Boodschappenliedjes

Boodschappenliedjes

Zo, terug van vakantie. Een onhebbelijke gewoonte waar ik eens van af moet, is bij terugkomst het nieuws van de afgelopen tijd lezen. Veel nieuws was er onder de zon niet. Op vakantie negeer ik het nieuws zoveel mogelijk. Waarom dan wel als een idioot het nieuws van 11 dagen proberen bij te spijkeren?

Geen idee. Wellicht een onderbewuste falsificatie dat een mens er weer helemaal bij hoort na een update van het nieuws.
Of het is een poging aan te haken bij de werkelijkheid van het hier en nu, omdat zo'n vakantie toch het idee geeft een tijdje in een onwerkelijke situatie te zijn verbleven. Ook een valse voorstelling van zaken, waarschijnlijk het gevolg van de verstrekkende invloeden van een calvinistische cultuur: vakantie is ledigheid en dus een duivelse zonde die ongedaan kan worden gemaakt door zo snel mogelijk weer over te gaan tot de orde van de dag.

Laat ik een poging doen de overgang van vakantie naar waan van de dag te maken, met hulp van de lezers hier.

1. Op vakantie geen krant gelezen, wel een boekje dat te lang is blijven liggen. Ik las “Alles over Tristan” van Tommy Wieringa (bekend van Joe Speedboot) en had regelmatig het idee dat het boekje een verwijzing was naar “Walging”, het eerste romannetje van Jean-Paul Sartre.

Vraag: Wie van de lezers kent beide boeken en kan vertellen of dat idee juist is?

2. Kom ik net uit een land waar de gemiddelde taxirit € 1,40 kost, lees ik hier dat de prijs in Nederland gezakt is naar € 13,48. Nou ga ik hier nooit met de taxi. Op de fiets kost dat ritje me niets en met de tram kost het me slechts € 0,92. Op de vakantielocatie bestaat geen openbaar vervoer. Dat wordt verzorgd door taxi's. Het openbaar vervoer is daar dus € 0,48 duurder dan hier.

Vraag: Kan de prijs van het openbaar vervoer bijdragen aan mondiale welvaartsspreiding?

3. Na een snelle, oppervlakkige scan van het nieuws, viel mijn oog op het bericht dat de Georgische inzending voor het Eurovisie Songfestival door de organisatie is geweigerd. Het liedje zou als boodschap aan Rusland gehoord kunnen worden. De titel, We don't wanna put in, kan opgevat worden als een belediging aan Poetin.

Tja, liedjes met een gecodeerde boodschap. Altijd lastig. Zouden wij het leuk vinden als de Belgen met een liedje komen, getiteld “Bal can end ev'ry e-word”? Vrij te vertalen als dat onze minister-president het vrije woord op internet aan banden wil leggen.

Vraag: Weet u nog meer creatieve titels voor songfestivalliedjes met een fraaie boodschap? Inzendingen tot en met zaterdag. Waarna hier gestemd kan worden op wat u het fraaiste boodschappenliedje van de lezers vindt.

Geef een reactie

Traceerbaarheid-codes

Traceerbaarheid-codes Op de website voor aardappelen, groente en fruit (AGF) staat het alarmerende bericht dat meloenen hun privacy verliezen. Je wist dat niet of je wist niet dat meloenen ook gehecht zijn aan hun privacy of het zal je een biet zijn.

Nou zal het mij ook worst wezen. Meloenen ken ik als het fruit in de schappen dat bekeken en bepoteld wordt op hun rijpheid. Verder bestudeer ik die dingen eigenlijk niet. Dat zou wel moeten, want meloenen gaan een Harvestmark dragen. Een brandmerk, een code die individuele watermeloenen een unieke identiteit geven, die linken naar teelt, oogst, verpakking, en afzet keten informatie.

Hoe? Staat er niet bij, maar het zal wel een etiketje zijn met een code die je thuis op bepaalde websites kunt intikken. Bij Super de Boer bijvoorbeeld kun je zo via Google Earth de herkomst van een scharrelei vinden. Da's leuk. Inzoomen op een kippenfarm. Maar kan meer.
Op de website Nature&More kun je de code die je op biologisch fruit hebt gevonden intikken en zelfs in contact met de teler komen.

Overbodige service? Met name de biologische agf-producenten vinden van niet. Op deze manier kan de consument zelf controleren hoe eerlijk het produkt is. Transparantie heet dat. Hopelijk zal in de nabije toekomst de service verbeteren. Want wat heb je eraan als je pas thuis op je pc de informatie op kan halen? Het scharrelei is al gekocht en mocht je zo je bedenkingen hebben bij de vindplaats op Google Earth zit je mooi met de gebakken peren.

Voor consumenten die er serieus mee aan de slag willen, zou het aardiger zijn als bij de groente-en fruitafdeling een pc staat, waar eerst de code nageplozen kan worden voor het ooft bij de kassa wordt afgerekend. Het zou ook met je mobieltje kunnen. Tegenwoordig kan je allerlei codes scannen om de meest uiteenlopende informatie op je gsm te krijgen. Maar dat kost je zelf wat geld, dus een pc van de supermarkt is wel zo klantvriendelijk

Het allerbeste is natuurlijk dat je op de productinformatie bij de schappen kunt vertrouwen. Maakt het jou wat uit waar een scharrelei vandaan komt? Het belangrijkste is dat het inderdaad een scharrelei is. Net zo als biologisch voer echt biologisch moet zijn omdat er biologisch op staat. Voor het klant-zoekt-boer contact kan je beter de datingsites afstruinen.

De traceerbaarheid van meloenen via codes en websites is leuk. Ik ga liever zelf naar de meloenen toe en trek er de komende 11 dagen op uit. Vakantie. Nee, ik laat geen code achter zodat je kunt traceren waar dat zal zijn. Rond 11 of 12 maart keer ik hier terug. Tot die tijd kun je de elke dag rondneuzen of klik elke dag een van de volgende elf codes aan en lees de artikelen die ik graag nog eens onder je aandacht breng.

Ik ga uitrusten en opladen. Ik hoop alle lezers op 11 maart weer hier te zien.

Je codes voor de komende 11 dagen:

1.CDS280208 2.KZSooo 3.MBHgege 4.Dtidp1603 5.Bwe?bs 6.Zadl-hoera 7.div2miljardnodig? 8.OVBgod 9.G&H6dgn 10.Gkv-kr&kr 11.dihhHymne

Geef een reactie

Normen, waarden en walging

Normen, waarden en walging Canadese onderzoekers menen een verband gevonden te hebben tussen moraliteit en walging. Ze ontdekten dat we niet alleen een vies gezicht trekken bij eten dat we niet lusten, maar ook als we ergens verontwaardigd over zijn. In beide gevallen is het een en dezelfde gezichtspier die een expressie van walging op ons gelaat veroorzaakt. Het zou dus best eens kunnen, lezen we op VPRO's Noorderlicht, dat “onze normen en waarden niet alleen worden gestuurd door complexe gedachten, maar ook door primitieve instincten die te maken hebben met het vermijden van mogelijk schadelijke stoffen”.

Wat de boer niet kent, lust hij niet. Is dat de reden waarom de boer een muur van normen en waarden optrekt, om zich tegen het onbekende, tegen zijn angst te beschermen? Is dat de reden waarom mensen walgen van zaken die hen vreemd zijn?
Of worden we misselijk van het idee dat ons bestaan in de kern zinloos is en bouwen we daarom stelsels van normen en waarden om betekenis te geven aan het leven?

De filosoof Jan-Paul Sartre schreef in 1938 zijn eerste boekje, getiteld “De Walging”. Daarin mijmert de hoofdpersoon over de zin van zijn bestaan en komt er gaandeweg achter dat die zin er eigenlijk niet is, maar dat we die zelf construeren. In de woorden van Sartre: “Wanneer je leeft gebeurt er niets. Maar als je je leven vertelt, verandert alles”.

Sartre meende wel hoe je de walging, veroorzaakt de ontdekking van de zinloosheid, te boven kan komen. Kiezen voor je eigen manier van bestaan, waarin je jezelf vormt. Niet door je existentie te ontlenen aan door god en gezag opgelegde normen en waarden. Sartre leefde er lustig op los en werd een van de symbolen van de roerige 60-er en 70-er jaren.

Mocht de man nu leven, dan zou hij ongetwijfeld zijn walging hebben uitgesproken over de nieuwe burgerlijkheid die restrictieve normen en waarden herformuleert. Hij zou zeker een heel vies gezocht getrokken hebben, als hij zag hoe er bewegingen groeien die het bestaan tot een paar zelfverzonnen fundamenten beperken. Of die nou van een god of gebod komen.

Geef een reactie

Spontane oproep en toen?

In een naïeve opwelling gisteren een oproep gedaan de jaarlijkse herdenking van de Februaristaking en de huidige boodschap daarvan te verbreden en meer kracht bij te zetten. Hoe is het die spontaniteit vergaan?

Wel, zonder een grondige organisatie kom je niet ver. Dat geldt blijkbaar ook voor een spontane opwelling. Mensen die ik direct benaderde, vonden het een sympathiek idee, maar hadden het veelal graag eerder willen weten.
Ik heb nog wat steun gezocht bij andere weblogs en twee daarvan hebben aandacht aan de oproep besteedt. De een met een artikeltje, de ander plaatste een link. Daar was een commentaartje aan toegevoegd, die overeenkwam met de reacties uit eigen kring: druk, druk, druk. Ja, wie heeft er tegenwoordig nog een agenda waar spontane ruimte in zit?

Afijn, verder afgewacht en om 15.45 uur mijn bezigheden stilgelegd. Ik kijk naar buiten en zeg tegen mijn huisgenoot: hé, zie je hoe rustig het is op straat? Ja, zegt die, voorjaarsvakantie, hè, er zijn een hoop mensen weg. Dat heb ik weer. Een opwelling de wereld in sturen, net als iedereen op vakantie is.

Dan maar wat rondgestruind in het internetnieuws om te zien of er rond de Februaristaking elders nog wat beweging was. Maar het nieuws wordt vooral in beslag genomen door het akelige ongeluk op Schiphol. Dat is het bizarre van herdenkingen. Stil staan bij slachtoffers uit een vreselijk verleden, terwijl er dagelijks op tal van manieren nieuwe slachtoffers vallen. Ik bedoel absoluut geen vergelijk te trekken tussen een vliegtuigramp en een oorlog, maar triest is het allemaal wel.

En dan stuit in ineens op een link naar de “nieuwe februaristaking” en krijg meteen spijt van mijn spontane opwelling.
Al enige tijd blijkt er op internet een oproep te circuleren die tot een nieuwe februaristaking oproept op 25 en 26 februari. Wie er achter zitten is volstrekt onduidelijk. De oproep lijkt op het eerste gezicht nobel, maar er worden zaken genoemd die ik niet met de echte Februaristaking in verband zou brengen. Het lijkt sterk op een oproep om algemene onvrede tegen alles te manifesteren. Ook deze oproep rept van een stil protest en men maakt duidelijk geen enkel verband te willen hebben met extreme uitingen van welke soort dan ook.

Dat laatste is mooi. Maar de herdenking van de Februaristaking heeft een specifiek thema en een heel duidelijk kader. Daar wilde ik bij aansluiten, dat wilde ik versterken. Mijn oproep ging over vrijheid voor iedereen. Onder iedereen versta ik een bonte verscheidenheid aan mensen en onder vrijheid een even grote verscheidenheid aan opvattingen.
Ik kreeg spijt omdat nu misschien die gedachte in verband kan worden gebracht met een initiatief die het, achter een oranje kleur, over eenheid heeft. Dat woordje gaf een onaangename rilling. Ik hoop dat de organisatoren het anders bedoelen, maar eenheid is mij teveel alles over één kam.

Na ongeveer 30 jaren geen acties meer te hebben ondersteund of gevoerd, dacht ik: het wordt weer tijd om te bepalen waar het allemaal omgaat. En dus steunde ik eergisteren de weblogactie tegen de creationisme-folder en deed ik gisteren een oproep tot een spontane staking.
Nu ik zie hoe in het eerste geval zo'n actie ook een hoop geschreeuw en ongenuanceerdheid aantrekt en in het tweede geval je het risico loopt in een verkeerde context terecht te komen, begrijp ik ineens weer waarom er maar weinigen nog moed op kunnen brengen een actie te starten. Ik had het kunnen weten.

Geef een reactie

Spontane staking

Spontane staking Op de 25ste februari wordt nog steeds de Februaristaking uit 1941 herdacht. Het is vooral een Amsterdamse aangelegenheid, zoals ook de eigenlijke staking vooral een hoofdstedelijke actie was. Toch vond de actie de dagen erna navolging in andere delen van Nederland. Op diverse plaatsen legden mensen hun werk stil, ook uit protest tegen de harde maatregelen tegen de Amsterdamse stakers.

In de loop der jaren is de herdenking niet alleen louter een eerbetoon aan de Amsterdammers die in opstand kwamen tegen de mogelijke totstandkoming van een NSB-regering onder leiding van Mussert en de razzia's tegen joodse stadgenoten. Tegenwoordig is de herdenking ook een manifestatie die de Februaristaking tot symbool maakt tegen hedendaagse uitingen van haat tegen mensen. Of, zoals we op de website van de organisatie staat:

“De Februaristaking staat symbool voor strijd tegen rassenwaan, voor solidariteit, saamhorigheid, tolerantie en gelijkwaardigheid. In die zin herdenken wij jaarlijks de stakers van toen en de Joodse slachtoffers van de nazistische rassenwaan. Tegelijk maken wij duidelijk dat de waarden waar de staking voor stond van groot belang blijven. Wij nemen stelling tegen tendensen om mensen te beoordelen en te waarderen op basis van hun afkomst, seksuele geaardheid of religie. Wij staan voor vrijheid van meningsuiting en het in alle openheid bespreken van problemen, maar achten respectvol en beschaafd met elkaar omgaan daarbij noodzakelijk. We willen ook niet dat groepen mensen tegen elkaar worden opgezet of worden buitengesloten“.

Hoewel de Februaristaking een door de CPN georganiseerde actie was, herinneren veel mensen de staking als een spontane actie van burgers. Een spontane actie lijkt ook indrukwekkender. Het impliceert dat het niet stalen partijkaders of dogmatiserende bewegingen zijn die mensen in beweging brengen, maar dat de vrije, individuele burger opstaat en de grens trekt.

We leven vandaag in veel minder barre tijden dan in 1941. Het was toen veel moediger het werk neer te leggen in de aanwezigheid van een buitenlandse bezetter. Van zo'n dreiging hebben we nu, gelukkig, geen last.
Wel breidt de intolerantie, haatzaaierij en wangebruik van de vrijheid van meningsuiting uit. We kunnen er over schrijven, erover praten, discussiëren en hopen dat het zich niet verder uitbreidt, erop vertrouwend dat iedereen zijn eigen vrijheid net zo belangrijk vindt als die van een ander. Dat iedereen elkaars vrijheden tolereert en respecteert. Dat iedereen zijn eigen vrijheid ook aan een ander gunt.
We weten echter dat er verschillend over die vrijheid wordt gedacht en gesproken. We weten dat die vrijheid door mensen die aan invloed lijken te winnen, onder druk wordt gezet.
Wachten we, in alle vertrouwen af hoe dat verder gaat of zou een spontane staking duidelijk kunnen maken dat we vrijheid voor iedereen willen?

De echte herdenking van de Februaristaking vindt op 25 februari om 16.45 uur plaats in Amsterdam. Om de strekking van die herdenking kracht bij te zetten en aan te geven dat het nooit te laat is om negatieve ontwikkelingen tegen te gaan, roep ik op tot een spontane staking, een uur voor de herdenking en die eindigt als om 17.00 uur de klokken van de Zuiderkerk het defilé langs de Dokwerker begeleiden.
Leg om 15.45 uur je werk even stil. Wat je ook doet, waar je het ook doet. Geen rumoer, geen geschreeuw. Stilte om de barre tijden te herdenken die we hier nooit meer willen meemaken en die we ook in de kleinste vormen nooit meer terug willen zien. Niet als dogmatiserende betutteling, niet als angstzaaierij, niet als redeloos geraaskal in de reactievelden van weblogs en kranten, niet als dwingende folders in de brievenbus, niet als het zwart maken van medeburgers.

Het is een spontane oproep van een ongebonden, vrije weblogger, waarvan ik hoop dat de “power of the crowds” zijn werk, dankzij internet, kan doen. Wie wil, neem deze oproep over op zijn en haar weblog, website, sms-je en elke ander wijze om je vrienden, familie en collega's ertoe te bewegen spontaan stil te zijn voor alle vrijheid voor iedereen.

Geef een reactie

Ziekzoek en beter maken robots

Ziekzoek en beter maken robots De robots rukken op. Over een jaar of vijf zal een robot de zieke bollen uit de velden bij Lisse weten te halen. Nu is dat een zenuwslopend karweitje dat door mensen wordt gedaan. En zenuwslopend werk willen we van af. Daar zijn robots veel beter tegen bestand.

Wie van zenuwslopend werk moet revalideren wordt geholpen door een robot. Revalidatierobots hebben de toekomst. Wegens de vergrijzing zal er een tekort aan fysiotherapeuten zijn. Met één robot kan de fysiotherapeut drie mensen tegelijk helpen en de machines zullen efficiënter zijn dan de peut zelf.

De robots kunnen een arbeidzame toekomst tegemoet zien. Hoewel? Zijn er inmiddels, dankzij de crisis, niet wat robots werkloos geworden in de auto-industrie? Die stop je niet zomaar in een reïntegratieproject. Wie zijn hele automatische leven auto's geassembleerd, zal niet in een handomdraai RSI-patiënten kunnen revalideren. Tuurlijk, door één chip te vervangen heb je een robot zo omgeschoold, maar of dan de grijpers met laspunten ook een darmperforatie kunnen dichten?

Maar dat komt helemaal goed. De robotindustrie zal zich op andere markten moeten richten. De leveranciers van handige hulpjes in producties zien wel wat in de voedingsbusiness. Nu nog een klein afzetgebied voor robotica, maar nu het in de autofabricage stilletjes wordt, gaat men dat gat in de markt aanboren.

Het kan ook zijn dat de robotindustrie met een dipje te maken krijgt nu het economisch tij tegen zit. Willen ze bij Bos en Donner enige steun kunnen claimen dan moeten de minister Klink voor hun karretje zien te spannen. Die ziet een florissante toekomst voor robots in de zorg.
We hebben ook al een hoogleraar voor technologie in de zorg. Ook hij ziet een zonnige toekomst voor die handige hulpjes aan het ziekbed. Robots zullen zelfs in staat zijn ethische dilemma's waar artsen of verpleging mee te maken hebben, op te lossen.

Wordt het niet de hoogste tijd cao's voor robots te maken? En gedragscodes? Zodat de robots zich een beetje ethisch verantwoord gedragen?

Geef een reactie

Terug naar je maker

Terug naar je maker

(Zie ook update van 21:45 u. onderaan)
Een breed collectief van weblogs geeft antwoord op de creationisme-folder die 6 miljoen Nederlanders in de bus krijgen. De folder, een initiatief uit Urk, grijpt het Darwin-jaar aan om iedereen er van te overtuigen dat de zesdaagse schepping het enige, echte, ware verhaal is.

Weblogs, waaronder Sargasso, GeenCommentaar, Verbal Jam, en Komma Punt Log (welbekend van het rijtje weblogs dat je hier in de rechterkolom kunt vinden) roepen op die folder terug te sturen. De actie biedt ook de mogelijkheid als persoon of website steun te betuigen op TerugNaarJeMaker.nl Op het moment van dit schrijven was die site overigens onbereikbaar, wegens overbelasting. De actie is blijkbaar een groot succes.

Over het hoe en waarom: lees meer in dit artikel op Sargasso. Op GeenCommentaar vind je hetzelfde artikel. Dat komt natuurlijk omdat Sargasso en GeenCommentaar het crossposting hebben uitgevonden. Verbal Jam komt met een eigen versie en ook Komma Punt Log doet zijn eigen verhaal. Ik heb daar niets aan toe te voegen, behalve dan dat ook dit weblog de actie ondersteunt: stuur die folder terug.

Update 21:45u.
De actie spreekt blijbaar veel mensen aan. Voor- en tegenstanders. Lees de reacties maar eens op bovengenoemde weblogs. En zo hoort dat natuurlijk ook: actie – reactie, ofwel evolutie pur sang.
Dat evolutie een ontzettend lange weg is, misschien wel een “never ending road” bewijzen de reacties van de rechtzinnigen die het creationisme verdedigen en de evolutieleer als abject afwijzen.
Wat opvalt is dat sommige gelovigen zo gefocused zijn op het letterlijk nemen van bepaalde bijbelteksten, dat ze daardoor het oog op hun god verliezen. Fraaie metafoor hiervoor is het verhaal van de man die bij een overstroming tot god bid voor zijn redding. Hier een belgische variant van dat verhaal:

“Er is een leraar op een school. Hij geeft godsdienst en is heel gelovig. Hij probeerdt iedereen in God te laten geloven. Na een paar jaar -de leraar geeft nog steeds les op deze school- en de school, die in een dal ligt, gaat overstromen, omdat een rivier in de beurt overstroomt. Alle leerlingen en leraren vluchten in bootjes, maar de meneer van godsdienst blijft in de school. Dan komt er een boot aan en de mensen daarin roepen:'' meneer kom in de boot, de rivier gaat overstromen! Kom nu!'' ''Nee'', zegt de meneer,'' God zal mij redden, na al die jaren dat ik reclame op hem heb gemaakt. God zal mij redden!” En de boot vaart weg. Het water komt hoger en hoger en de meneer gaat naar de tweede verdieping. Dan komt er nog een boot. ''Alee meneer, spring in de boot. Het gaat overstomen!'', roept men uit de boot. ''Nee, God zal mij redden!'', roept de meneer terug. En de boot vaart weg. Het water komt hoger en hoger en de meneer klimt naar de zolder. Dan komt er nog een boot en de mensen daarin roepen:'' MENEER, KOM NU!'' ''NEE'', roept de meneer terug, ''voor de laatste keer, God zal mij redden.'' En de boot vaart weg. Het water komt nog hoger en de meneer gaat op het dak van de school zitten. Dan komt er een helicopter. De mensen daarin roepen:'' MENEER, PAK HET TOUW!” ''NEE'', roept de meneer,'' voor de laatste keer, GOD ZAL MIJ REDDEN!'' En de helicopter vliegt weg. Het water komt nog hoger en de meneer verdringt. Hij komt boos in de hemel aan en zegt woedend tegen een engel:'' ik wil GOD SPREKEN!'' ''Oke'', zegt de engel en ze brengt hem bij God. Razend komt de meneer bij God. ''En al die jaren dat ik voor u reclame heb gemaakt! En je redt mij nog niet!'' Dan zegt God:''Alé, ik had je toch nog 3 boten en een helicopter gestuurd.''

Tot slot: Op Kommapuntlog haalde een reaguurder een citaat aan van Arthur C. Clarke, die een fraai commentaar is op de betweterigheid van de rechtzinnige creationisten:
“The greatest tragedy in mankind’s entire history may be the hijacking of morality by religion.”

Het Humanistisch Verbond komt met een artikel en geeft serieus weerwoord op de folder uit Urk. Punt voor punt wordt de folder gefileerd.

Geef een reactie

Mens tussen hemel en aarde

Mens tusen hemel en aarde

De mens leeft tussen hemel en aarde. Dat is een imposant stukje leefgebied. En hoewel er mensen zijn die menen dat het te vol wordt, zijn er genoeg mensen op zoek naar wat er zoal meer tussen hemel en aarde zou kunnen zijn.

Voor sommigen is dat veel interessanter dan onderzoeken wie de mens is. Die zoektocht is afgebroken dankzij filosofen als Hume, Sartre of Fouceault, die de mens wel eens met een ui hebben vergeleken. Pel je elk laagje er af, dan hou je uiteindelijk niets over. In de kern van de zaak is de mens niets. Zonder geschiedenis, zonder opvoeding, zonder cultuur, is de mens lucht.
Tja, dan ga je vanzelf op zoek naar ander leven. Er moet toch meer tussen hemel en aarde zijn dat wel iets voorstelt?

Wellicht is dat de diepere drijfveer om miljarden te besteden aan zoektochten naar buitenaards leven. Het kan nog zo beroerd gaan met de economie, maar wetenschappers van NASA en ESA denken wel 3 miljard euro bij elkaar te kunnen krijgen om een ruimtesonde richting Europa te sturen.
Richting Europa? Maar dat is toch hier op aarde? Het blijkt te gaan om een maan bij Jupiter, waar men hele oceanen bevroren water vermoedt. En water duidt op mogelijk buitenaards leven.
De samenwerkende Amerikaanse en Europese ruimteorganisaties kunnen proberen wat geld los te troggelen van Bill Gates. Ook niet te beroerd zijn centen in onderzoek naar buitenaards leven te steken. Hij sponsort een project waarbij een telescoop naar signalen uit de ruimte speurt, in de hoop dat er boodschappen tussen zitten die duiden op verre beschavingen.

Iets wat het SETI-project al een aantal jaren doet. Aan dit project kun je zelf meedoen, vanachter je pc. Gegevens die door satellieten worden opgepikt moeten 24 uur per dag, zeven dagen in de week verzameld en geanalyseerd worden. Dat is zoveel werk dat hulp wordt ingeroepen van de “de mensen thuis”.
Maar nu is er een wetenschapper die stelt dat de vluchten naar Mars of Jupiter en het naspeuren van dat oneindige heelal nergens voor nodig is.

Astronoom Paul Davies vindt dat we het dichter bij huis moeten zoeken. En wel hier op aarde zelf. Want er zou best wel eens een tweede schepping, naast de ons bekende kunnen bestaan. Hij bedoelt niet onze eigen creaties als Second Life of de werkelijkheden die elk individu er op nahoudt. Nee, het zou ook kunnen dat stoffen die noodzakelijk geacht worden voor het ontstaan van ons leven, ook ander leven hebben gegenereerd. Op plaatsen waar wij niet bij kunnen, bijvoorbeeld op grote diepten in de oceanen, kunnen die stoffen, door de andere omstandigheden ter plaatse, tot evolutie van een heel ander leven hebben geleid.

Maar niet alleen in de oceanen, ook in onszelf kan nog onbekend leven zitten. We zien het niet omdat al onze waarnemingstechnieken gericht zijn op het leven dat we kennen. Daarom zien we misschien heel wat over het hoofd. Als we kunnen aantonen dat er hier meer is tussen hemel en aarde, dan is dat ook het bewijs dat er in de rest van het heelal leven zal zijn, zo stelt Paul Davies.

Sartre pelde de mens als een ui en vond niets. Paul Davies hoopt dat de technologie tot andere conclusies komt. Op zoek naar het bewijs voor de stelling: zijn wij niet allen aliens?

Geef een reactie

Verjaardagscrisis

Verjaardagscrisis Zondag 22 februari wordt de tweede verjaardag van Balkenende IV. Twee man van het triumviraat zullen dat in alle zondagsrust vieren. De derde gaat misschien, als hoofdsponsor, mee met zijn club om te kijken of die het tegen De Graafschap zal redden. Wat nog maar de vraag is, want met Feyenoord gaat het net zo beroerd als met de hoofdsponsor.

De verjaardag vindt in crisissferen plaats. Het triumviraat had graag de ballonnen en slingers aan de zes pijlers gehangen, die men enthousiast presenteerde bij de start van hun missie. Maar het fundament onder de tweede pijler, een gezonde, vernieuwende economie, is niet zo solide gebleken. Reden om de ambitieuze deal tussen de drie heren te herzien. Net op tijd of te laat? Dat wordt afwachten.

In twee jaar tijd is afwachten zo langzamerhand hèt kenmerk van dit kabinet geworden. Alsof pijlers alleen verrijzen als je maar lang genoeg naar het bouwmateriaal staart. Of het nog wat wordt met die zes pijlers zal nu afhangen van de economische ontwikkelingen.
Pijler 2, een gezonde, vernieuwende economie ligt dus aan gruzelementen. Te laat ingegrepen en de huidige maatregelen, in stand houden, pappen en nathouden, leiden zeker niet tot een nieuwe economie.

Treurig verjaardagsfeestje. Het opper-feestvarken spreekt nog wel wat opbeurende woordjes. Jongens, we doen het best wel leuk, toch? Kijk naar onze eerste pijler, een actieve internationale rol. We zitten toch nog steeds in Afghanistan?
En met de derde pijler, duurzaamheid, hebben we al goed gescoord. Die spaarlamp hebben we toch, of niet soms? Onze sociale samenhang, de vierde pijler, wordt steeds beter. We hebben klip en klaar gemaakt dat we inburgers willen. De rest bekijkt het maar.

De vijfde pijler, veiligheid, hebben we eigenlijk al dik voor mekaar. Nog een paar databases confisceren, de grondwet nog wat aanpassen en we hebben de boel onder controle. Meer mag je van een slagvaardige overheid, de zesde pijler, toch niet verwachten?

Het triumviraat kijkt al weer wat vrolijker na deze woorden. Bos veert op en roept: zal ik dan nog wat bier halen? Waarop Balkenende en Rouvoet gramstorig repliceren: Dat kan niet, je weet toch wel wat voor dag het is? Tuurlijk wel, zegt Bos, het is koopzondag! Balkenende en Rouvoet kijken elkaar aan en verzuchten: we hebben iets over het hoofd gezien….

Geef een reactie

Bedorven codes

Bedorven codes

Het komt steeds vaker voor dat je niet op je eigen waarneming kan vertrouwen. Dat heeft enerzijds te maken met de vele vormen van bedrog die we aangeboden krijgen. Bewerkte foto's, weggelaten of veranderde details in nieuwsberichten, zintuiglijke marketingtrucs met producten en natuurlijk de eeuwenoude, onvervalste leugens en bedrog.
Het heeft ook te maken met aspecten die onze zintuigen lui maken. Behalve de overdaad aan prikkels, leven we in een wereld waar we de zintuigen minder nodig hebben. Mooi voorbeeldje: de dagelijkse boodschappen.

Wil je weten of bepaalde waar nog geschikt is voor consumptie, dan heb je alleen nog je ogen nodig om de houdbaarheidsdatum te controleren. Je moet wel op het slecht leesbare stempeltje kijken, want het is niet toegestaan een pak melk te openen om even aan de inhoud te ruiken. En die heerlijke verpakte biefstukjes zijn dan wel zichtbaar achter het plastic, maar dat spul is zo opgepimpt dat het weken een gezond lijkend kleurtje houdt.

Binnenkort heb je je ogen ook niet meer nodig. Stel je koopt dat verpakte stukje vlees bij de AH en je scant de streepjescode met je mobieltje. Denk nou niet dat je mobieltje kapot is als-ie geen bedrag registreert. Nee, laat het vlees liggen, want het is bedorven.
Dat wordt mogelijk dankzij een slimme streepjescode die in Amerika is bedacht. De code is gemaakt van inkt die reageert op bederfelijke stoffen. De streepjescode verkleurt van zwart naar rood en is niet meer waarneembaar voor een scan. Niks ruiken en zelfs met je ogen dicht weet je nu dat je rotte waar hebt aangetroffen.

Nu er zoveel zaken zijn, waarbij ons eigen gezond verstand te kort schiet om mogelijke missers waar te nemen, zou het aardig zijn als de technologie ons op meerdere terreinen uit de brand kan helpen.
Je ziet een reclame waar een autofabrikant de zuinigste auto aanbiedt. Je scant de boodschap met je mobieltje en op de display verschijnt: “je reinste gelul“. Dat scheelt een hoop klachten bij de Reclame Code Commissie.
Of je staat voor een bank, voornemens je spaargeld er te deponeren. Je scant het logo op de voordeur en op je mobieltje verschijnt de waarschuwing “schendt de code Tabaksblat“.

De vraag is alleen nog: hoe scan je de technologie op betrouwbaarheid?

Geef een reactie