Voor- en nadelen van een echte boodschap

Voor- en nadelen van een echte boodschapDe majesteitelijke boodschappen zijn, vooral met kerst, niet voor iedereen goed te doorgronden. Geen nieuws. De moeder van het huidige staatshoofd hield het volk ooit voor: “Het is moeilijk iets te zeggen wat iedereen aanspreekt”. Daar zal het onbegrip wel aan liggen.

Nu is de kerstboodschap dus, dat we de pc wat meer alleen moeten laten. Majesteit gelooft niet zo in een heilzame werking van online sociabiliteit. Nee, hup, de deur uit en ontmoet elkaar in real life.
Nou, dat was deze kerst, niet tegen dovemansoren gezegd.

Eerste kerstdag slaat een acteur zijn vrouw in elkaar. Dat valt niet te vergelijken bij de dode en gewonden die vielen naar aanleiding van een woordenwisseling in Albina (Suriname). Het feest gaat ook op 2e kerstdag vrolijk verder en resulteert in zes doden in de Gazastrook.
Vergeef me dat ik u niet meer aanbiedt.

Natuurlijk is dat niet de bedoeling van Majesteit’s boodschap. Maar soms zou je willen dat elke wereldburger een pc bezit en zich alleen het eigen hoofd nog breekt, over muisklikken en neerladingen.
Virtuele boodschappen lijken mij toch voordeliger.

(Meer majestueuze boodschappen waren gisteren hier te lezen).

Geef een reactie

Kerstboodschappen

Kerstboodschappen “Je spreekt elkaar zonder gesprek, je kijkt naar elkaar zonder de ander te zien. Mensencommuniceren met elkaar via snelle, korte boodschapjes. Een dialoog wordt mogelijk als allen daadwerkelijk bereid zijn ook eigen zekerheden in de discussie te betrekken. Hoewel het niet altijd gemakkelijk is, kan weerstand toch overwonnen worden door toenadering te zoeken tot mensen uit andere tradities en overtuigingen. Dat vergt een instelling van luisteren en leren. De grondslag ligt in de oude wijsheid: 'Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook een ander niet'.

“Het moeilijk is om iets te zeggen wat iedereen aanspreekt. Het is een tijd van vraagtekens. Alles wordt op de korrel genomen, bekritiseerd, ontleed. En juist in deze tijd zal een weerstandsvlak ontstaan van dit licht, waartegen iedere duisternis opgolft, om in dit weerstandsvlak te worden opgenomen, en zo zullen de tijden worden bestendigd in dit licht”.

“Voor Mij is het heden een reden voor grote dankbaarheid, Mij op dit ogenblik door de radio met U allen verbonden te weten en daardoor zovele landgenoten te kunnen toespreken. Het is als scheidde ons geen afstand, als toefden wij in elkaars tegenwoordigheid.Spoedt u allen, zoals gij zijt, met uw zorgen en lasten naar het Kindeke in Bethlehem in ootmoed en overgave”.

2009: Ootmoed en overgave.

Refrein:
Een iPhone voor Jantje
een Notebook voor Piet
een zeilboot voor Antje
een piercing voor Griet
voor pa een e-reader
ze krijgen het prompt
als de kerstman weer eens komt

En heeft na een dag vol van inkopen doen
het geld z'n bestemming gevonden
zijn vader en kinderen ten zeerste voldaan
dan roept moeder steeds opgewonden
de een die kreeg dit en de ander weer dat
maar ik had graag even vakantie gehad

Refrein…..

Geef een reactie

Update Blogpareltje van het Jaar

Update Blogpareltje van het Jaar In de drukke dagen voor kerst hebben al veel mensen parels gevonden. Bij de Bijenkorf of de Hema. Ze liggen vast, nog vrolijk ingepakt, al onder de kerstboom.
In al die drukte is er tot nu toe weinig tijd het Blogpareltje (voor de zwijnen) van het Jaar 2009 in te zenden.

De pareloogst tot op dit moment: drie weblogs genomineerd (met 6 artikeltjes) en één reacteur. Lees de reacties bij Blogpareltje (voor de zwijnen) van het Jaar 2009 en klik de links, zodat u zich al een kunt vormen op wel pareltje u straks wil stemmen.

Eén van de inzenders wees er op dat het idee van het Blopareltje niet bijster origineel is. Inzendster houdt er zelf een hele verzameling van quotes op na, afkomstig van andere weblogs.
Dus ja, parels verzamelen is geen nieuw idee. Zo heeft Komma Punt Log ook zo’n verzameling, alleen heet het daar de schaduwcollectie.

Op zich leuk en hele eer door andere webloggers geciteerd en verzameld te worden. Mij gaat het er echter niet om een schitterende verzameling te conserveren, maar een concrete hulde te brengen aan diegenen, die het lezen van weblogs zo nu en dan meer dan de moeite waard maken.

Dat wordt overigens heel verschillend gewaardeerd. Ik had zelf een nominatie op het oog, omdat de auteur mij vaak liet lachen en regelmatig daarmee ook tot overpeinzingen dwong. Die auteur werd door een bezoeker gewezen op deze “pareltjes-award” en gaf te kennen de hoofdprijs niet meer voorstelde dat een vlekje op zijn achterwerk.
Die nominatie moet ik nog eens ernstig heroverwegen.

Verder hebben diverse weblogs er een artikeltje aan gewijd of een link geplaatst en is het zelfs getwitterd. Waarvoor dank aan GeenCommentaar, Stroomopwaarts, RobHamilton en Sargasso.
Nu de kerstinkopen bijna zijn gedaan, stromen de inzendingen hopelijk binnen. U heeft nog tot en met 27 december, 24:00 uur de tijd.
Nagekomen update: In verband met ieders kerstdrukte is nomineren nog mogelijk tot maandag 28 december, 24.00 u.!

Geef een reactie

Verkiezingscampagne

Verkiezingscampagne Voor het kabinet in 2007 van start ging, hadden sceptici twijfel of deze coalitie wel de ideale mix zou zijn. Ze leken gelijk te krijgen. Vorig jaar zijn hier de onderlinge aanvaringen in de coalitie op een rij gezet. U kon toen hier bepalen wat het belangrijkste binnenbrandje van 2008 was.

De rook was nog niet opgetrokken of er konden al weer onenigheden aan toegevoegd worden en ook in 2009 leken de coalitiegenoten vuur te spuwen naar elkander. Wat een spannende vertoning was, omdat de premier en zijn sociaaldemocratische secondant nogal eens overhoop lagen.
De heren Bos en Balkenende kunnen er maar geen genoeg van krijgen. Alweer openbare onmin over gevolgen van de kredietcrisis, ofwel hoe wordt er bezuinigd.

Nadere analyse doet vermoeden dat het allemaal slechts spel is. Bij de formatie van het kabinet zij wellicht wat dingetjes afgesproken die niet in het regeerakkoord zijn verschenen. Toen Herman Wijffels samen met de heren tafels liep te sjouwen, moeten alle partijen wel gedacht hebben: dit wordt helemaal niks, maar hoe stap ik hier in en behoud ik mijn toch mijn goede gezicht?

Balkenende: “Zeg Wouter, ik vind alles best, maar laten we afspreken dat we niet aan een crisis ten onder gaan”.
Bos: “Crisis? Wat bedoel je? Komt er een crisis aan? Wat voor crisis?”
Balkenende: “Huh? Een kabinetscrisis natuurlijk”.
Bos: “Hm, ja, dat zou voor ons allebei vervelende gevolgen kunnen hebben”.

Balkenende: “Juist. Luister, ik heb een ideetje….”
Bos: “Ja dat heb ik ook wel”.
Balkenende: “Dat bedoel ik. Hoe houden we onze ideologische ideetjes een beetje overeind, zonder dat het onze baantjes gaat kosten?”
Bos: “ Tja, daar breek ik me nou al weken de kop over”.

Balkenende: “Als we het nou eens zo aanpakken….”
Bos (hoort het even aan): “Jee JP! Geinig idee. Maar eh… wat zit er voor mijn in?”
Balkenende: “Nou, dan kunnen met deze coalitie misschien wel een tweede termijn halen”.
Bos: “Maar jij wilde hier toch je laatste rit van maken?”

Balkenende: “Jawel. Dus dan kan jij….”
Bos: “Joepie!”

En de rest is dus geschiedenis geworden. Continu dingen roepen die het best bij het eigen ideologische smoel passen. Zogenaamd boos worden. Ondertussen fijn zaken met elkaar blijven doen. Omdat heren niet met regeren bezig zijn, maar op verkiezingscampagne?
Bos zei vorige week in Vrij Nederland: “Ik ga de tegenstellingen opzoeken met de coalitiepartners. In campagnetijd heb ik meer vrijheid. Dan verdedig ik niet noodzakelijk meer het kabinetsbeleid“.

Balkenende zegt nu, over het PvdA-idee de hoogste inkomens zwaarder te belasten: “Daar kun je ideologisch over denken, maar (….)”. Geheel conform de CDA-ideologie. Die pas je aan als het je zo uitkomt. Dat de achterban ook zo gewend en die moeten in maart ook naar de stembus.

Die zogenaamde binnenbrandjes, die voortdurende conflicten, zouden die tot de ongeschreven strategie van dit kabinet behoren? De zevende pijler van het regeerakkoord?

Geef een reactie

Code Sneeuwjacht

Pieter Bruegel de Oude - 1565 In de tijd van Pieter Bruegel de Oude hadden jagers in de winter meer last van sneeuw, dan van weidelijkheid. Ik geloof, dat ik voor de allerjongsten onder ons, dat even moet uitleggen. Die kennen de winters van 1565 natuurlijk niet. De allerjongsten zijn vooral bezig met hedendaagse zorgen. Zo liggen alweer wat kinderen angstig wakker en vragen zich af of hun marmot met kerst op tafel zal komen.

Die kans is eens stuk groter geworden nu het land wordt geteisterd door een winter, waar de meeste ouderen hun neus voor ophalen. Aan alle ongemakken van de laatste dagen, kunnen we ook de zorgen om het kerstmenu toevoegen.
Er mag tot kerst niet meer op wild worden gejaagd, lezen we bij de NOS. Geen reerug, geen fazant. De huiskonijnen en marmotten vervloeken de gedragscode van de KNVJ (Koninklijke Nederlandse Jacht Vereniging), die de jacht verbied als het land dik besneeuwd is.

In een persbericht van de KNVJ staat dat het slechts een advies is. Een advies “vooral gebaseerd op de huidige sneeuwbedekking en de sneeuwverwachting op korte termijn, en betreft de gebieden waar een fors pak sneeuw ligt”. Maar, meldt de KNVJ, “in de winter is de jacht sowieso al aan strenge regels gebonden. Zo mag er in de buurt van wakken in het ijs niet worden gejaagd. Daarnaast gelden voor jagers fatsoensregels met het oog op dierenwelzijn, het zogeheten weidelijk jagen”.

De mensen die het niet zo op jagers hebben, zullen misschien denken dat de maatregel pure imagobuilding is. Zijn de jagers bang dat burgers, op hun winterse wandelingen, gaan mekkeren over de rode bloedsporen in de maagdelijke sneeuw?
Volgens de jagers zelf is dat niet de reden de jacht te staken. Het heeft met die weidelijkheid te maken.

Weidelijkheid was tot jaren terug een ongeschreven code, “vooral van belang is de houding ten opzichte van het wild en het welzijn der dieren die bejaagd worden. Soms ook in barre winters, bij overstromingen en andere natuurcalamiteiten”. Aldus een jager op dejachthut.eu.
Het houdt in dat bij streng winters weer de beesten met rust worden gelaten, omdat ze een iets te makkelijke prooi zijn. Ze moeten zich rot zoeken naar voedsel en vergeten dan natuurlijk de jager in het oog te houden. Da’s een onsportieve situatie.

Jagers moeten nu vooral de rillende dieren helpen. Mooi toch? Dat zullen tegenstanders van de jacht met een korrel zout nemen. Vijf jaar geleden openden ze zelf de jacht. Op ongewenste praktijken op het jachtveld. Krista van Velzen (SP) en Marianne Thieme (PvdD) openden een website die illegale jachthutten in kaart ging brengen.
De website jachthut.nl licht ons voor: “Veel van die jachthutten zijn niet zichtbaar voor het publiek omdat ze verscholen zijn achter bordjes streng verboden toegang, rustgebied voor het wild“. Dat is volgens de website niet waar. Het zou eerder gaan om “de laatste rustplaatsen voor in het wild levende dieren”, die er heen worden gelokt met voedsel en lekkere plantjes. Natuurlijk worden ze dan neergeknald, als ze zich aan het lokvoer tegoed doen.

Da’s ook niet zo sportief. De gedragscode van de jagers lijkt dan ook wat hypocriet. In de winter zijn de dieren toch al een makkelijke prooi. Zelfs als er geen sneeuw ligt, is voedsel schaars en zijn ze goed zichtbaar tussen de kale bomen. Waarom dan de jacht stilleggen als bos en weide ineens wit zijn? Men kan dan ook geblinddoekt en uitgerust met pijl en boog ter jacht gaan?

Komt uw kerstmenu nu in gevaar door de weidelijkse gedragscode?

Geef een reactie

Blogpareltje van het jaar

Blogpareltje van het jaar “We hebben weinig nieuwe pareltjes gezien”, sprak een jurylid bij de uitreiking van één van de Dutch Bloggies. Nu is een blog volplempen en in aanmerking komen voor een Dutch Bloggie al een hele kunst, ik kan me ook voorstellen dat zo’n jury niet meer weet waar ze het zoeken moet in Neerlands totale blogosfeer.

Moet je alle, echt alle blogs, doorspitten en dan de parels door de zwijnen niet meer ziet? En natuurlijk beoordeelt de Dutch Bloggies-jury de hele content van een blog. Daar is die Bloggies-award ook voor. Toch trok, heel even, een van mijn wenkbrauwen richting hogere sferen, toen dat woord “pareltjes” viel.
Grote awards zijn altijd mooi. Een beloning voor al dat harde blogwerk. Maar er valt ook zoveel buiten de prijzen. Dat zijn de pareltjes, die af en toe blogs doen schitteren. Voor die pareltjes lanceer ik bij deze het


Blogpareltje (voor de zwijnen) van het Jaar 2009.


Om welke pareltjes gaat het?
Het gaat om artikeltjes of reacties waarbij je eerst moet lachen (of op zijn minst een glimlach trekt), maar waarna je toch aan het denken wordt gezet.
Die formulering komt u bekend voor? Klopt, want die is gejat van de IG Nobelprijzen. Een parodie op de echte Nobelprijs. Dat “eerst lachen, dan doordenken” overkomt me vaak genoeg bij het lezen van ander blogs. Soms bij een heel artikel, soms bij een enkele schitterende zin. Maar ook bij een enkele reactie of een goed geplaatste opmerking daarin.

Kunnen die pareltjes een prijs krijgen?
Jazeker. En deze keer een echte prijs. Geen kunstwerkje of een fraaie oorkonde, maar een heuse geldprijs of ander materieel gewin. Wat dan? Dat leest u verderop.
Er zijn twee categorieën waar wat te halen valt. Om te beginnen de weblogs zelf. Het maakt niet uit of het opinieblogs, wetenschapsblogs, literaire blogs of persoonlijke blogs zijn. Elk blog is goed, mits die langer dan drie jaar draait en frequent publiceert (zie De Criteria verderop in dit stuk).

De tweede categorie: de reakteurs, of reaguurders zoals ze nog steeds worden genoemd. Het leger lezers dat de moeite neemt de blogs te bezoeken en hun commentaar er op te geven. Ook hier gaat het om frequentie, ofwel “de vaste lezer”. De bezoekers die de blogs levendig houden en soms een parelende kwinkslag achterlaten.

Hoe komen we aan die parels?
Met uw aller hulp. Redacteuren van blogs, bezoekers van blogs, allen kunnen pareltjes nomineren. Schroom niet ook aan uzelf te denken. U heeft er hard genoeg voor gewerkt.
U diept ze uit uw herinnering op en stuurt ze deze kant op. Laat ze achter in de reacties of mail ze naar postmaster@peterspagina.nl Tot en met 3e kerstdag (27 december) kunt u inzenden. Alles wat na 24.00 uur op die dag binnenkomt, wordt niet meer verwerkt.

Hoe krijgen die parels dan die prijs?
Uit alle inzendingen selecteer ik, met behulp van wat “mensen achter de schermen”, de beste tien, die het meest voldoen aan….

De Criteria.
In de categorie weblogs:
1. Het moet een artikel (of alinea, of zinsnede daaruit) zijn, die je eerst tot (glim)lachen bracht en ook tot doordenken.
2. Het moet om weblogs gaan die niet enkel en alleen louter humor of parodie bieden (De Speld valt hier dus buiten).
3. De weblogs worden ook niet gesteund door enige vorm van commercie of media (geen corporate blogs dus of blogs die een uitgeversbedrijf achter zich hebben staan).
4. Er wordt regelmatig gepubliceerd. Minstens twee tot drie keer per week. De eenmens-blogs krijgen wat ruimte. Als die in hun vakanties niet doorbloggen, dan is dat ze vergeven. Voor de groepsblogs wordt dit criterium strenger gehanteerd.
5. Het weblog bestaat drie jaar of langer. Drie jaar lijkt de gemiddelde levensduur van veel blogs. Veel weblogs houden het niet langer vol. De prijs is ook voor de volharding.

In de categorie reakteurs:
1. Ook hier geldt dat de reactie (of alinea of zinsnede daaruit) eerst tot een (glim)lach moet leiden, en dan tot verder nadenken.
2. Het moet om regelmatig reagerende bezoekers gaan.
3. Het zijn bezoekers van de weblogs die onder de hierboven genoemde criteria onder punt 3 en 4 vallen.

Dit zijn de verplichte criteria. Voor beide categorieën zal ook gekeken worden naar:
1. Is de inzending mooi geformuleerd, of kernachtig is geschreven?
2. U heeft het pareltje wel eens doorgegeven aan anderen, in gesprekken op of buiten de blogs.
3. U denkt er nog wel eens aan terug en verwijst er dan naar in een comment of een andere conversatie.
Deze twee laatste punten kan ik natuurlijk niet controleren. Vermeld het bij uw inzending en ik ga van uw goeder trouw uit.

De tien geselecteerde nominaties in elke categorie worden hier op 29 december bekend gemaakt. Dan kunt u allen aan het stemmen slaan. De stemronde duurt tot en met 1 januari. De uitslag volgt op 3 januari.

En wat zijn dan die prijzen?
In de categorie Weblogs:
1e prijs: € 250, – Een bedrag waarmee de weblogredakties toch mooi hun vaste lasten kunnen compenseren. Lijkt mij ook een eervolle beloning.
2e prijs: Een etentje met de redaktie van dit weblog. Ik wil wel eens een bourgondische uitwisseling van bloggedachten met de winnaar.
3e prijs: Een kadobon van € 50,-

In de categorie reacties:
1e prijs: Een boekenbon van € 50, – De te lauweren reacteur krijgt zo de mogelijkheid meer inspiratie op te doen.
2e prijs: Een koffie- met-taart in enig horeca etablissement. Ik wil het gezicht wel eens zien van een prijswinnende reacteur.
3e prijs: Een kadobon van € 25.-

Uw inzending dient voorzien te zijn van de naam van het weblog (liefst met link naar url), de naam van de auteur en de datum waarop uw nominatie is gepubliceerd. Graag een link naar het artikel zelf erbij.
Voor de te nomineren reakteurs geldt: op welk weblog, bij welk artikel (link erbij!) en de parel geciteerd in uw inzending.
Inzendingen die onvolledig of niet na te trekken zijn, worden niet verwerkt.

Tot slot: het gaat natuurlijk alleen om weblog-artikelen of reakties die in 2009 zijn verschenen!
Ik zou zeggen: hoort, zegt het voort en kom maar op met uw nominaties! (Update: 1 dag extra voor inzendingen! In verband met een ieders kerstdrukte is nomineren mogelijk tot maandag 28 december, 24.00 u.).

Zie ook de Update van 24 december.

Update 29 december 09: De kadindaten zijn bekend. Het stemmen kan beginnen.
Stem hier op weblogartikeltjes en stem daar op reacteurs.

Geef een reactie

Winter flamingo's

Winter flamingo's De creativiteit groeit en bloeit als de winterse natuur toeslaat. Wat je al niet aan kunstzinnigs in de sneeuw aantreft. Figuren en teksten, met de vinger aangebracht op ondergesneeuwde auto’s. Veel foto’s met bijzondere sneeuwtaferelen. Ook van grappige of opvallende sneeuwsculpturen.

Allemaal kunst. Bij het naspeuren naar bijzonder nieuws, kwam ik ook een fraai staaltje echte natuur tegen. Het persbureau Ameland meldt, compleet met foto erbij, dat er vijf flamingo’s zijn gespot op het droogvallende wad bij de Ballumer Bocht. De vogels kwamen even een hapje eten.
(Hier de drie foto's van het vijftal, gemaakt door Jan van Os, gepubliceerd op Waldnet.nl. De website van Jan van Os is onbereikbaar, wegens de grote belangstelling).

Onwillekeurig vraag je je toch af of hier een gevolg van de klimaatverandering is waargenomen. Maar het schijnt volkomen normaal te zijn dat flamingo’s in winters landschap voorkomen.
De laatste dagen is het hier in de witte tuin, ook een komen en gaan van allerlei vogels. Maar allemaal van de bekende soorten. Nog geen flamingo gezien.

Iemand nog onverwacht beestenspul in de sneeuw of op het ijs gezien?

Geef een reactie

Bouwval

Bouwval Van de vijftig grootste bouwers kukelen er volgend jaar zeker vijf om. Volgens bouwexpert Edmond Verstraete, in het brancheblad Cobouw. Een opmerking die past in het crisisgeklaag in de bouwsector. Staat de bouw op instorten?

Uit eigen ervaring zou ik zeggen: ja. Van de vier kleine bouwbedrijven die de laatste 15 jaar bij mij wat klussen mochten doen, zijn er inmiddels drie failliet. Zouden nu ook de grote jongens aan de beurt zijn?
In de Cobouw Top 50, van 2006 tot 2008, staan wat rode cijfers, maar het valt eigenlijk reuze mee. Van de 50 bedrijven met de hoogste bedrijfsopbrengsten, laat 62% een continu stijgende lijn zien. Acht bedrijven (16%) veerden in 2008 weer wat overeind, na een daling in 2007.
Negen andere bedrijven keken echter voor het eerst in 2008 tegen een dalende opbrengst aan.

Die zullen dus wat tobberig tegen de komende jaren aankijken. De 5 bedrijven(10%) die in een continu dalende lijn zitten, krijgen er misschien een collega bij. Eén bouwer wist in 2007 te herstellen, maar viel in 2008 zodanig terug, dat de opbrengst zelfs lager was dan in 2006.

In hetzelfde blad wordt de nummer 4 uit de top aan het woord gelaten. Zonder een expliciet kijkje in de bouwkeuken te geven, stelt Ten Brinke Holding uit Varsseveld ferm: Niet zeuren, maar bouwen. Maar dat is makkelijk zeggen, als je een steevast netto-marge van 17% weet over te houden.
Laten we eens kijken naar de totale bouwnijverheid. Nijverheid wil immers zeggen: niet zeuren, maar bouwen?

Nou, steeds meer bedrijven willen dat wel. Van 2006 tot 2009 is het aantal bouwbedrijven met 40% toegenomen. De grootste groei zit in de eenmanszaakjes (71%). Echt grote bedrijven komen er niet meer bij. De zzp’er is dus flink aan de slag. Het bewijs kun je elke dag zien op bouwplaatsen waar nog wel wordt gewerkt. Er staat vaak een hele rits busjes met verschillende namen er op.

Maar naast groei kenmerkt de bouw zich ook door ene faillissement na het andere. Eind vorig jaar voorspelde een deskundige dat het aantal faillissementen dit jaar in de bouw 30 tot 40 procent hoger zal liggen dan in 2008.
Dat blijkt kletskoek. Het zal rond de 14% liggen. Zuur voor de 716 bedrijven, die hun gereedschapkist kunnen opbergen. Maar het is zeker geen bijzonder en specifiek aan de crisis gerelateerd verschijnsel. De laatste 10 jaar blijft het gemiddelde aantal faillissementen continu rond de 718 per jaar schommelen. Alleen tussen 2003 en 2005 lag het gemiddelde failliet met 890 veel hoger. Faillissementen blijken in ieder geval een vast onderdeel van de bedrijfscultuur in de bouwsector.

Wat wel zorgen baart is de omzet. Na een stijging tussen 2006 en 2008, is er in 2009 ineens een daling. De indexcijfers kelderen van 131 in 2008, naar 111 in 2009. Ter vergelijk het gemiddelde indexcijfer van de laatste vijf haar stond op 134.
Enige negatieve invloed komt misschien van een fikse daling in het aantal verstrekte bouwvergunningen. Maar het verklaart niet al het geklaag, want sinds 1993 is er een gestage daling van verstrekte bouwvergunningen. In acht van die jaren was er een daling, in zeven jaren een stijging, die overingens altijd achter liep ten opzichte van de dalingen aan verstrekte bouwvergunningen. Eén van de redenen waarom er nog steeds een woningtekort is.

Minder bouwvergunningen en minder omzet voor de bouwbedrijven, het hangt ongetwijfeld met elkaar samen. Los je dat op door niet te zeuren, maar te bouwen? De economie trekt weer aan, dus de bouw zou meer opdrachten kunnen krijgen.
Of laten we de bouwers nog drie jaar lang in de kou staan? Men verwacht pas weer in 2011 goede zaken te kunnen doen. Banken, woningcorporaties en overheden moeten dan wel minder angstig worden. Dat geldt ook voor de consument, die grote uitgaven even uitstelt. Wordt het tijd om die dakkapel nu wel te laten maken?

Het (bouw)valt wel mee. De bouwvallige gesomberheid komt vooral uit de glazen bol.
De prognoses lijken treuriger te zijn dan de realiteit. Terwijl het CBS, na een neergang tussen 2002 en 2004, de laatste 4 jaar een mooie stijging van de gerealiseerde bouwproductie laat zien, blijven ramingen van CPB, TNO en EIB ver achter op die realiteit. Opvallend is dat het CPB en TNO optimistischer in de bouwput kijken, dan het EIB (Economisch Instituut Bouwnijverheid). Die voorspelt een verdere daling en verwacht pas herstel in 2014.
De bouwers krijgen, onnodig, een vorstverlet van jaren aangesmeerd.

Opm: Alle hierboven genoemde cijfers, zijn samengevat in deze excelsheet, alwaar je ook kan doorlinken naar de gebruikte bronnen (Cobouw, CBS en Bouwend Nederland).

Geef een reactie

Burgers nemen het roer over

Burgers nemen het roer over Quote van de week: “Als we goed opletten kunnen we zien dat om ons heen de overheid fundamenteel van karakter verandert”.
(Staatssecretaris Bijleveld op het festival ‘In actie met de burgers’).

Symboliek is het kabinet niet vreemd. Waar kun je beter praten over burgerparticipatie dan in Burgers’ Zoo? Ofwel: laat je het aan de burgers over dan wordt het een beestenboel.
Dat is niet de bedoeling. Staatssecretaris Bijleveld complimenteerde gemeenten en burgers met de vorderingen op het gebied van burgerparticipatie. Meedenkende, initiatiefrijke burgers moeten meer ruimte krijgen. Ongeïnteresseerde, luie burgers moeten gestimuleerd worden actief te worden in het lokale beleid.

Wat bedoelt Bijleveld met die fundamentele verandering van de overheid? “De overheid verandert van bestuursmonopolist in dienstverlener, motivator en facilitator” en “een andere trend die hierbij een rol speelt is dat we in het algemeen steeds meer beslissingen overlaten aan degenen die het onderwerp zijn van de beslissing”. De burgers mogen het bedenken en doen. Van burgerparticipatie tot zelfbestuur?

Het lijkt er serieus van te komen. In haar toespraak tot de festivalgangers herinnerde ze aan het verdrag dat 47 Europese landen vorige maand ondertekenden. Daarin is afgesproken dat “het recht om deel te nemen aan het openbaar bestuur en het recht op informatie van de lokale overheden” een wettelijk voorgeschreven burgerrecht dient te worden.

Aan burgerzelfbestuur zijn we echter nog lang niet toe. Eerst maar eens leren participeren. Zowel de lokale overheden als de burgers moeten nog wat worden opgevoed in burgerparticipatie. Het ministerie van Binnenlandse Zaken gaat samen met de VNG (Vereniging Nederlandse Gemeenten) het programma “In Actie Met Burgers” een sterke impuls geven. Dat gaan “buitengewoon boeiende tijden” worden, beloofde de staatssecretaris.

Tot nu toe is er hier en daar wat geëxperimenteerd (zie de website Actieprogramma Lokaal Bestuur).
Een van de speerpunten is het burgerinitiatief. Dat staat in een aantal gemeenten in de steigers. Positief is dat de voorwaarden tot het indienen van een burgerinitiatief stukken laagdrempeliger zijn dan bij een landelijk initiatief het geval is. In de gemeente Delft kan zelfs een kind van zes een initiatief bedenken. Indienen van het voorstel dient dan wel door burgers van 12 jaar en ouder ondersteund te worden.
In Zoetermeer kan een initiatiefnemer een website ter beschikking krijgen, waar het plan uitgewerkt en gepresenteerd kan worden. Compleet met discussiepagina.

De ervaringen met het burgerinitiatief vallen echter tegen. De website vermeldt slechts 10 initiatieven in de zes genoemde gemeenten. Van skatevoorzieningen tot de aanpak van een verloederend bedrijfspand. Opvallend is dat kinderen en jongeren wel wat in het burgerinitiatief zien en dat in kleinere gemeenten de burgers enthousiaster bezig zijn dan in de grotere.

Maar goed, alle begin is moeilijk. Misschien denkt de burger wel: moeten wij soms het werk overnemen dat de overheid gaat wegbezuinigen? Het kabinet heeft immers de afslanking van de ambtenarij en de inkrimping van gemeentelijke besturen op de agenda staan?
Nou, dat is een goede reden alvast maar te wennen aan burgerparticipatie. Iemand moet tenslotte het werk doen. Dan kun je er maar beter ook zelf over beslissen.

Ik denk niet dat de overheid volledig burgerzelfbestuur als het ultieme doel van de burgerparticipatie programma’s ziet. In de huidige experimenten ligt de uiteindelijke beslissingsbevoegdheid bij de gemeenteraad en B&W. Een burgerinitiatief kan dus ook worden afgewezen, zoals in Eibergen gebeurde toen er om een lage snelheidszone werd gevraagd. De skatebaan kwam er wel.

Maar als Bijleveld voortvarend te werk gaat met het Actieprogramma Lokaal bestuur, krijgen de burgers misschien meer de smaak te pakken. Zeker als ook het burgerbudgetrecht wordt uitgebreid. Tot nu toe een recht waar je bij veel gemeenten nog erg goed naar moet zoeken en beperkt is tot meer buurt- of wijkgebonden voorzieningen als speeltuinen of buurthuizen.
Als burgers over veel meer zaken, met voldoende geld op zak, het voor het zeggen krijgen, kan het kabinet het lokaal bestuur wel afslanken tot er alleen burgerzelfbestuur overblijft.

Geef een reactie

Natuur en ijs.

Natuur en ijs Natuurlijk staat menig liefhebber nu voor de keuze: gaan we d’r op, of zakken we d’r onder?
Pogingen om te zien of het ijs het houdt, kunnen echter de pret flink bederven, Is het ijs te zwak, stap je er zomaar doorheen. Dat wordt langer wachten tot de wakken van ongeduld zijn hersteld tot prachtig, solide natuurijs.

Niet te vroeg met je poten op het ijs dus. Maar hoe kom je er nou achter wanneer het ijs wel goed genoeg is? Elke dag op tv het nieuws bekijken? Wachtend op het weerbericht wordt je dan eerst geconfronteerd met de klimaattop in Kopenhagen. Waar is die ook al weer voor? Oh ja, de opwarming van het klimaat en zo. Nou, dan zal het van sterk ijs wel niet meer komen.

Teleurgesteld zoekt de ijsliefhebber zijn vertier op weblogs. Daar gloort ineens hoop. Hele drommen reakteurs beweren dat het wel meevalt met die opwarming. De schaatsgek rent naar zolder en haalt de ijzers te voorschijn. Maar zeker weten doet-ie het toch niet.

In afwachting van de kuren van de natuur (gaat-ie vriezen, gaat-ie dooien?) even de lokale krant doorgenomen.
Krijgen we nou? “IJs slecht door reddingen”, kopt een Brabants blaadje. Het Zwanenmeer is verpest door een domme gans. De brandweer heeft de stoethaspel uit het ijs moeten bikken. Resultaat: de ideale schaatsplas is onbetrouwbaar geworden.
Dat wordt niks meer, denkt de schaatsfanaat. Stomme ganzen ook, eerst het gras onder de boer’s voeten wegvreten en nu het ijs verstieren. Waarom zijn ze niet massaal geruimd?

Even in een ander krantje kijken. Daar is hoop! “Dieren redden zich goed”. Oh? En die ganzen in Brabant dan? Nou, ook in het oosten van het land “is de dierenambulance wel watervogels te hulp geschoten die waren vastgevroren”. De schaatsgek voelt de opwelling bovendrijven het ambulancepersoneel te lijf te gaan. Maar wacht even, “gezonde vogels vriezen niet vast hoor”, zegt een dierenambulancebroeder.
Ah! Dat idee ongezonde vogels te ruimen, is zo gek nog niet, denkt de ijsfreak. Maar dat moeten ze dan wel voor de winter doen.

Maar goed, gaat het nog wat worden met dat ijs, of niet? Van de nieuwsgaring wordt de ijspretmaker niet vrolijker. Het zijn namelijk niet alleen zwakke vogels die de aanmaak van natuurijs verstoren.
In het noorden van het land parkeerde iemand zijn auto op het zo prille en onschuldige ijs. Moest ook gered worden en dus lag ook hier het ijs er schots en scheef bij.

Ook de criminaliteit hakt er stevig in. In Gouda lezen we: “Zij (de politie) hoorden vanachter het pand het geluid van brekend ijs”. De politie zat twee boeven na, die door een bevroren sloot vluchtten. Een agent maakte de ravage in het ijs nog wat groter, door er doorheen te springen om de achtervolging voort te zetten.

Het kan dus nog even duren. Mocht het blijven vriezen, dan moet het grootste uitstel van schaatslol nog komen. Als iedereen met eigen ogen heeft gezien, dat het water al dagen dicht zit, gaan ze proberen of het ijs houdt. Scheurtje hier, wakje daar en het ijs is voor dagen nog niet klaar.

Leuk, dat verhitte enthousiasme bij het eerste serieuze winterse weer. Een advies aan de schaatsliefhebber: Blijf koel, heb geduld en laat de natuur met rust. Dan komt dat ijs vanzelf wel.
Vraagje aan de deskundigen: is het klimaat rijp voor een elfstedentochtje?

Geef een reactie