Digitaal 2009

Digitaal 2009

Een paar voorspellingen voor het nieuwe jaar zullen zeker uitkomen. Zo zal 2009 zeker veel digitaler zijn dan 2008. Het scheelt niet veel meer of het aantal ouderwetse, analoge contacten tussen mensen zal alleen voortbestaan als ICT'ers en hun opdrachtgevers een gebiedje over het hoofd hebben gezien en dat nog niet in bits-and-bytes hebben gevangen.

Op de drempel van de tijd namen twee initiatieven hun nieuwjaarsduik in de digitaliteit. Oudejaarsdag werd de eerste gezongen nieuwskrant gelanceerd. Nijmegenaar Marc de Koninck is daarmee de eerste digitale minstreel in Nederland. De liedjeskrant presenteert zich als het jongste nieuwsmedium van Nederland en wil nieuws, achtergronden, commentaren en lifestyle-trends in liedvorm brengen.

Nu is nieuws iets teveel gezongen. De eerste muzikale publicaties zijn meer het soort liedjes dat je in oudejaarsaconferences tegen kan komen. Opsomming van bekende feitjes in commentaarvorm. De stijl doet wat gedateerd aan: een enigszins zing-zeggende wijze die doet denken aan Seth Gaaikema, Peter Blanker of Louis Davids. Het kan wel wat scherper en de muzikale begeleiding klinkt mij teveel als digitaal plastic. Maar dat is een kwestie van smaak. Het is een leuk initiatief en wie weet hoe de liedjeskrant zich zal ontwikkelen.

Marc de Koninck is ex-Hagenees en dat brengt me op het tweede digitale initiatief. Het eerste digitale burgerinitiatief van 2009 is een feit. Het Haagse gemeenteraadslid en weblogger David Rietveld en zijn collega Arno Bonte (Rotterdam) willen via petities.nl genoeg handtekeningen verzamelen om particulier vuurwerk te verbieden en voortaan alleen professioneel vuurwerk toe te staan.

De handtekeningen onder burgerinitiatieven waren tot nu toe alleen geldig als ze op papier werden ingeleverd bij de overheid. Vanaf 1 januari tellen ook digitale handtekeningen mee. Om mogelijke fraude te achterhalen kan steekproefsgewijs aan ondertekenaars gevraagd worden alsnog een analoge handtekening in te leveren.

We gaan in 2009 nog digitaler worden. Hoe lang zal het duren voor de burger zijn pas verworven burgerserienummer nergens meer hoeft op te schrijven en we in de dataservers van overheden, banken, ziekenhuizen, verzekeraars en de supermarkt alleen nog als enen en nullen worden geïdentificeerd?

En maar hopen dat de bits-and-bytes onlosmakelijk bij elkaar horen, want stel je voor dat de enen en de nullen ooit van elkaar gescheiden worden.

Geef een reactie

Op de drempel van de tijd (3)

Op de drempel van de tijd (3)

Oudjaar: “Godallemachtig, wat gaat de tijd snel!”
Nieuwjaar: “Wat is er, ouwe? Problemen?”

Oudjaar: “Nou nee, maar ik ben nog maar net begonnen of daar sta jij ineens voor mijn neus!”
Nieuwjaar: “Ja zeg, dat was wel zo afgesproken. Ben je er nog niet klaar voor?”

Oudjaar: “Ach, het moet maar zo. Gedane zaken nemen geen keer en aan alles komt een eind”.
Nieuwjaar: “Zoho, filosofisch geworden op je ouwe dag?”

Oudjaar: “Nee jongen, maar het is zoals het is, hè?”
Nieuwjaar: “Gatfer, heb je nog meer van die wijsheden of ga je me nou eindelijk eens vertellen wat ik nog moet meenemen naar de volgende shift?”

Oudjaar: “Hm, ik zou zeggen, helemaal niets”.
Nieuwjaar: “Niets?! Ben je gek geworden? Wat is dit voor overdracht?”

Oudjaar: “Joh, maak je niet druk. Het staat allemaal keurig in dit boek. Da's verplicht tegenwoordig. Alles keurig geregistreerd.”
Nieuwjaar: “Mooi. En wil je dan nu even de belangrijkste zaken vertellen?”

Oudjaar: “Ik zou het niet weten”.
Nieuwjaar: “Hij zou het niet weten! Dat heb ik weer. Ik was er op voorbereid dat de vergrijzing met het nodige geheugenverlies gepaard gaat, maar jij bent echt te erg, zeg!”

Oudjaar: “Kalm aan, jochie. Jouw vergrijzing komt sneller dan je kan denken en wie weet hoe jij er dan aan toe bent”.
Nieuwjaar: “Mwah, misschien kan je dan vertellen hoe ik kan voorkomen er zo aan toe te zijn als jij nu bent?”

Oudjaar: “Nee, ieder doet het toch op zijn eigen manier, dus dat zoek je zelf maar uit”.
Nieuwjaar: “Ook geen idee zeker wat ik kan verwachten?”

Oudjaar: “Jawel. Jij bent het begin en het eind, da's zeker. Verder niks. Van de meeste voorspellingen komt niks terecht, dus je moet er zelf het beste van maken”.
Nieuwjaar: “Ik weet niet of ik daar nu wel zin in heb, nu ik jou zo zie”.

Oudjaar: “Zin of niet, jij bent het nieuwe jaar en omdat we erfelijk belast zijn met veelbelovendheid is het je plicht je stinkende best te doen”.
Nieuwjaar: “Pfff, ik wordt nou al moe….”

Oudjaar: “Tjongejonge, hoe nieuwer de generatie, hoe slapper de knieën”.
Nieuwjaar: “Zeg ouwe, nu ik zo eens door die rapportage van je blader, zie ik toch al gauw een paar zaken waar ik wat mee zal moeten doen”.

Oudjaar: “Oh?” Wat dan en wat denk jij er in hemelsnaam mee te kunnen doen?”
Nieuwjaar: “Nou, hier dat stukje over de economie. Je hebt er wel een zooitje van gemaakt zeg. Maar de mensen hebben, lees ik hier, alle vertrouwen dat het goed komt”.

Oudjaar: “Nou dan! Wat zou jij er dan nog aan doen?”
Nieuwjaar: “Het lijkt me wel geinig de economie maar eens een jaartje af te schaffen”.

Oudjaar: “Ha, ha, ha, ha, dat kan helemaal niet!”
Nieuwjaar: “Tuurlijk wel”.

Oudjaar: “Nee, jongen. Je hebt wel wat te zeggen over de tijd maar niet over de economie”.
Nieuwjaar: “Hoezo?”

Oudjaar: “Omdat wij niet over de mensen zelf gaan”.
Nieuwjaar: “Pardon?”

Oudjaar: “Kijk, economie is een mooi woord voor de hebzucht van de mensen. Door economische wetten op te stellen denken bedrijven en overheden enige controle daarover te hebben”.
Nieuwjaar: “En dat is niet zo?”

Oudjaar: “Nee, natuurlijk niet. Bedrijven en overheden zijn ook mensen, met dezelfde hebzucht! En omdat wij dus niet over de mensen gaan, kunnen we er ook niks aan doen”.
Nieuwjaar: “Ja zeg, zo is er niks aan. Alles heeft toch met mensen te maken?”

Oudjaar: “Voor een jong broekkie leer je akelig snel”.
Nieuwjaar: “Ik had wel meer verwacht van mijn missie”.

Oudjaar: “Ha, ha, ha, ha, ik voel me al een stuk beter! Wat een lollig ventje ben jij, zeg!”
Nieuwjaar: “Maar wat kom ik dan wel doen hier?”

Oudjaar: “Je bent slecht voorgelicht, hè? Jij gaat gewoon over tot de orde van de dag, niets meer, niets minder”.
Nieuwjaar: “En daar wordt je dan zo vreselijk moe van?”

Oudjaar: “Let maar eens op! Ik zou zeggen: het beste ermee en hou je rapportage op orde. Da's verplicht en zo kom je de dagen wel door, want dat kost ongelooflijk veel tijd”.
Nieuwjaar: “Okee, ga nou maar en geniet van je pensioen, ouwe”.

Oudjaar: “Jongen, wat laat je me weer lachen……, geniet van je pensioen, ha, ha, ha, ha….”

Zie ook de drempels van 31 december 2007 en die van 2006.
Allemaal een veelbelovend jaar gewenst!

Geef een reactie

Twijfelpositivisme

Twijfelpositivisme Twijfelpositivisme, de nieuwe trend voor het volgende jaar? Nee, het slaat op de stemming waarmee Nederland over de drempel naar 2009 stapt. Onderzoeksbureau Trendbox heeft de Focus voor het nieuwe jaar klaar, Een jaarlijks peilinkje om uit te zoeken wat onze verwachtingen voor de aanstaande 365 nieuwe dagen zijn.

Nou, 15 procent is ronduit somber, 43 procent ziet het zonnig en vier op de tien Nederlanders (42 procent) weet niet wat er van te denken.
Twijfelpositief noemt Trendbox dat. Het bureau krijgt het voor elkaar in één woord de ja's en nee's, de voors en tegens en alles wat daartussenin ligt samen te vatten.

Maar twijfelpositvisme is toch van alle dag en typisch Nederlands te noemen? Zeker als het gaat om de onderzochte thema's: economie, politiek en samenleving. Het ene jaar zijn we misschien wat positiever dan het andere, maar uit dit soort algemene onderzoeken komt toch vooral een 'elk voordeel heb zijn nadeel-mentaliteit' naar voren. Cultuurrealisme, zo zou je dat ook kunnen noemen.

Neem nou de Trendbox-conclusie dat naar mate men ouder wordt pessimistischer blijkt te zijn dan jongeren. Slechts 29 procent van de 50-plussers kijkt er nog vrolijk tegenaan, terwijl 80 procent van de jongeren de toekomst rooskleurig inziet.

Elk onderzoek bewijst zijn eigen uitkomsten. Want als ik nu, als 50-plusser, stel dat Trendbox ook maar wat roept en dat ik het wat anders zie dan de jeugd en mijzelf een meer realistische kijk toedicht, dan kun je voorspellen dat dit de knorrige kritiek van een oudere scepticus wordt genoemd.

Afijn, 2009 wordt dus het jaar van het twijfelpositivisme. Gaan de wielrenners in de Tour van 2009 nou wel of niet aan de doping? Gaat Balkenende's klagend volk nu wel of niet twijfelen aan die man? Gaan we wat verdienen aan de krisis of worden we arm als ratten? Groeit het cultuurpessimisme of zien we ineens de zonnige kanten van volksdiversiteit?

Ik twijfel niet: ik zou het allemaal niet zeker weten. Ik ga op 1 januari in ieder geval positief over tot de orde van de dag.
En wat gaat u doen in 2009? Somberen, vrolijk zijn of twijfelen?

Geef een reactie

Vrede voorspellen

Vrede voorspellen Vijftien jaar geleden, op 30 december 1993, tekenden het Vaticaan en Israël een akkoord om de wederzijdse betrekkingen te verbeteren. Het werd gezien als de erkenning van Israël door het Vaticaan.

Vijftien jaar geleden werden ook de Oslo-akkoorden getekend. In augustus en september 1993, om precies te zijn. De PLO en Israël leken een stapje dichter bij wederzijdse erkenning te komen.

Na de recente opleving van geweld in de Gazastrook lijken die mooie documenten niet meer dan voddige kladjes, waar alleen de papiermot nog interesse voor heeft.

Komt het ooit nog goed? Misschien als de strijdende partijen eens terugdachten aan die tijd, die hoop op vrede gaf. Tijd heelt alle wonden, maar dat gaat niet van de een op de andere dag. Hoeveel tijd hebben de geweldplegers nog nodig? Een paar voorspellingen.

Variant 1a: Als het net zo snel gaat als het Vaticaan er over deed het akkoord met Israël te tekenen, dan zou Israël toch over 4 jaar zo ver kunnen zijn een vredesakkoord met het Palestijns Bestuur in de Gazastrook te tekenen.
Reken maar uit: het Vaticaan bestaat, officieel sinds 1929 en deed er 64 jaar over om tot een akkoord met Israël te komen. Israël bestaat sinds 1948, dus 64 jaar later is 2012.
Variant 1b: Helaas bestaat het Palestijns Bestuur in de Gazastrook officieel pas sinds 1993, dus als die 64 jaar de tijd nemen, zitten we in 2057, nog 49 jaren van ellende.

Variant 2a en b: Rekenen we echter de katholieke evolutie tot erkenningsbereidheid van de joodse staat vanaf de eerste paus (33 na chr.), dan mogen we van Israël en het Palestijnse Gezag niet eerder dan in respectievelijk 3908 (2a) en 3953 (2b) enige vergevingsgezindheid verwachten.
Gezien de eeuwigdurende verschillen in religieuze opvattingen is dat laatste eerder te verwachten en zullen de burgers in de geteisterde gebieden nog menig geschonden kerstbestand meemaken.

Variant 3a en b: Nemen we de Oslo-akkoorden als uitgangspunt, dan zien we dat Israël pas 45 jaar na oprichting tot toenadering bereid was en de PLO (opgericht in 1964) had daar 29 jaar voor nodig. Zou men nu ineens het licht van de Oslo-akkoorden weer zien, dan is Israël pas in 2053 (3a) zo ver dat ze het misschien op een akkoordje willen gooien en het Palestijns Gezag al in 2037 (3b).

Welk van deze scenario's we ook nemen, de beide partijen zijn nooit op hetzelfde moment aan vrede toe. Wie weet kan de nieuwe Amerikaanse president de zaak weer eens oppakken. Zijn roemruchte voorgangers Carter en Clinton hadden tenslotte ook enige bemoeienis met het bij elkaar brengen van de oorlogshaviken in het Midden-Oosten. Mocht Obama het binnen zijn ambtstermijn voor elkaar krijgen, dan moet het uiterlijk 2011 toch voor elkaar zijn.

Het kan natuurlijk ook volgend jaar gedaan zijn met de oorlog. Als alle Israëlische en Palestijnse burgers het ineens helemaal zat zijn en dwars gaan liggen. Maar daarvoor zijn er wellicht teveel granaten in de vele families terecht gekomen.

Durft u een voorspelling aan? Vul dan de poll in en graag uw onderbouwing in de reacties.

Geef een reactie

Volkslandbouw

Volkslandbouw

Een duurzaam “global food system” zal op een fundamenteel andere principes gebaseerd moeten zijn. Het nog immer vigerende idee dat schaalvergroting tot een ruim en goedkoop voedselaanbod zal leiden, is zwaar achterhaald. Sterker nog, het heeft nadelen die bijdragen aan voedselschaarste.

Dat zegt professor Tim Lang, één van de deskundigen die in de Britse Voedselraad de overheid van advies moet dienen om het eten voor iedereen in de toekomst veilig te stellen.
In een interview op BBC News, legt hij uit dat louter op productie gericht denken, uiteindelijk geen oplossing zal bieden om alle monden te voeden. We moeten naar een allesomvattende benadering, waarbij energie, water, biodiversiteit en verstedelijking de leidende principes moeten zijn.

Bij energie moeten we rekening houden met het feit dat over niet al te lange tijd de olie op is. Als daar geen adequate oplossing voor komt, zal de voedselproductie en verspreiding problematisch worden. Er wordt nu nog heel wat olie gebruikt voor de productie en het vervoer van eten. Bij alternatieven voor olie wordt ook gekeken naar agrarische bronnen (biodiesel, biogassen, etc.). Kortom: als de olie op is, dreigt ook het eten op te raken.

De westerse voedselconsumptie leunt voor 50 procent op import uit landen waar water schaars is. Het afgelopen jaar waren er graantekorten door droogte in, onder ander, China. Dat betekent, zegt Tim Lang, dat we onze voedselafhankelijkheid onder de loep moeten nemen en met andere oplossingen moeten komen.

Biodiversiteit is belangrijk voor het in stand houden van de natuur, maar als je daar niet zorgvuldig mee omgaat kan het ten koste gaan van landbouw en dus voedselproductie. Politici en beleidsmakers zullen dus bij biodiversiteit niet alleen moeten denken aan het redden van de zebra-libellle, maar ook moeten uitvogelen hoe biodiversiteit een bijdrage aan de voedselketen kan zijn.

De verstedelijking groeit maar door. Dat is leuk als je in een levendige omgeving wil wonen, maar waar halen al die stadse mensen hun eten vandaan?
Met andere woorden: hoe kunnen in 2050 de negen miljoen wereldburgers voldoende te eten hebben, zonder hun habitat te verarmen?

Eén van de oplossingen zit al in het beleid van de europese overheden. Campagnes om de stadse mens weer “in verbinding” te stellen met de oorsprong van hun voedsel. Het is soms onthutsend te zien dat sommige mensen geen enkel benul hebben waar hun eten vandaan komt en wat er bij komt kijken om hun dagelijkse kost op hun bordje te krijgen. Een groter bewustzijn moet leiden tot een verantwoord gebruik van het eten.

Da's leuk, maar zolang je zelf geen koe hoeft te voeden en te slachten, zelf niet je kroppen sla hoeft te besproeien of in de blubber je aardappels moet rooien, zal die afstandelijkheid blijven.
In het BBC-artikel pleit chefkok Raymond Blanc voor zelfwerkzaamheid. Willen we wat te eten? Dan moeten we het zelf telen en zelf koken. In elk tuintje en op elk balkon zijn mogelijkheden om allerlei voedzame spulletjes te kweken. En als je dat zelf ook kan koken, heb je de kant-en-klare hap uit de supermarkt niet meer nodig.

Eigenlijk is de oplossing dus: kleinschaligheid. En wel zo kleinschalig dat iedereen voor zijn eigen eten zorgt. Er is dan minder olie nodig voor het vervoer van massa's voedsel en de Chinezen hoeven hun water niet helemaal op te maken aan onze behoeften. En de volkstuintjes, hoe klein ook, vergroten de biodiversiteit van de steden. Dat is ook het idee van Eetbaar Rotterdam. De stad, het groen en het eten kan heel goed samengaan.

We moeten niet alleen klimaatneutraal gedrag ontwikkelen, maar ook bodemneutraal leven. Voor elk baksteen of elk stukje beton, zou evenveel grond voor de natuur en landbouw gepland kunnen worden. Maar zou dat genoeg zijn om het dreigende voedseltekort te voorkomen?
Zoals ik eerder schreef zijn volkstuintjes en betoncompensatie aardige oplossingen, maar bij een doorgroeiende wereldbevolking bieden die uiteindelijk ook niet genoeg soelaas.

Professor Tim Lang heeft gelijk: op gebied van biodiversiteit, energie, water en urbanisatie zal er een omslag in ons denken moeten komen. Hij had er de bevolkingsgroei ook wel aan toe kunnen voegen.

Geef een reactie

De scheiding van geld en geloof

De scheiding van geld en geloof

Het is gedaan met de banken. Floris Deckers, die bij Van Lanschot Bankiers het bestuur voorzit, legt in De Volkskrant uit, dat de kredietcrisis in ieder geval leert dat de banken in hun huidige vorm vergane glorie zijn. Het is leuk geweest, maar nu de bankiers het deksel op de neus hebben gekregen, stelt Deckers voor de scheiding van geld en geld door te voeren.

De bank, oorspronkelijk een veilige bewaarplaats voor je goud, is een supermarkt geworden, met financiële producten op de schappen. Het verschil met de echte supermarkt is: als één van die producten rotte plekken begint te vertonen, kan dat de andere producten aantasten.

Wat zegt U? Dat kan in de echte supermarkt ook? Jawel, maar een rottende appel tast hooguit het hele groente- en fruitvak aan. Het zuivel en brood blijft meestal ongedeerd.
Dat is, zo weten we inmiddels, bij banken wel anders. Het schap met hypothecaire producten in de Amerikaanse superbanken begint kuren te vertonen en binnen een half jaar heeft heel de wereld er last van.

Floris Deckers meent een oplossing voor de toekomst te zien. Het begint met een herdefiniëring van wat een bank is. “Een bank is geen normaal bedrijf”, zegt hij in De Volkskrant. “Want een bank heeft (…) ook een publiek belang, een maatschappelijke netwerkfunctie”.

Deckers stelt voor het spaar- en leningen gedeelte te scheiden van de overige producten. En dan niet door binnen één bank twee streng gescheiden afdelingen voor de verschillende activiteiten te hebben. Nee, zegt Deckers, één bank voor sparen en lenen, waar winst minder belangrijk is dan het goed bewaren en beheren van ieders spaarcentjes. En een heel andere bank, een investeringsbedrijf, waar wel grote risico's genomen moeten worden. Kortom: de scheiding van geld en ander geld.

Goed idee. Enerzijds banken, die de oorspronkelijke rol als betrouwbare beheerder van je goud op zich neemt en anderzijds instellingen waar speculatieve gokkers hun gang kunnen gaan.
Maar die scheiding is er toch al? Stelde Wouter Bos niet, dat je een echte economie had, waar echt geld rondging om de dagelijkse kost te verdienen? En een onechte economie, van beurzen, aandelenhandel en speculaties?

Op het eerste gezicht lijkt dat ook zo te zijn. Terwijl beurskoersen piekten en daalden, bleef ons geld redelijk waardevast en konden we de kerstboodschappen gewoon inslaan. Maar waarom beginnen complete marktsegmenten dan ineens te klagen en te kreunen en is de kerststemming voor heel wat mensen danig verpest met werktijdverkortingen en onheilstijdingen over de toekomst?

Dat komt omdat we zonder vertrouwen niet kunnen functioneren. Het geloof in de betrouwbare bank wankelt en dat leidt tot een koopgedrag gebaseerd op onzekerheid. Dan maar even geen nieuwe auto. Jammer voor de kerstsfeer bij DAF, maar zelf hebben we de eigen kerstmaaltijd in ieder geval veilig gesteld.

Vertrouwen, geloof, het zijn even fiduciaire grootheden als het geld waarmee aandeelhouders hun wereld maakbaar maken. Je gelooft dat je iets concreets hebt, maar je kunt het niet zien of in je handen houden. En zo glipt een economie van waardevastheid door onze vingers.

Er zijn mensen die zonder geloof niet kunnen functioneren. Die mensen leven in de zekerheid dat ze brokken kunnen maken, omdat niet zij, maar god de waarde der dingen bepaalt en de afrekening in een of ander hiernamaals zal plaatsvinden.

En zo zijn er ook mensen die hun functioneren in de handen van de banken hebben gelegd. Wie gaat er vandaag nog naar de bank om zijn centjes door de handen te laten rollen en na te tellen of alles er nog is? We geloven blindelings de wissels, de bank-en giroafschriften. En we geloven dat de bank de cijfertjes wel op waarde zal houden.

Zodra geloof en vertrouwen niet meer corresponderen met wat we voor waar hebben gehouden, ontstaat een epidemische paniek. De zogenaamde onechte economie raakt de echte niet alleen, het penetreert diep in de dagelijkse werkelijkheid.

Het wordt misschien tijd voor een diepgaande heroriëntering op de scheiding van geloof en waarheid. Een goed begin is de scheiding van geld en geloof. Alles draait om geld tenslotte. Zet geld apart en geef het de werkelijke waarde van eten, drinken en wonen. Niets meer, niets minder. Voor alles wat we verder wensen te geloven richten we op wat we willen, maar geen banken.

Geef een reactie

Na kerst wordt alles weer zoals het was

Na kerst wordt alles weer zoals het wasTijdens de kerstdagen geen bijzondere tekenen van wonderlijke wijzigingen gezien U wel?
Nog een paar uur en op 3e kerstdag gaan we over tot de orde van de laatste dagen van het jaar. Zal Nederland er na de jaarwisseling anders uitzien? Er zijn, voor de oplettende nieuwslezer, tekenen die erop wijzen dat Nederland weer zal worden, wat het ooit eens was: een moeras.

Van Urk tot Winterswijk, van Tienhoven tot Noordse Buurt, we dreigen verder af te zakken tot het nivo waar Nederland ooit op begon. We zakken door de bodem, we geven grond weg aan het water.

Deze kerst zult u misschien nooit meer vergeten. De kerst waarna alles anders werd. Nederland terug in zijn meest oorspronkelijke staat.

Geef een reactie

De kerstvolkstelling

De kerstvolkstelling

Het CBS komt met een hedendaagse versie van het kerstverhaal. Volgens overlevering zou het kindeke Jezus in een stal geboren zijn, omdat zijn ouders op weg naar Bethlehem waren om aan een volkstelling mee te doen. De drukte die dat teweegbracht resulteerde in een tekort aan hotelkamers. Jozef en Maria kraakten een stal en de rest is bekend.

Het was dus een zootje bij die volkstelling. Nu gaat ook het verhaal dat ene koning Herodes niet zo blij was met de geboorte van een koningskindje en omdat hij dat jong niet kon vinden, stuurde hij zijn soldaten er op uit om alle jongetjes tot twee jaar aan hun lansen en zwaarden te rijgen.
U begrijpt: de volkstelling werd een nog groter rommeltje dan het al was.

Tegenwoordig gaat dat heel anders. Tegenwoordig hebben we het CBS (Centraal Bureau voor de Statistiek). Het CBS heeft de bevolking weer geteld. Keurig de geboorte- en sterftemeldingen verzamelt, evenals de cijfertjes van de emigratie- en immigratiediensten. Tot zover niks aan de hand. Alleen als we goed naar de cijfers kijken, die het CBS in haar bericht heeft vermeld, dan onstaat er ineens een mirakels zootje, als ware we weer in het kerstverhaal beland.

De bevolking is in 2008 met 76.000 mensen toegenomen. Een grotere groei dan vorig jaar. Niks krimp, geen bevolkingscrisis.
Er zijn meer mensen geboren dan gestorven (natuurlijke aanwas heet dat)en er zijn meer mensen geïmmigreerd dan geëmigreerd (migratiesaldo). Er zijn 140.000 mensen binnengekomen en 120.000 hebben het land verlaten. Dat levert een migratiesaldo op van 20.000 en dus zullen de overige 74.000 mensen wel uit de natuurlijk aanwas voortkomen.

Nu stelt het CBS dat de natuurlijke aanwas 2/3 van de groei veroorzaakt. Dat zou dus 50.667 mensen zijn (2/3 van 76.000). Met het migratiesaldo erbij komen we op 70.667 mensen. Da's ruim 5300 mensen minder!
Als we het door het CBS vermelde migratiesaldo optellen bij het aanwassaldo komen we op 72.000. Dat is dan 4000 minder dan het totaalsaldo.
Wie het even op een rij wil zien, klik naar dit xls.documentje.

Door het totaal op 76.000 te stellen, heeft het CBS ongeveer 4000 niet nader geïdentificeerden meegerekend. Buitenaardse wezens? Die zouden toch als immigranten geboekt moeten worden. Of rekent het CBS nog andere species tot de bevolking en zo ja, welke zijn dat dan?

Of er is iets aan de hand met de genoemde saldi. Het totaal is lager dan de gehele groei. Waarom lijkt het CBS hier de hedendaagse Herodes te zijn en heeft het ongeveer 4000 mensen laten verdwijnen?
Het kan ook zijn dat het CBS verwacht dat er tussen kerst en oud en nieuw nog 2666 mensen worden geboren en 1334 mensen het land binnen komen. Het jaar is nog niet klaar.

Of het CBS zadelt ons op met de kerstpuzzel van het jaar, of in de kerstdrukte is er iets fout gegaan, of ik begrijp het weer eens niet.
Helaas moet ik met de kerst werken, dus geen tijd het nader uit te vlooien. Bovendien is het CBS dicht tot 4 januari, dus navragen heeft op dit moment geen zin.

Als u puzzelen leuk vindt: prettige kerst. Als u liever bevolkingskrimp ziet: jammer, maar laat u uw kerststemming er niet door bederven. Maakt het u allemaal niet uit: vrolijke jingle bells gewenst. En aan ieder ander: aangename dagen gewenst.

Geef een reactie

Het laatste nieuws

Het laatste nieuws

Zo schrijf je een blogje en drie dagen later is je stukje meer actueler geworden, dan je zelf voor mogelijk hield.

In “Proloog parlementair onderzoek Irak” van 20 december, was hier te lezen dat de antwoorden van het kabinet op vragen uit de Eerste Kamer over de Nederlandse steun aan de oorlog in Irak, zo povertjes was, dat dit wel eens de proloog voor een parlementair onderzoek naar die kwestie zou kunnen zijn. Het stuk eindigde met: “En nu eens kijken of het parlement zich voldoende geschoffeerd voelt door dit gebrek aan respect voor de Kamer, dat ze alsnog een nader onderzoek gaat eisen“.
Die eis ligt er nog net niet. De Eerste Kamer vond de beantwoording inderdaad veel te mager, maar geeft het kabinet nog één kans dat goed te maken. Ondertussen is de VVD van koers veranderd. Is in tweede termijn de versie van het kabinet nog steeds onvoldoende, dan zal de VVD de eis tot een nader onderzoek steunen.
Kortom: de proloog is volop aan de gang.

Eén blik in de kranten doet trouwens meer herinneren aan eerdere blogjes. Neem het stukje “Zorgelijke sportkosten“, waarin werd aangetoond dat de paternalistische oproepen van de overheid om met zijn allen meer te bewegen leidt tot toename van de zorgkosten.
Gisteren werd duidelijk dat het nog erger gaat worden. De komende feestdagen zullen het aantal blessures oplopen omdat veel mensen de opgevroten calorieën er voor de Wii weer af willen bewegen. Leuk, gezellig, maar gevaarlijk dus die Wii-sporten.

En vandaag kwamen oude blogjes weer tot leven door de uitspraken van Poetin dat het gas duurder gaat worden. Wat dat voor gevolgen heeft voor de verhouding “Nederland-Rusland” valt nog niet te overzien, maar dat Poetin lijkt waant zich wel steeds meer een nieuwe Tsaar de Grote (zie “Met Peter de Grote op reis“). Hij is niet te beroerd om de mondiale machtsverhoudingen te tarten, getuige ook de russische mededeling dat vrijwilligers uit de VS aan de zijde van het opstandige Georgië hadden geschaard.

Ook bleek dat het kabinet dit blog niet leest. Had Donner maar de tips uit “Tijdmanagement” opgevolgd, dan had nu niet in de kranten gestaan dat er in één maand tijd aan 136 bedrijven werktijdverkorting is verleend. Bij DAF krijgen ze nu geld om niks te doen, terwijl dat geld toch ook in de ontwikkeling van de elektrische auto gestoken zou kunnen worden. De DAF-werknemers hadden dan mooi de omscholing van olie- naar elektrische monteur kunnen krijgen. Doen ze toch wat voor de kost die nu over de balk lijkt te worden gegooid.

Nog eentje tot slot. We krijgen zo weer twee dagen vrede op aarde. Behalve binnen de regerende coalitie. Daar woeden al het hele jaar diverse binnenbrandjes. En zo vlak voor kerst is het weer raak. De CDA-burgemeester Leers neemt de PvdA op de hak en laakt de benoemingsprocedure van Aboutaleb tot burgemeester van Rotterdam. Onderling liggen de CDA'ers ook in de clinch. Minister Klink wordt gemaand geen grieperige zwanen uit te laten vliegen. In twee maanden tijd steeg de gemiddelde onderlinge onenigheid van 1,25 naar 1,4 per maand.

Ik weet niet hoe de coalitie de kerst denkt te vieren, maar wegens de het grote brandrisico raad ik het kabinet en de coalitiepartijen aan de kerstverlichting deze keer uit te laten. Stel je toch eens voor dat ze de jaarwisseling niet halen wegens uitslaande brand.

Geef een reactie

De toestand in de polder (41)

Lees meer bij de NOS

Minister Verburg: “Oh? Eens even bij mijn collega's informeren wat ze dan verdiend hebben als campinghouder, zorgboer, bed and breakfastboerin en landschapsbeheerder”.

Lees meer bij Nu.nl

Boer: “Ha! Wil Verburg weten wat ik verdien als landschapsbeheerder? Laat ze eerst eens helpen schoffelen. Ik kom aan het melken van de koeien niet meer toe!”

Lees meer bij New Beauty

Minister Klink: “Ah! Daar hoeven de mensen dus niet voor naar de apotheek, naar naar de boer. Bespaart aanzienlijk op de medicijnkosten”.

Lees meer bij het NRC

AH!: “Ja, om de moordende concurrentie het hoofd kunnen bieden, zijn we genoodzaakt de brandnetelthee in de aanbieding te gooien En nee, daar heeft de boer niets over te zeggen. Verkoopt-ie het niet dan mag-ie het houden”.

Lees meer bij Ned. Vakbond Pluimveehouders

Boer: “Oh? Is het kabinet daar zelf dan niet slim genoeg voor? En wie luistert er tegenwoordig nog naar boerenwijsheid?”

Geef een reactie