Categoriearchief: Diversen

De deskundige en de debiel

HoftorenHoewel onze eigen 9/11 wel ietsjes meer was dan een storm in een glas water, is een van de markantste torens van nederland toch slachtoffer geworden van brute krachten. De haagse Hoftoren, bijgenaamd de Vulpen, stortte niet in maar dreigde wel voetgangers in de directe omgeving te onthoofden.
Aluminium gevelplaten zouden wel eens los kunnen raken en zo'n losgeslagen plaat is levensgevaarlijk. Daarom werd de directe omgeving afgezet en alle verkeer omgeleid. Dat gaf wat chaos in het openbaar vervoer.
Het probleem van die eigenwijze gevelplaten heeft al vanaf 18 januari de aandacht, zo wordt Verheugd gemeld door deskundige Bert van de Rijksgebouwendienst. Op 18 januari ging er bij een aanzienlijk windje een plaat los. Nu, 10 maanden later, zou dat dus weer kunnen gebeuren en daarom werden de nodige voorzorgsmaatregelen genomen.
Gelukkig is er niets gebeurd. Maar de situatie is tekenend voor het nieuwe calamiteitenbeleid. Zaken die niet helemaal in orde zijn laat je voor wat het is, je bedenkt wel scenario's om slachtoffers te voorkomen. Dus verhogen we de dijken niet, maar maken wel evacuatieplannen. En wordt er natuurlijk veel aan voorlichting gedaan. Op de on-line
risicokaart kun je zien welke gevaren er in jouw omgeving zijn. De keus is aan de burger of-ie die risico's wil mijden.
De haagse Hoftoren staat niet op die kaart. Stel je voor dat dat wel zo zou zijn en burgers die plek gaan mijden. Dat zou kunnen betekenen dat de NS duizenden treinreizigers kwijtraakt, die nu dagelijks op Centraal Station opstappen. Dat zou pas echt een ramp zijn.
Een leek zou denken dat het vastzetten van gevelplaten een fluitje van een cent is. Een eerder manco,
irritant geluid dat de Hoftoren produceerde, is immer wel verholpen. Maar de regionale zender TV West raadpleegde een deskundige: de eerder genoemde Bert Verheugd van de Rijksgebouwendienst. Een deskundige weet natuurlijk veel meer dan een leek. Dat beseft hij zelf ook en dus legt hij in begrijpelijke taal uit waarom het probleem nog niet is verholpen: de reparaties op zulke grote hoogten moeten door alpinisten worden gedaan. En die mogen alleen werken als de wind kracht 4 of minder heeft. Tot zover duidelijk: kennelijk is er in de afgelopen tien maanden nog geen windstille gelegenheid geweest.
Maar dan wil de deskundige uitleggen wat er aan de hand is: de gevelplaten zitten wel voldoende goed vast, maar ze zijn aan het gebouw bevestigd zoals je een schilderijtje aan de muur hangt. Als je daar tegen aan blaast gaan dat prentje bewegen. Maar geen nood, de Hoftoren mag dan een paaltje met kuren zijn, hij wordt wel goed in de gaten gehouden.
Denkt de deskundige nu dat de leek een debiel is? Sinds wanneer worden aluminium gevelplaten behandeld alsof het een schilderijtje is? De Hoftoren een paal met onwelvoeglijk gedrag dat je in de smiezen houdt als ware het een hanggroepjongere?
Verheugd kunnen we mededelen dat we daar niet intrappen. Wij weten wel beter: monumentale skylines bouwen mogen blijkbaar ten koste gaan van onze veiligheid.
(Hier
het interview op TV West met Bert Verheugd, klik daar op “Storm” onder Bekijk het videofragment. Op 0.50 sec. en op 1.48 sec. de uitspraken van de deskundige).

Tulpenstrategie

TulpZeg het met bloemen, moet minister Verhagen gedacht hebben, toen hij het enige concrete puntje uit zijn mensenrechtenstrategie openbaarde: de Mensenrechten Tulp wordt de onderscheiding waarmee mensen in het zonnetje worden gezet die zich sterk hebben gemaakt voor de mensenrechten.
Volgens het Europese Hof doet Nederland het zelf helemaal
niet slecht op dit gebied. In 2006 waren er wel de nodige klachten, maar die konden, op een enkel geval na, allemaal de prullenbak in. Okee,ook in een vrij en democratisch land wordt wel eens een foutje gemaakt. Ook wij kennen isoleercellen en zijn er minderheden die soms nog slechter behandeld worden dan bijvoorbeeld de friesen. En zodra het over kinderen gaat moet Nederland op zijn tenen lopen om de mensenrechten overeind te houden.
De
mensenrechtenstrategie van Verhagen is een mooi document, vol beloften. Maar weinig concreet vinden sommigen. Nou is die Tulp heel concreet, zou ik zeggen. Bloemen houden van mensen, nietwaar, dus met die boodschap kun je wellicht mensen ook weer van mensen laten houden en dan komt het wel goed met die mensenrechten. Bovendien stelt Verhagen volgend jaar 20 miljoen euro beschikbaar aan mensenrechtenprojecten in andere landen, geheel in de lijn van de strategie van dit kabinet: je zegt hoe je het hebben wilt en laat anderen het werk opknappen.
De nederlandse regering heeft recent de nodige kritiek over zich heen gehad omdat bij staatsbezoeken aan India en Rusland de erbarmelijke mensenrechten aldaar te weinig aan de orde zij gesteld. Ook de deelname aan de Olympische Spelen in China wordt met een scheef oog bekeken. Het weerwoord van deze regering is: we moeten met elkaar in gesprek blijven. Gesprek ja, hèt maakbaarheidsinstrument van dit kabinet.
Laten we eens een eindje meegaan met die strategie en een paar concrete voorstellen doen om de mensenrechten aan de orde te stellen.
Bijvoorbeeld: de nederlandse deelnemers aan de Olympische Spelen gaan sportkleding dragen waar een geknakte tulp op staat. Mochten er een sporter in de prijzen vallen, dan heft hij/zij op het erepodium een gebalde vuist, als protest tegen de schending van mensenrechten in China. Zo'n gebalde vuist heeft in de geschiedenis al eens eerder tot commotie op de Spelen geleid, dus waarom zou nederland de boel nu eens niet opschudden?
Iemand verder nog concrete voorstellen om Verhagen te helpen?

Werknemersbonus: ontslagrecht

OntslagrechtMinister Donner is een streng maar rechtvaardig man. Vanavond wordt hij in een spoeddebat onder vuur genomen over de mogelijke versoepeling van het ontslagrecht. Een deel van de 2e Kamer leefde in de veronderstelling dat die van de baan was, maar het lijkt er op dat Donner zijn voorstel wat aan het opknappen is, zodat zijn opvattingen over het ontslagrecht wat soepeler door de strotten van de parlementariërs zullen glijden.
Volgens mij is er maar één manier om zonder maatschappelijke onrust het ontslagrecht te versoepelen. Neem een voorbeeld aan het akkoord dat Unilever en de vakbonden hebben gesloten: niet alleen topbestuurders gaan met een extraatje de laan uit, ook de werknemers krijgen een aanzienlijke bonus.
Unilever wil drie fabrieken sluiten. Onderdeel van een sanering die alleen tot doel heeft de winstmarges te vergroten. Voor alle duidelijkheid: het gaat niet slecht met Unilever, er wordt aardig wat winst gemaakt, maar de aandeelhouders vinden dat het nog beter moet (zie ook een
eerder artikel op dit weblog).
Na wat gesodemieter aan de fabriekspoorten zijn Unilever en de vakbonden er nu uit: de fabrieken gaan dicht, de werknemers krijgen ontslag, maar wel met een aardige bonus. Het
Unilever-akkoord voorziet in een baangarantie voor drie jaar, hulp bij het zoeken naar een nieuwe baan en een ontslagvergoeding van één maand salaris voor elk jaar dat men bij Unilever heeft gewerkt.
Kijk, dat is nog eens good corporate practice. En om het akkoord een gouden randje te geven, heeft men ook besloten dat de werknemers een extra bonus krijgen als de fabrieken eerder dichtgaan dan nu in de Unilever-planning is vastgesteld.
Juist, niet alleen topfunctionarissen krijgen bij sluiting een bonus, ook de werknemers krijgen een zak geld mee. Die laatste afspraak stimuleert de werknemers wellicht flink hun best te doen de fabireken zo snel mogelijk dicht te gooien.
Minister Donner zit zich ondertussen suf te piekeren hoe hij de versoepeling van het ontslagrecht toch door het parlement krijgt. Hij peinst er niet over om het wetsvoorstel, met een likje verf hier en en enkele kwaststreek daar, slechts een cosmetische verbetering mee te geven. Als
vrijwillige klusser zei hij afgelopen zaterdag nog dat “als je maar heel even een kwast vast kunt houden, je meer teniet doet, dan dat je bereikt”. Hij heeft daar al een vervelende ervaring mee gehad, toen hij eigen(on)handig met een enkele pennestreek kamerverslagen corrigeerde.
Nou, het Unilever-akkoord biedt een uitweg voor de minister. Het gelijkheidsbeginsel: grijpen en graaien is niet alleen voorbehouden aan de top, ook de werkvloer doet mee. En als werknemers en vakbonden tevreden zijn met substantiële bonussen waarom zou de 2e Kamer dan nog dwarsliggen? Dat zou dan alleen nog kunnen gaan over het nivelleren van de bonussen. Een 62-jarig werknemer die pakweg 12 jaar bij een bedrijf werkt, zou bijvoorbeeld een evenhoge bonus kunnen krijgen als een manager van 28 die in 1 jaar tijd een bedrijf naar de knoppen weet te helpen.
Te vrezen valt dat Donner die flexibiliteit niet op gaat brengen. Hij heeft ondertussen een indrukwekkende staat van starre dienst. Leest u de imposante cv er maar op na op de site van
Grenswetenschap.nl

Afscheid van je jeugd

In memoriam de jeugdAls herfstblaadjes vallen ze: Jan Wolkers, Pierre Jansen, Henk Vredeling.
Mensen die definitief de ikonen worden die ze bij leven al waren. Het zal niet voor alle lezers hier gelden, maar veel van die mensen hebben mijn jeugd op een bepaalde manier gekleurd. Daar wordt je nog eens aan herinnerd dankzij de vele in memoria op tv en in de kranten. Meestal uitbundige lofuitingen waarmee ze het graf in geprezen worden. Bij Pierre Jansen werd ik eraan herinnerd hoe mijn ouders vol adoratie naar de man keken. Zelf vind ik het ook een bijzonder schouwspel, maar vond de gepresenteerde kunst vaak oubollig en de man wat wereldvreemd.
Toch is er iets blijven hangen van de adoratie die een groot deel van Nederland voor Pierre Jansen had. Net zo goed als van Jan Wolkers iets is overgebleven omdat iedereen op mijn middelbare school met de man wegliep.
Maar goed, ze sterven en bij elk overlijdensbericht komt een stukje jeugd, dat ik al lang had begraven, in memoriam voorbij.
Laat ik me ook eens bezondigen aan een vrijdag-vraag (iets wat
hier en daar een traditie lijkt te worden in het weblog-universum):
Bij welk overlijden is uw jeugd weer langs gekomen en wat was de betekenis daarvan?

Uitruktijden

BrandweervrouwHet CBS (Centraal Bureau voor de Statistiek) kwam vandaag met twee statistiekjes: De brandweer is steeds langer onderweg. De rijtijden zijn slechts licht toegenomen, maar de uitruktijden zijn flink opgelopen.
Dan volgt het bericht dat er
tweemaal zoveel vrouwen bij de brandweer werken. Toch, zo stelt het CBS, is de brandweer nog altijd een mannenwereld.
Is het toeval dat de langere uitruktijden gelijkertijd vermeld worden met de opkomst van brandweervrouwen of is dat de uitkomst van een verborgen statisitiek waaruit blijkt dat ook het CBS “nog altijd een mannenwereld” is?

Opvoeden doe je zo!

OpvoedingDe Rotterdamse wethouder Leonard Geluk (jeugd, gezin en onderwijs) wordt vast het braafste jongetje in de modelklas van Rouvoet. In de geschiedenis zijn talloze dikke boeken over opvoeding geschreven en kijk eens naar de jeugd van tegenwoordig? Alcoholisten, vetmuilen, brandstichters. Nee, die dikke pedagogische pillen hebben geen meter geholpen. Rotterdam gaat dat eens rechtzetten en komt als eerste stad met een richtlijn opvoeding.
Met iemand die Geluk heet, moet Rotterdam straks wel de gelukkigste klas van de Rouvoet-school worden. Toeval of niet, heel nederland is weer Theo Thijssen's boek De Gelukkige Klas aan het lezen. Helaas is het gratis verstrekte boek
niet compleet. Daar komen opvoedkundige ongelukken van, moeten ze in Rotterdam gedacht hebben. Bovendien, Theo Thijssen, da's niet van deze tijd. Eigenlijk een dik, saai boek.
Wethouder Geluk verdient de Nobelprijs voor de pedagogie. De Rotterdamse richtlijn wordt niet groter dan 1 A-viertje.
Eén A-viertje??? Dat is toch veel te lang voor de zappende en sms-ende jeugd? Dat moet dus beter kunnen.
Ik daag de lezer hier uit om de jeugd met minder dan een A-viertje op te voeden. Wie kan in één zin de jeugd weer geluk geven?

Duurzaam samen werken?

Wat maak je menu?

Maatschappelijk verantwoord ondernemen is wereldwijd 20.000 mensen ontslaan omdat de winst, vorig jaar nog € 4.745.000.000, maar niet boven zo'n slordige € 5.000.000.000 wil groeien. Het eerste kwartaal van dit jaar was boven verwachting erg goed, maar het is niet zeker dat het zo zal blijven.Ook al profiteert het Brits-Nederlandse Unilever aardig van de stijgende voedselprijzen, ook al is het nummer drie op de lijst van grootste voedingsbedrijven, de aandeelhouders zeuren dat Unilever nu zo'n zeven jaar geen spectaculaire winstgroei meer beleeft.

Unilever heeft het er maar moeilijk mee. Het heeft het begrip 'duurzaamheid' hoog in het publicitaire vaandel staan. Unilever eist dat ook van hun ketenpartners, reden waarom ze genomineerd is voor een leuk prijsje. Maar die 474 werknemers van de drie fabrieken die dicht moeten, dachten dat zij duurzaam aan het werk zouden zijn. Niet dus en daarom zijn ze nu al tweeënhalve week boos.

'Penauts', moet de Unileverdirectie gedacht hebben. In Nederland hebben we slechts 6 fabrieken, niemand die er iets van merkt als we daar de helft van dichtgooien.
'Helaas effe geen pindakaas', antwoordden de werknemers en gingen de straat op. Voor een garantie om nog drie jaar aan het werk te blijven, voor een betere afvloeiïngsregeling en meer zeggenschap over de saneringen. Waar vind je zulke betrokken, meedenkende werknemers nog? Moet Unilever die nou echt laten gaan?

Waarom wil de winst van Unilever niet de door de aandeelhouders gewenste groei doormaken? Wel, dat was onder andere de schuld van de supermarkten. Die waren in een prijzenoorlog verwikkeld en boden de Unileverspulletjes voor onverantwoord lage prijzen aan. Dat gedoe van de superkruideniers is nu wel voorbij, reden waarom dat 1e kwartaal zo goed uitviel.

En net als iedereen had ook Unilever last van stijgende grondstoffenprijzen. Maar ook dat blijkt geen probleem te zijn. Gewoon je produkten in heel Europa duurder maken en geen consument die er een potje pindakaas minder om eet of een huidzalfje links laat liggen.
Wel problematisch is dat de mensen niet meer pindakaas gaan eten. En aangezien Unilever niet verwacht dat de consument dat wel gaat doen, gaat de fabriek in Delft dus dicht. Geen groei is stilstand en als het stil staat kun je het net zo goed helemaal sluiten.

Ander probleempje is dat de oorlog tegen het terrorrisme Unilever slecht uitkomt. De VS eisen dat niemand zaken doet met bedrijven of landen die door Bush aangemerkt zijn als terroristenvriendjes. Het Saoedische concern Binladingroup staat natuurlijk bovenaan de zwarte lijst en da's nou sneu voor Unilever. Via een dochteronderneming van dat concern had Unilever een leuke afzetmarkt in Syrië en Libanon. Maar dat is dankzij Bush dus afgelopen.
Maar goed, dat scheelt wereldwijd maar twee afzetgebieden, dus dat kan toch niet echt de reden zijn voor de beperkte winstgroei. Hoe ik ook zoek: ik vind nergens een echte, dwingende reden waarom Unilever nou wereldwijd 20.000 mensen er uit wil knikkeren, inclusief die 474 nederlandse werknemers. Het groeit langzaam, maar slecht gaat het absoluut niet met Unilever.

Het enige probleem zijn dus de hebzuchtige aandeelhouders. Nou snap ik ook wel dat 474 arbeidsplaatsen zo'n druppel op de gloeiende plaat van de prima draaiende economie is, dat de regering zich hier niet mee gaat bemoeien. Maar je zou bijna wensen dat ze het leger op vredesoperatie sturen om de terreur van de aandeelhouders te beëindigen. En dan natuurlijk meteen beginnen aan de wederopbouw van de mentaliteit die de multinational er op na houdt. Duurzaam samen doen en samen werken. Samen dus, inclusief die 20.000 mensen die Unilever aan zo'n prima positie op de wereldmarkt hebben geholpen. Misschien wordt het tijd massaal de pindakaas te steunen. Of zal het u UnoxHemaworst wezen?

Wakker worden!

SlaapDertig jaar lang in verwarring geleefd en nu wordt ineens duidelijk hoe dat komt: de zomertijd! Een onderzoek onder 50.000 mensen bewijst dat de invoering van de zomertijd onze biologische klok ontregelt. Met name avondmensen hebben daar last van.
Ik ben zo'n avondmens en nu snap ik dus waarom ik vanaf 1977 me zo vaak moe heb gevoeld. De wisseldiensten op mijn werk dragen daar ook aardig aan bij, maar die verandering van zomer- naar wintertijd is een soort mega-wisseldienst. Dat kan een mens niet aan.
Dat gerommel met de tijd tas onder andere de kwaliteit van de slaap aan. Andere onderzoekers hebben aangetoond dat een
slechte nachtrust kwalijke gevolgen heeft voor de mentale stabiliteit. Slecht uitgeslapen mensen zijn sneller van slag. Slaaptekort heeft niet alleen een negatieve invloed op ons immuumsysteem, op de stofwisseling en ons geheugen, we raken ook sneller geëmotioneerd.
Die twee onderzoeken zijn eigenlijk een pleidooi voor rust en regelmaat. Dus voldoende slaap en zeker geen gerommel met de klok. Is dat nog wel haalbaar in de hectische en chaotische tijden waarin wij leven? Tenslotte heeft dat leven ook zijn leuke kanten en bovendien wil een mens zelf wel bepalen wanneer hij/zij iets doet en wanneer er dan geslapen gaat worden. Zaterdagavond lekker doorhalen met vrienden en zondagmorgen vroeg weer op om met de kinderen naar de Efteling te gaan moet kunnen. Midden in de nacht van een brainwave gebruik maken en even een stukje op je weblog zetten is ook een mooi moment. En bijvoorbeeld aanstaande weekend, bij de wisseling van zomer- naar wintertijd, alle lichten uitdoen en de
schoonheid van de nacht ontdekken is een genot dat we ons niet laten ontnemen door een paar onderzoekjes. Het is trouwens nog maar de vraag of er nog wel geslapen wordt in Nederland, want weer andere onderzoeken wezen er op hoe de straatverlichting en nachtelijk verkeer mensen van hun slaap berooft.
We zijn dus klaar wakker. Dag en nacht. Dankzij die onderzoeken zijn we nu wel uit de droom geholpen dat we dan ook heldere dingen doen. Slaaptekort een verklaring voor veel van de knettergekke dingen die er zoal passeren.
Is uw bioritme nog een beetje in orde, of is uw tijdsbesteding ook een rommelige afwisseling van slapen en wakker zijn? Mocht u niet zeker weten of u een uitgeslapen en evenwichtig mens bent, die weloverwogen beslissingen neemt, doe dan
deze test eens. Wie weet is uw waak- en slaapritme aan reorganisatie toe.
Update: 21:32 u. Met een score van 104 wist de test me te vertellen dat ik niet wakker lig van slaapproblemen.

Het lot in eigen handen

La memoria

Zware dagen voor De Bijenkorf. Dat er in de massa van het winkelend publiek wel eens iemand verdwijnt is al dramatisch. Maar als mensen de winkel kiezen als hun eigen nooduitgang, is dat natuurlijk verschrikkelijk.
In twee weken tijd alweer twee gezinsdrama's. Vorige week in Enschede en maandag dus in de Amsterdamse Bijenkorf. In Enschede zijn ze nu nog bezig met het drama daar, terwijl de Bijenkorf na 15 uren de deuren weer opende voor de orde van de dag. Dat voelt toch een beetje raar aan. Waar in dit soort gevallen een simpel woonhuis dagen afgesloten blijft voor politieonderzoek, gaat een immens warenhuis de volgende dag al open. Zelfs al is het nu al minstens de derde keer dat een klant het lot in eigen handen heeft genomen. De enige stille tocht die er nu plaatsvond was het briesje, veroorzaakt door de airco's, die in die 15 uren in het lege warenhuis hun werk deden.

Er is niets mis mee dat mensen hun eigen lot in handen nemen. Diep triest is wel dat er zo vaak anderen bij betrokken raken: gezinsleden meeslepen in de dood en winkelpersoneel, treinmachinisten en toeschouwers een trauma bezorgen. Het antwoord van de overheid op dit soort drama's? Vangnetten. Fysieke vangnetten in de hoge hallen van grote gebouwen (bijvoorbeeld het Atrium in het haagse gemeentehuis) en geestelijke vangnetten in de vorm van slachtofferhulp voor nabestaanden en toeschouwers.

Met die vangnetten erkent de overheid dat niet te voorkomen valt dat mensen hun lot op zulke drastische manieren in eigen handen nemen. Men erkent dat er altijd mensen zullen zijn die zelf bepalen wanneer ze een einde aan hun leven willen maken. De overheid zegt er ook mee: zoek zelf maar uit hoe je dat doet. De overheid zegt ook dat het niet mag. Maar ja, diezelfde overheid weet heel goed dat elk verbod zijn overtreders kent.

Natuurlijk is het goed dat de overheid haar best doet drama's te voorkomen. We kunnen twisten over het nut en de zin van de maatregelen die onze overheid daarvoor verzint, maar men probeert tenminste iets. Het wordt echter ook eens tijd de treinmachinisten en toeschouwers in bescherming te nemen. Zij hebben zelf geen enkele invloed op dit soort gebeurtenissen.

Het is medisch en technisch mogelijk mensen hun eindlot in eigen handen te geven. Je voorkomt een gewelddadige zelfmoord en je bespaart vele anderen een trauma. De verantwoordelijkheid voor wanhoopsdaden is voor rekening van de radelozen zelf. Maar voor de uitvoering van die daad mag de overheid ook verantwoordelijk worden gesteld.

De jeugd van tegenwoordig

Dik Trom 2De Dik Troms, Pietje Bells en Kruimeltjes zijn het afgelopen weekend weer prima bezig geweest. In Purmerend waren ze met graffiti in de weer. En in Ede hebben ze ook een Museumplein, waar jongeren zich uitleven. In Hoogvliet mishandelden 10 belhamels een 34-jarige man, een inwoner van Ten Boer onderging een soortgelijke behandeling, in Tilburg had de jeugd een fikkie gestookt in een speeltuintje en in Amsterdam rekende de politie drie jongeren in die hun jeugdig vuur op onschuldige auto's hadden losgelaten. En dan hebben al die Dikke KruimelBellhamels alleen maar ladderzat over straat zwierven de pers niet eens gehaald.
Dat laatste is binnenkort afgelopen als het aan
het VNG (Vereniging Nederlandse Gemeenten) ligt. Jongeren onder de 16 jaar, met een biertje op, moeten thuis blijven. Het kabinet wil dat die jongeren niet drinken, maar dat doen ze lekker toch. De VNG pleit voor strengere controle op straat en zelfs 1 biertje moet genoeg zijn om de kids strafbaar te stellen. Ja, als de drasnk is in de Pietje Bell, wordt het uitgaansleven een hel. Een Kruimeltje met een glaasje op, zet altijd de boel weer op zijn kop. Maar een nuchtere Dik Trom, ja, kom daar vandaag nog maar eens om. Maandagmorgen is de enige rustige dag op school, waar de schoolmeester er een satanisch genoegen in schept de deur van het klaslokaal met een dreun dicht te smijten, waarop de hele klas naar het pijnlijke, katerige hoofd grijpt en smeekt: alsjeblieft meester, niet doen!
De jeugd van tegenwoordig schijnt zich alleen op heftige wijze te kunnen vermaken. In het Gelderse Beuningen beperkte de jeugd zich dan ook tot de gokkasten en botsauto's op de wat
flauwe kermis, waar spannender attracties ontbraken. Ook een roefeldag is in het Brabantse Sprundel zo weinig spectaculair dat er maar 75 jongeren op af komen. En een Dialectdag zegt in het Zeeuwse Kapelle de jeugd al helemaal niks meer. Dus zoeken ze hun eigen vertier op straat, want de lol aan thuis blijven is er wel van af nu ouders veel meer controleren wat je op internet zit uit te spoken.
Nou had je in mijn jonge jaren in het weekend helemaal geen vermaak, maar werd je wel naar buiten gestuurd omdat je ouders ook wel eens een rustig weekendje wilde hebben. Creatief als we waren gingen we belletje trekken, of een krant waar een hondendrol in was verpakt bij iemand voor deur in de fiks steken, of een lege portomonnee aan een draadje wegtrekken als iemand die wilde oppakken. Jongens, dat was heftig! En als een volwassen voorbijganger daar iets van zei, dan sloegen we er niet op los, maar gingen we in het bushokje hangen en vieze moppen tappen. Wat een watjes waren wij.
Het vermaak van de jeugd van tegenwoordig is van een heel ander kaliber. De vraag is nu: welke voorbijganger moet de jeugd aanspreken op irritant gedrag? Is dat de minister van Jeugd of laten we het aan oom agent over? Moet de schoolmeester dat opknappen of blijft het de verantwoordelijkheid van de ouders? Of is er niks mis met dat hedendaagse jeugdvertier en komt het allemaal wel goed als ze wat ouder worden, zoals dat vroeger ook vaak het geval was?
Ik zou zeggen: blijf praten met de jonkies. Laat ze niet zwemmen in hun eigen subcultuurtjes. Scheidt de jonge schaapjes niet van de oude bokken. En dan niet gaan vertellen hoe jij vindt dat het hoort, maar ga vragen stellen. Natuurlijk vraag je dan wat ze zelf graag willen. En zit er dan een antwoord bij waar je wenkbrauwen van omhoog schieten, vraag dan eens recht op de jeugd af: vind jij dat normaal?
Die vraag kregen wij vroeger ook wel eens om de oren. Vervelende vraag, dat wel. Maar er gebeurde toch iets anders dan als je door een voorbijganger gesommeerd werd op te sodemieteren. In beide gevallen konden die twee volwassenen wat ons betreft de boom in, maar die ene vraag kwam nog wel eens terug in menig jeugdig hoofdje. En ik heb dan de misschien ijdele hoop, dat als je jezelf die vraag kunt stellen, het wel weer goed komt.