Tag archieven: crisis

Ga eens rond Rutte zitten.

Sit in Het CBS, de statistiekenboer, weet de cijfertjes altijd prachtig aan de actualiteit te verbinden. In 2010 is er meer arbeidtijd ‘verloren’ gegaan aan stakingen, dan in 2009. De post- en vervoersector kende de meeste stakingen.

Dat bericht plaatst het CBS dan een dag voor de tweede stakingsronde in het openbaar vervoer plaatsvindt. Na Amsterdam, wordt er morgen in Rotterdam gestaakt tegen de plannen het openbaar vervoer te privatiseren. Den Haag heeft de staking op 20 april gepland.
Dinsdag 12 april wordt misschien wel een hoogtepunt bereikt in de onrust die Rutte veroorzaakt, want ook de studenten gaan er weer tegenaan. In Den Haag willen ze op het Plein hun ongenoegen uiten over de bezuinigingen.

Nu heeft het CBS het alleen over arbeidsonrust, waarvan het grootste deel cao-onderhandelingen betrof. Er zijn, voor zover ik weet, geen recente statistieken over andere maatschappelijke onrust. Behalve dan onze Onrustmonitor, waarin niet alleen stakingen worden bijgehouden, maar ook acties tegen de bezuinigingen en overige maatschappelijke acties. De laatste stand van zaken is in dit exceldocument te zien.
Van 1 januari tot en met vandaag zijn er 43 acties meer gehouden dan in 2010. Dat komt neer op een toename van 123 procent. De score staat nu al op een gemiddelde van 18,5 acties per maand, terwijl dat in 2010 slechts 2,8 gemiddeld per maand was.

Het aandeel stakingen en overige arbeidsonrust staat op 16,9 procent van het totaal. In 2010 bestond 50 procent van alle onrust uit arbeidsconflicten. Acties tegen de bezuinigingen zijn explosief gegroeid. In 2010 maakten die voor 47 procent deel uit van Nederland in beweging, dit jaar is dat al 67,5 procent.
Overige maatschappelijke acties stijgen ook. In 2010 slechts 3 procent, nu 15,6 procent, vooral te danken aan het groeiende protest tegen nieuwe kerncentrales.

De meeste acties verlopen rustig. Dat komt ook om dat meer voor petitie- en handtekeningacties wordt gekozen. Ook publieksvriendelijke acties zijn populair. De acties in het openbaar vervoer worden niet door iedereen publieksvriendelijk genoemd en studentenacties willen nog wel eens verstoord worden door wat raddraaiers heten te zijn. Mag ik eens een rustig soort actie aanbevelen, dat vorig jaar door de stakende schoonmakers uit de vergetelheid is gerukt? Zij hielden vorig jaar een “sit in” op station Utrecht Centraal. De ‘sit in’ kennen we vooral uit de roerige zestiger en zeventiger jaren en was een vorm van geweldloos protest.Kijk, studenten zouden liever op het Binnenhof protesteren, dan daarbuiten, maar daar heeft de overheid trauma’s aan overgehouden, dus wordt dat binnenpleintje hermetisch afgesloten.

Maar goed, je kunt dan zelf het Binnenhof afsluiten. Als een enorme mensenmassa om het Binnenhof gaat zitten, kan er niemand meer op, maar ook niet meer af.
Zie je het al voor je? Studenten die rond het grondgebied van het Torentje gaan zitten. En dat dan dagen volhouden, gesteund door burgers die ook al maanden tegen de bezuinigingen protesteren. Een manier om de politiek even te isoleren en tot herbezinning te dwingen.

Want bezuinigen kan anders. Minder, omdat de economie weer aantrekt. En met andere keuzes. Rutte heeft altijd gezegd goed naar de oppositie te willen luisteren. Wel, als de burgeroppositie even plaats neemt rond het Torentje, kan Rutte de discussie aangaan.
Samen komen we er immers wel uit, toch?

Geef een reactie

Kunst brainstorm.

Dali Denken is al een hele kunst, nu mag je ook nadenken over kunst. En dan niet piekeren over bezuinigingen, maar over de kansen die de crisis ook schijnt te bieden.

Vanaf morgen kun je jouw ideeën kwijt over vernieuwingen in de kunstwereld. Kan cultuur blijven bloeien bij een nieuw soort financiering? Geen subsidies maar, mecanaten? En moeten de kunsten niet op een andere manier in de markt worden gezet? Hoe blijven kunst en cultuur de creatieve motor van het land, vragen de initiatiefnemers van KoersKunst zich af (meer in De Volkskrant).

Om antwoorden te vinden, wordt er een landelijke brainstorm opgezet. Iedereen mag zijn ideeën spuien. De besten worden vanaf 8 april on-line gezet op KoersKunst.nl.
Het blijkt een initiatief van Johan Idema, adviseur van culturele instellingen bij Lagroup, een adviesbureau voor de vrije tijds- en cultuursector. De Volkskrant en de Avro verzorgen de media-aandacht. En natuurlijk wordt het niet uit de rijkskas gesubsidieerd, maar dragen drie fondsen bij in de kosten.

Het hele concept lijkt vooral te moeten gaan over hoe je meer publiek naar een symfonieorkest, een museum of een theater krijgt. Bijvoorbeeld door het publiek een van de violen te laten adopteren, met een direct twitterlijntje naar de bespeler ervan. Of beeldhouwers die hun atelier openstellen door er een webcam in te hangen, zodat je ze elk gewenst moment kan volgen. Het liefst met de mogelijkheid een ideetje aan te dragen hoe de kunstenaar zijn beeld kan vernieuwen. Zoiets.

Zou het ook mogen gaan over hoe kunst vooral vrij blijft? Of over meer geld naar vernieuwende kunst?

Geef een reactie

Rutte's Onrust.

Crap Rutte valt niet te benijden. Vol enthousiasme wil hij het land er bovenop helpen, maar hij komt er maar niet aan toe. Het ene Europese overleg na de andere Eurovergadering kosten hem zijn dure tijd op zijn agenda. Bovenaan die agenda staat nog steeds:“Iedereen zal er iets van voelen”. Daar staat dan wel een beloning tegenover. We krijgen dit prachtige land terug.

Steeds meer mensen maken zich ongerust over de staat waarin dat land zal verkeren, op het moment dat het teruggegeven zal worden. Sterker nog, steeds meer mensen komen in beweging en proberen die zaken te redden, die zij prachtig vinden. Men begint blijkbaar te voelen, wat Rutte’s redding betekent. Het wordt alsmaar onrustiger in de samenleving. Het is nog niet zover dat het Binnenhof volstroomt en wordt omgedoopt tot Neerlands Tahrirplein, zoals Britse demonstranten hun Trafalgar Square wel een jasmijntintje gaven, toen ze zit weekend te hoop liepen tegen hun bezuinigingen.

In Nederland lijkt een tsunami aan lokale acties aan te zwellen. Toen het kabinet Rutte van start ging, kreeg het meteen al een hete december voor de kiezen. De maatschappelijke onrust was in de eerste maanden van het nieuwe kabinet al even groot als alle maanden daarvoor. In 2010 manifesteerde de maatschappelijke betrokkenheid van de burgers zich in 34 acties. Een gemiddelde van 2,8 per maand. De meesten betroffen arbeidsconflicten (50%), zoals cao-onderhandelingen en reorganisaties. De bezuinigingsplannen scoorden wel al 47% van alle onrust.

Het eerste kwartaal van 2011 zit er bijna op en we zien een fikse opleving van acties tegen de bezuinigingen. In de eerste drie maanden zijn er al 40 acties gevoerd, een gemiddelde van 13,3 per maand.. Daarvan betrof 68% de bezuinigingen. Arbeidsconflicten waren goed voor 25% van de acties.In januari leek de rust terug te keren. Slechts acht acties, na de tien van december. Maar dat was snel anders. In februari werden er twaalf acties gevoerd en in deze maand staat de teller al op twintig. In drie maanden tijd is de maatschappelijke onrust al 15 procent groter dan heel 2010.

Vooral in het onderwijs is de onrust het grootst. Acties tegen bezuinigingen op het hoger onderwijs blijven elkaar opvolgen. De kabinetsplannen met het speciaal onderwijs brengen ook steeds meer mensen op de been. Maar ook de dreigende sluitingen van bibliotheken, zwembaden en club- en buurthuizen leiden tot tal van lokale acties. De actiebereidheid lijkt alleen maar groter te worden.
In dit exceldocument de laatste stand van zaken.

Wat kan Rutte doen om de onrust te beteugelen? De plannen doorzetten en er een schepje bovenop doen, zoals bij het speciaal onderwijs is aangekondigd? Of de plannen bijstellen? Ik ben geen regeringsadviseur, maar dat laatste lijkt mij het wijste, wil het rustig blijven in dit prachtige land. Laat ik eerlijk zijn, het gaat mij ook om mijn eigen rust.

Als werkende in de daklozenopvang heb ik met twee zaken te maken. Minder personeel en meer daklozen. Dankzij de bezuinigingen doen we het werk met minder collega’s. Ach, wat harder werken, ook al dreigt er een slechtere cao uit de bus te komen, dat moet een betrokken burger er voor over hebben.
Maar hoe gaan we dat redden, nu het aantal nieuwe daklozen toeneemt? In 2009 hadden we hier gemiddeld twee aanmeldingen per week. In 2010 is dat opgelopen tot gemiddeld vier per week. Nu staat die teller al op gemiddeld zes per week. In nog maar drie maanden tijd. Elke dag komen er meer dan honderd individuen over de vloer, die onze opvang op de een of andere manier nodig hebben.

Ik ben Rutte’s onrust eigenlijk wel zat.

Geef een reactie

Dan dooft het licht.

Dan dooft het licht Gisteravond ging een uur het licht uit. Na een golf van duisternis vanuit Australië over de aarde rolde, begon ook hier de actie Earth Hour. Een symbolische milieuactie. Symbolisch, want zoveel stroom zal er niet mee bespaard worden, maar “we willen laten zien wat er kan gebeuren als mensen samenwerken”, zegt één van de organisatoren.

Vandaag, werd het een uur later licht. Vandaag zullen we weten of de samenwerking een succes is geworden. Iets echt weten, doe je altijd later. Er zijn natuurlijk wel van die visionaire zieners, die de mazzel hebben dat sommige dingen verlopen, zoals zij ze hadden voorspeld. Met een parmantig ‘zie je wel, ik wist het wel’, geven ze de twijfelaars het nakijken. Maar zeker weten kun je pas, als een voldongen feit achter de rug is. In de weg naar die ‘voldongenheid’, kan er altijd iets onverwachts gebeuren, die vooraf gestelde zekerheden onderuit schoffelen.

Zo weten we nu zeker dat kernenergie gevaarlijker is dan we misschien willen. We weten nu ook dat er veel meer mensen in de wereld vrijheid en democratie zo belangrijk vinden, dat ze de starten en pleinen er voor opgaan. We weten nog niet wat die maatschappelijke onrust op zal leveren. Maar we weten wel dat we het zo belangrijk vinden, dat we bereid zijn militaire middelen in te zetten om die vrijheidsdrang te beschermen tegen schietgrage dictators.

De jasmijnrevolutie spreekt zo tot de verbeelding dat demonstranten die in Londen tegen de bezuinigingen de straat op gingen, het pittoreske Trafalgar Square omdoopten tot Tahrirplein. Om dat kracht bij te zetten, meenden een aantal demonstranten ook maar over te gaan tot wat schermutselingen en een bank bestormden. Dat kostte ruim 200 oproerkraaiers tijdelijk hun vrijheid.
Maar wat een melodramatiek. Wat heeft de heldhaftigheid van Egyptenaren op het Tahrirplein nou te maken met onvrede over bezuinigingen? Vrijheid en democratie is toch wat anders het inleveren van een paar rotcenten, die onze economie er weer bovenop moeten helpen?

Laten we er, even melodramatisch, een schepje bovenop doen. “Een volk dat voor tirannen zwicht zal meer dan lijf en goed verliezen. Dan dooft het licht”.
Dat zinnetje uit een gedicht van Henk van Randwijk, siert een herdenkingsmonument in Amsterdam. Het gedicht is niet alleen een ‘in memoriam’ voor slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog, het roept ook op verder te kijken dan je neus lang is (maar gun Uw ogen wijder zicht, aanzie het land en alle mens tegader) en samen te werken tegen onrechtvaardigheid (wij staan tesaam voor het gericht, voor goed of kwaad te kiezen).

Ik kan me voorstellen, dat er nu mensen zijn die een verband zien tussen banken die riante bonussen blijven uitkeren, investeren in wapenhandel, een wereldwijde kredietcrisis veroorzaken en de bezuinigingen die nodig zouden zijn omdat die banken staatssteun hebben gekregen. Bezuinigingen die iedereen zullen raken, heeft Rutte beloofd. En ja, als er tegen bezuinigingen wordt geprotesteerd en het antwoord is dat er 50 miljoen meer wordt bezuinigd, dan stellen mensen natuurlijk ook vragen over het democratische gehalte, waarmee dit beleid tot stand komt.
Dan zit er een kans in dat het Binnenhof eerdaags ook wordt omgedoopt tot Tahrirplein. Morgen daarover meer op dit weblog.

Geef een reactie

Luxe massaal gerecyled.

Afval Vol trots complimenteert de stichting die afgedankte huishoudelijke apparaten inzamelt, ons met onze properheid. In 2010 hebben we meer dan 100 miljoen kilo’s ingeleverd bij het recyclebedrijf. Ruim 22 miljoen kilo’s meer dan in 2009.

Da’s mooi, want je moet er niet aan denken als we dat allemaal in de sloten achter de huizen hadden geflikkerd. We zijn dus een keurig volk. Nog niet netjes genoeg, want kleine elektrische apparaten verdwijnen na gebruik nog teveel tussen het gewone afval. Niet meer doen, jongens en meisjes! Help dat bedrijf nou een beetje en lever ook de koffiezetapparaten, de staafmixers en het elektrisch broodmes in.

De grootste stijging is behaald met witgoedapparaten. De wasmachines en de drogers. Ruim 31 miljoen kilo van dat spul is weggedaan. Een gemiddelde wasmachine weegt 83,5 kilo, dus dan hebben het over ruim 375 duizend witwassers.
De bijna 25 miljoen kilo aan koel- en vrieskasten staan gelijk aan een dikke 663 duizend koelkasten. Gooien we echt meer dan 1 miljoen van die apparaten weg?

In 2010 is er in totaal 27 procent meer aan diverse apparaten naar de recycling gegaan. Volgens inzamelaar Wecyle is dat te danken aan de moeite die winkeliers en gemeenten doen om de spullen bij de burgers weg te krijgen.
Nou moet die burger wel afstand doen van de apparatuur en dat doet hij alleen als hij een nieuwe koopt. Mij maak je niet wijs dat er in 2010 ruim een miljoen wasmachines en koelkasten kapot zijn gegaan. Dus we recyclen niet alleen ons afval, we recyclen ook doodleuk onze luxe.

De crisis zal wel voorbij zijn.

Geef een reactie

De kaasschaaf- en kansenmonitor.

Monitor De crisis biedt kansen. In een artikel van afgelopen woensdag, werden er twee voorbeelden aangedragen. Hopelijk weet jij er meer en krijgen we die hier in de reacties gepresenteerd.Vandaag op GeenCommentaar mijn gastlog (onder het pseudoniem P.J. Cokema) over de kaasschaafeffecten.

De kaasschaaf is een razend populair bezuinigingsinstrument geworden. Rutte zei het al: iedereen zal er wel iets van merken. Niets en niemand wordt gespaard.
2011 zal niet alleen het jaar van de kansen zijn, maar ook het jaar van de kaasschaaf. Per 1 januari sloten bibliotheken hun deuren, haalden gemeenten hun serviceloketten weg en werd het museum voor schriftelijke communicatie gesloten. In het gastlog op GeenCommentaar een opsomming van zaken, waarvan zeker is dat burgers die zullen missen. In het artikel staat een eerste overzicht (exceldocument).

Hier deed ik een oproep aan de lezers kansen te melden. Op GeenCommentaar vraag ik je te melden welke zaken er in jouw omgeving definitief verdwijnen. De kaasschaafeffecten en de crisiskansen worden verzameld in de kaasschaaf- en kansenmonitor (exceldocument). Elke maand wordt de monitor van een update voorzien.

Een eerste ronde door het nieuws, geeft een eerste balans tussen de kaasschaaf en de kansen. Voorlopig is het 16 – 2 , in het voordeel van de kaasschaaf. Maar daar kan natuurlijk verandering in komen. Want crisis en bezuinigingen zijn heel vervelend, zo lezen we in overheidsbegrotingen, maar in dezelfde pamfletten wordt eindeloos herhaald dat deze situatie ook kansen biedt.

Laten we hopen dat het echte kansen zullen worden. Met jouw hulp kunnen we er achter komen wat in 2011 sterker zal zijn: de kaasschaaf of de kansen.Gooi hier in de reacties de kansen die jij ziet. Het liefst kansen die ook waargemaakt worden.
In de reacties op het GeenCommentaar-gastlog, kun je de zaken kwijt die slachtoffer zijn geworden van de kaasschaaf. Het gaat niet om reorganisaties of afslankingen, maar om zaken die echt verdwijnen.

Mede namens GeenCommentaar alvast bedankt voor je medewerking dit jaar.

Geef een reactie

Crisis en kansen

Kansen De crisis biedt volop kansen. Dat zal ook in het nieuwe jaar nog vaak te horen zijn. Hoe lang de crisis duurt weet niemand, maar er schijnt sprake te zijn van een licht herstel. Wie dankzij de crisis kansen ziet, moet snel zijn. Ook de bezuinigingen zouden kansen bieden. Mensen zouden er creatiever van worden.
Het komende jaar gaan we hier op zoek naar die kansen. Wie ziet kansen? Wie pakt kansen? Welke kansen zullen slagen?

Er zijn mensen die een kans zien in grondspeculatie om er mooie dingen mee te doen. Niet dat zijzelf grond opkopen en dat over een tijdje voor een aardige prijs denken te verkopen. Nee, ze speculeren er op dat de lage grondprijzen de kans groter maakt dat hun dromen dit jaar worden gerealiseerd.
In Hoofddorp ziet men kansen voor twee Tweede Huizen. Denkt een Hoofddorper soms de gelukkige bezitter van een compleet huizenpark te worden? Ja, maar niet uit egoïstisch hebzucht. De organisatie Ons Tweede Huis wil woonvoorzieningen creëren voor mensen met een handicap. Woonvormen waar zelfstandigheid en geborgenheid gecombineerd worden.

De directeur van de organisatie besprak in zijn nieuwjaarsspeech de kansen die hij ziet. “Nu de projectontwikkelaars en woningbouwverenigingen het moeilijk hebben als gevolg van de crisis ontstaan er kansen voor Ons Tweede Thuis. Bouwlocaties zijn makkelijker te kopen en de bouwkosten zijn laag. Ons Tweede Thuis grijpt dit moment aan om nieuwe voorzieningen voor wonen en dagbesteding in Amstelveen en Hoofddorp te realiseren”.

Nu gaat dit misschien om één van de meest draagkrachtige zorgverleners. Maar misschien kunnen andere instellingen ook een slaatje uit de crisis slaan en zijn wachtlijsten voor allerlei woonvoorzieningen in de zorg over een jaar verleden tijd.

In Amersfoort droomt men van een eco-eiland, een wijk voor groen en duurzaam wonen. De initiatiefnemers hebben drie jaar geleden de eerste stappen gezet. Men wil een wijk uit de grondstampen met huur- en koophuizen, die “evenveel of meer energie leveren dan ze gebruiken en die gebouwd worden met schone, opnieuw te gebruiken materialen”.
Voor een haalbaar kostenplaatje zijn er vijfentwintig huishoudens nodig, die er willen wonen. Nu heeft men nog maar veertien belangstellenden. Maar een van de initiatiefnemers ruikt een kans: “De kredietcrisis helpt een handje mee. We hebben gezegd dat we het zeker nog moeten hebben over de prijs van de grond”. Betaalbaar maakt haalbaar?

De redactie ziet graag ook jouw kanswaarnemingen tegemoet. Zie je ergens mooie voorbeelden van mensen en organisaties die de kanskaart oppakken in het Crisis Monopoly, gooi het in de reacties.

Udate: Op GeenCommentaar verschijnt vrijdag mijn gastlog over zaken die we gaan missen door de bezuinigingen. De kaasschaafeffecten (exceldocument). Daar kun je in de reacties melden wat er in jouw omgeving allemaal verdwijnt. Alle meldingen over de kaasschaafeffecten en de kansen, worden verzameld in de kaaschaaf- en kansenmonitor (ook een exceldocument).

Geef een reactie

Puinruimen of kruimels vegen?

Kruimeldief De jaarwisseling sukkelt nog wat voort. Met nieuwjaarsrecepties en beste wensen, gaat het land langzaam aan weer over tot de orde van de dag. Waar was die ook weer gebleven?

Oh ja, Rutte wil in zijn regeerperiode 18 miljard bezuinigen om dit land er weer bovenop te helpen. Iedereen zal er wel iets van merken, zei hij vorig jaar nog. Hij rekent er natuurlijk op zijn rit uit te zitten. Of het kabinet de 18 miljard gelijkmatig uitsmeert over de geplande vier jaar, is afwachten. Voorlopig heeft het kabinet de eerste 4,5 miljard nog niet helemaal ingevuld.
Rutte’s gedoogpartner helpt een handje. Schaf al die gemeentelijke nieuwjaarsrecepties af. Dat scheelt al gauw een slok op een borrel en voorkomt natuurlijk matpartijtjes tussen ‘invloedrijke’ PVV’ers en bedienend personeel of aanwezige gasten.

Het puimruimen van de crisisbrokstukken begon al onder Rutte’s voorganger. Puinruimen hield in dat er zo’n 30 miljard (ruim twee keer zoveel als Rutte’s bezuinigingsdoel) aan staatssteun kado werd gegeven aan ABN Amro en Fortis. Voormalig ABN-Amro bestuurder Rijkman Groenink bekende schuld en verklaarde dat die 30 miljard niet eens nodig was. Zijn opvolger Gerrit Zalm flapte er later uit dat de overheid naar die 30 miljard kan fluiten.

Nu gaat Rutte, goede vrind van Zalm, 18 miljard ophalen. Iedereen zal er wel wat van merken. Hij wil er niet grof inhakken, dus hanteert hij de kruimeldief. Met een paar honderdduizend hier en een miljoentje daar, zo zuigt hij alvast 4 miljard bij elkaar.
De gemeenten, al getroffen onder Balkenende, vrezen Rutte’s optimisme en leveren de eerste kruimels al in. Er valt een bibliotheek in Bergen op Zoom. Geen hulde meer voor duurzame diamanten relaties in Oosterhout.
Het kabinet gaat een beetje snoeien in de natuur, hoger onderwijs inkorten en flikt cultuur een kunstje.

De eerste maatschappelijke onrust van 2011 is een feit. Veertigduizend mensen vinden dat de bezuinigingen tegen hun natuur indruist. Dat mogen ze vinden, maar Rutte kan moeilijk een bankrun plegen, om de terugbetaling van 30 miljard staatssteun te realiseren. Dan zou hij zijn eigen wetten overtreden. Een bankrun wordt immers verboden?

Rutte's goede voornemens zijn bekend. Wat zijn uw voornemens voor het nieuwe jaar, als de kruimeldief bij u langskomt?

Geef een reactie

Overstap gemist

Overstap Maar weinig mensen stappen over naar een andere zorgverzekering. Zie hier de maakbaarheid van de marktwerking in een notendop.

De bedoeling was dat mensen prijs- en kwaliteitsbewust zouden shoppen. De verzekeraars zouden de lucratiefste pakketten aanbieden. De klanten zouden hun oude verzekering zeker opzeggen, als ze bij een ander een veel aantrekkelijker aanbod zagen.
Dat heeft nooit zo gewerkt. Het hoogste aantal overstappers telde men in 2006, vlak nadat de marktwerking in de zorg was ingezet. Ongeveer 19 procent stapte over. Geen indrukwekkend percentage, maar daarna was de hype wel over. Elk jaar bleef het aantal overstappers rond de 4 procent hangen.
Naar de oorzaken voor de geringe motivatie om van verzekeraar te wisselen, tast men in het duister.

Merktrouw zou een oorzaak kunnen zijn. In crisistijden zou je verwachten dat consumenten op zoek gaan naar de goedkoopste zaken, maar ze blijken toch aardig trouw aan de hun bekende produkten. Een onderzoekje in 2008 wees uit dat mensen wel gevoeliger werden voor speciale aanbiedingen, maar nog weinig zin hadden over te stappen van merk of aankoopplaats.

Dat de marktwerking soms zo slecht werkt, valt de consument te verwijten? Het luie, gemakzuchtige koopvolk?
De grondgedachte achter het begrip marktwerking is dat alleen zo het beste komt bovendrijven. Bedrijven moeten met elkaar concurreren om het prijs- en kwaliteitsbewuste volkje als klant binnen te halen. Zo krijgen we de beste zorg, voor de beste prijs, verzekerd door de beste verzekering.
Maar de klant haakt natuurlijk af, als hij zich afvraagt hoeveel zin het heeft de bewuste consument uit te hangen. Als premies blijven stijgen en het nieuws bol staat van veranderingen in de pakketten en bezuinigingen leiden tot inkrimping van die pakketten, dan kan ik me voorstellen dat ‘de consument’ eerder het gevoel krijgt dat zijn gedrag niet uitmaakt.

Juist nu de crisis nog rondspookt, zie je de mankementen van de marktwerking. Het zou het ideale instrument voor de maakbaarheid van de samenleving zijn. Nu de consument ook wel door heeft dat juist die marktwerking tot deze crisis heeft geleid en overal overheidsingrijpen nodig is om de boel overeind te houden, weet de consument het ook niet meer.

Marktwerking of een sterk geleide economie, hebben beide voor- en nadelen. Maar geen van beide werken perfect. We zouden dus geen van beide moeten willen? Is er een andere weg?

Geef een reactie

Sint eist straf

Boze Sint Het jaar is al weer bijna om. Nog 82 dagen te gaan en er kan nog van alles gebeuren. Eén ding staat nu al vast. De Sint komt. En voor je het weet is het Kerst en als we op 2 januari 2011 uit de feestdagenkater ontwaken, zitten we weer opgescheept met het gevoel dat de tijd zo vreselijk snel gaat.

De komst van de vrijgevige katholiek moet wel op tijd worden aangekondigd. Stel je voor dat we hem missen. Maar dat moet niet te gek worden. In de Belgische radiouitzending Peeters en Pichal, ontstak de man in woede. Hij was absoluut niet te spreken over de winkels die veel te vroeg zijn snoeperijtjes in de schappen hebben liggen.
Bij onze zuiderburen geldt er een gedragscode dat reclamefolders pas op 1 november verspreid mogen worden. Dat zou ook voor pepernoten en chocoladeletters moeten gelden, vindt de Sint. Maar wat als de grootgrutters daar nou geen boodschap aan hebben? In de cel gooien, meent de krasse baas.

Kijk eens aan. De Sint is van de oude stempel. Zo’n type van ‘wie niet leren wil, moet maar voelen’. Hij moet een man naar het hart van Rutte, Verhagen, Wilders zijn. Minimumstraffen voor de grote verleiders die kindergebitjes naar de mallemoer helpen en die ons tijdsbesef ontregelen.
De Sint stelde twee weken celstraf voor. Dat is wel erg minimaal. Dat kan je de man niet kwalijk nemen, hij is immers een goedheiligman. Vier weken lijkt me een gepaste minimumstraf. Over vier weken komt de Sint pas in Nederland, als de nieuwe immigratiemaatregelen dat nog toestaan.

Iedereen zal wel iets voelen van bezuinigingen, deelde Rutte mee. Hopelijk valt het dit jaar nog mee. Wie weet zal het nieuwe kabinet, in het kader van de crisis- en herstelwet, nog een sinterklaastoeslag uitdelen. Want als de grootgrutters in problemen komen, omdat ze nu al dat snoepgoed uit de schappen moeten halen, is een compensatie wel op zijn plaats.
Zul je zien dat de burger naar die toeslag kan fluiten, maar dat de snoepfabrieken een sinterklaasstaatsteun krijgen.

Geef een reactie