Categoriearchief: Codes

Sint eist straf

Boze Sint Het jaar is al weer bijna om. Nog 82 dagen te gaan en er kan nog van alles gebeuren. Eén ding staat nu al vast. De Sint komt. En voor je het weet is het Kerst en als we op 2 januari 2011 uit de feestdagenkater ontwaken, zitten we weer opgescheept met het gevoel dat de tijd zo vreselijk snel gaat.

De komst van de vrijgevige katholiek moet wel op tijd worden aangekondigd. Stel je voor dat we hem missen. Maar dat moet niet te gek worden. In de Belgische radiouitzending Peeters en Pichal, ontstak de man in woede. Hij was absoluut niet te spreken over de winkels die veel te vroeg zijn snoeperijtjes in de schappen hebben liggen.
Bij onze zuiderburen geldt er een gedragscode dat reclamefolders pas op 1 november verspreid mogen worden. Dat zou ook voor pepernoten en chocoladeletters moeten gelden, vindt de Sint. Maar wat als de grootgrutters daar nou geen boodschap aan hebben? In de cel gooien, meent de krasse baas.

Kijk eens aan. De Sint is van de oude stempel. Zo’n type van ‘wie niet leren wil, moet maar voelen’. Hij moet een man naar het hart van Rutte, Verhagen, Wilders zijn. Minimumstraffen voor de grote verleiders die kindergebitjes naar de mallemoer helpen en die ons tijdsbesef ontregelen.
De Sint stelde twee weken celstraf voor. Dat is wel erg minimaal. Dat kan je de man niet kwalijk nemen, hij is immers een goedheiligman. Vier weken lijkt me een gepaste minimumstraf. Over vier weken komt de Sint pas in Nederland, als de nieuwe immigratiemaatregelen dat nog toestaan.

Iedereen zal wel iets voelen van bezuinigingen, deelde Rutte mee. Hopelijk valt het dit jaar nog mee. Wie weet zal het nieuwe kabinet, in het kader van de crisis- en herstelwet, nog een sinterklaastoeslag uitdelen. Want als de grootgrutters in problemen komen, omdat ze nu al dat snoepgoed uit de schappen moeten halen, is een compensatie wel op zijn plaats.
Zul je zien dat de burger naar die toeslag kan fluiten, maar dat de snoepfabrieken een sinterklaasstaatsteun krijgen.

Geef een reactie

Wachtwoord als poortwachter

Wachtwoord De overheid verzoekt u dringend deze week uw wachtwoord te wisselen. Bij voorkeur door uw veel te eenvoudige wachtwoord te veranderen in een heel erg moeilijke. Zo gezegd, zo gedaan. Mijn oude wachtwoord was dus ‘eenvoudig’. Via de optie ‘wijzig uw wachtwoord’, heb ik dat nu veranderd in ‘heelergmoeilijk’. Aan elkaar, want spaties in een wachtwoord lukt niet.

Deze week is er de Wachtwoord Wissel Week. Een campagne die uitstekend past in de opvattingen die overheid en bedrijfsleven hebben over ‘eigen verantwoordelijkheid’. Dat is namelijk uw verantwoordelijkheid. In een vrije samenleving gaat de overheid dat natuurlijk niet van u overnemen. In een vrije markt blijft het bedrijfsleven evenzeer van uw verantwoordelijkheid af. In dit geval betekent het dat u zelf verantwoordelijk bent voor de veiligheid van uw computer en software.

U heeft er misschien wel eens van gehoord dat er van die rakkers zijn, die het op uw digitale gegevens hebben voorzien. Willen ze uw e-mail, internetbank of Digidale accounts overnemen, proberen ze uw wachtwoorden te kapen. Daar hebben ze listige programmaatjes voor en je kunt er donder op zeggen dat iedereen die Jansen heet en die naam ook als wachtwoord heeft, inmiddels flink gehackt, misbruikt en bestolen is. De slimmeriken die dachten met Janssen een sterkere beveiliging te hebben, zijn ook bedrogen uitgekomen. Zelfs het geniale ‘nesnaJ’ is niet voldoende om boeven buiten uw digitale territorium te houden.

De Wachtwoord Wissel Week is een van de initiatieven die de overheid onderneemt om burgers op te voeden tot veilig digitaal verkeer. Op een speciale website kunt u uw digivaardigheid bijspijkeren. De bewustwordingscampagne wordt mede ondersteund door partners als de NVB (Nederlandse Vereniging van Banken) en Microsoft.
Fraaie samenwerking. De overheid is bekend van digitale miskleunen met de Digid. Microsoft is wereldberoemd om het achteraf dichten van lekken in hun producten en de digitale veiligheid van de Nederlandse banken werd doorgeprikt in het televisieprogramma Reporter.

U begrijpt nu ook waarom de veiligheid van uw digitale existentie uw verantwoordelijkheid is. Overheid en bedrijfsleven hebben daar geen enkel benul van. En leveren dus onveilige producten. Als u uw wachtwoord wisselt, knappen die producten daar een stuk van op!

Geef een reactie

Sport maakt meer kapot dan je lief is

Alcohol en sport Nu uit de gemeentelijke begrotingen duidelijk wordt dat niet alleen welzijn en cultuur gesnoeid gaat worden, maar ook sport moet inleveren, komen de sportieve penningmeesters in een akelige spagaat terecht. Want waar halen ze geld vandaan om het komende kersttoernooi nog enig allure te geven?
Sponsors natuurlijk. Ook lokale sportverenigingen draaien voor een gedeelte op sponsorgelden. Van de plaatselijke Rabobank tot de bakker om de hoek. Maar niet elk enthousiast clublid is blij met de sponsor die het bestuur heeft gevonden.

In het dagblad Trouw staat het verhaal van een vader, wiens kinderen sporten bij de Utrechtse sportvereniging Kampong. De man wil dat de vereniging de reclameborden van bierbrouwer Heineken weghaalt. Hij vindt dat de reclame niet past bij de regels die de dranksector zelf heeft vastgesteld in de Reclamecode voor Alcoholhoudende dranken. In die code is een reclamepromillage vastgesteld. Op plaatsen waar het publiek voor meer dan 25 procent uit minderjarigen bestaat, is geen alcoholreclame toegestaan.
De man heeft nu een klacht ingediend bij de Reclame Code Commissie. Een unieke zaak, schrijft Trouw, want het is nog niet eerder voorgekomen dat er een klacht is ingediend over alcoholreclame rond sportvelden.

Dat zal best. Reclameborden rond de sport zijn een ingeburgerd verschijnsel en dat daar ook bekende biermerken tussen zitten, kijkt niemand van op. Behalve de alerte vader uit Utrecht. En het immer waakzame STAP, het Nederlands instituut voor alcoholbeleid. STAP liet vorig jaar de communicatiewetenschappers van de universiteit van Twente een onderzoek doen naar de impact van drankreclame bij het EK voetbal. Ruim driekwart van jongeren tussen 12 en 15 jaar was de reclame opgevallen en het kijken naar het EK leverde bij de jongens een positieve verwachting van bier drinken op.

De Utrechtse vader wil natuurlijk niet dat zijn kinderen ook zo positief over de combinatie sport en alcohol gaan denken. Voor je het weet, stappen ze na een gewonnen toernooitje met een biertje teveel op in de auto. Waar dat toe kan leiden, heeft een profvoetballer van FC Twente vorig jaar ondervonden. Hij reed niet alleen zichzelf, maar ook de keeper van de club aan gort.

De penningmeesters van de sportverenigingen gaan een moeilijk jaar tegemoet. Het ligt voor de hand de bezuinigingen op te vangen met meer sponsoring. Dat is op zich al een hele taak, maar na de klacht van de Utrechtse vader, is het verstandig als de sportbesturen ook even uitzoeken hoe verantwoord de sponsorbedrijven met allerlei gedragscodes omgaan.
Als de lokale sportwinkel het in 2008 onder jongeren de zo favoriete Nikes beschikbaar stelt, is het wel goed even na te gaan of Nikes zich al wat meer aantrekt van ontbossing en kinderarbeid. Volgens dat bedrijf zelf wel. Of is dat ook reclame?

Voor zover reclame al misleidend is, de titel van dit stukje is het zeker. Het moet eigenlijk zijn: bezuiniging maakt meer kapot dan je lief is.

Geef een reactie

Troonredes

Troonredes Het is gedaan. De Ridderzaal ligt er weer opgeruimd bij. Even leek het erop dat een waxinelichtje de inhoudelijkheid van Prinsjesdag zou overschaduwen. Maar de orde van de dag trad sneller in dan hare majesteit thuis kon komen. De analyses van de troonrede en aanhangende stukken, buitelen over elkaar heen.

En dan twittert Jos Heymans (RTL Nieuws, het commerciële persburo van het kabinet) dat-ie daar zijn handen aan vol heeft. Om precies te zijn: aan de echte troonbrede. Jos twittert: Al die alternatieve troonredes… aan de echte heb ik al mijn handen vol.

Al die alternatieve troonredes? Ik heb er niet zoveel gevonden. Het kan zijn dat de journalist de troonrede op dit weblog hier heeft gelezen en later nog een op het open podium van GeenCommentaar. Maar om nou twee keer dezelfde troonrede tot “al die alternatieve troonredes” te bomarderen?
Terzijde: leuke vondst dat open podium van GeenCommentaar. Maakt u er eens gebruik van.

Na wat research kom ik niet verder dan nog twee andersoortige troonredes. Op Chimsky.nl wordt Hare majesteit de woorden van Max J. Molovich in de mond gelegd. Heer Max is tevens redacteur bij het vaak absurd-satirische weblog Panzerfaust en tevens een van de winnaars van de Blogparel van het jaar 2009.
Heer Max is het blijkbaar eens met journalist Heymans, want hij laat de koningin verzuchten: God beware ons. Nog nooit zijn er zoveel troonredes geschreven als dit jaar. Het stikt van de stukjesschrijvers van zeer divers allooi die het nodig hebben geacht ons hun woorden te geven. En waarom?

Ja, waarom? In een door Sargasso getipte troonrede, geschreven door de cabaretier Micha Wertheim, geeft de koningin eigenlijk het antwoord al: Laten we wel wezen, wij zitten hier elkaars tijd te verdoen. Temeer daar deze troonrede ongetwijfeld zal zijn uitgelekt nog voor zij is uitgesproken.

De jaarlijkse alternatieve troonrede van NRC-columnist Bas Heijne kan ik u nog niet laten zien. Vanavond openbaart hij die troonrede op een debatavond in Nijmegen. Moet u morgen zelf maar opzoeken.

Of u ze nou grappig vind of niet, in de enige echte troonrede heeft de officiële spreekster zelf een grapje geïntroduceerd. De beginletters van de eerste vijftien zinnen, vormen de naam van de troonprecedent. Mogen we nu aannemen dat deze verborgen code de troonopvolging aankondigt?

Geef een reactie

Volksvertegenwoordigende integriteit

Volksvertegenwoordigende integriteit Gemeenteraadsleden die tegen het gemeentebestuur getuigen. Kan dat? Mag dat? Een onderzoek naar die vraag maandenlang in de la houden? Mag dat? Kan dat?

De integriteit van burgemeester en twee raadsleden van de Brabantse gemeente Rucphen staat ter discussie. Een zaak die onderzocht is door hoogleraar staatsrecht Douw Jan Elzinga. De hoogleraar wordt er wel vaker bij geroepen als gemeentebestuurders en raadsleden in conflicten verzeild raken. Hij wordt immers gezien als de expert op gebied van bestuurlijk dualisme, sinds hij de regering van advies diende voor de Wet dualisering gemeentebestuur.

Voor het online magazine Binnenlandsbestuur.nl laat hij, als columnist, nog steeds zijn licht schijnen over bestuurlijke integriteit, bijvoorbeeld over de grenzen van de vrijheid van meningsuiting voor volksvertegenwoordigers.
Ook al is Elzinga pleitbezorger voor een sterkere positie van gemeenteraadsleden, die net even iets meer vrije ruimte voor hun meningen mogen hebben, moeten gemeenteraadsleden wel op hun tellen passen. In 2005 leidde een onderzoek van Elzinga ertoe dat vijf fracties in de Amsterdamse gemeenteraad geld moesten terugstorten in de gemeentekas, omdat ze veel te ruimdenkend allerlei onkosten hadden gedeclareerd.

Hoogleraar Elzinga werd te hulp geroepen door de Rucphense burgemeester Everaers. Die was niet zo te spreken over de gemeenteraadsleden Ton Bergenhenegouwen (PvdA) en Guido Koenen (D66). Zij hadden bewoners uit Sprundel bijgestaan in een zaak tegen de gemeente, die een bestemmingsplan had gewijzigd om nieuwbouw mogelijk te maken. De bezorgde burgers procedeerden zelfs tot aan de Raad van State en argumenteerden onder andere dat het gemeentebestuur onzorgvuldig was geweest. In maart wees de Raad van State de bezwaren overigens af.

De twee gemeenteraadsleden hadden de bewoners geholpen met de voorbereidingen en ter zitting tegen het gemeentebestuur getuigt. Dat was voor de burgemeester aanleiding hoogleraar Elzinga te vragen de integriteit van de twee volksvertegenwoordigers onder de loep te nemen.
Het rapport was vlot af, maar op de uitslag moesten de raadsleden nog lang wachten. Nu brengt de burgemeester het rapport alsnog in de openbaarheid.

De gemeenteraadsleden zaten niet echt fout, concludeerde Elzinga, maar hun actie stond wel op gespannen voet met de gemeentewet en de gedragscode bestuurlijke integriteit. Zodra burgers een beroepsprocedure bij de bestuursrechter of de Raad van State starten, is het beter dat volksvertegenwoordigers zich terugtrekken en zeker niet gaan getuigen tegen de gemeente, aldus hoogleraar Ezlinga.

Een beetje fout dus? Met zo’n halfslachtige uitspraak bedwing je actieve volksvertegenwoordigers natuurlijk niet. De beide raadsleden verklaren dan ook stellig, dat ze bij een volgende gelegenheid het volk weer op dezelfde wijze zullen vertegenwoordigen.
De burgemeester zal ook niet blij zijn met de conclusie, Hij vond immers dat de raadsleden niets op die zitting van de Raad van State hadden te zoeken. De gemeenteraad was in meerderheid met het bestemmingsplan akkoord gegaan. Dat die twee raadsleden niet bij die meerderheid hoorde, mag geen reden zijn dan maar hun gelijk proberen te halen, door acties van burgers te ondersteunen. Dat is toch niet loyaal ten opzichte van de gebruikelijke democratie?

Er zal in Rucphen nog wel wat over nagepraat worden. Maar de zaak is wel van belang voor de ontwikkeling van het duale bestuur. Als een gezaghebbend expert als Elzinga het eigenlijk in het midden laat, hoe weten bestuurders en volksvertegenwoordiger dan hoe ze zich ten opzichte van elkaar moeten verhouden, zonder dat ze elkaars integriteit in twijfel trekken?

Even scherp gesteld: als de aanstaande coalitie de eerste bezuiniging realiseert en een getroffen volksdeel stapt naar de Raad van State of zelfs de rechter, mogen oppositionele Kamerleden tot en met de getuigenbank hun volk vertegenwoordigen?

Geef een reactie

De bonus voor de raad van commissarissen

De bonus voor de raad van commissarissen De raden van commissarissen krijgen een demissionaire bonus: een extra taak. Het kabinet stuurt een wetsvoorstel naar de 2e Kamer, die het mogelijk moet maken dat de raad van commissarissen bonussen kunnen aanpassen of zelfs terugvorderen.

Hopelijk gaat de formatie zo traag, dat het wetsvoorstel ook nog door de 1e Kamer kan. Er ligt wel het gevaar op de loer, dat de rechtse meerderheid in de 2e Kamer het voorstel door wil schuiven naar het nieuwe kabinet.
Maar goed, het is er dan toch van gekomen. Een concreet wetsvoorstel om bonussen te corrigeren in tijden van economische malaise, of bij tegenvallende prestaties. Een beetje popi-jopi noemt het kabinet dat de ‘claw back’ regeling.

Daarmee versterkt het kabinet ook de positie van de raad van commissarissen. Normaal gesproken een adviserend clubje, dat ook de boeken mag controleren, maar niet zo gek veel invloed heeft op het bedrijfsbeleid.
Toch kan zo’n raad nog heel wat teweeg brengen. Bij Organon Oss kwam de raad voor commissarissen in actie. Dee aangekondigde ontslagen voorlopig even van de baan zijn. De directie van het bedrijf heeft de raad en de OR iets te laat ingelicht over de plannen en dat is niet volgens de regels. Om een confrontatie met de rechter te voorkomen, gaat de directie alsnog in overleg met de raad voor commissarissen en de OR.
Niet dat het bij elke conflict zo goed gaat. De eigenaars van een zorgboerderij hebben de raad voor commissarissen ontslagen. Hoe dat mogelijk is, mag Joost weten, maar het is gebeurd.

Sinds de Code Tabaksblat wat is aangepast, is de positie van de raad van commissarissen al wat versterkt. Het is nog maar de vraag of de commissarissen er klaar voor zijn, ook de nu voorgestelde wetswijziging daadwerkelijk uit te voeren.
Organisatorisch dienen de commissarissen nog een inhaalslag te voltooien. Toen in 2008 de Code Tabaksblat werd aangepast om het bonussenbeleid te verbeteren, was het de bedoeling dat de raad van commissarissen de benoeming en de beloning van topbestuurders uit elkaar zouden halen. In de praktijk deed een raad van commissarissen dat beide. Door het te scheiden beoogde men een meer objectievere en onafhankelijkere aanpak. Al snel bleek dat nog lang niet alle raden van commissarissen dat geregeld hadden.

Ook zijn de commissarissen nog lang niet gewend aan de sterkere positie en bemoeien zich te weinig met het bedrijfsbeleid. Dat meent professor Steven Schuit, die niet alleen kritiek, maar ook de nodige verbeterpunten publiceerde.
Een ander manco is dat leden van de raad van commissarissen vaak ook in het bestuur zitten. Met de twee petten op van de toezichthouder (raad van commissarissen) en de uitvoerder (raad van bestuur), is het natuurlijk lastig onderscheid maken tussen diverse belangen.
En, tot slot, de raden van commissarissen mogen nog wel wat werken aan hun transparantie. Onderzoekers van de Erasmus Universiteit hielden wat jaarverslagen tegen het licht en vonden dat de commissarissen wat te weinig het achterste van hun tong lieten zien, zodat onduidelijk bleef hoe de toezichthoudende taak is uitgevoerd.

Met het wetsvoorstel van het kabinet krijgt de raad van commissarissen er een taak bij. Of die ook goed zal worden uitgevoerd, hangt af van de kwaliteit van de raad. Daar valt nog heel wat aan te verbeteren. Sta er dan ook niet gek van te kijken als er de komende jaren nog steeds onbegrijpelijke bonussen door de mazen van de wet slippen.

Dit artikel hoort in de reeks demissionaire besluiten van het laatste Balkenende kabinet. Eerder waren hier te lezen:25 februari: Demissionaire verzekering; 19 maart: Demissionaire steun en stabiliteit; 9 april: Regering gaat ondergronds; 17 april: De demissionaris; 26 mei: Ledigheid te huur; 28 mei: Er komt een inspecteur bij de dokter; 4 juni: Demissionaire sinterklaas; 25 juni: Groeten uit Sebaldeburen en 1 augustus: Het web afstoffen; 28 augustus: Demissionaire arbeidsparticipatie.

Geef een reactie

Corso kunst of kitsch

Corso kunst of kitsch Het zindert in Zundert. Op 5 en 6 september dendert het jaarlijkse bloemencorso weer door de straten. Een evenement dat op een gemiddelde belangstelling van rond de 50 duizend toeschouwers kan rekenen. Na de optocht staan de praalwagens nog een dag te kijk en hangen de bouwers van de wagens wat na te puffen en te feesten.

De organiserende stichting doet nu een dringend beroep op de deelnemers zich deze keer eens netjes te gedragen. In Brabants Nieuwsblad / De Stem staat: “In de brief aan de twintig buurtschappen worden alle corsobouwers opgeroepen zich voortaan beter te houden aan de gedragscodes”.
De ontlading van een jaar toeleven naar en hard werken voor het corso, ging vorig jaar gepaard met “wangedrag, zoals wildplassen onder het oog van bezoekers, het smijten met biertrays en plastic bekers, en het agressief en onheus behandelen van vrijwilligers aan de entree”.
Een kunstfestival dat eindigt in een orgie?

De Stichting Bloemencorso Zundert vindt toch al dat de bloemenpracht iets te weinig erkenning krijgt. Dat moet natuurlijk niet erger worden door het liederlijk gedrag van de dahliaknutselaars.
De voorzitter vindt het Zundertse corso eigenlijk “het grootste culturele en creatieve evenement van Europa”. Helaas kleeft er het imago van oubolligheid aan.
In ieder geval leggen de deelnemers elk jaar weer vol passie hun creativiteit aan de dag. Een voormalig jurylid en oud-conservator van diverse musea, is even enthousiast, maar kunst wil hij de praalwagens niet noemen. Kunst wordt immers gemaakt door kunstenaars, zo zegt hij in BN/De Stem. Hij vindt de optocht helemaal niet oubollig.

De stichting doet wel haar best een kunstzinnige allure aan het feest te geven. In de jury’s die de praalwagens beoordelen zitten vaak kunstenaars. Neem de jury van vorig jaar. Carolein Smits, beeldend kunstenaar die dit jaar in de Rotterdamse Kunsthal nog de tentoonstelling Huid en Haar had lopen. Misjel Vermeiren, bekend als decorontwerper en regisseur van o.a. een tv-film in samenwerking met Johan Simons en Paul Koek. De keramiste Simone van Bakel.
De zanger, poppenspeler, theatermaker en schrijver Jan Smeets (nee, niet die van Pinkpop), in de 70’er jaren bekend van zijn medewerking aan theatergroep Proloog en die dit jaar een prijs kreeg voor zijn bijdragen aan het Brabants dialect. En multi-kunstenaar Miesjel van Gerwen. Zelf ontwerper van spektakelwagens voor de cultuurhistorische optocht in Heeze en daarnaast striptekenaar en mede-organisator van de Boulevard in Den Bosch. Aan een uiterst artistiek oordeel dus geen gebrek in Zundert.

Bekijk de foto’s van vorig jaar en vel zelf je oordeel. Er zitten zeker imposante wagens bij. De hele stoet heeft een behoorlijke diversiteit aan stijlen en jawel, de een is wat oubolliger dan de ander. Er zitten zeker voorbeelden van minder oubollige artisticiteit bij. Te danken aan een kunstzinniger opbouw van de ijzeren en houten frames, waarop het piepschuim met opgeprikte dahlia’s zitten.

Maar wat jammer dat er nu op de gedragscode wordt gehamerd. Als we het over kunst willen hebben, dan hebben we het toch zeker over vrijheid? En zijn er niet ontelbare kunstenaars bekend van liederlijk gedrag, terwijl hun werk toch wereldwijd grote erkenning krijgt?

Geef een reactie

De Verhagen Code

De Verhagen Code Oei, wat is het spannend! Het CPNB kondigt aan dat de maand van het spannende boek 2011 over de historische thriller zal gaan. Het thema: Galg en rad. Voorbeeld van slechte timing. Iets wat een spannend boek juist nodig heeft.

Slechte timing want morgen (1 september) opent de aanstaande koning de gerestaureerde Gevangenpoort. Alwaar ze alles van galg en rad weten. Hopelijk houdt de monarch in spé zijn hoofd er bij.
Op dit moment is vlakbij die Gevangenpoort de CDA-fractie bijeen. Nog niet bekend is of daar koppen zullen rollen. Maakt het hoofd van Verhagen een kans?

Het is reuze spannend. Politiek is helemaal niet saai en leest soms als een historische misdaadroman. Neem nou het nieuws dat HP/De Tijd naar buiten brengt. In 2002, vlak voor de 2e Kamerverkiezingen die Balkenende I aan de macht zullen brengen, graven dubieuze detectives in de privégegevens van Wouter Bos, Robin Linschoten en de LPF’ers Harrie Wijnschenk en Cor Eberhard.
De opdrachtgever is onbekend. De slachtoffers van dat speurwerk zouden naar de rechter kunnen stappen. Wie weet krijgen ze dezelfde uitslag als Edwin de Roy van Zuyderwijn. De rechtbank in Den Haag gelast onderzoek naar degene die opdracht gaf de sociale uitkering van heer de Roy van Zuyderwijn na te trekken.

De opdracht tot speurwerk naar beide LPF’ers, werd gedaan vlak voor de verkiezingen van 2002 (15 mei). Op 17 juli volgde de opdracht Wouter Bos te screenen. Op 11 juli werd Verhagen fractievoorzitter van het CDA. Dat heeft er natuurlijk niets mee te maken. Maar je hebt ineens wel componenten voor een spannende politieke thriller.

Den Haag als crime scene voor de Verhagen Code. Arme man. Waar de een in hem een sluwe vos ziet, vindt een ander hem een briljant strateeg. Waar sommigen hem de meester van list en bedrog noemen, dichten anderen hem Machiavelliaanse allure toe. Waarmee de beste man zeer geschikt is als hoofdpersoon van het spannendste boek 2010 of 2011. De man die continu met zijn blackberry de regie over de Haagse crime scene voert.

Het CPNB wil nu niet bekend maken wie het spannende boek van 2011 gaat schrijven, laat staan dat ze bekend maken waar het over zal gaan.In spanning wachten we dus af of er koppen gaan rollen en, zo ja, wiens koppen. Worden de opdrachtgevers voor die onderzoeken naar Bos en Linschoten bekend? Zal Verhagen het CDA-gekrakeel overleven of wordt dit het einde van zijn carrière? En waarom wordt nu ineens die Gevangenpoort toch weer geopend?

Geef een reactie

Voedsel voor een appel (D)en(A) een ei

Voedsel voor een appel en een ei Juist nu het 10-jarig bestaan wordt gevierd van de ontdekking van het menselijk genoom, wakkeren wetenschappers de hoop aan dat iedereen voldoende te eten kan hebben. Wat hebben het DNA van een appel en een ei hiermee te maken?

Een ei is pas een dodo-ei als bewezen is dat het een dodo-ei is. Dus wordt van het enige dodo-ei dat er nog is, aan een DNA-test onderworpen. Omdat men al DNA-materiaal van de poten en de kop van een dodo heeft, kan het DNA van het ei daarmee worden vergeleken. Pas als die match raak blijkt, zal het een dodo-ei zijn, want “we niet zomaar zeggen dat iets authentiek is, terwijl we het nooit hebben getest”, zo stelt de directeur van het museum dat het ei in bezit heeft.

Natuurlijk slaat de fantasie van menigeen op hol. Kan de uitgestorven vogel weer tot leven worden gewekt, nu we het DNA in bezit hebben?
Je kan ook experimenteel fokpprogramma opzetten en net zo lang diverse meeuwen met pelikanen kruisen, tot je een dodo krijgt, maar juist de beschikking van DNA-materiaal maakt het mogelijk veel sneller en veel nauwkeuriger nieuwe natuur te scheppen.

Met appels gaat dat veel gemakkelijker. Dankzij DNA-onderzoek is vastgesteld dat de Golden Delicious al zo’n 65 miljoen jaar bestaat. Nu nog uitvogelen of de eerste appel ook van dat soort was en we weten waar Eva in gebeten heeft toen ze de zondige geschiedenis der mensheid een impuls gaf.
In appels zitten we wat ruimer dan in dodo’s, die ooit volledig verorberd zijn door hongerige Nederlanders. De ontdekking van dodo-DNA kan dus meer betekenis hebben voor ’s werelds voedselvoorziening, dan de datering van een appel.

Vorige week werd ook bekend dat de genetische code van tarwe is ontrafeld. Met die kennis wordt het mogelijk betere tarwesoorten te ontwikkelen, die beter bestand zij tegen plantenziektes of fatale omstandigheden (droogte bijvoorbeeld).
Maar dan gaat er een andere wetenschapper dwars liggen. “We moeten erg voorzichtig zijn met zeggen dat de wetenschap de wereld zal voeden”, zegt hij in De Volkskrant. Niet teveel op de genetica vertrouwen, maar ook belang hechten aan de hervorming van politiek en economie.

Zoals vaak bij de introductie van nieuwe technologie, zijn er tegenstanders van genetisch gemodificeerde gewassen. Onbekend, maakt onbemind en zo zijn er mensen die denken dat een genetisch gemanipuleerd appeltje schade toe kan brengen aan de menselijke gezondheid. Argument: de technologie is nog zo jong dat er te weinig bekend is over mogelijke schade. Sommige tegenstanders aarzelen dus op basis van het genoemde gebrek aan kennis, zeker te weten dat het niet altijd goed is voor mens en natuur.

Veel belangrijker lijkt mij echter die hervorming van politiek en economie. Binnen de huidige stelsels is het mogelijk dat bedrijven die genetisch gemodificeerde zaden en gewassen monopoliseren en dat de klanten (landen) het verkeerd inzetten. Eén succesvol plantje even grootschalig inzetten als de natuurlijke voorganger, leidt evenzeer tot ontbossing of het wegconcurreren van lokale landbouw.

Uiteindelijk gaat het er om wie de technologie en de producten daarvan in bezit heeft. Een ongelijke verdeling levert natuurlijk net zoveel ongelijkheid in de wereld op, als bij traditionele landbouw en veeteelt het geval is. Als gentechnologie niet goed is verdeeld èn het ook nog eens verkeerd wordt toegepast, is een wereld waarin iedereen voor een appel en een ei te eten heeft, pure fictie.
Genetische manipulatie kan, in de kern van de zaak, wel een oplossing zijn. Als het gedijt in een wereld zonder politieke en economische manipulatie.

Geef een reactie

Schools gedrag

Schools gedrag De school is een wereld, waar rust heerst en orde. In regelmaat rijpt er het pril intellect.
(Regel uit het lied “De school” – 1971, Toneelwerkgroep Proloog)

Ik ga op vakantie en neem mee… de kinderen.
Zelf gezegend met een kinderloos bestaan, heb ik tijdens de vakantie met respect gekeken naar de vele ouders in staat waren hun welverdiende vakantierust te genieten. Er waren zelfs leerkrachten met eigen kroost bij!
Die rust wordt de komende weken wreed verstoord, want de nu nog lege schoolpleinen gaan weer open. Menig ouder zal met weemoed denken aan het voorbeeldige gedrag van hun kinderen op vakantie. Jengelen om een ijsje, elkaar pesten in het zwembad, pubers die na de campingdisco in de bosjes elkaar zitten te tongen, waarna de hulpdiensten ingeschakeld werden omdat het kroost met de beugeltjes aan elkaar vastgeraakt waren.

Dat is toch en stuk rustiger dan jengelen om geen huiswerk te maken, elkaar pesten op het schoolplein en gevoos in het fietsenhok. Dat laatste leidt er soms toe dat de overheid met 1,5 miljoen euro moet bijspringen om wel erg jonge ouders een handje te helpen.
Ouders hebben vorig jaar de scholen nog gevraagd om hun kinderen eens wat sociale vaardigheden bij te brengen. Een aantal scholen zijn aan die wens tegemoet gekomen.

De Leidse Universiteit heeft onderzocht wat het resultaat is: “Het gedrag van scholieren wordt niet aantoonbaar beïnvloed door Behave, een programma dat is bedoeld om hun sociale vaardigheden te vergroten door hen een gedragscode te laten opstellen”.
Het ministerie van Justitie had de opdracht gegeven tot dat onderzoek om na te pluizen of gewelddadig en agressief gedrag op de scholen aan te pakken is. Het project Codename Future bood de scholen een programma aan, waarmee de leerlingen aan een zelfbewuste gedragscode konden werken.
Het programma heeft niet veel geholpen, stellen de onderzoekers, maar dat wil niet zeggen dat een gedragscode niet helpt. De scholen hebben te weinig gedaan om een gedragscode goed te laten werken. Te weinig tijd er aan besteed, geen draagvlak gecreëerd en het programma is niet overal uitgevoerd zoals het zou moeten.

Bijna tegelijkertijd met het persbericht van de Leidse Universteit publiceert het dagblad Trouw een artikel over de schoolse opvoeding bij onze oosterburen. Sommige Duitse scholen zijn overgegaan tot ouderwetse tucht en discipline. Opstaan als de leerkracht het klaslokaal betreedt, bijvoorbeeld.
Natuurlijk zijn vooral conservatieve politici enthousiast over die aanpak. Critici menen echter dat het aantal probleemjongeren er niet minder om zal worden. Trouw citeert een van hen, die stelt dat “de ergste probleemkinderen (…) juist uit milieus komen waar discipline en onderdrukking traditie zijn”.

Het schoolplein waar de meeste rust en orde heerst, is een leeg schoolplein. Een buurt waar het probleemloos aan toegaat, is een lege buurt. Een bedrijf waar perfect wordt gewerkt, is een bedrijf zonder werknemers. Tenzij iedereen zich schools gedraagt.
Ach, was het nog maar vakantie. Vrij van de dagelijkse beslommeringen, vrij van al die gedragscodes op school, op het werk, in de buurt en op de sportvereniging.

Geef een reactie