Ongelimiteerde ouderen

Ongelimiteerde ouderen De jeugd heeft de toekomst. Die gevleugelde zegswijze behoort binnenkort tot het verleden. Simpelweg omdat er amper nog jeugd zal zijn. Overschaduwd door de vergrijzing.

De gevolgen zijn nog niet helemaal duidelijk. In ieder geval moeten we tot op hoge leeftijd blijven werken. Verdere voorspellingen is een kwestie van koffiedik kijken. Toch zijn er al voorbeeldjes waaraan je kunt zien welke cultuuromslag de samenleving zal ondergaan.
Daarvoor moeten we naar België. De ING wilde de kwetsbare ouderen beschermen. Ze zijn vaak slachtoffer van pinfraude. De ING had een oplossing: een pinlimiet voor 60-plussers. Mocht er wat fout gaan, dan zijn ze niet zoveel kwijt.

Na een storm van protest trok de bank de maatregel weer in. Ondermeer omdat men niet van leeftijdsdiscriminatie beschuldigd wilde worden. Die aantijging kwam van diverse seniorenorganisaties.
Niks kwetsbare oudjes dus. Meteen de barricaden op. Grote kans dat de weerbaarheid van ouderen wordt gevoed door de tv-serie Benidorm Bastards. Bejaarden die jongeren op stang jagen met vaak flauwe humor. Hoewel de ING misschien tot de maatregel besloot na het zien van deze pinnende bejaarde (youtube).

Als je de serie ziet (eind augustus ook op de Nederlandse beeldbuis te zien), valt het ergste te vrezen voor de vergrijzing. Het is maar goed dat we langer door moeten werken. Dan is er minder tijd om uit verveling de openbare ruimte te vullen met grappen waar doorgaans opgeschoten pubers zich aan te buiten gaan (zie bijvoorbeeld dit fragment, ben benieuwd of je het de 10 minuten volhoudt).

Maar goed, wat zal er in de samenleving allemaal wel veranderen ten gevolge van de vergrijzing? Een revival van seniorenpartijen, die een meerderheid in het parlement halen? De rollator terug in het basispakket van de zorgverzekering? Burgemeesters krijgen het een stuk rustiger omdat het zo bijzonder niet meer is dat mensen 100 jaar worden? En de 100-jarigen dus zichzelf maar een auto kado doen?

Stel je een samenleving voor met alleen maar 50-plussers. Wat zal er dan allemaal anders gaan?

Geef een reactie

Een illuster driemanschap

Een illuster driemanschap Ooit was er een trio dat meende dat “voor naar Nederland uitgeweken (…) een regeling noodzakelijk was. Maatregelen tegen (…) wier familie al generaties in Nederland woonden achtten zij onnodig en ongewenst”. Aldus de Wikipedia over het driemanschap dat in 1940 de Nederlandsche Unie oprichtte “tot doelbewuste arbeid voor het behoud en de versterking van vaderland en volksgemeenschap en tot voorbereiding van de voorwaarden en de wegen van hun bestaan en welzijn in de toekomst”.

In “Triumviraat nieuwe stijl” werd naar een ander trio verwezen, dat ook al aan een toekomst na de 2e wereldoorlog werkte. Het zijn hoogst ongelukkig vergelijkingen met het illustere trio dat nu aan de weg timmert. De enige vergelijking is dat er nu slechts een economische crisis gaande is en dat ‘het volk’ in een zekere staat van verwarring lijkt te leven. Althans, dat mag je toch uit de verkiezingsuitslag van 9 juni concluderen.

De drie leiders van de Nederlandse Unie kregen al snel onenigheid. Omdat de conservatieve liberaal Linthorst Homan (links op het plaatje hierboven) iets te veel moeite deed de NSB bij de Unie te betrellen, gooiden zijn companen er bijna het bijltje bij neer.
Het driemanschap bestond verder uit Louis Einthoven (midden afgebeeld), een politiecommissaris met een bloedhekel aan Chinezen in zijn stad en ervaring met het deporteren van “overtollige”Chinezen” en de KVP’er Jan de Quay (rechts op het plaatje), die in de onderhandelingen met de NSB wel respect bleek te hebben voor types als Arnold Meijer en ondanks zijn ambivalente houding tijdens de oorlogsjaren het later nog tot minister-president wist te schoppen.

En nu is het godzijdank geen oorlog. Waarom hebben we dan toch een naar rechts opgeschoven liberaal en een katholieke CDA’er die verklaren de opvattingen te respecteren van iemand die een bloedhekel aan overtollige islamieten heeft?
De onderlinge verschillen op dat punt worden gerespecteerd en wel om “het sterker, veiliger en welvarender maken van Nederland”, zo hebben de heren verklaard. Lijkt dat niet een beetje op die “doelbewuste arbeid voor het behoud en de versterking van vaderland en volksgemeenschap” waar De Quay, Linthorst Homan en Einthoven het ooit over hadden?

Het huidige trio zit ook nog eens een uiterst ondemocratische variant van “regeren met zijn drieën” te bekokstoven. Ondemocratisch omdat de PVV de regeringsverantwoordelijkheid uit de weg gaat die de vele kiezers haar toch hadden toebedeeld. Ondemocratisch en niet van deze tijd, omdat we pas inzicht in de gemaakte afspraken krijgen als de heren alles al kant en klaar hebben. Tot dan houden ze hun mond.

Eén groot voordeel is er wel, als deze constructie werkelijkheid wordt. We kunnen het daarna nog jaren hebben over de puinhopen van rechts.

Geef een reactie

Het web afstoffen

Het web afstoffen Afgelopen week was er wat commotie over, hopelijk, een laatste demissionaire stuiptrekking van het kabinet Balkenende. Het Openbaar Ministerie zou de bevoegdheid moeten krijgen strafbare informatie meteen van het internet te verwijderen of te blokkeren. Zonder dat er een rechter aan te pas komt.

Tot nu toe moet een officier van justitie een rechter zien te overtuigen of een gebeurtenis een strafbaar feit is. Volkomen terecht wordt er van diverse kanten bezwaar gemaakt tegen het verruimen van de wet. Maar enig begrip is wel op zijn plaats. Want een rechtszaak kost nogal wat. Tijd en geld. Daarom duurt het ook zo ontzettend lang, voordat de samenleving dat rechtschapen, ordelijke en veilige paradijs wordt, dat idealisten als Balkenende en Hirsch Ballin voor ogen staat.

Want behalve overduidelijke criminaliteit als moord en diefstal, is er nog zo veel mis, waar amper grip op te krijgen is. Criminaliteit kost een fractie, vergeleken bij zaken die ook de samenleving ontwrichten. Een paar voorbeelden, waarbij het wetsvoorstel een uitkomst kan zijn.

We dreigen failliet te gaan aan de kosten van de gezondheidszorg. Een regelrechte bedreiging, onder andere omdat mensen te veel vette troep eten.
De websites van Burger King en McDonald’s? Blokkeren die hap!

De economie lijdt onder de grillen van goklustige aandeelhouders. Zakken de koersen, dan volgt er een paniekerige reactie en kondigen de media de volgende crisis al weer aan. Regeringen zien zich genoodzaakt tot harde maatregelen en de consument raakt in de war.
Dus beursinformatie? Verwijderen!

En verder mag alle reclame, zeker in de vorm van irritante pop-ups, zonder meer verboden worden. Een mens moet toch in alle rust en zonder enige hinder alle legale informatie op het web door kunnen nemen?

Geef een reactie

Triumviraat nieuwe stijl

Triumviraat nieuwe stijl Om te regeren hoeft men niet een plaats aan de ovalen tafel van de ministerraad te hebben. We stevenen af op de uniek situatie dat er ook vanuit de 2e Kamer geregeerd gaat worden. Het lijkt er tenminste sterk op.

De heren hebben ineens wel vertrouwen in elkaar. Genoeg vertrouwen om te onderhandelen over een minderheidskabinet met gedoogsteun. Komt er dan, naast een regeerakkoord, ook een gedoogakkoord?
Dat is wel het minste waar het publiek recht op heeft. Een regeerakkoord laat zien waar we de komende vier jaar aan toe zijn. Hopelijk staat er in de gedoogbijlage vermeld, waar de gedogende partij zich aan zal binden.

Rutte, Verhagen en Wilders zijn natuurlijk niet te vergelijken met Churchill, Roosevelt en Stalin, die het eens met elkaar wilden worden over de toekomst, nadat ze een wel grotere crisis dan de huidige hadden overwonnen.
Churchill en Roosevelt rekenden op Stalin’s betrouwbaarheid, waarvan ze diep in hun hart wel wisten, dat die betrouwbaarheid grillige trekjes vertoonde. Hetgeen Stalin ook bewees nadat het akkoord van Jalta was ondertekend. Ondanks de gemaakte afspraken ging Stalin door met zijn eigen agenda. Met een verdeeld Europa tot gevolg en een langslepende Koude Oorlog als toetje.

Ach, er zijn drie-partijen coalities geweest, waarin men ook twijfels had over elkanders betrouwbaarheid. Maar daar waar de twijfel vooraf het grootste was, sneuvelden die coalities dan ook jammerlijk. Niet allemaal in hetzelfde tempo, maar de grootste twijfelgevallen haalden nooit de eindstreep.
Ook nu zijn er twijfels. Maar nu gaat één partij met losse handen regeren. Vrij en ongebonden. En dat moet, volgens Verhagen, een stabiele politieke samenwerking opleveren. Gelooft u dat?

Hopelijk hebben de leden van CDA en VVD genoeg gezond verstand om hun leiders terug te fluiten.

Geef een reactie

Kippenvel en paardenleed

Kippenvel en paardenleed Twee regionale berichten over hetzelfde voorval. Meestal tref je verschillende berichtgeving aan als je van meerdere kranten artikelen naast elkaar ziet. In dit geval publiceert een en dezelfde krant twee berichten over hetzelfde onderwerp, maar met heel verschillende inhoud.

Boven een begraafplaats in Roosendaal voerde de luchtmacht een ‘missing man’-manoeuvre uit. Een saluut aan overleden vliegers. Een aantal vliegtuigen komen in formatie aanvliegen en een van de toestellen verlaat op een gegeven moment de formatie.
Dat lijkt me een mooie symbolische afscheidsgroet voor vliegers. En dat vonden wel meer mensen die bij de plechtigheid aanwezig waren. Die kregen er zelfs kippenvel van, aldus BN/DeStem.

Maar dezelfde krant citeert in een ander artikel ook een eigenaar van een manege: “Het is een wonder dat er geen gewonden zijn gevallen”.
Paarden en ruiters schrokken van de laag overvliegende toestellen. Tijdens de jaarlijkse dressuurwedstrijd namen vier paarden van schrik de benen en werd een oudere ruiter uit het zadel gegooid.

De manegehouder vond dat hij wel eventjes van te voren gewaarschuwd had mogen worden. Liefst telefonisch, want zoveel tijd om de persberichten van de luchtmacht te lezen, heeft-ie ook weer niet.
Een journalist van BN/DeStem heeft blijkbaar de moeite genomen bij de luchtmacht verhaal te halen. Een woordvoerder zegt dat er een persbericht is uitgegaan. De gebruikelijke procedure. Bovendien worden op de website altijd de vliegbewegingen aangekondigd.

Dat klopt. Onderaan de tekst over die vliegbewegingen stond het persbericht, dat één dag van te voren is gepubliceerd.
Maar goed, zegt de woordvoerder, verder hebben we ook de klachtenprocedure. Voor klachten en schadeclaims kan men contact opnemen met het ministerie van Defensie.

Daar zal het ministerie niet blij mee zijn. Vorig jaar juni bracht de Nationale Ombudsman een rapport uit over hoe de rijksoverheid met schadeclaims omgaat. Dat was sterk voor verbetering vatbaar.
Op dit weblog is er toen aandacht aan besteed en de bevindingen van de Ombudsman zijn in dit overzicht (exceldocument) op een rijtje gezet.

Het ministerie van Defensie blijkt tot de top drie te horen wat aantallen schadeclaims en hoogte van uitbetaalde claims betreft. Justitie krijgt het meeste aantal claims te verwerken, gevolgd door Defensie en Verkeer en Waterstaat. Als het op uitbetalen aankomt moet Defensie de collega’s van VROM en Justitie voor laten gaan.

De Ombudsman was redelijk positief over het beleid bij Defensie. Schadeclaims worden coulant behandeld en vaak gaat men uit praktische overwegingen tot uitbetaling over, zelfs in gevallen waar betwijfeld kan worden of een defensieonderdeel wel in de fout is gegaan. Defensie handelt de zaken het liefst af, zonder contact met betrokken burgers op te nemen. Men wil niet de schijn wekken onder haar verantwoordelijkheid uit te komen. Een claim vind men minder erg dan imagoschade, mag je uit het rapport van de Ombudsman concluderen.

Hoewel het eerbetoon een passend en indrukwekkend symbool is voor luchtmachtvliegers, kun je ook nog de vraag stellen of deze vlieguren nog wel van in deze tijd zijn. Niet uit oogpunt van bezuinigingen. Het zou godsgeklaagd zijn als er wordt bespaard op mooie ceremonies voor overleden collega’s.
Maar wat betreft geluidsoverlast en milieuaspecten, is het misschien iets teveel van het goede.

Geef een reactie

AWBZ zit in de lift

AWBZ zit in de lift Het gaat goed met de AWBZ. De uitgaven zijn de laatste tien jaar gestaag gestegen. Mooier kan het niet. Je hebt een voorziening en er wordt nog gebruik van gemaakt ook.

Ondertussen weten we dat dit niet de bedoeling is. De in 1968 ingevoerde AWBZ is een hoofdpijndossier. Dat wil zeggen: een alledaags hoofdpijntje lost u maar met wat aspirines op. Zit niet in het basispakket van de reguliere zorgverzekering en valt zeker niet onder bijzondere ziektekosten. Als we zo omgaan met elke andere kwaal, dan horen we nooit meer wat van dure zorgkosten en gaat ook de AWBZ niet failliet.

Het CBS meldde vandaag dat de AWBZ-uitgaven in tien jaar tijd met bijna drie kwart zijn toegenomen en nu op ongeveer 1400 euro per hoofd van de bevolking neerkomen. De toename danken we aan de vergrijzing, een ruimer indicatiebeleid en de persoonsgebonden budgetten.
Opvallend genoeg zegt het CBS dat ondanks ingrijpende maatregelen om de kosten te bestrijden, de uitgaven toch blijven stijgen.

Na de invoering. in 1968, is de AWBZ continu veranderd. Want de AWBZ bleek telkens te duur. Dat gold ook voor andere regelingen. De ZVW (zorgverzekeringswet) en aparte regelingen voor bijzondere groepen (o.a. GGZ, gehandicapten) bleken ook steeds duurder te worden. Al die jaren is er met de potjes geschoven en de AWBZ bleek het schaakbord waar de stellingen alsmaar verschoven zonder tot winst te komen. Tot op vandaag de dag wordt de AWBZ gereviseerd.

Kruiswerk erin, kruiswerk eruit, psychiatrie erin en er weer uit, thuiszorg erin, ook er weer uit. Indicatiestellingen aanscherpen en overbodige ballast als rollators, sta-op stoelen en ondersteunende begeleiding ook er uit. Zie ook dit artikel uit 2008 op dit weblog waarin een overzichtje van de AWBZ-geschiedenis.
In dat artikel wordt gelinkt naar een pagina van de CVZ (College voor Zorgverzekeringen), die het overzicht destijds op de website had staan. De link is dood. Nergens op internet een levende en toegankelijk link te vinden naar de geschiedenis van de AWBZ. Jammer, maar begrijpelijk. Want het is natuurlijk ronduit beschamend dat het zo’n treurige geschiedenis is.

Er lag een fikse denkfout ten grondslag aan de AWBZ. Want wat zijn bijzondere ziektekosten? Die zijn er niet. Een eenmalige kwaal of een chronisch mankement, het zijn allebei ziekten. Als er tenminste artsen, verpleegkundigen, operaties en medicijnen aan te pas moeten komen. Zijn er tekortkomingen waar het hele medische circus niet bij nodig is, dan hoort dat niet onder zorgkosten te vallen. Daar moeten dan andere voorzieningen voor geregeld worden.

Dan nog zullen de kosten stijgen. Dat is het herhalende verhaal van de zorg. De AWBZ kan goedkoper, maar andere regelingen worden dan weer duurder (bijvoorbeeld de Wmo). Zoals ik al eerder heb betoogd: het gaat om een principiële keuze. Willen we nou wel of niet een kwalitatief goede zorg voor iedereen of niet?
Als we dat wel willen dan kost dat dus wat en zal het geld ergens anders vandaan moeten komen. Er circuleert aardig wat geld in de maatschappij dat aan overbodige luxe wordt gespendeerd. De overheid (wij dus) zou in die pot kunnen graaien om de zorg te financieren.

Geef een reactie

Dieren die klieren

Dieren die klieren We zoeken nog steeds de grootste, leukste of meest opvallende komkommer in het zomernieuws. Omdat veel mensen op vakantie zijn en dus niets bijzonders uitvreten, verlegt de pers de aandacht naar de dieren. In 2000 werd een leeuw in de Egmondse duinen gespot. In 2005 werd een wilde kat voor een poema aangezien. Goed voor dagenlang nieuws.

Vorig jaar werd rond deze tijd een witte haas gefotografeerd en, alsof het beest er om doet, dit jaar poseert hij weer voor de lens. Dezelfde of een andere?
Wat katten betreft: in Wenen sloopt de brandweer een politieauto om een kat te redden. Oostenrijk levert meer fraai komkommernieuws. Wandelaars moeten oppassen voor vallende geiten. Ongelukje of een kamikaze-aanval van de berggeit? In de Spaanse Pyreneeën gaan de koeien in ieder geval wel in de aanval. Argeloze wandelaars kunnen op een rotschop rekenen.

Serieus komkommernieuws is er ook. Wetenschappers roepen de hulp van het publiek in. Hoewel muizen toch in de laboratoria op heel wat aandacht van onderzoekers mogen rekenen, hebben sommige wetenschappers blijkbaar zelden een muis van dichtbij gezien.
Wie een kat heeft die met een muis thuiskomt, wordt gevraagd deze te fotograferen. De muis dan. De foto’s worden verzameld om een beeld te krijgen van Neerlands muizenpopulatie.

De pers kan er maar geen genoeg van krijgen, maar ik heb het wel gehad met die beesten. Waar blijven nou de komkommervolle nieuwtjes over mensen?

Eerdere artikelen over de grootste, leukste of opvallendste komkommer verschenen hier op 12 juli en 21 juli. Heeft u er al een gespot?

Geef een reactie

Mensen zijn geen mieren

Mensen zijn geen mieren De treurig afgelopen Love Parade in Duisburg roept allerlei vragen op. Drie vragen worden het meeste gesteld: wie heeft schuld, was het nu en is het in de toekomst te voorkomen, moeten er wel zulke grote feesten worden toegestaan of juist verboden? Allemaal vragen die er niet toe doen.

De schuldvraag is enkel relevant als er enige genoegdoening uit voortkomt voor de nabestaanden van de slachtoffers en als er ook nog wat uit te leren valt voor toekomstige massafeesten. Maar je wekt er de doden niet mee tot leven en wat er ook te leren valt, ongelukken zijn nooit te voorkomen.

Waarmee ook de tweede vraag is beantwoord. De geschiedenis leert dat dit soort drama’s bij herhaling voorkomen. Bij de NOS en de belgische krant De Standaard worden een aantal massadrama’s gememoreerd. Allemaal voorbeelden waar mensen in het gedrang kwamen en in paniek over elkaar heen liepen. In voetbalstadions, tijdens bedevaarten en tijdens muziekfestivals. In dat rijtje past natuurlijk ook de paniek die op 4 mei bij de dodenherdenking uitbrak.

Negens een rijtje te zien van massameetings waar het allemaal goed ging. Want het gaat veel vaker goed. Zoals te zien was bij de huldiging van de voetballers, die het WK verloren. En zoals bij al die uiteenlopende feesten of speciale evenementen die jaar in, jaar uit tienduizenden mensen trekken.
Het gaat vaak goed omdat op tijd de toestroom van mensen wordt gestopt (festival in Breda) of via de omroepen wordt gevraagd niet meer naar de feestplek te komen (Koninginnedag Amsterdam). Zelfs als de paniek uitbreekt wegens een griepvirus, weet men de mensenmassa goed georganiseerd in te enten.

Waarom het in Duisburg nu dan wel misgaat, is een vraag waar ook niet echt een goed sluitend antwoord op te vinden zal zijn. Achteraf is het makkelijk constateren dat men de Love Parade beter op de snelweg had kunnen houden. Daar heeft men in Duisberg goede ervaringen mee. Vorige week kwamen 2 miljoen mensen af op de mega picknick, die op de snelweg tussen Duisburg en Dortmund werd gehouden.
Bij de Love Parade was de tunnel de bottleneck. Komende en gaande mensen veroorzaakten een opstopping, waarin iets mis ging. Bij mieren gaat dat altijd goed. Die komen en gaan ook door hun toegangstunneltje naar het mierennest. Ze krioelen door en over elkaar heen, zonder dat er een traumahelikopter aan te pas komt.

Waarmee we bij Nietzsche uitkomen. Die zag de mens nog als een schakel tussen de dieren en de ideale mens die we nog moeten worden. Die redenering verklaart waarom we nog steeds dicht bij de dieren staan en de kuddegeest vaak leidend is in ons handelen en niet het individuele gezonde verstand.
Dat wil nog niet zeggen dat massabijeenkomsten op drama’s uitlopen, want zou de mens louter een kuddegeest hebben, dan zouden er minder ongelukken gebeuren. Dat soort drama’s zie je zelden of nooit in scholen vissen, kuddes olifanten en zelfs als de gnoe massaal een rivier oversteekt is de kans 1 op 2000 dat er eentje door een krokodil wordt gepakt.

Bezat de evoluerende mens net een greintje meer zwermintelligentie, dan had het Duisburgdrama misschien voorkomen kunnen worden.

Geef een reactie

Eén DNA-test, vier verschillende utslagen.

Eén DNA-test, vier verschillende uitslagen Wie in Amerika zijn wangslijm opstuurt om met een DNA-test uit te zoeken of er een kans op prostaatkanker of diabetes bestaat, weet nu een ding zeker: niet tevreden met de uitslag? Stuur het speeksel naar een ander bedrijf en de kans is groot dat je een heel andere uitslag krijgt.

Een undercover onderzoek toonde aan dat verschillende commerciële DNA-testers verschillende uitslagen geven op basis van een en hetzelfde dna-materiaal. Testen die tussen de 230 en 780 euro kosten (lees hier meer op de nieuwssite van Reuters).
Geen nieuw nieuws. In 2001 haalde de Consumentenbond ook een geintje uit met een van de eerste commerciële DNA-bedrijven in Nederland. De bond stuurde materiaal op om een vaderschapstest te laten doen en het bedrijf kwam met de verkeerde uitslag.

Nu werd die proef wel erg lastig gemaakt voor het bedrijf. De Consumentenbond stuurde materiaal op van een oom en een neef. De oom werd voor de vader gehouden. Het bedrijf beloofde na de negatieve publiciteit wel beterschap. Het zocht een ander laboratorium en garandeert sindsdien 99,995 procent zekere uitslagen (bron: dit artikel in NRC).

Uit dat NRC-artikel blijkt dat door de overheid gesteunde laboratoria de commerciële aanbieders niet zo hoog hebben zitten. Dat riekt naar jaloezie onder concurrenten. De commerciële bedrijven bieden goedkopere en soms snellere tests aan. En vaak ook nog met eenvoudiger procedures en de mogelijkheid anoniem te blijven.
De officiële laboratoria vrezen ook dat de consument onvoldoende begeleid zal worden. Rolt er een onwelgevallige uitslag uit een DNA-test, dan kan het tot grote misère leiden en wie zorgt dan voor de klant?

Dat er af en toe iets fout gaat, is niet zo heel merkwaardig bij een nog zo jonge technologie. Tot op vandaag de dag is de kennis over het DNA, de onderzoeks- en interpretatiemethoden nog volop in ontwikkeling. Daarom zijn rechters nog erg voorzichtig met de wijze waarop DNA-onderzoek als bewijsmateriaal in rechtszaken wordt gehanteerd.
Dat mensen er een leuk bedrag voorover hebben om allerlei DNA-testen te laten doen, moeten ze natuurlijk zelf weten. Als ze maar ook weten dat de uitslag niet 100 procent correct hoeft te zijn. Ze zouden dan nog een keer wat euro’s kunnen besteden om de test bij een ander bedrijf te laten doen. De second DNA-opinion. Het onderzoek uit Amerika toont aan dat er een gerede kans bestaat dat je dan nog minder te weten komt.

In Europees verband zijn er plannen om al te agressieve reclame voor commerciële DNA-tests aan banden te leggen. In Amerika wil men via regulering de bedrijven tot grotere betrouwbaarheid dwingen. Maar waarom? Wat is er zo onethisch aan dat bedrijven producten verkopen die de consument geen enkele zekerheid bieden? Okee, er zou wat psychische schade kunnen ontstaan als je de boodschap krijgt prostaatkanker te hebben, terwijl dat misschien niet waar is.

Maar er wordt wel meer verkocht wat zich niet waar maakt. En dat levert op zijn minst heel wat stress op, met de kans op een hartverzakking. Wil men dat helemaal voorkomen dan moet de economie volledig op zijn kop worden gezet.

Geef een reactie

Willem Breuker is vertrokken

Willem Breuker is vertrokken Ineens is het voorbij. Vijfenzestig jaar leven en dertig jaar met zijn Kollektief de wereld rond. Willem Breuker is vertrokken.

Het grappige is dat de NOS hem een musicus noemt. In de muziek wereld wordt wel eens een onderscheid gemaakt tussen muzikanten en musici. Een musicus is een geschoolde muzikant, vooral in de klassiek hoek te vinden.
Breuker was dus een muzikant. Hij schoolde zichzelf en als hij al klassiek speelde dan gaf hij er toch zijn eigenzinnige draai aan.

In de Nederlandse rockmuziek hebben we nooit een Frank Zappa gekend. In de geïmproviseerde muziek wel. Willem Breuker dus. Niet te beroerd om humor met “moeilijke” muziek te verbinden. Eigenzinnig genoeg om de vrije noten theatraal over het voetlicht te brengen.
Een muzikanteske musicus, wiens muziek wereldwijd wordt beluisterd, gespeeld en geleend voor films, documentaires en theaterstukken.

Zijn Willem Breuker Kollektief moet zonder hem verder. Ben benieuwd of dat gaat lukken. Het is knap zo’n kollektief dertig jaar bij elkaar te houden. Daar kan een kandidaat premier nog wat van leren.
Was Breuker zo’n geweldige dirigent? In zijn kollektief wel. Wel raar om hem als “gewoon”dirigent aan het werk te zien. Kijk op youtube naar de uitvoering van het door hem gecomponeerde en gedirigeerde “Time is an empty bottle of wine”. Hier deel 1 en hier deel 2.

Wat je in ieder geval van de beelden kan zeggen, is dat Breuker stoïcijns de lichte, grappige muziek dirigeert. Alsof je flauwekul met een hoogst ernstig gezicht aan het publiek moet voorschotelen. Zou Balkenende dat van Breuker hebben geleerd?

Veel subtieler dirigeert Breuker een stuk dat veel herkenbaarder is voor zijn muziek. Kijk en luister naar Hapsnap en neem afscheid van een groot musicus.

Geef een reactie