Categoriearchief: Diversen

Pauze

UitrustenDe komende twee weken ga ik uitrusten. Het blog gaat op reces. Vakantie dus. Misschien dat er nog een enkele vakantiegroet verschijnt, maar nu gaat de ontspanning voor het schrijven. Op 8 augustus ben ik hier weer aanwezig.
Zoals bij elke onderbreking, laat ik ook nu weer wat extra leesvoer achter.

Je kunt in de reacties nog altijd de grootste, opvallendste of eigenaardigste komkommer kwijt die je in het zomernieuws tegenkomt. De verzameling begon hier op 2 juli (Een zomer zonder komkommers?)  en ruim een week later volgde het eerste gespotte komkommernieuws (Aarbeien of komkommers?).
Het is de bedoeling om eind augustus met een bloemlezing uit het komkommernieuws te komen, dus graag ook jouw bijdragen. Het zou mooi zijn als de komende twee weken de reacties hier volstromen met wat er zoals aan komkommer en kwel voorbij komt.

Gisteren plaatste ik op GeenCommentaar nog een artikel over de hulpactie voor de Hoorn van Afrika. Wie even goed leest kan uitrekenen dat we per Nederlander gemiddeld ongeveer 720 euro besteden aan vakantie in het buitenland. Als elke baby en bejaarde, elke werkende en werkloze, elke neef en nicht, elke pastoor en geitenboer, elke bobo en bimbo, kortom elk individu nu eens € 12,50 daarvan afhoudt om aan giro 555 te geven, dan kan deze hulpactie de grootste worden aller tijden.

Dat kun je natuurlijk ook doen, in plaats van dit blog lezen. Ik ga er nu tussenuit. Alle lezers een prettige tijd gewenst.

Geef een reactie

De zondagbijlage.

BijlageTwee weken geleden introduceerde ik hier de zondagbijlage van dit weblog. Een schertsende verwijzing naar artikeltjes van uw redacteur op andere websites. Een deel daarvan verschijnt onder het pseudoniem P.J. Cokema. De zondagsvraag is: waar staat dat pseudoniem voor?
En dan nu in de zondagbijlage:

Vandaag op Sargasso: Kunst op zondag, over verdwenen kunst. Niet alleen gesubsidieerde kunst verdwijnt.
Op GeenCommentaar een waarschuwing: als je met je hobby wat geld wilt verdienen om je uit de crisis te redden, dan ligt het kabinet dwars.
Op Joop.nl werd eerder deze week het artikel over de gedragscode “Lifestyle neutraliteit politie” overgenomen, een onderwerp waarover ik voor GeenCommentaar op Kruisvuur van De Spits, in debat ging met de Dagelijkse Standaard.

Extra leesvoer voor tussen de buien door. Veel plezier ermee.

Geef een reactie

De hoorn des ondervoeds

HongerVoel jij je ook wat ongemakkelijk als je op vakantie wordt aangesproken door bedelaars? Het is een beetje afhankelijk van je vakantiebestemming, maar in het buitenland lijken de bedelaars er wel erger aan toe dan in Nederland. En daarbij: je gaat op vakantie voor je rust. Daar hoort gemoedsrust natuurlijk ook bij, maar dat lijkt de bedelaars niet te interesseren.

Net als we onze hoorn des overvloeds leegstorten in campings, vakantieresorts, pretparken en hotels leegstorten, komt ’s lands bedelaar voor grote noden over heel de wereld, de SHO, met een hulpactie voor de hongerende Hoorn van Afrika. Is dat nou wel zo slim?
Nederlanders zijn best gul, als het om armoe en honger gaat. Het onderwerp staat op de tweede plaats in de ranglijst van doelen waar aan gegeven wordt. Natuurrampen scoren beter. Maar goed, in de laatste 50 jaar hebben actie voor hongersnood en landen in de Hoorn van Afrika ruim 247 miljoen euro opgeleverd. Twaalf grote acties, waarvan er maar twee voor landen buiten Afrika waren. In 1966 was er de actie ‘Eten voor India’ en in 1990 de actie ‘Help de Russen de winter door’. Zie ook dit overzicht (exceldocument).

Drie nationale campagnes haalden geld op voor hongerbestrijding door heel Afrika. Twee betroffen de honger in Zuidelijk Afrika. En vijf acties waren gericht op Sudan (3x), Ethiopië en Somalië (gecombineerd met Mozambique). In totaal bracht dat bijna 38 miljoen euro op en die aalmoes heeft niet veel geholpen. Er heerst nog steeds honger. Er zijn nog steeds vluchtelingen. Ondanks allerlei internationale hulp, wil het gebied maar niet rustig, welvarend en goed doorvoed worden.
Behalve het gortdroge klimaat zijn oorlogsvoerende stammen de oorzaak van alle ellende. Aan het klimaat valt niet veel te doen, hoewel een paar omvangrijke irrigatieprojecten zouden kunnen helpen. Maar dan zul je zien dat de oorlogshitsers de waterputten en pijpleidingen saboteren.

Blijkbaar is er voor de internationale gemeenschap geen aanleiding de Responsibility to Protect-afspraken even ferm uit te voeren als in Libië. En wat de VN-vredesmachten ook bereikt hebben in Eritrea, Somalië en Sudan, van vrede en opbouwmissies is geen sprake. Wel denken diverse regeringen dat geld helpt. Naar aanleiding van de SHO-actie gaat Nederland 5 miljoen extra geven. België komt met 4 miljoen over de brug. Dat is dan alvast bijna een kwart van wat de hulpacties in de laatste 38 jaar hebben opgebracht.

Dat schiet dus lekker op. Maar hoe bereikt de SHO al die vakantiegangers? Er valt nu geen spetterende televisieavond op te zetten, want de broodnodige hulp van bekende politici, sporters en, artiesten is in het zomerreces niet zo makkelijk te organiseren.
Op vakantie geven we gezamenlijk 15 miljard euro uit. Als we van elke euro een half procentje aan de actie geven, is dat toch goed voor 75 miljoen euro. Ik vrees dat de SHO dat niet gaat ophalen.

Geef een reactie

Aarbeien of komkommers?

NieuwsVorige week vroeg ik de lezers hun komkommernieuws hier te melden. Dat was iets te vroeg. Dit weekend barsten de vakanties pas echt los en de echte komkommernieuwtjes gaan dus de komende weken hun hoogtijdagen beleven. De afgelopen week staken de eersten al de kop op.

Neem de splashteller. De Wageningse Universteit gaat het aantal doden in het verkeer tellen. Normaal gesproken een klusje voor het CBS, dat in april nog juichte dat het aantal doden weer was afgenomen. In 2010 telde de statistiekenboer 640 doden in het verkeer, tegen 720 in 2009. Opvallende kanttekening: onder voetgangers was het aantal slachtoffers gestegen.
Je bent automobilist en twijfelt aan dat nieuws? Doe dan zelfs eens onderzoek. Kijk na een ritje eens op je kentekenplaat. Treft je daar de resten van een voetganger aan, dan mag je er vanuit gaan dat het CBS gelijk heeft. De kans is groter dat je er geplette insecten op aantreft en de Wageningse Universiteit wil dan graag weten hoeveel je er hebt geteld. Geef het door en help de Wageningers de insectenstand in kaart te brengen. Men vermoedt dat er jaarlijks zo’n 1600 miljard insecten omkomen in het verkeer. De medewerking van de automobilisten wordt gevraagd om de cijfers betrouwbaar te maken.

Kenmerkend voor komkommernieuws is dat er vaak dieren in voorkomen. Met het nieuws over de insectenteller is de kop er dus af en speuren we verder. Zullen insecten deze zomer de vermeende poema’s, weggevlogen pelikanen of vallende geiten uit het nieuws drukken?

Dat zou zomaar kunnen, omdat de komkommer al voor de vakantie brekend nieuws was, vanwege de EHEC-bacterie. Komkommers hebben overigens altijd wel last van vervelend klein spul. Gelukkig is er een insect met goed nieuws voor de telers. Eentje die ander ongedierte op komkommers opvreet. Een bedrijf in bestrijdingsmiddelen heeft een nieuw soort roofmijt gekweekt en de eerste resultaten zijn zo indrukwekkend dat men verwacht eind dit jaar het insect commercieel te kunnen exploiteren. Deze superroofmijt is vooral succesvol bij komkommer en rozen. Nu de rozen nog eetbaar maken en we hebben een voedselprobleem minder.
Overigens is de grootste ellende met de EHEC-bacterie voor de telers wel voorbij, maar ze zijn er nog niet helemaal bovenop. Reden  om ze een hart onder de riem te steken. Stuur ze eens een opbeurend mailtje. “Dit mag van alles zijn, een persoonlijk bericht, gedichtje of iets anders creatiefs. Alle mails zullen gebundeld worden in een boek en overhandigd worden aan de getroffen telers”, lezen we in een van de komkommerberichten.

Positief nieuws over het Europees Parlement: er wordt minder gezopen. Dat danken we dan aan de Polen. Het Europees Parlement zal een halfjaar onder voorzitterschap van Polen staan. Bij het oppakken van de voorzittershamer is het traditie dat er streekproducten worden uitgedeeld en blijkbaar bestond dat tot nu toe vooral uit alcoholische versnaperingen. De Polen willen die traditie doorbreken en denken erover zomerkoninkjes aan te bieden of zure komkommers.
Ik adviseer de Polen een compromis aan te bieden: aardbeien op likeur Zo kom je de drankzuchtige Europarlementariërs tegemoet. Van komkommers heeft Europa wel genoeg, zeker nu ze zo zuur zijn gebleken.

Wat ons op het laatste komkommer en kwelnieuws van deze week brengt: Frits Wester van RTL Nieuws zit zonder werk. Het kabinet wil de embargoregeling voor de Prinsjesdagstukken opheffen. Elk jaar lekte de stukken uit en al jaren had RTL de primeur. Dat moet het werk zijn geweest van Frits Wester, die ooit persvoorlichter van het CDA was.  Die klus komt dus te vervallen en hij zal naar ander nieuws moeten omkijken.

Heb jij een fraaie komkommer in het nieuws gezien? Gooit het in de reacties. Eind augustus stellen we dan een bloemkomkommerlezing samen van de fraaiste komkommer.

Geef een reactie

Een zomer zonder komkommers?

komkommernieuwsNormaal gesproken breekt met het zomerreces, de vakanties en de Tour de France ook de jaarlijkse komkommertijd aan. De traditie is meestal wel een vermelding waard op menig weblog of ander on-line medium. Nu lees je er nauwelijks iets over. Omdat we de komkommertijd net achter de rug hebben?

De komkommer was een paar weken groot nieuws. Ineens was de groene jongen een kwaadaardige versnapering. Besmet het de EHEC-bacterie was de komkommer zelfs dodelijk. Is dat misschien de reden waarom niemand iets durft te melden over de komkommertijd? Dat is niet nodig. De komkommer is volledig gerehabiliteerd. De komkommer was niet de boosdoener, het zijn kiemzaden die een bron van ellende kunnen betekenen.

Rehabilitatie of niet, de komkommerhandel heeft nog steeds last van de negatieve berichtgeving. Vlak voor dat iedereen op vakantie gaat, pleit de landelijke koepel voor land- en tuinbouw,het LTO, nog  voor verlenging van het EU noodfonds. Een potje waar tuinders een beroep op kunnen doen, omdat ze een groot deel van hun handel moesten doordraaien. Strategisch geen sterk moment, want ieders gedachten zitten bij zon, zee of zwembad en heeft weinig behoefte zich in kommer en kwel te verdiepen. Dat geldt voor de burger, dat geldt voor politiek verantwoordelijken.

Zal dat het laatste zijn dat we de komende weken van de komkommer zullen vernemen? Natuurlijk niet! Maar je moet goed opletten om er eentje te zien. Ze zijn vermomd als ontsnapte dieren. Of het zijn beesten die toeristen lastig vallen. Het kunnen ook uitheemse planten zijn die allergieën veroorzaken. En als de komkommer flora noch fauna is, dan is-ie wel alcoholvrij bier of een verwarde man, mogelijk zelfs de kerstman.

Je begrijpt het natuurlijk al: de links verwijzen naar de eerste komkommernieuwtjes. Mocht je de grootste komkommer van dit zomereces tegenkomen, meldt het dan hier. Het liefst in de reacties, maar mailen mag ook. Eind augustus stellen we dan een bloemkomkommerlezing samen van de fraaiste komkommer.

Geef een reactie

Gedonder

cc Flickr QualsiasiDe publieksprijs van de Blogparel 2010 bestaat uit het eenmaal per maand plaatsen van een blog, geschreven door de winnaar. In dit geval een winnares. Tot en met december plaatsen we hier elke maand een blogje dat eerder verscheen op Trudy Schrijft. Ik weet niet hoe u gisteren het onweer hebt beleefd, maar onze gastlogster zal er ongetwijfeld mee klaar zijn.

Gedonder
Mijn fascinatie voor onweer is ziekelijk groot. Ik baal als een stekker als het onweer aan mij voorbij trekt. Net als dat manlief en ik elkaar in de armen zouden vliegen omdat na het jarenlang invullen van de vaste cijferreeks van de lotto, deze eindelijk gevallen is. Het prachtige kortstondige moment van geluk totdat we elkaar  tegelijk dezelfde vraag zouden stellen: “Jij bent toch wel naar de sigarenboer geweest om ons rijtje te activeren?”

Zo voel ik mij als het onweer aan mijn Noord-Hollandse neusje voorbij gaat.
Om de haverklap kijk ik als deze weersdreiging voorspeld wordt op www.buienradar.nl. Soms zie ik klonten rode stippen met kruisjes, – het symbool van mijn geliefde flitsen – van het zuiden naar westen trekken. Eenmaal richting zee, zie ik de rode stipjes alsmaar minder worden. En eenmaal boven Schagerbrug, constateer ik dat de rode stippen doorgaans tot nul gereduceerd zijn. Soms vraag ik mij af wat ik de weergoden aangedaan heb dat ik zo gestraft wordt. Ik lijk wel de ultieme bliksemafleider te zijn.

Mijn zus Anita vindt het ook leuk om mij te pijnigen. Zij heeft een tijdlang een chalet in Garderen gehad. De plek waar het vaker onweert. Belde tuthola mij op als het weer eens raak was. “Schitterende onweer he Trui? Hoor maar! Hebben jullie ook zulk mooi onweer? Ik geef een negen.” ‘Anita Chicata dat rijmt zo goed’ (zo noemde ik haar vroeger als we ruzie hadden) weet natuurlijk  ‘dondersgoed’ dat het dan aan zee niet onweert. Dat heeft ze  geniepig bekeken op buienradar. Ze belt om mij jaloers te maken. “Nee, we hebben wel fascinerende wind en regen in Schagerbrug. Maar ik ben een spannende film aan het kijken. Dag stomme banaan!”
En ze had vroeger ook al de mooiste slaapkamer…

Maar mijn hele familie is trouwens onweerverslaafd. Generatie op generatie. En na een onweersbui bellen we elkaar op, en geven we het onweer een cijfer. Maatstaven voor een cijfer zijn: Aantal flitsen en donderslagen, en de nabijheid van het onweer. Korter dan 10 seconden tussen flits en donder betekent oppassen geblazen. Maar voor mij begint het dan net interessant te worden. Niet dat ik op mijn fiets dan door de weilanden ga fietsen, want ik ben natuurlijk niet suïcidaal.

Op het moment dat ik het onweer voel aankomen, – ja, ik kan het echt voelen – dan begint de pret. Ik ga voor het raam kijken. Ook midden in de nacht. Al zal ik het iedereen afraden (pas op! Heel gevaarlijk!); het raam gaat wel open. Ik wil de vibratie kunnen voelen. Een risicomarge wat voor mij niet opweegt tegen het genot. Andere mensen roken, en dat is tenslotte ook gevaarlijk.

Mysterieuze stilte…
Als een kat die heel langzaam zijn prooi besluipt. Dan begint het te waaien. Bloemkoolwolken hebben plaatsgemaakt voor een zwarte hemel. De kat roert zijn staart, en klemt zijn nagels stevig in de grond om zich af te zetten. En dan begint het natuurgeweld. Vanuit de hemel (of eigenlijk de grond) word ik getrakteerd op het mooiste vuurwerk van de wereld. Alsof ik adrenalineshot krijg ingespoten. Ja, ik ben verslaafd. Als ik nog een laatste vergelijking mag maken; Onweer staat voor mij gelijk aan een meervoudig orgasme.

 

 

 

Jammer dat ik het allemaal zo vaak moet mislopen.

Geef een reactie

Het debat is dood, leve het debat!

debat“Maar als een proces boven je eigen hoofd heeft gekletterd, dan bieden een harnas en een zwaard in een slaglinie geen betere bescherming dan de welsprekendheid aan de aangeklaagde die in gevaar verkeert”. Een zinnetje uit de Dialogus de oratoribus van Tacitus, een zeer oude Griek, maar gereanimeerd door Roderik van Grieken (die naam!), directeur van het Nederlands Debat Instituut. Oude Grieken als Tacitus, Aristoteles, Socrates en Plato worden gezien als de oerbronnen van de dialoog, het debat en de retorica.

In De Volkskrant betoogt Van Grieken dat de slotrede van heer Wilders, tijdens het proces dat boven zijn hoof hing, een prachtig geconstrueerd voorbeeld van retorica was. Een fraai staaltje doordacht taalgebruik, een parel “voor  ieder mens met enig taalgevoel en kennis van retorica”.
Van Grieken ziet maar weinig goede sprekers in de politieke arena en zou willen dat er meer begenadigde sprekers als Wilders,. Rutte en Pechtold het woord voeren. Hij legt de schuld bij het onderwijs: “Generaties hebben in Nederland school verlaten zonder ooit echt kennis te hebben gemaakt met de kunst van het overtuigen. Laat staan dat men er mee geoefend heeft”.

Dat is ook maar retoriek. Meneer van Grieken moet ook aan zijn broodwinning denken. Zijn organisatie levert allerlei ‘producten’, waarmee je een fantastische spreker kan worden. Wie gelooft dat het onderwijs niets doet aan de kunst van het spreken, zal opgelucht ademhalen dat er nog zoiets is als het Nederlands Debat Instituut.
Aan het onderwijs kan het toch niet liggen? Of is de ouderwetse spreekbeurt verdwenen? Natuurlijk niet. Nu is een spreekbeurt nog geen debat, meer een lesje in spreken in het openbaar. Het kan het begin van een debat zijn en daar doen scholieren lustig aan mee.

Vorig jaar haalde Nederland voor het eerst een tiende plaats op het WK debatteren voor scholieren. Een grote stap voorwaarts. In 2008 werden voor het eerst de achtste finales gehaald met een zestiende plaats en in 2009 haalde Nederland een vijftiende plaats. In 2010 eindigde Nederland bovendien als beste team in de categorie ‘English as a Foreign Language’. Teamleden waren onder andere Elisabeth van Lieshout en Thom Wetzer, die in 2010 het Nederlands Kampioenschap Debatteren wonnen.
Nu zijn zij natuurlijk briljante leerlingen van een lyceum of gymnasium. Mark Rutte en Uri Rosenthal zaten op zo’n school, het Haagse Maerlantlyceum, dat overigens nog nooit een landelijke debatwedstrijd heeft kunnen winnen.
De Vara organiseert elk jaar de debatwedstrijd ‘Op weg naar Het Lagerhuis’, voor scholieren van 12 tot en met 18 jaar van VMBO, HAVO, VWO en de laagste klassen van het MBO, want debatteren moet van alle rangen en standen zijn.

Het Nederlands Debat Instituut, van de hierboven genoemde heer Van Grieken, organiseert ook debatcompetities voor alle typen scholen. De landelijke debatwedstrijd voor MBO-scholen, wordt al drie jaar op een rij door het ROC Tilburg gewonnen. In de categorie VMBO won dit jaar een Mavo uit Dordrecht. Je ziet het: er wordt oeverloos gedebatteerd in het onderwijs. Waarom zegt Van Grieken dan toch dat hele generaties de school hebben verlaten “zonder ooit echt kennis te hebben gemaakt met de kunst van het overtuigen. Laat staan dat men er mee geoefend heeft?”

 

Omdat hij de kunst van het debat belangrijker vindt, dan de inhoud. Zijn stelling is dat de inhoud nog zo verwerpelijk kan zijn, als het de boodschap in de juiste vorm wordt gegoten, zit daar de kracht mensen te overtuigen. Van Grieken constateert een gebrek aan retorisch begaafden en vindt dat een gevaar voor een gezonde democratie. Waren alle politici even bedreven in de retoriek, dan zou er veel gelijkwaardiger strijd zijn.
Een retorisch vraagje. Zegt hij nou uiteindelijk toch dat het zo jammer is dat de grootste onzin de meeste stemmen trekt?

Geef een reactie

Werktitel

doctor“De afronding van een proefschrift zou het einde moeten zijn van het begin van een wetenschappelijke loopbaan, voor velen is het echter het begin van het einde daarvan”.
Zo luidde een van de stellingen(1) bij het proefschrift van Gerben Mol (3), die in 2002 promoveerde op een onderzoek naar het meten van de milieukwaliteit van de Nederlandse bodem. Lees de stelling nog eens goed door. Hij is wat omslachtig geformuleerd, maar de toenmalige promovendus was er blijkbaar niet zeker van dat het halen van de doctorstitel een garantie voor baanzekerheid was.

Hij was niet de enige, getuige de stellingen (2) die promovendi de jaren daarna opvoerden:
Aldert Zomer, Rijksuniversiteit Groningen (2007): Jonge wetenschappers zijn van nature optimistische mensen: Ondanks het feit dat slechts 2 procent van de promovendi een vaste academische positie weet te bemachtigen, denkt 65 procent kans te maken op een dergelijke positie. (Bionieuws 7, 2006);
Annemarieke Vermeer-Künzli, Universiteit Leiden (2007): Het behalen van de graad van doctor zou geen reden tot ontslag moeten zijn;
Cas Eikenaar, Rijksuniversiteit Groningen (2008): De promotie tot Doctor is de enige promotie waarna je arbeidscontract met zekerheid wordt beëindigd;
Karin Moret, Universiteit Maastricht (2011): De promotie tot Doctor is de enige promotie waarna er getwijfeld wordt over een geschikte functie.
Je ziet het: baanonzekerheid alom. En blijkbaar moet men na de promotie zich vooral richten op nieuwe onderzoek, namelijk het zoeken naar werk.

Vooral de stelling van Aldert Zomer is interessant, want is er is kennelijk iets veranderd. Het CBS meldt vandaag dat meer dan 80 procent van de werkende gepromoveerden een beroep op wetenschappelijk niveau heeft. Gepromoveerden zijn bijvoorbeeld relatief vaak arts, (universitair) docent of onderzoeker, aldus het CBS (5).
Vervolgens somt het CBS wat bevindingen op, die aansluiten bij een eerder onderzoek van de Universiteit Utrecht en de Erasmus Universiteit Rotterdam (4), die geen enkele aanleiding tot ongerustheid over de arbeidszekerheid van promovendi zagen. Sterker nog: 86 procent van de promovendi aan Nederlandse universiteiten heeft bij het verdedigen van de dissertatie al een baan.
De onderzoekers vonden dat de “vrij sterke arbeidsmarktpositie van recent gepromoveerden in Nederland is grotendeels te danken aan de inspanningen van de promovendi zelf”. Om promovendi beter bij te staan bij een vervolg van hun (academische) loopbaan, is er volgens de onderzoekers nog veel te winnen voor de universiteiten en onderzoeksscholen.

Een titel alleen zegt dus toch niet alles. Net als elke andere gediplomeerde, moet ook een doctor zelf zijn best doen de baan van zijn of haar leven te vinden. Misschien het in de toekomst wat makkelijker wordt, omdat er een tekort aan hoogopgeleiden wordt verwacht (6). Dat stelt hoogleraar arbeidseconomie Jules Theeuwes, die vindt dat er daarom nu stevig in onderwijs moet worden geïnvesteerd en niet andersom, zoals nu het geval is.

Tot slot sluit onderschrijf ik de stelling van Sabine Fuss uit 2008: Het belangrijkste resultaat van een promotie is de persoon die aan het eind van het proces wordt 'opgeleverd'; het proefschrift is daarbij van secundair belang.

Literatuur:
1. De stellingen kun je vinden op de website ‘Hora Est’. Hier worden alleen stellingen verzameld die niet op het wetenschappelijke gedeelte van het proefschrift slaan, maar als schertsende toevoeging zijn bedoeld en/of een verband houden met maatschappelijke kwesties.
2. Wikipedia: het is overigens niet verplicht stellingen toe te voegen aan een proefschrift.
3. Gerben Mol had met de nodige tegenslag te maken bij de tot standkoming van zijn proefschrift, getuige een artikel in de Volkskrant in 2002.
4.  Promovendi zijn gewild op arbeidsmarkt, artikel van de Universiteit Utrecht, 2010.
5.  Doctorstitel maakt verschil op de arbeidsmarkt, artikel van het CBS. 2011.
6. Over een mogelijk tekort aan hoogopgeleiden en verandering op de arbeidsmarkt in verband met de vergrijzing: artikel op Nu.nl, april 2011.

Geef een reactie

Te jong om het volk te vertegenwoordigen?

kinderraadAnnemarie Jorritsma heeft een goede dag. Een grote meerderheid op het VNG-congres stemde in met het uitgeklede Bestuursakkoord. Bovendien werd ze herkozen als voorzitter van de VNG.
Geen motie van wantrouwen dus, ondanks de vreemde weg die Jorritsma en haar collega-bestuursleden hebben bewandeld. Op 21 april tekende ze immers het akkoord en verdedigde het tijdens de informatieronden langs de gemeenten. Pas toen haar duidelijk werd hoe groot de kritiek op het akkoord was, besloot het VNG-bestuur de sociale paragraaf uit het akkoord te halen. Heeft Jorritsma haar leden nu wel of niet goed vertegenwoordigt?

Gisteren opende ze het VNG-congres en wees de vergadering op het wat jonge gehalte van de gemeenteraden. “Ik vind dat de leeftijd van raadsleden best iets omhoog kan”, zei ze. Nu komt vergeetachtigheid vaak voor op hogere leeftijd en de 61-jarige Jorritsma lijkt daar ook last van te hebben. Zij zelf was 28 toen ze gemeenteraadslid werd. Zou ze nu vinden dat 28 eigenlijk te jong is om het volk te vertegenwoordigen?
Volgens cijfers van haar eigen VNG is de gemiddelde leeftijd van raadsleden (pdf) 52,3 jaar. Daar zat Jorritsma dus een behoorlijk stuk onder.

In haar toespraak hield ze het congres voor gebruik te maken van het groeiend aantal 65-plussers. Zou Jorritsma de jonge VVD’ers zat zijn? Mark Rutte (44) en staatssecretaris Paul de Krom (48) ventileerden al stevige kritiek op de draai van Jorritsma. Piet-Hein Donner doet dat ook en is wel van dezelfde generatie als Jorritsma, maar van het CDA. De starre opstelling van Donner had  ze wel verwacht, van haar jongere partijgenoten misschien niet.

Als de leeftijd van Jorritsma en haar stelling over 65-plussers een maatgevend criterium zou zijn in het profiel van de hedendaagse politici, dan worden we nu door broekies bestuurd en vertegenwoordigd. Maar dat was ook al zo ten tijde van Jorritsma’s publieke functies.
Mark Rutte is de op één na jongste premier. De gemiddelde leeftijd van alle premiers na 1945 is 49,7. Tot premier heeft Jorritsma het nooit geschopt. Ze mocht wel op 48-jarige leeftijd vice-premier worden en was toen 1 jaar jonger dan het gemiddelde. Dat kan nog.
De gemiddelde leeftijd van Tweede Kamerleden is 45. Annemarie was 32 toen ze parlementariër werd, maar liefst 13 jaar jonger. De senioren in de Eerste Kamer zijn gemiddeld 56,3 jaar. Nog lang geen 65 dus.
Burgemeesters zijn gemiddeld 57,3 jaar en wethouders 53,9. Jorritsma was 53 toen ze burgemeester werd. Vier jaar jonger. En raadsleden zijn, zoals gezegd, gemiddeld 52,3. Negen jaar ouder dan de 28 lentes die Jorritsma telde, toen ze in de gemeenteraad van Bolsward zitting nam.

Annemarie Jorritsma heeft dus nooit het wijze geduld op kunnen brengen, tot haar 65e te wachten om het volk te vertegenwoordigen of te besturen. Haar oproep om ouwe knarren te werven, is door de ‘jonge’ vijftigers in de VNG-zaal alvast beloond met haar herbenoeming tot voorzitter van de VNG.
Een mens is nooit te oud om te leren. Zal Jorritsma de komende tijd haar leden beter vertegenwoordigen dan een jaar geleden, toen ze aan de onderhandelingen over het Bestuursakkoord begon?

Geef een reactie

Echt altijd

HemaDe publieksprijs van de Blogparel 2010 bestaat uit het eenmaal per maand plaatsen van een blog, geschreven door de winnaar. In dit geval een winnares. Tot en met december plaatsen we hier elke maand een blogje dat eerder verscheen op Trudy Schrijft. Deze keer lijkt Trudy altijd prijs te hebben.

Echt altijd
Vast voordeel, bodemprijzen, laagste prijs garantie, en nergens goedkoper, zijn allemaal reclame slogans waar ik als vrouw niet gevoelig voor ben. Lees ik ergens zo’n  belofte terwijl ik op de wc aan het kranten ben, zal ik niet met mijn broek op mijn hielen op de fiets springen om niets van de korting te hoeven mislopen. Ik vind het allemaal relatief. Nee, doet u mij maar echte kortingen, want daar ben ik dan weer wel gevoelig voor.

Twee weken geleden kochten mijn man en ik bij woon – outlet in Alkmaar een prachtige zwart lederen bank. Van 1695 euro voor 495. Dan krijg ik pas een gevoel van winst, ook al is wel mijn bankrekening met 495 euro gedaald . Met een winst van 1200 euro vond ik het tevens een reden om nog even bij de afgeprijsde snuisterijen te kijken. Zag een leuke leren tas van 150 euro voor een luttele 40 euro. Ik kirde geluidjes alsof ik naar het vuurwerk aan het kijken was, “ohh,ahhh”. Manlief vroeg mij enkel hoeveel tassen er aan de gordijnrails in onze slaapkamer hingen. Ongeveer zoveel dat er een reële kans bestaat dat eerdaags de schroeven uit de pluggen van de muur zullen schieten. Pfff…niet dat ik die tas niet mag kopen van manlief, maar door die ene onnozele vraag van hem had ik al geen zin meer in die tas.
Weg vette winst  van 110 euro…

Maar ik ben dus een vrouw van fikse kortingen. Laagste prijsgaranties en bodemprijzen weten mij dus niet de kietelen. Er is echter een concern die mij met een bepaalde prijsgarantie wel weet te fascineren. En dat is de HEMA. Mijn favoriete winkel, met de altijd overheerlijke en verkrijgbare Hema worsten, niet op dieren geteste make-up, en Jip en Janneke snuisterijen.
Zij promoten hun winkel tegenwoordig met diverse producten met ‘Altijd’ prijzen. Als ik de inflatie bekijk en de fluctuerende grondprijzen, kan ik niets anders concluderen dat ik het een gewaagde pr- actie vind!

Wetende dat we in het jaar 1950 17 cent voor een brood moesten neerleggen, en nu het tienvoudige, ben ik blij dat bij de Hema voor altijd de vlaaien 5 euro zullen kosten. Dus ook als ik straks op negentigjarige leeftijd zin heb in een stukje HEMA vlaai. Mijn rollator kan ik op deze leeftijd van een nieuwe voor- en achterlicht fietsverlichting voorzien voor de ‘ALTIJD’ prijs van 2 euro. Ik kan voor altijd een bikini voor 8 euro kopen, en teenslippers voor 2 euro. En om onze financiële toekomst nog meer in zekerheid te stellen kunnen we voor ALTIJD bij de Hema een kip – of tonijnsalade voor 2.75 kopen, lasagne  bolognese  voor 1.50 euro, en onze billetjes opfrissen met een 3-pak baby doekjes voor een luttele 3 euro!

Ik heb nergens kleine sterretjes met voorwaarden gelezen. En voor de zekerheid heb ik de betekenis van het woord ‘altijd’ nog eens opgezocht: bijw steeds, voortdurend, elke keer. Dus prijzen die net zolang gehanteerd blijven dan de eeuwige roem van Jip en Janneke.
Topactie van de Hema dus! En laat ik het niet merken, dat de prijzen in de komende 100 jaar zullen stijgen. Want van beloftes verbreken, daar word ik ook heel erg gevoelig van…

Trudy Zeeman www.trudyschrijft.nl.

Geef een reactie