Smeulende binnenbrandjes?

BinnenbrandjesOndanks alsmaar oplaaiende ruzietjes, zit het huidige kabinet nog ferm in het zadel. Hoewel je, ook de laatste week weer, moet afvragen hoe lang ze dat nou volhouden. Dat schreven we in november 2008 bij de uitslag van de verkiezing voor het binnenbrandje van het jaar. Met binnenbrandjes werden de onenigheden bedoeld tussen de toenmalige coalitiepartners CDA, PvdA en CU.

De coalitie was nog maar 20 maanden in dienst en telde gemiddeld al 1,25 binnenbrandjes per maand. Dat gaf aanleiding om ook te schrijven: Het kabinet heeft nog tot 2011 te gaan. Als het voor die tijd niet aan een burn-out ten onder gaat.
Het kabinet haalde 2011 dus niet. Uitgeblust en opgebrand konden CDA en PvdA hun onenigheid over de Uruzgan-missie. In de navolgende verkiezingen werd de PvdA met één zetel minder net niet de grootste partij, het CDA werd gehalveerd.

Rutte I is 14 maanden actief en de vuurtjes worden vooral opgestookt door de gedoogpartner. Dat zou je als binnenbrandjes kunnen zien, maar het is allemaal rook zonder vuur. De gedoogpartner stemt braaf met VVD en CDA mee, op één enkele kwestie na (de weigerambtenaren).
Voor de echte binnenbrandjes moeten we kijken naar eventuele wrijvingen tussen VVD en CDA. Het lijkt mee te vallen, maar de laatste dagen begint er enige verandering in te komen.

Zo smeult er al iets onder de hypotheekrenteaftrek. Verhagen (CDA) sluit niet uit dat bij een nieuwe bezuinigingsronde de HRA op de agenda komt. Oud VVD-bewindslieden Nijpels en Hoogervorst denken er ook zo over. Schatkistminister De Jager (CDA) vindt het prachtig als collega's (Verhagen dus) in het kabinet zeggen dat er geen taboes zijn, maar speculatie over inperking van de hypotheekrenteaftrek zijn een speeltje van de media. De Jager denkt dat het zijn schatkist niet veel zal opleveren.

Zijn dat alleen reacties op het geblaat van de PVV of warmen de partijen zich op voor een mogelijk conflict dat tot de val van het kabinet kan leiden? CDA-voorzitter Peetoom heeft er in ieder gevallen scenario voor klaar liggen. Dat is niet vreemd voor het CDA. De partij die het meest heeft geregeerd, heeft ook ervaring met ploffende kabinetten. Maar waarom gooit mevrouw Peetoom dat nu in de pers?

Voor de val van het kabinet zijn meer binnenbrandjes nodig. Zoveel dat men uiteindelijk een excuusonderwerp zoekt, om de boel op te heffen. Het begin lijkt er te zijn. Het CDA krijgt ineens ruzie met de VVD over de 130 km snelheid en CDA-kamerlid Eddy van Hijum overweegt zich aan te sluiten bij oppositiepartij GroenLinks en van VVD-minister Kamp meer daadkracht te eisen om de groeiende werkloosheid aan te pakken.

Mark Rutte zal even optimistisch beweren dat onderlinge onenigheid er allemaal bij hoort, maar Mark, met optimisme alleen blus je geen binnenbrandjes. Het moeten er niet teveel worden.

We eindigen met de vraag, die we ook in 2008 stelden: Wie durft een voorspelling te wagen en kan zeggen aan welke kwestie het kabinet de vingers zo ernstig zal branden dat het de handen af moet trekken van de zo begeerde regeringsverantwoordelijkheid?
En voorspelt u dan ook wanneer dat binnenbrandje een heuse uitslaande brand zal zijn.

Geef een reactie

Flutrapport banken.

BankencodeGisteren nam schatkistminister De Jager een rapport in ontvangst van de Commissie Code Banken. De commissie geeft de banken een dikke voldoende voor “het actief aan de slag gaan” met de gedragscode voor banken en voor de “behoorlijke stappen” die de banken hebben gezet. De Commissie roept de banken op “om op de ingeslagen weg voort te gaan”.

Deze eerste integrale rapportage (pdf) over de naleving van de Code Banken telt 14 pagina’s, waarvan welgeteld 5 concreet over de bevindingen van de commissie gaan. Een rapportage over 7 grote banken, 20 kleinere en 19 Nederlandse dochterondernemingen van buitenlandse banken. We mogen de Commissie wel een pluim geven, dat ze in 5 pagina’s transparantie biedt over het goede gedrag van de banken.

Niemand keest graag ellenlange stukken, zeker als er uiteindelijk weinig in staat. Dat is bij deze rapportage gelukkig anders. Kort van stof en toch staat er bar weinig in. Dat komt natuurlijk omdat de commissie van mening is dat “de code niet als een afvinkexercitie moet worden gezien”.
Waar andere rapportages vaak hele opsommingen van bevindingen melden, zijn er in deze rapportages geen overzichten te zien. De conclusies op diverse onderdelen blijven steken in algemeenheden.

Zonder bewijsmateriaal moet de lezer dus aannemen dat de banken inderdaad op de goede weg zijn. Het is dus voer voor kenners, die tijd en kunde hebben om de jaarverslagen van banken door te spitten. Duidelijk geen rapportage die bedoeld is voor het grote publiek. Dat is jammer, want dat publiek ondervindt de gevolgen van een aantal bancaire flaters en wil graag weten wat de banken er aandoen om verdere ellende te voorkomen.

Onder de felste critici zijn voorstanders van scherpere wetgeving in plaats van herenakkoorden en gedragscodes. Juist omdat de banken niet zo voortvarend zijn in gedragsverandering, bereidt het kabinet nu toch de zogenaamde ‘bankenbelasting’ voor. Bestuurders van banken die bonussen toucheren van meer dan 1x hun jaarsalaris, kunnen op 5 procent extra belasting rekenen. Uiteraard is de Nederlandse Vereniging van Banken tegen.

Hoe het kabinet denkt zo 300 miljoen euro per jaar te ontvangen is me een raadsel. Als dat klopt betekent het dat het kabinet verwacht dat de banken hun code zeker niet na zullen leven op het onderdeel ‘beloningen’ en dat de bonussen ver boven 2x de jaarsalarissen van CEO’s en leden van de raden van bestuur zullen liggen.
Wie de huidige basissalarissen ziet die zes banken verstrekken aan hun Raden van Bestuur en 5 procent rekent over 2x dat salaris, komt echt niet verder dan iets meer dan 1,6 miljoen euro voor de schatkist.

Terzijde: van de zes banken die ik bedoel ( de zeven grote banken die de commissie noemt, minus deNICB bank) is er slechts één (Van Lanschot) die een bestuurslid minder dan de Balkenendenorm uitkeert. De rest zit er dik boven.

Maar laten we positief blijven. De voldoende voor goed gedrag zal er vast toe leiden dat de banken de code volgend jaar volledig naleven. Denkt u ook niet?

Geef een reactie

Tijdelijk ziek, snel beter.

ZiektewetHet kabinet zet echt alle zeilen bij om mensen aan een baan te helpen. Zo weten we al dat de geraniumverzorging de laatste maanden sterk vooruit is gegaan, omdat er meer mensen achter deze fraaie raamdecoraties zijn gezet.

Maar we zijn er nog lang niet. Het kabinet heeft een kijkje genomen in ’s lands ziekenboeg en was geschokt door het aantal wegkwijnende patiënten. Er liggen zo’n 100 duizend mensen in de ziekenboeg en een derde daarvan zijn zieke uitzendkrachten, bedlegerige werklozen en misselijke werknemers met een tijdelijk contract.

Het kabinet is koortsachtig op zoek gegaan naar middelen om deze mensen beter te maken en jawel, het medicijn is gevonden. Op voorstel van minister Kamp, is de ministerraad akkoord gegaan met een aanscherping van de Ziektewet om deze mensen sneller aan het werk te krijgen.

Het kabinet meent dat werknemers met tijdelijke contracten gemiddeld langer ziek zijn dan mensen die in vaste dienst werken en ze ook vaker in de WIA (wet Werk en Inkomen naar Arbeidsvermogen) terecht komen. Het ligt voor de hand te denken dat dit ligt aan een hiaat in de Ziektewet, dus is het logisch dat die wet aangepast moet worden.

Bent u wel eens ziek geworden van een hiaat in een wet? Vast wel. Heeft u toen ook uw inkomen op het spel gezet door in de lappenmand te duiken, met het voornemen daar de rest van uw leven in te blijven? Ik betwijfel het.

Een oordeel over zieke, tijdelijke werknemers is snel geveld. Ook ik baal er van als een uitzendkracht voor een week wordt ingehuurd en die zich na anderhalve dag ziek meldt. Zonde van het inwerken. Maar ik wordt ook niet vrolijk van de uitzendkracht, die eigenlijk thuis hoort uit te zieken, maar doorwerkt omdat hij denkt de eerste dagen geen recht op een ziekteuitkering te hebben.
Komt dat laatste voor? Jazeker, uit het onderzoek “Aard en oorzaken ziekteverzuim uitzendbranche” (pdf), bleek dat ruim 25 procent van de uitzendkrachten denkt geen recht op een uitkering te hebben bij ziektemelding.

Het onderzoek stamt uit 2003 en is uitgevoerd door Ecorys en NEI, in opdracht van BBC Uitzendbranche. Voor zover ik kan overzien is dat het laatste onderzoek op dit gebied en baseert het kabinet zich dus op die gegevens.

Een andere bevinding uit dat rapport: het ziekteverzuim in de uitzendbranche de afgelopen jaren is niet gestegen. Zou er de afgelopen jaren iets veranderd zijn, waardoor Henk Kamp zich genoodzaakt ziet de Ziektewet te verscherpen? Dat zou dan hooguit de toename aan flexwerk kunnen zijn.  Een middel waar vaker naar wordt gegrepen in deze onzekere economische tijden.

Wat zeker is veranderd: de uitbetaling van ziektegelden wordt meer door de uitzendbranche zelf ter hand genomen. Het UWV krijgt minder te doen. Dit jaar hebben 175 uitzendorganisaties de uitvoering van de ziektewet ondergebracht bij een private uitvoerder. De private firma is daarmee verantwoordelijk voor 50 duizend uitzendkrachten en meent veel efficiënter met het ziekteverzuim om te gaan. Actieve en goede begeleiding zorgt ervoor we mensen na gemiddeld 6 dagen weer aan het werk hebben, terwijl dat bij de UWV gemiddeld 42 dagen is, stelt de directeur van Acture.

Toch denk het kabinet met de maatregel bijna 300 miljoen euro aan ziekteuitkeringen te besparen. Met andere woorden: op 75 duizend zieke uitzendkrachten, tijdelijke contractanten en werklozen leveren evenveel op als 115 bestuurders die een vertrekbonus van 2.600.000 euro krijgen. Maar dat is natuurlijk een zieke vergelijking.

Geef een reactie

De beurs bedrijft politiek.

BeursWat ook wel de virtuele economie wordt genoemd, is eigenlijk een politiek bolwerk, van waaruit de wereld wordt geregeerd. Die conclusie zou je kunnen trekken naar aanleiding van de berichten dat de beurzen sterk reageren op politieke gebeurtenissen. De Amsterdamse beurs opende vanmorgen met verlies. Dat is een reactie zijn op de Europese top, waarmee aandeelhouders en beleggers zeggen: leuke top, maar nog niet helemaal toppie!
Waarna je weer een politicus hoort roepen dat het vertrouwen in de markten moet worden hersteld en krasse maatregelen nodig zijn.

Krasse maatregelen om onrust op de beurzen te voorkomen? Ik weet er wel een: sluit de beurzen, of leg de aandelenhandel een paar maanden stil. Het is tenslotte een virtuele economie. De echte economie dat zijn wij, de mensen die elke dag naar hun werk gaan. Daar krijgen we heel wat voor terug: ons salaris. Daarmee stimuleren we de economie. We kopen elke dag spulletjes van het bedrijfsleven. En we dragen bij aan de staat. We betalen belasting. Wij zijn de grootaandeelhouders van politiek en economie.

Stel dat wij er  weinig op vertrouwen dat onze aandelen (arbeid en geld) opleveren wat wij er van verwachten. Kunnen wij dan onze aandelen massaal verpatsen op de beurzen?
Minder spulletjes kopen kan nog wel. Maar stoppen met werken en belasting betalen zou ernstige gevolgen voor onszelf hebben.  Wij worden geacht eens in de vier jaar politiek te bedrijven en niet bij elke economische rimpel te gaan staken of weigeren de belasting af te dragen.

Een belastingstaking is overigens geen onbekend idee. Het is vooral een hobby van zich liberaal noemende clowns, die zich van hun anarchistische kant laten zien als de staat niet doet wat zij voor ogen hebben. Hedendaags fenomeen is de Tea Party, die graag de belastingen flink wil reduceren en als actiemiddel een belastingvrije dag wil houden.

En herinnert u zich de oproep van Gerrit Zalm nog? In 2006 riep hij burgers op geen ozb (onroerende zaak belasting) te betalen, als protest tegen de hoge tarieven 62 gemeenten er zouden houden. Zalm was minister van Financiën en had zich verrekend. Slechts een paar gemeenten waren aan de dure kant en Zalm zag zich gedwongen excuses aan te bieden.

In Italië dreigde in datzelfde jaar de toen demissionaire premier Berlusconi met een belastingstaking, als een linkse kandidaat tot president zou worden gekozen.
Kortom: een belastingstaking is een geliefd pressiemiddel bij mensen die verder tegen elke vorm van andere stakingen zijn.

De reacties op de beurzen kunnen ook als pressiemiddel  worden gezien. Want het is opvallend dat de koersen kelderen als er politieke besluiten worden genomen, die niet helemaal in het straatje passen van de nul-belasting-idealisten. Het dumpen van aandelen mag zelfs als een vorm van obstructie worden gezien. In plaats van het bedrijfsleven te steunen door aandelen te kopen, in plaats van te verkopen, duwt men zelfs de economie verder de afgrond in.

En het gekke is dat de politiek daar geen antwoord op wenst te geven. Terwijl Occupyers voor de beurs worden weggesleept, mogen beursgangers hun gang gaan. Zelfs al weten politici dat beursgangers zich niet altijd netjes gedragen. Maxime Verhagen, minister van Economische Zaken, mocht in oktober de beursgong slaan en riep in zijn toespraak de financiële instellingen op zich verantwoordelijk te gedragen. “Dus niet om de boel te bedonderen”, zei hij letterlijk.

Hij weet het dus wel, maar doet er weinig aan. Behalve de financiële instellngen herinneren aan hun gedragscode, maar de oplopende rekening weer bij de burger leggen. Volgens Job Swank, directeur Monetaire zaken van De Nederlandsche Bank (DNB) zijn extra bezuinigingen onvermijdelijk. Het kan niet anders, zegt hij, omdat “de financiële markten momenteel dicteren wat er in de reële economie gebeurt”.
Als dat tot gevolg heeft dat wij minder te besteden hebben aan de economie, lijkt met dat een gevalletje ‘beetje dom’.

Geef een reactie

De gedraag-je-toch-code.

OmkopenMensen die menen over een gezond verstand te beschikken, vinden gedragscodes een merkwaardig verschijnsel. De meeste codes worden immers opgesteld om gedrag tegen te gaan, dat als vanzelfsprekend fout wordt gezien. Omkoping bijvoorbeeld.

Zo zijn blijken lobbyisten niet te beroerd politici te bestoken met gepassioneerde pleidooien. De lobby gaat soms vergezeld van een envelop met inhoud. Dat wordt als omkoping gezien.

De lobby is een vreemde hobby. Het zou eigenlijk overbodig moeten zijn. Politici worden gekozen om hun werk te doen. Tijdens verkiezingen maken ze bekend waar ze voor willen staan, maar blijkbaar denken bedrijven en organisaties dat die beloften beïnvloedbaar zijn. Maakt een politicus de beloften waar, dan het heeft hij of zij goed naar de samenleving geluisterd. Breekt een politicus de beloften, dan schreeuwen we moord en brand over de kloof tussen politiek en samenleving.

Lobbyisten gaan er dus vanuit dat politici breekbaar zijn, althans hun beloften. Ze lopen de politieke deuren plat. Nu zou een politicus kunnen zeggen: sorry, jongens en meisjes, geen tijd, ik moet mijn werk doen.  Dat blijkt zo niet te werken. Mocht je als hardwerkende burger geen tijd hebben bij een politicus te bedelen, dan kun je zelfs professionele lobbyisten inhuren.

Zowel lobbyisten als politici zijn mensen van vlees en bloed en je verwacht dus dat ze evenveel van goed en kwaad weten als elk ander mens. We weten dat de wereld zo niet in elkaar zit.
In maart werd bekend dat drie Europarlementariërs bereid bleken bedragen tot 100 duizend euro aan te nemen van lobbyisten. Dat leidde er toe dat op 1 december het Europees Parlement een gedragscode aannam, waarin strengere regels voor de omgang met lobbyisten zijn opgenomen.

Dat is niet genoeg, meent Nationale Ombudsman, Alex Brenninkmeijer. Op initiatief van de SP werd een bijeenkomst georganiseerd om het gedrag van de Europese expertgroepen op de korrel te nemen. Er zijn 896 Europese expertgroepen. ingesteld door de Europese Commissie, om adviezen over Europese wetgeving en beleid op te stellen.
Die groepen worden ook bestookt door lobbyisten, alleen is volstrekt onduidelijk hoe dat in zijn werk gaat. Het lijkt erop dat het bedrijfsleven veel vaker wordt gehoord door expertgroepen dan belangenorganisaties als vakbonden of cliëntenvertegenwoordigers.

Nou, zei de Ombudsman, dat los je op door een gedragscode voor de Europese expertgroepen in te voeren. Daarin zou geregeld kunnen worden, dat maatschappelijke belangenclubs evenveel plaats in de expertgroepen krijgen, als het bedrijfsleven.

Eerlijkheid, integriteit, betrouwbaarheid zijn geen vanzelfsprekendheden. Dat is Gods schuld. Hij schiep de mens, inclusief nieuwsgierigheid, en verbood de mens van de kennis van goed en kwaad te eten. Daar werd toch een hapje van genomen en sindsdien doen we goed en kwaad. De rest van de geschiedenis is bekend. Tien geboden, zelfs een complete bijbel vol gedragscodes. Voor de niet-gelovigen is daar een lading wetgeving bovenop gekomen.

Iedere burger en zeker elke politicus wordt geacht die wet te kennen. Maar omdat het jargon niet altijd goed begrepen wordt, is de gedragscode uitgevonden. Daar moet klip en klaar in staan wat wel of niet mag.

Wordt het niet een tijd een gedragscode op te stellen, dat zodra zo’n code nodig blijkt, een politicus heeft gefaald? Wie faalt mag een ander baantje zoeken.

Geef een reactie

Mens van het Jaar.

RutteWe hebben de eerste Man van het Jaar binnen! Mark Rutte is volgens Elsevier De Man, omdat zijn opgewekte optimisme dit land van een zwaarmoedige depressie heft gered. Of, zoals het juryrapport het zegt: “Als een haptonoom weet hij de juiste snaar te raken, houdt hij de moed erin en voorkomt hij dat het land volledig bevangen raakt door somberheid over de economische vooruitzichten”.

Tja Rutte, als de Ted Troost van het volk: “Jongens, ik voel het, het komt allemaal wel goed”. Iedereen zal er wel wat van voelen, tsjakka!
Elsevier heeft gelijk. Hoe slecht het nieuws ook is, Rutte brengt het altijd met een opgeruimdheid, die doet vermoeden dat de man de zaken niet helemaal serieus neemt. Dat is hem eerder wel eens verweten, toen hij niet bereid was zelf Kamervragen te beantwoorden. Nee, zei Rutte, dat kunnen mijn ministers en staatssecretarissen zelf ook heel goed. Waarop zijn ministers en staatssecretarissen zich herhaaldelijk vergisten in de cijfertjes. Dat kun je ze niet kwalijk nemen, want hun captain is daar ook een meester in.

Gelukkig leven we in een democratie, waar het iedereen vrij staat naar eigen keuze een Man van het Jaar te benoemen, om welke reden dan ook.  Wij van Ruttes Onrust en absoluut geen liefhebber van Ruttes Rotzooi, feliciteren desalniettemin de minister-president met de eervolle vermelding.
We maken van de democratische ruimte die ons nog rest gebruik, en willen met andere kandidaten komen voor de Man van het Jaar. We hanteren dat begrip erg breed en de Man van het Jaar kan dus ook een vrouw zijn.

Veel keus is er eigenlijk niet. Er is al een secretaresse, telefonist/receptionist en een schoonmaker van het jaar. Begin dit jaar vroeg ik me al af of er ook een erepodium is voor andere, doorgaans ondergewaardeerde, vaklui is.
En als het criterium meer van Elseviers ‘hela, hola,houd er de moed maar in’-gehalte moet zijn: welke ON’ers (Onbekende Nederlanders) verdienen een pluim, omdat ze tegen Ruttes rotzooi in,  de sfeer erin houden? Is er niet ergens een thuishulp die suf bezuinigde ouderen opmontert? Zijn er geen professionals die even vrolijk hun werk blijven doen in zorg, welzijn, sport en cultuur, ook al hebben zij aardig wat middelen en menig collega verloren aan Ruttes rotzooi?

Misschien moet de titel naar iets invloedrijkere professionals. Zoals politiecommissaris Welten, die bij aanvang van 2011 verklaarde zijn ondergeschikten niet op boerkajacht te zullen sturen. Een ordehandhaver die, een dienstopdracht negeert. Of de (VVD)burgemeester van Goedereede, die in opstand kwam tegen Donners drammerigheid.

Voor de eretitel moeten er toch betere kandidaten zijn dan Rutte. Gooi uw kandidaten in de reacties, uiteraard met een motivering. en uw kandidaten zetten we hier eind december in een verkiezingslijst, waaruit alle lezers de Mens van het Jaar 2011 kunnen kiezen.

Update 08-120-2011: Dit atikel staat nu ook, in iets gewijzigde vorm, op Sargasso. Graag uw kandidaten daar inleveren.

Geef een reactie

Algemeen bezuinigingspardon.

KamervraagKamerleden stellen veel vragen naar aanleiding van berichten in de media. Voor de hardwerkende burger zijn die berichten vaak de eerste en meest toegankelijke informatie. Ook die burger komt dan op vragen. Laten we die eens aan de minister-president stellen. Kamerleden zijn natuurlijk vrij deze vragen, zonder copyrightvergoeding,  op het eerstkomende vragenuurtje met de MP te stellen.

Meneer de minister-president,
1. Bent u het eens met de conclusie van het SCP dat er in 2011 1.070.000 mensen met 998 euro of minder per maand moesten zien rond te komen?

2. Zo nee, hoe komt het dat u hierover niet bent geïnformeerd? Zo ja, bent u het met mijn eens dat er 1.070.000 mensen teveel zijn?

3. In september stelde U, in een interview met Frits Wester van RTL Nieuws, dat er 10.000 gezinnen met een laag inkomen er het volgend jaar meer dan 5 procent op achteruit zullen gaan. Valt dit aantal gezinnen onder de door het SCP genoemde aantal mensen? Zo nee, waarom niet?
Zo ja, is uw schatting van het aantal gezinnen dan niet veel te laag?

4. Het SCP stelt dat het aantal mensen dat met 998 euro of minder moet rondkomen in 2012 met 0,4% zal stijgen. Hoe denkt het kabinet deze stijging te voorkomen?

5. Herinner ik mij het goed dat u heeft beloofd dat de laagste inkomens zullen niet onnodig hard getroffen zullen worden door de bezuinigingen en eventuele cumulatieve effecten?
Zo nee, wat bedoelde u dan? Zo ja, hoever bent u met concrete plannen in deze en wat zijn die concrete plannen?

6. In het SCP-rapport Armoedesignalement 2011 (pdf) staat dat er in 2010 153.000 huishoudens waren met een langdurig inkomen onder de lage-inkomensgrens. Is u bekend hoeveel dat er in 2011 zijn en wat de verwachting voor 2012 zal zijn?

7. U kent de cijfers van het CBS, waaruit blijkt dat in 2010 er 2.165.000 mensen met een inkomen tot 10.000 euro waren?

8. Wilt U er voor zorgen dat deze 13 procent van de bevolking, geen enkel negatief effect van de bezuinigingen zal ondervinden. Zo ja, hoe denkt u dat te bereiken? Zo nee, zie volgende vraag.

9. Kunt op zijn minst garanderen dat de 153.000 huishoudens met een langdurig inkomen onder de lage-inkomensgrens (zie vraag 6) volledig gevrijwaard blijven van welke bezuinigingsmaatregel dan ook?  Met andere woorden: wilt U een algemeen bezuinigingspardon instellen voor deze groep?
Zo ja, hoe snel denkt met concrete uitwerking van dit plan te komen?

10. Zo nee, waarom niet? De kosten die dat met zich mee zou brengen kunnen toch gedragen worden door de overige 98,15% van de bevolking?

Meneer de minister-president,
Ik zie Uw antwoorden met grote belangstelling en ten spoedigste tegemoet.

Was getekend,
een bezorgde, maar immer hardwerkende burger.

P.S. Mag ik nu mijn prachtige land terug, a.u.b?

Geef een reactie

Over werk.

OverwerkEen derde van de werknemers werkt over. Een statistiekje van het CBS dat herkenbaar is en ook weer niet. In oktober meldde de vacaturesite Monsterboard dat 81 procent van de werknemers wel eens overwerkt.

Naar eigen zeggen dan. Op een online enquête reageerden 400 mensen. Het CBS komt ook via de Enquête beroepsbevolking (EBB) aan de gegevens, uit een respons van ongeveer 40 duizend mensen.
Er zou natuurlijk onderzocht kunnen worden hoeveel overwerk er feitelijk wordt gedaan. Dat is echter lastig. In de Arbeidstijdenwet van 1 april 2007 staat alleen vermeld dat er niet langer dan 12 uur per dienst, of 60 uur per week gewerkt mag worden. Een definitie van overwerk wordt niet gegeven en per CAO  verschillen de regelingen betreffende overwerk.

Het blijft voorlopig dus een kwestie van beleving. Ik neem aan dat de meeste mensen 8 tot 9 uur per dienst en maximaal 40 uur per week wel genoeg vinden en alles wat daarboven komt als overwerk zullen zien. Men zal ook geen overkomelijk bezwaar hebben een keer een week van 60 uren te draaien, als dat maar op de een of andere manier wordt gecompenseerd.

Het moet geen kwestie van beleving blijven. Op mijn werk krijgen we de overuren niet weggewerkt. Zeven van de elf collega’s staan sinds oktober vorig jaar in de plus. Bijna 64 procent dus. Dat is geen beleving, dat zijn de werkelijke uren. Het moet op elk rooster van een organisatie of bedrijf te zien zijn, wat het verschil is tussen de contracturen en de gewerkte uren. Zo krijg je in ieder geval alle geroosterde extra diensten in beeld.
De overuurtjes die niet op de roosters staan zijn niet goed te meten. Uit een onderzoek in 2007, waaraan 30 organisaties en 1114 werknemers hebben meegewerkt, bleek dat met name flexwerkers aardig wat overwerken, maar dat amper melden.

Willen we meer over feitelijk overwerk weten, dan zal er toch echt meer echte uren en minder beleving gemeten moeten worden. Je blijft dan alleen nog zitten met de beleving van de harde cijfers. Een paar overwegingen over werk.

1. Overwerk draagt bij aan de werkloosheid en moet dus als a-sociaal worden bestempeld.. Zeker als overwerk structureel blijkt, dan zit daar toch werk in dat door anderen gedaan zou moeten worden?

2. Zet bijstandtrekkers in om overwerk terug te dringen. Ik lijk de VVD wel, die in werklozen een potentieel ziet voor al het extra werk. Zoveel potentieel kan dat trouwens niet zijn. Een deel van de mensen in de bijstand werken namelijk al. Ze vegen de straten, onderhouden het openbaar groen. Die groep moet je dus werkenden noemen. Kan de statistiek van werkloosheid ook omlaag.

3. Op 5 december wordt ondergewerkt. Dat blijkt uit de fileverwachting van de ANWB: de avondspits komt om 15.00 uur al opgang,  De organisatie denkt dat de avondspits om drie uur al op gang komt, omdat mensen eerder huiswaarts keren voor pakjesavond. Sinterklaas is minder goed voor de economie dan wordt gedacht?

Iemand nog iets over werk?

Geef een reactie

Stapelgek of niet?

StapelWat de laatste week weinig aandacht kreeg, is het rapport over de stapelingseffecten van de bezuinigingen in het sociale domein dat NICIS en Ecorys op 23 november presenteerden, in opdracht van de G32 (32 grootste gemeenten). Rutte heeft immers belooft dat het kabinet zeker aandacht voor deze effecten zal hebben bij het uitwerken van de bezuinigingsplannen? Dat rapport kan duidelijkheid verschaffen over de hoeveelheid gezinnen die door stapeleffecten in problemen kunnen komen.

Waarschijnlijk hebben de media er weinig over gemeld, omdat de onderzoekers aangaven dat exacte omvang van het aantal kwetsbare huishoudens nog niet goed is vast te stellen. Het rapport (hier in pdf) somt keurig alle maatregelen op, vermeld hoeveel mensen bij die maatregelen betrokken zijn, maar kan niet meer dan een paar cases als voorbeeld geven, die uit berekeningen van een drietal gemeenten komen. Uit die cases (in dit pdf-document) blijkt dat sommige mensen er 280, anderen  tot meer dan 5000 euro per jaar op achteruit kunnen gaan.

NICIS en Ecorys vatten hun bevindingen in algemene termen samen: Bij bepaalde huishoudens dreigen inkomensdalingen van tientallen procenten, vooral bij  huishoudens met lage inkomens en/of meerdere problemen.
Noch de onderzoekers, noch de oppositie, noch Rutte zelf hebben tot nu toe aangegeven om hoeveel mensen het gaat. Het document van NICIS en Ecorys geeft wel inzicht in hoeveel mensen er per bezuinigingsmaatregel geraakt kunnen worden. Maar valt wel het een en ander over te zeggen.

In het rapport staat dat 5,25 procent van de bevolking gebruik maakt van de AWBZ. Bij het PGB zijn 131.000 mensen betrokken, zo’n 0,79% van de bevolking. De bijstand? Niet meer dan 1,88% van gans het volk. Je kunt deze cijfers inzien in dit exceldocument, waar ook gegevens in staan die bij de rest van dit betoog horen.
Het gaat dus om een heel beperkt deel van de bevolking, waar toch stevig over wordt bezuinigd. Nu zullen de rijksten de klappen van sommige regelingen nog wel op kunnen vangen. Dat kan gelden bij het PGB, de jeugdzorg of kinderopvang. Maar niet bij de bijstand of de AWBZ en WMO. De vraag kan wel worden gesteld waarom een relatief kleine groep niet gespaard kan blijven van de bezuinigingen.

Rutte zei in september bij RTL, dat er zo;n 10,000 gezinnen met een laag inkomen er volgend jaar meer dan 5 procent op achteruit zullen gaan. In de statistieken telt een gezin gemiddeld 2,2 personen. Het gaat dus om 22.000 personen. volgens Rutte.
Rutte zei niet wat hij onder laag inkomen verstaat. Ongeveer 15,4% van de bevolking heeft een inkomen tot 10.000 euro. Dat mag je gerust een laag inkomen noemen. Omgerekend naar het gezinsgemiddelde gaat het om 983 duizend gezinnen.

Gelukkig redden veel van die gezinnen het aardig, Echter een derde deel van de laagste inkomens leefde in 2009 onder de armoedegrens. Daarvan hadden er 370 duizend een baan. We hebben het dus over (gemiddeld) 318 duizend gezinnen totaal, waarvan ruim 168 duizend werken.
Nogmaals: welke 10 duizend gezinnen bedoelt Rutte? Of verrekent hij zich alweer, zoals voor zijn verkiezing met de bijstandsmoeders en als premier bij de donatie aan Griekenland?

Nu maar hopen dat hij niemand over het hoofd ziet, als hij de belofte waar gaat maken dat niemand onnodig de dupe zal worden van stapelende bezuinigingen.

Geef een reactie

Hebben wij Youp nodig?

TheaterAls iemand een biermerk kan slopen, dan moet een eind maken aan Ruttes rotzooi klein bier zijn. Youp van ’t Hek schreef in het NRC een column en nam het op voor de Alkmaarsche Courant, die van partijdigheid werd beticht, omdat de krant een actie startte tegen de uitzetting van de 10-jarige Yossef. Youp vond het geen vraag of de krant in deze kwestie partijdig mag zijn. Nee, stelde Youp, de krant moet dat nu zijn. Sterker nog: “Wij moeten dit allemaal. Wij moeten dit niet willen. Niet willen dat de ontwikkelingshulp bijna afgeschaft wordt, niet willen dat er een minister op zijn Joodse afkomst wordt aangesproken en niet willen dat er een kansloos kind het land uitgeschopt wordt”.

Twee dagen later verscheen in de Volkskrant en op Joop.nl een uitnodiging van Govert Schilling, die neerkwam op: Youp niet roeptoeteren, maar naar het Malieveld! Als iemand honderduizenden op de been kan krijgen, ben jij het wel.
De auteur bekende al maanden in vertwijfeling te zijn: “Al maanden vraag ik me af: als er honderdduizenden – misschien wel miljoenen – mensen zijn die dit gedoogkabinet niet willen, (…) waar blijft dat massale protest dan?”

Waarop Maina van der Zwan, landelijke coördinator van de Internationale Socialisten, ook op Joop,nl, schreef dat Youp van harte welkom is bij Occupy of een van de vele andere acties die gaande zijn.
Het is dapper je als socialist te afficheren, want wie neemt tegenwoordig een socialist serieus? Sociaaldemocraat is al een beladen stempel. Maar socialist? Die rode ster wenst zelfs Jan Marijnissen niet meer te dragen, verklaarde hij 10 november jl,. in een interview met De Pers. Een bezoedeld woord, omdat het socialisme in de Sovjet-Unie, Oost-Europa en Cuba is mislukt.

Daar heeft hij wel een punt. Nu veel mensen zich achter de oren krabben of het kapitalisme nou wel zo onbezoedeld is, zul je ze toch niet tot het socialisme zien bekeren. Dat hoeft ook niet. Maina van der Zwan heeft gelijk dat honderdduizenden mensen in de weer zijn tegen Ruttes rotzooi.  Al vanaf dat dit kabinet aan het werk toog, zijn velen in beweging gekomen om op te komen voor al dat prachtigs dat Rutte meent terug te moeten geven. Gemiddeld 28 acties per maand. Lokale acties, landelijke acties en de meesten waren tegen de bezuinigingen gericht.

In de OnrustMonitor 2011 zijn acties verzameld, die met name door maatschappelijke organisaties of ongeorganiseerde mensen zelf zijn gestart. Alle acties die door politieke (oppositie)partijen zijn georganiseerd, zijn buiten beschouwing gelaten.
Natuurlijk zou het indruk maken als al die mensen niet zo versplinterd en vaak op enkele doelstellingen gericht actie voeren. Maar is dat geen nostalgie naar tijden dat het woord socialisme nog zonder blikken of blozen kon worden uitgesproken? Is dat geen heimwee naar de dagen dat honderdduizenden, door alle gezindten heen, tegen kernwapens demonstreerden?

De tijden zijn veranderd. Je ziet het aan de actievorm die het meest word gebruikt. Petities en handtekeningenacties zijn veruit populair. Maar de wat ‘hardere’ actievormen namen in de loop van het jaar toe en werden hardnekkiger. Van de grote demonstratie van militairen en kunstenaars tot Occupy. Van demonstraties tegen de bezuinigingen op de sociale werkvoorzieningen tot de stakingen van schoonmakers en in het openbaar vervoer. Wie zich afvraagt wat er mis is met de actiebereidheid van de burgers heeft duidelijk iets gemist.

De ‘roep om Youp’ is goed bedoeld. Het zou ongetwijfeld wat meer mensen op de been brengen als BN’ers ook eens de straat op gingen, in plaats van een singeltje opnemen in de studio of vanaf de beschutte podia roeptoeteren. Ook goed dat het gebeurt, daar niet van. Laat Joop van den Ende eens wat organiseren op het Malieveld. Helemaal leuk als hij de koningin op de première weet te krijgen.
Maar het is niet nodig. Ik voorspel dat volgend jaar de acties onverminderd door zullen gaan en zelfs in intensiteit zullen toenemen. Meer nog dan dit jaar zullen in 2012 meer mensen daadwerkelijk voelen wat de gevolgen van dit kabinetsbeleid zijn. Wordt 2012 het jaar van de onbekende BN'ers?

Wordt dus vervolgd. De laatste update van de OnrustMonitor 2011 en details vind je in dit exceldocument.  We zullen zien wat december nog brengt.

OnrustMonitor11

Geef een reactie