Tag archieven: bezuinigingen

Uit Rutte's grabbelton.

What name Je zal vandaag maar Romeo zijn en zwichten voor Julia’s smeekbede je achternaam te veranderen. In Shakespeare’s tijd zal het weinig misschien zelfs niets hebben gekost. Zouden de tortelduifjes nu leven, dan gaat ze dat 835 euro’s kosten. Een greep uit Rutte’s grabbelton.

Bijna twee keer zoveel als het nu kost (487,50 euro) en bijna vier keer zoveel als het in 2006 nog kostte (226 euro). Het veranderen van je achternaam mag, maar dan wel kostendekkend, vindt het kabinet Rutte. Het mag op het eerste gezicht om een futuliteit gaan, dit besluit tekent de aard van dit kabinet ten voete uit.

Het kabinet zelf zegt dat het eigenlijk maar om een kleinigheid gaat. In 2008 waren er 3.671 verzoeken tot naamswijziging, vorig jaar 2.677 en dit jaar worden er niet meer dan 2.250 verwacht. Het worden er dus minder. Ondanks het feit dat in 2004 Waarom zou je die paar mensen dan op hoge kosten jagen? Kosten die hoog zijn door de hoeveelheid regeltjes, waar dit kabinet nou juist van af wil.

Zo eenvoudig is een naamswijziging namelijk niet. Er moeten dringende redenen zijn, die een ambtenaar dan weer moet controleren. Wordt de wijziging goedgekeurd dan zorgt justitie ervoor dat de gemeente (Burgerlijke Stand) het ook weet. Zelf moet je andere overheidsinstanties, organisaties en bedrijven op de hoogte stellen.
Dat de voorwaarden streng zijn om een naamswijziging goedgekeurd te krijgen, valt nog te begrijpen. Je moet er niet aan denken dat iedereen zijn internet-nickname als officiële naam wil en er dan spijt van krijgt en weer een andere naam aanvraagt. Daar moeten we de overheid niet mee opzadelen. Het heeft wel tot gevolg dat de procedure ook tamelijk omslachtig is, vooral wegens een aantal controlemomenten.

Controles waar je zelf de bewijzen voor moet leveren. Officiële aktes of verklaringen bijvoorbeeld. Dat kost niet de overheid, maar de aanvrager de nodige euro’s. De meeste officiële documenten moet je bij overheidsinstanties halen. Vertrouwt de overheid zichzelf zo weinig, dat die documenten nog eens gecontroleerd moeten worden?
Waarom niet het voorstel van de vorige minister van Justitie uit de kast gehaald? Die stelde voor dat slechts een verklaring van de ambtenaar burgerlijke stand in veel gevallen genoeg kan zijn. Stempel erop, brief de deur uit, klaar.

Maar nee hoor, de regels blijven gehandhaafd en de kosten gaan omhoog. En wat dit prachtige land teruggeven aan de mensen betreft: bij de vorige verhoging (2008) werd ook het lagere tarief voor mensen met een inkomen op bijstandsniveau afgeschaft. De reden: “Omdat een geslachtsnaamswijziging eenmalig is en niet onverwacht komt, wordt het aangepaste tarief voor mensen met een inkomen op bijstandsniveau afgeschaft”. De laagste inkomens moeten dus langer sparen, dan mensen die wel genoeg inkomen hebben. Dat mag toch wel rechtgezet worden?

Het kabinet kiest er niet voor de kostenverhoging naar inkomen te verdelen. Rutte neemt het ‘iedereen zal er wat van voelen’ letterlijk. Op dat punt kun je hem dan niet van inconsequentie betichten.
Het kabinet kiest er ook niet voor de regeltjes te vereenvoudigen. Minder regels zou minder kosten betekenen voor overheid en burger, roeptoetert Rutte regelmatig. Belofte maakt schuld, zolang het maar iedereen behalve Rutte is.

Tot slot: wat ook zo tekenend is voor Rutte's beleid, is dat er forse bezuinigingen worden aangekondigd, die even makkelijk worden uitgesteld. Zoals tot nu toe bij het passend en hoger onderwijs het geval is. Om vervolgens wat kleinere zaken uit de grabbelton te halen, die financieel nauwelijks zouden aan de dijk zetten. Veel kleintje maken ook een grote? Dan heeft Rutte nog heel wat te graaien.

Geef een reactie

Het menselijk tekort bestaat niet.

Helpt elkander Het menselijk tekort bestaat niet. Er zijn namelijk altijd wel mensen. Het tekort zit in de menselijke wil.

Er zouden te weinig mensen vrijwilliger willen zijn bij Oranjeverenigingen. Daarmee dreigt een stukje folklore verloren te gaan. De Koninklijke Bond van Oranjevereniging roept dan ook de minister van Cultuur ten hulp.
Maar, zoals gezegd, er zijn altijd wel mensen. In enkele plaatsen heeft men de oplossing gevonden. In Lienden helpen Polen mee, in Balk redden Somalische asielzoekers de Nederlandse traditie. Misschien kan Wageningen zo aan voldoende verkeersregelaars komen voor de 4 en 5 mei activiteiten?

Er zouden te weinig mensen zijn om de zomerkoninkjes op tijd te oogsten. Dus willen de tuinders Roemenen en Bulgaren inhuren. De minister van Sociale Zaken wil dat niet. Er zijn altijd wel mensen. De werkelozen kunnen de aardbeien plukken en willen ze dat niet, dan moeten ze maar op de uitkering worden gekort.

Defensie zou, door de bezuinigingen, met te weinig mensen komen te zitten om de taken naar behoren te doen. De minister van Defensie wil dat oplossen door niet-strategische onderhoudsactiviteiten zoveel mogelijk uit te besteden. De minister van Sociale Zaken zal er wel voor zorgen dat niet de Polen, Roemen en Bulgaren de kazernes onderhouden, maar het leger der werklozen voor de klusjes opdraait.

Het kabinet heeft een wel erg kleine meerderheid in de Tweede Kamer en in spanning wacht men de Eerste Kamerverkiezingen af. Het kabinet heeft daar nu nog een minderheid achter zich staan en het is lang niet zeker of er in mei wel een meerderheid komt. Het kabinet komt gewoon stemmen tekort.
Er zijn altijd wel mensen, die hun stem willen geven. Zou zouden Polen, Roemen en Bulgaren in ruil voor een werkvergunning hun stem kunnen geven. De Somalische asielzoekers geven hun stem in ruil voor het prachtige integratiewerk, dat ze in het Friese Balk leveren op Koninginnedag.
Want op het legertje werklozen hoeft het kabinet niet te rekenen, natuurlijk.

Er is geen menselijk tekort. Je moet wel voldoende mensen willen vinden.

Geef een reactie

Rutte's realiteit.

Onrust Rutte schaamt zich nergens voor. Een andere formulering voor ‘het kabinet lijdt geen gezichtsverlies’. Moedige woorden waarmee het uitstel van bezuinigingen in passend en hoger onderwijs werden verdedigd. Van uitstel komt uitvoering, gelooft Rutte nog even bevlogen.

Het draagvlak is broos. zo wordt dit uitstel verdedigd. Wie een beetje om zich heen kijkt, ziet dat in de samenleving het draagvlak voor de bezuinigingsplannen steeds kleiner wordt.
Het draagvlak voor de overige ambities van het kabinet lijkt ook te slinken. Met de demonstratie vandaag, tegen de kabinetsplannen voor een nieuwe kerncentrale, heeft de onrust onder Rutte een voorlopig hoogtepunt bereikt. De maand april is nog maar half voorbij en er zijn al meer acties gepasseerd dan alle voorgaande maanden.
Het kabinet Rutte begon 3 oktober 2009 en zag de maatschappelijke onrust toenemen.
Ruttes Onrust

In oktober 2009 waren er 7 acties, waarvan er 3 in november doorliepen. December piekte met 10 acties, waarvan studentenacties en de staking bij TNT-post de grootste waren.
Dit jaar begon het op te lopen. In januari nog 9 acties, daarna was het met de rust wel gedaan. In februari 12 acties, in maart 28 en ook al is april nog maar op de helft, deze maand zijn er 31 acties geweest. Een overzicht van alle acties tot en met 16 april, vind je in dit exceldocument.

Vergeleken met 2010 is de maatschappelijke onrust met 135 procent toegenomen. De acties tegen de bezuinigingen zijn daar voor het grootste deel verantwoordelijk voor.

2010 2011
arbeidsconflicten 17 14
acties tegen bezuinigingen 16 53
overige maatschappelijke acties 1 13

De Algemene Onderwijsbond en studentenorganisaties hebben geplande acties afgeblazen, nu het kabinet de geplande bezuinigingen even uitstelt. Daarmee creëert het kabinet nauwelijks rust. De mega-bezuinigingen op Defensie hebben de militairen woest gemaakt. De emoties lopen zo hoog op dat het zelfs tot militaire ongehoorzaamheid heeft geleid. De militairen vinden ook burgers en gemeentebesturen aan hun zijde, bij protesten tegen de sluiting van kazernes en vliegkampen. Vooral in die gemeenten waar de lokale economie op de aanwezigheid van de militairen drijft, natuurlijk.

Dat iedereen wel wat van de bezuinigingen zal voelen, zoals Rutte bij het aantreden van het kabinet zei, begint in steeds grotere kring door te dringen. Acties tegen sluitingen van bibliotheken, zwembaden, buurthuizen, gemeentelijke loketten breiden zich uit, beiaardiers trekken aan de bel en molenaars zijn in hun wiek geschoten. En dan te bedenken dat er nog wel wat ontslagen zullen vallen, de plannen voor een hogere belasting op consumptie nu al tot wrevel leidt en minister Kamp zelf ook onrustig wordt van het groeiend verzet tegen de pensioenplannen.

Een realiteit die het kabinet Rutte misschien dwingt meer plannen uit te stellen. Maar hoe moet dat dan met het teruggeven aan de mensen van dit prachtige land? Ook dat kan Rutte wel vergeten. De mensen komen in actie om al dat prachtigs juist te behouden.

Geef een reactie

De prikklok moet bijgesteld worden.

Haast Het gedoe met winter- en zomertijd is bedoeld om ons met een zonnig humeurtje aan het werk te houden. Dat humeur wordt echter flink verpest, omdat werktijden teveel samenvallen. Daarom komt de SER morgen met een advies, om de maatschappelijke dienstverlening beter af te stemmen op de werktijden van de hardwerkende Nederlander. De SER wil een slimmere organisatie van de tijd en plaats van arbeid en dienstverlening.

Zowel de bedrijven als de werknemers moeten afstemmen op de dienstverlening en die moet zich ook wat aanpassen aan de tijden van noeste arbeid. Zo zouden gemeentelijke loketten minimaal één avond in de week open moeten zijn. Dat advies komt juist in een tijd dat veel loketten worden gesloten, omdat er ambtenaren worden wegbezuinigd. Ook bij tal van dienstverlenende organisaties moet het werk met minder mensen worden gedaan. Het zal dus lastig zijn een advies op ieders maat op te stellen.

Het lijkt wat vreemd dat werkende mensen te weinig tijd hebben, om privé hun zaakjes te regelen. Er wordt steeds minder gewerkt. Nederland hoort, volgens de OESO, bij de landen waar de mensen het laagste aantal arbeidsuren per dag kennen. De werkweek wordt ook steeds korter, meldt Elsevier. Onder andere omdat meer mensen part-time zijn gaan werken.
Maar ze hebben het wel drukker gekregen. Met allerlei hobby’s en vrijwilligerswerk. Juist in tijden van crisis, blijken mensen meer vrijwilligerswerk te willen doen.

Die crisis zorgt er ook voor dat de groei van de beroepsbevolking er wel een beetje uit is. In drie jaar tijd is die groei afgenomen van 0,26 naar 0,03 procent. Ook al beweert het kabinet voor meer banen te zorgen, voorlopig worden er alleen maar banen wegbezuinigd. Dat is dan misschien van korte duur, maar het werkzaam deel der bevolking schommelt al jaren rond de 50 procent op de totale bevolking en er heerst de vrees dat de vergrijzing dat wat lager zal maken.

Het probleem zit hem dus niet in de weinige tijd die werkende mensen zouden hebben, maar in het gegeven dat veel werk tegelijkertijd plaatsvindt of op niet bij elkaar passende tijden. Iemand die van 9 tot 5 werkt, vindt na vijf uur menig loket gesloten of moet zich rothaasten om binnen een uur tijd de medicijnen voor de snotverkouden kinderen op te halen.
Wie vooral ’s avonds werkt, wil graag eerst uitslapen, voor hij of zij het paspoort gaat verlengen. Een horecamedewerker komt dan net bij het loket als die dichtgaat wegens de lunchpauze en daarna is er amper tijd meer, omdat de horecagelegenheid om twee uur open moet.

Wordt het niet eens tijd voor een 24-uurs economie, waar alles op elke gewenste tijd verkrijgbaar is?

Geef een reactie

Rutte's vinger.

Rutte's vinger Oei, oei, oei, Rutte! Pas nou toch op. Geef ze een vinger, dan pakken ze je hele hand. Het kabinet komt de oppositie tegemoet door een tweetal bezuinigingen uit te stellen. En wel omdat het maatschappelijk draagvlak nu wat te klein lijkt. Blijkbaar hebben de protesten tegen bezuinigingen op het passend en hoger onderwijs geholpen.

Al vanaf de eerste dag dat het kabinet aan het werk toog, protesteerden studenten, leraren en professoren tegen bezuinigingen op het hoger onderwijs. Nu wordt de ‘langstudeerboete’ op de lange baan geschoven. De protesten van ouders en onderwijzend personeel in het passen onderwijs, resulteren ook in uitstel.
Het gaat wel ten koste van maatschappelijke stages en het geld dat het kabinet voor de beloning van bijzonder presterende leerkrachten had gereserveerd. De een zijn brood, zal en moet de ander zijn dood betekenen, lijkt het devies van kabinet Rutte. Het uitstel is niet meer dan een budgetneutrale tegemoetkoming.

Maar het doortastende is er hiermee wel van af. Een signaal voor alle welzijnswerkers, bibliothecarissen, kunstenaars, militairen en iedereen, die volgens Rutte wel wat van de bezuinigingen zou voelen. De crisis biedt ook kansen, wordt wel beweerd. Nou, hier ligt dus een kans. Ga er gewoon een paar maanden tegenaan met petities, manifestaties en demonstraties en je krijgt op zijn minst uitstel. Of de bezuinigingen worden wat geleidelijker aan uitgevoerd.

Het kabinet denkt tijd te winnen. Tijd om genoeg Kamerleden aan hun kant te krijgen. Om een meerderheid voor de plannen te op de been te krijgen. Het kabinet is zich goed bewust van de uiterst krappe meerderheid, die het qua zetels heeft. Al vanaf het begin van deze regeerperiode is duidelijk dat niet alleen de oppositie, maar ook de coalitiepartner en het gedoogvriendje geen rotsvaste steun en samenwerking kunnen garanderen. Dus zijn stemmen van de oppositie nodig, of op zijn minst wat medewerking van de SGP en de CU. Op het gebied van het onderwijs breekt dat het kabinet nu op.

Deze besluitcrisis in het kabinet biedt kansen. Wat volgt? Gaat die ene kerncentrale van de baan? Krijgt kunst en cultuur uitstel? Blijft de zorgtoeslag gehandhaafd? Wordt de JSF-straaljager afbesteld? Vliegen er wat minder ambtenaren uit?
Welke onderwerpen lijken geschikt om Rutte’s prachtige hand aan de mensen te geven? Roept u maar.

Geef een reactie

Ga eens rond Rutte zitten.

Sit in Het CBS, de statistiekenboer, weet de cijfertjes altijd prachtig aan de actualiteit te verbinden. In 2010 is er meer arbeidtijd ‘verloren’ gegaan aan stakingen, dan in 2009. De post- en vervoersector kende de meeste stakingen.

Dat bericht plaatst het CBS dan een dag voor de tweede stakingsronde in het openbaar vervoer plaatsvindt. Na Amsterdam, wordt er morgen in Rotterdam gestaakt tegen de plannen het openbaar vervoer te privatiseren. Den Haag heeft de staking op 20 april gepland.
Dinsdag 12 april wordt misschien wel een hoogtepunt bereikt in de onrust die Rutte veroorzaakt, want ook de studenten gaan er weer tegenaan. In Den Haag willen ze op het Plein hun ongenoegen uiten over de bezuinigingen.

Nu heeft het CBS het alleen over arbeidsonrust, waarvan het grootste deel cao-onderhandelingen betrof. Er zijn, voor zover ik weet, geen recente statistieken over andere maatschappelijke onrust. Behalve dan onze Onrustmonitor, waarin niet alleen stakingen worden bijgehouden, maar ook acties tegen de bezuinigingen en overige maatschappelijke acties. De laatste stand van zaken is in dit exceldocument te zien.
Van 1 januari tot en met vandaag zijn er 43 acties meer gehouden dan in 2010. Dat komt neer op een toename van 123 procent. De score staat nu al op een gemiddelde van 18,5 acties per maand, terwijl dat in 2010 slechts 2,8 gemiddeld per maand was.

Het aandeel stakingen en overige arbeidsonrust staat op 16,9 procent van het totaal. In 2010 bestond 50 procent van alle onrust uit arbeidsconflicten. Acties tegen de bezuinigingen zijn explosief gegroeid. In 2010 maakten die voor 47 procent deel uit van Nederland in beweging, dit jaar is dat al 67,5 procent.
Overige maatschappelijke acties stijgen ook. In 2010 slechts 3 procent, nu 15,6 procent, vooral te danken aan het groeiende protest tegen nieuwe kerncentrales.

De meeste acties verlopen rustig. Dat komt ook om dat meer voor petitie- en handtekeningacties wordt gekozen. Ook publieksvriendelijke acties zijn populair. De acties in het openbaar vervoer worden niet door iedereen publieksvriendelijk genoemd en studentenacties willen nog wel eens verstoord worden door wat raddraaiers heten te zijn. Mag ik eens een rustig soort actie aanbevelen, dat vorig jaar door de stakende schoonmakers uit de vergetelheid is gerukt? Zij hielden vorig jaar een “sit in” op station Utrecht Centraal. De ‘sit in’ kennen we vooral uit de roerige zestiger en zeventiger jaren en was een vorm van geweldloos protest.Kijk, studenten zouden liever op het Binnenhof protesteren, dan daarbuiten, maar daar heeft de overheid trauma’s aan overgehouden, dus wordt dat binnenpleintje hermetisch afgesloten.

Maar goed, je kunt dan zelf het Binnenhof afsluiten. Als een enorme mensenmassa om het Binnenhof gaat zitten, kan er niemand meer op, maar ook niet meer af.
Zie je het al voor je? Studenten die rond het grondgebied van het Torentje gaan zitten. En dat dan dagen volhouden, gesteund door burgers die ook al maanden tegen de bezuinigingen protesteren. Een manier om de politiek even te isoleren en tot herbezinning te dwingen.

Want bezuinigen kan anders. Minder, omdat de economie weer aantrekt. En met andere keuzes. Rutte heeft altijd gezegd goed naar de oppositie te willen luisteren. Wel, als de burgeroppositie even plaats neemt rond het Torentje, kan Rutte de discussie aangaan.
Samen komen we er immers wel uit, toch?

Geef een reactie

Weet Rutte wel wat werk is?

Werkeloosheid ‘Het was een korte ministerraad. Dat was ook zo gepland, omdat we vanmiddag bij elkaar komen (…) om met de ministers en de staatssecretarissen eens even stil te staan. (…). En ook even om in de relatieve rust van geen agenda even vooruit kijken naar het komende jaar. (…) We hebben beloofd om Nederland sterker uit de crisis te laten komen (…) in de kern samen te vatten als 'minder overheid, meer banen'.

Korte vergadering, even stilstaan, relatieve rust, zo omschreef MP Rutte de noeste arbeid van het kabinet, op 1 april de persconferentie na de ministerraad. De altijd goedlachse premier heeft 1 april natuurlijk aangegrepen, om ook eens een grap uit te halen. Dat wil zeggen: minder overheid, daar kun je wel op rekenen. Meer banen? Dat is dan de grap. Want meer banen, mag opgevat worden als meer werk, dus minder werkeloosheid. Dat zal niet hetzelfde blijken de komende jaren. Een greep uit het nieuws van de laatste tijd.

Het CBS zag de werkloosheid toenemen. In 2010 daalde die wel, maar was nog altijd hoger dan in 2009. Die daling zette in januari nog even door, maar in februari begon de werkloosheid weer te stijgen en zijn er 400.000 werklozen geturfd.
Ondertussen worden er nog steeds mensen ontslagen, omdat bedrijven nog steeds de gevolgen van de crisis ondervinden. Het gaat meestal om kleine aantallen. Een betonfabriek die 17 mensen ontslaat, een machinefabriek die er 11 loost of een bedrijf die medische apparatuur maakt, die er 14 aan de dijk zet.
En natuurlijk zijn er ook nog ziekenhuizen die in problemen zijn en hier en daar 100 banen geschrapt moeten worden.

Met dat begrip banen moeten we even oppassen. Meestal wordt bedoeld: full-time banen. Die worden niet altijd door evenveel mensen bezet. De Haagse bibliotheek sluit filialen en ontslaat 40 mensen, die 26 voltijdsbanen uitvoeren. Laten we er even vanuit gaan dat in de volgende voorbeelden een baan hetzelfde is al één werknemer. Dan krijgen we een beetje een beeld van de werkloosheid, die door de bezuinigingen veroorzaakt zal worden.

Bij de UWV moeten minstens 5000 banen weg. De gemeente Utrecht gaat 600 ambtenaren eruit gooien. De gemeente Den Haag gaat veel voortvarende te werk: 1000 banen minder in de ambtenarij. Den Bosch doet het kalm aan en schrapt 78 banen.
In het passend onderwijs verwacht men een verlies van 9000 banen. Een school in Den Haag moet nu al 80 leraren ontslaan. Bij de Rotterdamse Roteb vliegen er 200 gehandicapte medewerkers uit. Bij een Noord-Hollandse thuiszorgorganisatie is er een ontslagaanvrage voor 638 medewerkers in voorbereiding. In Den Helder komen 5 zwembadleraren op een droogje te staan.

Voeg al die mensen toe aan de werkloosheidscijfers van februari en we komen op 515.783 werklozen. In 2010 waren dat er nog 426.000 (in 2009: 377.000; in 2008: 300.000). En dan is dit gebaseerd op slechts een greep uit de aangekondigde bezuinigingsplannen van lokale overheden en organisaties.
Geen nood. Minister De Jager zei in februari dat het ontslag van al die ambtenaren een zege is voor de economie. Niet alleen een zuinige overheid draagt daar aan bij, maar wat dacht je van al die “goed opgeleide en waardevolle arbeidskrachten” die beschikbaar komen op de markt?
Dat is een al even leuke grap, als die van Rutte’s 1 aprilmop. Want dat werkt alleen als bedrijven en organisaties ophouden mensen te ontslaan.

Ik geloof niet dat Rutte weet wat werk is. Tenzij hij van bedrog werk maakt. Het kan nooit ‘meer banen’ zijn.

Geef een reactie

Eigen bijdrage tegen bezuinigingen.

Begrip De koopkracht is gedaald en toch hebben we iets meer uitgegeven, zegt het CBS. Mooi, zal Rutte denken, er is dus geen enkele reden op de bezuinigingen terug te komen.

Dan kunnen we twee dingen doen. De straat op en zeggen: rot op met je bezuinigingen. Het gaat alweer wat beter, dus handen af van onze bieb, zwembad, muziekvereniging en personeel. De laatste update van Rutte’s Onrust, laat zien dat per vandaag 70 procent van alle maatschappelijke onrust uit acties tegen de bezuinigingen bestaat. Vorig jaar was dat nog maar 47 procent. In de update van de onrustmonitor een overzicht van alle acties (exceldocument!).

Je kan ook zeggen: we zijn er nog niet, Rutte heeft groot gelijk. En het toch jammer vinden dat je kind niet meer naar schoolzwemmen kan. Of het gehandicapte personeel in je bedrijfskantine wordt ontslagen. Wat dan? Laat ik even een maf voorstel doen. De eigen bijdrage ter voorkoming van bezuinigingen.

Als iedereen eenmalig een eigen bijdrage doneert, kunnen de 18 miljard aan geplande bezuinigingen in een klap van tafel.
Hoe hoger het inkomen, hoe hoger de bijdrage natuurlijk. We halen even de verdeling van inkomensklasse erbij (CBS). De mensen met een inkomen tot 16 duizend euro sparen we. De mensen die tussen de 16 en 18 duizend euro aan persoonlijk inkomen hebben, betalen een eigen bijdrage van 50 euro. Dan gaat het oplopen. De miljonairs betalen een eenmalige bijdrage van 25.700 euro.
Wat levert dat op? Iets meer dan die 18 miljard! Kijk maar in dit exceldocumentje.

Zo kunnen we weer vier jaar vooruit, zonder bezuinigingen op onderwijs, cultuur, sport, defensie. Eén nadeel. Rutte zal zeggen: bedankt voor het bergrip en kan rustig blijven zitten. Maar goed, ongeveer de helft van de kiezers vindt dat best. We hebben dan weer wel tijd voor leuke dingen en hoeven niet de straat op om onze verworvenheden te redden.

Geef een reactie

Rutte's Onrust.

Crap Rutte valt niet te benijden. Vol enthousiasme wil hij het land er bovenop helpen, maar hij komt er maar niet aan toe. Het ene Europese overleg na de andere Eurovergadering kosten hem zijn dure tijd op zijn agenda. Bovenaan die agenda staat nog steeds:“Iedereen zal er iets van voelen”. Daar staat dan wel een beloning tegenover. We krijgen dit prachtige land terug.

Steeds meer mensen maken zich ongerust over de staat waarin dat land zal verkeren, op het moment dat het teruggegeven zal worden. Sterker nog, steeds meer mensen komen in beweging en proberen die zaken te redden, die zij prachtig vinden. Men begint blijkbaar te voelen, wat Rutte’s redding betekent. Het wordt alsmaar onrustiger in de samenleving. Het is nog niet zover dat het Binnenhof volstroomt en wordt omgedoopt tot Neerlands Tahrirplein, zoals Britse demonstranten hun Trafalgar Square wel een jasmijntintje gaven, toen ze zit weekend te hoop liepen tegen hun bezuinigingen.

In Nederland lijkt een tsunami aan lokale acties aan te zwellen. Toen het kabinet Rutte van start ging, kreeg het meteen al een hete december voor de kiezen. De maatschappelijke onrust was in de eerste maanden van het nieuwe kabinet al even groot als alle maanden daarvoor. In 2010 manifesteerde de maatschappelijke betrokkenheid van de burgers zich in 34 acties. Een gemiddelde van 2,8 per maand. De meesten betroffen arbeidsconflicten (50%), zoals cao-onderhandelingen en reorganisaties. De bezuinigingsplannen scoorden wel al 47% van alle onrust.

Het eerste kwartaal van 2011 zit er bijna op en we zien een fikse opleving van acties tegen de bezuinigingen. In de eerste drie maanden zijn er al 40 acties gevoerd, een gemiddelde van 13,3 per maand.. Daarvan betrof 68% de bezuinigingen. Arbeidsconflicten waren goed voor 25% van de acties.In januari leek de rust terug te keren. Slechts acht acties, na de tien van december. Maar dat was snel anders. In februari werden er twaalf acties gevoerd en in deze maand staat de teller al op twintig. In drie maanden tijd is de maatschappelijke onrust al 15 procent groter dan heel 2010.

Vooral in het onderwijs is de onrust het grootst. Acties tegen bezuinigingen op het hoger onderwijs blijven elkaar opvolgen. De kabinetsplannen met het speciaal onderwijs brengen ook steeds meer mensen op de been. Maar ook de dreigende sluitingen van bibliotheken, zwembaden en club- en buurthuizen leiden tot tal van lokale acties. De actiebereidheid lijkt alleen maar groter te worden.
In dit exceldocument de laatste stand van zaken.

Wat kan Rutte doen om de onrust te beteugelen? De plannen doorzetten en er een schepje bovenop doen, zoals bij het speciaal onderwijs is aangekondigd? Of de plannen bijstellen? Ik ben geen regeringsadviseur, maar dat laatste lijkt mij het wijste, wil het rustig blijven in dit prachtige land. Laat ik eerlijk zijn, het gaat mij ook om mijn eigen rust.

Als werkende in de daklozenopvang heb ik met twee zaken te maken. Minder personeel en meer daklozen. Dankzij de bezuinigingen doen we het werk met minder collega’s. Ach, wat harder werken, ook al dreigt er een slechtere cao uit de bus te komen, dat moet een betrokken burger er voor over hebben.
Maar hoe gaan we dat redden, nu het aantal nieuwe daklozen toeneemt? In 2009 hadden we hier gemiddeld twee aanmeldingen per week. In 2010 is dat opgelopen tot gemiddeld vier per week. Nu staat die teller al op gemiddeld zes per week. In nog maar drie maanden tijd. Elke dag komen er meer dan honderd individuen over de vloer, die onze opvang op de een of andere manier nodig hebben.

Ik ben Rutte’s onrust eigenlijk wel zat.

Geef een reactie

Dan dooft het licht.

Dan dooft het licht Gisteravond ging een uur het licht uit. Na een golf van duisternis vanuit Australië over de aarde rolde, begon ook hier de actie Earth Hour. Een symbolische milieuactie. Symbolisch, want zoveel stroom zal er niet mee bespaard worden, maar “we willen laten zien wat er kan gebeuren als mensen samenwerken”, zegt één van de organisatoren.

Vandaag, werd het een uur later licht. Vandaag zullen we weten of de samenwerking een succes is geworden. Iets echt weten, doe je altijd later. Er zijn natuurlijk wel van die visionaire zieners, die de mazzel hebben dat sommige dingen verlopen, zoals zij ze hadden voorspeld. Met een parmantig ‘zie je wel, ik wist het wel’, geven ze de twijfelaars het nakijken. Maar zeker weten kun je pas, als een voldongen feit achter de rug is. In de weg naar die ‘voldongenheid’, kan er altijd iets onverwachts gebeuren, die vooraf gestelde zekerheden onderuit schoffelen.

Zo weten we nu zeker dat kernenergie gevaarlijker is dan we misschien willen. We weten nu ook dat er veel meer mensen in de wereld vrijheid en democratie zo belangrijk vinden, dat ze de starten en pleinen er voor opgaan. We weten nog niet wat die maatschappelijke onrust op zal leveren. Maar we weten wel dat we het zo belangrijk vinden, dat we bereid zijn militaire middelen in te zetten om die vrijheidsdrang te beschermen tegen schietgrage dictators.

De jasmijnrevolutie spreekt zo tot de verbeelding dat demonstranten die in Londen tegen de bezuinigingen de straat op gingen, het pittoreske Trafalgar Square omdoopten tot Tahrirplein. Om dat kracht bij te zetten, meenden een aantal demonstranten ook maar over te gaan tot wat schermutselingen en een bank bestormden. Dat kostte ruim 200 oproerkraaiers tijdelijk hun vrijheid.
Maar wat een melodramatiek. Wat heeft de heldhaftigheid van Egyptenaren op het Tahrirplein nou te maken met onvrede over bezuinigingen? Vrijheid en democratie is toch wat anders het inleveren van een paar rotcenten, die onze economie er weer bovenop moeten helpen?

Laten we er, even melodramatisch, een schepje bovenop doen. “Een volk dat voor tirannen zwicht zal meer dan lijf en goed verliezen. Dan dooft het licht”.
Dat zinnetje uit een gedicht van Henk van Randwijk, siert een herdenkingsmonument in Amsterdam. Het gedicht is niet alleen een ‘in memoriam’ voor slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog, het roept ook op verder te kijken dan je neus lang is (maar gun Uw ogen wijder zicht, aanzie het land en alle mens tegader) en samen te werken tegen onrechtvaardigheid (wij staan tesaam voor het gericht, voor goed of kwaad te kiezen).

Ik kan me voorstellen, dat er nu mensen zijn die een verband zien tussen banken die riante bonussen blijven uitkeren, investeren in wapenhandel, een wereldwijde kredietcrisis veroorzaken en de bezuinigingen die nodig zouden zijn omdat die banken staatssteun hebben gekregen. Bezuinigingen die iedereen zullen raken, heeft Rutte beloofd. En ja, als er tegen bezuinigingen wordt geprotesteerd en het antwoord is dat er 50 miljoen meer wordt bezuinigd, dan stellen mensen natuurlijk ook vragen over het democratische gehalte, waarmee dit beleid tot stand komt.
Dan zit er een kans in dat het Binnenhof eerdaags ook wordt omgedoopt tot Tahrirplein. Morgen daarover meer op dit weblog.

Geef een reactie