Donner naar de Raad van State

DonnerMinister Donner maakt misschien het einde van Rutte I niet mee. Dat wil zeggen: als het kabinet de rit helemaal uitzit en na Prinsjesdag valt wegens een paar cruciale rekenfouten.  Donner gaat wellicht Tjeenk Willink opvolgen en wordt  hare majesteits rechterhand worden in de Raad van State.

Dat moet zeer naar genoegen zijn van de vicepremier, die geen vicepremier is. Wilders vond dat Tjeenk Willink al veel eerder de laan uit moest. Willink was maar een partijdig mannetje, dat de PVV uit wilde sluiten van de kabinetsformatie. Wilders eiste zijn ontslag. Het heeft even geduurd, maar Willink gaat vertrekken en met Donner lijkt de PVV een ideale bondgenoot in de Raad van State te krijgen. Donner was immers niet te beroerd bepaalde ideeën van de PVV over te nemen en kom daarom ook zeer gemotiveerd de nieuwe integratienota presenteren.

De PvdA en de SP vrezen een te vooringenomen, partijdige vicevoorzitter in de Raad te krijgen. Dat is nog maar de vraag. Sommige ministers veranderen hun bekende opstelling als ze van functie veranderen. Loyaliteit is ook een principe. Zal Donner loyaliteit aan de principes van de Raad van State boven de principes kunnen stellen, waarop het kabinet haar plannen baseert?

Het zal niet veel uitmaken. Donner weet ook wel dat adviezen van de Raad even makkelijk weggewuifd kunnen worden als ze aangevraagd zijn. In 2009 verwees de Raad de plannen de AOW-leeftijd pas in 2020 te verhogen, naar de prullenbak. Donner bedankte de Raad vriendelijk voor het werk en deponeerde niet zijn wetsvoorstel, maar het advies in de prullenbak.
De Raad van State geeft niet vaak een negatief advies af. Als een wetsvoorstel goed is voorbereid hoeft dat ook niet. Maar het komt voor en meestal wordt een wetsvoorstel dan aangepast, tenzij een minister eigenwijs genoeg is en het advies negeert.

Onder Kok I kwam dat tweemaal voor (afschaffing WAO-boetes en beperkingen in de nabestaandenwet), onder de kabinetten Balkenende werd vier keer een afwijzend advies genegeerd (afschaffing VUTregeling, Verdonks plannen criminele Antilliaanse en Arubaanse jongeren uit te zetten, aanpassing arbeidsrecht om bijzonder onderwijs te verbieden homosexueel personeel te weigeren en het al genoemde WAO-plan van Donner).
Onder het huidige kabinet heeft Fred Teeven de eer al gehad  een Raadsadvies te negeren. Tegen de zin van de Raad van State wil hij toch de wet op de kansspelen verruimen.

D66 en de PvdA zien de Raad van State het liefst afgeschaft. Dat werk kan ook heel goed door de Eerste Kamer worden gedaan, vinden zij. Waarschijnlijk is dat de reden dat de PVV het juist andersom wil. In het verkiezingsprogramma stelde de PVV voor de Eerste Kamer af te schaffen en juist de Raad van State al het controlerend werk te laten doen.
Zal de oppositie met de benoeming van Donner meer reden krijgen kritisch te zijn over de Raad van State?

De wereld is een toetsenbord

ambachtBij het woord ambacht denken velen aan attracties op de zomerse braderieën. Manden vlechten, klompen hakken, je hebt er niets meer aan, maar het is leuk om naar te kijken. Maar wie denkt er bij ambachtelijkheid aan een itc-specialist?

Een gedachte die bij me opkwam bij het lezen van een artikel van Marit Overbeek op ‘de Architect’. Ze doet verslag van de Premselalezing, waar Richard Sennett een pleidooi hield voor eerherstel van de ambachtelijkheid. Heel kort door de bocht stelt Sennett dat een architect die met pen en papier werkt, een beter ontwerp maakt dan een architect die het met de computer doet.
“Door internet en andere technologie zijn steeds meer fysieke activiteiten in ons alledaagse leven vervangen door virtuele vormen daarvan’, schrijft Marit Overbeek. Dat zou ten koste gaan van allerlei vaardigheden, die onmisbaar zijn voor goed vakmanschap. In zijn lezing verwijst Sennett naar het gebruik van sociale media.  Mensen raken minder bedreven in ‘real life’ communicatie, waardoor goed luisteren, spreken of schrijven degenereren. Of, zoals in het artikel staat: Mensen worstelen met wat ze echt willen zeggen omdat ze daar de vaardigheden niet voor bezitten.

Er valt iets te zeggen voor de stelling dat de computer op tal van manieren een ambachtelijk resultaat in de weg zit. Het brood van de ambachtelijke bakker, smaakt beter dan het fabrieksbrood dat computergestuurd uit de ovens komt. Of is dat slechts een kwestie van smaak?
Ik vraag me af of het echt aan het nieuwe gereedschap ligt, dat er ‘zoveel troep’ wordt gemaakt. De schakel tussen hoofd en handen is tenslotte niet meer dan een ander instrument, dat door oefening tot even grote ambachtelijkheid kan leiden, Oefening baart kunst. Maakt het wat uit waar je mee oefent?

Dat het toetsenbord steeds prominenter tussen mens en werkelijkheid komt te staan mag een feit genoemd worden. Het is interessant te bedenken welke gevolgen dat heeft voor zintuiglijke ervaringen en bijbehorende vaardigheden. Gaat ambachtelijkheid echt verloren omdat we alleen nog me onze neus bovenop de iPad zitten? Verdwijnt “het verlangen om werk goed te doen omwille van het werk zelf”, zoals Sennett in zijn boek ‘The Craftsmen’ betoogt?
Laat ik er in dit verband wat lukrake stellingen tegenaan gooien, waar je lustig op los mag schieten.

1. Al ben je nog zo goed bij je hoofd, als je handen het laten afweten ben je nergens.

2. Het toetsenbord wordt ten onrechte gehanteerd als de missing link tussen hoofd en werkelijkheid.

3. We staan niet meer in de stront, dus maken we stront.

4. De wereld gaat aan computervaardigheid ten onder.

5. De nieuwe ambachtelijkheid: de laptop gaat over van vader op zoon.

6. Kennis en kunde: de wereld is niet meer dan een toetsenbord.

Gemeente Veendam let op de kleintjes

AHVeendamGroot komkommernieuws. Gisteren werden op bevel van de gemeente Veendam de deuren verzegeld van de lokale Appie Heijn. De concurrent, Jumbo, mocht wel open blijven. Het argument? De gemeente Veendam zegt dat volgens wettelijke bepalingen er voor elke 15 duizend inwoners één super open mag. Nou heeft Veendam net geen 30 duizend inwoners en de gemeente heeft Jumbo de eer gegund.

Behalve het wettelijke argument, levert verder spitten in het nieuws niets op over de argumenten waarom er dan voor de Jumbo is gekozen. Daar kunnen we naar gissen, maar misschien let de burgemeester wel op de kleintjes. Veendam is een van de armste gemeenten van Nederland. Op een ranglijst van het CBS uit 2008 staat Bloemendaal op1 en is daarmee de rijkste en Veendam op 414. Slechts zeventien gemeenten zijn nog armer. De welvaart of armoe is gemeenten aan de hand van het gemiddelde inkomen van de inwoners. In Veendam lag dat  12,6% lager dan het landelijk gemiddelde van toen.

Nu rekent de Consumentenbond de Jumbo tot de goedkoopste supermarktketen van het land, aldus een trots bericht van de grootgrutter zelf. Ook op forums van TrosRadar en Supers.nl, waar klanten hun bevindingen kunnen melden, komt Jumbo goedkoper uit dan AH. Wellicht verklaart dat de keuze van de gemeente. De burgemeester waakt over de arme Veendammers.
Het kan ook zijn dat de burgemeester een pesthekel heeft aan de uitbuiting van supermarktpersoneel. In februari meldde de CNV Dienstenbond dat “Nederlandse supermarkten jaarlijks enkele miljoenen euro’s verdienen door jonge werknemers niet te betalen voor gewerkte uren”.

Wat personeelsbeleid betreft doet Jumbo het iets beter dan AH. Daar was wel wat actie voor nodig. In 2009 nam Jumbo Super de Boer over, maar weigerde aanvankelijk de overgenomen werknemers hetzelfde te betalen, als zij bij Super de Boer gewend waren. Na hulp van de vakbonden is Jumbo op dat besluit teruggekomen en betaalt ze nu wel het salaris dat ze gewend waren. Dat geldt dan voor de medewerkers in het distributiecentrum in Veghel.
Bij AH is het al jaren bonje in de distributiecentra. In 2006 konden stakingen net voorkomen worden, maar in 2008 was het raak nadat cao-onderhandelingen waren vastgelopen. En eind 2010 gingen de distributiecentra van AH weer plat, door wilde stakingen,die de vakbonden snel overnamen.
De vakbonden zijn wat meer tevreden over de ontwikkelingen bij Jumbo, maar ze zijn nog niet helemaal klaar met de supermarktketen. Het personeel wordt opgeroepen hun mening over de arbeidsomstandigheden te rapporteren.

Wat ook de diepere beweegredenen zijn, de Veendammers hadden er een spannende zondagsattractie bij. De strijd tussen overheid en de blauwe grootgrutter is voorlopig gewonnen door de burgemeester.

De zondagsbijlage.

bijlagenDe oplettende en trouwe lezer van dit blog heeft al gezien dat er iets minder wordt gepubliceerd dan men gewend was. Wordt er een beetje gelanterfant dor de redactie? Last van schrijversstress?
Nee, absoluut niet. Er wordt alleen ook werk geleverd voor andere weblogs en on-line magazines. Vandaag even wat aandacht daarvoor. Ofwel: de zondagsbijlagen van Codes, keuzes en maakbaarheid ;-).

Na vanaf 2008 maandelijks een gastlogje geschreven te hebben voor GeenCommentaar onder het pseudoniem P.J. Cokema, besloot ik per 1 mei toe te treden tot de GC-redactie. Onder datzelfde pseudoniem zijn er inmiddels 20 artikelen verschenen. De laatste, vandaag, kun je hier lezen. Alle artikelen en redactionele bijdragen vind je hier.
Het is even wennen om na lang een solo-redactie te voeren, nu weer samen te werken met meerdere ‘collega’s’, maar het bevalt prima.

In mei kwam er een klusje tussendoor. De gemeenten bleken wat moeite te hebben met het zogenaamde Bestuursakkoord, de decentralisatie van taken van Rijk naar lagere overheden. Steeds meer gemeenten bleken de plannen niet te accepteren en dat werd op dit weblog bijgehouden. Het online-medium Gemeente.nu bleek daar ook interesse in te hebben en daar leverde extra drukte op. Gemeentenu nam het hier gemaakte overzicht over en samen hielden we de actuele ontwikkelingen bij. Het betekende bijna dagelijks het nieuws en gemeentelijke websites afstruinen naar de standpunten van de gemeentes, om het overzicht van commentaren en de laatste updates te voorzien.
Leuk werk overigens en de moeite waard gezien de vele verwijzingen op twitter naar de hier gemaakte updates.

Begin juni besloot ik ook eens wat materiaal op te sturen naar andere on-line media. Met succes, want het opinieblog van de Vara, Joop.nl, plaatste inmiddels alweer vijf speciaal voor Joop bewerkte artikelen. De laatste, van 1 juli, kun je hier lezen. Alle tot nu toe geplaatste stukjes zijn hier verzameld.

Waarom toch al die activiteit buiten de deur? Na ruim vijf jaar actief te bloggen wil ik eens kijken of ik van die hobby werk kan maken. De trouwe lezers weten dat ik in een dagopvang voor dak- en thuislozen werk. Na 12 jaar dat met plezier en grote motivatie gedaan te hebben, wordt het tijd voor wat anders. Het plezier en de motivatie wordt zwaar onderuit geschoffeld door de bezuinigingen. Die treffen ons werkveld zodanig, dat het eigenlijk niet meer naar eer en geweten goed te doen is. Maar ja, als je geen vak hebt geleerd, wat moet een mens dan?

Je snapt het: schrijven, schrijven en nog eens schrijven. Al bloggend lukt dat, gezien de 322 stukjes, een gemiddelde van 6 per week, die de afgelopen vijf jaar tot stan zijn gekomen.
Het zal lastig zijn om als free-lancer voldoende brood op de plank te krijgen. Eerst maar eens zien of schrijven voor meerdere media wat op kan leveren. Mocht het tot niets leiden, heb ik in ieder geval veel meer lol gehad, dan er nu uit mijn huidige werk te putten is. Dat is pure winst.

Een zomer zonder komkommers?

komkommernieuwsNormaal gesproken breekt met het zomerreces, de vakanties en de Tour de France ook de jaarlijkse komkommertijd aan. De traditie is meestal wel een vermelding waard op menig weblog of ander on-line medium. Nu lees je er nauwelijks iets over. Omdat we de komkommertijd net achter de rug hebben?

De komkommer was een paar weken groot nieuws. Ineens was de groene jongen een kwaadaardige versnapering. Besmet het de EHEC-bacterie was de komkommer zelfs dodelijk. Is dat misschien de reden waarom niemand iets durft te melden over de komkommertijd? Dat is niet nodig. De komkommer is volledig gerehabiliteerd. De komkommer was niet de boosdoener, het zijn kiemzaden die een bron van ellende kunnen betekenen.

Rehabilitatie of niet, de komkommerhandel heeft nog steeds last van de negatieve berichtgeving. Vlak voor dat iedereen op vakantie gaat, pleit de landelijke koepel voor land- en tuinbouw,het LTO, nog  voor verlenging van het EU noodfonds. Een potje waar tuinders een beroep op kunnen doen, omdat ze een groot deel van hun handel moesten doordraaien. Strategisch geen sterk moment, want ieders gedachten zitten bij zon, zee of zwembad en heeft weinig behoefte zich in kommer en kwel te verdiepen. Dat geldt voor de burger, dat geldt voor politiek verantwoordelijken.

Zal dat het laatste zijn dat we de komende weken van de komkommer zullen vernemen? Natuurlijk niet! Maar je moet goed opletten om er eentje te zien. Ze zijn vermomd als ontsnapte dieren. Of het zijn beesten die toeristen lastig vallen. Het kunnen ook uitheemse planten zijn die allergieën veroorzaken. En als de komkommer flora noch fauna is, dan is-ie wel alcoholvrij bier of een verwarde man, mogelijk zelfs de kerstman.

Je begrijpt het natuurlijk al: de links verwijzen naar de eerste komkommernieuwtjes. Mocht je de grootste komkommer van dit zomereces tegenkomen, meldt het dan hier. Het liefst in de reacties, maar mailen mag ook. Eind augustus stellen we dan een bloemkomkommerlezing samen van de fraaiste komkommer.

Ruttes Rust.

protestHet zomerreces staat voor de deur. Kabinet en parlement gaan met vakantie. Een groot deel van de burgers hopelijk ook. Rust kan tot bezinning leiden en dat is hard nodig ook, na alle onrust die de kabinetsplannen hebben veroorzaakt.
Tot nu toe lijkt Rutte er niet in te slagen als premier de beste crisismanager ooit te worden. Sinds oktober 2010, na de installatie van zijn kabinet, is de maatschappelijke onrust alleen maar toegenomen.

In de OnrustMonitor houden we alle maatschappelijke reuring bij. Verdeeld in drie categorieën: acties tegen de bezuinigingen, arbeidsonrust en overige acties. De actiebereidheid blijkt flink toegenomen. Van zeven acties in oktober, tot 49 in de afgelopen maand, waarmee juni de heetste maand mag heten. In totaal waren er dit jaar 134 acties tegen de bezuinigingen, 30 arbeidsconflicten en 24 overige acties. Sommigen lopen nog, met name de petities. Sommige acties kunnen op vervolg rekenen, zoals de acties in het openbaar vervoer.

De meest gebruikte actievorm is die van de petitie of handtekeningenactie. Opvallend is dat het aantal demonstraties is toegenomen. Niet alleen in aantal, ook in omvang.
Er zijn veel meer acties geweest dan in de OnrustMonitor zijn vermeld. Maar acties die door politieke partijen zijn geïnitieerd rekenen we niet mee. Alleen de acties die door burgers zelf of hun vertegenwoordigen organisaties zijn in de OnrustMonitor opgenomen.

Acties tegen bezuinigingen op lokale voorzieningen als bibliotheken, zwembaden, amateurkunsten en welzijnswerk kwamen veruit het meeste voor. In de categorie arbeidsonrust zijn het vooral de cao-onderhandelingen die tot oproer leiden.  En onder de overige acties zijn de acties tegen de privatisering van het openbaar vervoer en tegen de plannen voor een nieuwe kerncentrale de koplopers (samengevat in dit overzicht – exceldocument).

Na de grote onrust van afgelopen maand, kan iedereen zich nu eens in alle rust bezinnen. Burgers, organisaties en actievoerders zullen ongetwijfeld nadenken over hoe het nu verder moet. Het kabinet kan zich eens bezinnen of al die onrust niet eens tot wat wijzigingen in de plannen moet leiden. Want laten we niet vergeten dat de 18 miljard aan bezuinigingen wellicht helemaal niet nodig zijn. De economie trekt weer wat aan, de staatssteun is bijna helemaal terugbetaald en er zijn wat meevallers, waaronder de 1,6 miljard hogere gasopbrengsten. Lees een artikel hierover op GeenCommentaar. waarin wordt betoogd dat er helemaal geen redenen zijn voor de bezuinigingen.

Gezien de toenemende actiebereidheid lijken steeds meer burgers dat ook te beseffen. Afijn, hier de onrust waar de arme Rutte mee te maken heeft gehad. Klik op het plaatje voor de details.
onrustmonitor

Gedonder

cc Flickr QualsiasiDe publieksprijs van de Blogparel 2010 bestaat uit het eenmaal per maand plaatsen van een blog, geschreven door de winnaar. In dit geval een winnares. Tot en met december plaatsen we hier elke maand een blogje dat eerder verscheen op Trudy Schrijft. Ik weet niet hoe u gisteren het onweer hebt beleefd, maar onze gastlogster zal er ongetwijfeld mee klaar zijn.

Gedonder
Mijn fascinatie voor onweer is ziekelijk groot. Ik baal als een stekker als het onweer aan mij voorbij trekt. Net als dat manlief en ik elkaar in de armen zouden vliegen omdat na het jarenlang invullen van de vaste cijferreeks van de lotto, deze eindelijk gevallen is. Het prachtige kortstondige moment van geluk totdat we elkaar  tegelijk dezelfde vraag zouden stellen: “Jij bent toch wel naar de sigarenboer geweest om ons rijtje te activeren?”

Zo voel ik mij als het onweer aan mijn Noord-Hollandse neusje voorbij gaat.
Om de haverklap kijk ik als deze weersdreiging voorspeld wordt op www.buienradar.nl. Soms zie ik klonten rode stippen met kruisjes, – het symbool van mijn geliefde flitsen – van het zuiden naar westen trekken. Eenmaal richting zee, zie ik de rode stipjes alsmaar minder worden. En eenmaal boven Schagerbrug, constateer ik dat de rode stippen doorgaans tot nul gereduceerd zijn. Soms vraag ik mij af wat ik de weergoden aangedaan heb dat ik zo gestraft wordt. Ik lijk wel de ultieme bliksemafleider te zijn.

Mijn zus Anita vindt het ook leuk om mij te pijnigen. Zij heeft een tijdlang een chalet in Garderen gehad. De plek waar het vaker onweert. Belde tuthola mij op als het weer eens raak was. “Schitterende onweer he Trui? Hoor maar! Hebben jullie ook zulk mooi onweer? Ik geef een negen.” ‘Anita Chicata dat rijmt zo goed’ (zo noemde ik haar vroeger als we ruzie hadden) weet natuurlijk  ‘dondersgoed’ dat het dan aan zee niet onweert. Dat heeft ze  geniepig bekeken op buienradar. Ze belt om mij jaloers te maken. “Nee, we hebben wel fascinerende wind en regen in Schagerbrug. Maar ik ben een spannende film aan het kijken. Dag stomme banaan!”
En ze had vroeger ook al de mooiste slaapkamer…

Maar mijn hele familie is trouwens onweerverslaafd. Generatie op generatie. En na een onweersbui bellen we elkaar op, en geven we het onweer een cijfer. Maatstaven voor een cijfer zijn: Aantal flitsen en donderslagen, en de nabijheid van het onweer. Korter dan 10 seconden tussen flits en donder betekent oppassen geblazen. Maar voor mij begint het dan net interessant te worden. Niet dat ik op mijn fiets dan door de weilanden ga fietsen, want ik ben natuurlijk niet suïcidaal.

Op het moment dat ik het onweer voel aankomen, – ja, ik kan het echt voelen – dan begint de pret. Ik ga voor het raam kijken. Ook midden in de nacht. Al zal ik het iedereen afraden (pas op! Heel gevaarlijk!); het raam gaat wel open. Ik wil de vibratie kunnen voelen. Een risicomarge wat voor mij niet opweegt tegen het genot. Andere mensen roken, en dat is tenslotte ook gevaarlijk.

Mysterieuze stilte…
Als een kat die heel langzaam zijn prooi besluipt. Dan begint het te waaien. Bloemkoolwolken hebben plaatsgemaakt voor een zwarte hemel. De kat roert zijn staart, en klemt zijn nagels stevig in de grond om zich af te zetten. En dan begint het natuurgeweld. Vanuit de hemel (of eigenlijk de grond) word ik getrakteerd op het mooiste vuurwerk van de wereld. Alsof ik adrenalineshot krijg ingespoten. Ja, ik ben verslaafd. Als ik nog een laatste vergelijking mag maken; Onweer staat voor mij gelijk aan een meervoudig orgasme.

 

 

 

Jammer dat ik het allemaal zo vaak moet mislopen.

Geen reden tot bezuinigen?

colijnrutteJoepie! We krijgen 218 miljoen euro terug van de Europese Unie. Rutte ziet ineens hoe hij van al die protesten tegen zijn beleid kan afkomen en vraagt een half uurtje zendtijd aan. Met die bekende joviale lach, spreekt hij het volk toe: “Ik verzoek de luisteraars dan ook om wanneer ze straks hun bedjes opzoeken, even rustig te gaan slapen als ze dat ook andere nachten doen. Er is voorshands nog geen enkele reden om werkelijk te bezuinigen”.
Het volk zegt alle geplande manifestaties en marsen af en gaat opgelucht op vakantie.

Tsja, een meevaller van 218 miljoen. Is daarmee de bezuiniging van 200 miljoen op de kunsten van de baan? Mwah, dat zou niet eerlijk zijn ten opzichte van de overige getroffen gebieden. Maar hoe zou Rutte dan de 18 miljard aan geplande bezuinigingen ongedaan kunnen maken?
Er zijn meer meevallers. Dit jaar betaalt Aegon de laatste aflossing terug van de genoten staatssteun. SNS Reaal en de ING denken volgend jaar de laatste steun terug te betalen. Dat gaat om ruim 7,6 miljard euro.

Het CPB stelde vorige week dat de Nederlandse economie dit jaar met 2% zal groeien en het EMU-tekort af zal nemen van 5,4% bbp in 2010 tot 2,2% bbp in 2012. Laten we eens heel voorzichtig aannemen dat er daardoor 1 miljard minder bezuinigd hoeft te worden.
Even rekenen: 218 miljoen terug van de EU, 7,665 miljard terug van de banken en de verzekeraar. Dan die 1 miljard bezuinigingen schrappen en hoppa, er moet nog maar 9,117 miljard gesnoeid te worden. Rutte zegt immers in totaal18 miljard te moeten snijden, vooraleer hij dit prachtige land aan de burgers kan teruggeven?

Ook al zijn veel mensen het niet eens met de manier waarop Rutte wil,bezuinigen, velen zijn het er wel over eens dat er toch iets bezuinigd moet worden. Welnu, dan maar eens een maf ideetje van stal gehaald. Bij wijze van 1 aprilgrap rekende ik hier voor dat een eenmalige “eigen bijdrage naar vermogen” ook 18 miljard euro kon opbrengen. Het idee was: mensen met een inkomen tot 16 duizend euro hoeven niets bij te dragen. Mensen die tussen de 16 en 18 duizend euro aan persoonlijk inkomen hebben, betalen een eigen bijdrage van 50 euro. Dan gaat het oplopen. De miljonairs betalen een eenmalige bijdrage van 25.700 euro.

Hoe groot zou ieders eenmalige “eigen bijdrage naar vermogen” zijn als er maar ruim 9 miljard moet worden ingezameld? Hier nog even de meevallers op een rij, plus de omvang van die eigen bijdrage (exceldocument).
Met een persoonlijk inkomen van 16 tot 18 duizend euro, is de bijdrage nog maar 15 euro. Ofwel bijna 30 cent per week. Zit je een stuk hoger, zeg tussen de 30 en 35 duizend euro, dan kan de bijdrage misschien wel 400 euro zijn. Zo’n 33 euro per maand of wekelijks ruim 7,6 euro. Miljonairs mogen 13.400 euro bijdragen.
Het is maar een voorbeeld, dus een andere verdeling is natuurlijk ook mogelijk. Mijn maf idee van de eigen bijdrage naar vermogen, kun je inzien in dit exceldocument. Ik neem aan dat degenen die er van overtuigd zijn dat er reden is om te bezuinigen, zich hier wel in kunnen vinden en graag hun bijdrage leveren.

Want echt nodig is het niet, als je het CPB mag geloven. Met de huidige economische groei zit Nederland in 20912 ruim onder de 3% die een land aan staatsschulden mag hebben.

Het debat is dood, leve het debat!

debat“Maar als een proces boven je eigen hoofd heeft gekletterd, dan bieden een harnas en een zwaard in een slaglinie geen betere bescherming dan de welsprekendheid aan de aangeklaagde die in gevaar verkeert”. Een zinnetje uit de Dialogus de oratoribus van Tacitus, een zeer oude Griek, maar gereanimeerd door Roderik van Grieken (die naam!), directeur van het Nederlands Debat Instituut. Oude Grieken als Tacitus, Aristoteles, Socrates en Plato worden gezien als de oerbronnen van de dialoog, het debat en de retorica.

In De Volkskrant betoogt Van Grieken dat de slotrede van heer Wilders, tijdens het proces dat boven zijn hoof hing, een prachtig geconstrueerd voorbeeld van retorica was. Een fraai staaltje doordacht taalgebruik, een parel “voor  ieder mens met enig taalgevoel en kennis van retorica”.
Van Grieken ziet maar weinig goede sprekers in de politieke arena en zou willen dat er meer begenadigde sprekers als Wilders,. Rutte en Pechtold het woord voeren. Hij legt de schuld bij het onderwijs: “Generaties hebben in Nederland school verlaten zonder ooit echt kennis te hebben gemaakt met de kunst van het overtuigen. Laat staan dat men er mee geoefend heeft”.

Dat is ook maar retoriek. Meneer van Grieken moet ook aan zijn broodwinning denken. Zijn organisatie levert allerlei ‘producten’, waarmee je een fantastische spreker kan worden. Wie gelooft dat het onderwijs niets doet aan de kunst van het spreken, zal opgelucht ademhalen dat er nog zoiets is als het Nederlands Debat Instituut.
Aan het onderwijs kan het toch niet liggen? Of is de ouderwetse spreekbeurt verdwenen? Natuurlijk niet. Nu is een spreekbeurt nog geen debat, meer een lesje in spreken in het openbaar. Het kan het begin van een debat zijn en daar doen scholieren lustig aan mee.

Vorig jaar haalde Nederland voor het eerst een tiende plaats op het WK debatteren voor scholieren. Een grote stap voorwaarts. In 2008 werden voor het eerst de achtste finales gehaald met een zestiende plaats en in 2009 haalde Nederland een vijftiende plaats. In 2010 eindigde Nederland bovendien als beste team in de categorie ‘English as a Foreign Language’. Teamleden waren onder andere Elisabeth van Lieshout en Thom Wetzer, die in 2010 het Nederlands Kampioenschap Debatteren wonnen.
Nu zijn zij natuurlijk briljante leerlingen van een lyceum of gymnasium. Mark Rutte en Uri Rosenthal zaten op zo’n school, het Haagse Maerlantlyceum, dat overigens nog nooit een landelijke debatwedstrijd heeft kunnen winnen.
De Vara organiseert elk jaar de debatwedstrijd ‘Op weg naar Het Lagerhuis’, voor scholieren van 12 tot en met 18 jaar van VMBO, HAVO, VWO en de laagste klassen van het MBO, want debatteren moet van alle rangen en standen zijn.

Het Nederlands Debat Instituut, van de hierboven genoemde heer Van Grieken, organiseert ook debatcompetities voor alle typen scholen. De landelijke debatwedstrijd voor MBO-scholen, wordt al drie jaar op een rij door het ROC Tilburg gewonnen. In de categorie VMBO won dit jaar een Mavo uit Dordrecht. Je ziet het: er wordt oeverloos gedebatteerd in het onderwijs. Waarom zegt Van Grieken dan toch dat hele generaties de school hebben verlaten “zonder ooit echt kennis te hebben gemaakt met de kunst van het overtuigen. Laat staan dat men er mee geoefend heeft?”

 

Omdat hij de kunst van het debat belangrijker vindt, dan de inhoud. Zijn stelling is dat de inhoud nog zo verwerpelijk kan zijn, als het de boodschap in de juiste vorm wordt gegoten, zit daar de kracht mensen te overtuigen. Van Grieken constateert een gebrek aan retorisch begaafden en vindt dat een gevaar voor een gezonde democratie. Waren alle politici even bedreven in de retoriek, dan zou er veel gelijkwaardiger strijd zijn.
Een retorisch vraagje. Zegt hij nou uiteindelijk toch dat het zo jammer is dat de grootste onzin de meeste stemmen trekt?

Geven en nemen.

collecteHet kan de komende jaren voorkomen dat je ineens suf wordt gebeld door toneelspelers en orkestmusici, die bedelen om geld voor het goede doel. We kennen dat al van de grote nationale inzamelingsacties, als er ergens in de wereld grote nood geledigd moet worden, maar nu kan het best zijn dat ze hand ophouden voor hun eigen goede doel: cultuur.

Deze week stuurde het kabinet een brief naar de Tweede Kamer met de mededeling dat het duurzaam gaat samenwerken met de goede doelensector. Dinsdag werd het convenant ‘Ruimte voor Geven’ getekend door de staatssecretarissen Teeven (Veiligheid en Justitie), Weekers (Financiën) en Zijlstra (OCW) en de SBF (Samenwerkende Brancheorganisaties Filantropie). Uit de brief: “Met dit convenant onderstrepen de filantropische sector en het kabinet hun wens om te komen tot een langdurig partnerschap. Een structurele samenwerking op de vele publieke terreinen waar zij actief zijn, onder meer op het terrein van gezondheidszorg, sport, cultuur, natuur, milieu, onderwijs, wetenschap, ontwikkelingssamenwerking, leefbaarheid en welzijn”.

Waarom dit prachtige initiatief? “In een tijd van heroverweging van overheidsuitgaven van belang dat particulier geven wordt  bevorderd”, schrijven de staatssecretarissen in de brief (pdf).
De inbreng van de overheid in deze samenwerking bestaat vooral uit het bekendmaken van regelingen die er zijn: de fiscale voordelen van particuliere giften. Of zoals in de brief staat: “De staatssecretarissen van OCW en Financiën zullen daarom een geefcampagne organiseren, om de bekendheid van culturele instellingen en burgers met fiscale faciliteiten te vergroten en ze te helpen bij het gebruik daarvan”.

De genoemde Geefwet is gekoppeld aan cultuur, maar de goede doelenorganisaties doen meer dan fondsen verstekken aan kunstzinnige initiatieven. Gaat de culturele sector als proeftuin dienen en zijn daarna gezondheidszorg, sport, natuur, milieu, onderwijs, wetenschap, ontwikkelingssamenwerking, leefbaarheid en welzijn aan de beurt?
Niet dat
Nederland te beroerd is om wat te geven. Het CBF (Centraal Bureau Fondsenwerving) houdt bij wat er zoal bijeen wordt gecollecteerd en waar het geld naar toe gaat. Vorig jaar werd er ruim 48 miljoen euro ingezameld. Het grootste deel, zo’n 75% ging naar gezondheid. Bijna 18% ging naar welzijn, waaronder het CBF ook kunst en cultuur laat vallen. Deze sector toucheerde krap 2% van de opbrengst.

Het kabinet voorziet enige argwaan tegen de goede bedoelingen en meldt nog maar even dat “de invulling van de Geefwet binnen de fiscaliteit niet de vorm zal krijgen van een bezuiniging”. Het is te hopen dat het kabinet dat serieus meent, want in april meldde de Vrije Universiteit (pdf) dat het publiek niet bereid is met hun giften de bezuinigende overheid te compenseren.
Wie argwaan heeft, heeft dat terecht. Het is de laatste jaren een gewoonte geworden dat succesvolle maatregelen tot bezuinigingen leiden. Kijk maar hoe het met de pgb’s vergaat. Zo succesvol dat het te duur is geworden en er nu de bijl ingaat. Stel dat de geefcampagne een daverend succes wordt, dan zal de overheid minder belasting binnenkrijgen. Met dit kabinet mogen we dan een volgende bezuinigingsronde verwachten.
Tijd dus voor Kamervragen. Mogen we zwart op wit de garantie dat onze vrijgevigheid tot geen enkele bezuiniging zal leiden?