Kwartaalcijfers Rutte I

KwartaalMet update van de OnrustMonitor 2011.
In het vierde kwartaal van 2011 liggen de koersen op de Beurs van Maatschappelijke Onrust aanzienlijk hoger dan in het vierde kwartaal het jaar ervoor. De Beurs noteert 200 procent meer acties. Hoewel het aandeel publieks(vriendelijke) acties daalde van 2 naar 0, is over de hele linie is een stijgend sentiment te zien. In de top drie steeg het aandeel overige acties van 6 naar 10. De aandelen stakingen en petities stegen respectievelijk van 3 naar 8 en van 6 naar 10.

Op de beursvloer zijn de verwachtingen echter uiterst gespannen. Na een explosief stijgende tendens in de eerste twee kwartalen van 2011, daalde het beurssentiment sterk in het derde en vierde kwartaal.  In oktober leefde  de beurs weer enigszins op en de aandeelhouders hopen dat november en december uiteindelijk in de plus zullen eindigen. Het zou, naast de europaniek die andere beurzen beheerst, een herstel van vertrouwen in eigen daadkracht betekenen.

Het laatste kwartaal zal spannend worden nu het SCP (Sociaal Cultureel Planbureau) in haar laatste rapport “De sociale staat van Nederland 2011” concludeert dat “de economische crisis voorlopig voortduurt en gevolgen zal gaan hebben voor de kwaliteit van leven van veel Nederlandse burgers”. Je kan dat lezen als een argument voor Ruttes bezuinigingen. Daar plaatst het SCP wel een kanttekening bij. Het kabinet kijkt focust teveel op de financiële cijfers en te weinig op de sociale gevolgen van de bezuinigingen.

Rutte trekt zich daar niets van aan en ziet in het SCP-rapport een steuntje in de rug om de aanval op de “onrendabelen” voort te zetten. De zwaksten in de samenleving zullen het hardst getroffen worden, aldus het SCP.
Een deel van Nederland zal daar niet wakker van liggen, een groeiend deel van Nederland twijfelt over Ruttes aanpak. Misschien dat de waarschuwing van het SCP invloed zal hebben op de kwartaalcijfers van Ruttes onrust.

Want vrolijk als altijd, dendert de jonge vader des vaderlands door. Misschien toch te jong voor het vak?
Ook al zullen veel Nederlanders pas volgend jaar de gevolgen van de bezuinigingen merken, het afgelopen jaar waren er al velen die de eerste resultaten op hun bordjes kregen. Reden om in beweging te komen tegen de  bezuinigingen en soms met resultaat. Een paar succesjes van de laatste dagen.

In Roosendaal wordt minder bezuinigd op peuterspeelzalen. In Oss is de huurverhoging voor sportaccommodaties van de baan. In Den Helder wordt tegemoet gekomen aan acties tegen de sluiting van een wijkbibliotheek. In uitgeklede vorm zal die blijven bestaan. En in Etten-Leur zijn bezuinigingen bij gebruikers van scootmobielen voorlopig uitgesteld.

Occupy lijkt ruim baan te moeten maken voor Sinterklaas, maar de beweging breidt zich ondertussen wel uit. Niet alleen in Amsterdam, Den Haag, Utrecht, Arnhem, Tilburg en Nijmegen staan tenten, ook in IJsselstein, Ede, Leeuwarden, Amersfoort,  Doetinchem en zelfs in Baarn, op de laan tussen paleis Soestdijk en de Naald van Waterloo.

Met 223 acties tegen de bezuinigingen in 2011, wordt het toch echt tijd dat Rutte eens wat serieuzer gaat luisteren naar de geluiden uit de samenleving. Zeker omdat de acties groter en langduriger gaan worden. Niemand is er tegen dat er wat moet veranderen, maar niet op Ruttes manier.

Hier de laatste update van de OnrustMonitor 2011. Klik op het plaatje voor de details. Tekst en uitleg is te lezen in dit artikel van 4 juni, in iets andere vorm ook verschenen op Joop.nl.OnrustMonitor

Geef een reactie

Dag van het Geweten.

SpagaatDaar zat de VVD ineens in een vreselijke spagaat. Dinsdag 15 november leek wel de Dag van het Geweten. De Kamerfractie van de VVD stemde tegen een motie waar men, diep in het gewetensvolle hart, eigenlijk voor was. Terwijl het toch ging om de ‘weigerambtenaar’. Een verschijnsel dat onder de vrijheid van denken valt, zou je zeggen.

Ingewikkelde kwestie. Het geweten is voor veel mensen een grens die absoluut niet overschreden wordt als oprechte principes in het geding raken. Het begrip ‘weigerambtenaar’ zou tot het meest gewetensvolle woord van het jaar gepromoveerd moeten worden. Het doet enerzijds denken aan de dienstweigeraar. Een fenomeen dat in de 60’er en 70’er jaren in zwang was onder jongens die de dienstplicht weigerde te vervullen, omdat ze de mogelijkheid anderen te doden niet zo zagen zitten. De tolerante overheid bedacht er een wet voor en de gewetensbezwaarden konden dan vervangende dienstplicht doen. Niet in het leger, maar bijvoorbeeld op het archief van de belastingdienst.

Anderzijds impliceert het woord ‘weigerambtenaar’ dat er bij de overheid werkzaamheden voorkomen die een gewetensvol mens ernstig tegen de borst kunnen stuiten. Hebben wij zo’n overheid dan? Anno 2011 zou je dat niet verwachten. De weigerambtenaar waar het in de kwestie van vandaag om ging, heeft wel zo’n klus ontwaard. Het trouwen van homoseksuele paren, vindt deze ambtenaar net iets te ver gaan.

Dat moet kunnen volgens de principes van vrijheid en democratie. Er is genoeg ander werk bij de overheid, dus zo’n ambtenaar laat je alleen strenggelovige paartjes huwen. Een meerderheid van de Tweede Kamer heeft vandaag besloten dat zulke weigerambtenaars niet mogen bestaan. Het past niet bij een overheid die er voor iedereen is.
Hebben wij zo’n overheid dan? Anno 2011 zou je dat wel willen, maar dat is nooit zo geweest. Dat vloeit nu eenmaal voort uit onze indirecte democratie. Er zal altijd een beperking zijn van volledige individuele vrijheden.

Maar goed, deze overwegingen terzijde. Het VVD-geweten maakte vandaag wel erg bijzondere bokkensprongen. Het niet instemmen met de motie viel Kamerlid Hennis zwaar. “De realiteit is dat ieder Kamerlid zich niet zelden geconfronteerd ziet met een worsteling tussen drijfveren, idealen en principes versus het pragmatisme dat nodig is om tot besluitvorming te komen”, zei ze volgens De Volkskrant. Dus wilde ze het CDA niet afvallen, omdat die als bondgenoot in het bezuinigingsprogramma belangrijker is. Dat maakt het nog merkwaardiger, want de VVD is voor een kleinere overheid en hier lag dus de kans een bepaald type ambtenaar de deur te wijzen. De VVD stemde dus eigenlijk tweemaal tegen de eigen principes.

Om zulke netelige kwesties te vermijden, deed de VVD vandaag een voorstel om gewetenloze keuzes in de toekomst te voorkomen. Nederland zou in landen als Afghanistan, Somalië en Irak weeshuizen moeten neerzetten, waardoor het terugsturen van een nieuwe Mauro niet in strijd is met internationale verdragen. Jonge afgewezen asielzoekers moeten onmiddellijk na de eerste afwijzing naar zo’n weeshuis worden getransporteerd.

Vrijheid en democratie is er nu eenmaal niet voor iedereen en je moet er zeker geen last van je geweten mee krijgen.

Geef een reactie

Gedelegeerde democratie

StemmenOnze democratie berust op het principe dat je om de vier jaar je stem inlevert en hem daarna kwijt bent. Om je stem te lokken worden beloftes gedaan, maar die hoeven niet nagekomen te worden. De situatie voor de verkiezingen kan immers verschillen met die van daarna. Het zou erg onpraktisch zijn om dan bij elke wijziging weer verkiezingen uit te schrijven of referenda te houden.

Wie betaalt, bepaalt.
Het werkt eigenlijk net als bij de loodgieter. Je hebt een lekkage, laat de deskundige komen en die beweert het goed te kunnen repareren. De loodgieter noemt een bedrag en als je ermee akkoord gaat, wordt de klus geklaard.

Eenmaal aan het werk komt de loodgieter onverwachte problemen tegen. Dat kan twee oorzaken hebben.  Of hij stuit op iets dat hij echt niet heeft kunnen voorzien, of hij maakt een foutje en er ontstaat nieuwe schade. In het eerste geval wordt er met de opdrachtgever overlegd. In het tweede geval draait de  loodgieter zelf voor de kosten op.

Je gaat er over, of niet.
Je gaat er wel vanuit dat de loodgieter verstand van zaken heeft. Maar omdat jij er voor betaald, ben jij ook degene die de uiteindelijke keuzes maakt. Vooraf: offerte niet naar je zin? Je zoekt een ander. Tijdens de uitvoerende werkzaamheden ben jij ook nog steeds degene die moet beslissen of er wordt bijbetaald of niet.

Je kan de loodgieter niet helemaal vergelijken met een kabinet en parlement, maar de essentie mag duidelijk zijn. De opdrachtgever gaat er over, de opdrachtgever betaalt.
Het vergelijk gaat daarna meteen mank. De kiezer mag er in een ‘split second’ over gaan, daarna niet meer. De belastingbetaler betaalt, maar bepaalt niet.

Het is misschien een comfortabele regeling. Hier heeft u mijn stem, hier heeft u mijn geld, doet u maar wat u er mee wilt. Ongemakkelijke keuzes aan een ander overlaten. Maar ja, als iemand belooft dat goed voor je op te knappen, waarom zou je het dan zelf doen?

Gaat het onderweg mis, kun je altijd nog je beklag doen. Dat vinden sommige politici niet leuk en verwijten de klagers dat ze teveel zeuren. Als jouw loodgieter zo reageert en weigert de boel goed op te knappen, kun je altijd nog naar de rechter. Dat kan, in ons soort democratie, niet als politici weigeren te luisteren.

Zowel de opdrachtgever als de loodgieter zijn beiden kiezer en belastingbetaler. Zouden zij zelf niet wat meer te zeggen moeten hebben, per aangenomen klus?De overheid is de opdrachtgever niet en zich niet als een klant-onvriendelijke loodgieter moeten gedragen.

Geef een reactie

Wilders onderzoekt zijn jeugdzonde

FoutGeert Wilders wil onderzoeken of herinvoering van de gulden op lange termijn beter is dan vasthouden aan de euro. Dat onderzoek is dan indirect een research naar zijn eigen jeugdzonden. Want waar was Wilders toen de euro werd ingevoerd?

De voorbereidingen werden getroffen in de jaren voor het verdrag van Maastricht (1992). Het CDA-PvdA kabinet Lubbers III zette de laatste stappen richting invoering van de euro. De voorbereidingen liepen door onder Kok I, met VVD-minister Zalm op Financiën. De Zalmnorm werd een feit (1994) en Kok en Zalm wisten in 1997 het Stabiliteitspact van de grond te krijgen.
Al die tijd was Wilders beleidsmedewerker bij de Tweede Kamerfractie van de VVD (vanaf 1990). Hij mocht zich bezig jouden met het schrijven van toespraken en het sociaal-economisch beleid.

Onder Kok II werd de euro de officiële munt waarmee wisselkoersen en obligaties werden uitgedrukt (1998). In 1999 werd de euro definitief tot officiële munteenheid benoemd. Minister Zalm joeg er in 2001 een aantal wetten door het parlement om de overgang van gulden naar euro te realiseren en in 2002 kregen we dan de euro in onze portemonnees.
Wilders was inmiddels opgeklommen van beleidsmedewerker tot lid van de VVD-fractie (vanaf 1998). Opmerkelijk feitje in deze geschiedenis: in 2000 mocht Griekenland, sinds 1981 wel lid van de EEG,  toetreden tot het Europees Monetair Stelsel. De VVD had er destijds niets op tegen.

Pas daarna (2004) stapte Wilders uit de VVD. Niet vanwege onenigheid over de euro, maar omdat hij binnen de VVD te weinig ruimte kreeg voor zijn ‘conservatief-liberale’ gedachtegoed betreffende immigratie en de islam. Toen hij in 2006 aan de verkiezing deelnam verscheen in het PVV verkiezingspamflet dan ook zijn eurospeerpunt: een referendum over de wenselijkheid de euro te behouden.

Het drama van de eurocrisis biedt hem nu gelegenheid dat speerpunt bovenaan zijn agenda te zetten. Maar niet zonder eerst een onderzoek te doen. Dat onderzoek gaat natuurlijk over de toekomst van de gulden en niet over hoe de gulden hier verdween. Toen dat allemaal werd voorbereid, ingevoerd en werkelijkheid gemaakt, werkte Wilders er aan mee en stemde er mee in.

Het is niet meer dan de jeugdzonde van een beginnend parlementariër. Hij had zich natuurlijk aan de fractiediscipline te houden. Hij stapte daar met een groots gebaar uit en even groots erkent hij nu, indirect, zijn schuld. Hulde voor deze rechtsindirecte hand-in-eigen-boezem.

Hier de euro-Wildersgeschiedenis nog even samengevat.

Eurotijdlijn

Geef een reactie

Weer kunst op de A7?

PalletIn augustus uitte ik hier het vermoeden dat een surrealistische kunstenaar de A7 onveilig maakte. Op de snelweg tussen Abbekerk en Den Oever werden al vanaf februari voorwerpen aangetroffen, die niet tot het gangbare snelwegmeubilair hoorden.  Een plastic geit, een fiets, een keramieken koe. Een televisie, een klikobak, een magnetron en een betonblok op een stoel, om precies te zijn.
Het leek wel of iemand La Jeunesse Illustrée van Magritte kopieerde.

Ook al zette de politie een rechercheteam op de affaire, we hebben er sindsdien niets meer gehoord. Zou de ‘dader’ zich betrapt hebben gevoeld door het artikel op Codes, keuzes en maakbaarheid?
Tot vorige week. In de nacht van donderdag 3 november op vrijdag 4 november werd op de toerit Wieringerwerf een pallet aangetroffen. Nadat een vrachtwagen een eerste confrontatie met het hout had, is het voorwerp daarna door andere auto’s aan splinters gereden. Het rechercheteam werd er bij gehaald, maar vond ook deze keer niets relevants.

Een pallet? Een verband met de andere voorwerpen? Kom op, zeg. De politie heeft wel wat beters te doen. Hoewel?
Ik heb ooit eens als suppoost in een museum gewerkt en heel wat kunstwerken werden op pallets aangevoerd. Als het hier om de A7-surrealist zou gaan, dan had er ook een ander voorwerp gevonden moeten zijn. Maar daar wordt in het nieuws niets over vermeld.
Zonde trouwens, dat de pallet aan gort is gereden. Je zou dat, met enig surrealistische fantasie, het vernietigen van een kunstwerk in wording kunnen noemen.

Eind 2010 liet het Cobra Museum  de Amerikaanse kunstenaar Mike Bouchet een installatie bouwen, getiteld ‘Sir Walter Scott, 2010’. Genoemd naar een type eengezinshuis, opgebouwd met goedkope materialen, dat in Amerikaanse voorsteden te vinden is. De installatie bestond uit 15 componenten; pallets met opgestapeld bouwmateriaal, elke pallet is geplaatst op een tapijt.
Wie weet wilde de A7-surrealist een pallethuis bouwen en een statement maken over de door de crisis in verval geraakte woningmarkt.

Wanneer precies weet ik niet, maar  kunstenaar Filip Jonker maakte ooit de ‘Ode aan de Europallet’. Deze kunstenaar neemt pianos, kerken, boten, hooibundels en pallets als uitgangspunt voor zijn werk. Door materiaal uit hun normale context te plaatsen wil hij een nieuwe waardering voor de voorwerpen tot stand brengen, zoals hij op zijn website stelt.
De ‘Ode aan de Europallet’ is niets anders dan een gewone pallet, maar dan wel gemaakt van duur hout. De A7-surrealist wilde misschien de euro-crisis op een pallet tentoonstellen.

In 2010 besteedde NRC.next een artikel aan palletkunst. Van kunstenaars die sculpturen van pallets maken tot designers die er meubels mee bouwen.
Dus misschien had het Noord-Hollandse rechercheteam de vrachtwagenchauffeur moeten inrekenen, die een beginnend kunstwerk van de A7-surrealist heeft overreden.

Voor de aardigheid tot slot een plaatje van het Pallet Paviljoen, in 2005 gemaakt door Matthias Loebermann, voor een ski-evenement in Duitsland.

 

PalletPaviljoen

Geef een reactie

Rutte loopt binnen.

SchatkistHeel begrijpelijk dat burgemeester Eberhard van der Laan de Occupyers voor sinterklaas uit het Amsterdamse centrum weg wil hebben. De burgemeester wil natuurlijk alle ruimte voor de gulheid van de goedheiligman. De katholieke bisschop heeft aan Verhagen al beloofd dat we volgend jaar 14 miljard aan het aardgas zullen verdienen.

Eerder had de Sint de IJslanders al op hun donder gegeven en ze gemaand 1,3 miljard euro aan de Nederlandse overheid terug te betalen. Wordt het niet tijd de Sint tot minister-president te benoemen? Tenslotte is Klaas de enige echte cadeauprofessional.
Hij weet ook wel dat het met de economie wat beter gaat. Zo maakte het CBS in juli bekend dat beursgenoteerde bedrijven al weer leuke winsten beginnen te maken. Dat moet dus ook weer wat meer belasting in Ruttes schatkist opleveren. Zie hier de winstontwikkeling van de laatste jaren (bedragen in miljarden euros).

Winsten

Niet dat het zo beroerd ging met de schatkist. Een groot deel van de staatsteun aan bedrijven als Aegon, SNS Reaal en de ING is inmiddels terugbetaald en de rest volgt volgend jaar. De Europese Unie had eerder dit jaar ook al een cadeautje gegeven. Er was nog wat geld overgebleven van de begroting van 2010 en Nederland krijgt 218 miljoen euro terug.
Al die bedragen bij elkaar zijn goed voor ruim twee miljoen euro meer, dan Rutte dacht te bezuinigen.

18miljardU begrijpt het al: vijf december wordt de dag dat Rutte dit prachtige land terug zal geven aan de Nederlanders? Met een sinterklaasrijmpje erbij natuurlijk.
U zat al vreselijk te balen
Want u dacht wat komt-ie halen
Het was slechts een surprise als klucht
Hier heeft u uw landje weer terug.

Geef een reactie

Tanden en kunst.

KunsttandDenk je aan kunst en tanden, schiet je natuurlijk meteen het gebit te binnen dat  in een glas water op oma’s nachtkastje stond.  Protheses dragen vaak het voorvoegsel ‘kunst ’, om te benadrukken dat het om namaak gaat. Je wordt een stuk minder jaloers op iemands mooie tanden, als op de tanden het woordje kunstgebit te zien zou zijn.

Ik kom hier op toen ik las dat een kies van John Lennon bij een veiling 22.500 euro heeft opgebracht . De nieuwe eigenaar, een tandarts, wil de rotte kies tentoonstellen in zijn praktijk. Niet omdat het kunst is. Op veilingen brengt echte kunst vaak heel wat meer op. Drie dagen geleden werd een schilderij van Gustav Klimt voor 29,5 miljoen euro geveild.

Lennons kies is overigens niet voor een ongebruikelijk bedrag over de toonbank gegaan. Er bestaat een soort tandenkunst, waar bepaalde verzamelaars dol op zijn: scrimshaw. Vooral bekend als ets- en grafeerwerk op tanden van zeezoogdieren. Een bezigheid waar vroeger walvisjagers hun schaarse vrije tijd mee vulden.  Er zijn voorbeelden bekend die op veilingen 21 tot 44 duizend euro opbrachten.

Bestaat er hedendaagse scrimshaw? Jazeker, wil je John Lennon op een tand of kies? Dat kan door een kroon te laten zetten met Lennons smoel er op. De Amerikaanse tandtechnici Ron Grant en Steven Heward, vinden tandtechniek al een hele kunst op zichzelf, maar de kroon op hun werk vinden ze toch miniatuurplaatjes van beroemdheden op de tanden van hun klanten.
Het haalt het niet bij het ets- en grafeerwerk van de walvisvaarders, want de tatoeage is er ook snel weer af te halen. Maar het is weer eens wat anders dan een gouden kroon.

Dat Amerikanen wat meer last van de crisis hebben dan wij, heeft ongetwijfeld te maken dat ze elke vondst tot het uiterste uitmelken om er dollars uit te peuren. Het zal je niet verbazen dat er dan ook een “Do-It-Yourself Home Kit” is, waarmee je zelf tandenkunst kan maken (zie op de Jijbuis dit reclamefilmpje).

In tijden waar de kunst flink van zich af moet bijten om weerstand te bieden tegen bezuinigingen, is het wel aardig om te zien dat kunst op de meest uiteenlopende manieren is geïmplanteerd in de samenleving. Kunst in de mode, in design van alledaagse gebruiksvoorwerpen, in architectuur en dus ook in tandtechniek.

Dat kunst wel nuttiger toegepast kan worden, valt vandaag te lezen in mijn artikel in Kunst op Zondag, op Sargasso. Over hoe creativiteit van kunstenaars een bijdrage kan leveren aan de duurzaamheid van het aards bestaan.

Tot slot: Over kunst en tanden verscheen in 2008 een aardige serie artikelen van Ine Poppe op het cultuurblog van het NRC. Onderaan het eerste artikel kun je doorklikken naar de rest. Tussen het tweede en derde artikel en het zevende en achtste artikel moet je even doorklikken, want daar staan stukjes die er niets mee te maken hebben.

Geef een reactie

Bezuinigen naar vermogen.

GoochelenGisteren hadden we het over de misrekeningen, die het kabinet soms dwingen de bezuinigingen bij te stellen. Er zijn sceptici die het kabinet geen menselijke foutjes, maar gegoochel met cijfers verwijten. Dat valt te begrijpen, gezien de vele bijstellingen van prognoses, stresssecenario’s en begrotingen  Als goochelen aan de basis van de staatsboekhouding ligt, dan kunnen we het kabinet we een handje helpen.

Het kabinet wil dat de burgers meer hun eigen vermogen inzetten. Niet alleen financieel vermogen. De burger moet minder op de overheid rekenen en meer op zichzelf. Maar hoe zit het met het eigen vermogen van de overheid?

Het Rijk heeft niets. Daarom moet er ook bezuinigd worden, zegt Rutte, die in de boekhouding van 2009 een staatstekort van 19 miljard euro ontdekte. De provincies doen het een stuk beter. Gezamenlijk hebben ze een eigen vermogen van 16,4 miljard euro (bron: CBS). De gemeenten hebben volgens het VNG een eigen vermogen van 34,3 miljard euro. Alle overheden bij elkaar hebben dus een eigen vermogen van 33,7 miljard euro.

Als we dat eens op een hoop gooien en opnieuw verdelen. Geef het Rijk 1 miljard en Rutte heeft ineens een batig saldo. De rest verdelen we dan onder de gemeenten (21,3 miljard) en de provincies (11,4 miljard). Dat is zo verdeeld naar het percentage aandeel in totaal eigen vermogen, zoals dat nu is. De lagere overheden hebben dan zo’n 38 procent minder eigen vermogen, maar houden nog aardige bedragen over, zoals je in deze tabel kan zien.

Vermogen

 

 

Nu is niet alle eigen vermogen vrij beschikbaar, maar je kunt die bedragen gebruiken om je boekhouding een beetje kloppend te krijgen. De overheid doet niet anders. Debet in credit zijn altijd precies in balans, zoals als dat heet. Zodra je echter wijst op dat eigen vermogen, roepen ze onmiddellijk dat we daar af moeten blijven. Het moet achter de hand gehouden worden om calamiteiten op te kunnen vangen.

En ik maar denken dat de crisis zo’n calamiteit is. Waarom zouden de burgers 18 miljard moeten bezuinigen, om het eigen vermogen van de overheid te laten groeien? Dat is riskant, zoals we uit de Icesave-affaire hebben geleerd. Heel wat vermogen van gemeenten en provincies verdampten in 2008.
Gelukkig krijgen ze voorrang bij het terugbetalen van de schuld en de meeste gemeenten en provincies hebben de klap aardig overleefd. Sommigen zagen hun eigen vermogen zelfs groeien. De gemeente Amstelveen zag 14,9 miljoen euro verdampen in de IJslandse geisers, maar had eind 2009 toch een eigen vermogen van ruim 163 miljoen in de boeken staan.

Ik ben het roerend eens met het kabinet dat ieder naar eigen vermogen moet bijdragen om de overheidsboekhouding kloppend te krijgen. Ik heb met wat gegoochel dus net laten zien, hoe de overheid zelf het voorbeeld kan geven.

Geef een reactie

De misrekening wordt gepresenteerd.

TelraamDe kiezers die Rutte in het zadel hebben geholpen hadden er op kunnen rekenen dat er ergens iets niet goed zat. Rutte beloofde het land financieel gezond te maken, maar verrekende zich in de koopkracht van bijstandsmoeders. Dat moet in de hectiek van de verkiezingscampagne een onbedoelde slordigheid zijn geweest, zullen zijn kiezers gedacht hebben.

Rutte mocht het kabinet formeren en blijkt ministers aangetrokken te hebben, die minstens even grote rekenwonders zijn als de premier zelf.
Het begon al meteen met een eigenaardige rekenkundige redenatie over de beloofde 3000 extra politieagenten. Dat werden er geen 3000 meer, maar 3000 niet minder. Door een bezuiniging terug te draaien, voorkwam het kabinet een inkrimping van 3000 agenten en minister Opstelten rekende voor (pdf) dat het netto op 1500 extra fte’s neerkwam.

Minister Van Bijsterveldt verrekende zich in het aantal zorgleerlingen. Het passend onderwijs barstte uit haar voegen, zei ze, want jet aantal zorgleerlingen was sinds 2003 met 65 procent toegenomen. Sorry, foutje, zei ze later. Het bleek 40 procent minder te zijn. De bezuinigingen op het passend onderwijs heeft ze even uitgesteld.

Op het ministerie van Volksgezondheid Welzijn en Sport heeft Rutte echt geniale rekenkundigen aangesteld.  Minister Edith Schippers wilde 10 miljoen euro korten op verloskunde. Ook dat bleek gebaseerd op een rekenfoutje en de minister zag zich gedwongen slechts 4 miljoen op verloskunde te bezuinigen.
Staatssecretaris Veldhuijzen van Zanten beloofde dat niemand zorg tekort zou komen, bij verlies van het pgb. Het CPB rekende toen voor dat de bezuinigingen op de pgb's 300 miljoen euro minder op zouden leveren. Het kabinet reageerde furieus door de CPB-berekening naar de prullenmand te verwijzen.

Deze week moet minister Schippers alweer een berekening bijstellen. Ze wil de huisartsen, logopedisten en verloskundigen flink korten, want die zouden de vorige jaren veel te veel hebben uitgegeven. Dat blijkt ‘niet zoveel als eerder werd aangenomen’.
Met Ruttes eigen telfoutje betreffende de financiële steun aan Griekenland, zijn dat al zes cijfermatige blunders. Drie daarvan leidden tot uitstel bezuinigingen of minder grote kortingen. Dat is fijn. Als dat zo doorgaat kunnen we stellen dat Rutte met zijn 18 miljard snoeiplan een misrekening heeft gepresenteerd.

Dat bedrag, waarmee het overheidstekort moet worden verminderd, wordt al langer betwist. Rutte bezuinigt geen 18 miljard euro, maar slechts negen miljard. zei hoogleraar Economie en Overheidfinanciën Bas Jacobs. Door ook een aantal lastenverzwaringen in te voeren, wordt het overheidstekort geen 18 maar 14,75 miljard minder.

Wedden dat u er ook niet op hoeft te rekenen dat Rutte dit prachtige land aan de burgers terug gaat geven? Hij zal hooguit een verkeerd berekend Nederland overdragen aan een volgend kabinet, die de rommel mag opruimen.

Geef een reactie

Democratie dient oudheidkundige attractie te blijven.

EkklesiaGriekenland staat bekend als de moeder der democratie. In de Griekse oudheid ontstond een vorm van volksheerschappij waarbij rechts de vingers zou aflikken, als die vandaag zou worden ingevoerd,. Iedereen, behalve slaven, vreemdelingen en vrouwen, mocht stemmen over belangrijke publieke zaken. De term volksheerschappij was dus schromelijk overdreven.

De oude Grieken deden hun best wat te maken van hun democratie. Zo voerden ze de Ekklesia in. Een volksvergadering waar alle vrije burgers, rijk en minder rijk, zich mochten uitspreken over publieke kwesties en voorstellen voor wetten mochten indienen. De Ekklesia was wel aan regels gebonden, die de ondergang van de directe democratie inluidden. Het volk bepaalde niet wat er op de agenda stond, maar een raad van 500 volksvertegenwoordigers stelde de onderwerpen vast. Die raad bestond overigens uit vrijwilligers, die maximaal twee jaar zitting hadden in de raad. De voorzitter van de Ekklesia werd door loting bepaald. Allemaal nog redelijk democratisch, in de letterlijke zin van het woord. Maar hier werd wel de kiem gelegd voor het ontstaan van politieke kasten en daarmee de scheiding tussen wetgevers en stemvee.

Die vorm van democratie is ons bekend en hoe tevreden we er ook over zijn, het leidt regelmatig tot gemor onder het volk. De Mauro-kwestie en de Occupybeweging zijn daar actuele voorbeelden van. Een goede wetgever kijkt dat niet zomaar aan, maar luistert goed en komt tot compromissen waar een meerderheid van het volk mee kan leven. Zodoende kan de indirecte democratie, de regenteske variant van volksheerschappij, een lang leven beschoren zijn, zonder bestorming van regerings- en parlementsgebouwen te hoeven vrezen.

De eurocrisis is zeker een kwestie van groot publiek belang. En laat nou de Griekse premier George Papandreou, ineens op het idee komen het Griekse volk een stem te geven in de beslissing de Europese steun te accepteren of niet. De reacties op deze poging tot directe democratie zijn van tirannieke aard. De beurskoersen kelderden meteen. Aandeelhouders en hedgefondshouders chanteren de democratie met een nieuwe crisis. Collega’s van Papandreou schieten uit hun slof. Zij hebben immers al moeite genoeg hun eigen democratieën in het gareel te houden, omdat niet elke burger blij is met het Europese noodfonds en de hulp aan Griekenland. Ze hebben het net een eensluidend akkoord voor elkaar gekregen. Een Grieks referendum gooit roet in het eten.

Dat de politieke leiders onderling in discussie gaan om Papandreou te overtuigen dat een referendum hier en nu misschien niet het beste middel is, hoort tot de processen van de democratie zoals we die nu zijn gewend. Maar dat aandeelhouders buiten het stemhokje om hun invloed laten gelden, is ronduit bizar en antidemocratisch. De beurzen zijn dictatoriale jojos geworden.
Eigenlijk komen de reacties van de aandeelhouders en diverse Europese leiders hier op neer: beste Papandreou, haal het niet in je hoofd een Ekklesia te organiseren. Democratie is leuk, maar alleen als oudheidkundige attractie. De democratie is een ruïne en dat moet vooral zo blijven.

Geef een reactie