Democratisch experiment.

Stemmen Zin in een experimentje met onze democratie? Kom dan in actie om de hoogste opkomst ooit te bewerkstellingen. Volg ook de updates onderaan dit artikel.

De opkomst bij de verkiezingen voor de Provinciale Staten is de laatste 20 jaar altijd lager geweest dan bij de landelijke en gemeenteraadsverkiezingen. Tradities moet je in ere houden, dus laten we het vandaag niet te gek maken. Maar nu wordt voorspeld dat deze keer de laagste opkomst ooit zal worden gehaald.
Laten we eens een experimentje uitvoeren: we gaan de opkomst opkrikken.

Doelstelling: een opkomstpercentage van 51 procent.Dat zou 4,7 procent meer zijn dan bij de vorige PS-verkiezingen. Zo’n stijging kwam slechts twee maal eerder voor. In 1974 was de opkomst 6,2% hoger en in 1978 4,5% hoger dan de PS-verkiezingen daarvoor.
Bij de PS-verkiezingen in 2007 was de opkomst 46,3%. Laten we eens proberen 4,7% hoger uit te komen. Honderd procent is een onrealistisch ideaal, maar zou een ongekend resultaat zijn. De hoogste opkomst ooit, is in 1977 gehaald, bij de Tweede Kamerverkiezingen: 88 procent. Het is realistischer op een opkomst te mikken van rond de 50 procent.

Waarom?
Ach, er zijn redenen genoeg. Die redenen verschillen, afhankelijk van waar je staat. Rutte denkt dat zijn leven er van afhangt, de oppositie denkt Rutte op zijn plaats te kunnen zetten. Als dat redenen zijn die je boeien, ga dan zeker stemmen.
De belangrijkste reden trof ik aan in een weblogje van Stroomopwaarts. “In Arabië vechten ze om te mogen stemmen (…) We stemmen niet, maar zeiken pas als de snelweg voor de deur wordt aangelegd”.
Egyptenaren op het Tahrirplein begrijpen ook niet dat Nederlanders zo achteloos met hun democratische luxe omgaan en roepen ons op wel te gaan stemmen. Nu kun je zo je twijfels hebben over het nut van stemmen, maar zou het niet grappig zijn ‘de politiek’ eens te overvallen met een verrassing? Al was het maar om duidelijk te maken: wij hebben allemaal gestemd, dus nu wel echt luisteren naar het volk, ja?
Het is mooi weer vandaag, dus ga er even uit en maak een ommetje naar het stembureau. Goed voor de beweging, goed voor een eerste kleurtje op het gezicht en goed om deze verkiezingen tot de historische lente-verkiezingen aller tijden te maken.

Hoe?
Het gaat er op de niet-stemmers over te halen. Dus praat in op je collega’s, je familie, kennissen en vrienden. En zet je sociale media in. Als dat een behulpzaam middeltje is in minder democratische landen, waarom dan hier niet? Dus gebruik Twitter, Facebook, Hyves, weblogs om iedereen op te roepoen wel te gaan stemmen. Zorg ervoor dat op Twitter de hashtag #PS2011 vandaag de leidende trend wordt. Retweet oproepen om te gaan stemmen.

De stembussen sluiten om 21:00 uur. Tijd genoeg dus om de laatste twijfelaars over de streep te trekken. Laat eens zien dat wij in enkele uren kunnen bereiken wat politici nog niet is gelukt: kiezers massaal naar de stembus. Aan de slag!

Update 14:40 u.: Aan de opkomstcijfers zal het niets veranderen, wel aan het aantal uitgebrachte stemmen. Als je collega, familie of vrienden echt niet naar de stembus kunnen, vraag dan hun volmacht en breng hun stem uit.

De opkomst lijkt een fractie hoger dan vorige keer. Trek je niets aan van die berichten, maar blijf pr maken. De uren tussen 17:00 en 20:00 uur zijn belangrijker, en toit 21:00 uur zijn de stemlokalen open. Het zou mooi zijn als er, tegen alle verwachtingen in, het stemmen vanaf nu flink op gaat lopen.

Update 16:30 Rond 15:30 twitterde Maurice de Hond dat de opkomst al 4% hoger lag dan vorige keer en stijgende lijkt. Nog 0,7% er bij en we halen onze doelstelling van 51%. Op naar de 52 of hoger? Blijf de boodschap rondzingen en vergeet zelf niet naar de stembus te gaan.

Update 17:00 Een uur later meldde de VK dat de opkomst rond 15:30 nog steeds 4 tot 5% hoger was. Dat moeten we vast zien te houden, nog mooier is door te stomen naar 5 tot 6% meer. De komende uren worden het spannendst omdat nu de meeste mensen gaan stemmen. Heb jij nog niemand overgehaald wel te gaan stemmen. Die het a.u.b. nu dan. Peuter eventueel een volmacht los.
Zelf is het me gelukt 8 mensen over te halen. Meld hier hoeveel mensen jij over de streep hebt getrokken.

Update 19:57 Om 18:50 melden gemeenten nog steeds hogere opkomes. Rond 19:00 verwacht Maurice de Hond 7 tot 9% hogere opkomst. Doelstelling van ons democratisch experiment wordt bijgesteld: geen 4 tot 5% hogere opkomst maar 10%.
Nog 1 uur te gaan om de laatste niet-stemmers over te halen.

Update 20:10 De NOS meldt dat om 19:45 de opkomst rond de 48% ligt. Dat is bijna 2% hoger dan vorige keer. we zijn er dus nog niet. Heeft je buurman al gestemd? Heb je je oma al naar het stemburo gebracht? Zit je in de kroeg met je vrienden? Ga nog even stemmen, gewoon als experiment 😉

Update 21:00 uur. De stembussen zijn gesloten. Nu afwachten wat dit democratische experiment heeft opgelverd. In ieder geval zal de opkomst hoger zijn. Maar hoe hoog precies en heeft deze actie daartoe bijgedragen?
In afwachting van de uitlsag kun je in de reacties melden wat jij vandaag met het democratisch experiment hebt gedaan.

Update 21:08 Op de NOS maakt Van Mingelen net bekend dat opkomst boven de 50% zal uitkomen. Het democratisch experimetn is gelukt?

Update 21:40 Opkomst lijkt boven de 54% te komen. Dat is veel hoger dan de laatste 5 PS-verkiezingen en hoger dan de laatste gemeenteraadsverkiezing.
Het kan bijna niet anders of het democratisch experiment heeft hier aan bijgedragen. Iedereen die heeft meegwerrkt, alvast bedankt!

Update 22:50 Het doel van het democratisch experiment was een opkomst te vewerkstellingen van 50 tot 51 procent. De laatste prognoses wijzen op een opkomst van 54 procent. Meer dan de doelstelling en ruim 7% meer dan bij de vorige PS-verkiezingen.
Zodra de opkomst deifinitief bekend zal zijn, we hier nog even op terug.

Geef een reactie

Stilte voor het stemmen!

Vangnetje Vanavond doen politieke partijen een laatste poging zwevende kiezers te vangen. Leuke doelgroep. Twijfelaars, zwalkers. Wel een grote groep. De moeite waard om nog een televisiedebatje voor te houden? Waarna meteen een peiling natuurlijk. Wie voor de camera heeft gestotterd verlies een zeteltje, wie een avond lang de lachers op de hand kreeg, wint weer wat.

Verwacht wordt dat na vandaag een miljoen mensen de Stemwijzer geraadpleegd zullen hebben. Dat doe je puur voor de lol, omdat je nog niet weet wat je zult stemmen of twijfels hebt. Dat zijn zeker zwevers. De grootste zwevers vind je onder 55-plussers en in de zuidelijke provincies, volgens EenVandaag.
Het is geen ramp dat kiezers zweven. Als het een goed recht is elk jaar over te stappen van de ene naar een andere ziektekostenverzekering, dan mag je zeker van partij wisselen. Maar liever op basis van een oordeel over de prestaties van een partij, dan op grond van Stemwijzers, peilingen en tv-debatten.

Politiek partijen moeten eigenlijk campagne voeren, door hun werk te doen. De kiezer moet dat beoordelen en niets anders. Eigenlijk zijn verkiezingscampagnes overbodig. Nou goed, geef de partijen een paar weken de kans hun kandidaten te presenteren en wat tekst en uitleg over de successen en missers te geven. Maar dan moet het over en uit zijn. Zeker een week, liefst twee weken of langer zou een complete verkiezingsstilte ingelast moeten worden.

Als dat geen wet kan worden, dan maar een gedragscode. Geen stilzwijgende afspraak, maar een luid uitgesproken belofte dat politici geen reclamestunts meer uithalen. Het houdt ze maar van hun dagelijkse verplichtingen: het land regeren of de regering controleren. Grappige one-liners, gevatte terechtwijzingen, afspraken, beloftes kunnen ze ook kwijt in de debatten die in ’s lands volksvertegenwoordigende zaaltjes gevoerd worden.

De stilte betreft ook peilingen en stemwijzers. Wat heeft een zwevende kiezer eraan een advies uit de stemwijzer te krijgen en in de peilingen te lezen dat hij er naast zit? Peilingen kunnen het stemmen enigszins beïnvloeden. Wie weet zijn er zwevers er voor kiezen die een partij, die net dat ene zeteltje nodig heeft, hun stem te gunnen. En stemwijzers zijn dodelijk voor het eigen gezonde verstand.

Stilte voor het stemmen a.u.b!

Geef een reactie

Stemmen voor rust of voor Rutte?

Protest In het vrije en democratische Nederland is de stembus een zwaar onderschat middel om een beetje rust in de tent te krijgen. De stembusuitslag bij de Tweede Kamerverkiezingen leidde tot een kabinet, dat de maatschappelijke rust niet ten goede komt. In de paar maanden dat Rutte I op gang kwam, werd het ineens ook een stuk drukker op de straten. Bevolkt met mensen die onrustig werden van de crisis- en herstelplannen.

Op de installatie van het kabinet Rutte volgden drie maanden van maatschappelijk onrust, die culmineerde in een hete december. In heel 2010 waren er 34 tekenen van maatschappelijke onrust. Een groot deel (50%) betrof arbeidsconflicten (cao-onderhandelingen, reorganisaties, etc.), maar een bijna even groot deel (47%) betrof de bezuinigingsplannen van Rutte.
Dit jaar lijkt de onrust over Rutte’s plannen sterk toe te nemen. In twee maanden tijd waren er 19 onrustige momenten op de straten. De meeste arbeidsconflicten lijken opgelost en zijn voor nog maar voor 32% deel van de roering. De acties tegen de bezuinigingen zijn opgelopen tot 58 procent.

Februari is nu de topmaand van maatschappelijke onrust geworden (zie dit exceldocument met een overzicht van alle onrust in 2010 en 2011). Het lijkt er toch sterk op dat crisismanager Rutte de grootste maatschappelijke onrust over zich heen krijgt. In 2008 schreef ik hier dat van alle premiers na 1945, Willem Drees en Jan Peter Balkenende degenen zijn, die veel volk in beweging kregen. Heeft Rutte soms een verborgen agenda en wil hij Drees en Balkenende naar de loef steken?

Het is iets om over na te denken voor je woensdag naar de stembus gaat. Rutte benadrukt hoe belangrijk deze verkiezingen zijn, om zijn plannen te steunen. Plannen waar steeds meer mensen erg onrustig van worden. De eerste gevolgen zijn voor velen al merkbaar geworden. Banen staan op het spel, groeiende onzekerheid over de financiële gevolgen en het wordt steeds duidelijker welke voorzieningen we gaan missen of meer voor moeten betalen. De onrust zal er alleen maar groter van worden.
Stem je woensdag voor Rutte of voor rust?

Geef een reactie

Hebben politici wel tijd voor democratie?

PSVerkiezing Wat kost democratie toch een smak tijd! Tijd is geld, dus ik vrees dat de verkiezingen voor de Provinciale Staten een spoedig herstel van de economie behoorlijk in de weg zit.
Al die politici die eigenlijk het land moeten redden, trekken door de provincies om reclame te maken. Dat hoort er bij en zolang dat in het geplande voorjaarsreces gebeurt, zou je nog kunnen zeggen dat ze dat in hun eigen tijd doen.

Maandag is het reces voorbij. Dit weekend gebruikten veel landelijke bestuurders en Kamerleden hun vrije tijd voor de campagnes van hun partijen. Het mag al opmerkelijk heten, dat het reces niet is onderbroken voor brandende kwesties elders in de wereld. Maar goed, van Rutte weten we dat hij zoveel vertrouwen heeft in zijn ministers, dat hij zelf niet aan het werk hoeft. Dus Rosenthal was de enige die deze week even aan de bak moest om met Kamerleden van gedachten te wisselen over Libië.

Rutte kwam nog wel even naar buiten om te reageren op Wilders. Hij vond Wilders maar belachelijk. Dat kostte hem de kop niet. Ach, liberalen onder elkaar, nietwaar? Of wat voor liberalen doorgaat. Zodra een CDA’er kritische noten zingt over de PVV, worden ze gemuilkorfd en in de ban gedaan. Daar had Verhagen het maar druk mee.

Na de verkiezingen gaan weer dagen, misschien zelfs weken, verloren aan het formeren van de provinciale besturen. Ik voorspel dat er hier en daar een gekozen Statenlid zal afvallen, omdat ineens bekend wordt dat er op zijn c.v. een knokpartijtje in een kroeg of frauduleuze praktijken staan, die eerder over het hoofd waren gezien. Er is één partij die daarin grossiert en dat houdt de boel ook maar op.

Tel je alle recessen bij elkaar op, reken je campagnes en het reageren op elkaars uitspraken mee, dan vraag je je af: waar halen ze de tijd vandaan om te regeren?
Of is het mooie van onze democratie, dat er juist niet wordt geregeerd?

Geef een reactie

Wat maakt het uit waar je bent geboren?

Geboorten CDA en PvdA willen een soepeler registratie van geboorteplaatsen. Niet iedereen is tevreden met de geboorteplaats, zoals die is vermeld op geboorteakten, identiteitsbewijzen en paspoorten. Er zou een iets ruimere keuzemogelijkheid moeten zijn.

Voorbeeldje. Niet iedere getogen Wymbritseradieler, is er ook geboren. Eigenlijk bestaan er geen Wymbritseradielers meer. Sinds 1 januari zijn het Súd Fryslânders geworden. Dat geldt ook voor de geboren Wymbritseradielers. En ook voor de Wymbritseradielers, die in het ziekenhuis van Leeuwarden zijn geboren.
Al de mensen die hun existentialiteit sterk verbinden aan de plaats waar ze opgegroeid zijn en tot op hoge leeftijd zijn blijven wonen, zijn niet wat ze willen zijn. Een Súd Fryslânder, die in het Leeuwarder ziekenhuis is geboren, ziet zich misschien liever geregistreerd als geboren Wymbritseradieler, omdat dat de woonplaats van zijn moeder was.

Dat moet kunnen, vinden PvdA en CDA. Dat lijkt minister Donner (Binnenlandse Zaken) ook wel wat. Het idee de wet te versoepelen betreft alleen de ziekenhuisgeboorten. Zelf ben ik ook in een plaats geboren waar ik nooit wat mee had, omdat mijn ouders een dorp verder woonden. Nu heb ik verder niets met de woonplaats als essentieel deel van mijn identiteit, maar ongetwijfeld zullen er velen zijn die zich graag Wymbritseradieler voelen. De binding met de couveuse is stukken minder sterk dan de band met de wieg. En die stond bij moeders thuis.

PvdA en CDA willen de keus aan de ouders laten. Logisch, want een neonaat heeft nog niet veel te melden, laat staan dat die een handtekening gepresteerd krijgt op een geboorteakte. Maar och, wat was ik graag in Rozendaal geboren! Ik had me de rijkste identiteit van Nederland aan kunnen meten. Of liever nog Opmeer. Geld maakt niet gelukkig, maar Opmeerder zijn wel. Maar ik ben er niet geboren. Ik ben er ook niet getogen en ik heb er nooit gewoond.
Maakt dat wat uit? Nou, rijk ben ik niet, dus dat had wellicht wel iets uitgemaakt. Maar gelukkig ben ik wel en dat vind ik ruim voldoende voor mijn identiteit. Fijn voor wie zich meer Opmeerder voelt dan mens, maar ik ben zo wel tevreden.

Het voorstel van PvdA en CDA kan onverwachte gevolgen hebben voor Rutte’s bezuinigingsplannen. Het aantal ziekenhuisbevallingen is de laatste jaren toegenomen (in 2008 71 procent van het totaal aantal bevallingen). Daar zal best nog een redelijk deel bij zitten, waar het ziekenhuis ook in de woonplaats van de ouders stond, maar het aantal ziekenhuizen zal sterk afnemen. Nu zijn er nog een stuk of honderd, maar Frank de Grave verwacht dat het er over tien jaar nog maar zestig zullen zijn.Geen onlogische gedachte. Fusies zijn een gewild middel bij bezuinigingen. De vraag is alleen of gefuseerde ziekenhuizen ook veel locaties zullen sluiten.

Als dat zo zal zijn, dan wordt de kans groter dat er mensen in een plaats worden geboren, waar niet hun wieg staat. Het voorstel van PvdA en CDA betekent dan wat meer administratief werk en daar wil Rutte nu juist van af.
Zou het wat zijn om de geboorteplaats helemaal te schrappen uit de registraties? Gewoon allemaal Nederlander. Dat scheelt natuurlijk ook in de ambtelijke kosten.

Geef een reactie

Vrijheid is…

De schuld van Ontwaarden we hier gisteren een opleving van Nederlandse stammentwisten, bereiken ze vandaag een triest hoogtepunt. Er vallen geen doden, maar er sneuvelen wel reputaties.

We leven in een vrij land. Iedereen heeft het recht excuses te maken. Staatssecretaris Bleker (CDA) dacht vrijuit te kunnen spreken over zijn Op een onbekende plek elders in het land sprak iemand, geen idee wie, dat het allemaal de schuld is van Al Qaida en vroeg om maatregelen.
Dat was niet tegen dovemans oren gezegd. Rutte belde Verhagen, Verhagen belde Bleker en die ging door het stof. Alsof het ook hier een woestijn is.

We leven in een vrij land. Iedereen heeft het recht bang te zijn voor bedreigingen. De VARA had een krabbeltje van een cartoonist op Joop.nl geplaatst. Ergens in het land sprak iemand, wie is dat toch, dat het allemaal de schuld is van Al Qaida en dreigde met maatregelen.
Nou, dat is goed ontvangen. De aanhangers van meneer bedreigen Joop.nl nu zo dat deze terugkrabbelt en de cartoon van de site heeft gehaald. Hulde trouwens voor de media die in hun berichtgeving hierover de cartoon laten zien (o.a. Trouw en Elsevier).

We leven in een vrij land. Iedereen heeft het recht onbevoegd de psychiater uit te hangen. Vanaf diverse locaties in het land roept iemand, ik geloof dat ik al weet wie, dat het allemaal de schuld is van Al Qaida dat Huub Oosterhuis een beetje heel erg dom is. Die kwalificatie valt nog mee vergeleken met het roemruchte knettergek, waarmee hij een bewindspersoon ooit diagnostiseerde.

We leven in een vrij land. Iedereen heeft het recht dingen door elkaar te halen. Er zwerft door het land iemand, kom, hoe heet-ie ook alweer, die niets anders doet. Dat valt de man niet kwalijk te nemen, omdat het allemaal de schuld is van Al Qaida.
Mij valt ook niets te verwijten, want in een vrij land mag elke gek net zoveel beweren, als een idioot in een woestijn. Toch?

Vrijheid is roepen dat het allemaal de schuld is van Al Qaida.

Geef een reactie

Stammenstrijd.

Trio Rutte Terwijl in de Libische woestijn stammen zich afkeren van Gaddafi en de despoot zelf stammen oproept de olievelden te vernietigen, kent ook de polder zijn stammenstrijd. Want ook hier moet er nog een revolutie gewonnen worden.

Het is gebruikelijk dat in de aanloop van verkiezingen de politici flink hun mondje roeren. En hoewel de Provinciale Statenverkiezingen normaal gesproken alleen over de polders gaat, staat er deze keer meer op het spel. Zal het Trio Rutte in staat worden gesteld echt te regeren?
Zonder voldoende steun in de Eerste Kamer zal dat erg lastig worden. De Eerste Kamer wordt na de verkiezingen van 2 maart opnieuw samengesteld, dus Rutte vindt zelf dat de verkiezingen deze keer wel een landelijk belang hebben. Als kersverse vader des vaderlands, dus niet als partijtrekker, roept hij de burgers op massaal te gaan stemmen.

Zijn gedoogverloofde vindt dat Rutte zijn mond wel verder open mag trekken. Hij wil Rutte en Verhagen meer op campagnetour zien. Rutte vindt de opmerking belachelijk. Dat hebben we even opgezicht in het woordenboek. Belachelijk is een ander woord voor knettergek.

Rutte zegt zelf dat VVD, CDA en PVV “een meerderheid nodig in de Eerste Kamer om onze plannen te kunnen doorvoeren”. Het CDA vindt dat ook en voert een interne stammenstrijd. Lijsttrekker Brinkman roept de CDA’ers die samenwerking met de PVV niet zo zien zitten, op hun mond dicht te houden.
Kortom: de rechtsliberale revolutie dreigt te mislukken door de onderlinge stammentwisten. De grote vraag is natuurlijk: hoe zal het volk reageren op 2 maart? Blijft het in grote getale thuis, omdat dat nu eenmaal de folkloristische traditie is bij de Statenverkiezingen? Of steunt men de twistende stammen en zal het nieuwe regime de komende jaren steviger in het zadel zitten dan nu het geval is?

Of groeit de tegenstand en krijgen we een nieuwe lente? Een steeds groter deel van het volk is immers in beweging tegen de plannen van het Trio Rutte? Vorige week constateerden we al dat er vanaf december 2010 steeds meer volk de straat op gaat. Met de laatste acties in februari is de onrust in de samenleving toegenomen van gemiddeld 7 tot 8,5 acties per maand. Het grootste deel betreft de bezuinigingsplannen van Rutte (zie dit overzicht – exceldocument!).

Als die beweging nog verder toeneemt en men de stembus serieus neemt als middel om veranderingen te bewerkstellingen, dan zou de rechtsliberale revolutie wel eens een kort leven beschoren kunnen zijn.

Geef een reactie

Old boys in Eerste Kamer.

Old boys Wie zit er in een bestuur? Onder de lezers zitten vast mensen die voorzitter zijn van een sportclub of secretaris van een harmonievereniging. Zijn er onder hen die beide functies combineren? Dat kan dan handig zijn als de sportclub de competitie wint, een rondje door het dorp moet maken en op het plein verwelkomd moet worden met wat live muziek.

Wie wil er eigenlijk in een of ander bestuur zitten? Zijn er genoeg vrijwilligers om alle bestuursfuncties te vervullen? Geen idee. Maar ik vermoed dat op professioneel niveau er een ernstig tekort aan bestuursleden is. Heb je een vacature dan ligt het voor de hand als je iemand met bestuurservaring tegenkomt en die nog een gaatje vrij heeft zijn zij of haar agenda.
En zo gaat dat ook. Er is een groep mensen die van besturen hun dagelijks werk maken. In de commerciële sector bij tal van bedrijven, in de non-profit sector bij zorg-, onderwijs-, of belangenverenigingen. Om maar een deel te noemen.

Een bestuur komt niet dagelijks bij elkaar. Misschien ook niet wekelijks. Maar je mag er vanuit gaan dat de meeste besturen minstens maandelijks bij elkaar komen. Blijven er dus zo’n dag of 22 over voor de liefhebbers die dagelijks willen besturen. In de weekends wordt er niet bestuurd, natuurlijk. Dan is het toch niet gek dat iemand 22 bestuursfuncties heeft?
En zijn de vergoedingen een beetje redelijk, haal je er een even redelijk inkomen uit. Je kan wel gewoon werk doen, maar waar zouden we zonder bestuurders zijn?

Wie zijn er dol op besturen? Politici. Zelfs naast hun werk als volksvertegenwoordiger, hebben ze verschillende bestuursfuncties. Het volk vertegenwoordig je ook niet iedere dag, zeker de Eerste Kamerleden niet. Dus waarom het volk niet gediend door die broodnodige bestuursfuncties te vervullen? Hulde voor de betrokkenheid bij de samenleving, zou je zeggen.

Alles goed en wel, zegt de SP, maar het moet niet te gek worden. Ruim een jaar geleden nam de Tweede kamer een amendement van de SP aan, om het aantal nevenfuncties, dat een Kamerlid er op na mag houden, te beperken. Deels om belangenverstrengelingen te voorkomen, deels om te bevorderen dat bestuursleden en commissarissen hun werk goed kunnen doen. Een bestuurder met een overvolle agenda, kan bij een bedrijf of een organisatie wel eens iets over het hoofd zien. Gaat het dan fout, is hij of zij wel verantwoordelijk.
Bovendien, als al die bestuursfuncties maar door een beperkte groep mensen wordt bezet, krijg je concentratie van invloed en macht. En naar bijverschijnsel van het ‘old boys’ netwerk.

De SP ging de nevenfuncties van de Eerste Kamerleden na en kwam met een fraai overzicht (pdf!). Zes Eerste Kamerleden zitten aan het maximum aantal (neven)functies of gaan daar overheen. “Dat is 8 procent van alle senatoren; niet een te verwaarlozen percentage”, stelt de SP.
Die zes mogen er dus geen nieuwe functies meer bij aannemen, sommigen zullen zelf enkele functies moeten inleveren. Komen daardoor bedrijven of organisaties in problemen? Nee, stelt de SP, “van een ‘kaalslag’ absoluut geen sprake. Negenenzestig van de vijfenzeventig Eerste Kamerleden illustreren dit”.

Natuurlijk mag ook een parlementslid naast zij of haar werk een bestuursfunctie hebben. Elke andere ‘hardwerkende burger’ mag dat ook. Maar ik ben het eens met de SP dat de vrije tijd niet overladen moet zijn met nevenfuncties. Als ik, naast het bloggen, ook nog een stuk of tien bestuursvergaderingen moet afwerken, ben ik bang dat ik elke dag als een dweil op mijn werk arriveer.
En we moeten ook eens af van het begrip nevenfuncties. In sommige culturen is het heel gewoon de neven in de familie aan baantjes te helpen. Dat is helaas ook vaak de gewoonte in landen, die bekend staan om corruptie. Waarom wordt dat door velen veroordeeld, terwijl we hier precies dezelfde gang van zaken kennen. Het mag dan niet direct om familieleden gaan, maar ik denk dat de ‘old boys’ wel heel familiair met elkaar omgaan.

Geef een reactie

Blog- en twitterrolls Libië

Even kort, laatste nieuws rond Libië.
De blog- en twitterrust is nu wel definitief voorbij. Steeds meer Nederlandse bloggers en twitteraars weten kanalen te vinden om berichten uit of over Libië te vinden. Blijkbaar hebben oproepen op twitter en hier om niet alleen het nieuws te volgen maar ook enige actie te ondernemen succes.

Het verzoek om je politieke contacten te mailen of te bellen en om verdere acties te vragen, resulteert er in ieder geval in dat GroenLinks en de PvdA de minister van BuZa, Rosenthal, vandaag in de Kamer willen hebben Ze willen vragen stellen over zijn uitspraken welke prioriteiten er nu gelden.
Daarmee zijn we er nog niet. Ik roep iedereen opnieuw op hun politieke contacten te benaderen en het kabinet te vragen om medische hulp te bieden en mee te werken aan hulp bij de opvang van vluchtelingen. De buurlanden Tunesië en Egypte krijgen te maken met vluchtelingen uit Libië, nu het regime van Gadaffi doorgaat met het verwoesten van de burgers en het land zelf.

De roep om aandacht resulteert in steeds meer live-blogs op diverse media. Niet alleen bij de NOS en het NRC, nu ook bij regionale media als BN/Destem, de Stentor, en de Gelderlander.
De NOS heeft op hun website nu ook links gezet naar bronnen die de laatste dagen door en aantal bloggers (deze en Sargasso bijvoorbeeld) worden gebruikt.
Een oproep aan RTL4 en de NOS om de reguliere uitzendingen te onderbreken voor de actualiteit in Libië is tot nu toe onbeantwoord gebleven. Dus ook hier: mail of bel naar die omroepen en verzoek ze om net zulke actuele aandacht als gebruikelijk is bij andere rampen. Op hun websites kun je via de contact-link je verzoeken insturen.

Kortom: wie nog geen acties heeft ondernomen, hier tips om, vrij makkelijk,iets te doen om ook maar enige steun te bieden aan de bevolking, die om vrijheid vragen, maar bombardementen en kogels op hen afkrijgen.
1.Volg het nieuws via de diverse bronnen. Het is al eerder gezegd: grote aandacht ontgaat de mensen zelf niet en betekent morele steun. Daarnaast betekent grote aandacht ook dat regeringen tot actie over zullen gaan. Het Libische regime heeft alle communicatieverkeer plat gelegd, zoveel vrezen zij wel van aandacht. Over heel de wereld vinden demonstraties plaats bij Libische ambassades. Vandaag komen allerlei organisaties in spoedberaad bij elkaar. De Arabische Liga, de VN Veiligheidsraad en zoals gezegd: de Tweede Kamer.
2. Blog en twitter over nieuws dat je overal vindt. Kom je bronnen tegen die nog niet bekend waren, maar wel goed informatie bieden, geef het dan door. Retweet berichten met actueel nieuws en oproepen tot acties.
3. Neem op de een of andere manier contact op met je politieke contacten en vraag om het opzetten van medische hulp, voedselhulp en het ondersteunen van hulp aan vluchtelingen in de regio. Hoe meer mensen daar om vragen, hoe eerder men bereid is daar op in te gaan. Aarzel niet, maar doe het.
4. Mail naar de omroepen en verzoek ze tussen de reguliere uitzendingen, plaats te maken voor actuele berichtgeving

Tot slot hier een rijtje links naar diverse bronnen. De meest bekende (o.a.Al Jazeera) laat ik achterwege.
Twitteraccounts:
Habiba Hamid
AliTweel
Mustafah Oukbih (NOS-correspondent)
Sultan Al Qassemi

Verder:
De Open draad van Sargasso.
En natuurlijk de live blogs en streams van de reguliere media.

Geef een reactie

Olie op het vuur?

Libie Werknemers op het olieveld in Nafoora (Libië) zijn in staking. Daar komt voorlopig geen olie mee vandaan. Eén van de berichten op de zender Al Jazeera, over het uitermate onrustige Libië.
Gisteren leek het er even op of het regime van Kadhaffi (Gadaffi genoemd in de berichten uit die omgeving) zijn laatste uren beleefde. Een toespraak van een van zijn zonen, Saif, op een Arabische zender maakte duidelijk dat de Gadafficlan zich niet gewonnen wenst te geven.

Misschien verveelt het je als ik er over doorga of boeit het je helemaal niet. Dat behoort natuurlijk tot de vrijheden die wij hier kennen. Collegablogger Berend Quest hield gisteren een twitterenquête en vroeg wat lezers onder vrijheid verstaan. Zou je nu zo’n enquête in de landen in Afrika, Midden-Oosten en Azië houden durf ik te wedden dat er heel andere antwoorden uitkomen. Eén van die antwoorden is, dat men verveelt is geraakt van langdurige en dictatoriale regimes. Wat veel mensen nu boeit is een verandering van bestuur en staatsinrichting.

Blijkbaar kan een verandering in Libië niet door netjes naar de stembus te gaan. Volgens laatste twitterberichten worden in de hoofdstad Tripoli nu overheidsgebouwen en politiebureau’s in de fik gestoken. Dat had misschien niet zover gekomen, als Gadaffi even rustig had gereageerd als de overheid in Marokko. Of even snel veranderingen had aangekondigd als de regeringen in Tunesië en Jordanië. In Libië worden echter huurlingen ingezet om met scherp te schieten op de lokale bevolking. Er zijn al meer dan 330 doden gevallen.

Ondertussen is de hele regio in beweging. In zeker 14 landen vinden demonstraties plaats. Wat in Tunesië begon alk de jasmijnrevolutie, spreidt zich als een olievlek uit en inspireert zelfs tot ver daarbuiten. In China zijn eerste pogingen tot demonstraties verijdeld door de regering. Wat heeft dat allemaal met ons te maken?

Meer dan we misschien beseffen. De onrust in olierijke landen als Libië, Koeweit, Iran, Irak en Algerije kan gevolgen hebben voor onze economie. Als de stabiliteit in al die landen lang onzeker blijft, kan het vluchtelingenstormen op gang brengen (zie Tunesië) of op zijn minst een toename aan politieke vluchtelingen veroorzaken. Alleen die twee zaken al, kunnen er toe leiden dat ook wij voor nieuwe keuzes komen te staan.
Het gaat in die landen niet alleen om grotere vrijheid, het gaat ook om armoede. Het is niet voor iets dat de eerste toezeggingen die de regimes doen, verbetering van lonen en prijzen betreffen. Armoede is al eeuwen de bron voor onrust over heel de wereld. Onrust die er herhaaldelijk toe heeft geleid dat de V.S. en Europa gemotiveerd waren met economische en militaire middelen in te grijpen.

Het is voor iedereen, denk ik, begrijpelijk dat de bevolking dat soort onrust een keertje zat is. En wij? Moeten wij herhaaldelijk verdeeld raken als er weer eens over een missie, die rust en democratie moet helpen bewerkstellingen, gediscussieerd moet worden? Moeten we ook even verdeeld raken als er over immigratiestromen gepraat moet worden?
Of worden we onze eigen onrust ook een keertje zat? In dat geval is steun aan de protesterende mensen zeker op zijn plaats.

Het is moeilijk te bepalen wat voor steun dat moet zijn. Het minste is actief in de sociale media de berichten volgen en er over communiceren. Dat wordt in die landen zeker opgemerkt. Actievoerders zoeken wegen hun kanalen open te houden, de regimes proberen dat te verstoren of af te sluiten.
Verder kun je de jou bekende politici mailen en ze vragen hun acties te ondernemen. Veroordelingen van het geweld, sancties tegen de regimes die er op los knallen, het opzetten van hulp om ziekenhuizen te bevoorraden en het onmiddellijk stopzetten van elke wapenleverantie.

Wie meer ideeën heeft, mag het hier melden. Ondertussen kun je op Sargasso deze open draad volgen. Of volg zelf Al Jazeera en Libische twitteraars als ShababLiya en SultanAlQassemi. Wie de meest betrouwbare bronnen weet te vinden, mag dat ook hier melden.

Zouden we met elke vorm van aandacht of steun olie op het vuur gooien of is nu niets doen ook een keuze?

Geef een reactie