Tag archieven: politiek

Vrijheid is…

De schuld van Ontwaarden we hier gisteren een opleving van Nederlandse stammentwisten, bereiken ze vandaag een triest hoogtepunt. Er vallen geen doden, maar er sneuvelen wel reputaties.

We leven in een vrij land. Iedereen heeft het recht excuses te maken. Staatssecretaris Bleker (CDA) dacht vrijuit te kunnen spreken over zijn Op een onbekende plek elders in het land sprak iemand, geen idee wie, dat het allemaal de schuld is van Al Qaida en vroeg om maatregelen.
Dat was niet tegen dovemans oren gezegd. Rutte belde Verhagen, Verhagen belde Bleker en die ging door het stof. Alsof het ook hier een woestijn is.

We leven in een vrij land. Iedereen heeft het recht bang te zijn voor bedreigingen. De VARA had een krabbeltje van een cartoonist op Joop.nl geplaatst. Ergens in het land sprak iemand, wie is dat toch, dat het allemaal de schuld is van Al Qaida en dreigde met maatregelen.
Nou, dat is goed ontvangen. De aanhangers van meneer bedreigen Joop.nl nu zo dat deze terugkrabbelt en de cartoon van de site heeft gehaald. Hulde trouwens voor de media die in hun berichtgeving hierover de cartoon laten zien (o.a. Trouw en Elsevier).

We leven in een vrij land. Iedereen heeft het recht onbevoegd de psychiater uit te hangen. Vanaf diverse locaties in het land roept iemand, ik geloof dat ik al weet wie, dat het allemaal de schuld is van Al Qaida dat Huub Oosterhuis een beetje
heel erg dom is. Die kwalificatie valt nog mee vergeleken met het roemruchte knettergek, waarmee hij een bewindspersoon ooit diagnostiseerde.

We leven in een vrij land. Iedereen heeft het recht dingen door elkaar te halen. Er zwerft door het land iemand, kom, hoe heet-ie ook alweer, die niets anders doet. Dat valt de man niet kwalijk te nemen, omdat het allemaal de schuld is van Al Qaida.
Mij valt ook niets te verwijten, want in een vrij land mag elke gek net zoveel beweren, als een idioot in een woestijn. Toch?

Vrijheid is roepen dat het allemaal de schuld is van Al Qaida.

Stammenstrijd.

Trio Rutte Terwijl in de Libische woestijn stammen zich afkeren van Gaddafi en de despoot zelf stammen oproept de olievelden te vernietigen, kent ook de polder zijn stammenstrijd. Want ook hier moet er nog een revolutie gewonnen worden.

Het is gebruikelijk dat in de aanloop van verkiezingen de politici flink hun mondje roeren. En hoewel de Provinciale Statenverkiezingen normaal gesproken alleen over de polders gaat, staat er deze keer meer op het spel. Zal het Trio Rutte in staat worden gesteld echt te regeren?
Zonder voldoende steun in de Eerste Kamer zal dat erg lastig worden. De Eerste Kamer wordt na de verkiezingen van 2 maart opnieuw samengesteld, dus Rutte vindt zelf dat de verkiezingen deze keer wel een landelijk belang hebben. Als kersverse vader des vaderlands, dus niet als partijtrekker, roept hij de burgers op massaal te gaan stemmen.

Zijn gedoogverloofde vindt dat Rutte zijn mond
wel verder open mag trekken. Hij wil Rutte en Verhagen meer op campagnetour zien. Rutte vindt de opmerking belachelijk. Dat hebben we even opgezicht in het woordenboek. Belachelijk is een ander woord voor knettergek.

Rutte zegt zelf dat VVD, CDA en PVV “een meerderheid nodig in de Eerste Kamer om onze plannen te kunnen doorvoeren”. Het CDA vindt dat ook en voert een
interne stammenstrijd. Lijsttrekker Brinkman roept de CDA’ers die samenwerking met de PVV niet zo zien zitten, op hun mond dicht te houden.
Kortom: de rechtsliberale revolutie dreigt te mislukken door de onderlinge stammentwisten. De grote vraag is natuurlijk: hoe zal het volk reageren op 2 maart? Blijft het in grote getale thuis, omdat dat nu eenmaal de folkloristische traditie is bij de Statenverkiezingen? Of steunt men de twistende stammen en zal het nieuwe regime de komende jaren steviger in het zadel zitten dan nu het geval is?

Of groeit de tegenstand en krijgen we een nieuwe lente? Een steeds groter deel van het volk is immers in beweging tegen de plannen van het Trio Rutte? Vorige week
constateerden we al dat er vanaf december 2010 steeds meer volk de straat op gaat. Met de laatste acties in februari is de onrust in de samenleving toegenomen van gemiddeld 7 tot 8,5 acties per maand. Het grootste deel betreft de bezuinigingsplannen van Rutte (zie dit overzicht – exceldocument!).

Als die beweging nog verder toeneemt en men de stembus serieus neemt als middel om veranderingen te bewerkstellingen, dan zou de rechtsliberale revolutie wel eens een kort leven beschoren kunnen zijn.

Old boys in Eerste Kamer.

Old boys Wie zit er in een bestuur? Onder de lezers zitten vast mensen die voorzitter zijn van een sportclub of secretaris van een harmonievereniging. Zijn er onder hen die beide functies combineren? Dat kan dan handig zijn als de sportclub de competitie wint, een rondje door het dorp moet maken en op het plein verwelkomd moet worden met wat live muziek.

Wie wil er eigenlijk in een of ander bestuur zitten? Zijn er genoeg vrijwilligers om alle bestuursfuncties te vervullen? Geen idee. Maar ik vermoed dat op professioneel niveau er een ernstig tekort aan bestuursleden is. Heb je een vacature dan ligt het voor de hand als je iemand met bestuurservaring tegenkomt en die nog een gaatje vrij heeft zijn zij of haar agenda.
En zo gaat dat ook. Er is een groep mensen die van besturen hun dagelijks werk maken. In de commerciële sector bij tal van bedrijven, in de non-profit sector bij zorg-, onderwijs-, of belangenverenigingen. Om maar een deel te noemen.

Een bestuur komt niet dagelijks bij elkaar. Misschien ook niet wekelijks. Maar je mag er vanuit gaan dat de meeste besturen minstens maandelijks bij elkaar komen. Blijven er dus zo’n dag of 22 over voor de liefhebbers die dagelijks willen besturen. In de weekends wordt er niet bestuurd, natuurlijk. Dan is het toch niet gek dat iemand 22 bestuursfuncties heeft?
En zijn de vergoedingen een beetje redelijk, haal je er een even redelijk inkomen uit. Je kan wel gewoon werk doen, maar waar zouden we zonder bestuurders zijn?

Wie zijn er dol op besturen? Politici. Zelfs naast hun werk als volksvertegenwoordiger, hebben ze verschillende bestuursfuncties. Het volk vertegenwoordig je ook niet iedere dag, zeker de Eerste Kamerleden niet. Dus waarom het volk niet gediend door die broodnodige bestuursfuncties te vervullen? Hulde voor de betrokkenheid bij de samenleving, zou je zeggen.

Alles goed en wel, zegt de SP, maar het moet niet te gek worden. Ruim een jaar geleden nam de Tweede kamer een amendement van de SP aan, om het aantal nevenfuncties, dat een Kamerlid er op na mag houden, te beperken. Deels om belangenverstrengelingen te voorkomen, deels om te bevorderen dat bestuursleden en commissarissen hun werk goed kunnen doen. Een bestuurder met een overvolle agenda, kan bij een bedrijf of een organisatie wel eens iets over het hoofd zien. Gaat het dan fout, is hij of zij wel verantwoordelijk.
Bovendien, als al die bestuursfuncties maar door een beperkte groep mensen wordt bezet, krijg je concentratie van invloed en macht. En naar bijverschijnsel van het ‘old boys’ netwerk.

De SP ging de nevenfuncties van de Eerste Kamerleden na en kwam met een
fraai overzicht (pdf!). Zes Eerste Kamerleden zitten aan het maximum aantal (neven)functies of gaan daar overheen. “Dat is 8 procent van alle senatoren; niet een te verwaarlozen percentage”, stelt de SP.
Die zes mogen er dus geen nieuwe functies meer bij aannemen, sommigen zullen zelf enkele functies moeten inleveren. Komen daardoor bedrijven of organisaties in problemen? Nee, stelt de SP, “van een ‘kaalslag’ absoluut geen sprake. Negenenzestig van de vijfenzeventig Eerste Kamerleden illustreren dit”.

Natuurlijk mag ook een parlementslid naast zij of haar werk een bestuursfunctie hebben. Elke andere ‘hardwerkende burger’ mag dat ook. Maar ik ben het eens met de SP dat de vrije tijd niet overladen moet zijn met nevenfuncties. Als ik, naast het bloggen, ook nog een stuk of tien bestuursvergaderingen moet afwerken, ben ik bang dat ik elke dag als een dweil op mijn werk arriveer.
En we moeten ook eens af van het begrip nevenfuncties. In sommige culturen is het heel gewoon de neven in de familie aan baantjes te helpen. Dat is helaas ook vaak de gewoonte in landen, die bekend staan om corruptie. Waarom wordt dat door velen veroordeeld, terwijl we hier precies dezelfde gang van zaken kennen. Het mag dan niet direct om familieleden gaan, maar ik denk dat de ‘old boys’ wel heel familiair met elkaar omgaan.

Blog- en twitterrolls Libië

Even kort, laatste nieuws rond Libië.
De blog- en twitterrust is nu wel definitief voorbij. Steeds meer Nederlandse bloggers en twitteraars weten kanalen te vinden om berichten uit of over Libië te vinden. Blijkbaar hebben oproepen op twitter en hier om niet alleen het nieuws te volgen maar ook enige actie te ondernemen succes.

Het verzoek om je politieke contacten te mailen of te bellen en om verdere acties te vragen, resulteert er in ieder geval in dat GroenLinks en de PvdA de minister van BuZa, Rosenthal, vandaag
in de Kamer willen hebben Ze willen vragen stellen over zijn uitspraken welke prioriteiten er nu gelden.
Daarmee zijn we er nog niet. Ik roep iedereen opnieuw op hun politieke contacten te benaderen en het kabinet te vragen om medische hulp te bieden en mee te werken aan hulp bij de opvang van vluchtelingen. De buurlanden Tunesië en Egypte krijgen te maken met vluchtelingen uit Libië, nu het regime van Gadaffi doorgaat met het verwoesten van de burgers en het land zelf.

De roep om aandacht resulteert in steeds meer live-blogs op diverse media. Niet alleen bij de NOS en het NRC, nu ook bij regionale media als
BN/Destem, de Stentor, en de Gelderlander.
De NOS heeft op hun website nu ook links gezet naar bronnen die de laatste dagen door en aantal bloggers (deze en Sargasso bijvoorbeeld) worden gebruikt.
Een oproep aan RTL4 en de NOS om de reguliere uitzendingen te onderbreken voor de actualiteit in Libië is tot nu toe onbeantwoord gebleven. Dus ook hier: mail of bel naar die omroepen en verzoek ze om net zulke actuele aandacht als gebruikelijk is bij andere rampen. Op hun websites kun je via de contact-link je verzoeken insturen.

Kortom: wie nog geen acties heeft ondernomen, hier tips om, vrij makkelijk,iets te doen om ook maar enige steun te bieden aan de bevolking, die om vrijheid vragen, maar bombardementen en kogels op hen afkrijgen.
1.Volg het nieuws via de diverse bronnen. Het is al eerder gezegd: grote aandacht ontgaat de mensen zelf niet en betekent morele steun. Daarnaast betekent grote aandacht ook dat regeringen tot actie over zullen gaan. Het Libische regime heeft alle communicatieverkeer plat gelegd, zoveel vrezen zij wel van aandacht. Over heel de wereld vinden demonstraties plaats bij Libische ambassades. Vandaag komen allerlei organisaties in spoedberaad bij elkaar. De Arabische Liga, de VN Veiligheidsraad en zoals gezegd: de Tweede Kamer.
2. Blog en twitter over nieuws dat je overal vindt. Kom je bronnen tegen die nog niet bekend waren, maar wel goed informatie bieden, geef het dan door. Retweet berichten met actueel nieuws en oproepen tot acties.
3. Neem op de een of andere manier contact op met je politieke contacten en vraag om het opzetten van medische hulp, voedselhulp en het ondersteunen van hulp aan vluchtelingen in de regio. Hoe meer mensen daar om vragen, hoe eerder men bereid is daar op in te gaan. Aarzel niet, maar doe het.
4. Mail naar de omroepen en verzoek ze tussen de reguliere uitzendingen, plaats te maken voor actuele berichtgeving

Tot slot hier een rijtje links naar diverse bronnen. De meest bekende (o.a.Al Jazeera) laat ik achterwege.
Twitteraccounts:
Habiba Hamid
AliTweel
Mustafah Oukbih (NOS-correspondent)
Sultan Al Qassemi

Verder:
De Open draad van Sargasso.
En natuurlijk de live blogs en streams van de reguliere media.

Grote Broer schaamt zich nergens meer voor.

Cybercrime Weet je wat, dacht ergens een ambtenaar, ze willen openbaarheid, dan krijgen ze openbaarheid. Maar toch niet alle openbaarheid, jammerde zijn baas nog. Tuurlijk niet, zei de ambtenaar. Gewoon wat ‘bits and pieces’. Kinderporno en pubers, dat werk.
Denk je dat ze dat pikken, vroeg de baas, toch wat ongerust. Man, zei de ambtenaar, heb je tot nu toe ook maar één klacht gehad?

Niet dus. Ja, een paar verdwaalde idealisten mekkeren wat over de reikwijdte van Grote Broer’s ogen, maar verder lijkt iedereen het wel best te vinden. Men denkt dat het wel meevalt met die Grote Broer. Iets uit spannende tv-thrillers of hooguit iets wat alleen in Amerika of China voorkomt. En de mensen die moeten toegeven dat we wel erg in de gaten worden gehouden, verzuchten dat het toch alleen om anti-terreurmaatregelen gaat en de aanpak van kinderporno. Die pubers, moeten trouwens helemaal niet lopen klieren op internet.

Nu had de cyberpolitie akelig snel een stagiaire in de kraag, die wat onzin op twitter gooide. Het meiske plaatste een bommelding en tiwtterde: “en nu maar wachten”. Dat mocht ze in een politiecel doen. Inmiddels is de trots
van HP/DeTijd weer vrij. Deze rebelse meid had tijdens haar snuffelstage bij HP/DeTijd al eens iemand tegen de haren gestreken, maar dat was volkomen terecht, meende de Raad voor Journalistiek. De succesvolle stagiaire is nu in afwachting van een fikse boete.

Justitie had eerder nog zo wat pubers te pakken. Jongens die meenden mee te moeten doen aan het platleggen van websites van bedrijven die het Wikileaks lastig wilden malen. De cyberpolitie had ze
zo te grazen.
Waar ze tijd vandaan halen om uit al dat internetverkeer juist deze gevallen te lichten. Want de cyberpolitie had het al druk om, ook probleemjeugd in de gaten te houden. Kijk eens aan, daar zal niemand moeite mee hebben.

Men had het toch zo druk met echte terroristen en kinderpornografen? Nou, er mag dan geen enkele terrorist gepakt zijn, viezerds hebben ze wel gevonden. Niet door het koekeloeren op internet. Dat dan weer niet. De vunzigerds kwamen boven drijven naar aanleiding tips van
buitenlandse collega’s of bij andere delicten. In de wandelgangen gaat het gerucht dat kinderporno veel moeilijker is te detecteren op internet dan een scheitlollig tweetje van een stagiaire.

Wat in ieder geval duidelijk is: je internetverkeer en je telefoongesprekken worden in de gaten gehouden. En wat men over het hoofd ziet, vraagt de cyberpolitie gewoon op bij je provider. Vorig jaar werd
2,6 miljoen keer ip-adressen, mailadressen en telefoonnummers gecheckt. Niet dat er 2,6 miljoen inbraken waren. Dat waren er ruim 72 duizend. Veel te veel, maar geen miljoenen.
En er waren ook geen 2,6 miljoen bommeldingen. In 2009 waren er op Schiphol alleen al 62! Er worden door heel het land veel vaker valse bommeldingen gedaan, zoals van die HP/DeTijd-stagiaire. Hoeveel precies wil men niet bekend maken, omdat bekendmakingen tot nieuwe, valse bommeldingen leiden. Zieke grappen zijn besmettelijk, maar komen ook geen 2,6 miljoen keer voor.

Ineens besef ik me dat dit artikeltje beter niet op het internet geplempd moet worden. Ik heb nu al vier keer het woord ‘bommelding’ gebruikt (dit was dus de vijfde). Het zal wel nergens toe leiden, omdat ik niemand dood wens, maar al dat gekoekeloer achter de schermen, maakt toch voorzichtig. Het woordje ‘bommelding’ kunnen we missen als kiespijn. Daar wordt de taal niet armer van. De eerste de beste terrorist weet er wel een ander woord voor te verzinnen. Eentje die de cyberpolitie nog niet in verband met een aanslagdreiging brengt.

Ik heb geen idee waarom ik er toch kriegel wordt van het idee dat er nu iemand of een computer mee zit te loeren. Vroeger, toen ik wel eens een echte krant of een echt boek las, vond ik het ook vervelend als,iemand over mijn schouder meelas. Daar zal het wel mee te maken hebben, denk je niet?

Wat zeg je? Je denkt niet? Dat kan ik me nu gloeiend voorstellen. Dat er geen enkele schaamte meer is om jan en alleman in de gaten te houden is één ding. Dat niemand zich daar zorgen over maakt is wat anders. Is het dan zo normaal dat de overheid alles van iedereen wil weten, om een paar wetsovertreders en wat pestende pubers op te snorren?

Voor welvaart en vrijheid.

Spandoek Waar in Nederland hebben we nou een mediamiek plein, waar alle maatschappelijke onrust bij elkaar kan komen om Rutte tot de orde te roepen? Het Plein in Den Haag is wekelijks al een plek waar petities worden aangeboden en een enkele demonstratie wordt toegelaten, maar dat plein is veel te klein. Het Malieveld of het Museumplein zijn wat groter en traditioneel ook verzamelpunten van Neerlands onvrede. Beide plekken zijn weer wel geschikt om tenten op te slaan.

Maar zie je het al voor je dat hier duizenden mensen een week of twee elke dag bij elkaar komen om de regering tot andere gedachten te dwingen? Nee? Toch is dat al bijna 3 maanden aan de gang.
Er zijn natuurlijk grote verschillen met Tunesië, Algerije, Egypte, Jemen, Bahrein en Iran. De belangrijkste verschillen zijn dat je hier niet van de straat geknuppeld wordt en dat het hier om behoud van welvaart gaat, in plaats van een gevecht tegen de armoede.

Vrijheid en welvaart. Waarom zouden wij de straat opgaan, als we daar meer dan genoeg van hebben? Het lijkt ver gezocht, maar juist nu zouden we de straat op moeten gaan, om daarmee ook duidelijk te maken aan de Egyptenaren en hun buren dat het de moeite waar is voor vrijheid en welvaart te op te komen. Om te laten zien dat er niet zomaar op vrijheid en welvaart te beknibbelen valt.
Voor alle duidelijkheid: ik vind elke centimeter vrijheid en welvaart die de Noord-Afrikanen nu binnen weten te slepen belangrijker, dan dat mijn seniorenverlof uit de cao wordt gekieperd. Wat ik wel even belangrijk vind, is dat er nooit mensen getroffen moeten worden door maatregelen, die voortkomen uit een toestand waar zij geen debet aan hebben, laat staan iets over te zeggen hebben.

Hier hebben we het over de gevolgen van de kredietcrisis. Toen deze volop “floreerde” hoorde je nog wel eens verzuchten dat het huidige economische stelsel zijn failliet heeft bewezen en eens flink op de schop moest. Daar hoor je nu nauwelijks meer iets over. Dat heeft plaats gemaakt voor de ‘dringende noodzaak tot bezuinigingen’.
Toch lijkt lang niet iedereen overtuigd van de mate waarin en de manier waarop er bezuinigd moet worden. Sinds Rutte verkondigde dat “iedereen er wel iets van zal merken”, lijkt iedereen die boodschap retour te zenden.

Vorig jaar waren er zeker 34 acties die voor maatschappelijke onrust zorgden. Een gemiddelde van 2,8 per maand. Het hoogtepunt lag in december met 10 acties, waarvan er 6 de bezuinigingen betroffen. Over heel 2010 waren er 17 acties die arbeidsconflicten betroffen, 16 die over de bezuinigingen gingen en 1 die over vrijheid ging. Dat was de hackersactie tegen instellingen die het Wikileaks moeilijk probeerde te maken (zie ook
dit artikel).

We zijn anderhalve maand verder in 2011 en met de acties in het openbaar vervoer, lijken januari en februari het hoogtepunt van de hete december te overtreffen. Studentenacties, acties tegen bezuinigingen op natuurbeheer, protesterende militairen, ouders die protesteren tegen de bezuinigingen in het speciaal onderwijs en continu oplopende arbeidsconflicten brengen de teller op 14 manifestaties van maatschappelijke onrust.
Het gemiddelde staat al op 7 per maand. Acht acties tegen de bezuinigingen, vijf arbeidsconflicten en een andere actie. Een actie van varkensboeren tegen de prijsverlagingen die slachterijen en supermarkten doorvoerden.
In deze excelsheet een overzicht. Links de acties van 2011, scroll in het document naar rechts voor het overzicht van 2010.

Al bijna drie maanden lang is er volk in beweging. Hoe lang moet dat duren voor Rutte buigt? Het volk is nog niet verzameld op het Binnenhof, dat trouwens bij een beetje demonstratie al wordt afgegrendeld. Ook hier zijn grenzen aan bepaalde vrijheden. Zoals ook de internetactivisten merkten, toen ze meededen aan de Anonymousacties voor Wikileaks. Minister Opstelten kondigde meteen
beperking van internetvrijheden aan.
We krijgen de vrijheid om ons met een vaartje van 130 km per uur voort te snellen naar de eerstvolgende file. Een vrijheid die scherp in de gaten wordt gehouden, als het aan het kabinet ligt. Gewoon, omdat ook u een crimineel kan zijn.

Of op weg naar het Binnenhof?

Daar komt de nieuwe kerncentrale.

Borssele De bouw van een nieuwe kerncentrale kan in 2015 beginnen, zo maakte de ministerraad afgelopen vrijdag bekend. Veiligheid en zorgvuldigheid staan hoog in het vaandel, volgens minister Verhagen in een brief aan de Tweede Kamer.

De kans is groot dat die kerncentrale in Borssele wordt gebouwd. De bewoners in de omgeving van dit nucleaire plaatsje zijn al gewend aan een kerncentrale. Hun vertrouwen in de veiligheid en zorgvuldigheid is zo groot, dat ze in december nog massaal
jodiumtabletten insloegen. Zo’n tabletje helpt als de kerncentrale gaat lekken. En tegenwoordig lekt er van alles, dus waarom zo’n centrale niet, moeten de Zeelanders hebben gedacht.
Delta, een van de bedrijven die graag de nieuwe kerncentrale wil bouwen, is uiterst tevreden met de plannen van het kabinet.

In
zijn brief (pdf!) aan de Tweede Kamer schrijft Verhagen dat hij deze kabinetsperiode de vergunningen rond wil hebben. Uiteraard zo zorgvuldig mogelijk, maar “aangezien hetongewenst is om gedurende het proces de spelregels te veranderen, wil ik op dit moment duidelijkheid verschaffen over hoofdlijnen van de randvoorwaarden van het kabinet”. Ofwel: ik leg nu de spelregels vast en daar heeft u het maar mee te doen.

De duidelijkheid die vervolgens wordt geboden, is dat er nog veel onduidelijk is. Om te beginnen de financiering. Verhagen stelt dat het de overheid geen cent gaat kosten. Dan heeft hij het over de Rijkskas. Het Rijk bezuinigt er flink op los, dus een mogelijk omstreden financiering van een kerncentrale is lastig te verkopen. Dat geldt ook voor provincies en gemeenten. En daar zit een addertje onder het gras.
Delta, mede-eigenaar van de huidige kerncentrale in Borssele, moet op zoek naar geld voor de tweede kerncentrale. Essent, ook aandeelhouder in Borssele, wilde haar aandelen verpatsen aan een Duitse firma. Dat had een leuke som geld op kunnen leveren, maar Delta stapte naar de Hoge Raad om de verkoop te verbieden. Met succes. De Raad oordeelde dat de aandelen geheel in overheidshanden mochten blijven.
Hoe de nieuwe kerncentrale dan wel aan het nodige geld moet komen, zonder dat welke overheid dan ook er in investeert, is nu dus een raadsel.

En dan de eindeloze discussie over de veiligheid. Die spitst zich vooral toe op de berging van het radioactieve afval. Verhagen wijst op het nog lopende onderzoek OPERA (Onderzoeksprogramma Eindberging Radioactief Afval). Een onderzoek dat conclusies van 10 tot 20 jaar geleden, opnieuw onder de loep neemt.
Verhagen is zich bewust van de maatschappelijke gevoeligheid ten aanzien van radioactief afval en belooft dat “de resultaten van OPERA zullen worden meegenomen bij de totstandkoming van mijn standpunt over de stappen om te komen tot een eindbestemming voor het radioactieve afval”.
Wat nu als in 2014 (wanneer het onderzoek klaar moet zijn) blijkt dat berging problematisch blijft? Wordt dan het hele proces afgeblazen?

Of gaat het kabinet dan weer de oppositiepartijen zodanig bewerken, dat er net zo’n meerderheid te halen valt als bij de Afghanistanmissie?
In Verhagen’s brief staat in ieder geval al een handreiking naar GroenLinks. De berging van radioactief afval moet voldoen aan de eis van terugneembare eindverwerking. Anders gezegd: het moet diep de grond in, maar ook zo weer naar boven te halen, als er iets mis gaat.

Deze keer heeft GroenLinks wel een poot om stijf te houden. Overheden en bedrijven investeren zo de nodige miljoenen in kernenergie. Miljoenen die niet benut kunnen worden voor veiliger energieopwekking. Daar gaat GroenLinks de minister eens
over ondervagen.
Wat zal Verhagen die partij bieden, om ze over de streep te trekken?

Ich bin auch etwas.

Badeendjes Wie ben ik? Gelukkig zijn zij, die daar een ferm antwoord op kunnen geven. Ich bin ein Langstudierder, sprak Alexander Pechtold op 21 januari, toen studenten protesteerden tegen kabinetsplannen de studieduur te verkorten door paal en perk te stellen aan de studieleningen.

Het onderwijs roert zich. Vandaag kwamen ouders en leerkachten uit het ‘passend onderwijs’ bij elkaar om tegen de bezuinigingen te protesteren. Passend onderwijs heette vroeger speciaal onderwijs. Maar om gehandicapte kinderen zich niet al te speciaal te laten voelen, heeft men daar een passender term voor gevonden.
Pechtold was er weer bij. Samen met Job Cohen en Ton Elias. Meneer Elias kreeg, net als de minister van Onderwijs, een lading badeendjes naar zijn hoofd geslingerd.

Pechtold: “Weet je al wat je ga zeggen, Jobbie?”
Cohen: “Nou, ik dacht zoiets van Ich bin ein mongooltje”.
Pechtold: “Zou ik niet doen, Jobbie.”
Cohen: “Hoezo? Jij bent toch ook razend populair geworden met dat mavo-duits van je?”

Pechtold: “Je moet ’t zelf weten, maar het is niet bijster origineel en ik zou dat mongooltje weg laten”.
Cohen: “Maar het gaat toch om die arme kindertjes?”
Pechtold: “Jawel, maar we noemen ze al lang niet meer zo en we mogen ze ook niet meer als arme kindertjes zien”.
Cohen: “Waarom niet?”

Pechtold: “Als we dat wel doen dan wordt dat onderwijs nog duurder, dus spreken we van passende kindertjes. Mooie term, die aan twee kanten snijdt. Je kunt die kids zo overal inpassen waar je ze hebben wil en dat houdt de kosten beheersbaar. Als wij nog eens komen te regeren, zitten wij niet met duur onderwijs opgescheept”.
Cohen: “Hm, da’s waar. Ik zie het al voor me Alex, dat jij dan ineens zou moeten zeggen: Ich bin ein Käsemesser”.

Elias: “Scheisse!”
Cohen: “Huh?”
Pechtold: “Da’s duits voor fuckaduck”.

Elias: “Fuc a duck? Ik kreeg de kans niet eens!”
Pechtold: “Had je maar moeten bukken”.
Cohen: “Dat kennen ze niet bij de VVD”.

Pechtold: “Jawel, let maar eens op als de Amerikanen om een missie in Iran vragen”.
Elias: “Mwah, jij bent ook niet vies van een missie”.
Cohen: “Ha,ha, da’s waar, Du bist ein Missionar, hè Alex?”

Pechtold: “Leuk hoor, maar jouw standpunt heeft je ook niets opgeleverd”.
Elias: “Jahaaa, Jobbie, Balkenende laten ploffen en tegen blauw in Afghanistan, allemaal mooi, maar dankzij jullie principes zitten wij nu in de regering. Het was allemaal voor niets”.
Pechtold: “Precies, ganzumsonst”.

Cohen:
Ich bin der Ganzumsonst
Für mich kommt nichts in Frage
Ich bin der Mangelmensch
mich grauen alle Tage

Ich habe keine eigene Weise
Das Leitmotiv ist mir verstorben
Mit dem Suchen aller Arten
Habe ich mir die Lust verdorben

Weshalb? denke ich immerzu ein Ganzumsonst
Noch so oft ein Fragezeichen?
Könnte es nicht ein Anderer sein?
Warum ich?

Die Abwesendheit die meinen Alltag stört
Sie ist nicht erwünscht
Unerzwinglich,
Ganz niedrig
Ohne Gegenstand

Umsonst, umsonst,umsonst und ewig immer

Mein Anteil an dem Dasein (Pechtold, Elias: Unwichtig!)
Jede Tat und jede Leistung (Pechtold, Elias: Nichtig!)
Alle Mühe all das Trachten (Pechtold, Elias: Vergeblich)
Die Unfähigkeit jedoch erheblich


Ich kann nicht durchhalten
Beschlüsse kommen nimmer
Und wie einfach auch die Frage ist
Die Antwort fehlt mir immer

Opa Buiswater is dood.

OpaOok bloggers hebben niet het eeuwige leven. In de rubriek Ook de moeite waard (zie rechterkolom) stond lang een link naar Opa Buiswater. Vorig jaar kreeg hij kanker, schreef een afscheidsblogje en vertrok naar zonniger oorden.

Deze rood en rechtvaardige blogger, zoals hij zichzelf afficheerde, was een van de eerste blogs die ik ontdekte, toen ik mijn eerste paar stapjes in blogland deed. Opa was een van de zomergasten op de oude versie van dit weblog.
Na zijn afscheidsblog bleef zijn site nog lang in de lucht, maar uiterraard verscheen er niets meer.

Opa blijkt op 28 januari overleden te zijn. Zijn nabestaanden hebben een in memoriam op zijn webstek gezet. Wat daar staat kan ik geheel onderschrijven. Jammer, dat ik geen blogjes meer kan vinden, om zijn stuurse maar humoristsiche commentaar op de politieke waan van de dag te illustreren.

Opa is over de oceaan gestrooid en hoopt zo ons nog eens tegen te komen, als we in staat zijn op de oude dag te cruisen over die oceaan.

Please, go!

Please go Afgelopen woensdag schreef ik in een gastlog op GeenCommentaar, dat Europa minstens zoveel boter op het hoofd heeft als de V.S., wat Egypte betreft. Jarenlang het regime gesteund en nu wel de protesten ondersteunen en vragen om snelle veranderingen, maar erg terughoudend in concrete steun.
Het grappige was, dat later die dag een grootdeel van de Tweede Kamer om fermere daden vroeg. Vandaag is de EU-top bij elkaar en voorafgaand aan de vergaderingen, deed Rutte een uitspraak, waar je uit op jan maken dat hij GeenCommentaar leest en een aanbeveling uit dat gastlogje heeft overgenomen.

“Concrete acties bestaan uit het terughalen van toeristen. Geen luchtbrug met voedselpakketten voor de demonstranten op het Tharirplein in Caïro”, stond in dat gastlogje. En wat zei Rutte? Druk uitoefenen op Muibarak laat hij aan anderen over. De EU “zou zich moeten concentreren op andere dingen, zoals het bieden van noodhulp” (live-blog Volkskrant 10:15 uur).
Goed zo, Rutte! Kom nu maar op met de voedselpakketten voor de mensen op het Tharirplein.

De Egyptenaren willen dat Mubarak vandaag vertrekt. Wat voor dag zal het vandaag voor ze worden? Zal het de V.S. lukken Mubarak over te halen vandaag zijn koffers te pakken? Of zal hij zich
h zo gesteund voelen door de uitspraken van Obama en Rutte, dat er een “orderlijke transitie” moet plaatsvinden, dat hij bij zijn eigen standpunt blijft? Hij denkt immers dat er totale chaos uitbreekt als hij hier en nu vertrekt? Alsof er nu geen chaos heerst, aangewakkerd door zij fanclub.

Rutte zei ook dat de EU met één mond moet praten. Hopelijk komt daar vandaag maar één ding uit: Mubarak, please go!
Natuurlijk ontstaat er dan even een “machtsvacuüm”. Maar Mubarak is nu niet meer dan een icoon. Een representant van een geschiedenis waar de meeste Egyptenaren van af willen. Er zijn genoeg signalen dat er dan een “ordelijke transitie” zal plaatsvinden. Het leger is tot nu toe onpartijdig geweest en praat met de demonstranten. Samen met de gematigde politici uit het Mubarak-bewind en de oppositie, komen ze er wel uit.

Het wordt tijd dat beetje steun te geven, dat wij als buitenstaanders kunnen leveren. Op diverse Twitter-accounts (o.a. van
Al Jazeera) kunnen wij twitteren: Mubarak, please go!