Gevoelskoersen

BlindemannetjeIs het je ook opgevallen dat de weerman het al heel lang niet meer over de gevoelstemperatuur heeft gehad? Het was een leuke vondst. Want ook al kon de weerman nog zo met keiharde cijfers aantonen wat de werkelijke temperatuur was, men werd er niet koud of warm van. Sterker nog: men bepaalde zelf wel wat men er van vond. Om de kloof tussen burger en weerman te overbruggen, is toen de gevoelstemperatuur bedacht.

Inmiddels is het heel gewoon geworden allerlei gevoel in cijfers weer te geven. Zo meet het CBS het consumentenvertrouwen. De uitslagen zijn net zo wisselvallend als het weer.
Vorig jaar juni had de consument nog alle vertrouwen in de welvaart, nu zijn ineens steeds meer mensen somber gestemd. De berichtgeving over de malaise in de VS, stijgende prijzen en een zuinig orakelende minister van financiën zullen dat gevoel wel hebben beïnvloed.
Een gevoel dat haaks staat op de eigen werkelijkheid, want veel mensen geven toch nog aardig wat uit. Maar ja, als je leest dat de voedselbanken weer meer klandizie krijgen, denk je al gauw dat jij morgen misschien aan de beurt bent voor de de armenbedeling.

De politieke barometer is ook zo'n gevoelig instrument. Het angstige gevoel voor de gevolgen van een obscuur filmpje zijn inmiddels verdwenen en de regisseur mag op meer stemmen rekenen dan in 2006.
Ook blijkt de burger gevoelig voor nieuwe verschijnselen die zich met veel reclame-tamtam aankondigen. Zo is er een mevrouw die met een enkel boottochtje 14 gevoelige zetels weet te scoren.

En dan heb ik het nog niet eens over de talloze opiniepeilingen die het land afstruinen, op zoek naar het sentiment over van alles en nog wat.
Nu lijkt de kloof tussen verstand en gevoel onoverbrugbaar. Aan de ene kant heb je onderzoeken die aantonen dat aan tal van rationele keuzes, meer sentiment ten grondslag ligt dan we denken. In de supermarkt wordt veel vaker een impulsieve aankoop gedaan, dan een weloverwogen boodschap. En bij wat duurdere en complexere keuzes, blijkt het onderbewuste een grotere rol te spelen, dan een rationele analyse van de voor- en nadelen.

Aan de andere kant zijn er ook onderzoeken die aantonen dat mensen minder op hun gevoel afgaan als ze over meer feitelijke kennis beschikken.
Zo stelden mensen hun eerste spontane oordeel over een een verdachte bij, toen ze meer over het strafdossier en de verdachte zelf wisten. Men vonniste veelal een milder oordeel dan de rechter.

Ondertussen weten we steeds meer over het gevoel. Het verstand lijkt daar nog weinig raad mee te weten. Het resultaat is dat er tweedelingen in de samenleving bestaan. Met statistieken en onderzoeksresultaten proberen mensen anderen van een werkelijkheid te overtuigen, waar mensen die meer hechten aan intuÎtie en onbewezen stellingen.
De vermeende kloof tussen burger en politiek wordt in stand gehouden door die twee groepen. Vooral omdat zowel de burger als de politicus de rationele en de gevoelsmens in zich draagt.

Cees Buddingh' schreef ooit: “Men kan de mensen verdelen in twee grote groepen: zij die zich door hun gevoel laten bedriegen, en zij die zich door hun verstand laten misleiden”. (bron: citaten.net)
Een enkel mens wordt bijna dagelijks geconfronteerd met zulk bedrog en misleiding. Hoe kunnen we daar ooit van af komen?

En voor de biechtstoel: wat is jouw meest hilarische voorbeeld waar je verstand je heeft misleid of je gevoel je heeft bedrogen?

Geef een reactie

Scheepsbouw heeft weer toekomst?

ScheepsbouwVorige week bracht het SCP (Sociaal Cultureel Planburo) een boekje uit over de sterke kanten van Nederland. Het boek probeert de klaagcultuur te weerleggen.
In het boek zul je obligate zaken waar we, volgens sommigen, zo vreselijk trots op moeten zijn, niet tegenkomen. Geen tulpenbollen, klompen en kaas. Net nou vandaag de Week van de scheepsbouw begint. Ooit een bloeiende sector, neerlands trots in de maritieme wereld, maar waar je weinig meer van hoort.

In de 16e eeuw had elk dorp dat aan een water lag wel een scheepsbouwer. Dat zie je eigenlijk alleen nog terug rond de Friese meren.
De Gouden Eeuw betekende ook expansie van de scheepsbouw. Naast roeibootjes en zeilschepen voor de binnenvaart werden er ook grote handelsschepen, oorlogsbodems en slavenschepen gebouwd. Niet alleen voor eigen gebruik, ook voor de export.

Het ging goed met de scheepsbouw tot de jaren zeventig. Concurrentie uit Japan en Korea leidde tot fusies van roemruchte werven als Wilton-Fijenoord en de Rotterdamse Droogdok Maatschappij.
Met steun van de overheid probeerde men het hoofd boven water te houden, maar uiteindelijk moest de sector, in de tachtiger jaren, flink gesaneerd worden.
Het leidde tot wat politieke commotie. Waarom had de overheid zo lang de noodlijdende scheepsbouw gesteund? Een parlementair onderzoek naar de gang van zaken rond het failissement van de Rijn-Schelde-Verolme werf, wees uit dat er eigenlijk geld over de scheepsbalk was gegooid.

En dan is er nu ineens die Week van de scheepsbouw. De sector bestaat dus nog. Het blijkt weer redelijk goed te gaan. Er worden weer aardig wat bootjes besteld bij de nederlandse werven. Geen mammoetankers meer, maar luxe jachten, sleepboten en baggermachines.
De scheepsbouwweek staat in het teken van onderwijs en arbeidsmarkt (zie ook scheepswerven.web-log.nl). Want nu de sector weer groeit, is er een tekort aan vakkundige scheepsbouwers. Dus probeert men deze week de jeugd naar de werven te lokken.

Met een omzet van 6 miljard euro en 25.000 arbeidsplaatsen is het niet de grootste economische factor in dit land. Maar wie weet zijn de scheepsbouwers de ellende voorgoed te boven. Bijvoorbeeld door modernere en mileuveilige aken voor de binnenvaart te bouwen. Die sector meent een schoon alternatief voor de dichtgeslibte wegen te kunnen bieden.

De scheepsbouwers menen hun kennis en ervaring in te kunnen zetten om wereldwijd klimaatneutraal te kunnen varen. Biedt de scheepsbouw een schonere toekomst dan de auto- en vliegtuigindustrie?
Als men alleen nog maar zeilschepen maakt, zou dat zo maar kunnen. Maar dan moet die mammoetvloot aan plezierjachtjes wel ophouden van alles en nog wat in het water te kieperen.

Geef een reactie

Rook in de polder

FabriekspijpenDagblad Trouw: Rookverslaving erfelijk bepaald.
Rookster: “Wanneer ik rookafstand doe? Ach, ik wil de rookopvolger nog wat tijd geven zich te ontwikkelen. Wij willen voorkomen dat de dynastie door onervarenheid in rook opgaat”.

Blik op Nieuws: Rookverbod op terrein Medisch Spectrum Twente.
Directie: “Wij bepalen zelf de erfelijke grenzen wel. Op dit erf is er in ieder geval geen vuiltje meer aan de lucht”.

De Morgen: Lage sociale groepen willen stoppen met roken.
Jan-met-de-pet: “Ja, tuurlijk wil ik dat. Hopelijk ben ik dan ook van dat etiket af waarop staat dat lage sociale groepen een risico voor de sociale volksgezondheid zijn”.

De Telegraaf: Blijven roken door tapkast.
Jan-met-de-pet: “Kijk, mijn biertje nemen ze natuurlijk niet af. Zul je net zien dat dan de bierpomp ineens gaat roken”.

Engineering 360: Balansventilatie hoeft volksgezondheid niet in de weg te staan.
Ingenieur: “Ventilatiesystemen worden ondeskundig gebruikt. Gewoon de ramen open is nog steeds het beste. Soms denk ik wel eens: mensen, zet de luiken van je hersens nou eens wagenwijd open!”

Geef een reactie

Ethiek is een kunstje

KoorddanserOpvallend berichtje op Managersonline.nl: Steeds meer trainingen in ethisch gedrag. Het is blijkbaar erg lastig ethische gedragscodes tussen de oren van de medewerkers te krijgen. Dus is er behoefte aan trainingen, waar je leert te balanceren tussen goed en kwaad.

Het is er ook niet makkelijker op geworden. Waar een paar decennia geleden de tien bijbelse geboden voldoende waren om onderscheid tussen goed en slecht gedrag te maken, tegenwoordig zijn de duivelse verlokkingen op de werkvloer in duizendvoud aanzwezig.
Zo wist iedereen vroeger dat het 'gij zult niet stelen' betekende dat je niet zomaar een potlood van de baas mee naar huis kon nemen. Tegenwoordig moet je de werknemers leren welke documenten wel of niet naar de pc thuis gedownload mogen worden.
Vroeger werd het 'eert uw vader en uw moeder' op de werkvloer vertaald naar 'eert uw baas'. Nu moet niet alleen de portier zijn pet afnemen voor de baas, maar de baas ook zijn hoed voor de portier.

En dat veranderd normbesef moet ook nog eens gekoppeld worden aan een maatschappelijk verantwoorde, transparante, duurzame en klantvriendelijke bedrijfsvoering.
De manager balanceert niet alleen tussen zijn eigen opvattingen over goed en kwaad. De eisen die aan diversiteit worden gesteld, confronteert de manager met een bont gezelschap aan medewerkers, die een even bont scala aan ethiek meenemen.
Ethisch gedrag is dus een hele onderneming geworden.

Hoewel die trainingen vooral voor de managers zijn bedoeld, blijkt dat slechts 35 procent van de deelnemers manager te zijn. Het is vooral het middenkader en de werknemers op de vloer die hun ethisch denken laten oppimpen.
Dat komt niet omdat het werkschema van de manager te vol is, om ook nog tijd te maken voor een sessie op de hei. Teveel managers huldigen nog steeds het principe dat zij beleid keurig in protocollen en codes dienen te verwoorden en dat de mensen op de werkvloer 'het moeten doen'.
Het 'hoe-doe-je-dat-dan?' wordt uitbesteed aan trainingsburo's.

Het is natuurlijk wel vreemd dat ethisch gedrag inmiddels een kunstje lijkt te zijn, dat je op een training onder de knie moet zien te krijgen.
Zelf heb ik zo'n training moeten meemaken. Twee dagen waren uitgetrokken om de 'cliënt centraal'-code in te peperen bij onze werkeenheden. Een dikke nota van de centrale directie vormde de leidraad.
Iedereen zuchtte en kreunde bij het zien van die bulk papier. De trainer nam alle bezwaren in een handomdraai weg. “Dames en heren”, sprak hij, “zo moeilijk is het niet. Het komt eigenlijk neer op 1 stelregel: wat u niet wil dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet”.

Verrek, da's waar ook, beaamden wij.
Dat waren dus twee mooie dagen, tegen een tarief van een bescheiden € 5000,- per dag, voor een ethische gedragscode van slechts 1 regel.

Geef een reactie

Vergeetachtigheid

Wandtegeltje geheugenEen mens heeft zijn beperkingen en daar hoort onder andere het geheugen bij. Alles onthouden lukt niet. Maar er wordt wel meer van dat geheugen gevraagd. Dat kan leiden tot het mahsro-effect, een verschijnsel dat hier (op het oude blog) werd geïntroduceerd en volgens een slordige journalist inmiddels in ict-kringen een welbekende term zou zijn geworden.

Het mahsro-effect (mijn arme harde schijf raakt overbelast) heeft weer genadeloos toegeslagen: Meer dan een half miljoen mensen waren de afgelopen maanden hun Digid kwijt.
Vreemd eigenlijk. Hoe vaak is er niet geschreven over vergeten pincodes en wachtwoorden? Meer dan zes of zeven codes kunnen we niet uit het blote hoofd onthouden, dus waarom dachten die half miljoen mensen dat die Digid er wel bij kon?

En voor codes die uit een paar cijfers en letters bestaat zijn mischien wat truucjes te bedeken om ze beter te onthouden, maar inmiddels sterft het ook van allerlei soorten gedragscodes. Een beetje bedrijf heeft al gauw met een code of vier te maken. Tel dat erbij op en het geheel valt echt niet meer te onthouden.

Zo wilde Philips een nieuw beloningsplan voor de eigen bestuurders doorvoeren, maar was daarbij de code Tabaksblat vergeten. De aandeelhouders hebben de directie daar aan herinnerd en het plan is voorlopig van de baan. Da's dan wel weer een mooi voorbeeldje van collectief geheugen.
En bij BCC en Daihatsu waren ze de reclamecode vergeten. Een overtreding die overigens alleen maar tot gevolg heeft dat de Reclame Code Commissie het opgespoorde geheugenverlies openbaar heeft gemaakt. Geen boete of verplichte geheugentraining opgelegd.

Een teveel aan codes kan dus tot geheugenverlies leiden. Misschien verklaart dat het enthousiasme van een aantal ondernemers voor de Classic Lady, die een sterke vermindering van codes bepleit (de regeldruk verminderen, noemde ze dat).
Ook hier is sprake van een rammelend geheugen. Is iedereen vergeten dat Classic een ijsje van Magnum is dat je wel heel snel moet oplikken omdat het anders je hemdsmouwen in lekt? En dat de Lady haar parlementaire werk de afgelopen maanden regelmatig heeft verslonsd? Om het nog niet eens te hebben over het feit dat ze een eenvoudig klusje als de was doen, niet zonder ongelukken af kan handelen.

En nu bepleit GroenLinks een nieuwe gedragscode voor de fondsenwerving voor politieke partijen. Vergeet het maar, dat wordt nooit onthouden. Zeker niet door politici die bij de waan van de dag leven. Die hebben alleen een korte termijngeheugen met dito oplossingen.

Geef een reactie

Trage democratie

Brieven

Afgelopen dinsdag was het weer het vragenuurtje aan het kabinet. De meeste aandacht is naar het laatste deel gegaan. De overige vragen waren echter niet minder belangrijk.
Het extra gevaar voor de nederlandse troepen in Afghanistan, het vastlopen van de douanecontrole bij de uitbreiding van Schiphol, waarom er wel een OV-kaart voor afgestudeerden is en nog niet voor mbo-studenten en de verslechtering van de thuiszorg voor ouderen passeerden de revue.

Daarna was het tijd de overige werkzaamheden van de Tweede Kamer even op een rij te zetten. Dat was het moment waarop werd besloten een of andere film nog diezelfde zitting te bespreken. Hoe dat is afgelopen is breed uitgemeten in alle media.

Maar daarmee ontsnapte nog een opmerkelijk punt aan de aandacht. Het loopt niet zo vlotjes met de democratie. Allerlei zaken konden niet behandeld worden omdat er blijkbaar slecht, niet of te laat gereageerd wordt door het kabinet op schriftelijke vragen uit de Kamer.
Daarmee kwan de 'Regeling van werkzaamheden' onder druk te staan. De kamervoorzitter probeerde de trage democratie in de schoenen van het parlement te schuiven: “Al is het vandaag 1 april, het is geen grap: de kamer heeft vandaag bijna een recordaantal items voor de regeling van werkzaamheden, namelijk 23”.

Waarop Pechtold (D66) liet noteren: “Ik vind het wel belangrijk om te constateren dat wij hier vandaag zo veel vragen hebben, omdat veel schriftelijke vragen van ons niet beantwoord worden.(….) Het is nog belangrijker dat u het kabinet weer eens wat peper op de bekende plaatsen inbrengt, opdat vragen nu eens beantwoord worden”.
Pechtold bedoelde daar de 10 items mee die door uitblijven of late toezending van antwoorden op uitstel van behandeling nodig hadden.

Het kabinet vertraagt de democratie. Eerst door die roemruchte 100 dagen babbelen en nu dus ook door de post niet op tijd af te handelen.
Is dat soms een truukje van Balkenende om wat werk over te houden zodat hij een Balk V kan vormen en daarmee de langstzittende premier aller tijden gaat worden?

Geef een reactie

Het Debat

DebatterenHet woord is aan de geachte afgevaardigden.

– Welles.
– Nietes.
– Welles.
– Nietes.
– Nietes?
– Ja, nietes.
– Mag ik u dan een handreiking doen?
– U blijft met uw handen van mij af!

– Nietes dan.
– Huh?
– Nietes toch?
– Dat heb ik nooit gezegd!
– Nooit?
– Dat zeg ik: dat heb ik altijd nooit gezegd.

– Nietes!
– Welles.
– Nietes.
– Welles!
– Ah! Of ik lieg of u liegt!
– U liegt.

– Nou, we hebben net dit verslag onder ogen gekregen…..
– Dat verslag kan niet bestaan.
– Nietes?
– Nee, hier in dit verslag, staat bij de tweede paragraaf: 31 november. Die dag bestaat niet. Ik zeg nooit wat op dagen die niet bestaan.

– Dat bestaat niet!
– Oh nee?
– Nee!
– Welles.
– Nietes.

– U zegt altijd wat!
– Dat is mijn goed recht.
– Ja, maar wat u zegt is krom.
– U zegt maar wat u wilt.
– Dat doet u ook. Dat mag. Maar wilt u bij de feiten blijven?
– Wat ik zeg is feitelijk juist omdat zes op de tien nederlanders mij gelijk geven. Zes op de tien! Dat is een meerderheid, mevrouw de voorzitter.

– De meerderheid is niet voor het verbranden van telefoonboeken.
– Welles.
– Nietes.
– Welles!
– Welneeeee…..
– Best wel.

– Wat wilt u eigenlijk? Kunt u daar eens concreet over worden?
– Wat zegt u?
– Concreet. Cee oo en cee er…..
– Momentje, dat zoek ik even op (…..) Ah! Concreet!
– Ja, en?
– Wel, ik eis concreet excuses!
– Voor wat?
– Dat men niet eens 1 seconde van mijn werkstuk heeft willen zien.
– Nee maar! U zou excuses moeten aanbieden!
– Nietes.
– Welles.

– Ik heb recht op excuses.
– Zoals geachte afgevaardigde al eerder stipuleerde: Uw recht is tamelijk krom.
– Ik verdien dit niet.
– Oh? Wat verdient u dan wel?
– Een Oscar voor mijn cinematografisch opus.
– Weljaaaaa. U meent het.
– Zeker! En de Nobelprijs.

– De Nobelprijs???!!!
– Zeker wel.
– Nietes.
– Welles.
– Nietes!
– Wel, wel, welles, welles!!!

– Waarvoor dan?
– Voor het redden van de democratie in het algemeen en Het Debat in het bijzonder!
(geroffel op de bankjes)

Voorzitter: Zo. En nou nog even stemmen.
(….)
Met 148 nietes en 7 welles is de motie van geachte afgevaardigde om het kabinet op zijn laatste leugentje te betrappen verworpen.
En nu weer over tot de orde van de dag.

Geef een reactie

Eerste dag van de maand

SchuldenAardig wat mensen krijgen tegen het einde van de maand hun inkomen gestort en op de 1e dag van de volgende maand kijken ze alweer tegen de bodem van de huishoudkas aan. Uitgerekend op die dag presenteert het CBS de beste 1 aprilgrap: de schuld van de overheid is flink gedaald. Hetgeen betekent dat de kredietwaardigheid van de overheid is gestegen.

Dat blijkt alleen te gelden voor de boekhouding van vadertje staat. Menig burger kijkt er anders tegenaan: vorige maand bleek slechts 13 procent van de nederlanders het kabinet kredietwaardig te vinden.

Dat betekent dat een groot deel vindt dat de overheid nog wel wat andere schulden open heeft staan. Belofte maakt ook schuld. En dat betekent dat het kabinet nog een heel regeerakkoord aan schulden heeft weg te werken. Het kabinet heeft nog twee jaar om alle niet gehaalde doelstellingen te verzilveren.
Natuurlijk moeten we het kabinet daar de tijd voor geven, maar misschien tekent zich nu al af dat de begroting aan ambities wat al te optimistisch is opgesteld?

Vraag voor allen die het schip van staat vanaf de wal volgen (de beste stuurlui): Hoeveel beloftes zullen alsnog worden waargemaakt? Of vaart het kabinet op ramkoers en loopt het op de klippen van torenhoge schulden aan niet ingeloste beloften?
Enig idee welke specifieke schulden het kabinet straks nalaat?

Geef een reactie

Beter met banaan

MilieustraatHoe kun je een aap iets laten presteren? Je houdt hem een banaan voor. Als je dat lang genoeg volhoudt, is het kunstje zo in het systeem van de aap gesleten, dat-ie het vanzelf doet, zonder dat het hele trossen banaan kost.
Apen en mensen hebben behoorlijk wat overeenkomsten. Dus wat die je als je een mens wat wil laten presteren? Juist, je houdt hem een banaan voor.

De Avri (Afvalverwijdering Rivierenland) begrijpt heel goed wat de essentie van een kosten-baten economie is. Voor wat, hoort wat. Als de burger wat van de overheid wil, moet er betaald worden. Als de overheid wat van de burger wil geldt dat principe vaak niet.
De Avri snapt dat het zo niet werkt. De burger wordt al jaren opgeroepen de restanten van zijn leven gescheiden in te leveren bij de afvalverzamelaars. Dat lukt aardig maar in 2006 was nog steeds niet de doelstelling van 55 procent gehaald. Er werd 560 kg vuil per inwoner opgehaald, waarvan slechts 48 procent gescheiden werd ingezameld (zie cijfers CBS).

Om de burger tot betere prestaties te krijgen biedt de Avri nu een banaan aan. Wie een afgedankte mobiele telefoon of een lege inktcartridge inlevert, krijgt een banaan. De mobieltjes en cartridges worden afgedragen aan de stichting AAP, een europees opvangcentrum voor exotische dieren.
Voor elk opgeknapt mobieltje kan die stichting € 3,50 krijgen. De tweedehandjes blijken goed verkoopbaar in Oost-Europa, Azië, Zuid-Amerika en Afrika.
Voordeel is dat er minder nieuwe mobieltjes geproduceerd hoeven te worden. Dat scheelt weer hele bergen coltron, een metaal dat gewonnen wordt in leefgebieden van bedreigde diersoorten. zoals de gorilla.

De Avri levert wel vaker tegenprestaties aan de burger. Vorig jaar juni kregen bezoekers van de milieustraten een ijsje als beloning voor het gescheiden aanleveren van het afval. Een actie in het kader van de Wereldmilieudag.
Het ijsje stond symbool voor de smeltende ijskappen en de actie was bedoeld om het milieubewustzijn van de burgers te verhogen.
Sinds 2004 houdt men ook elk jaar de compostactie. Wie groenafval gescheiden heeft ingeleverd, krijgt als dank gratis compost voor tuin-of balkonplantjes terug.

De Avri is ook niet te beroerd de burger tegemoet te komen als het bedrijf zelf vertraging heeft in het halen van de doelstellingen. Toen een geplande milieustraat later klaar bleek te zijn dan aangekondigd, ging men over tot het gratis ophalen van snoeiafval.

De Avri en alle andere afvalinzamelaars doen hun best de burgers de mileustraat in te krijgen. De overheid zou iets meer steujn kunnen geven. Met een beetje meer subsidie moet het toch mogelijk zijn mensen over te halen op 2e paasdag de koopboulevards links te laten liggen omdat er in de milieuboulevard niet alleen gratis compost is te verkrijgen, maar ook goedkope mobieltjes en gerecycled tuinmeubilair te halen valt.
En: de liefde van de mens gaat net als bij een aap door de maag, Dus gooi er nog een leuke aanbieding tegenaan. Bij een bepaald quotum aan gecheiden ingeleverde troep, krijgt men een bon voor een gratis maaltijd in het milieurestaurant. Met, naar keuze, een banaan of ijsje als toetje.

Geef een reactie

Zondagsrust

Bij de tijdPtfrrrr, is het me weer gebeurd! Net als ik lekker een uurtje langer heb uitgeslapen, is de dag een uur eerder opgestaan.
De hele zondagsrust overhoop gegooid. Kunnen ze niet eens met hun tengels van de klok afblijven? Behalve dat je mensen er mee in de war brengt, is niet bewezen dat het enig nut heeft.

Francis Bacon zou ooit gezegd hebben: 'De juiste tijd kiezen, is tijd besparen'.
Is dat de diepere gedachte achter dat gesjoemel met de klok? Wel, ik ben nu dus wat tijd kwijt en, zoals J. Woodman zei: 'Verloren tijd vind je nooit meer terug'.
Mooi is dat. Staat iemand er wel eens bij stil dat als je de tijd kwijtraakt, het erg demotiverend is je idealen hoog te houden?

Nu deze dag toch verloren tijd is: hier een paar overwegingen van mensen die de tijd hebben genomen even er bij stil te staan.

'De mensheid maakt haar tijden, het individu doet wat zijn tijd van hem eist' (F. Bordewijk).

''Laat de tijd je niet voor de gek houden: je kunt hem nooit de baas worden' (W.H. Auden).

'Je kan pas lang zal ze leven roepen, als de tijd stil staat' (Myrliène Borné).

Iedereen vandaag weer bij de tijd?

Geef een reactie