Categoriearchief: Codes

Tweede hands code

WapensEen gedragscode werkt alleen goed als er ook sancties op staan als die code niet wordt nageleefd. Aldus Frank Slijper van Campagne tegen Wapenhandel, in het NRC Handelsblad.
De gedragscodes over wapenleveranties werken slecht. Zo kan het gebeuren dat Nederland, ondanks een behoedzaam wapenexportbeleid, 5e staat op de top-10 van wapenexporteurs. Een aardig deel komt terecht in landen waar het droevig is gesteld met de mensenrechten of waar burgeroorlogen woeden.

Opvallende conclusie in het NRC-artikel: een van de twee belangrijkste wapenstromen die vanuit Nederland worden geëxporteerd zijn verouderde wapens. Het gaat dan niet om in Drenthe opgegraven vuistbijlen, ook niet om een sabel uit de Gouden Eeuw. Het betreft hier overtollig defensiematerieel.

Nou is het een goed principe om afgedankte spullen te recyclen. Het hoeft niet allemaal naar de vuilstort. Maar de nieuwe gebruikers van de welvaartsrestanten moeten er wel wat aan hebben.
Overtollige mobieltjes, computers, brillen, gereedschap, fietsen, er gaat al heel wat naar landen waar mensen weinig geld voor die spullen hebben. De 2e handsmarkt kan een leuk stukje ontwikkelingswerk zijn.

Maar wapens? Dat zijn geen leuke spulletjes voor de mensen die daarmee getroffen worden.
Ik meen me te herinneren dat na de oorlog van duitse soldatenhelmen vergieten werden gemaakt. Misschien moet er een wapen-export-code komen. Met als motto natuurlijk: van zwaarden tot ploegijzers. Voordat afgedankt legermateriaal wordt geëxporteerd, moet het verbouwd worden tot iets nuttigs. De code kan de afnemende landen ook daartoe verplichten, zodat de werkgelegenheid in die landen er ook wat aan heeft.

Van een tank kan wellicht een prima tractor worden gemaakt en een fregat kan een leuke vissersboot worden. Een uzi gaat gewoon hier de shredder in.
Nederland nummer 1 als meest innovatieve exporteur van omgebouwde wapens? Ik vrees dat zoiets van een veel te naïef idealisme is.

Geef een reactie

De schepping is een game

EiwitEen beetje zitten gamen en de schepping een handje vooruit helpen. Dat is het idee achter een on-line spelletje, waarmee je een eiwit kan construeren.

Ons lichaam telt meer dan 100.000 eitwitten, allemaal met een verschillende functie. De wetenschap roept nu de hulp van gamers in om al die eiwitten te leren kennen. Het idee is dat ervaren gamers een uitstekend ontwikkeld inzicht in drie-diemensionale structuren hebben en dat gamers verbanden kunnen leggen, die een computer over het hoofd ziet.

Men hoopt op deze manier eiwitten te kunnen maken die bepaalde ziektes te lijf kunnen. En dus mag heel de wereld op www.fold.it eiwitten in elkaar knutselen. De site is zo populair dat de toegang erg traag verloopt. Enthousiaste knutselaars moeten dus geduld hebben.
Wie alvast wat wil oefenen kan met simpele muisklikken reeds bekende eiwitten nabouwen op natuurinformatie.nl. Kijk of je in korte tijd de juiste genetische code kunt vinden.

Het leven is een spel. De fouten in de schepping tackelen we met gamen wel.

Geef een reactie

Geestdodelijkheid

TV kijken'Hoe gaat het met je?'
'Nou, ik mag niet klagen.Ik doe het wel, maar het mag niet!'

Klagende mensen wordt vaak voorgehouden dat ze toch echt zelf verantwoordelijk zijn voor hun keuzes. Dus mogen ze niet klagen. Mooi voorbeeldje: klachten over reclame. Laatste nieuws: 30 procent van de klachten die SRC (Stichting Reclame Code) ontvangt, betreffen de reclames op internet. Nog eens 30 procent gaat over reclamebrieven.
Voor alle duidelijkheid: de SRC heeft het over klachten die wel gegrond zijn verklaard omdat er sprake is van onduidelijkheid of misleiding.

Nu zouden er natuurlijk helemaal geen klachten zijn, als iedereen de reclame zou negeren. Veel mensen vinden reclame toch al vervelend. De reclames op tv zijn meestal goed voor een gang naar de wc of de koelkast.
En dat mensen toch in misleidende reclame trappen is eigen schuld. Moet je maar beter opletten. Reclame is is per definitie misleidend. Je hebt nooit de behoefte gehad aan een stuk zeep die je de hele dag naar een orchidee uit het Amazonegebied laat ruiken. De reclame zegt dat je die behoefte wel hebt. Wie daardoor aan zichzelf gaat twijfelen en gelooft dat-ie ineens wel behoefte heeft aan dat zeepje, mag niet klagen.

Waarom is dan toch een SRC en een code Oneerlijke Handelspraktijken nodig? Louter voor de werkgelegenheid? Misschien valt het te verklaren op grond van geestdodelijkheid. Wetenschappers hebben ontdekt dat mensen vooral bij herhalend en geestdodend werk fouten maken. Een hersenscan liet zien dat bij dat soort activiteit de hersens af en toe in ruststand schieten en mensen in de fout.
Dat kan dus heel goed verklaren waarom mensen, tegen beter weten in, verkeerd reageren op reclames. Je hangt voor de tv, hersens op nul, blik op alweer diezelfde reclame en voor je het weet heb je toch dat sms-nummer getoetst en zit je vast een ringtone met duur abonnement.
Of je zit wat online te gamen en 100 toetsaanslagen verder klik je op een grappig icoontje en ben je ineens deelnemer aan een lotto en de bezitter van een dure creditcard.

Geestdodelijkheid. Is dat de reden waarom er teveel misgaat? Als dat echt zo is, dan zouden geestdodende activiteiten hoog op de lijst van veiligheidsrisico's moeten staan. Niet dat overheden dan meteen miljoenen moeten pompen in anti-geestdodelijheidsbrigades. Laat staan dat ze geestodende acticviteiten gaan verbieden. Vrijheid is veel belangrijker, zelfs al doden sommige vrijheden de geest.
Maar een SGC (Stichting Geestdodelijke Codes) en waarschuwingsicoontjes op tv en internetreclame zou toch wel het minste zijn om ons te beschermen.

(Het citaat hier bovenaan komt uit de show 'Neerlands Hoop Code' van Neerlands Hoop, 1978)

Geef een reactie

Jong geleerd oud gedaan-code

Jonge ondernemerHoe weet de jonge ondernemer of-ie het goed doet? Dat weet hij dus niet. Okee, de bedrijfsresultaten krijgt hij aangeleverd door de boekhouder. Een paar A-viertjes vol cijfers en hij weet of hij een goed jaar heeft gehad.
Maar hoe weet hij nou of hij de resultaten ook ethisch verantwoord heeft behaald?
Een onderzoekje van het Financieele Dagblad en instituut Nyenrode wijst uit dat vooral de jongste managers geen benul van ethiek hebben. Eigenlijk weten ze dat wel, maar ze zijn van mening dat je nu eenmaal “vuile handen” moet maken om succesvol te worden.

Zo'n 60 procent van de ondervraagden vindt dat het hoger onderwijs te weinig ethisch besef meegeeft aan de aanstaande ondernemers. Binnen het bedrijfsleven zelf wordt er ook weinig aandacht aan gegegeven. Hooguit stuurt men zijn personeel naar trainingen waar ethische gedragscodes tussen de oren wordt geplempt (zie ook dit blogje van 5 april jl.).

Opvallend dat Nyenrode ethisch gedrag onder de loep neemt. Vorig jaar kwam het roemruchte opleidingsinstuuut nog in opspraak omdat de angry young managers het niet zo nauw namen met kippen. Onderzoek naar geruchten dat de studenten met de kippen op stok gingen, werd bemoeilijkt omdat de doorgaans luidruchtige studenten ineens de kaken stijf op elkaar hielden.
De LID (Landelijke Inspectiedienst Dierenbescherming) kon het gerucht niet bevestigen en een rechter oordeelde dan de naam van Nyenrode publiekelijk gezuiverd diende te worden.
In ieder geval werd duidelijk dat sommige studenten op zijn minst een eigenaardige ethiek er op nahielden, wat betreft het verspreiden van geruchten.

In het huidige onderzoek klagen vooral de oudere managers over het normbesef van hun jongere collega's. Ethiek krijgt men blijkbaar niet met de paplepel ingegoten. Jong geleerd, oud gedaan begint al lang niet meer in het gezin. Dus bedenkt men nu dat het hoger onderwijs de jonge ondernemers met een ethisch goed gevulde rugzak de jungle van de vrije markt in moet sturen.
Dat is een stelling van een wel erg bedenkelijk ethisch allooi. Men steekt de hand niet in eigen boezem, nee, het onderwijs mag het opknappen en als dat niet tot verbetering leidt, wie krijgt dan de schuld?

Zelfs al zou een instituut als Nyenrode jonge ondernemers afleveren met een hoog ethisch moraal, de kans is groot dat die normen en waarden even hard kelderen als de beurskoersen kunnen stijgen.
Eenmaal op de werkvloer zien de jonge honden hoe hun seniors het niet zo nauw nemen met mensenrechten. Ook zijn ze niet te beroerd hun rotzooi overal te laten slingeren. Evenmin aarzelt men niet een goed draaiende fabriek te sluiten als de winst iets tegenvalt. En dat je vuile handen in goud kunnen veranderen zal de jongere ondernemers tot lichtend voorbeeld dienen.

Zolang het “zoals de ouden zongen, piepen de jongen” nog steeds de heersende moraal is, zullen ethische gedragscodes weinig zoden aan de dijk zetten.

Geef een reactie

Verspilling

Zijn jullie het er ook zo mee eens dat belastinggeld, dus dat van de eerzame burger, nog steeds flink wordt verspild door onze, zo besparende, overheid.
Overheidsgelden gaan nog te vaak verloren aan niet goed doordachte projecten. Projecten waar miljoenen in gaan zitten en die maar niet af willen komen of, nog erger, worden opgeheven omdat het project is achterhaald door de realiteit.
Het is wel jammer hoor dat onze zuur verdiende centjes zo door het toilet worden gespoeld. Ik hoop nog altijd dat er een tijd komt waarin blijkt dat onze belastinggeld goed wordt besteed en dat de overheid kan zeggen dat er echt is bespaard.

Geef een reactie

Ethiek is een kunstje

KoorddanserOpvallend berichtje op Managersonline.nl: Steeds meer trainingen in ethisch gedrag. Het is blijkbaar erg lastig ethische gedragscodes tussen de oren van de medewerkers te krijgen. Dus is er behoefte aan trainingen, waar je leert te balanceren tussen goed en kwaad.

Het is er ook niet makkelijker op geworden. Waar een paar decennia geleden de tien bijbelse geboden voldoende waren om onderscheid tussen goed en slecht gedrag te maken, tegenwoordig zijn de duivelse verlokkingen op de werkvloer in duizendvoud aanzwezig.
Zo wist iedereen vroeger dat het 'gij zult niet stelen' betekende dat je niet zomaar een potlood van de baas mee naar huis kon nemen. Tegenwoordig moet je de werknemers leren welke documenten wel of niet naar de pc thuis gedownload mogen worden.
Vroeger werd het 'eert uw vader en uw moeder' op de werkvloer vertaald naar 'eert uw baas'. Nu moet niet alleen de portier zijn pet afnemen voor de baas, maar de baas ook zijn hoed voor de portier.

En dat veranderd normbesef moet ook nog eens gekoppeld worden aan een maatschappelijk verantwoorde, transparante, duurzame en klantvriendelijke bedrijfsvoering.
De manager balanceert niet alleen tussen zijn eigen opvattingen over goed en kwaad. De eisen die aan diversiteit worden gesteld, confronteert de manager met een bont gezelschap aan medewerkers, die een even bont scala aan ethiek meenemen.
Ethisch gedrag is dus een hele onderneming geworden.

Hoewel die trainingen vooral voor de managers zijn bedoeld, blijkt dat slechts 35 procent van de deelnemers manager te zijn. Het is vooral het middenkader en de werknemers op de vloer die hun ethisch denken laten oppimpen.
Dat komt niet omdat het werkschema van de manager te vol is, om ook nog tijd te maken voor een sessie op de hei. Teveel managers huldigen nog steeds het principe dat zij beleid keurig in protocollen en codes dienen te verwoorden en dat de mensen op de werkvloer 'het moeten doen'.
Het 'hoe-doe-je-dat-dan?' wordt uitbesteed aan trainingsburo's.

Het is natuurlijk wel vreemd dat ethisch gedrag inmiddels een kunstje lijkt te zijn, dat je op een training onder de knie moet zien te krijgen.
Zelf heb ik zo'n training moeten meemaken. Twee dagen waren uitgetrokken om de 'cliënt centraal'-code in te peperen bij onze werkeenheden. Een dikke nota van de centrale directie vormde de leidraad.
Iedereen zuchtte en kreunde bij het zien van die bulk papier. De trainer nam alle bezwaren in een handomdraai weg. “Dames en heren”, sprak hij, “zo moeilijk is het niet. Het komt eigenlijk neer op 1 stelregel: wat u niet wil dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet”.

Verrek, da's waar ook, beaamden wij.
Dat waren dus twee mooie dagen, tegen een tarief van een bescheiden € 5000,- per dag, voor een ethische gedragscode van slechts 1 regel.

Geef een reactie

Vergeetachtigheid

Wandtegeltje geheugenEen mens heeft zijn beperkingen en daar hoort onder andere het geheugen bij. Alles onthouden lukt niet. Maar er wordt wel meer van dat geheugen gevraagd. Dat kan leiden tot het mahsro-effect, een verschijnsel dat hier (op het oude blog) werd geïntroduceerd en volgens een slordige journalist inmiddels in ict-kringen een welbekende term zou zijn geworden.

Het mahsro-effect (mijn arme harde schijf raakt overbelast) heeft weer genadeloos toegeslagen: Meer dan een half miljoen mensen waren de afgelopen maanden hun Digid kwijt.
Vreemd eigenlijk. Hoe vaak is er niet geschreven over vergeten pincodes en wachtwoorden? Meer dan zes of zeven codes kunnen we niet uit het blote hoofd onthouden, dus waarom dachten die half miljoen mensen dat die Digid er wel bij kon?

En voor codes die uit een paar cijfers en letters bestaat zijn mischien wat truucjes te bedeken om ze beter te onthouden, maar inmiddels sterft het ook van allerlei soorten gedragscodes. Een beetje bedrijf heeft al gauw met een code of vier te maken. Tel dat erbij op en het geheel valt echt niet meer te onthouden.

Zo wilde Philips een nieuw beloningsplan voor de eigen bestuurders doorvoeren, maar was daarbij de code Tabaksblat vergeten. De aandeelhouders hebben de directie daar aan herinnerd en het plan is voorlopig van de baan. Da's dan wel weer een mooi voorbeeldje van collectief geheugen.
En bij BCC en Daihatsu waren ze de reclamecode vergeten. Een overtreding die overigens alleen maar tot gevolg heeft dat de Reclame Code Commissie het opgespoorde geheugenverlies openbaar heeft gemaakt. Geen boete of verplichte geheugentraining opgelegd.

Een teveel aan codes kan dus tot geheugenverlies leiden. Misschien verklaart dat het enthousiasme van een aantal ondernemers voor de Classic Lady, die een sterke vermindering van codes bepleit (de regeldruk verminderen, noemde ze dat).
Ook hier is sprake van een rammelend geheugen. Is iedereen vergeten dat Classic een ijsje van Magnum is dat je wel heel snel moet oplikken omdat het anders je hemdsmouwen in lekt? En dat de Lady haar parlementaire werk de afgelopen maanden regelmatig heeft verslonsd? Om het nog niet eens te hebben over het feit dat ze een eenvoudig klusje als de was doen, niet zonder ongelukken af kan handelen.

En nu bepleit GroenLinks een nieuwe gedragscode voor de fondsenwerving voor politieke partijen. Vergeet het maar, dat wordt nooit onthouden. Zeker niet door politici die bij de waan van de dag leven. Die hebben alleen een korte termijngeheugen met dito oplossingen.

Geef een reactie

Kabinet betrapt op plichtsverzuim

Piet Hein Donner

De 1e Kamer was heel even boos. De senatoren voelden zich gepiepeld door de regering.
Wetsvoorstellen dienen zowel de 2e als de 1e Kamer te passeren. Maar nu werden, door toedoen van het kabinet en de 2e Kamer, de senatoren buiten spel gezet.
Gisteren vroeg de senaat, met uitzondering van de VVD, een interpellatiedebatje aan met de heren Klink en Donner. Wat was er aan de hand?

In 1968 treedt de Europese Code inzake sociale zekerheid in werking. Een verdrag die moet garanderen dat europese burgers zeker zijn van een minimum aan zorg.

In 2006 blijkt deel VI van die code vervelende gevolgen te hebben voor het nederlandse zorgstelsel. De Centrale Raad van Beroep bepaalde een eigen bijdrage voor AWBZ-zorg niet opgelegd kan worden, als die zorg nodig is als gevolg van een bedrijfsongeval of beroepsziekte. Zo staat dat immers in deel VI van de Europese Code voor sociale zekerheid.

Dat is lastig. De nederlandse zorgwet gaat er van uit dat in alle gevallen een eigen bijdrage kan worden gevraagd. Dus ook als iemand ziek wordt van zijn baas.
Wat doet de nederlandse regering? In februari 2007 zegt zij deel VI van het verdrag op. Dat kan blijkbaar in de zo eendrachtige europese samenwerking.

Er is wel een wetsvoorstel voor nodig, die de goedkeuring van het parlement behoeft. In november 2007 wordt dat wetsvoorstel ingediend.

Op zich lijkt er weinig aan de hand, want er is al lang een Herziene Code in de maak, waarin ruimte komt voor heffing van een eigen bijdrage. Toch klinken hier en daar wat protesten. Het CNV zegt dat opzegging pas zou moeten gebeuren als de Herziene Code van kracht is. Er zou anders een juridisch hiaat ontstaan, waardoor verzekerden niets hebben om op terug te vallen.

De 2e Kamer heeft de kwestie op 4 maart besproken en op 12 maart het wetsvoorstel tot opzegging van de oude code goedgekeurd. Precies op tijd, want 17 maart zou de opzegging niet meer terug gedraaid kunnen worden.

Te laat, roept de 1e Kamer. De regering en de 2e Kamer worden bedankt, maar er is geen tijd meer voor een fatsoenlijke behandeling door de senaat. De betrokken ministers Klink en Donner werden gisteren wegens plichtsverzuim op het matje geroepen.
Zij bogen diep voor de senatoren. Jawel, foutje, sorry, dat had anders gemoeten. Neem ons niet kwalijk, maar we hopen wel dat de 1e Kamer, ook al is het achteraf, het wetsvoorstel zal goedkeuren.
En nee, grondwettelijk is er niks mis, want de grondwet zegt niks over hoe je dit soort 'organisatiefoutjes' recht moet breien.

Voor de praktijk van de eigen bijdrage voor AWBZ-zorg maakt het allemaal niets uit. Die staat als een huis, ook bij beroepsziektes. Maar het is wel zorgwekkend dat een slecht georganiseerde werkplanning tot arbeidsongevallen in het parlementaire werk leidt. Reden voor versoepeling van het ontslagrecht van betrokken ministers?

Geef een reactie

Code goed bestuur

Transportfiets

Vermoedelijk staan velen alleen stil in de file voor Ikea, maar staat men zelden stil bij wat ons consumeerderen verder nog aan logistieke problemen veroorzaakt. Sterker nog, zo zegt een woordvoerder van KNV (Koninklijk Nederlands Vervoer), klagen over vrachtwagens is volksvermaak.
Tuurlijk, het is niet leuk als een vermoeide trucker zijn vrachtwagen even op zijn zij legt om een uiltje te knappen. Gans het mobiele volk staat dan weer in de volgende file. Een kwart van zulke ongevallen wordt door rusteloosheid veroorzaakt. Maar vergeet niet onder welke druk de chauffeurs hun prestaties moeten leveren. Ik heb in ieder geval groot respect voor die mannen en vrouwen die elke dag hun kolossen door het drukke nederland moeten loodsen.

En of ze al niet genoeg onder druk staan van rijtijden, horendol worden van het gepiep dat hun dode hoek produceert, belaagd worden door dieven, ze worden ook nog eens voor vuil versleten en kunnen de vracht amper meer op de bestemming krijgen. Ineens doemen er overal milieuzones op, waar ze scania vabis non grata zijn.

Ondertussen doet de transportsector aardig zijn best om zo stilletjes en schoon mogelijk de consument te bedienen. Supertrucks kunnen er voor zorgen dat er minder van die bakbeesten op de weg zijn. Er komen steeds meer schonere motoren. Men is zelfs niet te beroerd de kar te laten staan en uit te wijken naar het spoor of het water en ook de tram hoort tot de alternatieve mogelijkheden. Alles is mogelijk, behalve de transportfiets.

De chauffeurs zelf worden gemotiveerd voor het nieuwe rijden. Wie de vlam in de pijp tot een waakvlammetje weet te reduceren mag zich kampioen zuinig rijden noemen en wordt gebombardeerd tot de nieuwe held van het beroepsvervoer.

Je zou zeggen dat het zo wel mooi genoeg is. Maar nee hoor, nadat ook de transportbobo's zich aan een code goed bestuur moeten houden, zijn nu de truckers zelf aan de beurt.
Wie ambitie heeft om aan het stuurwiel van een bus of truck te zitten, zal binnenkort moeten voldoen aan de Code vakbekwaamheid vrachtwagenchauffeurs.

EU-richtlijnen schrijven voor dat een chauffeur over een basiskwalificatie vakbekwaamheid dient te beschikken. Nieuw opgeleide truckers krijgen dan geen diploma meer, maar een code op hun rijbewijs. Die code is dan vijf jaar geldig en kan verlengd worden als men minimaal 35 uur gecertificeerde nascholing heeft genoten.
Dat valt nog te overzien. Eén keer per jaar naar een cursus van 7 uur en het is gepiept.

De naleving van die code moet leiden tot minder verkeersdoden, een bijdrage aan een beter milieu en een hogere kwaliteit van de chauffeurs. De code beoogt ook het kwaliteitsverschil tussen de diverse europese truckers op te heffen. De EU denkt hiermee de status en het imago van de beroepsrijders te verbeteren.

Ik vraag me af wanneer we nou eens afraken van de gedachte dat meer tot minder leidt. In dit geval: een code meer geeft minder doden in het verkeer, minder co2-uitstoot en minder slapende truckers.
Het is allemaal mooi geformuleerd, maar het verhult waar het eigenlijk om gaat: groei, het economisch heilige adagium dat aan geen enkele regelgeving of code lijkt gebonden. Het is bijna niet te bevatten hoe diep dat ingrijpt op het leven van alledag. De talloze problemen die de groei met zich meebrengt worden met lapmiddelen bestreden. Die code voor vrachtwagenchauffeurs is daar weer een tranentrekkend voorbeeld van.

Het zal wel wachten worden tot ons consumentisme uiteindelijk dodelijk vermoeid een fikse schuiver op de economische snelweg maakt en op zijn kant terecht komt. De file die dat veroorzaakt geeft dan tijd om een na te denken welke voordelen stilstand kan hebben.

Geef een reactie

Privacy statement bescherming persoonsgegevens

PrivacyGisteren werd de 25ste verjaardag van de grondwet gevierd. Geen nationale vrije dag, geen vreugdevolle theaterprogramma's waar de koningin naar mocht kijken, geen zinderende documentaires op tv, nergens koekhappen, zaklopen en volksdansen. Wel een minister van binnenlandse zaken die de grondwet graag een beetje afgestoft wil zien.
Guusje ter Horst vindt de inhoud van de grondwet niet lekker bekken. Moeizame zinnen en ouderwets taalgebruik. Ze zou graag zien dat de grondwet wat populairder werd en met wat hedendaagse taal moet dat lukken.

De grondwet is inderdaad aan wat aanpassingen toe. Niet zozeer wegens het taalgebruik, maar meer omdat de inhoud steeds minder wordt nageleefd. In haar feestelijke toespraak heeft de minister verzuimd op te sommen hoe de overheid bepaalde zinnetjes steeds minder waarde toedicht en andere steeds meer.
Artikel 10 tot en met 13 gaat over onze privacy. Kortweg staat daar:

Ieder heeft recht op eerbiediging van zijn persoonlijke levenssfeer, recht op onaantastbaarheid van zijn lichaam. Het binnentreden in een woning zonder toestemming van de bewoner is niet toegestaan en het brief-, telefoon- en telegraafgeheim zijn onschendbaar.
De grondwet biedt wel mogelijkheden om af te wijken van deze principes. Van die rechten kan worden afgeweken 'behoudens bij of krachtens de wet te stellen beperkingen'.

Nou, van die laatste mogelijkheid maakt de overheid de inmiddels flink gebruik. Wat er al niet is ingeleverd aan het recht op privacy kun je lezen in dit overzicht dat op Sargasso is gepubliceerd.
Het lijkt er op dat maar weinig mensen zich daar druk om maken. Minister ter Horst constateerde ook al dat bedroevend wenig mensen in de grondwet lijken geïnteresseerd. Nu is dat uit haar mond een gotspe. Wie meewerkt aan wetten die de essentie van de grondwet reduceren tot een zo goed als dode letter, moet niet verwachten dat mensen de eigenlijke tekst nog serieus nemen.

Misschien raken meer mensen weer wel geïnteresseerd als het initiatief van GeenCommentaar wordt gevolgd. Met Democreatie 2.0 hoopt het weblog dat niet alleen de overheid sleutelt aan de herwaardering van grondwettelijke rechten, maar dat iedereen zich daar druk over maakt. Bij deze dus.

Mijn privacy statement is: ik heb helemaal niks met privacy. Maar ik heb wel alles met de bescherming van persoonsgegegevens.
Ik heb niks met privacy omdat ik vind dat het niet uit moet maken wat ik zoal uitspook, thuis of op straat. Wat ik lees, schrijf, kijk, zeg, het zou niet tot verdachtmakingen, stigmatiseringen of commerciële pesterijtjes moeten leiden. Helaas gebeurt dat wel en in steeds grotere mate. Privacy is steeds minder een instrument voor grotere persoonlijke vrijheid, steeds meer is het een middel tot allerlei misbruik. En dan wordt bescherming van je persoonlijke ditjes en datjes ineens enorm belangrijk.

Dat zo weinig mensen zich hierom druk maken, komt wellicht omdat we al zo lang bepaalde privacyschendingen heel gewoon vinden.
De kerkklokken op zondagmorgen, de ongevraagde reclame in de brievenbussen, de opdringerige telefoontjes van telemarketerers en het gewauwel van lui die de hele dag overal in hun mobieltjes lopen te lullen zijn daar voorbeelden van.
En zelfs als je op de wc je gemak wilt hebben, kun je gestoord worden door gerommel aan de deurklink, ook al staat duidelijk aangegeven dat de wc bezet is. Nou ben ik geen wetenschapper, maar ik denk wel dat een gestoorde stoelgang tot een hoop chagrijn leidt, dat uiteindelijk de dood voor de democratie zal zijn.

Een hele ernstige inbreuk op de privacy zijn de opiniepeilingen: vragen naar iemands privé opvattingen en daar dan conclusies aan verbinden om diezelfde privé opvattingen naar eigen inzicht om te vormen. De opiniepeiling ontfutselt op slinkse wijze je eigen gedachten. Vervolgens worden ze misbruikt voor de meest uiteenlopende doelstellingen.

Het eerste lid uit artikel 10 van de grondwet, het

recht op eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer, wordt dagelijks geschonden. Nu de overheid op dit punt ernstig dwalende is, wordt het misschien tijd zelf het goede voorbeeld te geven.
Blijf dus met je handen van de deurklink af , als de wc bezet is. Zet alleen de ghettoblaster op je balkon voluit aan, als het hele flatgebouw er explicitet om gevraagd heeft. Onderbreek me niet met de vraag of het spannend is, als ik verdiept zit in een mooi boek. En ga ook niet ineens roepen: 'Een cent voor je gedachten!', als ik eens wat stil zit te mijmeren.
Als je zelf toch niks te doen hebt en verlegen zit om wat actie, ga je dan eens druk maken om de de overheid die zo vreselijk graag ons aller Grote Broer wil zijn.

Geef een reactie