Categoriearchief: Maakbaarheid

Technica's gezocht

Technica's gezocht Als het extra lange paasweekend voorbij is, is er weer werk aan de winkel. Dinsdag 14 april is het Girlsday. Da's niet een soort moederdag voor jonge meisjes, maar een jaarlijks terugkerend evenement om de schoolgaande dames te interesseren voor bèta-technische vakken.

De Girlsday vindt in heel Europa plaats, onder andere omdat in 2000 in Lissabon de EU-lidstaten hebben afgesproken dat er meer jongelui met een bèta-technische opleiding moeten komen. In dat kader moeten er 15 procent meer bètavaklui zijn in 2010. Om die 15 procent te halen zijn niet alleen jongens nodig. De meisjes moeten meedoen, anders wordt die Lissabon-doelstelling niet gehaald.

De VHTO (Landelijk Expertisebureau meisjes vrouwen en bèta techniek) verwacht dat in 2010, als gevolg van de vergrijzing, er in de technische sector 370.000 vacatures zullen zijn, terwijl er dan maar 300.000 nieuwe werknemers instromen vanuit de opleidingen.

Er zijn tal van knelpunten, waardoor meisjes veel minder vaak voor een technische opleiding kiezen dan de jongens. Een traditioneel rollenpatroon is er daar, nog steeds, één van. Daarbij menen de jongedames nog te vaak dat er in de techniek alleen baantjes zijn waar je je handen vuil maakt of dat het werk ten koste gaat van gelakte nagels,

Maar de perspectieven zijn ook niet zo geweldig voor de dames. In de technische sector worden de vrouwen doorgaans nog steeds lager betaald dan hun mannelijke collega's en een leuke carrière kunnen ze wel vergeten, als ze ooit in deeltijd willen werken wegens gezinsplanning.

Op Girlsday wil men de meisjes vooral laten zien hoe leuk, uitdagend of spannend technische beroepen zijn. Dat is echter een soort eenrichtings-maakbaarheid, die te weinig geïnteresseerden zal opleveren.

Je moet natuurlijk zo vroeg mogelijk beginnen. De VHTO ziet dat ook in en geeft voorlichting aan de ouders om hun dochters te motiveren voor een technisch beroep.
De tips zijn niet echt concreet. Een verhandeling hoe belangrijk het is voor de economie, zal bij de meeste jongedames het en oor in en het andere uit gaan. En voorlichtingsbijeenkomsten waar ze vrouwen kunnen ontmoeten, die al in de techniek werken zal ze leren dat salaris, de loopbaanontwikkeling en de masculiene rancunes genoeg reden zijn een andere werkomgeving te zoeken.

Dat zijn zaken waar de ouders weinig invloed op hebben. De overheid en het bedrijfsleven zullen aan die zaken nog het nodige moeten doen.
Wat kunnen ouders dan wel doen? Een paar tips & trics.

– Ga niet zeuren als Deborah rondhangt in de garage van oom Karel, omdat ze anders onder het olie en vet thuiskomt. Neem de juiste wasmiddelen in huis om de vlekken te verwijderen.
– Hou eens op met die poppen. Mochten ouders dan toch een Barbie geven, neem er dan een gehuld in overall en met een waterpomptang in het knuistje.
– Beter is de box vol te storten met lego of, op later leeftijd, een chemiedoos. Tenslotte mogen ze, als volwassen vrouwen, later wel met chloor, zeep en ammioak werken. Laat ze alvast experimenteren met de rest van de chemie.
– Als ze achter de pc zitten te chatten, wijs ze dan ook eens op het weblog van de Wiskunde Meisjes. Wat ingewikkeld voor het al te jonge kroost, maar voor de reeds wat oudere en geïntresseerde dames zeer de moeite waard.

Verder iemand nog goeie tips?

Geef een reactie

Robots het hoogste ideaal?

Robots het hoogste ideaal? De automatisering schrijdt voort en de robots rukken op. In het crisisakkoord van kabinet Balkenende is ook opgenomen dat er geld naar innovatie moet. Vreemd dat er niet meteen een paar miljard wordt uitgetrokken, bovenop de bijna 400 miljoen die het ministerie van Economische Zaken al heeft ingezet. Vooral om ideeën te ontwikkelen en uit te zoeken hoe nieuwe technologie en robotica meer en beter kan worden toegepast.

In de nota Innovatieverkenningen (pdf!) van Economische Zaken wordt gesteld dat in de Nederlandse maakindustrie de toepassing van robotica op het Europees gemiddelde ligt. Een formulering die verhult dat we behoorlijk achter liggen op Japan, Korea en Duitsland. Gek genoeg lopen we weer wel voor op de V.S.
In Japan zijn op elke 10.000 werknemers 275 robots werkzaam. In de Benelux zijn er 50 robottoepassingen op elke 10.000 werknemers. Om wat meer vaart in de opmars der robots te krijgen besteedt Economische Zaken dus die 400 miljoen euro om de relevante kennisinstellingen meer te laten samenwerken en vooral het MKB (Midden- en Kleinbedrijf) warm te krijgen voor robots.
Dat is niet genoeg. Maar niet getreurd. De robots zijn niet tegen te houden. Er is eigenlijk geen gebied meer waar geen robots werkzaam zijn.

Vervelend werk.
Robotica is vooral bekend als verlosser van saai of vervelend werk. Eigenlijk is de hedendaagse wasmachine een robot. Maar de was ophangen moeten we nog zelf. Duurt gelukkig niet zo lang, in tegenstelling tot fabriekswerk dat volcontinu gedaan wordt. Erg vervelend, maar de ontwikkelingen staan niet stil. In Hoogezand Sappermeer komt een volcontinu bedrijf voor precisieonderdelen. Van de aanvoer van het ruwe materiaal uit het magazijn, tot de assemblage van het product, zelfs de kwaliteitscontrole en het inpakken wordt geheel door robots gedaan.

Lastig werk.
Sommige klussen zijn niet alleen langdurig, ze kunnen ook aardig complex zijn. De robot helpt ook hier. In Duitsland wordt onderzocht hoe robots kunnen samenwerken met bijen om over grote oppervlakten het milieu te controleren. Inmiddels kunnen robots ook wetenschappelijke experimenten uitvoeren. In Groot-Brittannië hebben ze er een die al op eigen houtje een gen ontdekte, dat verantwoordelijk is voor de groei van organismen.

Duur werk.
Natuurlijk worden robots ook ingezet om de kosten te drukken. Omdat de zorg peperduur wordt, ziet minister Klink wel wat in robotica. De mogelijkheden lijken welhaast oneindig. Van kijkoperaties die door robots worden gedaan, revalidatierobots die de fysiotherapeut overbodig maken, tot zorg die wordt verleend door bijvoorbeeld een robot-zeehondje. De volautomatische zeehond schijnt heel goed depressieve bejaarden op te kunnen beuren.
Er is sinds kort ook een speciale hoogleraar die tot taak heeft de automatisering van de zorg tot in details te onderzoeken. Nee, de professor is zelf geen robot, maar dat zal in de toekomst wellicht ook mogelijk worden gemaakt, als we vinden dat ook de wetenschap veel te duur is.

Gevaarlijk werk.
Een wat vreemde denkwijze is dat gevaarlijk werk niet wordt afgeschaft, maar door robots wordt overgenomen. Je zou denken dat het logischer is werk dat zoveel slachtoffers kost helemaal uit te bannen. Helaas, dankzij robots zullen we voorlopig nog wel menig oorlogje kunnen voeren. Alleen zal treuren om “onze jongens” die sneuvelen bij zo'n klus ooit tot het verleden behoren. Het Amerikaanse leger is al aardig op weg. In Afghanistan zetten ze BigDog in. Een robot die 150 kilo aan wapens kan vervoeren en zelf in de gaten heft wanneer hij dekking moet zoeken bij naderend gevaar.

Denkwerk.
In voornoemde voorbeelden zie je al robots die het nodige denkwerk overnemen van wetenschappers of soldaten. Maar hoe zit het met het verfijnde denkwerk? Daar waar emoties of moraliteit een rol spelen bij te maken keuzes?
Het is nog wat science fiction maar er zijn wetenschappers die menen dat ook robots dat denkwerk prima kunnen doen. Op de TU in Delft wordt al onderzocht of robots een moreel besef kan worden bijgebracht. Daarbij kun je denken aan robots die reddingswerk kunnen doen in moeilijk te betreden gebied. Ze kunnen dan wel in situaties terecht komen waar besloten moet worden welke slachtoffers water krijgen en welke niet.
Robots uitgerust met kunstmatige intelligentie zouden misschien zelfs een religieus geloof kunnen hebben, meent een hoogleraar Informatica van de Universiteit van Tilburg.

Het hoogste ideaal.
Sinds mensenheugenis zijn we bezig het leven zo makkelijk mogelijk te maken. We ontdoen ons steeds meer van alles wat we lastig of vervelend vinden. Zwaar tillen, vuil werk, zorg voor demente bejaarden, zelfs het nemen van lastige beslissingen kunnen we overlaten aan robots.
Waarom doen we dat of staan we dat toe? Omdat onze diepste wens is, terug te keren tot het paradijs, waar we ooit zo onbarmhartig uit zijn verdreven? Lui en ledig, van lasten verlost?
Als dat de essentie is van het menselijk bestaan, dan wordt het tijd dat politici en beleidsmakers de crisis de wereld uit helpen door alles in te zetten op robots.

De moraal.
De opmars der robots is niet te stuiten. Het wordt tijd de morele consequenties er van te overzien en maatregelen te treffen, om te voorkomen dat robots alles bepalen. In 2007 begon Zuid-Korea een Robot Ethics Charter op te stellen. Om de rechtspositie van robots te regelen. Maar ethische regels voor het gebruik van robotica moeten er ook komen, vind de Britse robotexpert Noel Sharkey. Hij ziet het al gebeuren dat in de toekomst kinderen en bejaarde dagenlang alleen een robot te zien krijgen. Wat dat voor psychologische impact zal hebben, weten we nu niet, maar er kunnen maar wel beter richtlijnen voor worden opgesteld.

Mij lijkt het ook zinnig nu duidelijk te krijgen in hoeverre robots ons denkwerk over moeten nemen. Of zou het juist goed zijn als een robot een filosofie bedenkt die de wereld eens flink op zijn kop zet en onze existentie een nieuwe impuls geeft?

Geef een reactie

Bouw innoveert ruilhandel

Bouw innoveert ruilhandel

De crisis maakt mensen creatief of een kat in het nauw maakt rare sprongen. Welke omschrijving is van toepassing op de bouwsector?
De Neprom, de verzamelde projectontwikkelaars, hebben een ideetje gevonden om de stagnering in de verkoop van nieuwbouwhuizen te doorbreken. Huizenbezitters kijken nu wel uit voor ze een nieuwe huis kopen. Het is namelijk erg onzeker of het oude huis op tijd verkocht kan worden.

De Neprom komt met een oplossing. De projectontwikkelaars kopen het oude huis op. Om dat te kunnen realiseren wil de Neprom dat er een landelijk fonds komt, dat mede gevuld wordt door provincies en gemeenten. Die hebben er wel oren naar, want complete lege of halfafgebouwde nieuwbouwwijken zijn geen prettig gezicht. Wat een prachtwijk had moeten worden, is zo een nieuwe type probleemwijk.

Maar waarom moeten de overheden bijspringen? In de autohandel kennen we toch al jaren het inruilsysteem? Je koopt een nieuwe auto en ruilt je oude in. Daarmee betaal je een deel van de nieuwe aanschaf. Doe dat met huizen ook maar, zou ik zeggen.

Ruilen of inruilen is een bekende manier om nieuwe spulletjes aan de man te brengen. Je kent die reclames vast wel, waar een x-bedrag voor je oude televisie of computer wordt geboden, bij de aanschaf van een nieuwe.
Zelfs pensioenen kun je inruilen. Het nabestaandenpensioen kan ingeruild worden voor een vervroegd of verhoogd ouderdomspensioen. Een optie die wellicht meer gebruikt gaat worden, nu de oude dagsvoorziening onder druk staat.

Wat de bouwsector voorstelt, is mooi, maar laat de overheden er buiten. Het lijkt me niet wenselijk dat het belastinggeld van burgers die niets met koophuizen hebben, mede wordt gebruikt om dat fonds te vullen. Nee, gewoon op basis van inruilen. Net als bij de aankoop van een auto.
Of dat ook gaat werken? Geen idee. Het zal misschien helpen als de inruilpremie aantrekkelijk genoeg is. De opgekochte huizen kunnen altijd nog worden verhuurd. Een idee waar de woningbouwcorporaties al mee stoeien.

De ruilhandel als oplossing voor de crisis.
Een restauranthouder in Limburg ziet er wel heil in. Want niet alleen zijn consumenten terughoudender geworden bij de aankoop van auto's en huizen, ook het diner buitenshuis wordt vaker overgeslagen. De Limburgse restauranthouder biedt zijn klanten de mogelijkheid in natura te betalen. Of een idee in te leveren, hoe de crisis het beste kan worden aangepakt. Het beste idee wordt ingeruild voor een drie gangenmenu.

Ruilhandel dè oplossing voor de crisis?

Geef een reactie

Lange termijn maakbaarheid

Lange termijn maakbaarheid

Sommigen verwijten het kabinet het gebrek aan een lange termijnvisie bij de aanpak van de crisis. En ja, nu duurzaamheid op bijna alle gebieden belangrijk wordt gevonden, dan wordt de behoefte aan een lang houdbare visie natuurlijk sterker.

Nu kan je wel stellen dat de plannen over doorwerken tot je 67e en de geopperde oplossingen om de AOW betaalbaar te houden, nauwelijks van een lange termijnvisie getuigen. De verantwoordelijke politici zeggen immers ook dat “mensen steeds langer gaan leven”?

Wel, op dat punt blijken ze wel een lange termijnvisie te hebben, want dat langer leven dreigt vreselijk uit de hand te lopen. Niet een paar jaartjes erbij, niet een tiental jaren extra, nee, honderden jaren langer! (Gelezen via Sargasso).

Kijk, dat er tot nu toe korte termijnoplossingen werden bedacht, is logisch. We leven immers met het idee dat we sterfelijk zijn en relatief kort zullen bestaan. Het mag hooguit a-sociaal worden genoemd, niet verder dan dat sterfelijke leven te kijken en met oplossingen te komen waar je nabestaanden weinig aan hebben. Maar goed, die vinden hun eigen weg wel weer.

Het voordeel van erg oud worden is dat er dan tijd genoeg is de zaakjes op orde te krijgen. Hoe? Dat hangt dan dus af van die lange termijnvisie. Er moet wel eerst een probleempje opgelost worden, wil je er ook wat aan hebben. Ouderdom komt met gebreken een één daarvan is de vitaliteit van het geheugen. Je hebt niks aan een lange termijnvisie als je die ook niet voor jaren kunt onthouden.

Nou kan dat nog goed komen. Wereldwijd zijn wetenschappers en farmaceutische bedrijven volop bezig kwaaltjes als Alzheimer de wereld uit te helpen. Op welke termijn dementie voorgoed tot het verleden zal behoren is echter nog onduidelijk.
Het typische bij geheugenverlies door ouderdom, is dat het eerst het korte termijngeheugen aftakelt.
Mooi, denkt u misschien, dan blijft het lange termijngeheugen nog over en biedt dat wellicht mogelijkheden voor de lange termijnvisie. Maar geheugen kijkt terug in de tijd. Daar heb je dus niet veel aan.

Toch kan daar een deel van de oplossing zitten. Een verleden herbergt vele, mooie herinneringen. Helaas worden de traumatische ervaringen en angsten ook onthouden. De kredietcrisis kun je gerust een traumatische ervaring noemen. De hele crisis is ook nog eens voortgekomen uit de angst in armoe te moeten leven. De paniek heeft tot ongebreidelde hebzucht geleid en niet tot verstandige beslissingen.

Willen we een lange termijnvisie die beter is dan we ooit hebben meegemaakt, dan moeten oude trauma's en angst voor de toekomst geen invloed kunnen hebben op het denken. Ook hier biedt de wetenschap hoop. Trauma's en angsten zijn uit het geheugen te wissen. Biedt dat perspectief of niet?

Ik zou zeggen: wis de hele geschiedenis dan maar. Van de geschiedenis wordt bar weinig geleerd, gezien de eeuwig durende herhalingen van oorlogen, crisissen en korte termijn oplossingen. Weg ermee!

Misschien dat dan de idealen van Neal Raes werkelijkheid zullen worden. Deze jonge, Belgische politicus meent dat we niet bang moeten zijn voor de toekomst. ” De wereld is maakbaar als je een langetermijnvisie hanteert”.
Laten we alle jonge politici een traumavrij geheugen toewensen. Op korte termijn graag!

Geef een reactie

Jongeren en een nieuwe democratie

Jongeren en een nieuwe democratie Meten is weten. Maurice de Hond meet veel en denkt dus veel te weten. Als het kabinet nu uiteen spat op de fundamenten van haar crisisakkoord, krijgen we verkiezingen waar alleen een combinatie van CDA, PvdA en PVV een Kamermeerderheid van 80 zetels zal halen.

Tsja, misschien zouden de jongerenpartijen zich eens wat minder druk moeten maken om de oude dag van hun oudere collega's en zich wat meer richten op een het initiatief van de JOVD uit 1976 eens herhalen, maar dan in een wat minder luxueus hotelletje (vanwege de crisis).

Het Des Indes-beraad had tot doel eens te bekijken of de onderlinge verschillen tussen PvdA, VVD en D66 opzij gezet konden worden om een eind te maken aan jaren van christelijke “overheersing”.
In deze barre tijden zou eens bekeken kunnen worden of er een eendrachtig antwoord gevonden kan worden op religieus geïnspireerde politiek (CDA, CU) en antireligieuze politiek (het anti-islam van de PVV).

Daar zal heel wat voor opzij moeten worden gezet en alleen een breed front van PvdA, D66, VVD, GroenLinks en SP haalt dan, volgens de genoemde peiling, vier zetels meer (84) dan het CDA, PvdA, PVV scenario.

Vraag aan de lezers: wat moeten PvdA, D66, VVD, GroenLinks en SP opzij zetten om tot een nieuwe democratische politiek te komen, waarin geen plaats meer is voor dogma's die tot verdeeldheid in de samenleving leiden?
(Subvraag: en in welk hotel moeten de jongerenafdelingen van die partijen dat zaakje dan voorbereiden?)

Geef een reactie

Discrimigratienota's

Discrimigratienota's

Hoe hou je de samenleving bij elkaar? Door met nota's te komen die de gemeenschap uit elkaar drijft.
De gisteren op het PvdA-congres aangenomen integratienota is één van de vele stukken waarin bepaalde problemen op het bordje van een select deel der bevolking worden gelegd.

Het riekt daarbij stevig naar discriminatie. Dat mag natuurlijk niet worden gezegd. Maar werkloosheid, klederdracht, taalproblemen en vervelende jeugd zijn geen issues die uitsluitend behoren tot de kenmerken van groepen mensen, wiens stamboom buiten onze grenzen ligt.

Dat politici immigranten als probleem op hun agenda zetten is niet nieuw.
Begin 50'er jaren stelde PvdA'er Schilthuis al vragen over de 'velen Indo's of Euro-Aziaten'. Hij meende dat zij ' geknipt zijn voor emigratie naar tropische gebieden'. Die 'velen' waren zo'n 250.000 Nederlanders met één Nederlands paspoort, afkomstig uit Indonesië.
Niet alleen de PvdA, ook de christelijke partijen vonden dat we die medelanders beter kwijt dan rijk konden zijn (met dank aan Martin Roos, die in een discussie hier deze informatie gaf).

In een analyse van politieke debatten na 1945, over nationaliteit, toelating en integratie/inburgering, stelde onderzoeker G. Jones de vraag of het formele Nederlanderschap van Indische, Surinaamse, Molukse en Antilliaanse Nederlanders voor politici voldoende was om die mensen ook als lid van het Nederlandse volk te beschouwen.
Terugkijkend op de debatten over ex-koloniale medelanders, concludeert Jones dat de discussies zich herhalen, nu gefocused op burgers met Marokkaanse wortels (zie ook deze samenvatting).

Natuurlijk duurt het even voor immigranten en reeds aanwezige burgers aan elkaar gewend raken. Maar dat proces kunnen burgers heel goed zelf aan. Zodra een politicus het tot onderwerp maakt, wordt een menselijk proces ineens een maatschappelijk probleem, met het risico dat burgers het problematischer gaan zien dan nodig is.
En waarom, als de gewenning soms wat stroef gaat, de verantwoordelijkheid alleen bij de immigranten leggen? Waarom nu nieuwkomers proberen te persen in de normen en waarden van de met spruitjeslucht doordesemde benauwdheid van de 50'er jaren?

Zeker, er zijn jongeren die zich uitermate vervelend gedragen. Ook dat is van alle dag. Van nozems, wiens subcultuur als irritant werd gezien, tot hippies die door matrozen van de Dam werden geranseld, om van overwegend jonge voetbalvandalen en skinheads maar te zwijgen.
Hele studies naar jeugd en generatiekloven hebben niet kunnen voorkomen dat jongeren aan comazuipen doen of met oud en nieuw de beest uithangen.

En jawel, de werkloosheid is onder bepaalde groepen mensen groter dan onder andere groepen. Maar waarom mag een autochtone burger schoffelwerk weigeren en een allochtone burger de werkzaamheden accepteren waar velen de neus voor ophalen?

Dat er problemen zijn die blijkbaar moeilijk de wereld uit te helpen zijn, is heel vervelend. Maar onderzoek dan eerst eens waarom het probleemoplossend vermogen tekort schiet. Met nota's die de problemen uitsluitend in de schoot van een deel van de bevolking leggen, creëert men een probleem erbij.

Geef een reactie

Fraude in Wymbritseradiel

Fraude in Wymbritseradiel De grote steden en met name het gebied tussen Amsterdam en Rotterdam, staat bekend als het wilde westen. Verloederde wijken, treiterjeugd, coffeeshops, onoplosbare files en je fiets is er geen moment veilig. Als ergens de normen en waarden wankelen dan is het wel in het grootse randstedelijke Sodom en Gomorra. Het zuigt aandacht. Zo sterk zelfs dat we niet in de gaten hebben hoe de traditionele nederlandse cultuur van rust en orde teloor gaat in streken waar stil leven ooit gemeengoed was. Wandaden tieren welig in Wymbritseradiel.

Deze Friese gemeente doet haar best mee te gaan in de vaart der volkeren. En de gemeente is dan ook niet van smetten vrij.
Dat moet de reden zijn geweest om een troepenmacht aan controlerende diensten op de been te zetten en een massale controle uit te voeren. Politie Fryslan, het Korps landelijke politiediensten, de Belastingdienst, de Koninklijke Marechaussee en Inspectie Verkeer en Waterstaat werkten dinsdag eendrachtig samen om het tij te keren. Naar aanleiding van klachten en om te demonstreren dat men serieus werk maakt van klachten en aangiften.

Het resultaat was overdonderend. Loslopende jongeren werden gecontroleerd op spijbelgedrag. Na een telefoontje naar de scholen, bleek geen enkele jongere te spijbelen. Coffeeshops, escortbedrijven en bordelen werden bezocht. Geen enkele overtreding werd geconstateerd. Loos alarm dus?Helaas, het is erger dan je je voor kan stellen.

In Sneek werd een lokfiets geparkeerd die al binnen 4 minuten werd gestolen. De 15-jarige dader werd ingerekend en kon het loeder door zijn moeder worden afgehaald van het poitieburo. Bij een verkeerscontrole werden boetes uitgedeeld wegens losse autogordels en te donkere autoruiten. Een milieucontrole resulteerde in vijf waarschuwingen twee boetes. Verder werd er nog 310 euro aan openstaande boetes geïncasseerd.

Het is slechts een greep uit de resultaten. Maar maakt u zich niet ongerust. Men zit er in Wymbritseradiel bovenop.
Een boer die zondag dacht het eerste kievitsei op zijn land gevonden te hebben, werd door de burgemeester gewezen op de regels die ter plaatse gelden. De boer had verzuimd een sms'je te sturen. Er kan niet worden gesjoemeld met kievitseieren.
Dinsdag vond de boer weer zo'n ei en nu hield de boer zich aan de meldregels. Deze tweede vondst staat nu te boek als het eerste officiële kievitsei in Wymbritseradiel.

Rust en orde zijn maakbaar, mits de regels worden gecontroleerd.
Waarmee Wymbritseradiel weer over kon gaan tot de orde van normen en waarden.

Geef een reactie

Veelzijdigste stukje vlees

Veelzijdigste stukje vlees Het duurzaamste stukje vlees komt er aan: de combinatiekip. Dat wordt, als de ChristenUnie haar zin krijgt, de nieuwste bijdrage aan de evolutie. Het nobele doel is het leven van eendagskuikens te sparen. De gangbare consumptiekippen zijn nog helemaal niet zo veelzijdig, want òf het is een legkip, òf het is een braadkip. Die functies moeten te combineren zijn, meent de CU en minister Verburg heeft toegezegd de potentie van de combi-kip te laten onderzoeken.

De minister, visionair landbouwdeskundige, wijst er wel op dat de combi-kip alleen succesvol wordt als er voldoende eieren en vlees worden geconsumeerd. Het bedrijfsleven zal daar voor moeten zorgen.

Nu staat het nederlandse bedrijfsleven wel bekend om haar creatieve innovativiteit, dus dat komt wel goed. Het meest veelzijdige stukje vlees, zal over niet al te lange tijd in de supermarkts te vinden zijn als het allesomvattendtse stukje vlees.

U koopt een hele kip. Natuurlijk met twee gebraden kippenpootjes. Het borststuk is beenloos, dus daar heeft u uw kipfilet kant en klaar. Onder de vleugels twee gebakken eitjes. Even in de magnetron en smullen maar. Op de rug kant-en-klaar gekookte eieren.

Als het onderzoek is afgerond, zul je zien dat de CU alsnog afhaakt. De combi-kip kan alleen tot stand komen met behulp van gentechnologie en da's net een evolutionaire bijdrage te ver

Geef een reactie

Onbeheersbare migratiemachine?

Onbeheersbare migratiemachine? Morgen mag staatssecretaris Albayrak het boek De Migratiemachine in ontvangst nemen. Een bundel essays waarin kritische vragen worden gesteld bij de technologieën die worden gebruikt om de stroom migranten te beheersen.

Zoals bij andere ITC-projecten bij de overheid, wordt ook bij instanties als het IND (Immigratie en Naturalisatie Dienst), politie en de COA (Centrale Opvang Asielzoekers) allerlei software onvoldoende beheerst en werken systemen nog veel te slecht samen.
Eén van auteurs en co-redacteur van het boek, Albert Meijer, legt een relatie tussen de politieke verantwoordelijkheid en die van de uitvoerende instanties.

De overheid voert een beleid waarbij strengere controle over de aantallen en aard van de immigratie-aanvragen de instroom dient te bepreken, en tegelijkertijd betere kostenbeheersing en grotere efficiency nastreeft. Dat laatste kan bijvoorbeeld lange procedures voorkomen, waarbij asielaanvragers te lang op een beslissing moeten wachten.

Dat heeft in het verleden tot een herverdeling van taken bij de uitvoerende diensten geleid en tot een uitdijend technologisch instrumentarium. Een voorbeeld uit de bijdrage (pdf-document!) van Albert Meijer, is de IND.

In 2005 rapporteerde de Algemene Rekenkamer over onzorgvuldig gebruik van ICT-systemen. Systemen sloten niet goed op elkaar aan en gegevensbestanden waren vervuild. Het IND was het overigens eens met de Algemene Rekenkamer dat de problemen onder andere waren ontstaan door een politieke besluit taken van de Vreemdelingendienst over te hevelen naar de IND. Daarmee werd de IND met een grote hoeveelheid extra werk opgezadeld, waarvoor hun systemen en denkwijze nog onvoldoende was uitgerust. Signalen over niet goed werkende systemen werden door de politiek verantwoordelijken genegeerd.

De beslisambtenaren bij het IND hebben met diverse systemen te maken. Met INDIS verwerkt men de administratieve afhandeling van aanvragen. Een systeem dat ook een database met informatie over alle vreemdelingen bevat en het Beslis Ondersteunend Systeem (BOS). De IND werkt daarnaast met allerlei andere systemen zoals het landeninformatiesysteem. Maar omdat diverse databases niet aan elkaar gekoppeld zijn, kunnen oorzaken vann eventuele fouten slecht getraceerd worden. Tevens is er een koppeling met de GBA (de Gemeentelijke Basis Administratie), maar er was onvoldoende kennis over te gebruiken coderingen, wat tot rare zaken leidde. Als het geboorteland onbekend was, werd dat in het systeem vermeld als “Boveteilanden” of werd een geboorteplaats als Amsterdam vertaald in “Simonshaven”.

Hert zal ook wel de werkdruk zijn, die er toe leidt dat ambtenaren bij hun besluiten vaker blind varen op het geautomatiseerde beslissysteem (de BOS). Het systeem is bedoeld als adviserende ondersteuning, maar het komt vaker voor dat de ambtenaren het geautomatiseerde advies als bindend zien. Daarmee dreigen individuele parameters, die niet te vatten zijn binnen in de algemene richtlijnen waarop het BOS is gebaseerd, buiten beschouwing te worden gelaten. Dat kan ten koste gaan van details die net het verschil tussen goedkeuring of afwijzing uitmaken.

Ondertussen draait de migratiemachine, het complexe stelsel aan ICT-toepassingen, op volle toeren. Beslissingen over menselijke factoren worden steeds meer over gelaten aan de technologie, die nog aan alle kanten tekortschiet. De overheid faciliteert een IND niet genoeg om èn de werkwijzen te verbeteren, èn ook nog eens in steeds kortere tijd de immigratie-aanvragen te beoordelen.

De procedure van aanvraag tot beoordeling moet nog sneller. In de toekomst zal binnen 8 dagen bekeken moeten zijn of een aanvraag gehonoreerd kan worden. Dat lijkt goed voor de aanvragers. Als je uit onveilige, onzekere gebieden komt wil je natuurlijk snel zekerheid over je nieuwe toekomst. Het laatste woord is hierover nog niet gezegd. Van diverse kanten is er kritiek op de versnelde procedure, omdat er te grote risico's op onzorgvuldigheid zijn en er te weinig tijd is voor de uitvoerende diensten gedegen onderzoek te doen (zie de bezwaren geuit door VluchtelingenWerk Nederland).

De technologie, zo betoogt Albert Meijer, kan voordelen hebben om de effectiviteit en de efficiency van het migratiebeleid te versterken, evenals de rechtvaardigheid op individueel niveau. Het beleid is tot nu toe echter te veel gericht op het verdere ontwikkelingen van deze complexe machine, waarbij er meer aandacht is voor de positieve effecten, als effectiviteit en efficiency, en minder voor de negatieve effecten zoals verkeerde registratie, schending van privacy en onterechte behandeling.

En dus zullen er voorlopig nog wel migranten rondlopen met de identiteit van hun broer of worden er mensen terug gestuurd naar onveilige landen, omdat een koppeling tussen de juiste bestanden niet werd gerealiseerd.
Nederland als grote broer voor de zwakkeren in de wereld, laat het werk over aan big brother-systemen. Volautomatisch de toekomst in.

(De migratiemachine, onder redactie van H. Dijstelbloem en A. Meijer, uitgeverij Van Gennep, ISBN: 9789055159543, genre: sociale wetenschappen)

Geef een reactie

Bedrijvige natuur

Bedrijvige natuur

Als het aan ingenieur Robbert Snep ligt, worden ook bedrijventerreinen tot natuurgebied verklaard. Omdat veel van die terreinen verouderd zijn en aan herstructurering toe zijn, is er een mooie gelegenheid die fantasieloze, soms troosteloze area's op te pimpen en een “meerwaarde voor hun omgeving” mee te geven.

Aanstaande vrijdag promoveert de ingenieur op zijn onderzoek naar het behoud van biodiversiteit op bedrijventerreinen. Uit zijn onderzoek is gebleken dat bijzondere broedvogels en amfibieën al op die terreinen voorkomen en met een beetje aanpassing kan de natuurlijke meerwaarde nog vergroot worden.

En dat geldt niet alleen voor de bedrijventerreinen die diep in de polder liggen. Ook de complexen aan de stadsrand kunnen als “bron voor meer natuur in de stad dienen, zodat bewoners van aangrenzende wijken meer vlinders en vogels in hun tuin krijgen”.
De gebruikers van de terreinen zijn welwillend en onderschrijven de meerwaarde van natuur op hun grondgebied. Maar dan moet het wel passen bij de gewenste uitstraling van hun business en gezond en leefbaar zijn voor werknemers en omwonenden.

Groene daken en gevels, tijdelijke natuur op braakliggende stukken grond, ecologische verbindingzones en meer ecologisch groen in plaats van het steriele bedrijfsgroen zijn middelen om tot een biodivers bedrijfsterrein te komen, stelt Robbert Snep. Nederland loopt op dat gebied nog achter bij het buitenland, waar veel meer bedrijven aan natuurbehoud op hun eigen terreinen doen.

Je hoort het bedrijfsleven al bijna opgelucht zuchten dat Milieudefensie nu hun actie “Teken tegen nieuwe bedrijfsterreinen” wel in de prullenbak kan gooien. Zo slecht is alle bedrijvigheid niet voor de kleine watersalamander. Dat diertje is wel slecht voor de bedrijvigheid. Want er hoeft maar één salamander, korenwolf of rugstreeppad gesignaleerd te zijn of bouwplannen lopen vertraging op. Minister Verburg (LNV) heeft zelf een professor aangesteld als Gegevensautorteit Natuur, die er voor moet zorgen dat ontwikkelaars niet ineens een onverwacht beestje op hun pad treffen.

Wat nieuwe bedrijventerreinen betreft zal nog enige waakzaamheid op zijn plaats zijn. Dat Milieudefensie als kritische tegenhanger van de Gegevensautoriteit Natuur optreedt, mag voorlopig dan ook behouden blijven als de noodzakelijke “kwaden” der democratie.

De herstructurering van bestaande terreinen zouden ook op vertraging kunnen rekenen, omdat daar toch ook diertjes blijken te leven die onder bescherming van de Flora- en Faunawet vallen en tot de zo gewenste biodiversiteit van dit land behoren.
De ideeën van ingenieur Snep bieden ruimte voor de bedrijven. Maar ik kan me voorstellen dat men het terrein niet graag overwoekerd ziet door allerlei wildgroei dat bescherming biedt aan elke willekeurige vlinder of koekoek. En bovendien, moet een bedrijventerrein afgesloten worden als de daar opgegroeide padden aan hun jaarlijkse trek beginnen? Het is toch geen representatief gezicht als het asfalt bezaaid ligt met paddenlijkjes.

Het zal nog wel praktijk blijven dat, in de strijd om elke vierkante centimeter, er zowel een bedrijfsterrein hier als een korenwolf daar zullen sneuvelen. Op de weg naar een grotere integratie van menselijke bedrijvigheid en noodzakelijk groen bieden ideeën als die van ingenieur Snep voorlopig minimale winst en hoeven we voorlopig geen keuze te maken hoeveel natuur ongerept dient te blijven ten behoeve van onze overleving.

Geef een reactie