De Bushdokter

Bushdokter

Na Guyana krijgt nu ook Suriname een paar dagen gratis gezondheidszorg van Bush. Op hospitaalschip Comfort mogen Surinaamse burgers zich laten behandelen aan kwaaltjes die men in US-Army hopitaaltentjes op het vaste land heeft ontdekt.
Beetje vreemd, als je bedenkt dat Bush de afgelopen week nog met zijn veto een ander schip heeft getorpedeerd. Het State Children's Health Insurance Program (SCHIP) krijgt daardoor niet het extra geld dat het amerikaanse congres wilde geven om meer kinderen uit gezinnen met lage inkomens een betaalbare gezondheidszorg te bieden. Het wetsvoorstel beoogt het geld uit een verhoging van de tabaksaccijns te winnen. Nergens voor nodig, vindt Bush. Het SCHIP is een goed project maar de staat moet zich daar niet teveel mee bemoeien. De fondsen moeten hooguit de mensen een duwtje in de rug naar een particuliere verzekering geven. Mensen moeten maar leren voor zichzelf te zorgen. Een door de overheid betaalde gezondheidszorg is niet goed voor de economie en van een slechte economie krijg je alleen maar zieke mensen. Daarom is het een ongezond wetsvoorstel, volgens de Bushdokter.
Maar waarom dan wel een paar dagen gratis gezondheidszorg aan Suriname? Nou, da's simpel. Het hospitaalschip doet wat midden-amerikaanse landen aan om die verschrikkelijke Venezuelaanse president Chavéz een hak te zetten, Die boef had het eerder gepresteerd om Antillianen een gratis oogoperatie te geven. En ook deelde hij tegen veel te lage prijzen olie uit aan wie dat maar kon gebruiken. Stookolie om mensen in de arme wijk The Bronx (New York) de winter door te helpen en benzine om het openbaar vervoer in Engeland goedkoper te maken, zodat mensen geen dure ritjes naar het ziekenhuis hoeven te maken.
We benne op de wereld om van mekaar, van mekaar, te leren, nietwaar…..
Wat Chavéz kan, kan ik ook, moet Bush in een vlaag van creativiteit gedacht hebben. Ondertussen stuurt hij zijn minister van Defensie mee met het hospitaalschip. Die gaat zijn Surinaamse collega eens vertellen hoe ongezond de prima verhouding is, die Suriname met Venezuela heeft. Stel je voor zeg, straks wil heel de wereld gratis gezondheidszorg en dan blijft er natuurlijk geen geld meer over om de wereldvrede te verdedigen.
Hij heeft het er maar druk mee, de Bushdokter. Alsof hij zijn handen al niet vol genoeg heeft aan de oorlog in Irak en de dreigende oorlog in Iran, moet-ie ook nog opereren op het Zuid-Amerikaanse front om de steeds langer wordende arm van Chavéz te amputeren. Het is druk in de praktijk van de Bushdokter.

Er komt een man bij de dokter en die valt met de deur in huis: “Dokter, mijn kind is erg ziek. Heeft u wat wonderolie om mijn kind te helpen?”

Bushdokter: “Sta op, man! Doe die deur weer in zijn hengsels en val eerst eens anders binnen!”

Man: “Hoe dan?”

Bushdokter: “Val dood!”

Teleurgeteld druipt de man af. Hij had nou net gehoopt dat al die ideologische idioten met gratis gezondheidszorg voortaan hun pr regelen. Da's heel wat beter dan overal maar de mariniers op af te sturen. Maar ja, de nukken en grillen van de hedendaagse despoten blijven onvoorspelbaar.

Geef een reactie

Het debat in de polder.

DebatUit Handelingen 2e Kamer, vers 1 tot en met het Eeuwige refrein:

Afgevaardigde Apetrots: “De christelijke partijen zijn een soort taliban in de polder”.

Afgevaardigde Hyacinthia: “Pardon? Dat is ongehoord!”

Apetrots: “Oh? Was het niet te verstaan? Ik zal het nog even herhalen..”

Hyacinthia: “Doet u geen moeite. Het is uw parlementaire plicht zich op de feiten te baseren. Als u die niet kent, dan zoekt u ze maar op!”

Apetrots: “Mwah…, ik lees heus wel eens wat, hoor”.

Hyacinthia: “Meneer de Veurzitter, mag ik dan vragen hoe het komt dat geachte afgevaardigde blijkbaar geheel ontwetend is van de verschillen tussen diverse religieuze groeperingen? Had hij enige moeite gedaan zich daarin te verdiepen dan had hij de aperte onjuistheid van zijn bewering ingezien.”

Afgevaardigde Wildegeertje: “Veurzitter, ik citeer hier uit een rapport van de GGZ, waaruit blijkt dat mevrouw Hya….”

De Veurzitter: “U was nog niet aan de beurt.”

Apetrots: “Meneer de Veurzitter, mevrouw is in de war….”

Wildegeertje: “Ja, dat wilde ik daarnet ook…..”

De Veurzitter: “Gaat u zitten! Als u aan de beurt bent, roep ik u wel naar de microfoon!”

Hyacinthia: “Veurzitter! Afgevaardigde Apetrots lijkt mij niet bevoegd een oordeel te vellen over de geestelijke toestand van wie dan ook. De geachte afgevaardigde behoort immers tot een losgeslagen bende, die zelf in ernstige geestelijke nood verkeert.”

Apetrots: “Meneer de Veurzitter, dit is werkelijk van de zotten! Het is het goed recht van mevrouw de afgevaardigde te menen dat er menig draadje los zit aan de samenleving, dat wil nog niet zeggen dat heur partij iedereen maar de zondagsrust door de strot mag duwen. Dat zijn praktijken, een democratie onwaardig. Het is hier Myanmar-voorheen-Birma niet. Wij laten ons niet leiden door een paar extremistische idioten!”.

Wildegeertje: “Juist! Hierbij dienen wij een wetsvoorstel in de bijbel te verb….”

De Veurzitter (driftig hamerend): “Als u nog één keer ongeoorloofd interrumpeert, laat ik u door de beveiliging verwijderen!”

Hyacinthia: “Extermistisch? Idioot? Waar haalt u het gore lef vandaan uw liberale lullica aan het parlementaire jargon toe te voegen?”

Wildegeertje: “Oh ja? Wedden dat mijn beveiliging sterker is dan jouw beveiliging, Veurzitter?”

Apetrots: “Mevrouw Hysterica, u mag u gelukkig prijzen dat wij niet in achterlijke tijden leven waar christenhonden werden gemuilkorfd!”

De Veurzitter – hamert zich een ongeluk.

Wildegeertje: “Helemaal waar! De achterlijkheid is ook al doorgedrongen in deze Kamer. Ik heb het nog zo gezegd…..”

Hyacinthia: “Meneer Apetrots is het levende bewijs van zijn eigen evolutionaire mislukking. Primaten zijn rationeler dan meneer zelf.”

Wildegeertje: “Veurzitter, roept u die beveiling weer terug! Ik geniet bescherming van staatswege!”

Apetrots: “En mevrouw hier is zeker het godswonder zelf! Uw man krijgt zeker ook op zondag geen toegang tot uw orthodoxe zuurpuim, hè?”

Ineens komen 57 parlementariërs woedend uit de bankjes.

De Veurzitter: “Dames , dames, alstublieft….” (slaat de voorzitterhamer aan splinters en valt flauw).

De Kamer gaat op de vuist en over tot de orde van de dag.

Geef een reactie

Opvoeden met geheimen.

KinderboekenweekSub rosa (Latijn voor geheimhouding) is het thema van de kinderboekenweek. Met activiteiten waar kinderen leren hoe leuk en spannend geheimen kunnen zijn. Ze leren ook dat er geheimen zijn die beter ontsluierd kunnen worden. Een lastige klus maar gelukkig is daar ook nog de helpende hand GVR, de Grote Vriendelijke Reus, Roald Dahl's tegenhanger van Big Brother.
Dit alles valt samen met de week van de democratie(wij zijn de baas), die juist gebaat is met zo weinig mogelijke geheimen. En dit schrijf ik dan op de dag dat webloggers wereldwijd een actie voeren voor een democratisch en vrij Birma, waar de overheid met behulp van de geheime dienst hun strakkke ideologie aan de bevolking oplegt.
Nou zit er wel een tricky kantje aan het thema van de kinderboekenweek. Je kweekt al gauw een publiek dat warm loopt voor Da Vinci Code-achtige boeken. Met als gevolg dat we voorlopig nog niet verlost zullen zijn van mensen die feiten en fictie niet kunnen onderscheiden en rotsvast blijven geloven in mystieke codes en geheimen, die ontrafeld moeten worden om de zin van het leven te doorgronden. Zo voed je kinderen op met het idee dat slechts enkelen weten waar het om gaat en die kennis verborgen houden in geheimtaal als graalcodes, religieuze codes of taal en tekens van lang vervlogen culturen. Een pyramide is geen hoop steen dat de grootheidswaanzin van een farao vertegenwoordigt, maar is een mysterie waarin het heelal wordt verklaard. Een moeilijk leesbaar boek als een bijbel is niet de fantasie van een paar bevlogen idealisten, maar een Da Vinci-code avant la lettre die je de richting van je leven duidt. Daar kom je dan achter als je erg goed in puzzelen bent.
Je leert kinderen ook dat geheimen zo hun nut kunnen hebben. Kwade geesten die macht over je willen uitoefenen maken gebruik van geheimen. Gelukkig leren de kids ook dat als je het geheim ontsluiert, het gedaan is met de kracht van die kwade geesten.
Tegelijkertijd leer je dat je het beste je dagboek in een of andere code kunt schrijven, zodat je ouders je diepste dromen niet leren kennen. Of je leert dat een held zijn in het echte leven veel moeilijker is dan in het virtuele leven van internet. Hoe het dan met je vergaat kun je lezen in het boek van Lydia Rood, dat deze week het geschenk van de kinderboekenweek is.
Minister Plasterk, die de Gouden Griffel mocht uitreiken, was deze keer zo verstandig om de kinderboekenschrijvers niet aan te manen tot een gedragscode die voorschrijft dat je beter over openheid kan schrijven dan over geheimen. De overheid, die zo haar eigen mysterieuze codes kent, moet zich niet bemoeien met de opvoeding, vinden velen.
Maar ja, het leven mag ingewikkeld zijn, is het wel zo verstandig kinderen te leren dat je het nog veel ingewikkelder kan maken met geheimen?

Geef een reactie

Democratie ontspoort

Het kabinet is samen aan de slag. Het parlement is ook hard aan het werk. Zo hard zelfs dat de Kamervoorzitster behoorlijk moeite heeft met het spoorboekje van de politieke agenda soepeltjes uit te voeren. Het dienstrooster van het kabinet ziet er aardig uit, maar het is nog maar de vraag of de ambitieuze eindstations op tijd gehaald worden. Men wil graag samen met de Tweede Kamer op reis, maar dwarsliggers plaatsen obstakels op het spoor der democratie.
En zo stond het treinverkeer ineens stil danzkij een Zuid-Limburgse vuilcontainer op het spoor. Eerst dacht men dat het een container met bouwpuin was, maar nader onderzoek leerde dat het om gewoon vuilnis ging. U kent dat wel: de rottende resten van de welvaartmaatschappij. De derrie afkomstig van onderbuikgevoelens die om ecologische redenen niet door de wc gespoeld mogen worden. Behalve ergerlijk egoïsme, trof men ook haat, discriminatie, volksverlakkerij en complete gezinsverpakkingen dommigheid aan.
De vuilniscontainer bleek door zo''n 57490 vandalen op het spoor geplaatst. Zij vormen 5,89% van de kiezers die menen dat de wissels in Nederland verzet moeten worden. Zolang het spoormanagment dat niet doet, is men kennelijk niet te beroerd om het democratische spoorwegverkeer bijna dagelijks te ontregelen met een stortvloed aan onwelriekende moties.
De onfortuinlijke treinmachinist is nu nog met de schrik vrij gekomen van de botsing met de vuilcontainer. Maar meer van dit soort aanslagen op het democratische spoorwegnet zijn volstrekt overbodig. Want wie weet, vallen er bij een vollgende aanslag zwaardere slachtoffers.
Geef een reactie

Vrouwen moeten werken. Maar waar?

GordijnenHet kabinet joeg bijna iedereen in de gordijnen met de slogan dat de vrouw geen lustobject is. Maar er was nog meer vrouwvriendelijks te melden. Het kabinet wil ook dat er meer vrouwen werken. De vraag is alleen: voor of achter de gordijnen? CDA en CU zien vrouwen het liefst er achter, als moeder-de-vrouw. De PvdA wil ze graag achter de gordijnen vandaan jagen, richting arbeidsmarkt. Het beleid is net zo “rechts-links”als de coaltitie zelf: beetje geld naar gezin en kind, beetje geld naar kinderopvang en nog wat naar arbeidsparticipatie. Alsof de VVD nog deel uitmaakt van de regering, kiest het kabinet niet voor al te veel staatbemoeienis. De mensen, in dit geval vrouwen, mogen zelf kiezen van welke geldstroom ze gebruik willen maken.
Het kabinet hangt zelf wel het rolmodel uit. In het streven om in 2016 zo'n 74% vrouwen op de arbeidsmarkt te hebben, geeft men zelf al het goede voorbeeld: met 69% vrouwen in het kabinet zijn ze aardig op weg. Daarmee troeft de regering het parlement ruim af. Slechts 39% van de 2e Kamer bestaat uit vrouwen (de 1e Kamer telt 35% vrouwen).
Het lijkt leuk die 69% vrouwen in het kabinet, maar het grootste deel daarvan is staatssecretaris en geen minister. De PvdA heeft als enige de minister- en staatssecretarisposten keurig fifty-fifty verdeeld. Het CDA vindt twee ministers wel genoeg en de CU heeft de enige vrouw op een secretariaatje weggestopt.
In het parlement bestaat alleen de kerseverse fractie “lid Verdonk” uit 100% vrouwen. Maar dat telt niet mee, want Rita is nog niet aan partijvorming toegekomen. Ook de Partij voor de Dieren (2 zetels in 2e Kamer) laat het werk voor 100% door vrouwen doen. Verder zijn bij Groenlinks (57%) en PvdA (52%) behoorlijk wat vrouwen vertegenwoordigd.
De overige partijen in 2e Kamer bestaan voor iets meer dan een derde uit vrouwelijke volksvertegenwoordigers. Treurige hekkensluiters zijn de PVV (11% vrouw in de fractie) en de SGP (nul procent).
In het totale politieke gebeuren (kabinet, 1e en 2e Kamer) haalt de arbeidsparticipatie van vrouwen met 38% amper de helft van de streefcijfers van Plasterk.
Is dat representatief voor de rest van het land? Absoluut niet. De arbeidsparticipatie voor vrouwen stond op 59,8% in 2006. De politiek loopt dus nog flink achter. Behalve het kabinet dan. Maar in de verdeling van de werkzaamheden binnen het kabinet geven CDA en CU toch de toon aan: ondersteunende werkzaamheden, zoals secretariaatswerk. Niet te gek veel vrouwen op leidinggevende functies. Plasterk zal zijn hoofd dus nog flink stoten aan het glazen plafond, want dat is van christelijk, oerdegelijk en keihard veiligheidsglas.
In tijden van oorlog zie je ook de arbeidsparticipatie van vrouwen stijgen. Mannetje naar het front, vrouwlief naar de fabriek. Deze regering trekt ook ten strijde: tegen de vergrijzing. Men vreest de kosten die dat met zich mee zal brengen en dus moet iedereen de handen uit de mouwen steken om een bijdrage te leveren. Alle arbeidskrachtige mensen. En het kabinet is nu dus bereid onder mensen ook vrouwen te rekenen. In de oorlog tegen de vergrijzing zal onze emancipatoire regering de vrouwen deze keer wel naar het front sturen. Als bejaardenverzorgsters, geriatrische verpleegsters en schoonmaaksters in verzorgingstehuizen. Wat er dan nog overblijft aan vrouwelijk arbeidspotentieel mag als crècheleidster aan de slag om op elkaars kinderen te passen.
Wat zegt u, mevrouw? U zit ineens hoog in de gordijnen van zo'n scenario? U bestuurt liever een staalconcern dan dat u het wagentje met maaltijden door het verpleegtehuis rijdt? U wil liever de touwtjes in handen hebben dan de spaghettisliertjes die uit de mond van een demente patiënt hangen? Denkt u dan nog eens even goed na bij de eerstvolgende verkiezingen.

Geef een reactie

Wie je bent kies je zelf.

NationaliteitenNiet iedereen wil wereldburger zijn, niet iedereen wil landburger zijn. Er zijn er die provincieburger meer dan genoeg vinden. Ach, waarom ook niet? Ben je geboren en getogen en nog steeds woonachtig in hetzelfde dorp, waarom zou je dan ook niet pakweg de Ypecolsgase nationaliteit mogen hebben?
Nou is elke wereldburger gehecht aan deze aarde door de zwaartekracht, maar voor aardig wat mensen gaat er een grotere aantrekkingskracht uit van hun geboortegrond. Zo ook bij de fries Sjoerd Groenhof. Hij wil bij de burgerlijke stand ingeschreven staan met de friese nationaliteit, zonder overignes de rechten die elke andere nederlander heeft te verliezen. De gemeente kan niet meewerken, zegt men, dus stapt hij naar de rechter. En als die niet meewerkt gaat Sjoerd zelfs naar het Europese hof. Hij maakt een aardige kans, want in 1951 lukte het Doekele Brouwer via het kantongerecht de friese nationaliteit te verwerven. God had hem als fries geschapen en daar gaf de rechter hem gelijk in.
Nou ben ik zelf geboren in het ziekenhuis van Zeist, toen mijn ouders in het aanpalende dorp Huis ter Heide woonden. Van die tijd weet ik niet veel. Des te meer ben ik me bewust van de de perioden die vanaf mijn 4e jaar volgden. Opgegroeid in achtereenvolgens Hilversum, het dorpje Elst (U.), de groeigemeente Zoetermeer en toen ik op eigen benen ging staan heb ik een blauwe maandag in Gouda gewoond om via Delft, Rotterdam uiteindelijk in Den Haag terecht te komen. Drie provincies en zeven gemeenten. Geen wonder dat ik niet weet wie ik ben, laat staan dat ik enige affiniteit heb met het soort gehechtheid dat Sjoerd Groenhof zo belangrijk vindt. Ik ben door al die omzwervingen misschien zelfs wel een veel grotere minderheid dan Sjoerd. Hij meent het soort minderheid te zijn die, zoals hij zelf zegt, de bescherming verdient zoals bedoelt in het Kaderverdrag van 1995, aangenomen door de Raad van Europa. Hij haalt er zelfs de Universele verklaring van de rechten van de mens bij, waar in artikel 15 staat dat ieder het recht heeft op een nationaliteit en dat die hem niet mag worden ontnomen, noch het recht mag worden ontzegd van nationaliteit te veranderen.
Die Universele verklaring is voor geen enkele staat bindend, zoals al jaren is bewezen bij tal van conflicten, maar dat artikel 15 zou eens in de grondwet van elke natie moeten worden opgenomen. Als nationaliteit daadwerkelijk zoveel bijdraagt aan je individuele identiteit, waarom zouden we er dan niet eentje mogen kiezen die het beste bij ons past? Tenslotte hebben we wel, geheel legaal, de vrijheid om onze identiteit vorm te geven met behulp van mode, cosmetische ingrepen, transexuele operaties, naamsveranderingen, beroepskeuzes en keuze van woonplaats. Toegegeven, dat laatste is niet voor elke wereldburger even makkelijk als voor de meeste nederlanders. maar als wij die vrijheid hebben, waarom anderen dan niet?
Die meneer Groenhof mag van mij zijn friese nationaliteit krijgen en alle rechten behouden waar hij natuurlijk ook vreselijk aan gehecht is. Laat dat dan meteen voor elke inwoner van nederland gelden. Je hebt recht op je identiteit, ongeacht je nationaliteit.
Ik ga eens op zoek naar een nationaliteitje waar ik mijn zo versnipperde identiteit eindelijk eens kan vormgeven. Identiteitscrisis eindelijk opgelost.

Geef een reactie

Lusten en lasten.

Adam en Eva

Het heeft even geduurd maar de 7e genomineerde voor de Donkey Shocking Award is bekend: Ronald Plasterk. De minister van emancipatie wil de gevolgen recht zetten van 28 eeuwen griekse beschaving, 28 eeuwen romeinse cultuur, 40 eeuwen jodendom, 21 eeuwen christendom, 14 eeuwen islamisme en zo'n 4 eeuwen commercie (de cultuur van de mammon).

Hij beseft ook wel dat je zoveel culturele verworvenheden niet kan corrigeren met keiharde wetten die de samenleving in het gareel geselen. Dus kondigt hij waarschuwende voorlichting en vrijblijvende gedragscodes af. Dat is de manier om iedereen tussen de oren te prenten dat de vrouw geen lustobject is.


Ach, die arme man. Had-ie dat nou maar niet gedaan, want ineens springen alle lullen in het gelid en staan stijf van kritiek. Plasterk zou door het eten van Balkenende's wormen en aarde in een delirium zijn geraakt, hij zou door Rouvoet zijn bekeerd, hij zou zich door Beperkt Houdbare media hebben laten misleiden en bovenal: hij zou ons de vrije wil en keuzes willen ontnemen.
Tja, dat zijn zo de lusten en de lasten van een minister: je wil samenleving maakbaar maken, maar dan krijg je wel te maken met de hormonale huishouding van de gemeenschap.


Grofweg baseren de criticasters zich op drie argumenten: Plasterk's voorstel ademt de bedompte lucht van de christelijke mores van zijn coalitiegenoten, het voorstel gaat voorbij aan de natuurlijke, biologische processen tusen mannen en vrouwen en onze westerse, vrije samenleving weet allang dat “de vrouw” geen lustobject is, dus waar heeft die man het over?


Die christelijke mores moet je inderdaad mee oppassen. Al heeft Paulus in de bijbel nog zo uitgelegd dat niemand ondergeschikt is aan een ander, tot op vandaag de dag zijn er christenen die dat aan hun laars lappen met alle nadelige gevolgen voor de positie van vrouwen. Natuurlijk wil een weldenkend mens niet terug naar duistere tijden waar vrouwen gereduceerd worden tot het vruchtvlees van de samenleving.

Die o, zo natuurlijke, biologische processen tussen mannen en vrouwen spelen wel degelijk een rol. Maar is dat een reden om daar geen vragen over te stellen?

Al eeuwen wordt er geprobeerd allerlei “natuurlijke” processen te beïnvloeden en naar onze kunstmatige handen te zetten. Dat levert niet altijd fraaie effecten op, maar ook zaken die onze zeer gewaardeerde individuele vrijheid bevorderen.

En het argument dat iedereen er van doordrongen is dat “de vrouw” geen lustobject is, gaat voorbij aan de werkelijkheid.


Natuurlijk moet iedereen de vrijheid hebben om zelf te beslissen of men zich laat besodemieteren door reclame van cosmetica-industrie. Men is vrij zelf te bepalen aan welk beeld men wil voldoen, al moet je daar tot kotsen aan toe bepaalde eetgewoontes voor op na houden. Net zo goed als het een onvervreemdbaar recht is van een individu de vrijheid te hebben zelf de schaar maar in de schaamlippen te zetten, in plaats van dat opgelegd te krijgen vanuit een bepaalde ideologie.


Dat religies en bepaalde normen en waarden een mens tot een stereotype reduceren is echt niet van deze tijd. Dat daar de criticasters tegen te hoop lopen is dus zeer prijzenswaardig, maar waaarom zouden er geen maatregelen genomen mogen worden tegen de religie van de mammon, van bepaalde culturele uitingen die nog steeds de stereotypen promoten?


Plasterk stelt maatregeltjes voor om daar eens over na te denken en de bewustwording over een bepaald verschijnsel te stimuleren. In de hoop dat keuzevrijheid dan ook echt een individuele, vrije keuze zal worden.

Hij bedoelt het dus goed. Maar hij vergeet rekening te houden met dat stukje menselijk tekort dat vooral gericht is op de eigen lusten, waarvan men de oorsprong zelf niet meer kent en die gemakshalve dan maar ontleent aan films en reclame. Op dat vlak willen we niet de lasten van staatsbemoeienis. Plasterk is bij deze dus ook genomineerd voor de Donkey Shocking Award.

Geef een reactie

Keuzes door de strot.

Keuzes door de strotOnderzoekers willen niet alleen weten hoe wij keuzes maken, maar ook hoe die keuzes te beïnvloeden zijn. Willen we echte keuzevrijheid dan zou dat soort onderzoek eens verboden moeten worden. Maar goed, een beetje vrijheidslievend mens kiest niet voor verboden. Wie echter meent dat hij of zij keuzes kan maken zonder enige beïnvloeding, zou eens een kijkje moeten nemen in de keuken van Wageningse onderzoekers, die momenteel eetgedrag en sturing daarvan onder de loep nemen.
Ze onderzoeken in een wetenschappelijk verantwoord restaurant waarom mensen voor bepaald voedsel kiezen. Ze hopen dan kennis te verzamelen om eetgedrag te beïnvloeden, zodat iedereen gezond gaat eten. De restaurantbezoekers worden niet alleen gefilmd en ondervraagd, ze worden ook onderworpen aan allerlei testjes. In Wageningen wil men weten wat mensen doen en niet wat ze zeggen. Waarom nemen mensen die zeggen gezond eten te willen toch een vette hap? Waarom kiezen mensen die zeggen wel te weten dat vet eten ongezond is, toch voor junkfood?
Het blijkt dat meningen en keuzes tot stand komen door factoren waar de “kiezer” zelf weinig invloed op heeft. Andere onderzoeken hebben dat ook al aangetoond en het is eigenlijk een open deur. Wil je iets kopen dan wordt je keuze zeker door je beschikbare budget bepaald. Verder hebben de inrichting van winkels, het gedrag van de verkopers en natuurlijk reclame aardig wat invloed op je.
In het Wageningse retaurant gaat men experimenteren met de inrichting en gaat onderzoeken hoe de kleur van het licht, de aankleding van het restaurant en de geuren die er hangen van invloed zijn. Dat zijn al heel subtiele factoren die we in onze bewuste keuzes amper meenemen.
Boven het restaurant heeft men een aantal eetlabaratoria ingericht. Geen invloeden van licht of aankleding. Steriele ruimtes waar je bijvoorbeeld buisjes in mond en neus gedouwd krijgt om smaak-en reukzin te prikkelen. Daar is al gebleken dat je magere melk misschien vies mag vinden, maar dat die mening vernandert als je de geur van room erbij ruikt.

Waarom hechten we toch zo aan vrije keuzes als dat alleen maar tot ernstig ongemak leidt? Het Wageningse voorbeeld is exemplarisch voor de ingewikkelde spagaat die keuzevrijheid heet. Er zal en moet gezond gegeten worden. Dat vindt de overheid, want anders blijven we met hoge gezondheidskosten kampen. Dat vindt de individuele burger ook. Die ligt niet graag in het ziekenhuis. Maar we hebben er ooit voor gekozen dat vrijheid betekent dat je in de supermarkt zelf mag kiezen tussen een pak magere of volle melk. Zodra er een verbod komt op het aanbieden van volle melk zijn de democratische rapen gaar.
En dus gaan we trucjes uithalen om gezondere keuzes af te dwingen. De supermarkt mag kiezen of men in het vak waar de magere melk staat een geurverspreider hangt zodat we volle room ruiken. We zullen magere melk niet meer vies vinden, want als je thuis het pak opentrekt, scheurt er ook een stripje open waaruit de geur van room komt.
Zo gaan we met keuzes om: we willen de vrijheid behouden om ons continu keuzes door de strot geduwd te krijgen.

Geef een reactie

Grond voor landbouw

HuurTwee weken terug schreef redacteur Steeph van het weblog Sargasso een artikel over te verwachten tekorten aan landbouwgrond en een wel heel fantasievolle oplossing daarvoor: landbouwflats. Een erg dure oplossing, zo rekende Steeph voor ons uit. Daar moest ik opeens aan denken toen ik weer langs een kantorencomplex fietste dat nu ruim drie jaar leeg staat. Hee, dacht ik, zou het goedkoper zijn als ze zo'n complex ombouwen tot een landbouwflat?
Ik heb geen idee hoeveel er wereldwijd aan gebouwen leegstaan en of dat dan een oplossing zou zijn voor het tekort aan landbouwgrond.
Hoewel het aardig gaat me de economie en de leegstand aan bedrijfsruimten afneemt, lag eind vorig jaar alleen in Nederland nog zo'n 5,9 miljoen vierkante meter op een gebruiker te wachten. Al fietsende bedacht ik de volgende varianten om landbouwgrond te winnen:

1. Alle te lang leegstaande gebouwen worden eerst gevorderd om het woningtekort op te lossen. Wat overblijft krijgt een agrarische bestemming. Ik denk dat je dan nog heel wat tomaten en parika's kan telen.
2. Dat zal niet genoeg zijn. Maar er zijn nog meer gebouwen. Tel bij de leegstaande gebouwen alle fabrieken op die nutteloze zaken maken. Voedsel hebben we tenslotte harder nodig dan Ambi-pur luchtverfrissers of alweer een nieuwe vlekkenreiniger. De vrijgekomen bedrijfsruimten worden ook tot een technologische plantages omgebouwd en we hebben weer voor jaren sinasappels en champingons.
3. Dat hele arsenaal aan voornoemde gebouwen kan natuurlijk ook tegen de vlakte om plaats te bieden aan een nieuw soort ruimtelijke ordening: er worden alleen nog maar woningen gebouwd met een tuin, groot genoeg om de bewoners zelf een deel van hun voedsel op te laten verbouwen.
4. De natte variant. De zee hoeft niet leeg gevist en met olie vervuild te worden. Alle boorplatforms, vaak een kleine stad op palen, leegruimen en er aquarium van maken waar consumptievis gekweekt kan worden.

Tja, dat zij zo van die ideeën die je wel op de fiets kan bedenken maar die natuurlijk nooit op de tekentafels van de landinrichters zullen komen. Die laten rustig een flinke lap grond ook jaren braak liggen. Pardon. da's niet waar. Ik zag een stuk grond met een hek erom en een groot bord er op. Op dat bord werd het volgende kantorencomplex aangekondigd. Dat staat er ook al weer een dikke twee jaar zo bij.
Ach, ook maakbaarheid houdt op bij de grenzen van de fantasie. En dus zullen we nog meer gebouwen krijgen. Daar zullen ongetwijfeld landbouwflats tussen staan die zo duur zijn dat ook die jaren leegstaan. Heeft u nog een idee?

Toevoeging 27-07-2007; 20:30 u.
Sargasso-redacteur Steeph gaf nog een linktip over de leegstand van kantoren, waar onder andere valt te lezen dat hoe groot de leegstand ook is, men toch nieuwe bedrijfsruimten erbij blijft bouwen. Kantorenbouw in plaats van akkerbouw. Bedrijven in plaats van verbouwen.

Geef een reactie

Dwarsverbinding.

Caphri Volkskrant

Caphri Limburgs dagblad


Tweemaal een bericht over hetzelfde onderzoek, waarin wordt vermeld dat 40 procent van de bewoners van verpleeg- en verzorgingstehuizen weleens wordt gefixeerd. Decubitus, ofwel het zogenaamde doorliggen, is afgenomen van 23 tot 12 procent. Dan moeten ze dat fixeren aardig onder de knie hebben gekregen. Heel knap dat je mensen aan bed kunt kluisteren zonder dat ze daar blauwe plekken van krijgen. De kwaliteit gaat dus wel degelijk vooruit.

De Volkskrant heeft de meeste lezers in de Randstad. Die zullen nu net gerust hart hun bejaarde ouders het tehuis in doen. In Limburg echter worden hals over kop de ouders eruit gehaald. Kwestie van koppen maken.

Geef een reactie