De deskundige en de debiel

HoftorenHoewel onze eigen 9/11 wel ietsjes meer was dan een storm in een glas water, is een van de markantste torens van nederland toch slachtoffer geworden van brute krachten. De haagse Hoftoren, bijgenaamd de Vulpen, stortte niet in maar dreigde wel voetgangers in de directe omgeving te onthoofden.
Aluminium gevelplaten zouden wel eens los kunnen raken en zo'n losgeslagen plaat is levensgevaarlijk. Daarom werd de directe omgeving afgezet en alle verkeer omgeleid. Dat gaf wat chaos in het openbaar vervoer.
Het probleem van die eigenwijze gevelplaten heeft al vanaf 18 januari de aandacht, zo wordt Verheugd gemeld door deskundige Bert van de Rijksgebouwendienst. Op 18 januari ging er bij een aanzienlijk windje een plaat los. Nu, 10 maanden later, zou dat dus weer kunnen gebeuren en daarom werden de nodige voorzorgsmaatregelen genomen.
Gelukkig is er niets gebeurd. Maar de situatie is tekenend voor het nieuwe calamiteitenbeleid. Zaken die niet helemaal in orde zijn laat je voor wat het is, je bedenkt wel scenario's om slachtoffers te voorkomen. Dus verhogen we de dijken niet, maar maken wel evacuatieplannen. En wordt er natuurlijk veel aan voorlichting gedaan. Op de on-line
risicokaart kun je zien welke gevaren er in jouw omgeving zijn. De keus is aan de burger of-ie die risico's wil mijden.
De haagse Hoftoren staat niet op die kaart. Stel je voor dat dat wel zo zou zijn en burgers die plek gaan mijden. Dat zou kunnen betekenen dat de NS duizenden treinreizigers kwijtraakt, die nu dagelijks op Centraal Station opstappen. Dat zou pas echt een ramp zijn.
Een leek zou denken dat het vastzetten van gevelplaten een fluitje van een cent is. Een eerder manco,
irritant geluid dat de Hoftoren produceerde, is immer wel verholpen. Maar de regionale zender TV West raadpleegde een deskundige: de eerder genoemde Bert Verheugd van de Rijksgebouwendienst. Een deskundige weet natuurlijk veel meer dan een leek. Dat beseft hij zelf ook en dus legt hij in begrijpelijke taal uit waarom het probleem nog niet is verholpen: de reparaties op zulke grote hoogten moeten door alpinisten worden gedaan. En die mogen alleen werken als de wind kracht 4 of minder heeft. Tot zover duidelijk: kennelijk is er in de afgelopen tien maanden nog geen windstille gelegenheid geweest.
Maar dan wil de deskundige uitleggen wat er aan de hand is: de gevelplaten zitten wel voldoende goed vast, maar ze zijn aan het gebouw bevestigd zoals je een schilderijtje aan de muur hangt. Als je daar tegen aan blaast gaan dat prentje bewegen. Maar geen nood, de Hoftoren mag dan een paaltje met kuren zijn, hij wordt wel goed in de gaten gehouden.
Denkt de deskundige nu dat de leek een debiel is? Sinds wanneer worden aluminium gevelplaten behandeld alsof het een schilderijtje is? De Hoftoren een paal met onwelvoeglijk gedrag dat je in de smiezen houdt als ware het een hanggroepjongere?
Verheugd kunnen we mededelen dat we daar niet intrappen. Wij weten wel beter: monumentale skylines bouwen mogen blijkbaar ten koste gaan van onze veiligheid.
(Hier
het interview op TV West met Bert Verheugd, klik daar op “Storm” onder Bekijk het videofragment. Op 0.50 sec. en op 1.48 sec. de uitspraken van de deskundige).

Conventionele democratie

Afbraak democratieWellicht lezen we over 50 jaar in de geschiedeniscanon dat het huidige kabinet vooral bekend was om 'De Grote Restauratie'.
Restaureren is een ander soort maakbaarheid dan opbouw of reparatie. Het is weliswaar een soort herstel, maar vooral van oude, bekende, pittoreske geveltjes. Balkenende's normen en waarden zijn restauratief van aard. Dat werd, zoals we allemaal weten, nog eens onderstreept door zijn hunkering naar die goeie, ouwe VOC-tijd.
Deze week stond het bol van berichten die aankondigden dat het kabinet de democratie niet zozeer wenst uit te breiden, maar meer wil beperken. Maar nog steeds hebben veel mensen hoop op een betere toekomst. Zal na vandaag dan eindelijk duidelijk zijn dat dit ijdele hoop is?
In een kort bericht op de papieren editie van de Volkskrant valt te lezen dat minister Guusje ter Horst bijna alle voorstellen van de Nationale Conventie gaat afwijzen. Geen vernieuwingen dus, maar behoud van de conventionele democratie.
De
Nationale Conventie was een platform waarop voorstellen voor een betere democratie werden geformuleerd. In oktober 2006 werd een advies opgesteld en vandaag wordt in de ministerraad de reactie van ter Horst besproken.
Een correctief referendum zal er niet komen. Een zelfstandiger parlement vindt het kabinet niet nodig. Meer invloed van het parlement op de benoeming van Eurocommissarissen wordt geschrapt. En rechters wetten aan de grondwet laten toetsen ziet men al helemaal niet zitten.
De promotor van bestuurlijke vernieuwing, Pechtold (D66) is zwaar teleurgesteld. Zo zegt hij in de Volkskrant: 'De democratie gaat (….) het museum in'.
Het museum in? Sterker nog, men flikkert steen voor steen de democratie in de hofvijver.

Tulpenstrategie

TulpZeg het met bloemen, moet minister Verhagen gedacht hebben, toen hij het enige concrete puntje uit zijn mensenrechtenstrategie openbaarde: de Mensenrechten Tulp wordt de onderscheiding waarmee mensen in het zonnetje worden gezet die zich sterk hebben gemaakt voor de mensenrechten.
Volgens het Europese Hof doet Nederland het zelf helemaal
niet slecht op dit gebied. In 2006 waren er wel de nodige klachten, maar die konden, op een enkel geval na, allemaal de prullenbak in. Okee,ook in een vrij en democratisch land wordt wel eens een foutje gemaakt. Ook wij kennen isoleercellen en zijn er minderheden die soms nog slechter behandeld worden dan bijvoorbeeld de friesen. En zodra het over kinderen gaat moet Nederland op zijn tenen lopen om de mensenrechten overeind te houden.
De
mensenrechtenstrategie van Verhagen is een mooi document, vol beloften. Maar weinig concreet vinden sommigen. Nou is die Tulp heel concreet, zou ik zeggen. Bloemen houden van mensen, nietwaar, dus met die boodschap kun je wellicht mensen ook weer van mensen laten houden en dan komt het wel goed met die mensenrechten. Bovendien stelt Verhagen volgend jaar 20 miljoen euro beschikbaar aan mensenrechtenprojecten in andere landen, geheel in de lijn van de strategie van dit kabinet: je zegt hoe je het hebben wilt en laat anderen het werk opknappen.
De nederlandse regering heeft recent de nodige kritiek over zich heen gehad omdat bij staatsbezoeken aan India en Rusland de erbarmelijke mensenrechten aldaar te weinig aan de orde zij gesteld. Ook de deelname aan de Olympische Spelen in China wordt met een scheef oog bekeken. Het weerwoord van deze regering is: we moeten met elkaar in gesprek blijven. Gesprek ja, hèt maakbaarheidsinstrument van dit kabinet.
Laten we eens een eindje meegaan met die strategie en een paar concrete voorstellen doen om de mensenrechten aan de orde te stellen.
Bijvoorbeeld: de nederlandse deelnemers aan de Olympische Spelen gaan sportkleding dragen waar een geknakte tulp op staat. Mochten er een sporter in de prijzen vallen, dan heft hij/zij op het erepodium een gebalde vuist, als protest tegen de schending van mensenrechten in China. Zo'n gebalde vuist heeft in de geschiedenis al eens eerder tot commotie op de Spelen geleid, dus waarom zou nederland de boel nu eens niet opschudden?
Iemand verder nog concrete voorstellen om Verhagen te helpen?

Werknemersbonus: ontslagrecht

OntslagrechtMinister Donner is een streng maar rechtvaardig man. Vanavond wordt hij in een spoeddebat onder vuur genomen over de mogelijke versoepeling van het ontslagrecht. Een deel van de 2e Kamer leefde in de veronderstelling dat die van de baan was, maar het lijkt er op dat Donner zijn voorstel wat aan het opknappen is, zodat zijn opvattingen over het ontslagrecht wat soepeler door de strotten van de parlementariërs zullen glijden.
Volgens mij is er maar één manier om zonder maatschappelijke onrust het ontslagrecht te versoepelen. Neem een voorbeeld aan het akkoord dat Unilever en de vakbonden hebben gesloten: niet alleen topbestuurders gaan met een extraatje de laan uit, ook de werknemers krijgen een aanzienlijke bonus.
Unilever wil drie fabrieken sluiten. Onderdeel van een sanering die alleen tot doel heeft de winstmarges te vergroten. Voor alle duidelijkheid: het gaat niet slecht met Unilever, er wordt aardig wat winst gemaakt, maar de aandeelhouders vinden dat het nog beter moet (zie ook een
eerder artikel op dit weblog).
Na wat gesodemieter aan de fabriekspoorten zijn Unilever en de vakbonden er nu uit: de fabrieken gaan dicht, de werknemers krijgen ontslag, maar wel met een aardige bonus. Het
Unilever-akkoord voorziet in een baangarantie voor drie jaar, hulp bij het zoeken naar een nieuwe baan en een ontslagvergoeding van één maand salaris voor elk jaar dat men bij Unilever heeft gewerkt.
Kijk, dat is nog eens good corporate practice. En om het akkoord een gouden randje te geven, heeft men ook besloten dat de werknemers een extra bonus krijgen als de fabrieken eerder dichtgaan dan nu in de Unilever-planning is vastgesteld.
Juist, niet alleen topfunctionarissen krijgen bij sluiting een bonus, ook de werknemers krijgen een zak geld mee. Die laatste afspraak stimuleert de werknemers wellicht flink hun best te doen de fabireken zo snel mogelijk dicht te gooien.
Minister Donner zit zich ondertussen suf te piekeren hoe hij de versoepeling van het ontslagrecht toch door het parlement krijgt. Hij peinst er niet over om het wetsvoorstel, met een likje verf hier en en enkele kwaststreek daar, slechts een cosmetische verbetering mee te geven. Als
vrijwillige klusser zei hij afgelopen zaterdag nog dat “als je maar heel even een kwast vast kunt houden, je meer teniet doet, dan dat je bereikt”. Hij heeft daar al een vervelende ervaring mee gehad, toen hij eigen(on)handig met een enkele pennestreek kamerverslagen corrigeerde.
Nou, het Unilever-akkoord biedt een uitweg voor de minister. Het gelijkheidsbeginsel: grijpen en graaien is niet alleen voorbehouden aan de top, ook de werkvloer doet mee. En als werknemers en vakbonden tevreden zijn met substantiële bonussen waarom zou de 2e Kamer dan nog dwarsliggen? Dat zou dan alleen nog kunnen gaan over het nivelleren van de bonussen. Een 62-jarig werknemer die pakweg 12 jaar bij een bedrijf werkt, zou bijvoorbeeld een evenhoge bonus kunnen krijgen als een manager van 28 die in 1 jaar tijd een bedrijf naar de knoppen weet te helpen.
Te vrezen valt dat Donner die flexibiliteit niet op gaat brengen. Hij heeft ondertussen een indrukwekkende staat van starre dienst. Leest u de imposante cv er maar op na op de site van
Grenswetenschap.nl

Prijs voor het geweten van de overheid

DigidoeiNet op het moment dat de overheid in de prijzen valt voor haar digitale gedrag, leveren twee ambtenaren van het ministerie van Sociale Zaken een blunder van formaat en ligt er een wetsvoorstel klaar de samenleving onder digitale curatele te stellen. Ik zou me in zo'n situatie vreselijk schamen en de prijs teruggeven tot ik mijn zaakjes wat beter voor elkaar heb.
DigiD, de overheidsservice waarmee je met je sofinummer toegang kan krijgen tot allerlei overheidsdiensten, heeft het
EU Good Practice Label 2007 gekregen. Het European e-Government Awards Consortium deelt elk jaar wat van de etiketjes uit aan projecten die de echte awards net hebben misgelopen. Het door de Europese commissie opgestelde epractice-forum bestudeert elk jaar digitale overheidsprojecten. Toegankelijkheid, transparantie, vormgeving en veiligheid zijn een paar van de kriteria waar een project aan moet voldoen om in de prijzen te vallen. Dit jaar waren er 5 projecten die de echte awards kregen, de overige 48 finalisten ontvingen dus dat Good Practice label.
Het is wel een beetje vreemd dat DigiD een kwaliteitslabel krijgt toegekend. Lang niet alle overheidsdiensten zijn er mee bereikbaar en de burger kan ook op beperkte onderdelen inloggen. Het DigiD-project staat nog in de kinderschoenen. Je kan het een beetje vergelijken met Microsoft dat telkens een nieuwe versie van Windows lanceert, terwijl het nog verre van perfect is. De consument zit dan met een slecht werkend en zeker onveilig besturingssysteem opgescheept.
DigiD mag op zich een prachtig idee zijn, maar als overheidsdiensten zelf er nog niet klaar voor zijn, is het nog lang niet het prijzen waard. Dit jaar reikte Burger @ Overheid, die zichzelf
hèt geweten van de e-overheid noemt, de Webflop uit aan de belastingdienst. Daar was het namelijk mogelijk dat anderen jouw DigiD konden gebruiken bij de electronische aangifte.
De BurgerServiceCode kreeg overigens ook het Good Practice Label toebedeeld. Het moet een onafhankelijk platform zijn die de overheid kritisch volgt in haar digitale ontwikkeling. De dagelijkse werkzaamheden van het platform zijn echter ondergebracht bij het
ICTU, een instelling van en voor overheden, opgericht door het ministerie van Binnenlandse Zaken. Dat wekt op zijn minst de schijn van belangenverstrengeling en daar wil de overheid toch ook van af?
Nu blijkt dat het geweten van de digitale overheid geen constante, voor de burger betrouwbare factor is, maar tamelijk gemakzuchtig met internationale, onwelriekende winden meewaait. In de contemporaine koude oorlog tegen terreur kan het wetsvoorstel om de AIVD (alweer dat ministierie van binnenlandse zaken) ruimere bevoegdheden te geven om de digitale sporen die wij op het internet nalaten bij elkaar te stofzuigeren (data-mining), op een Kamermeerderheid rekenen.
Dat commerciële bedrijven al lang hetzelfde doen en ons vervolgens terroriseren met spam en ongewenste telefoontjes is al irritant genoeg. Terwijl menig burger een eind van dit soort praktijken wil, gaat de overheid juist
meer gebruik maken. Van mij mag de overheid elke dag mijn digitale leventje nakijken, maar moet dan wel de BurgerServiceCode hanteren. Je kunt er op rekenen dat de AIVD niet aan de punten 6, 7, 9 en 10 uit die code zal voldoen. Transparantie is niet het sterkste punt van die dienst. Digitale betrouwbaarheid lapt men aan de laars en laat buitenlandse veiligheidsdiensten meegluren in de gegevens.
En wat punt 9 en 10 betreft: zolang ik zelf invloed heb op het beheer van die gegevens en zelf kan bepalen wat ermee gebeurt, is er niks aan de hand. Maar zover is het nog niet en ik denk niet dat we ooit die invloed op de gegevens van de AIVD zullen krijgen. Tenzij we ons masaal bij de AIVD aanmelden als
digitale spion. De dienst heeft een paar slecht functionerende websites op internet staan. De ict-er die zo'n site weet op te knappen mag solliciteren. Enerzijds is het een geruststellend idee dat de AIVD te weinig goed personeel heeft om haar digitale recherchewerk te doen, anderzijds betekent het dat er nu dus ernstig risico is op groffe fouten.
Op digitaal gebied is de overheid erg dubbelzinnig: twee ambtenaren worden geschorst omdat ze prima digitaal speurwerk hebben verricht, andere ambtenaren krijgen volop de ruimte in onze privacy te grasduinen. Wil de burger zich voldoende beveiligen tegen rammelende, digitale overheidspraktijken is er helaas maar één mogelijkheid: de pc gaat de deur uit en we doen alles weer analoog.

Het merk maakbaarheid

reclame en maakbaarheidDe huidige regering wordt steeds meer verweten de samenleving naar heur hand te willen zetten. Neo-maakbaarheid. Een veel door de regering gehanteerd instrument is het gesprek. Dat mocht bij aanvang van de regeerperiode zelfs 100 dagen duren. Het meest recente maakbaarheidsgesprek is het constructieve onderhoud dat staatssecretaris van economische zaken Heemskerk (PvdA) had met het Centrum voor Merk en Comunicatie (CMC).

Dat moet een genoeglijk onderonsje zijn geweest want Heemskerk kwam daar natuurlijk de uit de politiek bekende CMC-directeur Bert Bakker en CMC-voorzitter Hans Hillen tegen. Bert Bakker moest de politieke arena verlaten omdat hij een met voorkeursstemmen gekozen D66-collega voor moest laten gaan. Hans Hillen zit nog wel in het parlement, als CDA-senator in de 1e Kamer. Communicatieproblemen zullen de heren dan ook niet gehad hebben want men kent elkaars taal uitstekend.

CMC-voorzitter Hillen begin dit jaar de regering opgroepen deel te nemen aan een communicatie-denktank van reclameprofessionals en beleidsmakers. Doel: mogelijkheden van gewenste gedragsverandering in kaart brengen en analyseren.

In februari reageerde Balkenende postitief op dat voorstel maar waarschuwde Hillen wel. Gedrag is moeilijk veranderen. Toch zag Balkenende in communicatie een prima instrument om de samenleving maakbaar te maken.

En nu was er dan dat constructieve gesprek tussen overheid en de reclamedeskundigen. Staatssecretaris had ook een paar ideetjes: Holland-branding, nederland moet een ijzersterk merk worden. En europa meer tussen de oren van de burgers krijgen was ook een gespreksthema. Ik mag qannemen dat de heren het ook nog even hebben gehad over de reuring betreffende mogelijke reclameverboden voor alcohol en snoepgoed. De staatssecretaris weet ook wel dat een verbod op de nodige maatschappelijke onrust zal leiden, dus wie weet kan de denktank hem aan ideetjes helpen hoe je dan wel van dikke kinderen af kan komen.

Ooit leek dat te lukken met de Snoep-verstandig-eet-een-appel campagne, maar sinds bekend is dat een appel je gebit ook aardig kan verwoesten, hoor je die slogan niet meer. Dat is het lastige van maakbaarheid: met alle goede bedoelingen start je een reclamecampagne, maar door door gebrek aan kennis mislukt de actie. Soms helpt het wel een beetje, maar dan heb je daar wel een club als Sire voor nodig. Er lijken inderdaad minder vuurwerkslachtoffers te vallen na een campagne die de kudde opriep niet te lopen dollen met feestelijke explosieven.

Sire wil graag onafhankelijk blijven en zal dus niet gauw aan de denktank van CMC meedoen. De regering is daar ook terughoudend over. Bewindslieden in zo'n denktank ziet Balkenende vooralsnog niet zitten. Maar misschien kunnen er wel wat ambtenaren in. Er zijn tenslotte al uiterst creatieve persvoorlichters die uitstekend weten hoe ze de internetkanalen moeten gebruiken om communicatie naar hun hand te zetten.

Dat reclame de wereld maakbaar kan maken kunnen we elke dag om ons heen zien. Je kunt dan wel een beroep doen op de zo geprezen keuzevrijheid van mensen, maar die staat sterk onder druk van die reclame. Met zo'n denktank van ambtelijke whizzkids en reclameprofessionals moet het toch mogelijk zijn de samenleving er uit te laten zien conform de normen en waarden van Balkenende en consorten. Behalve het merk Holland zo sterk op de internationale kaart zetten dat we hier weer een gouden eeuw tegemoet gaan, zien we straks jongeren enthousiast rondhangen bij de ingang van een bejaardentehuis, in afwachtig van een bewoner die geholpen moet worden met een wandelingetje naar het winkelcentrum. Of jeugd die geen auto's in de fik steekt maar zich bij de brandweer meldt omdat daar een tekort aan vrijwilligers is. En we zijn ook definitief verlost van de reclames waar jonge meisjes geheel verkeerde rolmodellen voorgeschoteld krijgen.

Ik ben zeer benieuwd naar de resultaten van de denktank, hoewel ik vrees dat er een dikke kans is, dat de denktank deze beeltenis van een naaimachine-fabrikant weer van stal haalt:
Reclame Pfaff

Privédomein in de polder

(Klik op de krantenkoppen voor het hele artikel)
Rotterdam privedomein

Rotterdammer: “Ja, kwamen ze ineens binnenvallen. Zegt er eentje: hee, wat doet dat koekje daar bij de thee? U bent vast niet alleen, hè? Hebben ze een heel pak mariakaakjes gekort op mijn uitkering!”

Hacken sociale zaken
Journalist: “Ik weet niet wat er aan de hand is. Ik had een mooi artikel op mijn pc staan over de toenemende zwaarlijvigheid van ambtenaren van de sociale dienst in Rotterdam. Die bleken bij de mensen thuis mee te snoepen. Maar op onverklaarbare wijze is mijn stuk nu verdwenen.”
Geschillencommissie

Commissielid: “Mooi maar moeilijk werk. Neem nou dat verhaal van die ambtenaar die 25 duizend mariakaakjes gehackt zou hebben. Dat wil nog niet zeggen dat die man een niet te vreten stukje van een journalist van het internet haalt, toch?”
Kraakverbod
Parlementariër: “Nu is het genoeg! We zijn het zat afgekraakt te worden door obscure webloggers die ons computersysteem kraken en onze kamerstukken van geencommentaar voorzien….”
Inbreker onder bus
De Onderbuikspreker: “Ik heb altijd al gezegd dat een sterk uitgebreid en vooral gratis openbaar vervoer de criminaliteit zal terugdringen!”

Afscheid van je jeugd

In memoriam de jeugdAls herfstblaadjes vallen ze: Jan Wolkers, Pierre Jansen, Henk Vredeling.
Mensen die definitief de ikonen worden die ze bij leven al waren. Het zal niet voor alle lezers hier gelden, maar veel van die mensen hebben mijn jeugd op een bepaalde manier gekleurd. Daar wordt je nog eens aan herinnerd dankzij de vele in memoria op tv en in de kranten. Meestal uitbundige lofuitingen waarmee ze het graf in geprezen worden. Bij Pierre Jansen werd ik eraan herinnerd hoe mijn ouders vol adoratie naar de man keken. Zelf vind ik het ook een bijzonder schouwspel, maar vond de gepresenteerde kunst vaak oubollig en de man wat wereldvreemd.
Toch is er iets blijven hangen van de adoratie die een groot deel van Nederland voor Pierre Jansen had. Net zo goed als van Jan Wolkers iets is overgebleven omdat iedereen op mijn middelbare school met de man wegliep.
Maar goed, ze sterven en bij elk overlijdensbericht komt een stukje jeugd, dat ik al lang had begraven, in memoriam voorbij.
Laat ik me ook eens bezondigen aan een vrijdag-vraag (iets wat
hier en daar een traditie lijkt te worden in het weblog-universum):
Bij welk overlijden is uw jeugd weer langs gekomen en wat was de betekenis daarvan?

Uitruktijden

BrandweervrouwHet CBS (Centraal Bureau voor de Statistiek) kwam vandaag met twee statistiekjes: De brandweer is steeds langer onderweg. De rijtijden zijn slechts licht toegenomen, maar de uitruktijden zijn flink opgelopen.
Dan volgt het bericht dat er
tweemaal zoveel vrouwen bij de brandweer werken. Toch, zo stelt het CBS, is de brandweer nog altijd een mannenwereld.
Is het toeval dat de langere uitruktijden gelijkertijd vermeld worden met de opkomst van brandweervrouwen of is dat de uitkomst van een verborgen statisitiek waaruit blijkt dat ook het CBS “nog altijd een mannenwereld” is?

Opvoeden doe je zo!

OpvoedingDe Rotterdamse wethouder Leonard Geluk (jeugd, gezin en onderwijs) wordt vast het braafste jongetje in de modelklas van Rouvoet. In de geschiedenis zijn talloze dikke boeken over opvoeding geschreven en kijk eens naar de jeugd van tegenwoordig? Alcoholisten, vetmuilen, brandstichters. Nee, die dikke pedagogische pillen hebben geen meter geholpen. Rotterdam gaat dat eens rechtzetten en komt als eerste stad met een richtlijn opvoeding.
Met iemand die Geluk heet, moet Rotterdam straks wel de gelukkigste klas van de Rouvoet-school worden. Toeval of niet, heel nederland is weer Theo Thijssen's boek De Gelukkige Klas aan het lezen. Helaas is het gratis verstrekte boek
niet compleet. Daar komen opvoedkundige ongelukken van, moeten ze in Rotterdam gedacht hebben. Bovendien, Theo Thijssen, da's niet van deze tijd. Eigenlijk een dik, saai boek.
Wethouder Geluk verdient de Nobelprijs voor de pedagogie. De Rotterdamse richtlijn wordt niet groter dan 1 A-viertje.
Eén A-viertje??? Dat is toch veel te lang voor de zappende en sms-ende jeugd? Dat moet dus beter kunnen.
Ik daag de lezer hier uit om de jeugd met minder dan een A-viertje op te voeden. Wie kan in één zin de jeugd weer geluk geven?