De bonus voor de raad van commissarissen

De bonus voor de raad van commissarissen De raden van commissarissen krijgen een demissionaire bonus: een extra taak. Het kabinet stuurt een wetsvoorstel naar de 2e Kamer, die het mogelijk moet maken dat de raad van commissarissen bonussen kunnen aanpassen of zelfs terugvorderen.

Hopelijk gaat de formatie zo traag, dat het wetsvoorstel ook nog door de 1e Kamer kan. Er ligt wel het gevaar op de loer, dat de rechtse meerderheid in de 2e Kamer het voorstel door wil schuiven naar het nieuwe kabinet.
Maar goed, het is er dan toch van gekomen. Een concreet wetsvoorstel om bonussen te corrigeren in tijden van economische malaise, of bij tegenvallende prestaties. Een beetje popi-jopi noemt het kabinet dat de ‘claw back’ regeling.

Daarmee versterkt het kabinet ook de positie van de raad van commissarissen. Normaal gesproken een adviserend clubje, dat ook de boeken mag controleren, maar niet zo gek veel invloed heeft op het bedrijfsbeleid.
Toch kan zo’n raad nog heel wat teweeg brengen. Bij Organon Oss kwam de raad voor commissarissen in actie. Dee aangekondigde ontslagen voorlopig even van de baan zijn. De directie van het bedrijf heeft de raad en de OR iets te laat ingelicht over de plannen en dat is niet volgens de regels. Om een confrontatie met de rechter te voorkomen, gaat de directie alsnog in overleg met de raad voor commissarissen en de OR.
Niet dat het bij elke conflict zo goed gaat. De eigenaars van een zorgboerderij hebben de raad voor commissarissen ontslagen. Hoe dat mogelijk is, mag Joost weten, maar het is gebeurd.

Sinds de Code Tabaksblat wat is aangepast, is de positie van de raad van commissarissen al wat versterkt. Het is nog maar de vraag of de commissarissen er klaar voor zijn, ook de nu voorgestelde wetswijziging daadwerkelijk uit te voeren.
Organisatorisch dienen de commissarissen nog een inhaalslag te voltooien. Toen in 2008 de Code Tabaksblat werd aangepast om het bonussenbeleid te verbeteren, was het de bedoeling dat de raad van commissarissen de benoeming en de beloning van topbestuurders uit elkaar zouden halen. In de praktijk deed een raad van commissarissen dat beide. Door het te scheiden beoogde men een meer objectievere en onafhankelijkere aanpak. Al snel bleek dat nog lang niet alle raden van commissarissen dat geregeld hadden.

Ook zijn de commissarissen nog lang niet gewend aan de sterkere positie en bemoeien zich te weinig met het bedrijfsbeleid. Dat meent professor Steven Schuit, die niet alleen kritiek, maar ook de nodige verbeterpunten publiceerde.
Een ander manco is dat leden van de raad van commissarissen vaak ook in het bestuur zitten. Met de twee petten op van de toezichthouder (raad van commissarissen) en de uitvoerder (raad van bestuur), is het natuurlijk lastig onderscheid maken tussen diverse belangen.
En, tot slot, de raden van commissarissen mogen nog wel wat werken aan hun transparantie. Onderzoekers van de Erasmus Universiteit hielden wat jaarverslagen tegen het licht en vonden dat de commissarissen wat te weinig het achterste van hun tong lieten zien, zodat onduidelijk bleef hoe de toezichthoudende taak is uitgevoerd.

Met het wetsvoorstel van het kabinet krijgt de raad van commissarissen er een taak bij. Of die ook goed zal worden uitgevoerd, hangt af van de kwaliteit van de raad. Daar valt nog heel wat aan te verbeteren. Sta er dan ook niet gek van te kijken als er de komende jaren nog steeds onbegrijpelijke bonussen door de mazen van de wet slippen.

Dit artikel hoort in de reeks demissionaire besluiten van het laatste Balkenende kabinet. Eerder waren hier te lezen:25 februari: Demissionaire verzekering; 19 maart: Demissionaire steun en stabiliteit; 9 april: Regering gaat ondergronds; 17 april: De demissionaris; 26 mei: Ledigheid te huur; 28 mei: Er komt een inspecteur bij de dokter; 4 juni: Demissionaire sinterklaas; 25 juni: Groeten uit Sebaldeburen en 1 augustus: Het web afstoffen; 28 augustus: Demissionaire arbeidsparticipatie.

Geef een reactie

Waakhond versus huisarts

Waakhond versus huisarts Wie zou u eerder geloven? De huisarts of de waakhond?

Het gekke met de huisarts is, dat die niet altijd op zijn of haar woord wordt geloofd. Stel de huisarts zegt: Nou, dat ziet er niet best uit, Doet u het maar wat rustiger aan. Ik durf er wel wat op in te zetten dat de huisarts onmiddellijk op dat woord wordt gelooft.
Zegt de huisarts echter dat het wel meevalt, dan vertellen mensen thuis weer: ik weet het niet, ik voel toch echt wat. Blijkbaar wordt er dan getwijfeld aan de waarheid van de huisarts.

Nu zegt de huisarts, dat wil zeggen de LHV (Landelijke Huisartsenvereniging), dat men van de prins geen kwaad weet. Mooi, het koningshuis is dus kerngezond.
Sorry, nee, de LHV is kwaad omdat ze van de NMa (Nederlandse Mededingingsautoriteit) een boete kreeg. Dat klinkt bekend. Een boete is nooit leuk, dus daar probeer je onderuit te komen. Door rood, agent? Ik heb geen stoplicht gezien!

Kartelwaakhond NMa legde een boete van 51.000 euro op, omdat in het kantoor van de LHV zegels waren verbroken, die de NMa bij een onderzoek op de deuren had gedaan. De NMa vermoedt dan ook obstructie van haar onderzoek en straft dat af met deze boete.
De LHV zegt: wij hebben het niet gedaan. Tuurlijk, paniekreflex. Maar de club voegt er aan toe, dat de NMa donders goed weet dat niet de medewerkers van de LHV, maar bewakingspersoneel de zegels heeft verbroken. De NMa zou dit ook vernomen hebben uit de mond van de dienstdoende beveiliger. “Wij vinden het onbehoorlijk dat de toezichthouder ons aan de schandpaal nagelt terwijl ze precies weet hoe de vork in de steel zit', citeert Nu.nl LHV-directeur Lodi Hennink.

Afijn, in de berichtgeving is iedereen is aan het woord geweest, behalve die beveiliger. Wil een journalist die man opsporen en ook even aan het woord laten?
Tot dan mogen we de waarheidsvinding zelf invullen. Wie de autoriteit van de huisartsen hoog heeft zitten, zal de LHV gelijk geven. Wie een fervent aanhanger van het bevoegd gezag is, zal de NMa op haar woord geloven.

Wie de stelling huldigt dat waar rook is, ook vuur moet zijn, heeft het moeilijk. De NMa rookt en geeft een boete. De LHV brandt van woede en daar moet dus ook een kern van waarheid in zitten.
Omdat beide partijen het wel eens zijn over de verbroken zegels, mogen we er vanuit gaan dat dat een feit is. De rest van het verhaal wordt voor de buitenstaanders een feit, al naar gelang men een van de partijen op eerlijkheid vertrouwt.

Of de LHV betaalt de boete, of men stapt naar de rechter. Dat kost ook een lieve duit aan advocaten. Ik vrees dat de tarieven van de huisartsen komend jaar omhoog zullen gaan.

Geef een reactie

Balkenende's academische logica

Balkenende's academische logica De universiteiten openen het academisch jaar. Ook de Vrije Universiteit, het studiehuis van gereformeerde oorsprong, waar aardig wat van Balkenende’s collega’s zijn afgestudeerd. Niet alleen christelijke politici als Rouvoet, Donner en Jack de Vries, ook PvdA’ers als Wouter Bos, Eberhard van der Laan en Bert Koenders. VVD'er Zalm kreeg een eredoctoraat.

Balkenende, die in 1993 nog tot bijzonder hoogleraar `christelijk-sociaal denken over economie en maatschappij' aan de faculteit economie van de VU werd benoemd, pleegde in 1982 een coup in de Amstelveense afdeling van het CDA, om hoog op de kieslijst voor de gemeenteraadsverkiezingen te komen. De start, aldus het Historisch Nieuwsblad, van zijn politieke carrière.

Dankzij het slakkengangetje van de kabinetsformatie, moeten we nog even wachten op zijn definitieve afscheidsspeech. Maar in zijn toespraak bij de opening van het academisch jaar van de VU wil hij toch nog eens uitleggen wat “mij al jaren ten diepste beweegt – het christelijk-sociaal gedachtegoed – en mijn ervaringen van de afgelopen acht jaar als minister-president”.
De kern van zijn betoog: een diepe teleurstelling dat zovelen niet dezelfde verantwoordelijkheidszin kunnen opbrengen als hijzelf. Acht jaar lang zag hij dat bankiers, bedrijven en burgers zich veel vrijheden veroorloofden, maar verantwoordelijk voor de gevolgen? Ho, maar.

Als zelfverklaard optimist vertrouwt hij voor een betere toekomst, op de VU. Daarbij maakt hij een merkwaardig statement.
In het begin van zijn speech citeert hij Abraham Kuyper, de godfather van de VU. Kuyper meende dat de vrijheid wordt bedreigd door de zonde, memoreert Balkenende. “Er smeult, er walmt in de kern van elke levenskring een gloed van hartstocht, waar de spranken der zonde uit opspringen, en die onheilige brand, dat onzalige vuur ondermijnt de zedelijke levenskracht, verzwakt in elke kring het spanvermogen, en doet in het eind de hardste duigen buigen”, heeft Kuyper gezegd. En legde de verantwoordelijkheid volledig bij de “plichtvergeten” burger en sprak de overheid vrij van enige medeplichtigheid aan verval van normen en waarden.

Dat vuurtje haalt Balkenende aan het eind van zijn speech nog eens aan: “Er smeult, er walmt in de kern van elke levenskring en gloed van hartstocht”, om de woorden van Kuyper nog maar eens te herhalen. Bij het opstoken en brandend houden van dat vuurtje, zie ik ook een verantwoordelijkheid weggelegd voor universiteiten in het algemeen en de VU in het bijzonder.

Pardon? Kuyper had toch gezegd dat daar de spranken der zonde uit opspringen ? En nu roept Balkenende de VU op als brandhaard van die zonden te dienen?
Hij blijft een wonderbaarlijke spreker.

Geef een reactie

Gemeenten bezuinigen vooral op armoe

Gemeenten bezuinigen vooral op armoe Na de gemeenteraadsverkiezingen van 3 maart duurde het even voor elke gemeenten een nieuw bestuurd had, maar nu de meesten inmiddels aan het werk zijn, wordt duidelijk dat we een jaar van gemeentelijke armoe tegemoet gaan.

Begrotingen en meerjarenplannen zijn opgesteld. Hier en daar zelfs al goedgekeurd door gemeenteraden. Vooral welzijn en zorg worden gekort, meldde gemeente.nu al in augustus. Met name de vier grote steden pakken de armoe voortvarend aan. Ook cultuur krijgt een douw. Bibliotheken worden gekort, muziekscholen moeten sluiten en jawel, gemeenten geven het goede voorbeeld door ook het mes in zichzelf te zetten.
Den Haag (college van PvdA, VVD, CDA en D66) wil dat alle culturele en welzijnsinstellingen volgend jaar elk 7,7 procent inleveren. Rotterdam gaat er zo’n 1000 ambtenaren uitgooien en bezuinigt 250 miljoen op zichzelf.

Het zijn nog maar een paar voorbeelden. De gemeenten moeten wel, zeggen de burgemeesters en wethouders. Kabinetsmaatregelen dwingen ons ertoe. Ze kunnen het ook niet helpen dat er op de PGB’s (persoonsgebonden budgetten) moet worden gekort. Bijstanduitkeringen staan onder druk, dankzij de korting van Donner. En er hangt natuurlijk ook nog een fikse korting uit het gemeentefonds boven het hoofd.
De grote steden gaan er fiks tegenaan, elders in het land sputtert men nog wat tegen. Dat het gemeentefonds gehalveerd kan worden is onzin, menen de gezamenlijke gemeenten. Toch is de algemene consensus dat aan geen enkele bezuiniging valt te ontkomen.

Uiteraard worden plannen van een nieuwe kabinet gevreesd. De gemeenten hebben zo weinig vertrouwen in een minder pijnlijke uitkomst, dat nu dus al de botte bijl wordt gehanteerd. De burgers worden tevreden gehouden door minder lastenverzwaring in het vooruitzicht te stellen, hoewel gratis parkeren daar zeker niet onder zal vallen.
De gemeenten leggen de schuld ook bij het huidige kabinet, dat de schuld natuurlijk bij de kredietcrisis legt en het gemeentefonds kort houdt.

Het zwarte pieten zal de burger niet veel helpen. En alle participatieplannen ten spijt, de burger zal er ook nauwelijks invloed op hebben. Daar zijn de volgende verkiezingen voor.
Het woord is de komende tijd aan de gemeenteraden. Aangezien de colleges van B&W op een meerderheid kunnen rekenen, valt te verwachten dat een enkel detail wordt gewijzigd, maar de grote lijnen, en dus de grote bedragen niet.
De stem van de getroffen instellingen zullen wellicht gehoord worden, zonder dat men van plan is er echt naar te luisteren. Gemeentelijke colleges gaan natuurlijk niet eerst op een 100-dagen tour, met de kans het Balkenende-verwijt over zich heen te krijgen.

Bij veel culturele en welzijnsinstellingen zijn de werkgevers inmiddels begonnen hun personeel in te lichten over de bezuinigingen en vragen hun medewerkers plannen te maken hoe ze met minder geld toch nog veel overeind kunnen houden. Sommigen zijn al overgegaan tot vacaturestops en continueren de tijdelijke contracten niet langer.
Burgers zullen, na het snoeien in de lokale ambtenarij, merken dat de dienstverlening achteruit gaat. Want wat de gemeentebesturen daar ook voor mooie woorden over zeggen, haal je geld en mensen weg dan moet dat toch ergens te merken zijn.

De gemeenten gaan niet op de stoep van de regering staan, want er is (nog) geen regering. De burgers zijn erg afwachtend, want de stoepen van de gemeentehuizen blijven leeg. Ik ben benieuwd of dat het komend jaar zo al blijven.

Geef een reactie

Ach Heer, waarom hebt gij mij verlaten?

Ach Heer, waarom hebt gij mij verlaten De kruisgang van Klink is volbracht. Als gepokt en gemazeld CDA’er weet hij natuurlijk waar de grenzen liggen van een rein geweten. Met compromissen valt heel goed te leven, zo lang ze binnen de rekbare grenzen van het goed rentmeesterschap vallen.

Als minister van gezondheidszorg balanceert hij continu tussen rentmeesterschap en markmeesterschap. Lastig. Barmhartigheid is duur geworden en dat kan de samenleving niet betalen. Maar zolang er nog een beetje zorg overblijft, is het woekeren met talenten nog te doen.
Jammer, dat hij daarin niet altijd goed begrepen wordt. Schimpscheuten en laster vallen hem menigmaal ten deel. In het heilige geloof dat hij de zorg redt, houdt Klink stand.

Dan is er ineens toch de druppel. De maat is vol, de emmer loopt over. De laatste kritieken waren ook van een hypocriete dubbelhartigheid, daar kan zelfs een gereformeerde niet aan tippen. Sommige CDA-collega’s zijn het vertrouwen in hem kwijt, Klink vertrouwt nu ook sommige collega’s niet langer. Hij gelooft er niet meer in.

Doodzonde, roept partijvoorzitter Bleker, doodzonde. Als gepokt en gemazeld CDA’er weet hij natuurlijk wat een doodzonde is. Pleeg geen overspel, zegt het zevende gebod. Voor een ongelovige buitenstaander is niet duidelijk wat dat inhoudt. Heulen met de PVV? Is dat overspel? Of je hand overspelen met een brief vol gewetensnood? Ja, dat is natuurlijk overspel.
En op een doodzonde staat natuurlijk een fikse straf. Maar moet dat broedermoord zijn? Het zesde gebod (gij zult niet doden) verbiedt dat immers? Zolang we niet weten of Klink, of Bleker hier al te lichtzinnig is omgesprongen met het negende gebod (gij zult over een ander geen valse getuigenis afleggen), kunnen de ongelovigen daar geen oordeel over vellen. Dat is aan God.

Ach Heer, waarom hebt gij mij verlaten, roepen de Farizeeërs, Ab Klink nu toe. De een nog luider dan de ander. Klink is de Heer niet, Klink is ook maar een mens.
Ook maar een mens moet nu toch ook denken: ach Heer, waarom hebt gij mij verlaten, nu juist degenen die hem laten vallen de loftrompet laten schallen. Daar wordt de grens van een rein geweten overschreden. Broeders hielden hem het voor, zijn geweten zegt het na: ik ben niet te vertrouwen.
De keuze van Klink: dan stap je dus op als Kamerlid en blijft, in devote bescheidenheid, de partij trouw.

Geef een reactie

God weg gerelativeerd

God weg gerelativeerd Niet God maar spontaniteit leidde tot de schepping. Dat stelt natuurkundige en kosmoloog Stephen Hawking in The Grand Design, zijn nieuwste boek, dat 9 september uitkomt.

Daarmee lijkt Hawking zich aan te sluiten bij god-ontkenners als de evolutiebioloog Richard Dawkins en filosoof Daniel Dennet. Stephen Hawking redeneert vanuit zijn vakgebied en zegt dat puur natuurkundige wetten spontane reacties mogelijk maken. Er is geen god nodig deze reacties op gang te brengen.
Zwaartekracht, elektromagnetische kracht en kernkracht zijn natuurkundige elementen die verantwoordelijk lijken voor processen die ons soms volstrekt chaotisch voorkomen. Dat die krachten bestaan en hun eigen gangetje gaan en wel tot een creatie als onze aarde leiden, daar zien veel mensen nog de hand van god in.

Nu we van die krachten steeds meer begrijpen en de wetenschappelijke bewijzen voor, onder andere, de M-theorie, niet lang meer op zich zullen laten wachten, moeten we concluderen dat het niet de kracht van een god is, maar dat pure natuurkundige krachten onze existentie verklaren.
Stephen Hawking is er uit. Eerder achtte hij het bestaan van een god nog houdbaar. In 1988 schreef hij het boek A brief history of time, waarin hij stelde dat de natuurkunde geen rekening hoefde te houden met de aanwezigheid van god. Als de wetenschap een allesomvattend bewijs voor het bestaan zou vinden, zouden we ook het bestaan van god kunnen begrijpen.

Hou je niet bezig met god, zo leek hij de wetenschap voor te houden, die komt wellicht te voorschijn als alle natuurkundige wetten begrepen zouden worden.
Daar komt hij nu dus op terug. Vergeet god maar helemaal. We kunnen god wel schrappen als trigger voor het ontstaan van planeten en sterren. We begrijpen steeds meer van spontane reacties in en tussen natuurkundige krachten en zien dat die lang niet zo toevallig zijn, om er een god bij te halen.

Kunnen we hiermee een punt zetten achter de eeuwige discussie over het bestaan van god? Op BBC News en op de Telegraph.co.uk stellen een bisschop en een journalist van niet. De bisschop stelt dat de wetenschap nooit het bestaan of niet-bestaan van god kan bewijzen. God is een andere grootheid dan natuurkunde.
De journalist komt met de ‘wie maakte de timmerman’-vraag op de,proppen. Ofwel: wat de mens ook aantoont, er blijft altijd nog de vraag wat er meer achter zit. In dit geval: leuk dat Hawking de natuurkundige krachten als scheppers van het bestaan zie, maar waar komen die krachten vandaan?

God is natuurlijk alleen relevant voor hen die er in geloven. De discussie over god zou zich daar op moeten spitsen. Niet op het bewijzen van het al dan niet bestaan van god. Ook al is het een heel lastige discussie, het gesprek moet meer gaan in hoeverre mensen elkaar hun geloof over welke werkelijkheid dan ook, aan elkaar mogen opdringen.

Geef een reactie

Uitverkoop huurwoningen

Uitverkoop huurwoningen De verkoop van huurwoningen moet de toekomst van de woningcorporaties veilig stellen. Voor dat idee heeft de ‘enfant terrible’ van de woningcorporaties, Jan Sinke, steun gekregen van Arthur Docters van Leeuwen (VVD), Hans Hillen (CDA) en Sweder van Wijnbergen (PvdA).

Sinke, directeur woningstichting De Veste in Ommen, is al jaren de luis in de pels van de overheid. Het begon met zijn aanvaring met ex-minister van VROM, Ella Vogelaar. Sinke kondigde aan met zijn corporatie uit het huidige bestel te stappen en volledig commercieel te gaan. Uit onvrede met de belastingheffing op de winsten van de corporaties. De minister verbood de plannen van Sinke, de rechter bevestigde het gelijk van de minister en nu loopt er nog steeds een beroepsprocedure. Jan Sinke vecht door.

Hij had daar twee redenen voor. Hij vindt dat de corporaties de keuzevrijheid moeten hebben zelf te beslissen over hun vermogen. En hij vond de maatregel een sociaal-democratisch gedrocht, dat door PvdA’ers was bekokstoofd, zo zegt hij in 2008 in een interview in De Stentor.
In zijn weblog op dagblad De Stentor, verwijst Sinke naar het dictatoriale gedrag van de Venezuelaanse president Chavez. Met een soort van ‘dat krijg je er nou van als je alleen sociaaldemocraten aan de macht hebt”, vestigde Sinke zijn hoop op VVD en CDA. Die “moeten zich weer nadrukkelijk gaan bemoeien met een sector die zo belangrijk is voor de kwaliteit van het wonen en leven”. Sinke’s weblog is hier te lezen. Het citaat komt uit het artikel van 31 mei met de titel Patria, socialismo o muerte!.

Overigens doet het verwijt, dat de maatregel uit een PvdA onderonsje voortkwam, wat vreemd aan. Het idee voor de winstbelasting zou tot stand gekomen zijn uit een overleg tussen de minister en “enkele wethouders van grote steden, enkele directeuren van grote corporaties en mensen van het ministerie”, zei Sinke in 2008.
Tja, hoe kom je tot ideeën en tot de uitvoering daarvan. Toen Jan Sinke even later van een vastgoedplatform de Trendsetter Award mocht ontvangen, werd hem gevraagd waar zijn vernieuwingsdrang vandaan kwam. “Een idee komt op, wordt getoetst intern en tot wasdom gebracht. Ik krijg veel ruimte van mijn omgeving”, antwoordde hij. Tot zover de overeenkomsten in de besluitvorming.

Sinke was vooral boos op het feit dat de betrokkenen destijds louter PvdA’ers waren. Waar of niet, het maakte niet uit, reageerde Vogelaar. Haar besluiten worden immers getoetst door het parlement? Het kabinet van CDA, PvdA en CU ging met het plan akkoord, evenals een Kamermeerderheid met daarin de VVD.
Blijkbaar komt Jan Sinke nu terug op zijn oproep dat VVD en CDA zich meer met de sector moeten bemoeien. Er dreigde ineens een coalitie met VVD en CDA tot stand te komen. In het Financieel Dagblad zegt het trio dat Sinke’s plan ondersteunt, dat “een nieuw rechts kabinet de druk op de corporaties en de huursubsidie zal opvoeren”. De corporaties moeten dus “verantwoord inkrimpen”.

Voorlopig kunnen ze opgelucht ademhalen. De coalitie-onderhandelingen zijn mislukt. In het actieplan van Sinke, Docters van Leeuwen, Hillen en Van Wijnbergen omvat natuurlijk de afschaffing van de winstbelasting voor corporaties. Op zich een goed punt, hoewel de corporaties natuurlijk niet onnodig grote vermogens hoeven op te bouwen. Er zijn wel andere methodes te bedenken om de corporaties te controleren op wat zij met winsten doen.
De verkoop van huurwoningen, een ander punt uit het actieplan, ligt gevoelig. Jan Sinke ziet het als middel om geld te genereren voor nieuwbouw en renovatie. Het moet echter niet ten koste gaan van de voorraad sociale woningen. De overheid gaat alleen maar dwars liggen als die voorraad te klein dreigt te worden.

Voor verkoop hebben de corporaties alle instemming van de overheid. Ook bij de maatregelen voor staatssteun, nu corporaties last hebben van de kredietcrisis. Een corporatie die steun aanvraagt, wordt wel aan banden gelegd, betreffende het toewijzen van huurwoningen. Maar in hetzelfde besluit staat toch echt dat de corporaties huurwoningen mogen verkopen, om een beetje uit de lasten te komen.
Dat kan lucratief uitpakken voor de corporaties. Vorig jaar verscheen een artikel in het economisch bulletin Z24, waarin wordt uitgelegd hoe corporaties in 2007, 1,5 miljard winst konden maken op de verkoop van huurwoningen. De crisis zorgt echter ook bij de corporaties voor stagnatie in de verkoop van woningen. Geen nood. Dat wordt opgelost door bij nieuwe huurders een hogere huur te cashen. Waarmee het voor starters natuurlijk lastiger wordt aan een betaalbaar huisje te komen.

De woningcorporaties proberen zich onder de overheidsbemoeienis vandaan te vechten. Ze menen, veel beter dan de overheid, de sociale woonsector te kunnen bedienen. Zullen zij dat veel beter kunnen dan de overheid? Dat hangt af van welke overheid (kabinet, gemeentebesturen) de dienst uitmaakt.
Maar welk bestuur er ook zit, welke garanties kunnen corporaties bieden voor een verantwoorde sociale woningbouw, zonder incidenten als een cruiseschip en te hoge salarissen voor de top?

Geef een reactie

Corso kunst of kitsch

Corso kunst of kitsch Het zindert in Zundert. Op 5 en 6 september dendert het jaarlijkse bloemencorso weer door de straten. Een evenement dat op een gemiddelde belangstelling van rond de 50 duizend toeschouwers kan rekenen. Na de optocht staan de praalwagens nog een dag te kijk en hangen de bouwers van de wagens wat na te puffen en te feesten.

De organiserende stichting doet nu een dringend beroep op de deelnemers zich deze keer eens netjes te gedragen. In Brabants Nieuwsblad / De Stem staat: “In de brief aan de twintig buurtschappen worden alle corsobouwers opgeroepen zich voortaan beter te houden aan de gedragscodes”.
De ontlading van een jaar toeleven naar en hard werken voor het corso, ging vorig jaar gepaard met “wangedrag, zoals wildplassen onder het oog van bezoekers, het smijten met biertrays en plastic bekers, en het agressief en onheus behandelen van vrijwilligers aan de entree”.
Een kunstfestival dat eindigt in een orgie?

De Stichting Bloemencorso Zundert vindt toch al dat de bloemenpracht iets te weinig erkenning krijgt. Dat moet natuurlijk niet erger worden door het liederlijk gedrag van de dahliaknutselaars.
De voorzitter vindt het Zundertse corso eigenlijk “het grootste culturele en creatieve evenement van Europa”. Helaas kleeft er het imago van oubolligheid aan.
In ieder geval leggen de deelnemers elk jaar weer vol passie hun creativiteit aan de dag. Een voormalig jurylid en oud-conservator van diverse musea, is even enthousiast, maar kunst wil hij de praalwagens niet noemen. Kunst wordt immers gemaakt door kunstenaars, zo zegt hij in BN/De Stem. Hij vindt de optocht helemaal niet oubollig.

De stichting doet wel haar best een kunstzinnige allure aan het feest te geven. In de jury’s die de praalwagens beoordelen zitten vaak kunstenaars. Neem de jury van vorig jaar. Carolein Smits, beeldend kunstenaar die dit jaar in de Rotterdamse Kunsthal nog de tentoonstelling Huid en Haar had lopen. Misjel Vermeiren, bekend als decorontwerper en regisseur van o.a. een tv-film in samenwerking met Johan Simons en Paul Koek. De keramiste Simone van Bakel.
De zanger, poppenspeler, theatermaker en schrijver Jan Smeets (nee, niet die van Pinkpop), in de 70’er jaren bekend van zijn medewerking aan theatergroep Proloog en die dit jaar een prijs kreeg voor zijn bijdragen aan het Brabants dialect. En multi-kunstenaar Miesjel van Gerwen. Zelf ontwerper van spektakelwagens voor de cultuurhistorische optocht in Heeze en daarnaast striptekenaar en mede-organisator van de Boulevard in Den Bosch. Aan een uiterst artistiek oordeel dus geen gebrek in Zundert.

Bekijk de foto’s van vorig jaar en vel zelf je oordeel. Er zitten zeker imposante wagens bij. De hele stoet heeft een behoorlijke diversiteit aan stijlen en jawel, de een is wat oubolliger dan de ander. Er zitten zeker voorbeelden van minder oubollige artisticiteit bij. Te danken aan een kunstzinniger opbouw van de ijzeren en houten frames, waarop het piepschuim met opgeprikte dahlia’s zitten.

Maar wat jammer dat er nu op de gedragscode wordt gehamerd. Als we het over kunst willen hebben, dan hebben we het toch zeker over vrijheid? En zijn er niet ontelbare kunstenaars bekend van liederlijk gedrag, terwijl hun werk toch wereldwijd grote erkenning krijgt?

Geef een reactie

Domweg gelukkig met natte voeten

Domweg gelukkig met natte voeten Ooit moet iemand het imago van de klagende Nederlander zat zijn geweest en vond de tevredenheidsmeting uit. Meten is weten en meestal is de uitkomst van zo’n onderzoek dan ook dat men weet wat men meet.

Meet je tevredenheid, dan krijg je tevredenheid. Eenmaal per jaar wordt op mijn werk de tevredenheid gemeten van onze bezoekers en van het personeel. Terwijl de werkplek bekend staat om de klaagcultuur, rollen er altijd voldoendes uit de bus.
Het geluk in het waterige Nederland is ook van een behoorlijk peil. Al staat men tot de enkels in het water, al heeft men het gevoel dat het water tot de lippen stijgt, Nederlanders zijn tevreden over het belang dat de overheid hecht aan de veiligheid tegen overstromingen.

En hoe komt dat? Nederlanders hebben geen weet van de overstromingsrisico’s. Het geluk is met de dommen?
In opdracht van Rijkswaterstaat onderzocht Alterra Wageningen UR naar de tevredenheid van de bevolking over de bescherming tegen het water (lees ook het onderzoek zelf –pdf!). De tevredenheid heeft wel eigenaardige trekjes. Het publiek is veel gelukkiger met de preventieve maatregelen die de overheid bekend maakt. Maar als er ruimtelijke maatregelen volgen, is men ineens minder blij. Dat weten we wel uit berichten over boeren die hun land kwijt raken, omdat het als waterreservoir moet dienen. En wie is nou blij met een verhoogde dijk in de achtertuin van de net gekochte landelijke woning?

De tevredenheid kan ook gebaseerd zijn op een onrealistisch bewustzijn van de risico’s, menen de onderzoekers. Burgers onderschatten de waterhoogte die ze in huis kunnen krijgen bij een overstroming. In een gebied waar de boel wel tot 2 meter kan onderlopen, denkt 68% wel dat het wat minder zal zijn en 26 procent meent geen druppel water binnen te krijgen. Mensen die wel eens een overstroming hebben meegemaakt zijn iets realistischer.

Het onderzoek komt op een mooi moment uit. Ten eerste: delen van Nederland hebben vorige week met aardig wat wateroverlast te maken gehad en op een enkele plek was de situatie zelfs kritiek en dreigde een rivier buiten de oevers te treden.
Ten tweede: tijdens kabinetsformaties moeten de onderhandelaars wel van informatie worden voorzien, die ze motiveert de bezuinigingen op de juiste terreinen toe te passen. Het rapport zend de boodschap uit, dat het publiek dus redelijk tevreden is over het overheidsbeleid tegen hoog water, dus ga daar nou niet bezuinigen, anders valt de steun van het volk weer weg.

De Deltawerken zijn dan vorige maand afgerond, de strijd tegen het water is nooit af. De dijk tussen Delfzijl en Lauwersoog is niet veilig genoeg en moet een opknapbeurt hebben. En de klimaatverandering noopt tot stevige voorbereiding voor de toekomst.
Het rapport mag dan ook gezien worden als de publictiare ondersteuning van Rijkswaterstaat. Laat een kabinet het niet in het hoofd halen daar een ambtenaar weg te bezuinigen.

Het water, het zo karakteristieke Nederlandse ongemak, leidt in ieder geval niet tot ontevreden burgers. Met welke ongemakken bent u tevreden?.

Geef een reactie

De Verhagen Code

De Verhagen Code Oei, wat is het spannend! Het CPNB kondigt aan dat de maand van het spannende boek 2011 over de historische thriller zal gaan. Het thema: Galg en rad. Voorbeeld van slechte timing. Iets wat een spannend boek juist nodig heeft.

Slechte timing want morgen (1 september) opent de aanstaande koning de gerestaureerde Gevangenpoort. Alwaar ze alles van galg en rad weten. Hopelijk houdt de monarch in spé zijn hoofd er bij.
Op dit moment is vlakbij die Gevangenpoort de CDA-fractie bijeen. Nog niet bekend is of daar koppen zullen rollen. Maakt het hoofd van Verhagen een kans?

Het is reuze spannend. Politiek is helemaal niet saai en leest soms als een historische misdaadroman. Neem nou het nieuws dat HP/De Tijd naar buiten brengt. In 2002, vlak voor de 2e Kamerverkiezingen die Balkenende I aan de macht zullen brengen, graven dubieuze detectives in de privégegevens van Wouter Bos, Robin Linschoten en de LPF’ers Harrie Wijnschenk en Cor Eberhard.
De opdrachtgever is onbekend. De slachtoffers van dat speurwerk zouden naar de rechter kunnen stappen. Wie weet krijgen ze dezelfde uitslag als Edwin de Roy van Zuyderwijn. De rechtbank in Den Haag gelast onderzoek naar degene die opdracht gaf de sociale uitkering van heer de Roy van Zuyderwijn na te trekken.

De opdracht tot speurwerk naar beide LPF’ers, werd gedaan vlak voor de verkiezingen van 2002 (15 mei). Op 17 juli volgde de opdracht Wouter Bos te screenen. Op 11 juli werd Verhagen fractievoorzitter van het CDA. Dat heeft er natuurlijk niets mee te maken. Maar je hebt ineens wel componenten voor een spannende politieke thriller.

Den Haag als crime scene voor de Verhagen Code. Arme man. Waar de een in hem een sluwe vos ziet, vindt een ander hem een briljant strateeg. Waar sommigen hem de meester van list en bedrog noemen, dichten anderen hem Machiavelliaanse allure toe. Waarmee de beste man zeer geschikt is als hoofdpersoon van het spannendste boek 2010 of 2011. De man die continu met zijn blackberry de regie over de Haagse crime scene voert.

Het CPNB wil nu niet bekend maken wie het spannende boek van 2011 gaat schrijven, laat staan dat ze bekend maken waar het over zal gaan.In spanning wachten we dus af of er koppen gaan rollen en, zo ja, wiens koppen. Worden de opdrachtgevers voor die onderzoeken naar Bos en Linschoten bekend? Zal Verhagen het CDA-gekrakeel overleven of wordt dit het einde van zijn carrière? En waarom wordt nu ineens die Gevangenpoort toch weer geopend?

Geef een reactie