Luyendijk's Binnenhof-examen.

Nieuwspoort Wie de politiek van binnen en van buiten kent, alles weet wat er in achterkamertjes en in Nieuwspoort wordt besproken en waarom pers en politiek zo’n innige band hebben, maakt kans maandag 17 januari cum laude te slagen voor Joris Luyendijk’s Binnenhof-examen.
In Paradiso kun je je kennis over de codes en mores in de Haagse politiek laten testen.

Of is het een literatuurexamen? Joris Luyendijk schreef een boek over de Haagse lobbyisten, politici, journalisten en voorlichters. Hij mocht ze in Nieuwspoort van dichtbij bekijken. Moet je dat boek (niet meer dan een pamflet volgens Boeklog) gelezen hebben om een dikke voldoende op dat examen te halen?

Ik ben benieuwd naar de examenvragen. Er is ook nog zoiets als de Nieuwspoortcode. Niets van wat daar wordt besproken, mag naar buiten worden gebracht. Er is overigens geen wet of reglement waar dat in staat. Het is een onderdeel van de Binnenhofmores. Wie echter zijn handen niet van de barkeeper af kan houden, kan wel op publiciteit rekenen.
Hopelijk stelt Luyendijk open vragen, zodat er ruimte is voor de examenkandidaten zaken te vermelden die tot nu toe achter de Nieuwspoortcode schuil gingen. Krijgt Frits Wester in de bar van het perscentrum al jaren de prinsjesdagstukken toegeschoven? Wist de pers al eerder dan sommige kabinetsleden dat Balkenende III zou vallen? Welke journalisten is een baan als persvoorlichter geboden in ruil voor welgevallige publicaties?

Op zich is het niet bijzonder dat een dagelijks met elkaar optrekkend circus een eigen morele code kent, waar wij geen weet van hebben. Iedereen die een andere baan neemt, naar een andere plaats verhuist, lid wordt van een sportclub, komt er vanzelf wel achter welke ongeschreven wetten in gemeenschapjes gelden. Die codes zijn verre van transparant. De mensen die zulke stille codes naleven, kunnen ze vaak niet eens uitleggen.

Moet de Nieuwspoortcode gebroken worden? Zouden de Binnenhof-mores geopenbaard moeten worden?
Over de verhouding tussen pers en politici is genoeg geschreven. Ik deel de mening dat journalisten onafhankelijk hun werk moeten doen. Dat houdt in dat ze zeker zaken naar buiten moeten brengen, die van belang zijn voor de samenleving, voor de burgers.
En wat de Binnenhof-mores betreft: het is niet erg dat met handjeklap en achterkamertjesberaad besluiten en stemmingen tot stand komen. Maar leg daarna dan wel uit hoe dat is verlopen. Verantwoording afleggen, heet dat. Nu moeten kiezers maar gissen naar mogelijke deals en afspraken. Het is voor de stembusgang wel handig te weten, welke afspraken de kiezer goed of correct vindt.

Op de gevel van Nieuwspoort hangt een gedicht van Jan de Groot, ter herinnering aan de oorlogsjaren 1940 – 1945.
‘Hoort
het vrije woord,
bedreigd, versmoord,
brengt in de nood
zijn vechters voort
tot aan de dood’

Dat hangt daar toch niet voor niets? Het vrije woord is pas vrij als het openbaar kan zijn. Waarom zouden gesmoes en borrelpraat niet onder het vrije woord vallen?

Geef een reactie

Ongehoorzaam je plicht verzuimen?

Ongehoorzaam Gek eigenlijk, dat mensen die fel gekant zijn tegen de slaafse volgzaamheid van moslimvrouwen, tekeer gaan tegen het ontbreken van volgzaamheid van een politiecommissaris.
Okee, dat is een ambtenaar in functie, belast met het controleren van de wet. Dus als de commissaris overweegt geen consequenties aan een wet te verbinden, dan kondigt hij dus plichtsverzuim aan. Maakt de Amsterdamse hoofdcommissaris Welten een praktische of een principiële keuze?

Dat is niet helemaal duidelijk. Ik kan me voorstellen dat het een praktische keuze is. De politie gaat het wat drukker krijgen, want de beloofde uitbreiding met 3000 extra politiemensen, is een wassen neus. Er wordt tegelijkertijd bezuinigd op ondersteunend personeel, dus de 3000 extra mensen zul je niet zoveel op straat zien, omdat ze zelf hun administratieve werk moeten doen.
Commissaris Welten denkt misschien: wat zal ik mijn mensen belasten met het oppakken van die paar boerkadragers? Ik kan me voorstellen dat de man wel dringender zaken wenst aan te pakken, dan het uitvoeren van symboolpolitiek. Zo overweldigend veel boerka’s zie je niet op straat, laat staan dat ze allemaal ook nog eens een gevaar voor de veiligheid zijn.

Het lijkt ook een principiële keuze. De commissaris zegt namelijk ook dat zijn korps wel belangrijker zaken heeft aan te pakken om vrijheid, gelijkheid en rechtvaardigheid te waarborgen. Ik kan me voorstellen dat hij dat, als politiefunctionaris, niet als plichtsverzuim ziet. Hij wil zijn ambt blijven uitoefenen en voor de praktische uitvoerbaarheid daarvan, ziet hij zich gedwongen principiële keuzes te maken.

Geeft de commissaris met zijn ambtelijke ongehoorzaamheid een voorzet tot burgerlijke ongehoorzaamheid?
Burgerlijke ongehoorzaamheid is een lastig onderwerp. We hebben immers wetten, die door een democratisch gekozen bestuur worden gemaakt. Bij de ‘wil van het volk’ past geen ongehoorzaamheid, omdat de burgers dan toch ongehoorzaam aan zichzelf zouden zijn?
Het is, buiten politieke obstructie, al een hele klus ongehoorzame burgers te controleren, op te pakken of te beboeten. Snelheidsovertreders, voetgangers die bij rood licht oversteken, wildplassers, illegale vuilstorters en lieden die een tuinhek zonder vergunning ophogen, er zijn heel wat ongehoorzame burgers.

Nu zijn we aan dat soort gedrag wel gewend en het wordt niet als burgerlijke ongehoorzaamheid gezien, omdat de overtreders niet bewust er op uit zijn de zittende overheid te dwarsbomen.
De huidige regering heeft een uiterst krappe en onzekere meerderheid. Met 49,55 procent van de stemmen, heeft het kabinet de steun van 76 zetels in de Tweede Kamer. Daarvan zijn 24 zetels slechts gedoogsteun. Maar goed, 76 zetels is een meerderheid, ook al heeft 50,45 procent van de kiezers niet op deze gedoogcoalitie gestemd.

Die krappe meerderheid betekent wel dat het kabinet voorzichtig moet zijn met haar plannen. Tot nu toe waren er wat kleine demonstraties, handtekeningacties en petities tegen de voorgenomen bezuinigingen. Nu is er een opstandige politiecommissaris, die een voorgenomen wet op de hak neemt. Wordt 2011 het jaar van de burgerlijke ongehoorzaamheid?

Kriebelt bij jou de burgerlijke ongehoorzaamheid al? Wanneer zou jij ongehoorzaam je burgerplicht verzuimen?

Geef een reactie

Crisis en kansen

Kansen De crisis biedt volop kansen. Dat zal ook in het nieuwe jaar nog vaak te horen zijn. Hoe lang de crisis duurt weet niemand, maar er schijnt sprake te zijn van een licht herstel. Wie dankzij de crisis kansen ziet, moet snel zijn. Ook de bezuinigingen zouden kansen bieden. Mensen zouden er creatiever van worden.
Het komende jaar gaan we hier op zoek naar die kansen. Wie ziet kansen? Wie pakt kansen? Welke kansen zullen slagen?

Er zijn mensen die een kans zien in grondspeculatie om er mooie dingen mee te doen. Niet dat zijzelf grond opkopen en dat over een tijdje voor een aardige prijs denken te verkopen. Nee, ze speculeren er op dat de lage grondprijzen de kans groter maakt dat hun dromen dit jaar worden gerealiseerd.
In Hoofddorp ziet men kansen voor twee Tweede Huizen. Denkt een Hoofddorper soms de gelukkige bezitter van een compleet huizenpark te worden? Ja, maar niet uit egoïstisch hebzucht. De organisatie Ons Tweede Huis wil woonvoorzieningen creëren voor mensen met een handicap. Woonvormen waar zelfstandigheid en geborgenheid gecombineerd worden.

De directeur van de organisatie besprak in zijn nieuwjaarsspeech de kansen die hij ziet. “Nu de projectontwikkelaars en woningbouwverenigingen het moeilijk hebben als gevolg van de crisis ontstaan er kansen voor Ons Tweede Thuis. Bouwlocaties zijn makkelijker te kopen en de bouwkosten zijn laag. Ons Tweede Thuis grijpt dit moment aan om nieuwe voorzieningen voor wonen en dagbesteding in Amstelveen en Hoofddorp te realiseren”.

Nu gaat dit misschien om één van de meest draagkrachtige zorgverleners. Maar misschien kunnen andere instellingen ook een slaatje uit de crisis slaan en zijn wachtlijsten voor allerlei woonvoorzieningen in de zorg over een jaar verleden tijd.

In Amersfoort droomt men van een eco-eiland, een wijk voor groen en duurzaam wonen. De initiatiefnemers hebben drie jaar geleden de eerste stappen gezet. Men wil een wijk uit de grondstampen met huur- en koophuizen, die “evenveel of meer energie leveren dan ze gebruiken en die gebouwd worden met schone, opnieuw te gebruiken materialen”.
Voor een haalbaar kostenplaatje zijn er vijfentwintig huishoudens nodig, die er willen wonen. Nu heeft men nog maar veertien belangstellenden. Maar een van de initiatiefnemers ruikt een kans: “De kredietcrisis helpt een handje mee. We hebben gezegd dat we het zeker nog moeten hebben over de prijs van de grond”. Betaalbaar maakt haalbaar?

De redactie ziet graag ook jouw kanswaarnemingen tegemoet. Zie je ergens mooie voorbeelden van mensen en organisaties die de kanskaart oppakken in het Crisis Monopoly, gooi het in de reacties.

Udate: Op GeenCommentaar verschijnt vrijdag mijn gastlog over zaken die we gaan missen door de bezuinigingen. De kaasschaafeffecten (exceldocument). Daar kun je in de reacties melden wat er in jouw omgeving allemaal verdwijnt. Alle meldingen over de kaasschaafeffecten en de kansen, worden verzameld in de kaaschaaf- en kansenmonitor (ook een exceldocument).

Geef een reactie

Puinruimen of kruimels vegen?

Kruimeldief De jaarwisseling sukkelt nog wat voort. Met nieuwjaarsrecepties en beste wensen, gaat het land langzaam aan weer over tot de orde van de dag. Waar was die ook weer gebleven?

Oh ja, Rutte wil in zijn regeerperiode 18 miljard bezuinigen om dit land er weer bovenop te helpen. Iedereen zal er wel iets van merken, zei hij vorig jaar nog. Hij rekent er natuurlijk op zijn rit uit te zitten. Of het kabinet de 18 miljard gelijkmatig uitsmeert over de geplande vier jaar, is afwachten. Voorlopig heeft het kabinet de eerste 4,5 miljard nog niet helemaal ingevuld.
Rutte’s gedoogpartner helpt een handje. Schaf al die gemeentelijke nieuwjaarsrecepties af. Dat scheelt al gauw een slok op een borrel en voorkomt natuurlijk matpartijtjes tussen ‘invloedrijke’ PVV’ers en bedienend personeel of aanwezige gasten.

Het puimruimen van de crisisbrokstukken begon al onder Rutte’s voorganger. Puinruimen hield in dat er zo’n 30 miljard (ruim twee keer zoveel als Rutte’s bezuinigingsdoel) aan staatssteun kado werd gegeven aan ABN Amro en Fortis. Voormalig ABN-Amro bestuurder Rijkman Groenink bekende schuld en verklaarde dat die 30 miljard niet eens nodig was. Zijn opvolger Gerrit Zalm flapte er later uit dat de overheid naar die 30 miljard kan fluiten.

Nu gaat Rutte, goede vrind van Zalm, 18 miljard ophalen. Iedereen zal er wel wat van merken. Hij wil er niet grof inhakken, dus hanteert hij de kruimeldief. Met een paar honderdduizend hier en een miljoentje daar, zo zuigt hij alvast 4 miljard bij elkaar.
De gemeenten, al getroffen onder Balkenende, vrezen Rutte’s optimisme en leveren de eerste kruimels al in. Er valt een bibliotheek in Bergen op Zoom. Geen hulde meer voor duurzame diamanten relaties in Oosterhout.
Het kabinet gaat een beetje snoeien in de natuur, hoger onderwijs inkorten en flikt cultuur een kunstje.

De eerste maatschappelijke onrust van 2011 is een feit. Veertigduizend mensen vinden dat de bezuinigingen tegen hun natuur indruist. Dat mogen ze vinden, maar Rutte kan moeilijk een bankrun plegen, om de terugbetaling van 30 miljard staatssteun te realiseren. Dan zou hij zijn eigen wetten overtreden. Een bankrun wordt immers verboden?

Rutte's goede voornemens zijn bekend. Wat zijn uw voornemens voor het nieuwe jaar, als de kruimeldief bij u langskomt?

Geef een reactie

2011, optimisme tegen de wind in.

Optimist De nieuwjaarswensen vliegen eruit, de voorspellingen zijn gedaan en de toon wordt gezet. Optimisme gaat het helemaal worden dit jaar. Is dat een voorspelling, een goed voornemen of een feit?

Het is een voorspelling.
In ieder geval een voorspelling die in het nieuws en op weblogs opduikt. Het mag een onveilige wereld zijn, maar Elsevier meent dat optimist Rutte en de immer alerte veiligheidsdiensten ons goedgehumeurd en veilig door 2011 zullen loodsen. Volgens Managers Online voorspellen veel Nederlanders behoud van hun werkgelegenheid. Grootaandeelhouders van familiebedrijven voorspellen meer orders, omzet en winst en ook zzp’ers verwachten ook een rooskleurig 2011.

Op hetkanWel werden de duurzame ontwikkelingen van 2010 op een rijtje gezet en men concludeert dat die reden zijn optimistisch te worden. Op Sargasso breekt tussen alle vervelende voorspellingen, ook optimisme door. Van minder bezuinigingen door meevallers tot kampioenschappen van voetbalclubjes. Op Vluchtstrook voorspelt weblogger Laurent het optimisme met: “dit jaar moet het gaan gebeuren, en zo niet dan toch”.

Het is een voornemen.
In ieder geval een voornemen van webloggers en journalisten. Met de lancering van One/11 nemen journalisten zich voor in 2011 positief nieuws te brengen. Dan zijn ze bij Groningers aan het goede adres, want die willen minder negativiteit in de samenleving.
Het optimisme als voornemen op weblogs is niet in een paar citaten samen te vatten. Samengevat komt het er op neer dat men zich niet door wat voor voorspellingen en voornemens dan ook in de luren wil laten leggen.

Het is een feit.
Dat weten we pas echt als het 1 januari 2012 is. Toch kunnen we nu al stellen dat optimisme in 2011 de toon zal zetten. Optimisme is namelijk in alle oude nieuwe jaren, nooit weg geweest. Er is geen reden aan te nemen dat het in 2011 ineens zou verdwijnen.
Optimisme steekt niet alleen de kop op bij rozengeur en manenschijn. Als de omstandigheden gunstig zijn, is optimisme wat realistischer, omdat er meer kans is dat waar te maken. Maar ook in mindere tijden, blijft optimisme overeind.
Optimisme is een overlevingsmechanisme. Het is de hoop op betere tijden. En als die zich niet onmiddelijk aandienen, is optimisme het weerstandvermogen dat mensen hebben om tegen de wind in overeind te blijven.

Geef een reactie

Op de drempel van de tijd (5)

Oudnieuw Oudjaar: “Getsammekolerenondeju!”
Nieuwjaar: “Nou, nou, lekker welkom”.

Oudjaar: “Laat me ook niet zo schrikken!”
Nieuwjaar: “Ik? Hoezo? Ik ben de onschuld zelve”

Oudjaar: “Nog wel ja, nog wel”.
Nieuwjaar: “Wat bedoel je?”

Oudjaar: “Kijk naar mij, jong”.
Nieuwjaar: “Tja, je ziet er wat afgetakeld uit, maar wat heeft dat met onschuld te maken?”

Oudjaar: “Zo zie jij er straks ook uit, ventje!”
Nieuwjaar: “Dacht het niet! Ik weet niet wat jij uitgespookt hebt, maar dat zal me niet gebeuren”.

Oudjaar: “Dat dacht ik vorig jaar ook. Mijn voorganger waarschuwde me ook al en de tijd heeft geleerd dat-ie groot gelijk heeft gekregen”.
Nieuwjaar: “De tijd heeft geleerd? Maar man, wij zijn de tijd toch?”

Oudjaar: “Ja, maar we hebben hem niet!”
Nieuwjaar: “Wat is dat nou voor wartaal?”

Oudjaar: “De mensen, jongen, de mensen nemen de tijd”.
Nieuwjaar:”Huh?”

Oudjaar: “Joh, dat leeft er maar op los. Ze wonen je compleet uit”.
Nieuwjaar: “Dat heb je zomaar laten gebeuren?”

Oudjaar: “Nee ,natuurlijk niet. Toen ik net iets ouder was als jij, heb ik de boel nog wat opgeschud. Beetje rommelen met het weer. Een kabinetje laten vallen. Alles gedaan om ze te waarschuwen dat het toch echt tijd was voor belangrijke veranderingen”.
Nieuwjaar: “En?”

Oudjaar: “Het weer interesseert ze geen mallemoer. Ze ontkennen het zelfs! En dan helpen ze een of andere jandoedel in het zadel, met de duivel aan zijn zijde en een blondje aan het stuur!”
Nieuwjaar: “Nou ja, daar zal ik toch geen laat van hebben?”

Oudjaar: “Jongen, zodra ze in de gaten krijgen hoeveel je kost, snijden ze gewoon op je levensduur!”
Nieuwjaar: “Dat kan helemaal niet. Dat ligt toch erfelijk vast bij ons?”

Oudjaar: “Hou op, joh. Ze hebben ambities, ze zien kansen, ze gaan dit land er bovenop helpen. Ze denken echt dat ze alles kunnen maken”.
Nieuwjaar: “Oh, dat kan wel zijn, maar ik laat me niet piepelen”.

Oudjaar: “Weet je wat? Probeer dat maar vast te houden. Wie weet kan jij ze een lesje leren”.
Nieuwjaar: ”Okee, ouwe. Tijd om te gaan. Rust lekker uit”.

De vorige drempel zijn we al vergeten. We stappen over de nieuwe. Alle lezers een leuke jaarwisseling gewenst en een mooi begin van 2011.

Geef een reactie

Aftellen en opnieuw beginnen.

Voornemens De decemberblues bereikt zijn dieptepunt met Kerst. Daarna is het aftellen geblazen. Tussen het tellen door, wordt er teruggekeken en vooruit gedacht. Merkwaardigerwijze gaat dat gepaard met een ongebreideld optimisme.

Die opgeruimdheid kan deels verklaard worden uit het terugblikken. Wat er ook het afgelopen jaar gepasseerd is, we nemen er afscheid van. Een te vroeg getimede voorjaarsschoonmaak. Opgeruimd staat netjes en dat geeft altijd hoop. Hoop is de berg rotzooi die je achterlaat om iets nieuws te kunnen beginnen.
Wat is de kalender toch een prachtige uitvinding. Zonder dat harnas van tijd, zouden de dagen die we nu als oud- en Nieuwjaar zien, als een dief in de nacht aan ons voorbij gaan. Dankzij de kalender stappen we nu vol goede moed over de drempel van de tijd.

Met hoop. Een hoop goede voornemens. De weg naar de hel is geplaveid met goede voornemens, luidt een chagrijnig spreekwoord. Een spreuk naar het hart van optimisme-ontkenners. Terugblikkend op 2010 zien we veel ontkenners. In het begin van 2010 werd de toon gezet door Balkenende, die zijn ontkenningen uiteindelijk om moest zetten in ‘lessons learned’.
Meteen orakelde ik dat ‘lessons learned’ het helemaal ging worden in 2010. Weinig van gemerkt verder, behalve dan dat de Balkenende’s opvolger, vlak voor zijn benoeming, ferm verklaarde les te blijven geven aan vmbo’ers. Ook niets meer van gehoord.

Afijn, nog ruim een dag en iedereen moet met de goede voornemens aan de slag. Tip: maak alleen goede voornemens, als je “lessons learned’ in je pakket hebt. Ik kan me wel vinden in columnist Rob Wagenaar, die in Nuzakelijk schrijft: “Succesvolle veranderingen vereisen een diep begrijpen en accepteren van nut en noodzaak”.
Als je dat begrip nog niet hebt, laat goede voornemens dan achterwege. Het scheelt hoop. Valse hoop bij jezelf en je omgeving. Kun je het toch niet laten, volg dan het advies van Britse onderzoekers. Zij kwamen erachter dat de meeste Britten hun goede voornemens voor 11 januari al bij het grof vuil zetten. Hun tip: beperk je tot een paar voornemens, die op korte termijn haalbaar zijn.

Tot slot een opmerking aan de goede-voornemens-ontkenners. Heel verstandig dat je geen goede voornemens maakt, maar mij maak je niet wijs dat je ergens de hoop koestert, dat het volgend jaar allemaal beter zal worden.

Aan alle lezers: wat hoop jij dat er volgend jaar beter zal zijn?

Geef een reactie

Twitter onder de pet houden?

Twitter Sociale media zijn zo lek als een mandje. Daar kan zelfs diplomatieke post niet tegen op. Wikileaks had er informanten voor nodig. Wie echter twittert, zijn foto op het digitale smoelenboek zet, hyperdehyved of zich in linke netwerken laat verstrikken, is zo opgespoord. Dat is ook de bedoeling. Alleen alles wat je dan nog de digisphere in slingert, kan tegen je gebruikt worden.

Dat heeft een hoofdopsporingsambtenaar ondervonden. Districtschef mevrouw Dijksman is geschorst, omdat ze een voorbarige conclusie twitterde. Van het akkefietje zijn de gezamenlijke commissarissen en directeuren van bedrijven zo geschrokken, dat ze acuut een twitterbeleid op poten zetten. De politiebonden vinden dat niet nodig. De politiebonden vinden het wel een tikkeltje onprofessioneel van de chef. De vraag is alleen: vinden ze het twitteren amateuristisch of de inhoud van Dijkman’s tweet?

Dat laatste, mag ik hopen. Een opsporingsambtenaar die al een vermoeden heeft over de oorzaak van een gevalletje overlijden, nog voor de crime scene is bezocht, kan het onderzoek frustreren. Het risico van tunnelvisie ligt op de loer en voor je het weet zitten er onschuldigen achter tralies.

Dat de politiebonden laconieker reageren dan bedrijfsdirecteuren, zegt wel wat over ieders professionele eigendunk. De politie gaat er vast vanuit dat er niet zoveel onder de pet te houden valt. Ze doet gewoon haar werk en meent dat ook goed te doen. Denken de commissarissen en directeuren anders over? Waarom vrezen zij elkaars loslippigtwitterigheid?

Ach, leidinggevenden zijn net mensen. Ze flappen er wel eens wat uit. De affaire Dijksman bewijst dat ouwekleppen op Twitter tot repercussies kan leiden. Moet elke professional nu zijn of haar woorden op een goudschaaltje wegen, voor het uit de strot komt of ergens wordt ingetikt?
Natuurlijk niet. Het zou jammer zijn als gedragscodes voor sociale media de mens tot zwijgen brengt. De mogelijkheid dat de digitaliteit de wereld stukje bij beetje transparanter maakt, moeten we niet tegen willen houden. Allereerst omdat het niet juist is zaken onder welke pet dan ook te houden. Dat is echt niet meer van deze tijd.

Maar ook omdat je dan mensen niet leert kennen. We zijn wat we zeggen of, in dit geval, tikken. Daar moet je voor durven staan. Komt er iets ongelukkigs uit het brein, dan kun je twee dingen doen. Erkennen dat je fout zit of niet. In beide gevallen zegt dat iets over jou.
De reactie op je uitlatingen zegt ook iets over de ontvanger. Het is goed omdat van elkaar te weten. Gedragscodes bevorderen het sociale verkeer niet, de praktische ervaringen wel.

Hoewel? Weet ik nu iets over de persoon die de tweet van districtschef veroordeelde en dat ook openbaarde? Tussen alle volgers die mevrouw Dijksman op twitter heeft, zit er minstens eentje die het op haar heeft gemunt, lijkt mij. Ook dat is goed te weten. Dat hij of zij zich op twitter bekend moge maken. Want zoals ik al zei: je moet durven staan voor wie je bent, voor wat je doet en wat je zegt en twittert.

Geef een reactie

Nog één keer normen en waarden.

Balkenende In een interview in het NRC memoreert Balkenende zijn wapenfeiten. Eén daarvan betreft de veldslag die hij gewonnen meent te hebben op gebied van respect. Met “er zijn codes voor goede omgangsvormen opgesteld, er zijn acties gehouden om pesten tegen te gaan”, illustreert hij zijn zege.

Als er iemand last had van pesten, dan is dat Balkenende zelf wel. Ook al houdt hij zich in het interview groot (zijn normen en waarden werden afgedaan als wandtegeltjeswijsheden), hij was het gezeur op een gegeven moment zo zat, dat hij de burgers wegzette als klagende chagrijnen. Wat hij er ook mee bereikte, de kloof tussen burger en politiek heeft hij daar zeker niet mee gedicht.

Balkenende vindt dat hij geslaagd is, morele codes af te dwingen bij de burger. Dat die burger toch klaagt, moet pijn hebben gedaan. Maar wat wil de man? Halfzachte maatregelen nemen als de banken er een rommeltje van maken. Een oproep aan de banken het vertrouwen van de burgers terug te winnen, is niet voldoende. En had hij echt verwacht dat burgers die door hem beschuldigd worden van wangedrag, zonder morren zijn normen en waarden omhelzen?

De hoeveelheid anti-privacymaatregelen die onder zijn kabinetten tot stand zijn gekomen, moeten toch het ongemakkelijke gevoel hebben gegeven, dat elke burger bij voorbaat verdacht is. Normen en waarden eisen, die je amper van jezelf verwacht. Daar zegt de bijbel volgens mij iets anders over.

Balkenende’s normen en waarden hebben er toe geleid dat de overheidsgreep op de burger strakker is geworden. Dat bevolkingsgroepen elkaar met argwaan bekijken. Dat er soms zo weinig vertrouwen in respect is, dat er nauwelijks respect voor vertrouwen is.
Balkenende laat een bange samenleving na.

Geef een reactie

Blogparel (voor de zwijnen) 2010.

Blogparel 2010 Op de homepage van dit weblog, zie je de banner voor de Blogparelpagina. Dat betekent dat het tijd wordt je blogpareltjes in te sturen.
Vorig jaar sprak een van de juryleden van de Dutch Bloggies: “We hebben maar weinig pareltjes gezien dit jaar”. Een opmerking die aanleiding was de Blogparel van het Jaar in het leven te roepen. Want natuurlijk zijn ze er wel. Parelende blogposts, sprankelende zinnetjes, meesterlijke reacties.

De Blogparel is een prijs voor al die teksten die een lezer doet (glim)lachen èn tot nadenken stemt. Een formule die schaamteloos is gejat van de IG Nobelprijs. Een parodie op de uiterst serieuze Nobelprijs voor de wetenschap.
De Blogparel wil niets afdoen aan al het serieuze blogwerk. De Blogparel wil wel de bloggers en reacteurs waarderen, die met een parelende kwinkslag artikelen en discussies van een lichte toets voorzien.

In tegenstelling tot andere blogawards, komen voor de Bloparel niet alleen webloggers in aanmerking, maar ook de reacteurs (ook wel reaguurders genoemd). Het legertje lezers dat de moeite neemt de weblogs te lezen en hun commentaar achter te laten. Ook in de reacties zijn soms echte parels te vinden.

De Blogparel is er voor alle soorten weblogs. Er zijn wel wat voorwaarden. Zo kunnen weblogs die humor of satire als enig doel hebben (bijvoorbeeld De Speld), niet meedingen naar de prijzen. Voor je een Blogpareltje instuurt, is het handig om op de Blogparelpagina even de criteria door te lezen.
De inzendingen en de actualiteit rond de Blogparel zijn op die speciale pagina te vinden.

Dit jaar zal een jury de winnaars selecteren. Daarnaast is er een publieksprijs, die door de lezers mag worden toegewezen. Daarvoor zal er na de inzendtermijn een poll worden geopend.
De Blogparel-hoofdprijs is € 250,- in de categorie weblogs en € 50,- in de categorie reacties. Verder leuke tweede en derde prijsjes.

Veel plezier ermee en kom nu maar op met je kandidaten.

Geef een reactie