntslagAls je Nu.nl mag geloven is er maar een reden waarom Donner het ontslagrecht wil versoepelen: de CBS-statistieken. Nu.nl kopt: Aantal ontslagaanvragen verder gedaald.
Nou kunnen er twee dingen aan de hand zijn. Of Donner heeft de pest aan deze CBS-statistieken, of de bedrijven ontslaan veel minder mensen om de samenleving niet al te ongerust te maken over Donner's nieuwe ontslagrecht. Ze doen wat kalm aan, in de hoop dat iedereen denkt dat het allemaal wel mee zal vallen.

Als je het MKB mag geloven is er maar een reden waarom Donner doordramt: diezelfde statistieken. Het Midden-en Kleinbedrijf kopt: CWI ziet aantal ontslagaanvragen weer toenemen.

Nou kunnen er twee dingen aan de hand zijn: Of Donner ziet die trend ook aankomen en wil laten zien hoe trendy hij is (eerder afficheerde hij zich als rapper), of de bedrijven ontslaan meer mensen, in de hoop dat iedereen denkt dat ze meer hun best moeten doen, omdat ze bang zijn soepeler ontslagen te worden.

Twee berichten, twee trends? Er is in ieder geval één ding aan de hand: een trend-ongevoelige minister gaat het ontslagrecht oppimpen. Samen werken moet leuker worden voor de werkgevers.
De term 'werkgever' mag dan ook wel eens vernieuwd worden. Wie een hedendaagse, fashionable term voor slavenhandelaars kan bedenken, mag Donner tippen. Tenslotte wil hij wel dat er met werknemers flexibeler om gegaan moet worden, zoals de romeinen hun slaven op de markt dumpten als ze aan een nieuw speeltje toe waren.

Arbeid is handelswaar. Inmiddels hebben werkgevers geleerd dat ze met menselijke bronnen anders om moeten gaan dan met zand, klei en olie. Ze weten ook dat menselijk kapitaal net zo doordacht gebruikt moet worden als elke euro, elke machine en elk gebouw die ze nodig hebben. Maar werknemers zijn en blijven een grondstoffelijk onderdeel in de boekhouding van het bedrijfsleven.
Het goede aan Donner's plan is dat dit weer eens glashelder duidelijk wordt gemaakt. Het slechte er aan is, dat alle trainingen en kursussen om werknemers meer gemotiveerd te maken verspilde energie is. Iemand die zich er bewust van wordt dat hij/zij inwisselbaar human resource is en die zichzelf gereduceerd ziet tot human capital dat over de arbeidsmarkt heen en weer geschoven kan worden, zal zijn eigen energie op de werkvloer tot een minimum beperken omdat er ook nog een leven na het ontslag is.

Geef een reactie

Bereikbaarheid is electronische enkelband

Mobiele enkelbandHet mobieltje bestaat 15 jaar. Kleiner in omvang geworden, groter in mogelijkheden. Geroemd om de snellere en makkelijker bereikbaarheid van mensen.
Iedereen is zo bereikbaar en ook vindbaar geworden dat de vraag rijst: wordt de mobiele telefoon de electronische enkelband van de komende eeuw?
De AIVD wil uw telefonisch verkeer bijhouden, de politie doet meer dan normaal verzoeken tot inzage in uw mobiele handel en wandel.
Wie dat geen probleem vindt kan zich dan een zeer trendy enkelbandje aanschaffen. Je laat zien dat je onder controle staat, maar het oogt wel erg cool.
De mobiele telefoon staat voor velen voor grotere persoonlijke vrijheid. Hoeveel van die vrijheid bent u bereid weer in te leveren?

Geef een reactie