Architecten schuldig

Architecten schuldig Niet de beulen maar de juridische architecten worden misschien vervolgd voor het martelen van terrorisme-verdachten. President Obama zoekt kennelijk een uitweg om de martelpraktijken in de Irak-oorlog niet ongestraft te laten. Eerder liet hij weten de uitvoerders van al te wrede verhoortechnieken niet te vervolgen, omdat zij slechts in opdracht hebben gehandeld.

Nu denkt hij erover stappen te ondernemen tegen de juristen onder de Bush-regering. Het kan natuurlijk zijn dat zij een positief advies hebben gegeven over de praktijken die eigenlijk tegen nationale en internationale wetten indruisen.

Maar die juristen hebben toch ook in opdracht gehandeld? Stel dat ze de opdracht kregen uit te zoeken welke verhoormethoden juridisch aanvaardbaar zijn en welke niet. Stel dat ze dan gezegd zouden hebben: tja, waterboarding mag eigenlijk niet, maar oorlogssituaties maken de wet is rekkelijk. Dan is dat niet goed te praten. Ze hebben de opdracht te ruim door de bocht genomen.

Maar om dan de uitvoerders van de martelingen niet te straffen en de juristen wel, is erg kort door de bocht. Die juristen waren niet de enige architecten van de oorlog en bovendien niet de gezaghebbende beslissers. Waarmee een schimmig steekspelletje kan ontstaan over de vraag wanneer iemand nu daadwerkelijk schuldig is aan oorlogsmisdrijven.

De juristen kunnen naar hun baas wijzen, hun baas weer naar de minister, de minister naar de president. Die kan op zijn beurt weer zeggen dat hij verkeerd is geïnformeerd en geadviseerd. De opdrachtgever, de architecten en de uitvoerders hebben elk hun specialiteiten. Zo kun je verantwoordelijkheden mooi opsplitsen.
Een uitvoerder kan zich verschuilen achter het ontbreken van juridische kennis betreffende zijn handelen. De jurist verschuilt zich achter wettelijk jargon en de opdrachtgever zegt natuurlijk dat juristen en uitvoerders hun eigen verantwoordelijkheden hebben verwaarloosd. De opdrachtgever, die wel zijn goedkeuring heeft gegeven, heeft zelf de wet er niet op na geslagen, noch zelf actief aan enige marteling toegepast.

Er zijn zoveel mensen betrokken bij het besluit ten strijde te trekken en de details daarvoor uit te werken, dat de vraag rijst: is iedereen schuldig of is dat complexe proces de dader?
Verklaar je iedereen schuldig dan stort het Amerikaanse defensie- en regeringsapparaat in elkaar. Obama heeft de beulen al vrijgesproken. Zou hij de opdrachtgever veroordelen, dan wordt Bush alsnog als oorlogsmisdadiger weggezet. Het laatste restje geloof in de rechtmatigheid van de oorlog in Irak zou wegvallen en Amerika heeft er weer een oorlogstrauma bij.
Kiest Obama er echter voor dan maar niemand te veroordelen, dan verliest hij zijn geloofwaardigheid als rechtschapen man. Ook niet best voor de Amerikaanse democratie. Dus zoekt hij het nu in een laag tussen opdrachtgever en uitvoerder: de architecten.
Is dat de juiste weg? Vel uw oordeel in onderstaande poll.

Verbod op recepten

Verbod op recepten Terwijl de coalitie het onderling al lastig genoeg heeft met straaljagers, eist het CDA Tweede Kamerlid Henk Jan Ormel een verbod op een kookboekje met vegetarische recepten. Hij zal minister Gerda Verburg vragen het boekje terug te trekken en het geld te besteden aan voorlichtingscampagne over het maatschappelijk nut van dierproeven.

Meneer Ormel durft wel. Een verbod op een boek valt slecht in tijden waarin velen, onder de vlag van de vrijheid van meningsuiting, bijna alles voor publicatie toegestaan achten. Recepten zijn ook een vorm van meningsuiting. Zou dat niet zo zijn, dan valt er over smaak natuurlijk niet te twisten.

Het boekje bestaat al tien jaar, zegt Verburg, dus waarom maakt Ormel zich zo dik? Ormel vindt het propaganda en dat dient de overheid niet te subsidiëren.
Het Voedingscentrum, de uitgever van het kookboekje, propagandeert ook al jaren de schijf van vijf en daar staan wel degelijk
vlees en dierproducten op. Meneer Ormel hoeft dus niet bang te zijn dat het Voedingscentrum voornemens is de vleesindustrie om zeep te helpen.

Misschien kan hij beter eens navragen waarom Artis 5 miljoen euro van Verburg krijgt voor natuur- en milieueducatie.
Altijd goed om kinderen te leren dat een olifant eigenlijk in een groter leefgebied thuishoort, dan op een paar vierkante meter dierentuin. En zeker, het is prima als je met gedegen educatie voorkomt dat mensen hun kop in het zand steken als ze een struisvogelbiefstukje eten. Het is immers slecht gesteld met de verbinding tussen natuur en consumptie. Het is alom bekend dat de missing link tussen een pak melk en de koe, tot een erg nauw natuurbewustzijn bij kinderen heeft geleid.

Maar waarom zou juist Artis die 5 miljoen krijgen? Elke dierentuin verkoopt zichzelf tegenwoordig als schoolvoorbeeld van educatie. Met deze subsidieshot haalt Verburg de zo geroemde principes van de marktwerking aardig onderuit. Maar hoor je daar heer Ormel over?

DNA-matches in de hooiberg

DNA-matches in de hooiberg Het NFI (Nederlands Forensisch Instituut) is natuurlijk blij met elke rake DNA-match, die een dader aan een misdrijf nagelt. Bij de presentatie van het jaarverslag 2008 werd dan ook trots vermeld dat er vorig jaar ruim 20 procent meer landelijke matches waren. De uitwisseling van DNA-gegevens met andere landen leverde 500 internationale matches op.

Gefeliciteerd. Want het is wel zoeken naar de beruchte speld in de bekende hooiberg. De Nederlandse DNA-databank groeide met ruim 59 procent en telt nu bijna 73.000 dna-profielen. Dat daar 78 matches per week uitrollen mag dan ook een prestatie worden genoemd. In 2007 waren er nog 63 goede scores per week, in 2008 groeide dat tot 78. Een toename van ruim 23 procent.

Dan heb je het over 4056 matches per jaar, ofwel 5,6 procent van alle dna-profielen. In 2007 was dat percentage 7,2.
De verhouding loopt terug. Meer dna opslaan betekent dus niet dat er ook meer crimineel dna in de databank zit.

In internationaal verband werden er 23000 dna-profielen ontvangen en stuurde Nederland er 40.000 de deur uit. Het NFI zegt nu 1 match per dag te scoren, dus dat is dan 0,6 procent van alle uitgewisselde dna-profielen.

Het aantal matches staat dus in een zeer kleine verhouding tot het aantal bewaarde dna-profielen. Komt dat nou omdat we nog lang niet elke speld in de hooiberg ligt opgeslagen? Ofwel: moeten we allemaal ons DNA ingeleveren?

Waar bent u?

Waar bent u?U bent hier. Je kent dat grapje wel. De cabaretier onder je collega's heeft 'm al menigmaal verteld. Kijk, ik reed laatst bij zus-en-zo en stopte bij een kaart langs de weg om de straat te zoeken. Staat er op die kaart: U bent hier. Hoe kunnen ze dat nou weten?
Tja, hoe kunnen ze nou weten dat uitgerekend jij voor zo'n kaart staat? Dat vroeg ik me ook af bij een aantal berichten van de laatste 24 uur.

Een bekende crimineel, waarvan je mag verwachten dat-ie in de gaten wordt gehouden is spoorloos, maar bij een heidebrandje weten ze drie jongens te vinden die het fikkie hebben gestookt. Het was een leuk weekend, veel mensen trokken er op uit naar bos en hei. En van uitgerekend die drie jongens weten ze: jullie stonden daar. Hoe kan dat?

We hebben ruim 16 miljoen inwoners. Van 2,8 miljoen weten ze wat ze in de komende mei-vakantie gaan doen. Da' s nog tot daar aan toe, maar ze weten ook waar. Ruim de helft is hier. Hoe weten ze dat?

Dat je wordt gebeld door iemand die je wat wil aansmeren is al vreemd genoeg. Hoe wisten ze dat je thuis was en dat je wel eens product x of y had gekocht?
Maar hoe weten ze nu dat jij één van die sulletjes bent? En hoe weten ze nou dat je met
een checklist nooit meer in die flauwekul zult trappen?

Ach, er is al zoveel bekend van ons. We zijn een open boek, te doorzichtig om niet transparant te zijn, ons hele hebben en houden ligt nog net niet op straat. We worden onderzocht, gefileerd en in de smiezen gehouden. Bent u er nog?

Toch krijg ik ze een keer te pakken. Er komt een dag dat ik voor zo'n plattegrond sta en daar ineens lees: Hé, jij hier?

Internationaal samen leven, samen werken

Internationaal samen leven, samen werken Het kabinet stopt met samen leven, samen werken. In internationaal verband. Daar waar het kabinet de burger oproept met elkaar in dialoog te blijven, zet het zelf de hakken in het zand en weigert naar Genève af te reizen voor de VN-top tegen racisme. De motivatie? “Een aantal landen dat zelf nog heel wat te doen heeft op het gebied van mensenrechten, misbruikt de top om religie boven de rechten van de mens te stellen en de vrijheid van meningsuiting onnodig in te perken, discriminatie op grond van seksuele geaardheid te negeren, en impliciet Israël als enige land in de beklaagdenbank te zetten“, aldus minister Verhagen op de website van Buitenlandse Zaken.

Terecht wordt er op mogelijk misbruik gewezen, maar om dan de dialoog te boycotten is een forse diplomatiek stap. VN-conferenties kenmerken zich door zulke vergaande compromissen dat de prioriteiten die het kabinet zich heeft gesteld, bijvoorbeeld wat de mensenrechten betreft, op korte termijn niet gehaald zullen worden. Dat neemt niet weg, dat een fors statement af en toe nodig is om doorbraken te forceren. De vraag is echter of incidentele boycots zullen helpen.

Het kabinet heeft, samen met Europese collega's, een andere slottekst voor de VN-conferentie opgesteld. De strategie had dus ook kunnen zijn: net zolang soebatten topt die tekst wordt aangenomen. Gezien de opstelling van een aantal deelnemers, zal dat niet lukken. Resultaat? De conferentie is mislukt, maar je maakt zo wel duidelijk waar iedereen staat. Op naar de volgende ronde. Diplomaten zijn geen barricade-tijgers, maar praten zich suf tot ook maar het miniemste resultaat is behaald.

De heldhaftige opstelling van Nederland verdient minstens zoveel kanttekeningen, als Verhagen plaatst bij die van andere landen.
Genève kennen we van de
historische conferenties waar regeltjes werden opgesteld voor oorlogsvoering en behandeling van (onder andere) krijgsgevangenen. Op beide gebieden schieten Amerika en Israël tekort. Zeker, zij niet alleen, maar Nederland heeft nog nooit een conferentie geboycot waar deze twee landen aan deelnamen, terwijl ze geen substantiële verbetering lieten zien. Ander voorbeeldje. Op aandringen van de Tweede Kamer, in 2007, tot een boycot van de VN-conferentie over vrouwen- en kinderhandel, stuurde het kabinet geen bewindslieden op pad omdat Wit-Rusland één van de organisatoren was. Dat land neemt het niet zo nauw met mensenrechten. Wel stuurde het kabinet er en paar ambtenaren heen. Een stevig diplomatiek gebaar, maar toch geen algehele boycot te noemen.Nederland doet het liefst mee aan alle VN-toppen en doet soms een parmantige duit in het zakje.

In 2005, op de grootste VN-conferentie ooit, riep Balkenende op meer geld uit te trekken voor ontwikkelingssamenwerking. Eén crisis en het Nederlandse budget gaat omlaag (omdat het is gekoppeld aan het nationale inkomen) en gaat minister Koenders snoeien in de subsidies aan hulporganisaties.

Met zulke maatregelen, inclusief de boycot van de antiracisme conferentie, bereik je eerder verwijdering dan toenadering. lijkt mij.
Ik ben niet tegen stevige strategieën bij brandende kwesties. Maar het zwalkende diplomatieke beleid wekt nu vooral de schijn van selectieve verontwaardiging. Ik denk niet dat de even selectieve Arabische deelnemers de heldhaftige opstelling van dit kabinet serieus zullen nemen.

Wijken voor het water

Wijken voor het water Je zou het op het eerste gezicht niet zeggen, maar in Zeeland is weinig draagvlak voor water. Wie echter de traumatische ervaringen van de Zeeuwen kent, begrijpt het verzet tegen plannen de Hedwigepolder onder water te zetten. Het kabinet zegt de Zeeuwse gevoelens te respecteren en heeft besloten de polder met rust te laten. Dat wil zeggen: als de Europese Commissie akkoord gaat. Zo niet, dan worden alsnog de dijken doorgestoken.

De polder was aanvankelijk gekozen als één van de gebieden die, in het kader van Europese afspraken, geschikt lijken om de natuur te herstellen. Waarmee bedreigde flora en fauna weer een kans kan krijgen en evenwicht tussen urbanisatie en natuur meer in balans kan komen. Maar ja, de Zeeuwen kiezen liever voor behoud van de landbouwgronden en recreatieve uitbating van de polder.

Ed Nijpels, voorzitter van de commissie die het kabinet adviseerde tot ontpoldering, verwacht tegen dit besluit ook de nodige weerstand. Op de eerste plaats van de Europese commissie, zeker van tal van natuurorganisaties en ook van onze zuiderburen, die een plas water boven hun hoofd kennelijk wel zien zitten. Dat is bij elkaar toch een groot draagvlak vòòr de ontpoldering, tegenover die paar Zeeuwen die tegen zijn. Het kabinet zwicht dus niet voor de macht van het getal.

In en rond het de Hedwigepolder krimpt Zeeland. Het aantal bewoners wordt steeds minder, hetgeen lokale bestuurders hoofdpijn bezorgt over de toekomst van hun heerlijkheden. In 1570 was Zeeland al zo'n heerlijkheid kwijt aan het wassende water, nu dreigen dorpen en zelfs steden ten onder te gaan door gebrek aan wassende bevolking.
Zou er een oplossing gevonden kunnen worden voor beide problemen? Kunnen de Zeeuwen blijven wonen en werken in een gebied dat onder water wordt gezet?

De BNA (Beroepsvereniging van architecten) hebben het Ontwerplab Krimp opgezet. Het Ontwerplab heeft een methode ontwikkeld waarin sociaal-economische, cultuurhistorische en ruimtelijke karakteristieken van een gebied gecombineerd worden met een analyse van de manier waarop mensen wonen, werken, recreëren en hoe de zorg is georganiseerd. De verkregen gegevens zouden bestuurders en beleidsmakers in krimpende gemeenten kunnen helpen zinnige plannen voor de toekomst te maken. Zo is ook onderzoek gedaan in Terneuzen, dat een stukje links naast de Hedwigepolder ligt.

Opvallend is dat één component ontbreekt: de natuur en de plannen over natuurherstel. Da's jammer van datzelfde BNA heeft grappige ideeën over wonen op water. “Bouwen met water is interessante en wereldwijd nijpende problematiek, die door creatieve en innovatieve bouwkundige oplossingen het hoofd geboden kan worden“, ronkt het op de BNA-website.

Zet de Hedwigepolder onder water, school de boeren om tot vissers en natuurbeheerders. Laat ze wonen in de futuristische paalwoningen die werden ingediend voor de prijsvraag Nieuw Tij, wonen in Zeeland, in mei 2006. Persoonlijk zou ik liever de pittoreske Japanse paalhuizen zien, zoals linksboven afgebeeld. Maar goed, het gaat om het idee ontpoldering te combineren met het gegeven dat sommige mensen niet voor het water willen wijken. Bouw dan wijken die voor water geschikt zijn.

En de natuur dan? Nou weet ik een soort paalwoning, van waaruit je de meest fantastische vogels kunt zien. Toegegeven, het is het enige paalhuisje en je moet je wel heel stilletjes gedragen. Dat moeten Zeeuwen kunnen opbrengen.

Voor het kabinet in botsing komt met de Europese Commissie, is het misschien verstandiger nog eens met de Zeeuwen rond de tafel te gaan en te zoeken naar alternatieven die natuurherstel en wonen en werken combineren. “Lukt 't vandaege nie, dan lukt 't merrege”, is een typische Zeeuwse uitdrukking, volgens de Zeeuwse commissaris der Koningin, Klara Peijs. De nuchtere en relativerende karaktertrekjes die zij de Zeeuwen toedicht, zouden het gewenste draagvlak misschien wat kunnen vergoten.

Huis met tuin

Huis met tuin De crisis woekert verder. Wat te doen in je vrije weekend, als je wat beter op de centen moet letten? De gelukkige bezitters van een huis met tuin gaan vrijdag 17 april natuurlijk een gratis advies voor een tuinontwerp halen. Het is dan juist voor niets dat het de Nationale Tuinontwerpdag is. Je moet dan wel een tuin hebben.

De woningvoorraad mag in 2007 gestegen zijn, er werden echter meer appartementen dan huizen met een tuin afgeleverd. Een verschijnsel dat al veel langer speelt.
Vorig jaar daalde de oplevering van nieuwe woningen. En nog steeds worden er meer appartementen opgeleverd dan huizen met een leuk stukje groen. Een appartement kan nog aantrekkelijk zijn als er een balkon aan zit, waar je wat groen op kwijt kan. Maar ook het aantal balkons valt tegen.

Wie wil tuinieren zou nog naar een volkstuintje kunnen uitwijken. Helaas worden veel nieuwe woningen in bestaand bebouwd gebied neer gezet, waaronder volkstuinen. De publieke belangstelling voor de Nationale Tuinontwerpdag zou dus wel eens flink tegen kunnen vallen.

De woningmarkt stagneert, er zijn aardig wat woningen zonder tuin, geld voor een mooi ontwerp zal schaars zijn. Waarom grijpt de organisatie de crisis niet aan om de Tuinontwerpdag levend en actueel te houden?

Bewijs de mensen een dienst en laat de tuinarchitecten gratis adviezen geven over hoe je op de soep voor je huis, op het dak van je woning, in de vensterbank, en op de balkonnetjes en in tuintjes die er nog wel zijn, op listige wijze aardappels, groente en fruit kunt verbouwen.
Natuurlijk kies je voor de meest decoratieve gewassen. Je kweekt het spul in potten en bakken die qua vorm en kleur het beste bij je interieur passen. Het mag iets kosten, want het brengt ook wat op.

De Nationale Crisistuindag, goed idee, doe er wat mee!

Gezichtsherkenning

Gezichtsherkenning

Het boegbeeld van TON wordt wel eens verweten, programmatisch gezien, geen duidelijk geprofileerd gezicht te tonen. Dat is niet helemaal eerlijk. Om de Nederlandse politiek meer smoel te geven, trekt Verdonk het land in, luistert naar de mensen, en wat ze hoort waardeert ze op tot programmapunt. Zoiets duurt even, maar dan heb je ook wat.

Op haar recent aangevulde bewegingsprogramma staat nu de capuchon. Die moest verboden worden, omdat deze, bij jongeren populaire klederdracht gezichtsherkenning onmogelijk maakt. Bewakingscamera's registreren wel eens capuchons, waaronder handen vandaan komen die de dragers beter thuis hadden kunnen houden. Om de gezichten van overlast en criminaliteit producerende jongeren te herkennen, moet er een verbod komen op het dragen van een capuchon in openbare gelegenheden, stelt Verdonk.

Het kabinet ziet daar niks in. Minister Van der Laan probeerde met humor Verdonk op andere gedachten te brengen. Verdonk wil alle gezichten zien, maar van geinponems is ze niet gediend. “Ik verwacht geen lullige grapjes”, spoot ze de minister in het gelaat. Want wat de beveiligingscamera's niet zien, had Verdonk wel gezien: “Overal Marokkanen met een capuchon!”

Daarmee dus haar eigen standpunt onderuithalend, want zij herkent die jongeren dus wel. Ze had het beter over een andere boeg kunnen gooien. Als geen ander weet ze de camera's te vinden om haar beweging herkenbaar te maken. Ze is daar soms zo druk mee, dat ze haar gezicht niet laat zien bij stemmingen in de 2e Kamer. Dat kan natuurlijk, zolang er geen verbod is op het weghouden van je gezicht, terwijl je eigenlijk het volk dient te vertegenwoordigen.

De peilingen zien er inmiddels slecht voor haar uit, ondanks al die exposure. En weet u waar dat aan ligt? Gebrekkige gezichtherkenning. Mevrouw Verdonk mag dan geen capuchons dragen, maar helemaal recht in haar ogen kun je niet kijken als ze op Prinsjesdag een semi-transparante hoed draagt. Gezichtsherkenning

Hoewel ze zich sterk maakt voor herstel van Nederlandse tradities, maakt ze zich onzichtbaar als er een oer-Nederlands buitje klettert.Schuilgaan

Bij haar optredens in de openbare ruimte bedekt ze soms het linkergezicht, dan weer eens haar rechterkant.
Links

Rechts

En tijdens haar ontmoetingen met de pers is ze voor de camera's nauwelijks herkenbaar door de vele journalisten om haar heen.
Vaag gezicht

Wie voor een betere gezichtsherkennig is, moet natuurlijk zelf wel het goede voorbeeld geven.

Vrijblijvende codes onder toezicht

Vrijblijvende codes onder toezicht

Het is voorbij met vrijblijvende gedragscodes. Wie zich onfatsoenlijk gedraagt kan op een confrontatie met de overheid rekenen.
Dat is menig burger al lang bekend. Drinken op straat, peuken weggooien, een krachtterm naar een ambtenaar in functie gooien, het mag niet en wie het toch doet kan op een boete rekenen. Uiteraard geldt dat ook voor zelfverrijkende onbeschoftheden als de belasting om de tuin leiden, een greep in de kassa van de supermarkt doen of een zak rollen.

Buiten de burger liet de overheid complete bedrijven en organisaties tot nu toe ongemoeid. Het bleef bij een vermanende vinger en een oproep het in een gedragscode onderling wat netter te regelen. Daar lijkt nu een eind aan te komen.
De financiële sector en de woningbouwcorporaties zijn als eerste de klos. De toezichthouders krijgen, op
aandringen van de 2e Kamer, meer bevoegdheden. De waakhond voor de woningbouwcorporaties is de overheid zelf. De corporaties werken aan een voorstel om ongewenst gedrag, zoals buitensporige bonussen, middels zelfregulering uit te bannen. Minister van der Laan vindt dat niet genoeg en wil dit jaar nog met een scherpe wetgeving komen.

De AFM (Autoriteit Financiële Markten) is de waakhond voor de geldsector. Minister Bos heeft in de Kamer toegezegd de bevoegdheden voor de AFM uit te breiden.
Voor 1 mei zal de Nederlandsche Bank (DNB) met een nieuwe regeling voor beloningen en de AFM krijgt juridische middelen om sancties op te leggen als een bank of verzekeraar zich daar niet aan houdt.

Het werd tijd, zullen sommigen zeggen. De wet is tenslotte de ultieme gedragscode, dient voor iedereen gelijke werking te hebben en regelt alles wat een samenleving aan uitwassen aangepakt wenst te zien.
Tegelijkertijd wordt de overheid te vergaande bemoeizucht en betutteling verweten.
Hoewel de overheid de burger ook vooral met oproepen, gedragscodes en voorlichtingscampagnes in het gareel probeert te krijgen, aarzelt de overheid niet met wetgeving te komen als dat allemaal niet zo snel helpt. Dat heeft het nodige geklaag over aantasting de individuele vrijheid tot gevolg en gaf een gevoel van ongelijke behandeling, waar het gaat om graaiende ondernemers.

Welke mensen zullen de volgende groep zijn, die de harde hand van de wetgever zullen treffen?
De
medische specialisten wellicht? Die declareren honderden miljoenen teveel. Tijd dus voor minister Klink in het voetspoor van collega's van der Laan en Bos te treden, zou je zo zeggen.

De vraag is nu: gaat de overheid te ver? Als een gedragscode niet werkt, is aangescherpte wetgeving dan het enige alternatief?
Of gaat de overheid niet ver genoeg? Overal een waakhond met vergaande bevoegdheden neerzetten.
Zegt u het maar.

Paaspuzzel

Thijs Rinsema
Wat hebben deze afbeelding en onderstaand gedicht met elkaar en met de dag van morgen (13 april) te maken?
Wie het eerst met het goede antwoord komt, krijgt een etentje met de redaktie aangeboden.

————Wij w88888888
————Wij w88888888
—————–w88888888
————Wij tr88888888
————Wij tr88888888
Te blijven w88888888
Stelt men ons opnieuw teleur
Dan hebben wij nog een 8terdeur
————Wij w88888888
—————–w88888888
———————–tot?

De Paasvraag blijft open staan tot dinsdag 14 april, 22.00 u. Alle reacties daarna, zijn welkom, maar tellen niet mee voor de hoofdprijs.

Update 14 april '09:
Tja, geen anwoorden. Zelfs geen reaguudrer die een gokje waagt. De redactie zal alleen uit eten moeten gaan.
Voor wie er toch nieuwsgierig naar is,het antwoord is:
Kurt Schwitters hield 13 april in Drachten de laatste DaDa-bijeenkomst ter wereld.
Het afgebeelde werk is van Thijs Rinsema. Kurt Schwitters was bevriend met Thijs en zijn broer Evert. Inwoners van Drachten en schoenmakers die zich niet bij hun leest konden houden.