Pluk de dictator

PlukkenVan een kale kip kun je niet plukken, maar van een haan in nood wel. Het kabinet gaat 100 miljoen euro overmaken van Kadhafis bankrekening(en) naar de bankrekening van de WHO (World Health Organisation). Deze VN-club gaat hiermee medicijnen kopen voor de Libiërs in de bevrijde gebieden.

Kadhafi mag dan al veroordeeld zijn, er is nog geen rechter aan te pas gekomen om het vonnis juridisch te bevestigen. Toch zal niemand er moeite mee hebben dat zijn ‘bevroren tegoeden’ voor humanitaire hulp worden gebruikt.
Dat Kadhafi geen toegang meer heeft tot zijn Nederlandse bankrekeningen wordt gelegitimeerd door VN-resolutie 1973, de resloutie waarmee de no-fly zone een feit werd. Daarin werd afgesproken niet alleen beslag te leggen op Kadhafis tegoeden, maar ook dat in een later stadium dat geld ten goede moet komen aan de Libische bevolking (artikel 20 uit de resolutie).
De resolutie komt voort uit de ‘responsibility to protect’-verklaring. Een VN-afspraak dat landen in actie komen als bij een van de lidstaten de bevolking de dupe dreigt te worden van genocide, oorlogsmisdaden, misdaden tegen de mensheid en etnische zuiveringen. Deze verklaring is niet meer dan een gedragscode, het is geen wet.

In Nederland kennen we wel de ‘pluk-ze wet’, per 1 juli dit jaar uitgebreid om meer mogelijkheden te creëren om crimineel vermogen af te pakken. Zo komt de bewijslast meer bij de verdachten te liggen en mag het Openbaar Ministerie ook na een definitief vonnis nog speuren naar de rijkdommen van de veroordeelde. Op die manier hoopt men geld dat is weggesluisd gedurende het rechtsproces (inclusief hogere beroepen), alsnog te pakken te krijgen.
Er komt nog altijd wel een rechter aan te pas, terwijl Kadhafis tegoeden vogelvrij lijken te zijn. Zoals gezegd: niemand zal er wakker van liggen, want de man heeft laten zien waartoe hij in staat is en dat is bewijs genoeg. En hij heeft tenslotte de VN-resolutie tegen zich.

Volgens minister moeten sancties tegen Kadhafi hem het leven zuur maken en niet de bevolking. “Dat is precies wat er nu gebeurt: bevroren geld van Kadhafi wordt gebruikt om Libische levens te redden”, aldus de minister.
Het persbericht meldt trots: “Nederland is het eerste land dat op deze wijze meewerkt aan financiële ondersteuning van de noodlijdende gezondheidssector in Libië”.
Dat is maar gedeeltelijk waar. Eind juli besloot de Duitse regering 100 miljoen te lenen aan de Libische rebellen. De lening zal worden terugbetaald uit door Duitsland zelf bevroren tegoeden van Kadhafi. Een week eerder werd de Libische Overgangsraad erkent door de VS en Europa. Voor de VS betekende die stap 21 miljard vrij te maken uit de bevroren tegoeden. De Italianen gaven ook 100 miljoen aan de rebellen en Frankrijk kwam met 177 miljoen over de brug, ook te betalen uit Kadhafis bankrekeningen aldaar.

Al dat geld is voor verschillende doelen bestemd, dus ja, wellicht is Nederland het eerste land dat specifiek voor de gezondheidsector geld vrijmaakt. Maar dan wel op “dringend verzoek van de Wereldgezondheidsorganisatie WHO”, zoals het persbericht eerlijk opbiecht.
Ziet u, het had ook een maand eerder gekund. Maar blijkbaar moest de WHO er op aandringen. Is onze regering net zo traag met de tegoeden beschikbaar stellen, als ze was bij het aandringen op maatregelen en later de erkenning van de Libische Overgangsraad?
Lijkt mij een kwestie voor een paar pittige Kamervragen.

Geef een reactie

Zondagsbijlage

Zoals bekend produceer ik, onder het pseudoniem P.J. Cokema, ook op GeenCommentaar af en toe een scheet. In de zondagsbijlage het artikeltje dat daar vandaag het licht zag. Omdat er verder geen bladvulling is geleverd aan andere weblogs, kopiëer ik het hier.

Wespen24 diersoorten rijker.

In Nederland zijn 24 diersoorten rijker, zo meldt de NOS, naar aanleiding van het programma Vroege Vogels. Het gaat om  een steelkwal en 23 parasitaire insecten, waaronder 17 bronswespen, een kogelgoudwesp, 3 wantsen en 2 bijen. Dat de diersoorten rijker zijn geworden is een gevolg van veranderingen in het klimaat.

De steelkwal voert het clubje aan. De wespen en bijen zuigen andere beestjes en planten uit, om 18 miljard te vergaren, die de steelkwal nodig heeft om de natuur terug te geven aan de hardwerkende insecten.
De wantsen produceren vooral een verschrikkelijk stinkende afscheiding, die op andere insecten een verlammende werking heeft. Sommige wantsen kunnen deze afscheiding gericht wegschieten en zo worden micro-organismen getroffen. Ondanks het risico voor de kwal, de bijen en de wespen worden de wantsen gedoogd.

De luldebehangersbij is de eerste assistent van de steelkwal. Door velen werd het insect voor sluipwesp aangezien, maar de kwaliteiten van deze bezige bij zijn vele malen sterker dan die van de sluipwesp.
De schuldnaarpegelbij bewaart de kas en ook al groeit en bloeit de natuur, deze bij meent dat zijn soortgenoten onverdroten hun parasitaire taken dienen te continueren. De natuur is immers nog lang niet op orde, zo stelt deze bij.

Deze diersoorten worden vooral in territoriaal opzicht rijker. Veranderingen in het klimaat, zoals stijgende temperaturen in het maatschappelijk debat en tanende verdedigingsmechanismen bij andere diersoorten, zorgen ervoor dat de kwal, de bijen, wespen en wantsen uitstekend kunnen gedijen. De vraag is voor hoelang de parasieten kunnen overleven. Immers, als hun leefomgeving volledig is uitgezogen, zijn hun voedselbronnen verdwenen.

De club van 24 vormt een gevaar voor de diversiteit in de natuur, maar uiteindelijk rest hen niets anders dan elkaar uit te zuigen. De schadelijkheid van deze parasieten zit hem dus vooral in gebrek aan dat inzicht.

Geef een reactie

Blanco

BlokHet schrijven wil niet lukken. Er is genoeg om over te schrijven, genoeg wat nog uitgezocht en verteld moet worden, maar ik krijg het niet tot een blogje getikt. Is dit nou dat beruchte ‘writer’s block’?

Het moest er een keer van komen, zou je na vijfenhalf jaar bloggen met een gemiddelde van zes stukjes per week. Toch is dat, volgens mij, niet de oorzaak.
Twee dingen spelen een rol. De eerste lijkt wel verdacht veel op het schrijversblok: ik krijg de gedachten niet goed op een rij, laat staan dat er een leesbaar stukje uitrolt. Het tweede dat speelt is het werk. Door de bezuinigingen is er zoveel aan de hand, dat ik bijna elke dag daardoor uitgeput en moedeloos thuiskom. Dat is niet de beste conditie om geïnspireerd aan het bloggen te slaan.

Graag had ik nu een vlammend stuk geproduceerd, onder de titel: Het dictaat regeert. Ik zie overeenkomsten in mijn werk en in de maatschappij, hoe ‘het dictaat regeert’. Wat er ook over de bezuinigingsplannen wordt gezegd, hoe verkeerd sommigen ook uit zullen pakken, het lijkt niet uit te maken. Zelf op basis van onzinnige argumenten worden de maatregelen doorgevoerd.

De discussie met de ‘bezuinigers’ slaat regelmatig dood. Zeker, erkent men, de maatregelen zullen heel wat onmogelijk maken. En jawel, er zitten heel wat negatieve kanten aan. Maar we gaan er wel mee door.
Eenrichtingscommunicatie: uw bezwaren zijn gehoord, maar we kunnen er niks mee. Er is werk aan de winkel en dat gaat op onze manier. Zoiets.

Nog een overeenkomst op mijn werk en de landelijke politiek: het onzichtbare leiderschap. Rutte is verweten op cruciale momenten niets van zich te laten horen. Mijn managers lijken dezelfde stijl te hanteren. Ze zijn er alleen als ‘De Boodschap’ moet worden verkondigd. Het dictaat regeert, wilde ik daarover schrijven, maar ik krijg het niet goed verwoord.

Ik hoop dat het niet te lang duurt, want die stille dagen op dit blog bevallen me helemaal niet. Nu is het even niet anders. Rutte inspireert wel: laat ik ook maar eens een excuus maken. Excuses aan de lezers voor de blanco dagen.

Geef een reactie

Werk of werkloosheid als ideaal?

WerkloosHet is nog steeds een beetje wennen dat de onderbuik meer regeert dan pragmatisch verstand. Het idee dat mensen in de bijstand niet willen werken, is een van de pijlers waarop het kabinet de reorganisatie van het sociale vangnet bouwt. “150.000 tot 200.000 van de ongeveer 355.000 mensen in de bijstand kunnen werken. Of dat nu geheel of gedeeltelijk is”, aldus staatssecretaris Paul de Krom (Sociale Zaken), in een interview met het ANP. “Ik vind dat iedereen die kan werken, dat ook moet doen”, oreert hij verder en “er staan nu al 135.000 vacatures open, terwijl er 1,2 miljoen mensen een uitkering hebben. Een deel kan echt niet werken, maar een kleine half miljoen mensen kan dat wel.”

Wie het aantal vacatures afzet tegen het aantal mensen dat een uitkering heeft, op de manier zoals De Krom dat doet, vraagt zich natuurlijk af hoe die paar vacatures onvervuld blijven. Zijn er echt geen 135 duizend mensen onder die 1,2 miljoen uitkeringstrekkers te vinden, die dat werk kunnen doen. Dat gelooft niemand toch? Zelfs als je het aantal vacatures afzet tegen het aantal mensen in de bijstand, denk je al gauw dat er onder de 355 duizend mensen vast wel 135 duizend werkgeschikten moeten zijn.
De Krom gelooft dat ook en werkt hard aan wetgeving die de werklozen stimuleert meer aan werk zoeken te denken, dan aan een verblijf achter de geraniums. Laten we er even vanuit gaan dat De Krom een idealist is, die het beste voorheeft met de werkloze sloebers. Idealisten moeten echter af en toe eens op de realiteit worden gewezen. Dromen zijn mooi, maar helaas te vaak bedrog.

Eerst maar eens de cijfers. Begin dit jaar waren er 418 duizend werklozen op een beroepsbevolking van 7,777 miljoen mensen. Anders gezegd: 3,8% van de beroepsbevolking was werkloos. Ondanks de crisis kunnen we toch niet van een gigantisch probleem spreken. Het kan dan ook niet de reden zijn dat het land hierdoor in ernstige financiële problemen raakt.
Hoewel het mooi is zoveel mogelijk mensen aan het werk te zien, is het de vraag of het lonend is, geld en moeite te steken in wetswijzigingen en maatregelen. Want het ‘probleem’ is hardnekkig. Van 2001 tot nu zaten gemiddeld 336.890 mensen in de bijstand. Er waren, ook gemiddeld, 160.509 vacatures. Kortom: gemiddeld 176.381 minder vacatures dan mensen in de bijstand. Werkloosheid

Bron: CBS.
In de vijf jaren voor 2011 waren er gemiddeld 457 duizend werklozen per jaar. Daarvan zaten er gemiddeld 382 duizend in de bijstand.  Gemiddeld stonden er 169 duizend vacatures per jaar open. Ofwel zo’n 113 duizend minder dan mensen in de bijstand.
Wat prachtig zou het zijn als De Krom de geschiedenis kan herschrijven, maar vooralsnog heeft hij de historische cijfers tegen zich. Er is geen werk voor iedereen.

Dat mensen niet willen werken klopt, maar niet volgens de filosofie van De Krom en consorten. Werkloosheid is geen doel van profiteurs en notoire luilakken, maar een ideaal van werkgevers en werknemers.
Werkgevers willen een bloeiend bedrijf met zoveel mogelijk winst. In de huidige economie kan dat alleen met zo min mogelijk mensen in dienst of tegen zo’n laag salaris dat zelfs De Krom er voor zou bedanken. Werknemers willen het liefst leuk werk, met fijne collega’s en een fraaie cao. Zulk werk is er helaas niet voor iedereen.
Bovendien wijst de geschiedenis uit dat mensen alles in het werk stellen om zo min mogelijk te werken. Dat wil zeggen: werken in een dienstverband. Het wiel en het vuur zijn niet uitgevonden voor de lol. maar om zo min mogelijk en zo licht mogelijk te kunnen werken. Lui zijn we echter niet. Ons land telt 5,5 miljoen vrijwilligers, meldt onze overheid. Zo’n 44% van alle volwassenen leveren kosteloos een bijdrage aan sport, cultuur, onderwijs, zorg en welzijn. Ruim 2,6 miljoen mensen leveren mantelzorg.

Daarnaast haasten velen zich na het werk naar sportschool, muziekvereniging, toneelclub, klaverjasvereniging of naar de hobbies thuis.
Hameren op de misvatting dat mensen niet willen werken en vervolgens de zweep erover met asociale maatregelen is dus de verkeerde invalshoek. Zeg dan gewoon eerlijk dat mensen kunnen barsten als ze geen werk kunnen krijgen of niet kunnen werken.

Geef een reactie

Uitgezonderd.

UitgezonderdWat betekent uitgezonderd eigenlijk? Dat je je wilde jaren achter je laat en zonder zonden verder leeft? Naar de opvattingen van serieuze gelovigen zul je dan gered zijn. Nu allen nog redden die in zonden volharden. Daar heb je dan wel goede zielenherders voor nodig. Die zijn zo bijzonder dat het kabinet een uitzondering wil maken op haar leidend dogma: 'iedereen zal er wel wat van voelen'.

Die stichtende woorden sprak Rutte bij het aantreden van zijn kabinetje. En verdomd (sorry) als het niet waar is: iedereen krijgt er van langs. Iedereen? Nee, ergens wordt een kleine gemeente gespaard. In de al niet zo grote gemeente Bonaire (ruim 15 duizend inwoners, 77% katholiek) huist een piepkleine protestantse gemeente (zo’n 250 volgelingen), die van Piet Hein Donner (CDA) subsidie krijgt om een dominee te bekostigen. Een uitzondering, zegt Donner, want de staatsteun wordt slechts eenmalig verstrekt.

De Bonairiaanse protestanten zitten zonder dominee. Misschien kunnen zie die werven via de HBO-opleidingen Godsdienst Pastoraal Werk. Wie zich bezondigd heeft aan een HBO-studie buurtwerker en ineens het licht ziet en alsnog zich wil bekwamen in het redden van zieltjes, kan vrij goedkoop die tweede studie oppakken. Onderwijsminister Van Bijsterveldt (CDA) maakt voor die idealisten namelijk een uitzondering. Zij hoeven geen verhoogd studiegeld te betalen.

Dat, dames en heren, betekent dus uitgezonderd. Iedereen zal er wat van voelen, behalve predikanten, al dan niet in opleiding.
Nu is het zielenherderschap aan verval onderhevig. Een Hardenbergse lezer van het Nederlands Dagblad meent de oorzaak te weten: “Dat er een tekort aan predikanten is, komt ook door een gebrek aan respect voor predikanten. Waar zij in vroeger tijd respect kregen, moeten ze het nu verdienen”.
Ja zeg, verdienen is met subsidie geen kunst.

Het is onbegrijpelijk dat de VVD’er Rutte zijn gelovige ministers zo met geld laat smijten. Zo gaan anderen ook nog geloven dat echt niet iedereen wat van zijn straffe hand zal voelen. Uitgezonderd, dat willen we allemaal wel zijn.

Geef een reactie

Buitenhuisje en schuld

BoomhutDe vakantie zit er op. Het is een gewoonte geworden bij thuiskomst even snel het nieuws van de afgelopen weken door te nemen. Waarna een even gewoonlijke reactie opborrelt: een teleurstelling dat er in die weken niets is veranderd in de wereld. Wat kunnen gewoontes toch hardnekkig standhouden in de eigen omgeving.

Twee weken lang geen boodschap gehad aan gewoontes en dan, met enig schuldgevoel, jezelf betrappen op het zo gemakkelijk terugvallen op gewoontes, zodra het eigen huis weer is betreden. Is de eigen omgeving zo dwingend dat slapjanussen als ik, zich laten strikken door de draad van vaste patronen op te pakken?

Als ik het nieuws zo lees, ben ik niet de enige. Hetgeen me op het thema ‘buitenhuisje’ brengt. Het buitenhuisje wordt vooral bezocht om te ontsnappen aan de alledaagse sleur. Dat noemen we dan vakantie. Maar buitenhuizen worden ook wel eens opgezocht om naar oplossingen te zoeken. Het is niet voor niets dat een andere omgeving wordt gezocht om impasses te doorbreken. Impasses in besluitvorming of impasses in denkpatronen.

In ‘Buitenhuisje en politiek’ (2008) werd als voorbeeld de voorbereidingen voor het laatste kabinet Balkenende genoemd. De informateur ging met de kemphanen naar pittoreske oorden en jawel hoor, men werd het met elkaar eens. Het kabinet was goed en wel geïnstalleerd en men verviel in het gewoonlijke gedrag, dat uiteindelijk wel tot de val van dat kabinet moest leiden.

Nu breken wereldleiders zich het hoofd over de schuldencrisis en men lijkt er maar niet uit te kunnen komen. Zou dat kunnen komen omdat men de verkeerde vergaderlocaties kiest?
Als criticus kan ik wel zeggen: ‘de boom in met je schuldencrisis’, maar bij nader inzien is dat misschien wel het beste advies. Zou een avontuurlijk onderkomen als een boomhut, niet alleen een grappige vakantiebestemming zijn, maar ook de wereldleiders er toe kunnen brengen platgetreden paden te verlaten en tot creatievere oplossingen te komen?

Noot: op eerdere vakanties kwam het thema ‘Buitenhuisje’ hier aan de orde in relatie tot politiek, filosofie en herindeling.

Geef een reactie

Pauze

UitrustenDe komende twee weken ga ik uitrusten. Het blog gaat op reces. Vakantie dus. Misschien dat er nog een enkele vakantiegroet verschijnt, maar nu gaat de ontspanning voor het schrijven. Op 8 augustus ben ik hier weer aanwezig.
Zoals bij elke onderbreking, laat ik ook nu weer wat extra leesvoer achter.

Je kunt in de reacties nog altijd de grootste, opvallendste of eigenaardigste komkommer kwijt die je in het zomernieuws tegenkomt. De verzameling begon hier op 2 juli (Een zomer zonder komkommers?)  en ruim een week later volgde het eerste gespotte komkommernieuws (Aarbeien of komkommers?).
Het is de bedoeling om eind augustus met een bloemlezing uit het komkommernieuws te komen, dus graag ook jouw bijdragen. Het zou mooi zijn als de komende twee weken de reacties hier volstromen met wat er zoals aan komkommer en kwel voorbij komt.

Gisteren plaatste ik op GeenCommentaar nog een artikel over de hulpactie voor de Hoorn van Afrika. Wie even goed leest kan uitrekenen dat we per Nederlander gemiddeld ongeveer 720 euro besteden aan vakantie in het buitenland. Als elke baby en bejaarde, elke werkende en werkloze, elke neef en nicht, elke pastoor en geitenboer, elke bobo en bimbo, kortom elk individu nu eens € 12,50 daarvan afhoudt om aan giro 555 te geven, dan kan deze hulpactie de grootste worden aller tijden.

Dat kun je natuurlijk ook doen, in plaats van dit blog lezen. Ik ga er nu tussenuit. Alle lezers een prettige tijd gewenst.

Geef een reactie

Gooi je medisch dossier zelf op straat.

MedDossierWie graag zijn medisch dossier altijd bij zich wil hebben, moet gauw de iPhone-app kopen die zorgorganisaties in Friesland hebben gelanceerd. Met MedDossier maak je van je smartphone een Medphone. Broodje app-verhaal?

Neee, op initiatief van twee bobo’s van GGZ Friesland komt deze applicatie op de markt, waarmee medische informatie op het beginscherm van je slimme mobieltje te plaatsen is. In geval van nood kunnen omstanders dan zien welk nummer ze moeten bellen. Er is ook meteen te zien of de patiënt s allergisch voor bepaalde medicijnen is. Je kunt er ook je eigen medisch dossier mee aanleggen en bijhouden.

Ook voor hulpverleners kan het prettig zijn als iemand zijn medisch dossier bij zich heeft. “Wanneer iemand helemaal in de war raakt en spoedhulp nodig heeft, is het heel prettig om meteen te zien welke psychische aandoening hij heeft en wie gebeld kan worden. Je kunt als patiënt ook in het programma aangeven dat als het niet goed gaat, rustig praten of een prikkelarme omgeving je kan helpen”, zo stellen de initiatiefnemers.

De initiatiefnemers hebben uitgevogeld dat zo’n 70 procent van de mensen hun smartphone niet heeft beveiligd met een toegangscode en ze vinden het geen probleem van die slordigheid gebruik te maken. Je kunt er levens mee redden, zeg maar.
Wat krijgen we nu? Is het EPD net afgefakkeld wegens het schrikbarende gebrek aan privacybescherming, komt de GGZ Friesland met een applicatie, die even lek zal blijken als het EPD. De applicatie komt ook voor androidtoestellen beschikbaar en daarvan weten we dat die vrij makkelijk je sms’jes van je bank prijsgeven aan kwaadwillenden. Al eerder was ontdekt dat applicaties voor androidtoestellen vaak zo lek zijn als een mandje.
Maar goed, net als in de discussie rond het EPD, kun je stellen dat je gezondheid belangrijker is dan je privacy. Zeker als je leven gered moet worden. want gebeurt dat niet, dan heb je ook niet veel meer aan je privacy.

De GGZ Friesland vindt het teleurstellend dat met het stopzetten van het EPD de voordelen van zo’n voorziening ook verdwenen zijn. Op Psy.nl zegt men dan ook: “We vonden dat we een tegengeluid moesten laten horen, door in het gat te springen dat is ontstaan door het sneuvelen van het landelijk EPD. Samen met de drie andere Friese zorgorganisaties willen we nu met MedDossier de patiënt een persoonlijk EPD bieden, waarmee hij zelf bepaalt welke gegevens hij met wie deelt. Daarmee geeft deze app de regie aan de patiënt”.

Die daarmee ook het risico loopt de regie over de rest van zijn smartphone-inhoud kwijt te raken. Gelukkig is daar nog de onvolprezen ‘eigen verantwoordelijkheid’. Opnieuw krijg je de mogelijkheid te kiezen voor spelen met je leven of spelen met je privacy.

Geef een reactie

Online: het wordt nog eens je dood.

PClijkAcht op de tien Nederlanders zit elke dag wel eens ‘op de lijn’. Gemiddeld zit men 109 minuten per dag op internet. Dat valt nog reuze mee, denk ik dan. Er vanuit gaande dat men ook het normale gemiddelde van  8 uren slaap scoort, is men dus elf procent van de overige uren online.

Laten we aannemen dat in dit onderzoek niet de man is betrokken die zeker zeven weken continu online heeft gezeten. De man is blijkbaar achter de pc overleden. Daar kwam men achter dankzij zijn sociale mediavrienden.
Nederland gaat nog redelijk gezond met de online gespendeerde tijd om. Zelfs onder internetverslaafden vallen weinig slachtoffers. Hier geen verhalen over mensen die sterven na drie dagen continu internetspelletjes spelen.

Het lijken vooral Aziaten te zijn die daar een patent op hebben. En de fatale ongelukken zijn vooral gerelateerd aan spelletjes. In 2005 overleden een paar Zuid-Koreanen na dagenlang gamen op internet. Vorig jaar werden internetverslaafde ouders veroordeeld wegens fatale verwaarlozing van hun kind. In China werd in 2008 een arts ontslagen na de dood van een kind, dat aan de medische aandacht ontsnapte omdat de arts gekluisterd zat aan een onlinespelletje Go.

Bloggen kost ook aardig wat tijd, maar ik ben nog geen bericht tegengekomen dat een blogger in het harnas is gestorven. Moeten we ons zorgen maken om ongezonde effecten van online leven? Zeker wel. Het kan slecht zijn voor handen, polsen, ruggen en ogen, maar dodelijk kan het pas worden als je een erfelijke aanleg voor verslaving hebt.

Zou er een kans zijn dat de zorgkosten stijgen als de onlinetijd verder toeneemt? In een poging de zorgkosten te verminderen wil het kabinet onder andere dat de zorgsector meer gebruik gaat maken van e-health (consult en begeleiding via internet). Nog meer online tijdsbesteding dus.

Dan maar hopen dat je niet in verbinding komt met een gamende arts. Of dat er virtuele wachtkamers ontstaan, waar je de tijd dood met een online spelletje.

Geef een reactie

Gedragscode vakantiegangers: blijf bereikbaar.

DroogteWat je ook doet, hoe je je ook gedraagt op vakantie, laat wat van je horen! Al ben je nog zo gesteld op de nodige rust, doe nou niet of je van de wereld bent verdwenen. Zo moeilijk moet dat tegenwoordig niet zijn. Met de sociale media, emails of je mobieltje kun het thuisfront de groeten doen. En zit je in een of ander godvergeten oord, waar geen fatsoenlijk internetcafé te vinden is of je buiten bereik van welke zendmast dan ook bent, stuur eerst een kaartje voor je de afzondering kiest.

Een van de hartenwensen van vakantiegangers is, dat ze zich eens heel anders kunnen gedragen om zo bij te komen van de vermoeiende dagelijkse sleur. Dus het is goed voorstelbaar dat er mensen zijn die ook enige dagen vrij willen zijn van hun sociale media of dat continue gebel. Niet doen, want het ministerie van Buitenlandse Zaken wordt dan lastig gevallen door de thuisblijvers, die het verdacht stil vinden op jouw Facebook, Twitter of geen mobiel contact meer hebben, aldus de Wereldomroep. Buitenlandse Zaken heeft momenteel wel wat anders te doen dan op zoek te gaan naar verloren gewaande familieleden.

Natuurlijk zijn er ook voor vakantiegangers gedragscodes. In 2006 begon China haar reislustige onderdanen een gedragscode me te geven, met richtlijnen hoe men zich in het buitenland diende te gedragen. De Chinese gewoonte te spugen op het trottoir werd dringend afgeraden. De Nederlandse overheid zal niet gauw met zo’n gedragscode komen, ook al weten we dat Nederlanders op vakantie graag loos willen gaan.
Verder geven reisorganisaties soms folders mee waarin je wordt geadviseerd je vakantiekleding aan te passen aan lokale zeden en gewoonten en niet zomaar alles te fotograferen. Dat zijn vrijblijvend gedragscodes en als je ze niet naleeft, krijg je hooguit afkeurende blikken van de plaatselijke bevolking. Veel meer onderneemt men niet, want er valt natuurlijk wel wat te verdienen aan toeristen. Ook aan onbeschofte tijdelijke immigranten.

Maar goed, als het dan toch moet, zet dan in zo'n gedragscode dat de toerist vooral in contact blijft met de het thuisfront. En geef het thuisfront de mogelijkheid de vakantiegangers te bereiken. Want hoe moeten die nou weten dat er een landelijke actie loopt, om geld in te zamelen voor de gortdroge Hoorn van Afrika? Nu heeft Buitenlandse Zaken, bij monde van staatssecretaris Knapen, de handen vol om het volk te tot meer donaties te bewegen. Ben Knapen is zeer teleurgesteld over de opbrengst tot nu toe. De thuisblijvers zitten ongetwijfeld te popelen hun vakantievierende familieleden te bereiken en ze te wijzen op hun charitatieve verplichting. Contact is dus van levensbelang, zou je kunnen zeggen.

Waarom geeft Knapen niet een positief reisadvies af? Buitenlandse Zaken geeft wel vaker reisadviezen, vooral als het ergens goed mis is. Sudan, een van de doellanden van de actie van giro 555, kwam in januari in het nieuws met de wens het toerisme een boost te geven.
Nu is toerisme zeker niet zaligmakend en is het wel verstandig eerst wat na te denken over de ethische aspecten van reizen naar rampgebieden. Op Mens en Samenleving vroeg men zich af of het “ethisch verantwoord is om als manager van een touroperator reizen te organiseren naar een rampgebied dat in de vroege wederopbouwfase verkeert”. De Sudanese overheid doet daar blijkbaar niet moeilijk over en lonkt naar de toeristendollars.

Of het toerisme op korte termijn zal groeien is nog maar de vraag. Het gebied is niet alleen bekend van giro 555, de regels voor toeristen zijn streng. Op grond van veiligheidsvoorschriften is het verboden bruggen te fotograferen en geen toerist wenst natuurlijk in een Sudanese politiecel te logeren.
En echt veilig is het ook nog niet. Dat geldt voor meer landen in de Hoorn van Afrika. Dus als je met je mobieltje het thuisfront niet kan bereiken, slaat daar de paniek toe, zoals in 2007 gebeurde toen een groepje toeristen in Ethiopië verdwenen leek te zijn.
Maar goed, zijn er nog genoeg sociale media in de lucht om de donaties aan giro 555 te helpen opkrikken?

Geef een reactie