Mascotte zonder naam

mascotte Olympische Spelen

We hebben weer een verkiezing. De mascotte van het NOC (Nederlands Olympisch Comité) moet nog een naam hebben. Hopelijk krijgt de mascotte wel een diplomatieke status, want de oranje kop zou wel eens tot problemen kunnen leiden.
Een Deense kunstenaar is een actie gestart om zoveel mogelijk oranje mee te nemen naar de Olympische Spelen. Hij baseert zich hierbij op een uitlating van Kadinsky, die beweerde dat oranje eigenlijk rood is, maar met geel menselijk gemaakt.

Rood is de nationale kleur van China.
Dat oranje zal ze dus wel steken, omdat ook Tibetaanse monniken zich in die kleur plachten te hijsen. Prachtig dus dat 'onze' mascotte straks zijn oranje kop laat zien.
Het overwegend witte shirt draagt ook de nodige symboliek. Wit is in China de kleur van rouw. Ik ben benieuwd hoe de Chinese autoriteiten dat zullen interpreteren.

Nu moet de mascotte nog een naam hebben en nu ontstaat er ineens een prachtige gelegenheid voor iedereen die zelf niet mee kan naar China, een boodschapje mee te sturen. Iedereen mag via de website van sport.nl voorstellen doen en een jury gaat zich buigen over de inzendingen. Een open deur, die ik niet zomaar voorbij kan.

Het koosnaampje Tibetje ligt erg voor de hand. Verder is bijna elke naam van een chinese dissident goed.
Nu heb je dissidenten in soorten en maten. De christelijke dissidenten zullen wel genoeg steun krijgen van hun broeders en zusters in het 'vrije' westen. De islamitische Oeigoeren kunnen vast en zeker rekenen op nominaties van hun geloofsgenoten.

Ik stel voor een keuze te maken uit Teng Biao, een advocaat die mensenrechtenactivitsten bijstaat en al regelmatig het leven flink zuur is gemaakt door de Chinese overheid. Of de man die huisarrest heeft en voor de rechter moet verschijnen omdat hij het voor aids-patiënten opneemt. De boeddhist Hu Jia kreeg zelfs de steun van buitenlandse zakenminister Maxime Verhagen.

Om nou te voorkomen dat het olympisch supporterslegioen door de chinese ME wordt ingerekend, stel ik voor die namen wel subtiel te gebruiken. Mocht de mascotte Teng Biao gaan heten, dan is het wellicht handig het te begeleiden met het in koor gezongen 'ketengeteng ketengeteng biaooooo….'

Mocht de jury in al haar wijsheid besluiten tot de naam van Hu Jia dan zingt het legioen natuurlijk 'Hujia, Holland hujia'.

Inmiddels heb ik op sport.nl Teng Biao's naam opgestuurd. Tot en met 26 maart kan jij ook een “leukste, sportiefste en orgineelste naam” indienen.
Iemand nog andere suggesties die we massaal in kunnen sturen?

Geef een reactie

Ambassades en cultuur

anmbassade muur

Wat hebben ambassades met cultuur te maken? Niks, zeggen sommigen. Ambassades zijn alleen een soort handelshuizen en politieke dependances. Alles, zeggen anderen. Ambassades zijn de sluizen waardoor een cultuuruitwisseling stroomt. Ken je elkaars cultuur niet, dan komt er van handel en politieke uitwisseling ook niks terecht.
Een overzicht van recent nieuws waar ambassades met diverse culturele uitingen te maken kregen. Van muziek tot architectuur. Van kleding tot zondagsvertier.

10 maart – architectuur: De kersverse Nederlandse ambassade kreeg de China Award toegewezen.
Het gebouw valt op door een lange muur. De “manier waarop het metselwerk van de muren in de klassieke, lokale stijl van Peking met moderne materialen is gecombineerd tot een elegant en eigentijds ontwerp”, sprak de jury zo aan dat ze tot de prijsuitreiking zijn over gegaan.

11 maart – kleding / volkscultuur: Ambassades komen soms zelf in actie. De Noorse ambassade in Berlijn spant een proces aan tegen een winkel in Berlijn die kleding van het merk Thor Steinar verkoopt. Daarop staan Noorse symbolen die door neonazi's worden gebruikt voor hun propaganda. De winkel heeft de deuren inmiddels gesloten.

12 maart – muziek / beeldende kunst: De Belgische ambassade in Litouwen moet het binnenkort misschien doen zonder een borstbeeld van Frank Zappa. De ambassade ligt aan een wat desolaat pleintje en de Zappa-fans in Vilnius vinden dat een wat respectloze plaats voor de grote meester van 'humor-in-music'.
Mocht het beeld worden verplaatst, dan kunnen de belgen natuurlijk een vergunning aanvragen om een standbeeldje van Eddy Wally te plaatsen. In Litouwen is men namelijk niet te beroerd om buitenlandse artiesten te eren.

13 maart – cultuurverschillen: De Nederlandse ambassade in Beiroet sluit het pand voor twee dagen. Men vreest voor de veiligheid omdat er demonstraties zijn aangekondigd. En wat wil nu het geval? Het heeft deze keer niks met cultuur te maken. Althans, niet met cinematografie. Het heeft wel alles met cultuurverschillen te maken. De pro-Syrische oppositie ging de straat op om te demonstreren tegen de pro-westerse regering.
Dat hardnekkig vasthouden aan eigen culturele verworvenheden lijkt mooi, maar wat een ellende dat wereldwijd al heeft veroorzaakt.

14 maart – alweer muziek en kleding: Zingende zeehonden verzamelen zich bij de Canadese ambassade om tegen het bont knuppelen van hun kroost te protesteren.

15 maart – architectuur: Medewerkers van de Britse ambassade in Congo verrichtten het nodige reatuaratiewerk aan een een gebouw, waar poliopatiënten worden begeleid.

16 maart – zondagsbeleving: En toen vond er een fraaie culturele uiting betreffende de zondagsrust plaats. Demonstranten hingen aan het hek van de Chinese ambassade om duidelijk te maken dat China met zijn handen van Tibet af moet blijven. Wie de journaalbeelden heeft gezien, weet dat hierbij een klein chinees muurtje sneuvelde.
Ondankbare nederlanders eigenlijk. Krijgen ze een prijs voor een muur in Peking, slopen ze er hier eentje.

Maar goed, zoals je ziet: er gaat geen dag voorbij of er is wel een ambassade in het nieuws. Ambassadeurs hebben hun handen vol aan culturele uitwisselingen. Het moet een uitdagende baan zijn om tot het corps diplomatique te behoren. Het werk beperkt zich al lang niet meer tot het invliegen van verse haring en nederlandse kaas, waarmee men overal ter wereld de koninginnedag viert. Nee, alle zeilen moeten worden bijgezet om uit te leggen hoe de nederlandse filmwereld in elkaar steekt. Of hoe cultuurverschillen leiden tot divers vlagvertoon, symbolische klederdracht en opvattingen over bakstenen muurtjes.

Daar waar een muur van cultuur de uitwisseling hindert, moeten de diplomaten steeds vaker terugvallen op hun bhv-kursus en weten waar de brandblussers hangen en hoe het ontruimingsplan werkt. Het is eigenlijk nog een wonder dat de regering over voldoende diplomaten beschikt.

Geef een reactie

De jeugd in de polder

Jeugd armoede

Kind 1: 'Ja, en wat helemaal erg is, zijn de grote verschillen tussen kids met topzakgeld en de rest. Ikweenie hoe ik nou met die paar euro mijn natje en mijn droogje moet betalen'.

Jeugd alcohol

Kind 2: 'Tuurlijk, het kost wat, maar dan heb je ook wat……..'

Jeugd blowen

Kind 3: 'Geloof me nou, al die loze lesuren, volle schooltassen , gestresste ouders, man, zonder die joint zou ik adhd hebben…..'

Jeugd moeders

Moeder: 'Als ik er nou nog 20 procent meer bij werk, denk ik dat ik die boetes voor het rondhangen, de ringtones, de breezertjes en de weed wel kan betalen voor die schatjes van me……'

jeugd geluk

Kind 4: 'Ik vind het wel een beetje zielig voor mijn moeder. Ze zucht wel eens: Vroeger, toen was geluk heel gewoon'.

Geef een reactie

We gaan naar de Chinees (2)

Olympische Spelen ChinaHet is zo vreselijk jammer dat Yuri van Gelder niet naar de Olympische Spelen zal gaan. De ringturner had daar een subliem moment kunnen wegzetten: midden in zijn oefening hangt hij ondersteboven in de ringen en een volle vijf (!) minuten presteert hij het een volstrekt bewegingloze stand vol te houden.
Volstrekt bewegingloos? Nee, heel even, aan het begin van de indrukwekkende pose, bewegen zijn lippen en je hoort hem zeggen: ik vraag 5 minuten stilte voor de slachtoffers van slechte arbeidsomstandigheden, het drinkwatertekort, giftig speelgoed, slechte autobanden en het repressieve optreden in Tibet.

Omdat camera's uit heel de wereld de majestueuze prestatie vastleggen, schieten de chinese soldaten hem niet uit de ringen, maar wachten tot hij is afgedaald, pakken hem op in de catacomben van het sportcomplex en dat is het laatste wat we dan van Yuri van Gelder zullen horen.
De nederlandse regering had hem nog zo gewaarschuwd: pas nou op, want we kunnen je helaas geen diplomatieke status geven om je te beschermen. Als je je mond open trekt, kunnen we echt niks voor je doen.

Eigenlijk geeft het kabinet daarmee een negatief reisadvies af. Da's jammer want het olympisch comité heeft nog zo uitgelegd dat sport een prima middel is voor verbroedering, culturele uitwisseling en, zo valt in hun handvest te lezen, een opwaardering van de ethiek. Het comité zegt dus dat sport wel degelijk meer is dan een paar goed gelopen rondjes op de atletiekbaan.
De atleten die zich voorgenomen hebben met de chinezen een rondje te sparren over die ethiek, zullen zich nu wel twee keer bedenken. De overheid zegt immers dat zoiets niet zonder risico is in China.

Daar weten ze in Tibet, alweer, alles van. En niet alleen in Tibet. Boeren, fabrieksarbeiders en mensen die net van de supermarkt komen en op weg naar huis plotseling hun weg versperd zien door een tank, weten daar net zoveel van. Wie dat in China allemaal op internet wenst te bespreken, weten ook dat daar flink wat beperkingen aan zitten.

Maar we gaan wel naar de chinees. Het mag dan enig risico met zich meebrengen, maar de mogelijkheden om met de chinezen van gedachten te wisselen, moeten we niet laten lopen.
Hopelijk doen 'onze' sporters het uitstekend. En zullen ze bij elke inhuldiging naast het erepodium gaan staan om de plaats symbolisch ter beschikking te stellen van alle verliezers in China.
Verder hoeven de sporters niet te gaan. Dat kan de hele entourage die meegaat namelijk beter. Meereizende parlementariërs, diplomaten en leden van het koninklijk huis zullen hun olympische ethiek zeker bij elke chinese collega aankaarten. Toch?

Geef een reactie

De prijs van water in de polder

Vandaag ook maar eens het fenomeen 'gastblogje' toegepast. Onderstaand artikel verscheen woensdag 12 maart 2008 op De landbouw verandert. Redacteur Krijn Poppe beschrijft de keuzes waar boeren voor komen te staan als anderen hun land nodig denken te hebben. Ziehier zijn bijdrage:

polderwaterVakblad De Boerderij besteedde vorige week aandacht aan onze achtertuin: de Eendragtspolder.
Vijver, plassen en roeibanen worden aangelegd voor wateropslag. Mooi boeren akkerland verdwijnt.
Het gaat hier om een konsgi tussen het waterschap en de gemeenten Rotterdam en Zevenhuizen.
Het waterschap wil water bergen omdat er steeds heviger buien en meer asfalt zijn. Rotterdam wil meer recreatie voor de Vinexwijk en wil zich ook met sport profileren. En onze eigen gemeente Zevenhuizen vindt een natuurgebied een meer realistische buffer om niet door de grote buur te worden opgeslokt.

De wijkende boeren willen natuurlijk zoveel mogelijk gled voor hun grond vangen. Boeren die grond hebben afgestaan voor woningbouw hebben 98.000 tot 148.000 euro per hectare gekregen. zo meldt Henk van Vliet, een lokale akkerbouwer, in het blad De Boerderij.
Voor omvorming tot glastuinbouwgrond wordt, volgens onze makelaar Bram Veerman, zo'n 100.000 euro betaald. Maar voor natuur krijg je slechts de agrarische waarde, die door de overheid in 2006 op het ook niet geringe bedrag van 68.810 euro werd vastgesteld.
Wie voor een hoogwaardige wordt uitgekocht (of onteigend) is dus beter af dan voor een laagwaardige. Boeren vinden dat oneerlijk. Zij maken de kaarten op de tekentafel niet en hebben er geen invloed op of ze hun grond later terugvinden onder een flatgebouw of een moeras. Voor hen is het een loterij.

Bij Almere is een, als schrijnend ervaren, geval waar de ene weg door projectontwikkelaars voor veel geld is uitgekocht en de weg ernaast in natuur moet voor het Oostvaarderswold. Dezelfde grond, op hetzelfde moment ontgonnen en uitgegeven voor dezelfde akkerbouw.

Economen weten al langer dat van iets niet van de kostprijs afhangt, maar van wat je er in de toekomst mee kunt. Een woongebied is meer waar dan een stukje natuur. Daarvoor zijn we bereid maar ietsjes meer te betalen dan voor boerenland. Bij verandering naar woonfunctie valt er door boeren dus meer af te romen van de toekomstige opbrengst.
En wat je met grond kunt, hangt af van een bestemmingsplan, een kaart waarop dus met geld wordt geschoven.

Het blijft willekeurig en wrang. Het leidt ertoe dat je beter grond kunt kopen binnen een halve kilometer van een snelweg en vlak bij een stad (dat wisten veel boeren al) dan op Ameland. Boeren zijn ook vastgoedmanagers.

De resterende boeren in de Eendragtspolder denken er nu iets op gevonden te hebben. Ze willen zich laten onteigenen tegen de zogenaamde 'complexwaarde'.
Dat is in de wet bedacht on het grootste onrecht binnen een te ontwikkelen gebied (tussen een winkelcentrum en een stadsparkje of een bosrand) te vermijden. Iedereen krijgt dezelfde prijs.
Dat zou je voor de uitloopfunctie van de Eendragtspolder ook kunnen doen. Die hoort bij de Vinexlocatie. Maar er is een tijdsverschil in ontwikkeling en voor andere functies is dat complex minder helder – het wordt tenslotte een roeibaan van olympisch formaat.

De deskundigen weten dus nog niet of dit gaat lukken.
Al met al wel een interessante case met innovatief gedrag, dat weer eens duidelijk maakt dat het probleem bij boeren niet zozeer de functieverandering is (wie goed wordt uitgekocht, kan elders een mooi bedrijf terugkopen), maar de prijs.

Geef een reactie

Donkey Shocking einde

Donkey shocking bannerU had nog wat nieuws te goed over de Donkey Shocking Award 2007. Op 13 januari sloot de stembusronde en kon bekend gemaakt worden dat de lezers hier eens sterke voorkeur hadden voor Midas Dekker, de bioloog, auteur en ex-radiocolumnist bij Vara's Vroege Vogels.
Midas Dekker, daar kon de redactie wel mee leven en zag al een boeiend gesprek voor ogen met de laureaat, bij de uitreiking van de door Crachàt ontworpen award.

Het contact met Midas Dekker moest via zijn uitgever lopen. Dat liep eerst wat stroef. Op een mail, waarin zijn nominatie werd aangekondigd, werd eerst niet gereageerd. Telefonisch contact en latere mailuitwisseling ging gelukkig ewen stuk soepeler.
Zijn uitgever liet weten dat Midas Dekker de Donkey Shocking Award een grappig initiatief vond, maar geen prijs stelde op een uitreiking. We spraken af de award op te sturen en de uitgever zou kijken of er nog een schriftelijke reactie van Midas los te troggelen was.

Midas Dekker, de bezitter van vele andere prijzen, vond de grap kennelijk wel mooi genoeg zo. Toen ik de uitgever nogmaals benaderde of een reactie te verwachten viel, stuurde men een mailtje terug met de mededeling: “Namens Midas Dekker bedankt Uitgeverij Contact de jury van de Donkey Shocking Award 2007”.

En daarmee is de Donkey Shocking Award 2007 in alle rust geëindigd.
Het was voor ons leuker geweest als het beoogde gesprek er wel was gekomen en dat de award persoonlijk kon worden overhandigd. Maar ik kan de reactie van de laureaat wel waarderen. Niet alles in het leven moet even serieus worden genomen en een award is niet iets waar je alles voor opzij moet zetten in het leven.

Er komt wel een 2008-editie. Nieuwe kandidaten voor de aanmoedigingsprijs voor mensen die met de beste bedoelingen zaken wullen verbeteren, maar dreigen stuk te lopen op het menselijke tekort of onwil van overheden.
Lezers kunnen hun genomineerden hier bekend maken.
Weet je een geschikte kandidaat? Stuur de naam, met een fraaie motivatie, op naar de redaktie (mail naar postmaster@peterspagina.nl )
Wil je meer weten over de Donkey Shocking Award, klik dan op de link in de linkerkolom. Daar vind je alles van de 2007-editie.

Geef een reactie

Klimaatneutrale zindelijkheid

Luiers

Afgelopen maandag startte niet alleen de 'week van het zwerfvuil opruimen' (zie het schone stukje daarover), ander afval stond centraal bij een prijsuitreiking in Zwolle. Die gemeente laat inwoners elk kwartaal raden hoeveel luiers er zijn opgehaald. De gelukkige winaars van € 150,- euro kwamen uit de wijk De Wipstrik.
Hoeveel vuile luiers die wijk produceert weet ik niet, maar de laatste luierinzameling in Zwolle was goed voor 95.000 kilo.

Vergis je niet in de omvang van de luierlast. Landelijk bestaat het restafval voor 3 procent uit die troep, een dikke 250 kton. Een peuterrijk gezin weet hoe snel de afvalcontainer is gevuld met peuter's productie.
En dat alleen maar omdat peuterlief de hedendaagse luier zo comfortabel vindt, dat zindelijk worden lang niet meer zo noodzakelijk is als vroeger. Ooit scrhijnden de katoenen luiers schrijnden zo vreselijk aan baby's billetjes dat het kind rap voor zindelijkheid koos. Met de huidige luiers om, vinden ze het allemaal wel best.

Het gescheiden inzamelen van luiers zou een aardige oplossing zijn. Gemeenten deden er alles aan om ouders daarvan te overtuigen. De luiers van een kind zou zes bomen en 8000 liter water besparen en goed zijn voor energieopwekking, vergelijkbaar met 190 liter diesel.

De inhoud van de gebruikte luiers kan, samen met gft-afval, vergist worden tot compost. De overige materialen kunnen tot papier worden verwerkt en het plastic kan worden verbrand, waarmee energie wordt opgewekt.

Dat ging goed tot vorig jaar. De enige luierverwerker, het amerikaanse Knowaste, kapte er van de een op de andere dag mee. Zonder opgaaf van redenen, maar waarschijnlijk vonden de amerikanen het niet renderen.
Veel gemeenten stopten ook en de berg luiers kwam weer in hun restafval. Maar er waren ook een aantal afvalverwerkers die in dit gat sprongen en nu wordt er weer lustig luiers ingezameld. Voorlopig is het bijna overal nog op experimentele basis. Men is onzeker over de kosten. Wie weet hadden die amerikanen wel gelijk. Veel ouders lijken in ieder geval enthousiast. Nu moet nog blijken of het verwerkingsproces rendabel genoeg kan worden gemaakt.

Nou kan iedereen ook overstappen op afbreekbare luiers. Maar dan zal je altijd zien dat er peuters zijn die een hekel hebben aan biodynamische luiers. Die willen niet rondkruipen in een broekje van maïsvezels, tarwe en houtpulp.
Pardon? Tarwe? Daar is toch een tekort aan? En net als bij de biobrandstoffen kun je de vraag stellen of je wel hele voedselvoorraden op moet offeren aan onzindelijke kindertjes. Niet doen dus (?).

Niet alleen baby's luiers worden apart ingezameld, ook incontenentiemateriaal van verzorgings- en verpleegtehuizen gaan de recycling in. Daarmee wordt meteen duidelijk dat de luierberg voorlopig zal blijven groeien. De vergrijzing, weet u wel?

Nu schijnt het een economisch principe te zijn dat hoe meer er van iets is, hoe profijtelijker het wordt. In dit geval zou luierrecycling toch minstens kostendekkend kunnen worden in de nabije toekomst.

Het zal er wel niet van komen dat mensen verplicht worden klimaatneutraal kinderen te verwekken. En we zullen het zeker tegenhouden als een overheid op de gedachte komt dat ook vergrijzen klimaatneutraal dient te geschieden. Maar klimaatneutraal onzindelijk zijn, daar moeten we nog eens een boompje over opzetten.

Geef een reactie

Supergezondheid

Ziekenhuiseten

(artikel update 13.14 u., zie de vragen onderaan)
'Voedingsadviezen in de spreekkamer blijven niet hangen tot in de supermarkt, waar de keuzes uiteindelijk worden gemaakt'. Dat zegt een internist van het Dokkumse ziekenhuis De Sionsberg. Samen met haar collega's van de diëetafdeling heeft ze daarom een pakket gezonde levensmiddelen samengesteld die morgen op een speciaal schap van supermarkt Jumbo zijn te vinden. De uitgestalde gezondheid vind je op 'de stelling van de Sionsberg'.

Kijk, het ziekenhuis denkt met je mee. Je eet je hele leven patat en dan krijg je te horen dat je beter een aantal groenten kunt eten, waarvan je de namen alweer bent vergeten als je de volgende dag in de winkel staat. Een creatieve vondst en een mooi stukje samenwerking tussen de zorg en de supermarkt.

Het is ook toekomstgericht denken van de internist. Er zijn namelijk plannen om ongezond etende mensen uit te sluiten van vergoedingen voor medische zorg. Dat zou de internist wellicht wat klanten kunnen kosten. De internist weet ook wel dat zelfs gezond etende mensen kwaaltjes kunnen oplopen. De indirecte boodschap van 'de stelling van de Sionsberg' is dus: eet gezond en mankeer je dan toch wat, geen zorgen, alles wordt vergoed als je deze groenten eet.

Heel aardig van het kleinste ziekenhuis in Nederland. Klein maar groot in prestaties. Volgens Elsevier het beste ziekenhuis in 2007, hoewel het AD vindt dat een 76e plaats mooi genoeg is.

Ondertussen wordt de toekomst van het ziekenhuis bedreigd. Door een wijziging in het financieringssysteem, gaat het ziekenhuis misschien 3, 4 miljoen euro mislopen en dan is nog maar de vraag of de toko open kan blijven. In de 2e Kamer zijn er al vragen over gesteld. Minister Klink houdt nog even een slag om de arm en wacht op een berekening van het Nza (Nederlandse Zorgautoriteit).

Maar dit voorbeeld van kostenbeheersing terzijde. Van gezond eten wordt veel verwacht. Het noorden kent naast dat uitstekende ziekenhuis ook een Zorginnovatieforum. Die gaat onder andere bekijken hoe de maaltijden aan huis verbeterd kunnen worden. Een heuse Task Force moet onderzoeken wat er zoal verbeterd kan worden om het eten gezonder en smaakvoller te bezorgen.
Misschien kunnen ze een kijkje nemen bij het AMC in Amsterdam waar men gisteren over is gegaan op gestoomde maaltijden. Steamplicity heet dat concept. Voordelen: patiënten hoeven niet meer een dag van tevoren hun keuze te maken, groenten kunnen veel verser worden opgediend en behouden hun gezonde kwaliteiten. Bovendien is het in een mum van tijd klaar en gaar. Onderzoek zou hebben aangetoond dat gezonde eters sneller genezen.

Nu nog wat vragen aan minister Klink:
1. als ik kan bewijzen dat ik gezond eet (bijvoorbeeld met kassabonnen van de Jumbo), krijg ik dan korting op mijn zorgverzekering?
2. Kan de stoompan in de basisverzekering worden opgenomen?
3. Als gezond eten zoveel uitmaakt: kunt u de leveranciers dwingen alle ongezonde zooi uit de schappen te verwijderen? Da's overzichtelijker en maakt de keuzes makkelijker. Kom op, Klink. Doe als die Dokkumse internist en denk eens een beetje mee met ons.

Geef een reactie

Nederland wordt schoon

Nederland wordt schoon

Maandag is al lang geen wasdag meer. Nu draaien de wasmachines in het weekend op volle toeren. Kunnen we dus met een opgeruimd en schoon gevoel de week in?
Helaas. Vandaag begint een actieweek om nederland op te ruimen. Zo schoon is het namelijk niet. Voor de 7e keer gaat de Week van nederland schoon van start, die aanstaande zaterdag een grandioze finale zal beleven met de Landelijke Opschoondag.

Hier in Den Haag begint men voortvarend de hondenpoep aanpakken. De wethouder deelt de eerste gratis hondenpoepzakjes uit. Da's mooi want zo zullen zaterdag de duizenden sportievelingen tenminste niet door een drol worden gehinderd als ze de City-Pier-City-loop doen.
Overigens is dat een manifestatie die de schone bedoelingen van de Landelijke Opschoondag flink ondermijnt, want er blijft altijd een berg zwerfaval achter, van bijna Napolitaanse omvang.

De aanpak van zwerfvuil is het belangrijkste thema van deze schoonmaakactieweek. Ondanks allerlei initiatieven, blijft de berg zwerfafval groeien.
In 2001 werden er 50.000 blikjes en flesjes in het zwerfvuil geteld. In 2004 kostte het opruimen van de openbare ruimte 240 miljoen euro.

In 2005 leek het er even op dat het statiegeld voor blikjes en plastic flesjes een oplossing kon bieden. Misschien dat er dan wat minder op straat gekeild zou worden, want met geld moet je niet smijten.
In 2006 was dat idee echter van de baan. De overheid zag meer in het beboeten van wegwerpgedrag. Waarschijnlijk was men beducht voor de toorn van EU-commissaris Bolkenstein. Die had eerder Duitsland opgedragen een regeling voor statiegeld aan te passen omdat het de europese marktwerking verstoorde.
De duitse consument kon de blikjes en flesjes alleen inleveren bij de winkel waar men de spullen had gekocht. Dat systeem zou tot hogere kosten leiden voor buitenlandse leveranciers, die heel Duitsland moeten afrijden om de lege rommel op te halen. Met succes stapten een paar Oostenrijkse frisdrankboeren naar het Europese Hof en de duitse regering werd verplicht de regeling aan te passen.

Zoveel rompslomp had de nederlandse overheid er niet voor over en besloot dus geen statiegeld te verplichten maar de burger een boete van maximaal € 75,- op te leggen als die een blikje op straat zou achterlaten.
En dat is niet het enige. De overheid ondersteunt het Impulsprogramma Zwerfafval. Een initiatief van het ministerie van VROM, de gezamenlijke ondernemers (VNO-CVW) en gemeenten (VNG). Het programma wordt uitgevoerd door het innovatieplatform SenterNovum en de Stichting Nederland Schoon, die nu dus deze week het land gaat opruimen. Met 48 miljoen euro (bijdrage bedrijfsleven 33 en rijksoverheid 14 miljoen) denkt men het zwerfvuil weg te kunnen werken.

Daarnaast heeft de overheid het afvalfonds in het leven geroepen en is sinds januari akkoord een wet van kracht, die de verpakkingsindustrie geheel verantwoordelijk maakt voor het terugdringen en recyclen van verpakkingen.
In welke mate die kosten ook aan de consument zullen worden doorberekend, kunnen we vanaf 1 mei op de kassabon zien. De verpakkingsbelasting moet dan op de bon vermeld staan.

Daarmee zullen de over straat waaiende plastic zakjes wel tot het verleden gaan behoren. Maar drankblikjes, peuken, kauwgom, patatzakjes en hondendrollen teisteren de natie nog steeds zo hevig, dat er ook andere maatregelen nodig zijn.

Stichting Schoon Nederland heeft ideeën genoeg. Het plaatsen van meer afvalbakken is zo'n succes dat de stichting al door haar voorraad heen is. Verder heeft men sigarettenasbakken in de aanbieding. Je kent ze wel: elk ns-station is er al mee uitgerust.
Maar mocht er geen afvalbak of asbak in de buurt zijn, dan kun je jouw peuk of kauwgom kwijt in een kek tasje, slecht voor € 2,50 te verkrijgen bij de stichting. Dan wel de inhoud thuis legen en niet alsnog aan de stoeprand flikkeren.

Zal nederland ooit verlost zijn van het zwerfvuil? Of zijn we zo'n viespeukerig volkje dat boetes, extra afvalbakken, verpakkingsbelastingen en een jaarlijkse grote schoonmaak niet zullen helpen?
Wat laat jij eigenlijk al zo achter op straat?

Geef een reactie

Code goed bestuur

Transportfiets

Vermoedelijk staan velen alleen stil in de file voor Ikea, maar staat men zelden stil bij wat ons consumeerderen verder nog aan logistieke problemen veroorzaakt. Sterker nog, zo zegt een woordvoerder van KNV (Koninklijk Nederlands Vervoer), klagen over vrachtwagens is volksvermaak.
Tuurlijk, het is niet leuk als een vermoeide trucker zijn vrachtwagen even op zijn zij legt om een uiltje te knappen. Gans het mobiele volk staat dan weer in de volgende file. Een kwart van zulke ongevallen wordt door rusteloosheid veroorzaakt. Maar vergeet niet onder welke druk de chauffeurs hun prestaties moeten leveren. Ik heb in ieder geval groot respect voor die mannen en vrouwen die elke dag hun kolossen door het drukke nederland moeten loodsen.

En of ze al niet genoeg onder druk staan van rijtijden, horendol worden van het gepiep dat hun dode hoek produceert, belaagd worden door dieven, ze worden ook nog eens voor vuil versleten en kunnen de vracht amper meer op de bestemming krijgen. Ineens doemen er overal milieuzones op, waar ze scania vabis non grata zijn.

Ondertussen doet de transportsector aardig zijn best om zo stilletjes en schoon mogelijk de consument te bedienen. Supertrucks kunnen er voor zorgen dat er minder van die bakbeesten op de weg zijn. Er komen steeds meer schonere motoren. Men is zelfs niet te beroerd de kar te laten staan en uit te wijken naar het spoor of het water en ook de tram hoort tot de alternatieve mogelijkheden. Alles is mogelijk, behalve de transportfiets.

De chauffeurs zelf worden gemotiveerd voor het nieuwe rijden. Wie de vlam in de pijp tot een waakvlammetje weet te reduceren mag zich kampioen zuinig rijden noemen en wordt gebombardeerd tot de nieuwe held van het beroepsvervoer.

Je zou zeggen dat het zo wel mooi genoeg is. Maar nee hoor, nadat ook de transportbobo's zich aan een code goed bestuur moeten houden, zijn nu de truckers zelf aan de beurt.
Wie ambitie heeft om aan het stuurwiel van een bus of truck te zitten, zal binnenkort moeten voldoen aan de Code vakbekwaamheid vrachtwagenchauffeurs.

EU-richtlijnen schrijven voor dat een chauffeur over een basiskwalificatie vakbekwaamheid dient te beschikken. Nieuw opgeleide truckers krijgen dan geen diploma meer, maar een code op hun rijbewijs. Die code is dan vijf jaar geldig en kan verlengd worden als men minimaal 35 uur gecertificeerde nascholing heeft genoten.
Dat valt nog te overzien. Eén keer per jaar naar een cursus van 7 uur en het is gepiept.

De naleving van die code moet leiden tot minder verkeersdoden, een bijdrage aan een beter milieu en een hogere kwaliteit van de chauffeurs. De code beoogt ook het kwaliteitsverschil tussen de diverse europese truckers op te heffen. De EU denkt hiermee de status en het imago van de beroepsrijders te verbeteren.

Ik vraag me af wanneer we nou eens afraken van de gedachte dat meer tot minder leidt. In dit geval: een code meer geeft minder doden in het verkeer, minder co2-uitstoot en minder slapende truckers.
Het is allemaal mooi geformuleerd, maar het verhult waar het eigenlijk om gaat: groei, het economisch heilige adagium dat aan geen enkele regelgeving of code lijkt gebonden. Het is bijna niet te bevatten hoe diep dat ingrijpt op het leven van alledag. De talloze problemen die de groei met zich meebrengt worden met lapmiddelen bestreden. Die code voor vrachtwagenchauffeurs is daar weer een tranentrekkend voorbeeld van.

Het zal wel wachten worden tot ons consumentisme uiteindelijk dodelijk vermoeid een fikse schuiver op de economische snelweg maakt en op zijn kant terecht komt. De file die dat veroorzaakt geeft dan tijd om een na te denken welke voordelen stilstand kan hebben.

Geef een reactie