Tag archieven: Rutte

Rutte: we gaan voor goud.

cc Flickr Minister Presidents photostresmAfgelopen vrijdag flitste er weer een ministerraad voorbij, gevolgd door de gebruikelijke persconferentie. Een van de weinige gelegenheden waar Rutte wel in het openbaar zijn mond opendoet.

Hij zegt er zelf natuurlijk niets over, maar na anderhalf jaar regeren is wel duidelijk wat er op Ruttes agenda staat: het klootjesvolk mores leren en de nietszeggendheid van het premierschap vervolmaken.

Vergeleken met zijn voorganger is Ruttes leiderschap van een welhaast zenboeddhistische allure. Waar Balkenende met hele verhalen over normen en waarden het volk trachtte te structureren, heeft Rutte maar twee woorden nodig om het gepeupel in het gareel te ranselen: crisis en bezuinigingen. Hij is mediawijs genoeg om die mantra te variëren. Zo werd ‘crisis’ ineens ‘eurocrisis’ en van ‘bezuinigen’ maakt hij wel eens ‘gezonde overheidsfinanciën’ of ‘toekomst veilig stellen’.

Dat zijn waarschijnlijk al weer te veel woorden naar zijn zin.  Over alle andere zaken doet hij er zoveel mogelijk het zwijgen toe.  Als de Tweede Kamer hen zelf wil horen, laat hij zijn ministers aan het woord. Als zijn gedoogpartner weer eens het zoveelste onzinpuntje meldt, heeft hij er niets over te zeggen. En dat allemaal met een lach, waarmee hij de Daila Lama naar de kroon steekt.

Ook nu hij in het Catshuis de herstructurering van ‘dit prachtige land’ bespreekt met Verhagen en Wilders, volhardt hij in stoïcijnse zwijgzaamheid. Rutte wil er maar één ding over kwijt: zwijgen vergroot de kans op succes van de onderhandelingen.

Zo is het maar net. Spreken is zilver, zwijgen is goud. Rutte gaat voor goud. De gouden glans van groot en wijs staatsmansschap. Misschien is dat wel zijn belangrijkste agendapunt. Ook een premierschap is tijdelijk, maar jaren nadat de dienst er op zit kan er nog over geschreven en gesproken worden. Rutte doet hard zijn best om zijn geschiedenis te profileren.

Hij is er nog niet. Een verspreking hier, een stilte teveel daar en eigenlijk nog veel te veel woorden. De Rijksvoorlichtingsdienst liet weten dat pas dinsdag de besprekingen in het Catshuis worden hervat, wegens verplichtingen elders. Gokje: na de vrijdagse persconferentie en een weekend rusten na gedane arbeid, gaat Rutte maandag naar zijn zenmentor.

Het begint met een lachsessie. Even alles losschudden. En daarna?
Rutte: Meester, kunt u…
Goeroe: Nee Mark, stil.

Rutte: Maar meester ik…
Goeroe: (Zucht) okee dan, eerst maar in jezelf keren. Zeg de mantra op.

Mark, Goed, meester. Crisis, bezuinigen, crisis, bezuinigen, cri….
Goeroe: Mark? Wat hebben we vorige week afgesproken? We zouden geen woord teveel gebruiken. Herinner je je nog welk woord je tot volkomen rust brengt?

Rutte: Ah, ja. Okee dan: bezuinigen, bezuinigen, bezuini…
Goeroe: Even stil Mark. Alle begin is moeilijk. Haal eens diep adem en ga terug naar het moment waarop we je gouden mantra hebben gevonden.

Het is een minuutje of drie stil tot Mark lacht: Meester! Ik heb hem weer!
Goeroe: Ga je gang, Mark.
Rutte: Ik,ik, ik, ik, ik, ik….

Na een kwartier valt er een serene stilte.

Geef een reactie

Een kostbaar telefoontje.

cc Flickr Minister-president's photostreamOnze MP heeft gebeld met de Griekse minister-president en twitterde daarna dat hij hem erop heeft gewezen dat de Grieken moeten voldoen aan alle eisen voor een nieuw programma. Een transcriptie van een paar kostbare, belasting verslindende belminuten.

R: Hi,Luc…
P: Who’s there?

R: It’s me, Mark!
P: Mark who?

R: Mark, from the Netherlands.
P: From the Neverlands?

R: No, no, from Holland.
P: Ah! You’re Dutch!

R: Yes, eh, no, I’m Mark.
P: You’re not Dutch?

R: Yes, ofcourse.
P: Well, what can I do for you, Dutchie.

R: Sorry, I’m not Dutchie, I’m Mark. The prime-minister of Holland.
P: Lucky bastard! But tell me, how did you became prime-minister? I can’t remember you’re name, so probably you’re not an ex-banker?

R: No, but I know a lot of bankers.
P: Ah, so that’s how you managed to become prime-minister!

R:No, no, I was elected, sort of…
P: Sort of, yes, that’s how things go. Now, what can I do for you?

R: I call to point you out that you have to comply with all requirements to a new program.
P: You point me out? Who do you think you are?

R: I’m Mark.
P: Yes, yes, and you’re prime-minister and you have nothing else better to do than making stupid phonecalls?

R: Well, it’s part of my job to…
P: To make lousy phonecalls?

R: Pardon me? I don’t think…
P: Exactly!

R: Exactly what?
P:You don’t think! You can’t even get your own budget straight, because of your disapointing tax revenues. That’s what you get, when you make people unemployed.

R: That’s not of your business.
P: If my unemployed people are your business, then your unemployed people are my business.

R: Hm, well, I made my point. I’m going to hang up now.
P: Oh, sorry, I didn’t ment to be that cruel to you.

R: Huh?
P: Don’t hang yourself!

R: No, I mean I have to stop this phonecall now.
P: Why?

R: My time is precious. I have more things to do.
P:  Oh? What do you do more, besides making phonecalls?

R: I have an urgent tweet to make.
P: Long live a nation in crisis, led by a prime-minister who has time for phonecalls and twitter.

Geef een reactie

Eurocrisis is traditie

EurocrisisDe schatkamer van statistieken, het CBS, heeft eindelijk tijd gevonden wat cijfers op een rij te krijgen, die u hier al op 22 oktober 2011 kon lezen. Uit die cijfers blijkt dat een hoog overheidstekort eerder regel dan uitzondering is en dat landen als Griekenland niet de enigen zijn, die zich maar niet aan de afspraken van het Verdrag van Maastricht kunnen houden.

“Nederland overschrijdt al drie jaar de Europese bovengrens van 3 procent van het bbp”, stelt het CBS, maar “een dergelijke periode van hoge tekorten is echter niet uitzonderlijk”. De jaren voor het Verdrag van Maastricht (1993) was het wel vaker mis. In de  periode 1980-1990 was het overheidstekort maar liefst 11 jaar achter elkaar flink groter dan 3 procent. Na het verdrag is het tot nu toe zes keer voorgekomen, waaronder dus de laatste drie jaar.

Het Verdrag van Maastricht heeft misschien wel een positief effect gehad. Na 1993 werd er vijfmaal een overschot gescoord, tegen één keer in de 24 jaren daarvoor.

Het overheidstekort zat sinds 1993 13 keer in de min, waarvan dus 6 keer boven de 3 procent. Slechts 5 keer viel het positief uit. Waarlijk geen geweldige prestatie waar met name twee mannen keiharde voorvechters zijn van de Maastrichtnorm. Mannen die het niet te beroerd zijn een vermanende vinger op te heffen tegen landen, die ook moeite hebben zich aan de norm te houden. We hebben het natuurlijk over de heer Zalm en zijn discipel Rutte.

Zalm eiste in 2003 sancties tegen Frankrijk en Duitsland, toen deze hun financiële problemen op wensten te lossen door het overheidstekort op te laten lopen. Zalm moest inbinden en Frankrijk en Duitsland kregen wat meer tijd en ruimte om hun tekorten binnen de afgesproken normen te krijgen.

Rutte moet feestelijke dagen beleven. Niks inbinden, maar de knoet erover. Griekenland moet diep door het stof. Nu is het Griekse overheidstekort wel aanzienlijk groter dan dat van Nederland. Maar dat heeft niet alleen oorzaken in Zuid-Europese losbandigheid.  Griekenland werd na veel moeite pas in 2000 tot de Europese Monetaire Unie toegelaten. Zalm wist van de hoge tekorten, maar ging ook akkoord. Griekenland deed pogingen de tekorten weg te werken door, onder andere, worgleningen af te sluiten bij Goldman Sachs.

Rutte pleitte voor steun aan Griekenland. Niet om het land zelf te redden, maar de banken die vreesden dat Griekenland nooit meer al die leningen zou kunnen terugbetalen. Daar zat amper een Griekse bank bij.

Maar dat terzijde. Wat het CBS laat zien, is dat een overheidstekort nog steeds traditie is, ondanks het Verdrag van Maastricht. Ook in Nederland. Wat we wel zagen is dat het overheidstekort afnam als de economische groei steeg. De vraag is in hoeverre bezuinigingen effect hebben op de economische ontwikkelingen. Is overheidsbeleid slechts een druppel op een gloeiende plaat of een wezenlijke bijdrage om uit de misère te komen?

Rutte gelooft in dat laatste. Het terugdringen van het overheidstekort wordt door dit kabinet aangeprezen als wonderolie voor een haperende economie. Voorlopig kan hij niet anders dan zich voegen in de traditie van overheidstekorten boven de 3 procentnorm. Misschien bereikt hij het ideaal van een overheid zonder grote tekorten, door eens na te denken over een wezenlijk andere economie?  Want een economie gebaseerd op leningen en schulden lijkt zijn beste tijd nu wel gehad te hebben.

Geef een reactie

Elf steden op de tocht.

cc Flickr Theasijtsma’s photostreamBestuurlijke vernieuwing, het eufenisme voor massa-ontslag van ambtenaren, is de Friezen vreemd. Dat wil zeggen: ze moeten er ook aan geloven, maar zou houden hardnekkig tradities in stand, waardoor het lijkt of zijn er niets mee te maken hebben.

Neem nu de Elfstedentocht. Maar liefst 22 rayonhoofden kwamen gisteravond in vergadering bijeen en besloten er nog even van af te zien. Tweeëntwintig! Voor elf steden? Terwijl de tocht door niet meer dan zes gemeenten voert.

Ja, ik weet ook wel dat de naam Elfstedentocht verbonden is aan de plaatsen die ooit stadsrechten verwierven. Maar stadsrechten of niet, zes steden verloren hun zelfstandigheid aan gemeentelijke herindelingen. Sneek, IJlst, Stavoren, Hindeloopen, Workum en Bolsward bestaan nog slechts als woonkernen van de gemeente Súdwest Fryslân.
Sloten ging op in Gaasterland-Sloten, Franeker in Franekeradeel en Dokkum in Dongeradeel. Alleen Harlingen en Leeuwarden bestaan nog als zelfstandige gemeenten.

Het is dat de Friezen zelf de stadsrechten graag in een winters zonnetje willen zetten, maar zou de tocht der tochten niet aan een nieuwe naam toe zijn? Nu een aantal steden tot woonkernen zijn gedegradeerd, kan de tocht misschien opgewaardeerd worden door het de 32-woonkernentocht te noemen. Dan tellen de dorpen eindelijk ook eens mee. Goed voor Bartlehiem, het dorp dat een roemruchte schakel tussen Franeker, Dokkum en Leeuwarden was, omdat de schaatsers er twee keer langs moesten.

En dan die onsterfelijke kluunplaatsen als Wymbritseradiel en Kimswerd. Kimswerd staat nota bene te boek als de woonplaats van Grote Pier, de Friese vrijheidsstrijder, die het opnam tegen de regenteske Hollanders. Elk gehucht, elke woonkern heeft wel een stukje geschiedenis dat het leuk doet als er even een flauw moment van commentaar moet worden in de televisie- en radioregistraties van de Elfstedentocht.

Voorlopig hebben de 22 rayonhoofden het veel te druk met het verhelpen van zwakke plekken op de route. Daarbij is al een veegmachine door het ijs gezakt. Dat hadden ze kunnen weten, want zelf maakten ze al bekend dat het ijs nog te zwak is om de 1,6 miljoen mensen te dragen, die als publiek worden verwacht.

Naar verluidt wordt het leger ingezet om de organisatie een handje te helpen. Als ik de Friezen was, zou ik dat weigeren. Voor je het weet heeft het kabinet ineens in de smiezen dat 22 rayonhoofden en hun handlangers in de weer zijn om de 32-dorpentocht tot geschiedenis te verheffen. Waarna het kabinet op het idee komt om van heel Friesland één gemeente te maken. De provincie kan als bestuursorgaan worden afgeschaft en er komt maar één burgemeester.

Nou goed, Rutte is de beroerdste niet. Hij stelt geen burgemeester aan, maar een rayonhoofd.

Geef een reactie

Daar komt de tomaat.

SPRutte“Jongens“, zo spreekt Maurice de Hond ook meisjes aan, “het is een beetje tam de laatste tijd. Kunnen jullie de boel niet wat opschudden?“
“Tuuuuurlijk“, roepen de abonnementhouders van Peil.nl in koor.

En nu is daar een van de aller verrassendste Hondspeilingen ooit. De SP is de grootste partij van Nederland. “Hoe kan het dat in een periode waar er op politiek terrein weinig in Nederland gebeurde (de Kamer was 3 weken met reces) toch zo een ongewoon grote verschuiving plaats vindt“, vraagt De Hond zich af.

In zijn eigen bewoordingen geeft hij het antwoord al: het is “vooral te danken aan de zorgen die steeds meer mensen hebben over hun eigen financiële positie onder invloed van de recessie en de bezuinigingsplannen van de regering“.

Op dit punt kunnen we het volledig eens zijn met De Hond. Het mag in ‘de politiek’ aan de rustige kant zijn, bij ‘de mensen thuis’ was het dat niet. In de kerstvakantie wist eindelijk heel Nederland dat er meer voor minder zorgverzekering betaald moet worden. Nou ja, dat is misschien nog op te hoesten, als het verder meevalt.

In januari werd ook duidelijk hoe het  netto inkomen er uit gaat zien. En dat viel zwaar tegen. Bruto leek het nog wat. Een tientje of anderhalf erbij. Netto bleek het echter vijftien of meer euro minder te zijn.
Kijk, en dan worden Henk en Ingrid ongerust. Waarom heeft Wilders dat niet tegen gehouden? Het enige dat ze van hem horen is dat er niet, hij herhaalt ‘niet’, aan de hypotheekrente getornd mag worden.

En weg waren de Henken en Ingrids die in huurhuizen wonen. Naar de SP. Die Emile Roemer is minstens zo lollig als Wilders, alleen wat rustiger. Was hij niet de man die sax speelde in een carnavalsokestje? Wilder speelt alleen met zijn eigen fluit en het klinkt nog chagrijnig ook.
Die SP’ers mogen rare jongens zijn, ze staan wel elke week op de markt, of bij het buurthuis of komen bij opa en oma langs in het tehuis.

Van Rutte valt niets te verwachten. Hij gaat echt niets doen om de tegenvallende koopkrachtdaling te verzachten, liet hij weten. Henk en Ingrid keken nog eens naar hun laatste loonstrookje en ineens wisten ze het. Dit komt met VVD, CDA en PVV niet meer goed.

Het is leuk als mensen het licht zien, het is jammer dat er al zoveel is afgebroken. Peilingen repareren dat niet. Nieuwe verkiezingen bieden misschien meer hoop. Het CDA ligt in de kreukels, Wilders zit in zijn neus te peuteren. Rutte moet er toch een keertje moe van worden. Of zich op zijn minst zorgen maken over het effect dat bij kiezer teweeg wordt gebracht, als ze zien dat hij toch weinig stabiele coalitiepartners heeft.

De virtuele groei van de SP zal niet alleen de PvdA, maar ook D66 en GroenLinks doen besluiten Rutte verder maar te laten voor wat hij is en geen enkel punt meer steunen.
Nog voor de zomervakantie nieuwe verkiezingen?

Geef een reactie

Op naar Rutte II?

KabinetOpenheid is één ding, teamgeest een ander en in het gebied daartussen valt het kabinet.

Het zijn rare tijden. Het kabinet moet dit land door de crisis loodsen. Het is dan een heikele klus elk jaar met een goed doortimmerde begroting te komen. In de aanloop naar de voorjaarsnota lijkt het wel of sommige leden van het kabinet aan hun spreektijd binnen de wekelijkse ministerraad niet genoeg te hebben. Dat kan, maar waarom zagen ze aan de poten onder dit toch al zo breekbare kabinet?

In de Volkskrant wordt zelfs over de tussenformatie gerept. Alsof het kabinet opnieuw wordt samengesteld en er een nieuw regeerakkoord moet komen. Leuke vondst en misschien doet Rutte er verstandig aan een externe tussenformateur aan te wijzen. Eentje die de misëre enigszins objectief kan bekijken en het kabinet door deze zware tijd heen kan helpen.

Nu kan, zoals bij elke gewone formatie, ook een tussenformatie mislukken. Verschillende betrokkenen doen erg hun best daarop aan te sturen. Dat geldt met name voor het CDA en de PVV.
Het CDA zoekt een weg uit haar eigen crisis en heeft behoefte aan nieuwe leider. “Ikke!”, roept Bleker, om dat vervolgens te ontkennen. Een traditie binnen het CDA, waarvan we bij Piet-Hein Donner hebben kunnen zien waar dat toe leidt. Hoe groter de ontkenning, hoe zekerder het aanvankelijke statement.

Zowel CDA als PVV doen hun best de eenheid binnen de gedoogconstructie te ondermijnen. CDA stelt een soort vlaktaks voor, met gevolgen voor de hypotheekrenteaftrek. Wilder eist echter een garantie dat er nooit aan dat belastingvoordeel getornd zal worden. Die zal hij van de VVD wel krijgen, maar als dan ook nog meer geld van ontwikkelingshulp afgaat, zit het CDA in een lastige positie.

De zogenaamde tussenformatie kan dus stranden omdat het CDA zich genoodzaakt ziet op te stappen. Echt opstappen zal de partij niet, maar ze heeft ruime ervaring in het opblazen van kabinetten. Zodanig, dat een andere partij de schuld ervan krijgt. Geen ongevaarlijke strategie, want de laatste keer dat het CDA zoiets flikte, moest de partij een behoorlijk stemmenverlies incasseren.

Waar nog niemand aan heeft gedacht, is dat Rutte zelf het ineens niet meer ziet zitten. Hoe onvermoeibaar de jonge vader des vaderlands ook lijkt, ergens moet ook hij een breekpunt hebben en het wankele CDA en de provocerende PVV spuugzat zijn.
Het hoeft niet het definitieve einde van een kabinet Rutte te zijn. Rutte heeft al een aanbod gekregen van de SP.  Natuurlijk ontkent Rutte de mogelijkheid met de SP te regeren, maar die ontkenning ontkent hij nog in hetzelfde interview.  “Je moet nooit iemand uitsluiten”, zo hield hij de deur op een kiertje open.

Op naar Rutte II, een minderheidskabinet met een blauwrood randje?

Geef een reactie

Mens van het Jaar.

RutteWe hebben de eerste Man van het Jaar binnen! Mark Rutte is volgens Elsevier De Man, omdat zijn opgewekte optimisme dit land van een zwaarmoedige depressie heft gered. Of, zoals het juryrapport het zegt: “Als een haptonoom weet hij de juiste snaar te raken, houdt hij de moed erin en voorkomt hij dat het land volledig bevangen raakt door somberheid over de economische vooruitzichten”.

Tja Rutte, als de Ted Troost van het volk: “Jongens, ik voel het, het komt allemaal wel goed”. Iedereen zal er wel wat van voelen, tsjakka!
Elsevier heeft gelijk. Hoe slecht het nieuws ook is, Rutte brengt het altijd met een opgeruimdheid, die doet vermoeden dat de man de zaken niet helemaal serieus neemt. Dat is hem eerder wel eens verweten, toen hij niet bereid was zelf Kamervragen te beantwoorden. Nee, zei Rutte, dat kunnen mijn ministers en staatssecretarissen zelf ook heel goed. Waarop zijn ministers en staatssecretarissen zich herhaaldelijk vergisten in de cijfertjes. Dat kun je ze niet kwalijk nemen, want hun captain is daar ook een meester in.

Gelukkig leven we in een democratie, waar het iedereen vrij staat naar eigen keuze een Man van het Jaar te benoemen, om welke reden dan ook.  Wij van Ruttes Onrust en absoluut geen liefhebber van Ruttes Rotzooi, feliciteren desalniettemin de minister-president met de eervolle vermelding.
We maken van de democratische ruimte die ons nog rest gebruik, en willen met andere kandidaten komen voor de Man van het Jaar. We hanteren dat begrip erg breed en de Man van het Jaar kan dus ook een vrouw zijn.

Veel keus is er eigenlijk niet. Er is al een secretaresse, telefonist/receptionist en een schoonmaker van het jaar. Begin dit jaar vroeg ik me al af of er ook een erepodium is voor andere, doorgaans ondergewaardeerde, vaklui is.
En als het criterium meer van Elseviers ‘hela, hola,houd er de moed maar in’-gehalte moet zijn: welke ON’ers (Onbekende Nederlanders) verdienen een pluim, omdat ze tegen Ruttes rotzooi in,  de sfeer erin houden? Is er niet ergens een thuishulp die suf bezuinigde ouderen opmontert? Zijn er geen professionals die even vrolijk hun werk blijven doen in zorg, welzijn, sport en cultuur, ook al hebben zij aardig wat middelen en menig collega verloren aan Ruttes rotzooi?

Misschien moet de titel naar iets invloedrijkere professionals. Zoals politiecommissaris Welten, die bij aanvang van 2011 verklaarde zijn ondergeschikten niet op boerkajacht te zullen sturen. Een ordehandhaver die, een dienstopdracht negeert. Of de (VVD)burgemeester van Goedereede, die in opstand kwam tegen Donners drammerigheid.

Voor de eretitel moeten er toch betere kandidaten zijn dan Rutte. Gooi uw kandidaten in de reacties, uiteraard met een motivering. en uw kandidaten zetten we hier eind december in een verkiezingslijst, waaruit alle lezers de Mens van het Jaar 2011 kunnen kiezen.

Update 08-120-2011: Dit atikel staat nu ook, in iets gewijzigde vorm, op Sargasso. Graag uw kandidaten daar inleveren.

Geef een reactie

Stapelgek of niet?

StapelWat de laatste week weinig aandacht kreeg, is het rapport over de stapelingseffecten van de bezuinigingen in het sociale domein dat NICIS en Ecorys op 23 november presenteerden, in opdracht van de G32 (32 grootste gemeenten). Rutte heeft immers belooft dat het kabinet zeker aandacht voor deze effecten zal hebben bij het uitwerken van de bezuinigingsplannen? Dat rapport kan duidelijkheid verschaffen over de hoeveelheid gezinnen die door stapeleffecten in problemen kunnen komen.

Waarschijnlijk hebben de media er weinig over gemeld, omdat de onderzoekers aangaven dat exacte omvang van het aantal kwetsbare huishoudens nog niet goed is vast te stellen. Het rapport (hier in pdf) somt keurig alle maatregelen op, vermeld hoeveel mensen bij die maatregelen betrokken zijn, maar kan niet meer dan een paar cases als voorbeeld geven, die uit berekeningen van een drietal gemeenten komen. Uit die cases (in dit pdf-document) blijkt dat sommige mensen er 280, anderen  tot meer dan 5000 euro per jaar op achteruit kunnen gaan.

NICIS en Ecorys vatten hun bevindingen in algemene termen samen: Bij bepaalde huishoudens dreigen inkomensdalingen van tientallen procenten, vooral bij  huishoudens met lage inkomens en/of meerdere problemen.
Noch de onderzoekers, noch de oppositie, noch Rutte zelf hebben tot nu toe aangegeven om hoeveel mensen het gaat. Het document van NICIS en Ecorys geeft wel inzicht in hoeveel mensen er per bezuinigingsmaatregel geraakt kunnen worden. Maar valt wel het een en ander over te zeggen.

In het rapport staat dat 5,25 procent van de bevolking gebruik maakt van de AWBZ. Bij het PGB zijn 131.000 mensen betrokken, zo’n 0,79% van de bevolking. De bijstand? Niet meer dan 1,88% van gans het volk. Je kunt deze cijfers inzien in dit exceldocument, waar ook gegevens in staan die bij de rest van dit betoog horen.
Het gaat dus om een heel beperkt deel van de bevolking, waar toch stevig over wordt bezuinigd. Nu zullen de rijksten de klappen van sommige regelingen nog wel op kunnen vangen. Dat kan gelden bij het PGB, de jeugdzorg of kinderopvang. Maar niet bij de bijstand of de AWBZ en WMO. De vraag kan wel worden gesteld waarom een relatief kleine groep niet gespaard kan blijven van de bezuinigingen.

Rutte zei in september bij RTL, dat er zo;n 10,000 gezinnen met een laag inkomen er volgend jaar meer dan 5 procent op achteruit zullen gaan. In de statistieken telt een gezin gemiddeld 2,2 personen. Het gaat dus om 22.000 personen. volgens Rutte.
Rutte zei niet wat hij onder laag inkomen verstaat. Ongeveer 15,4% van de bevolking heeft een inkomen tot 10.000 euro. Dat mag je gerust een laag inkomen noemen. Omgerekend naar het gezinsgemiddelde gaat het om 983 duizend gezinnen.

Gelukkig redden veel van die gezinnen het aardig, Echter een derde deel van de laagste inkomens leefde in 2009 onder de armoedegrens. Daarvan hadden er 370 duizend een baan. We hebben het dus over (gemiddeld) 318 duizend gezinnen totaal, waarvan ruim 168 duizend werken.
Nogmaals: welke 10 duizend gezinnen bedoelt Rutte? Of verrekent hij zich alweer, zoals voor zijn verkiezing met de bijstandsmoeders en als premier bij de donatie aan Griekenland?

Nu maar hopen dat hij niemand over het hoofd ziet, als hij de belofte waar gaat maken dat niemand onnodig de dupe zal worden van stapelende bezuinigingen.

Geef een reactie

30 minuten presidentenpraat

DafjeObama gunt Rutte een half uur om de toestand in de polder te bespreken. Eén van de grootste pijnpunten van het Nederlandse volk bleek onderwerp van gesprek, maar niet zoals het zou moeten.

President O: “Welcome, please sit down….”
Ministerpresident R: “One moment, do you have change?”

O: “What? You start offending me? You know very well that a president has to make compromizes. It’s not up to you to judge me by the amount of change I realized”.
R:”No, no, sorry, I mean, do you have change?”

O: “I warn you, stop, or this shall be the shortest meeting a Dutch president ever had here”.
R: “Sorry sir, but I need change for the parkingmeter, otherwise I will be the only Dutch president who will be fined here”.

O: “Huh? You’re not here with a car of your ambassee? Then you can park on our site, next to the building”.
R: “No, we are working on a smaller administration. We’ve sold all the expensive automobiles and fired the chauffeurs. Even I have to travel with my own car”.

O: “What car do you ride?”
R: “An old, typical Dutch vehicle ofcourse. I came with a Daf”

O: “A Daf? Ha, ha, ha, ha, I know the Daf. In my younger hippiedays we travelled around with this Dutch shopping car. I still remember the smell of burning rubber when we did that trick of riding backwards as fast as we could”.
R: “You’ve been a hippie?”

O: “Ofcourse! I presume you once was a hippie too?”
R: “No, no, much to strange fo me”.

O: “But didn’t I once saw a picture of the Dutch president, looking like a hippie? That picture with an article about him traveling around the world and working in a kibbutz in Israel?”
R: “That was not me and certainly not the Dutch president!”

O: “Sorry man, then who whas this youngster?”
R: “Mr. Geert Wilders, we made  a deal with him”.

O: “Ah, mr. Wilders! The CIA told me….”
R: “Let’s not talk about that. Now please, do you have some change?”

O: “You need change very badly, isn’t it?”
R: “Yes. Please, please, please, give me some change!”

O: “Well, I don’t have any too. I had to hand in all my change to the Republicans. Otherwise they wouldn’t “gedogen” me. ‘Gedogen”, that’s how you call that in Dutch, isn’t it?”
R: “You are remarkably well informed, mr. President”.

O: “Yes, I dind't cut on my informationservices”,
R: “Ah, good idea, never cut on your intelligence”.

O: “So, here we are. Neither of us has any change, because we’ve had to hand it over to the ones who really rule our countries. What’ll we do now, Markie?”
R: “You want a ride in my Daf?”

Geef een reactie

Ik zeg U eerlijk.

Rutte“En ik zeg het u eerlijk: ook als er geen financiële problemen zouden zijn, dan zouden wij deze maatregelen moeten nemen“.
Als enige krant lichtte het NRC deze belangrijke bekentenis uit Ruttes congresspeech. Ontging het overige aanwezige journaille dat Rutte hiermee uit de kast kwam en de eigenlijke drijfveren achter de 18 miljard hak- en snoeiwerk opbiechtte?

Met deze bekentenis antwoord Rutte op al die hardwerkende Nederlanders, die zich afvragen waarom ze moeten opdraaien voor falende banken en Griekse toestanden. Rutte geeft in zijn speech blijk van een goed luiserend oor. Hij somt die vragen nog eens op. Hij begrijpt dat de hardwerkende slager om de hoek, die zijn winkel wel voor elkaar heeft, het moeilijk te bevatten vindt er ook wat te moeten voelen als anderen hun toko niet op orde hebben.

Na de opsomming antwoord Rutte dan met bovengenoemd citaat (in dit youtube-filmpje te horen op 7 minuut 18). Geen crisis, toch bezuinigen? Waarom dan wel? Rutte vervolgde: “Simpelweg omdat wij Nederland fundamenteel sterker willen maken“. Waarna een opsomming volgt van waar Nederland nu al sterk in is.  Dat had hij beter achterwege kunnen laten, want als je die opsomming hoort, komt toch de vraag weer naar boven: waarom zo meedogenloos bezuinigen?

Je vindt ons amper op de wereldkaart, toch zijn we de 17e economie van de wereld, juicht Rutte trots. Bezuinigen om sterker te worden? Hij denkt toch niet dat we ooit de 10e, misschien zelfs de eerste economie ter wereld kunnen worden?
De Zweden vonden dat wij de beste zorg van Europa hebben, meldt Rutte met voldoening. Bezuinigen om sterker te worden? Moet je daarvoor eerst een deel van de zorg afbreken?

Het Concertgebouworkest hoort tot de besten van de wereld, roemt Rutte. Bezuinigen om sterker te worden? Waarom deed het orkest dan mee aan protestacties tegen die bezuinigingen? Waarom halen het orkest en thuisbasis (het Concertgebouw) nu toeren uit om de toekomst veilig te stellen?
De Unicef stelt dat kinderen in Nederland tot de gelukkigsten ter wereld behoren, spint Rutte. Bezuinigen om sterker te worden? Komt het kindergeluk dan niet in gevaar door bezuinigingen op onderwijs, jeugdzorg en voorzieningen als schoolzwemmen, jeugdbibliotheken en speelplaatsen?

Het gaat uiteindelijk om twee doelstellingen, die tot het fundamentalistisch gedachtegoed behoren van de liberalen. Volgens Rutte: solide overheidsfinanciën, een krachtige, maar kleine overheid en duidelijke grenzen, die duidelijk worden gehandhaafd.
Op zich zaken waar niemand iets op tegen zou hebben, als dat goed en rechtvaardig wordt ingevuld. De vragen die hardwerkende Nederlanders tellen blijven echter knagen als er wel veel geld verloren gaat aan naar falende ict-projecten bij de overheid. Is dat een voorbeeld van solide overheidsfinanciën?

Die hardwerkende Nederlander vraagt zich af waarom hij ineens voor gesloten overheidsloketten staat en alleen zijn paspoort kan verlengen op tijden, waarvoor hij bij zijn werkgever vrij moet aanvragen. En waarom gelden duidelijke grenzen niet voor bankiers die nog steeds met riante bonussen met pensioen gaan, terwijl hun bedrijf een paar duizend banen gaat schrappen? Of voor VVD’ers met teveel bijbaantjes of belangen in bouwondernemingen?

Ik hoor Rutte het antwoord op die vragen al geven: ook zonder dat soort zaken, zouden wij deze maatregelen moeten nemen. Het moge duidelijk zijn: Rutte is niet de premier van alle Nederlanders.

Geef een reactie